Werkcultuur in je land

Ik heb in 4 landen gewerkt en heel typisch 4 landen waar geen flikker gedaan werd.
1. Roemenie ( Boekarest ): Jamaica van Oost-Europa. Veel opstarten, niks afmaken. Als iets niet goed uitgevoerd was, haalde men massaal de schouders op en zei 'zo kan het toch ook?'

2.Griekenland ( Loutraki ): lang lunchen, laat starten, laat eindigen. Veel overleggen, weinig doorstart. Wel een hele persoonlijke manier van werken. Prive was goed geintegreerd met werk.

3.Frankrijk ( Parijs ): Leek op Nederland, alleen veel langer werken. Wel beter verdeeld. Veel meer ruimte voor zelfontplooing ondanks een strenge hiarchie. ( kan persoonlijk zijn geweest )

4. Marokko ( Tanger ): Ik heb hier letterlijk geen dag echt gewerkt En dan overdrijf ik niet. Mensen waren continu afgeleid ; niet geinteresseerd en zaten er hun tijd uit te zitten. Geen vaste werktijden en al helemaal geen vaste taken.

Hier staat wel 'wat' informatie:

Dubai, here I come!
Dubai, here I come/came/went/done it! #2
Bye bye Dubai, hello... Haiti.
Bye bye Dubai, hello... Haiti #2.

Ik denk dat het per bedrijf verschilt, bij mij:

redelijk strenge hiarchie maar zo gauw men ziet dat je goed werkt en gemotiveerd blijft laat men je er vrij en is er zelf ruimte voor promotie. ( )

ben je lid van een vakbond dan voor je geen flikker uit, trap je rotzooi en ben je uit principe (geen idee welk principe maar dat terzijde) tegen het management en staak je bij ongeacht welk besluit van de directie. ik word kotsmisselijk van die lui
mijn directe bazin heeft lang in Duisland gewerkt dus haar instelling is niet echt 100% Frans denk ik. de vakbonden (veel al communistisch) haten mij omdat ik het erg goed met haar en andere "hooggeplaatsten" kan vinden

ik merk at veel mensen een soort van ontzag voor me hebben omdat ik erg direct en open ben tegen mensen die leiding hebben over mij. ik hoor dan ook vaak: ja maar jij bent Nederlands, dat is anders.. Ik denk dat mensen hier die redelijk laag op de ladder staan zich sneller over zich heen laten lopen door leiding gevenden maar ze des te harder omlaag halen achter hun ruggen om, een soort van hypocrisie.

Hiërarchie, mensen. Niet hiarchie.

Ik heb ook onder een Deense manaager hier in Noorwegen gewerkt, met veel plezier eigenlijk. Onze benaderingen waren veellal hetzelfde. De Noorse en Zweedse werknemers (het was een internationaal bedrijf) hadden veel meer problemen met haar. De Franse, Duitse en Spaanse minder...

Of dat typisch was kan ik moeilijk zeggen. Zelf heb ik darna moeilijke ervaringen gehad met twee Noorse managers: bullies die vreselijk authouritair waren, hun uitspraak was de wet... :S
Bij beiden vond ik het werk erg leuk, en had er lol in. Ik weet ook dat ik goed was, maar door hun gedrag (het waren erg kleine bedrijven), controlfreaks die alles beter weten en je absoluut geen ruimte laten, waar je afgeblaft wordt bij het kleinste ding wat hun vinden dat je niet naar hun zin doet... heb ik opgezegd. Nee, momenteel heb ik geen 100% positief gevoel, maar ik weet dat het niet overal zo werkt

In Oslo had ik dan een Deense manager, maar haar baas was een Noorse, en ja... mijn herinneringen aan hem doen me weten dat het niet standaard is wat ik de laatste tijd heb ervaren. Ivar Villa... dank je. Je bent een top manager en zit dus ook nog steeds in de top

In Michigan hebben ze de 'at will' regel: Je kunt zonder pardon op straat staan en ook zo maar ontslag nemen.

Dit zie je zelden, een beetje werkgever is hier zuinig op z'n mensen. Zelf heb ik het goed getroffen met nu 25 vakantiedagen, volledige ziektenkostenvergoedingen, bonussen, internet en telefoon van de werkgever en meer van dat soort dingen.

En ik werk 40 uur per week. Moet er wel bij zeggen dat ik 's avonds nog wel eens een uurtje of wat werk thuis op de bank om de computersystemen te controleren.

Let wel, dit geldt natuurlijk niet voor iedereen.

Over het algemeen krijg ik wel de indruk dat mensen hier harder (willen) werken. Ik heb jaren voor defensie in NL gewerkt en daar werd je doodgesmeten met koffiepauzes en meer van dat soort flauwekul.

Ik ben wel benieuwd naar de titel van het boek en de beschrijving van de Fransen en de Italianen. Als ze in Nederland al veel babbelen, dan is Frankrijk helemaal erg.Wij vergaderen dan wellicht veel, Fransen houden ervan om te discussieren om het discussieren

En mijn Italiaanse collega's zijn vaak ziek en vaak moe. Staat dat ook in dat boek?

quote:

Op zaterdag 17 mei 2008 02:22 schreef tim2308 het volgende:
mijn Italiaanse collega's zijn vaak ziek en vaak moe. Staat dat ook in dat boek?

hoe zuidelijker je gaat, hoe erger dat wordt denk ik weleens...

quote:

Op vrijdag 16 mei 2008 16:24 schreef Draz het volgende:

Nederland is vergadercultuur. Men vergadert, overlegt 2x en komt er later op terug bij de volgende vergadering.
Denemarken is snel beslissen. Er zijn overleggen, het is 'hyggeligt' (gezellig), en er komt een beslissing uit.

Nederlandse bedrijven gaan bijna allemaal over op 'performance-management' inclusief competenties.
Deense bedrijven hebben hetzelfde. (geen verschil eigenlijk )

Dat doet me denken aan een oude mop:

quote:

Bedrijfsstructuur

Een Nederlandse en Japanse firma organiseerden een roeiwedstrijd tegen elkaar. Dit op de Maas met achtmansroeiboten. Er werd flink getraind. Beide teams kwamen topfit aan de start, maar de Japanners wonnen met een kilometer voorsprong. De Nederlanders waren zwaar aangeslagen en om de oorzaak van de nederlaag boven water te krijgen benoemde het topmanagement een projectteam om onderzoek te doen en aanbevelingen te geven.

