LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Hoe logisch!! Bedankt!quote:Op dinsdag 22 april 2008 16:06 schreef Iblis het volgende:
[..]
Als je de 's' en de 'z' uitspreekt, dan zul je merken dat je tong zich niet van plaats verandert. Het enige verschil is dat je in het laatste geval wel je stembanden gebruikt. Dit kun je ook voelen door je hand op je keel te leggen. Hetzelfde onderscheid vind je bij p en b, t en d, f en v, en, afhankelijk waar je woont in Nederland, misschien ook nog bij ch en g. De k en de g in het Engels 'goal' zijn ook zo'n paartje.
De k, s, p, ch en t zijn zogenaamde stemloze medeklinkers, omdat je daar je stembanden niet bij gebruikt. Als een stemloze en een stemhebbende medeklinker elkaar opvolgen, dan assimileren ze meestal als je snel spreekt. Je schrijft weliswaar 'opvolgen', maar in de praktijk spreek je niet een nette v en een p uit. Je past je v meestal aan, zodat het 'opfolge' wordt. Liefde wordt meestal met een 'v' uitgesproken echter, vanwege de 'd'.
Enfin, dit assimilatieproces zorgt ervoor dat je na een 's' op natuurlijke wijze eigenlijk een 't' krijgt. Deze zijn beide stemloos. Er is feitelijk sprake van progressieve assimilatie (de uitgang -de wordt beïnvloed door de voorafgaande stemloze medeklinker). Het Limburgs kent deze vorm van assimilatie niet. Het kent alleen regressieve assimilatie, in het Limburgs zeg je dus maakde, waarbij de 'k' uitgesproken wordt als de 'g' in het Engelse 'goal'. De uitgang is dus altijd -de, maar de eindklinker in de stam verandert.
Uitschuifkipquote:Op dinsdag 22 april 2008 16:02 schreef timmeeeh het volgende:
Je kan het ook het woord fokschaap gebruiken
Op donderdag 28 augustus 2008 14:34 schreef Breathtaking het volgende:
:9~
:9~
uitschuifpik Bovendien worden scabreuze ezelsbruggetjes natuurlijk beter onthoudenquote:
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
Zeer leerzaam, dit alles. Gelukkig heb ik minder moeite met spelling en grammatica dan anderen in mijn omgeving, merk ik. Met dank aan mijn moeder, die mij dit ook heeft moeten bij brengen trouwens.
Even een update van de 'Kofschip'-kwestie: zoals ik destijds al schreef, moest mijn zoon de 'Entree'-toets maken, maar volgens de juf kon hij überhaupt niet spellen. Vooral de werkwoordspelling was een groot probleem; op dat onderdeel verwachtte zij een score van nul. Toen ben ik zelf maar met hem aan de slag gegaan, en gedurende twee weken hebben wij samen geoefend, laten we zeggen: in totaal acht keer een half uur. Vandaag kwam de uitslag van de toets: op het onderdeel 'werkwoordspelling' had hij de hoogste score - het is nu zijn beste vak.
Nou, mooi. Maar ik ben ook woedend. Na 7 jaar basisonderwijs en 3 jaar bijles (twee keer per week!! En peperduur!!) kreeg ik te horen: "Hij begrijpt het niet, de werkwoordspelling is aan hem niet besteed. Telkens maakt hij dezelfde fouten opnieuw - het is een verloren zaak."
Ik dacht (maar dat zei ik niet): "Die werkwoordspelling zou ik mijn herdershond nog wel kunnen uitleggen, als ik een herdershond had."
Morgen ga ik dat wèl zeggen. En ik ga ook zeggen dat ik mijn zoon voortaan op vrijdag thuis wil houden om hem bij te spijkeren. Want op het onderdeel 'spelling: niet-werkwoorden' heeft hij een zware onvoldoende gescoord. Dat hebben we dan ook niet geoefend. Ik zou ook niet weten hoe je zoiets moet oefenen, maar daar wil ik dus achter komen.
Iemand suggesties?
Trouwens, ik vind het vreselijk om zo'n streberige ouder te zijn - iemand die geen genoegen neemt met een slechte CITO-score, maar ik kan dit gewoon niet aanzien. Toen ik net aan mijn zoon vroeg wat nou precies het verschil was tussen mijn uitleg en die van de juf/bijlesjuf, zei hij: "Bij jou is het veel gemakkelijker." Ik denk dat dat 'gemak' ermee te maken heeft dat ik het allemaal terugbreng tot oerstomme regeltjes, terwijl die leerkrachten er hele theoretische verhalen aan vastknopen. "Ja," zei mijn zoon, "we hebben de hele geschiedenis van het Kofschip behandeld. Toen was ik al in slaap gevallen."