Na langdurig en intensief onderzoek bleek dat de Japanners zeven man hadden die roeiden en één stuurman. In de Nederlandse boot stuurden zeven man en roeide er één. De leiding nam een adviesbureau in de arm voor een onderzoek naar de structuur van het Nederlandse team. Na wederom een langdurige studie kwamen de adviseurs tot de conclusie dat er teveel mensen stuurden en te weinig mensen roeiden.

Om een volgende nederlaag te voorkomen veranderde men de teamstructuur ingrijpend: er kwamen vier stuurmannen, twee hoofdstuurmannen, één stuurmanager en één roeier. Voor de roeier werd een prestatiewaarderingsysteem ingevoerd om hem nog meer te stimuleren. Het jaar daarop wonnen de Japanners met een voorsprong van twee kilometer.

Het management ontsloeg de roeier vanwege de slechte prestaties, verkocht de roeispanen en investeerde in een nieuwe boot. Het adviesbureau werd geprezen.

quote:

Op zaterdag 17 mei 2008 02:02 schreef popolon het volgende:
Ik heb jaren voor defensie in NL gewerkt en daar werd je doodgesmeten met koffiepauzes

Nou, ik moest hier in Manila wel even wennen, dat als je voor een overleg ergens binnenstapt, je geen koffie krijgt . DIe moet je zelf maar meenemen

quote:

Op zaterdag 17 mei 2008 11:48 schreef Light het volgende:

[..]

Dat doet me denken aan een oude mop:
[..]

en het erge is, is dat het nog waar is ook

Ay...werkcultuur in Spanje...

Ik heb bij 2 bedrijven gewerkt in Spanje. Bij het eerste 5 jaar en bij m'n huidige bedrijf ben ik inmiddels 3 jaar. Het eerste bedrijf was een grote multinationaldie o.a. aan T Consulting deed(5000 man). Het tweede bedrijf een kleine producent(100 man) van machines voor de bouw.

Bij het eerste bedrijf begonnen we laat 9.00h/9.30h en draaiden we alle overuren van de wereld. Ik heb nog nooit zoveel zinloze uren op m'n werkplek gezeten. Het overgrote deel van de tijd zaten we alleen maar uren te maken en niks te produceren. De lunch wordt op zo'n manier ook gauw 2,5 uur lang. Verder waren er een hoop managers met conecties. De zoon/dochter van... etc. Die hadden op hun beurt weer ondergeschikten die ze zelf binnen gebracht hadden. We hadden daar echt een "Dilbert" cultuur. De laatste twee jaar ben ik gewoon m'n gang gegaan en heb ik besloten er niet meer aan mee te doen (met een aantal collega's). Resultaat: hogere productiviteit maar boze managers. Binnen 6 maanden was het hele producerende gedeelte van de afdeling verkast(ik ook).

Mijn huidge bedrijf heeft wat ze hier "europese werktijden". Wij werken van 8:00h tot 17:30h en 1:15h pauze en op vrijdag werken we tot 14:30h zonde pauze. We doen ook niet aan overuren. Dit is best wel speciaal voor Spanje. Ik ben er in ieder geval wel heel blij mee. De werkcultuur is absoluut niet hierarchisch en de organisatie heel plat. Ook niet typisch Spaans. Maar ook hier zijn er een aantal mensen die een functie hebben die ze niet hebben verdient. En het kost hier heel veel tijd om iets gedaan te krijgen. Er is echt een cultuur van "zo deden we het vroeger dus nu ook". We missen echt (nog) klant gerichtheid. Maar het wordt wel steeds beter. Er wordt veel geinvesteerd in verbetering van processen. De communicatie is een absolute ramp en tijdens de vergadering is het moeilijk om bij het onderwerp te blijven. Voor je het weet zit er weer iemand een anecdote te vertellen. Dit proberen we op afdelings niveau beter te verbeteren maar het blijft Spanje.

Het zijn 2 totaal andere werkculturen maar er zijn wel raakvlakken. Gebaseerd op eigen ervaringen en wat ik zo om me heen hoor denk ik dat het volgende typisch Spaansis:
-Mensen die een positie hebben door een kruiwagen.
-Lang gerekte werktijden, overuren om niks.
-Desorganisatie in het algemeen(Bij mijn eerste bedrijf zeiden ze altijd dat Spanjaarden onwijs goed in improviseren zijn).
-Traagheid van aanpassingen

Een Speciale vermelding voor de Spaanse vrouwen op management posities. Ik heb fantastisch met Spaanse vrouwen gewerkt. Nooit een probleem gehad met vrouwelijke collega's. Echter, vrouwelijke managers zijn echt een ramp. Daar moest ik echt aan wennen. Om een of ander reden gaan ze er altijd van uit dat je de vijand bent. Ze behandelen je als klein kind of alsof je met ze getrouwd bent. Dat is echt jammer want je gaat ze meteen als "Bitch" zien. Ik heb in totaal 7 vrouwelijke managers gehad(verschillende projecten) en ze waren allemaal hetzelfde op éen na dan. Ik dacht echt dat het aan mij lag, en daar had ik het echt moeite mee want ik ben zeer vrouw vriendelijk opgevoed(ouders komen uit gezondheidszorg). Op een gegeven moment had ik door dat het niet aan mij lag en leerde ik hoe ik met ze om moet gaan. Ik ken echt veel mensen met dezelfde ervaring, inclusief vrouwen. Ik begrijp inmiddels ook wel waarom het is. Spanje heeft een macho cultuur en vrouwen hebben het echt moeilijker dan mannen binnen een bedrijf. Voor de duidelijkheid, in nederland heb ik ook 2 vrouwelijke managers gehad en dat ging prima.

Heeft iemand eigenlijk dezelfde ervaring in Spanje?

Maar Draz, hoe heet het boek en wie is de auteur???

Ik heb een half jaar (stage) in Tanzania, oost-Afrika gewerkt bij een bedrijfje dat technisch onderhoud deed bij ziekenhuizen. Daar viel het me vooral op dat iedereen zo langzaam mogelijk werkt. Er is immers niet genoeg werk en als je het vandaag afmaakt heb je morgen niets meer te doen. Ik heb daar bijvoorbeeld samen met mijn collega 3 kwartier naar een 3e persoon staan kijken die twee plastic onderdelen tegen elkaar hield omdat op de verpakking van de lijm stond: 45 minuten laten drogen. Ook was het een dagtaak om met zijn tweeen de auto weg te brengen zodat iemand anders hem kon wassen (terwijl wij ernaar stonden te kijken). Ik heb me nog nooit zo verveeld als dat half jaar.

Hier in Australie zijn de mensen ook stukken langzamer als in Nederland, maar niet zo erg als in Afrika. Het grootste deel van de "gewone" werklui is ongeveer 1 dag in de week ziek, sommige vrijdagen neemt meer dan de helft een "sicky". Verder hebben ze hier erg weinig rechten, ze kunnen je zonder reden ontslaan. Het grootste probleem dat het Nederlandse management hier heeft is om werklui te vinden die regelmatig op komt dagen. Verder is het wel erg gezellig hier, in de pauze van 30 minuten gaan we met zijn allen in de pub lunchen met een biertje erbij. Maar dat weet de baas niet natuurlijk.

quote:

Op vrijdag 16 mei 2008 16:24 schreef Draz het volgende:
In hoeverre verschilt de complete werkcultuur in het land waar je nu woont?

Ik woon ook in Denemarken en heb bij de deense "Big Blue" gewerkt, terwijl ik nu werk bij die bekende wind turbine fabrikant.

Mijn ervaringen sluiten niet altijd aan op die van jou. Bij BB (oftewel dat bedrijf van McKinley Møller) werd er veel vergaderd, dit had onder meer te maken met de grote van de organisatie. Echter, als er wat besloten werd, dan ging het ineens ook snel, maar het proces tot dat er wat besloten werd.... Pff... dat duurde eeuwen en eeuwen. In gespreken met collegae werd het al snel duidelijk dat het enorm afhankelijk was van de manager hoe er werd omgegaan met de regels. Met name de oude garde hield er nogal van om de "oude regels van de baas" te benadrukken en tot op de letter uit te voeren. Mijn manager, een nieuwe aangenomen vrouw, was heel anders. Zij was reusachtig geod op het HR-front.

Mjin huidige werkgever is een ongeorganiseerde zooi, als ik het zo mag zeggen. Dat komt met name door het te kort aan personeel (we hebben werk voor 70 man terwijl we met 30 zitten) maar ook de "do as you like" cultuur die hier heerst. Er wordt niet over de schouder meegekeken en men mag hier een heleboel, zolang het werk maar afkomt. Managers hier zijn uitermate vertrouwend in hun personeel, en als er wat gebeurt dan heb je alle vrijheid om het op te lossen. De hogere managers die hier zitten vergaderen (net als in NL en bij BB) heel veel, en zijn amper op hun plek.

Ben er heilig van overtuigd dat noch bij BB noch bij dit bedrijf, mijn direkte leidinggevende, mijn baan over kan nemen. Niet omdat ik iets speciaals kan, maar gewoon omdat die persoon daar en niet in geinteresseerd is en geen tijd voor heeft.

In mijn werk doe ik nu veel zaken met Nederland, en ik kan niks anders zeggen dan dat het een verademing is om met Nederlanders te kunnen werken. Onze 5 leveranciers zijn altijd op tijd en meestal kloppen de rekeningen ook... Dat kan ik dan van onze Duitse en Spaanse leveranciers niet zeggen...

Ik heb 7 jaar in de VS gewerkt, bij een wetenschappelijk instituut en een unversiteit. Grote verschil met Nederland (waar ik bij Philips heb gewerkt), is dat het management echt meewerkt, ipv achter een PC presentatie's in Powerpoint te maken. Er wordt ook een stuk minder vergaderd en geouwehoerd. Verder was het bij het instituut eerder regel dan uitzondering dat men ~10 uur per week overwerkte + weekends. Op de universiteit is het een stuk relaxter, tegen het luie aan.

Afgelopen week heb ik een dag meegedraaid in een onderzoeksgroep van een Japanse universiteit.

Iedereen klokt daar eerst in. Die ochtend begon met de publieke aankondiging in de groep (8 man) door een van de postdocs dat we een buitenlandse gast hadden (Lyrebird) en dat van 9 tot 9:30 aan zelfstudie werd gedaan. Dat laatste vond ik wel ok. Japanners zijn goed georganiseerd, en ze wisten waar mijn interesses lagen, dus ze hadden al twee boeken voor me klaargelegd. Om 9:30 precies werd er weer publiek aangekondigd door dezelfde postdoc dat de tijd voor zelfstudie over was. Toen dacht ik echt "WTF, wie vertelt mij wanneer ik klaar ben met zelfstudie?? Dat bepaal ik toch zelf??". Ik ben dus gewoon lekker doorgegaan (had ook niet veel anders te doen), maar mijn bek viel echt open toen ik die aankondiging hoorde. 's avonds eet men daar samen, op de universiteit of in een restaurant in de buurt en dan gaan ze lekker verder tot een uur of 10. Dan klokt iedereen braaf uit.

Afijn, ik heb een aanbod op zak om bij een andere Japanse universiteit aan de slag te gaan. Maar eens over nadenken.

quote:

Op dinsdag 20 mei 2008 15:32 schreef Draz het volgende:
...

Ach als je bij Maersk werkt (idd dat bedrijf) dan weet je dat je in pak moet. Zo zijn de regels en klaar. Op zich is daar niks mis mee, aangezien het zeker door buitenlandse leveranciers wordt gewaardeerd. Maar vergis je niet, politiek komt in ieder bedrijf voor. De ongeorganiseerde zooi waar ik nu werk, is net zo politiek als het strak geregiseerde Maersk. Je weet overigens dat APMM 33% van de aandelen van DB in handen heeft, en wel degelijk een vinger in de pap

Het leukste van de Australische werkcultuur is dat het er allemaal vrij relaxt aan toe gaat: work-life balance is het hoogste goed. Vergaderingen worden meestal in een cafeetje gehouden en afdelingsvergaderingen verplaatsen zich nog wel eens richting de kroeg (maar dat kan ook aan mijn team liggen!)