O, o, misschien moet ik op mijn oude dag alsnog het onderwijs in
Nou, mooi. Maar ik ben ook woedend. Na 7 jaar basisonderwijs en 3 jaar bijles (twee keer per week!! En peperduur!!) kreeg ik te horen: "Hij begrijpt het niet, de werkwoordspelling is aan hem niet besteed. Telkens maakt hij dezelfde fouten opnieuw - het is een verloren zaak."
Ik dacht (maar dat zei ik niet): "Die werkwoordspelling zou ik mijn herdershond nog wel kunnen uitleggen, als ik een herdershond had."
Morgen ga ik dat wèl zeggen. En ik ga ook zeggen dat ik mijn zoon voortaan op vrijdag thuis wil houden om hem bij te spijkeren. Want op het onderdeel 'spelling: niet-werkwoorden' heeft hij een zware onvoldoende gescoord. Dat hebben we dan ook niet geoefend. Ik zou ook niet weten hoe je zoiets moet oefenen, maar daar wil ik dus achter komen.
Iemand suggesties?
Trouwens, ik vind het vreselijk om zo'n streberige ouder te zijn - iemand die geen genoegen neemt met een slechte CITO-score, maar ik kan dit gewoon niet aanzien. Toen ik net aan mijn zoon vroeg wat nou precies het verschil was tussen mijn uitleg en die van de juf/bijlesjuf, zei hij: "Bij jou is het veel gemakkelijker." Ik denk dat dat 'gemak' ermee te maken heeft dat ik het allemaal terugbreng tot oerstomme regeltjes, terwijl die leerkrachten er hele theoretische verhalen aan vastknopen. "Ja," zei mijn zoon, "we hebben de hele geschiedenis van het Kofschip behandeld. Toen was ik al in slaap gevallen."
O, o, misschien moet ik op mijn oude dag alsnog het onderwijs in
Spelling… poeh. Ik onthoud dat gewoon volgens mij. Veel lezen, en dan heb je een woordbeeld. Soms heb je wel van die woorden als ‘electriciteit‘ en dan aarzel ik wat, en kijk ik er even naar, en dan denk ik ‘naaah, nee’, het is toch ‘elektriciteit‘.
Je zou kunnen kijken wat je zoontje moeilijk vindt. Er zijn natuurlijk wat regels, zoals dat ‘c voor e/i’ klinkt als ‘s’, dus ‘circel’ kan niet, dat zou je als cirsel uitspreken; maar voor ‘au’ en ‘ou’ moet je b.v. etymologie kennen. Als je zoontje echter een dialect spreekt waarin men ‘old’ i.p.v. ‘oud’ zegt en meer, dan kan dat een ezelsbruggetje zijn om te weten wanneer je ‘ou’ spelt. Ook ‘ij’ kan in dialecten ‘ie’ worden terwijl ‘ei’ dat niet wordt.
Maar goed, dat zijn zo maar wat ideetjes, ik denk dat het vooral van belang is om eerst te kijken wat hij echt lastig vindt, of het g/ch, au/ou, ei/ij, c/s/k is, of het open en gesloten lettergrepen is (lopen en loop), etc. Maar ik vrees dat spelling toch ook echt veel oefenen en lezen is, en minder makkelijk in regels is te vatten.
Je zou kunnen kijken wat je zoontje moeilijk vindt. Er zijn natuurlijk wat regels, zoals dat ‘c voor e/i’ klinkt als ‘s’, dus ‘circel’ kan niet, dat zou je als cirsel uitspreken; maar voor ‘au’ en ‘ou’ moet je b.v. etymologie kennen. Als je zoontje echter een dialect spreekt waarin men ‘old’ i.p.v. ‘oud’ zegt en meer, dan kan dat een ezelsbruggetje zijn om te weten wanneer je ‘ou’ spelt. Ook ‘ij’ kan in dialecten ‘ie’ worden terwijl ‘ei’ dat niet wordt.