Het minst aantrekkelijke is de opvatting dat iedereen maar aardig tegen elkaar moet zijn, en dat iedereen een "fair go" (of 60) verdient. Onder de maat presteren wordt dus niet aangepakt, maar omheen gemanaged.

quote:

Op dinsdag 20 mei 2008 15:43 schreef Draz het volgende:

[..]

Ik heb het net even nagevraagd, en hij had het boek uitgeleend. Maar de naam is i.i.g. "Cultural differences". Nu heb ik even gezocht op Google, maar daar zijn heel veel verschillende boeken te vinden die zo heten.
Zodra hij 'm terugkrijgt geeft ie me een seintje.

Is dat het boek van Geert Hofstede? Dat is in ieder geval een erg goed boek.

Hier in Singapore heb ik al veel verschillende stijlen gezien. Ik werk in het onderwijs waar het meestal geen overuren zijn. Voornamelijk vergaderingen zijn hier heel anders dan in Nederland. Geen agenda, geen notulen en alles gaat van de hak op de tak. In onze instelling wordt er meer gekeken naar hoeveel je doet en hoe goed dan naar de uren die je werkt. Normaal ben ik hier om 7:30-8:00 en ga ik om 17:30-18:30 naar huis.

quote:

Op donderdag 22 mei 2008 07:07 schreef Fiep het volgende:
Het leukste van de Australische werkcultuur is dat het er allemaal vrij relaxt aan toe gaat: work-life balance is het hoogste goed. Vergaderingen worden meestal in een cafeetje gehouden en afdelingsvergaderingen verplaatsen zich nog wel eens richting de kroeg (maar dat kan ook aan mijn team liggen!)

Het minst aantrekkelijke is de opvatting dat iedereen maar aardig tegen elkaar moet zijn, en dat iedereen een "fair go" (of 60) verdient. Onder de maat presteren wordt dus niet aangepakt, maar omheen gemanaged.

Haha ja dat klopt wel zo ongeveer.
Mijn buurman (woont hier al 30 jaar) vertelde over dat hij hier voor het eerst aan het werk ging. Hij deed natuurlijk zijn best op zijn nieuwe baan, kwamen zijn collega's een voor een naar hem toe: "Slow down, you make us look bad!"

Ik werk nu 2 jaar in Ierland (voor een Amerikaans bedrijf) en ben niet echt onder de indruk van de Ierse mentaliteit. Veel mensen die op posities zitten waar ze niet eens de kwalificaties voor hebben. Iedere scheet wordt onderzocht en aangepast qua beleid. Ik mis de logica tijdens vergaderingen. De punten op de agenda worden wel behandeld en er komt een oplossing... en een maand later gaat alles weer anders.

Ik zie best veel hiërarchie en blijkbaar is ereen zekere mate van "ontzag" voor hogergeplaatsten. Ik trek me daar weinig van aan. Dit heeft al enkele keren tot zeer intense situaties met managers geleid. Maar mijn punt blijft: Dat je salaris hoger is, betekent niet dat je gelijk hebt.

quote:

Op donderdag 22 mei 2008 07:15 schreef Libris het volgende:
Is dat het boek van Geert Hofstede? Dat is in ieder geval een erg goed boek.

Een beetje te versimpeld en verouderd naar mijn mening... maar inderdaad wel de basis voor menig global business en organizational behaviour classes.

Hier in Australië is het in ieder geval de 'no worries' cultuur. Rond bellen en emailen is er eigenlijk geen noemenswaardige etiquette (dus terug gebeld of geemaild worden is niet zo vanzelfsprekend als in nederland). Ook kan het zijn dat men qua afspraken nogal laks is maar ik merk vooral bij de grotere bedrijven dat ze daar wel strenger in worden.

Als Nederlander is het moeilijk om jezelf binnen een bedrijf te werken (ze gaan er toch vaak vanuit dat je engels bagger is.. zelfs dat je CV en cover letter door iemand anders geschreven is). Maar als je eenmaal aan het werk bent is het makkelijk om carrière te maken, Australiërs hebben namelijk in mijn ervaring een schurfthekel aan overwerk of werk dat niet binnen hun directe verantwoordelijkheid valt.

quote:

Op woensdag 28 mei 2008 04:16 schreef Stone2211 het volgende:

[..]

Als Nederlander is het moeilijk om jezelf binnen een bedrijf te werken (ze gaan er toch vaak vanuit dat je engels bagger is.. zelfs dat je CV en cover letter door iemand anders geschreven is). Maar als je eenmaal aan het werk bent is het makkelijk om carrière te maken, Australiërs hebben namelijk in mijn ervaring een schurfthekel aan overwerk of werk dat niet binnen hun directe verantwoordelijkheid valt.

quote:

Op woensdag 28 mei 2008 04:16 schreef Stone2211 het volgende:

[..]

Een beetje te versimpeld en verouderd naar mijn mening... maar inderdaad wel de basis voor menig global business en organizational behaviour classes.

Hier in Australië is het in ieder geval de 'no worries' cultuur. Rond bellen en emailen is er eigenlijk geen noemenswaardige etiquette (dus terug gebeld of geemaild worden is niet zo vanzelfsprekend als in nederland). Ook kan het zijn dat men qua afspraken nogal laks is maar ik merk vooral bij de grotere bedrijven dat ze daar wel strenger in worden.

Als Nederlander is het moeilijk om jezelf binnen een bedrijf te werken (ze gaan er toch vaak vanuit dat je engels bagger is.. zelfs dat je CV en cover letter door iemand anders geschreven is). Maar als je eenmaal aan het werk bent is het makkelijk om carrière te maken, Australiërs hebben namelijk in mijn ervaring een schurfthekel aan overwerk of werk dat niet binnen hun directe verantwoordelijkheid valt.

een land naar mijn hart dus
Want aan structureel overwerk heb ik ook een pesthekel

quote:

Op woensdag 28 mei 2008 11:04 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
een land naar mijn hart dus
Want aan structureel overwerk heb ik ook een pesthekel

don't we all, maar heb je ook geen hekel aan collega's die alles maar over de schutting gooien

quote:

Op woensdag 28 mei 2008 04:16 schreef Stone2211 het volgende:
Rond bellen en emailen is er eigenlijk geen noemenswaardige etiquette (dus terug gebeld of geemaild worden is niet zo vanzelfsprekend als in nederland).

In de VS wat betreft bellen idem dito. Krijg je zo'n prachtig voice mail ontvangst: "... leave a message and we call you back..." en "your message is important to us". Vergeet het maar. Je wordt nooit teruggebeld. Het ergste is als je een half uur in de wacht hangt bij een bedrijf en de persoon die je moet hebben, is er niet. Dat de telefoniste dan zegt: "Do you want her voicemail?". Alsof dat enig verschil maakt!

Ook typisch VS: dat mensen iets beloven, maar het niet waar kunnen maken. Zo probeerde ik een keer 3 kamers in een studentenhuis binnen 2 weken voor een jaar te verhuren (best wel stressen). Afijn, die 3 kamers had ik binnen 2 dagen verhuurd. Dacht ik. Met het grootste gemak komen mensen terug op hun eerder gemaakte beloftes. Oplossing: zet ze onder druk om een check te schrijven, dat is heel normaal, want beloftes zijn - als het om geld gaat - helaas niets waard. Zoiets kan je ook in een winkel overkomen. Dat je een mooie deal maakt met de verkoper, maar dat die verkoper dan wordt teruggefloten door het management.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 29-05-2008 16:56:25 ]

Ik heb ervaring met een klein bedrijf waar de baas een echte technologische entrepeneur was en steeds meer van technologie naar leiding geven 'moest' gaan omdat het bedrijf groeide en hij niks uit handen wilde geven. Hij was niet de ideale manager, maar gaf relatief veel vrijheid. Luisterde alleen niet altijd naar de input van zijn werknemers en wordt daar nu nog steeds aan herinnerd met e-mails (die door een gefrustreerde ex-collega geschreven worden) van bedrijven die hetzelfde idee wel ontwikkeld hebben en daar nu miljoenen mee verdienen

Op kantoor zaten we we 2-4 personen op een gedeeld kantoor, dat was gezellig, maar ook storend af en toe.

Nu werk ik bij een groot onderzoeksinstituut waar ik nóg meer vrijheid heb en een eigen kantoor. De houding van de afdelingschef is 'als je vind dat je iets nodig hebt of ergens naar een seminar moet -al is het in het buitenland-, bestel je dat'. Ik defineer mijn eigen projecten en heb het zeer naar mijn zin. Lekker zelf alles regelen en geen gezeik.
Gelukkig hebben we een heel erg platte organisatie. Ik als onderzoeker heb alleen maar een afdelingschef, daarboven een sectiechef en daarboven de CEO.
De sectiechef is bijna nooit op kantoor, hij woont in een stad die zo'n 2 a 300km verderop ligt , en heeft kantoor hier en in Oslo. Hij vliegt extreem veel tussen deze drie steden heen en weer, als hij al niet in het buitenland zit voor een vergadering.
De CEO zie ik vaker dan de bovengenoemde persoon, en de CEO zit niet eens in hetzelfde gebouw...
Werkuren bepaal ik ook zelf, als ik maar gemiddeld op 40 uur per week uitkom. As ik 1 week 80 wil werken en de volgende week vrij wil nemen, dan kan dat.
Vrij vragen is hier 'not done' je zet gewoon in de kalender neer wanneer je er niet bent en je bent zelf verantwoordelijk om ervoor te zorgen dat hierdoor niks in de soep loopt.

Echt gewerkt heb ik er niet, maar ik ben bij veel regeringsinstanties en bedrijven over de vloer geweest in Suriname.

Nou ja, zo ongeveer wat men aan vooroordelen heeft. Enerzijds heel leuk hoor, dat de directeur van de grootste houtzagerij in Suriname eerst rustig Uruguay - Weetikveel met je wil gaan kijken (was in 2002), maar het geeft wel aan wat er misschien een beetje aan mankeert in Suriname.

Maar ook de vele administratieve dames die je vindt op de overheidskantoren zijn koningin in het nagels vijlen, patience spelen, etc.

Over het algemeen is er gewoon niet zoveel haast bij, maar is er ook niet zo bizar veel werk te verrichten kreeg ik het idee.

Uitzondering: Fernandes

Ik werk in Duitsland en wat mij opvalt in dit bedrijf:
- vroeg beginnen is heel normaal. Hier is de begintijd om 8.00 uur, maar mijn man begint bijvoorbeeld al om 6.00 uur. Op kantoor.
- voor begintijd binnen zijn en direct beginnen met werken. Niet eerst koffiezetten ofzo, maar eerst werken.
- geen koffiepauzes
- geen gezamenlijke lunch. Hier eet ieder voor zich (vaak buiten de deur)
- geen kletspraatjes maar werken
- voor bepaalde functies is ovewerk bijna standaard
- er wordt hier echt gewerkt. ik ben geloof ik de enige hier die tussendoor nog weleens online is.

quote:

Op donderdag 7 augustus 2008 09:42 schreef Tinkepink het volgende:
Ik werk in Duitsland en wat mij opvalt in dit bedrijf:
- vroeg beginnen is heel normaal. Hier is de begintijd om 8.00 uur, maar mijn man begint bijvoorbeeld al om 6.00 uur. Op kantoor.
- voor begintijd binnen zijn en direct beginnen met werken. Niet eerst koffiezetten ofzo, maar eerst werken.
- geen koffiepauzes
- geen gezamenlijke lunch. Hier eet ieder voor zich (vaak buiten de deur)
- geen kletspraatjes maar werken
- voor bepaalde functies is ovewerk bijna standaard
- er wordt hier echt gewerkt. ik ben geloof ik de enige hier die tussendoor nog weleens online is.

Lijkt sterk op de VS. Koffiepauzes is volgens mij ook typisch Nederlands, hier krijg je gewoon een uur lunch, en that's it. Vroeg beginnen is ook normaal inderdaad, maar vroeg weggaan is (bij ons) dan geen enkel probleem. Collega van me begint om 06:00, maar is tegen 15:00 toch echt weg. Ik heb ook collega's die om 10:00 beginnen en om 19:00 nog ronddwalen

Kletspraatjes, dat dan weer wel in de VS. Er is - bij ons, maar dat is persoonlijk - altijd ruimte voor een persoonlijke babbel, zelfs met de CEO. Maar ik werk dan ook voor een familiebedrijf, 300 man, maar toch nog steeds geleid door de oprichter EN zijn vrouw. Er mag ook veel gekletst worden, af en toe online gaan is ook geen probleem, er geldt eigenlijk maar 1 ongeschreven regel: zorg dat je werk op tijd af is en goed verzorgd, dan is er nooit een probleem.

Overwerken doe ik vaak genoeg. Of op zondag even naar de zaak voor onderhoud. Maar daar krijg ik wel tijd-voor-dubbele-tijd voor terug.... als ik op zondag een PAAR uurtjes (zeg 2 a 3) werk om onderhoud op systemen te doen, dan mag ik door de week een hele dag opnemen zonder in de vrije dagen te snoeien.

Bij ons bedrijf is de eerste week van de maand het aller belangrijkst. Elk kwartaal nog belangrijker, en de eerste week van Januari is het allerbelangrijkst. DUS: Geen vrij op 4th of July, en geen vrij op Labor day..... maar daar krijg ik dus wel weer dagen voor terug.

Ik ben om de 2 weken 1 week "on call", en kan ik 24/7 gebeld worden..... het komt nog wel eens voor dat ik midden in de nacht wordt opgetrommeld voor iets, alhoewel het laatste jaar (sinds ik en een collega een hoop nieuwe, goed werkende systemen hebben ingevoerd) steeds minder. En gelukkig kan ik 95% oplossen doormiddel van VPN

Hetgeen wat me het meest opvalt aan de VS is de vriendschappen die je via je werk maakt. In Nederland hou je je vrienden en collega's strikt gescheiden, en het komt weinig voor dat je collega's bij jou op de verjaardag zitten, waar in de VS je juist met collega's (en ook met managers) vrienden maakt, en buiten werk om vaker dingen doet, zeker als ze in de buurt wonen. Na 6 jaar heb ik nog steeds af en toe de behoefte om werk/prive gescheiden te houden, maar dat loopt steeds vaker soepeltjes in elkaar over.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2008 09:12 schreef maartena het volgende:

[..]

Lijkt sterk op de VS. Koffiepauzes is volgens mij ook typisch Nederlands, hier krijg je gewoon een uur lunch, en that's it. Vroeg beginnen is ook normaal inderdaad, maar vroeg weggaan is (bij ons) dan geen enkel probleem. Collega van me begint om 06:00, maar is tegen 15:00 toch echt weg. Ik heb ook collega's die om 10:00 beginnen en om 19:00 nog ronddwalen

Kletspraatjes, dat dan weer wel in de VS. Er is - bij ons, maar dat is persoonlijk - altijd ruimte voor een persoonlijke babbel, zelfs met de CEO. Maar ik werk dan ook voor een familiebedrijf, 300 man, maar toch nog steeds geleid door de oprichter EN zijn vrouw. Er mag ook veel gekletst worden, af en toe online gaan is ook geen probleem, er geldt eigenlijk maar 1 ongeschreven regel: zorg dat je werk op tijd af is en goed verzorgd, dan is er nooit een probleem.

Overwerken doe ik vaak genoeg. Of op zondag even naar de zaak voor onderhoud. Maar daar krijg ik wel tijd-voor-dubbele-tijd voor terug.... als ik op zondag een PAAR uurtjes (zeg 2 a 3) werk om onderhoud op systemen te doen, dan mag ik door de week een hele dag opnemen zonder in de vrije dagen te snoeien.

Bij ons bedrijf is de eerste week van de maand het aller belangrijkst. Elk kwartaal nog belangrijker, en de eerste week van Januari is het allerbelangrijkst. DUS: Geen vrij op 4th of July, en geen vrij op Labor day..... maar daar krijg ik dus wel weer dagen voor terug.

Ik ben om de 2 weken 1 week "on call", en kan ik 24/7 gebeld worden..... het komt nog wel eens voor dat ik midden in de nacht wordt opgetrommeld voor iets, alhoewel het laatste jaar (sinds ik en een collega een hoop nieuwe, goed werkende systemen hebben ingevoerd) steeds minder. En gelukkig kan ik 95% oplossen doormiddel van VPN

Hetgeen wat me het meest opvalt aan de VS is de vriendschappen die je via je werk maakt. In Nederland hou je je vrienden en collega's strikt gescheiden, en het komt weinig voor dat je collega's bij jou op de verjaardag zitten, waar in de VS je juist met collega's (en ook met managers) vrienden maakt, en buiten werk om vaker dingen doet, zeker als ze in de buurt wonen. Na 6 jaar heb ik nog steeds af en toe de behoefte om werk/prive gescheiden te houden, maar dat loopt steeds vaker soepeltjes in elkaar over.

Iedereen heeft het maar over koffiepauzes, maar ik heb nog nooit een bedrijf gezien dat iets deed met koffiepauzes.


Klinkt wel tof, maar ik hoop dat je collega's ook leuk zijn dan. Want dat is wat mij in NL zo steekt. Ik hoef m'n collega's niet dood te hebben, maar ik kan me op geen enkele manier met ze identificeren en blijf zo ver mogelijk bij ze vandaan. Zo eens per 3 jaar kom je een uitzondering tegen.

Vrees dat NL wat dat betreft gewoon niet het land voor mij is. Die knurfterige stamppot cultuur, en maar denken zo wereldwijs te zijn.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2008 09:39 schreef Pappie_Culo het volgende:

[..]

Iedereen heeft het maar over koffiepauzes, maar ik heb nog nooit een bedrijf gezien dat iets deed met koffiepauzes. Ja, op papier (hetgeen sowieso een achterlijke situatie is, maar okee) om mensen een half uur langer binnen te houden.

Nou, ik wel hoor. In de Nederlandse bedrijven waar ik gewerkt heb, werd samen koffie gedronken, en niet alleen tijdens de pauzes. Dat zie ik hier nog niet gebeuren, hier is het ieder voor zich.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2008 09:43 schreef Tinkepink het volgende:

[..]

Nou, ik wel hoor. In de Nederlandse bedrijven waar ik gewerkt heb, werd samen koffie gedronken, en niet alleen tijdens de pauzes. Dat zie ik hier nog niet gebeuren, hier is het ieder voor zich.

Nou ik dank god op m'n blote knieen dat mij die onzin tot nu toe bespaard is gebleven.

Ik moet weg hiero

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2008 09:43 schreef Tinkepink het volgende:

[..]

Nou, ik wel hoor. In de Nederlandse bedrijven waar ik gewerkt heb, werd samen koffie gedronken, en niet alleen tijdens de pauzes. Dat zie ik hier nog niet gebeuren, hier is het ieder voor zich.

In mijn tijd bij Philips hadden we ook van die centrale koffiepauze's. Verschrikkelijk! En dat dan een van je minder ontwikkelde collega's constant het woord voert over een oninteressant onderwerp, en dat je er geen woord tussenkrijgt. Brrrrr...... Het ergste was nog wel dat ik een keer een flinke loonsverhoging ben misgelopen, omdat ik de koffiepauze's ontweek. Dat was "niet goed voor mijn sociale ontwikkeling".

quote:

Op zaterdag 17 mei 2008 02:02 schreef popolon het volgende:
In Michigan hebben ze de 'at will' regel: Je kunt zonder pardon op straat staan en ook zo maar ontslag nemen.

Dit zie je zelden, een beetje werkgever is hier zuinig op z'n mensen. Zelf heb ik het goed getroffen met nu 25 vakantiedagen, volledige ziektenkostenvergoedingen, bonussen, internet en telefoon van de werkgever en meer van dat soort dingen.

En ik werk 40 uur per week. Moet er wel bij zeggen dat ik 's avonds nog wel eens een uurtje of wat werk thuis op de bank om de computersystemen te controleren.

Let wel, dit geldt natuurlijk niet voor iedereen.

Over het algemeen krijg ik wel de indruk dat mensen hier harder (willen) werken. Ik heb jaren voor defensie in NL gewerkt en daar werd je doodgesmeten met koffiepauzes en meer van dat soort flauwekul.

In de V.S. hebben vele toch ook gewoon zo'n 10 vakantiedagen per jaar?
Heb heel veel mensen gesproken die echt weinig vakantiedagen hebben daar.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2008 17:50 schreef OldJeller het volgende:
In de V.S. hebben vele toch ook gewoon zo'n 10 vakantiedagen per jaar?
Heb heel veel mensen gesproken die echt weinig vakantiedagen hebben daar.

Als je beroerde arbeidsvoorwaarden hebt wel ja.

Ik heb er zelf 16, wat voor Nederlandse begrippen nog weinig is, maar ik werk wel voor een bedrijf waar men absoluut niet moeilijk doet als ik eens een keertje 's middags om 2 uur naar huis wil, dan hoef ik niet ergens anders 3 uur bij te plakken of zo. Ook als ik eens op zondag naar het werk moet krijg ik daar een hele dag voor terug, ook als ik slechts 2 of 3 uur bezig ben.

Bij elkaar heb ik zeker een dag of 20 per jaar.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2008 09:46 schreef Pappie_Culo het volgende:
Nou ik dank god op m'n blote knieen dat mij die onzin tot nu toe bespaard is gebleven.

Het ligt ook een beetje aan de tak waar je werkt. Als je herhaaldelijk werk uitvoert, ofwel de hele dag hetzelfde doet, dan is het een stuk beter voor de gezondheid van de werknemer om af en toe pauze te nemen. Ook als je veel contact hebt/belt met mensen is het vaak goed om even 15 minuten NIET aan de telefoon te hangen, maar gewoon even tot rust te komen....

Ik heb in Nederland ook genoeg bedrijven gezien waar men koffiepauzes hield. Maar mijn afdeling - IT - deed daar nauwelijks aan mee..... gek genoeg gingen alle Unix beheerders altijd wel koffiepauze houden bij mijn laatste Nederlandse werkgever.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2008 17:50 schreef OldJeller het volgende:

[..]

In de V.S. hebben vele toch ook gewoon zo'n 10 vakantiedagen per jaar?
Heb heel veel mensen gesproken die echt weinig vakantiedagen hebben daar.

Zie boven, hangt van de voorwaarden af. Ik krijg zelfs van de baas twee betaalde dagen per maand om op m'n zoon te passen. Maar da's uitzonderlijk denk ik, nu zo'n 50 betaalde vrije dagen per jaar.

Er zijn er inderdaad die het minder hebben maar da's ook in de sectoren waar werknemers makkelijk te vervangen zijn.

Ik heb er iets van 30 per jaar. Zo lang het werk af komt kan ik zo veel vrij nemen als ik zelf wil. Het afgelopen weekend gewoon doorgewerkt en deze week werk ik 50%.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2008 18:06 schreef maartena het volgende:

[..]

Als je beroerde arbeidsvoorwaarden hebt wel ja.

Ik heb er zelf 16, wat voor Nederlandse begrippen nog weinig is, maar ik werk wel voor een bedrijf waar men absoluut niet moeilijk doet als ik eens een keertje 's middags om 2 uur naar huis wil, dan hoef ik niet ergens anders 3 uur bij te plakken of zo. Ook als ik eens op zondag naar het werk moet krijg ik daar een hele dag voor terug, ook als ik slechts 2 of 3 uur bezig ben.

Bij elkaar heb ik zeker een dag of 20 per jaar.

Hier in Manila hebben ze een beetje de Amerikaanse arbeidsvoorwaardes gekopieerd, en wat me opviel was dat je het eerste jaar van je contract geen vakantiedagen mocht opnemen. Is dat in de USA nog steeds usance ? (Heb zelf een europees arbeidscontract )

quote:

Op vrijdag 16 mei 2008 20:52 schreef Prego het volgende:

ik merk at veel mensen een soort van ontzag voor me hebben omdat ik erg direct en open ben tegen mensen die leiding hebben over mij. ik hoor dan ook vaak: ja maar jij bent Nederlands, dat is anders.. Ik denk dat mensen hier die redelijk laag op de ladder staan zich sneller over zich heen laten lopen door leiding gevenden maar ze des te harder omlaag halen achter hun ruggen om, een soort van hypocrisie.

Heel erg mee eens.
Net als bij de "Meneer de Dokter" -om een voorbeeld te noemen-, stellen Franse werknemers zich naar hun baas vaak vrij onderdanig op, "en public". Met name wat lager op de ladder ja. Monsieur dit en Monsieur dat et 'ja en amen' op alles. En dan achter de rug van 'Monsieur' om, herken je ze gewoon niet terug.

Ook vrij conservatief trouwens. Een vrouw in een hogere positie wordt nog altijd best moeilijk gevonden...

Wat dat betreft vind ik het zo geinig dat de voorzitter van de MEDEF, dé werkgeversorganisatie van Frankrijk, nu al een paar jaar een vrouw is.

quote:

Op maandag 11 augustus 2008 09:27 schreef LangeTabbetje het volgende:

[..]

Hier in Manila hebben ze een beetje de Amerikaanse arbeidsvoorwaardes gekopieerd, en wat me opviel was dat je het eerste jaar van je contract geen vakantiedagen mocht opnemen. Is dat in de USA nog steeds usance ? (Heb zelf een europees arbeidscontract )

@Bora-Bora: hoe zit dat elders in Frankrijk, mag je in het eerste jaar betaalde vakantiedagen opnemen? Hier in dat grote park namelijk niet, alleen onbetaald in overleg.

quote:

Op donderdag 6 november 2008 12:23 schreef tim2308 het volgende:

[..]

@Bora-Bora: hoe zit dat elders in Frankrijk, mag je in het eerste jaar betaalde vakantiedagen opnemen? Hier in dat grote park namelijk niet, alleen onbetaald in overleg.

Ik sta er indd heel erg van te kijken, Tim! Normaal gesproken valt ook het park toch onder de Franse wetgeving, zodat je zo rond de 25 betaalde vakantiedagen zou moeten kunnen opnemen!
Maargoed, de bedrijfscultuur (of moet ik zeggen: bedrijfsdictatuur) kan best zo in elkaar zitten dat ze
doen alsof ze ook op dat gebied Amerikaans territorium zijn ofzo. Ik weet niet in hoeverre dit legaal is, maar het staat dus indd ook op hun website. Vast een "pirouette" om de regels te omzeilen, dat je je dagen na een jaar pas "terugkrijgt". _{(¿? Dan zou je dus letterlijk genomen een dubbel aantal vakantiedagen moeten krijgen! Maar dàt doen ze zeker niet?)}

quote:

Op donderdag 6 november 2008 12:23 schreef tim2308 het volgende:

[..]

@Bora-Bora: hoe zit dat elders in Frankrijk, mag je in het eerste jaar betaalde vakantiedagen opnemen? Hier in dat grote park namelijk niet, alleen onbetaald in overleg.

bij mij mocht het in het eerste jaar ook niet.. toen moest ik het doen met 11 congés fériés

In Zweden is het ook niet altijd vanzelfsprekend dat je je eerste jaar (of periode) vakantiedagen krijgt.

Je bouwt ze op en ze staan dus steeds vast tot 1 mei ofzo.... Op zich wel logisch, zou raar zijn als je meteen 25 dagen krijgt, ze na een week op vakantie gaat en dan weggaat...

tijdelijke krachten en mensen die eerder weggaan krijgen trouwens gewoon rond de 2 dagen per maand gewerkt uitbetaald...

Hier in denemarken bouw je in een kalenderjaar op voor het jaar erop. Het jaar erop loopt echter vanaf mei, Dus van jan-08 t/m dec-08 bouw je op voor de periode mei-09 t/m apr-10.

Dan krijg je allemaal leuke regelingen met tussentijds baan wisselen. Daarvoor wordt bij uit dienst geld opzij gezet waarvan je betaald krijgt in de genoemde periode terwijl je bij je nieuwe werkgevere onbetaald vrij neemt dan. Ben er nog niet achter wat ze doen met de dagen die je in je laatste jaar opbouwd, vrij nemen van je pensioen klinkt me nogal vreemd namelijk.

quote:

Op vrijdag 7 november 2008 01:50 schreef tim2308 het volgende:
Op zich wel logisch, zou raar zijn als je meteen 25 dagen krijgt, ze na een week op vakantie gaat en dan weggaat...

Vakantiedagen naar rato krijgen tot einde jaar en bij uit dienst verrekenen naar rato met het laatste loon is een wat praktischere oplossing dan zo'n opspaar en vooruitschuif methodiek in mijn ogen.

Klopt, in Frankrijk lopen de reguliere vakantiedagen van 31 mei tot 31 mei het jaar erop. Als je per 1 januari ergens begint, heb je geen reguliere vakantie tot 31 mei. Daarna kun je van 31 mei tot 31 mei de reguliere dagen opnemen die je van januari tot 31 mei gespaard hebt.

Let wel, hierboven heb ik het over reguliere vakantiedagen. daarvan heeft de gemiddelde fransman zo'n 25 per jaar. Daarbovenop komen nog eens de jours de RTT (een soort arbeidsduurverkorting). Dat varieert bij mij tussen de 12 en 16 dagen per jaar, afhankelijk van het aantal feestdagen dat op een zaterdag of zondag valt. Daar bovenop kent men nog de congé d'anciennité. Is afhankelijk van hoe lang je al bij het bedrijf werkt en je leeftijd. Dit levert me ook nog eens een dagje of 3 per jaar op. Afgelopen jaar ook nog eens 11 dagen congé paternité opgenomen (vaderschapsverlof). Al met al lekker veel vakantie gehad!

Mocht ik naar een ander land gaan verhuizen, dan zal ik dit wel gaan missen....

Oja, ik krijg nog één dag in de vier maanden ofzo omdat ik 's avonds werk.