Maar goed, dat zijn zo maar wat ideetjes, ik denk dat het vooral van belang is om eerst te kijken wat hij echt lastig vindt, of het g/ch, au/ou, ei/ij, c/s/k is, of het open en gesloten lettergrepen is (lopen en loop), etc. Maar ik vrees dat spelling toch ook echt veel oefenen en lezen is, en minder makkelijk in regels is te vatten.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
Ja, dat denk ik ook. Nou moet ik zeggen dat ik zelf ook moeite heb met de meerkeuzevragen van de CITO-toets, want als een woord eenmaal zwart op wit staat, ga ik meteen twijfelen. Maar dat kun je wel oefenen, gewoon door meteen te bepalen welke twee woorden hoogstwaarschijnlijk goed zijn geschreven, waarna er twee mogelijke (verkeerd gespelde) antwoorden overblijven, en daaruit kies je dan het woord met de idiootste spelling - een gok, maar een redelijke gok. Dan gaat het puur om 'moeilijke' woorden (fauteuil, persifleren, sowieso etc.) en daar kan ik mijn zoon niet bij helpen, dat is inderdaad een kwestie van veel lezen en - tijdens de toets - een beetje geluk. Verder krijgen ze veel zinnen in de trant van: "Morgen beantwoordden ze de brief." Dat valt wel uit te leggen. Net als woorden als reuzensprong en pannenkoek - ik moet die regels gewoon opzoeken, want zelf vertrouw ik bij dat soort instinkers altijd op de spellingscontrole van de pc. Ik heb jaren pannekoek geschreven, tegenwoordig is het pannenkoek, maar misschien heb ik onderweg wel ergens een spellingsverandering gemist, dat weet je in Nederland nooitquote:Op maandag 26 mei 2008 23:37 schreef Iblis het volgende:
Spelling… poeh. Ik onthoud dat gewoon volgens mij. Veel lezen, en dan heb je een woordbeeld. Soms heb je wel van die woorden als ‘electriciteit‘ en dan aarzel ik wat, en kijk ik er even naar, en dan denk ik ‘naaah, nee’, het is toch ‘elektriciteit‘.
Je zou kunnen kijken wat je zoontje moeilijk vindt. Er zijn natuurlijk wat regels, zoals dat ‘c voor e/i’ klinkt als ‘s’, dus ‘circel’ kan niet, dat zou je als cirsel uitspreken; maar voor ‘au’ en ‘ou’ moet je b.v. etymologie kennen. Als je zoontje echter een dialect spreekt waarin men ‘old’ i.p.v. ‘oud’ zegt en meer, dan kan dat een ezelsbruggetje zijn om te weten wanneer je ‘ou’ spelt. Ook ‘ij’ kan in dialecten ‘ie’ worden terwijl ‘ei’ dat niet wordt.
Maar goed, dat zijn zo maar wat ideetjes, ik denk dat het vooral van belang is om eerst te kijken wat hij echt lastig vindt, of het g/ch, au/ou, ei/ij, c/s/k is, of het open en gesloten lettergrepen is (lopen en loop), etc. Maar ik vrees dat spelling toch ook echt veel oefenen en lezen is, en minder makkelijk in regels is te vatten.
Ik denk dat ik me concentreer op de basisregels - pijnlijke fouten, dus. Pannekoek vind ik niet pijnlijk; een brief 'beantwoordden' in de tegenwoordige of toekomstige tijd is een ander verhaal, dat mag je op de middelbare school niet fout doen.
In elk geval dank voor de tips
Die samenstellingen en afleidingen zijn me een doorn in het oog. Samenstellingen zijn met tussen-n, afleidingen niet. Dus, reuzesprong, bereleuk, maar pannenkoek of paardenbloem. (Bloemen en planten zijn geen uitzondering meer.)
En dan heb je de versteende samenstellingen, en de unieke objecten, en de uitzonderingen. Koninginnedag (maar koninginnensoep), maneschijn (uniek), jodendom (afleiding, dus zou jodedom moeten zijn volgens de hoofdregel); ruggespraak (versteend).
Dan zijn we in Nederland nog redelijk gezegend, in Engeland of Frankrijk is ’t nog een stuk onlogischer qua spelling.
En dan heb je de versteende samenstellingen, en de unieke objecten, en de uitzonderingen. Koninginnedag (maar koninginnensoep), maneschijn (uniek), jodendom (afleiding, dus zou jodedom moeten zijn volgens de hoofdregel); ruggespraak (versteend).
Dan zijn we in Nederland nog redelijk gezegend, in Engeland of Frankrijk is ’t nog een stuk onlogischer qua spelling.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
Interessantquote:Op dinsdag 27 mei 2008 00:16 schreef Iblis het volgende:
Die samenstellingen en afleidingen zijn me een doorn in het oog. Samenstellingen zijn met tussen-n, afleidingen niet. Dus, reuzesprong, bereleuk, maar pannenkoek of paardenbloem. (Bloemen en planten zijn geen uitzondering meer.)
Nooit geweten. En eigenlijk best gemakkelijk te onthouden. Oké, die slaan we over. Dit zijn regels die je volgens mij niet moet willen onthouden - daar heb je woordenboeken of spellingscontroles (of eindredacteuren) voor.quote:En dan heb je de versteende samenstellingen, en de unieke objecten, en de uitzonderingen. Koninginnedag (maar koninginnensoep), maneschijn (uniek), jodendom (afleiding, dus zou jodedom moeten zijn volgens de hoofdregel); ruggespraak (versteend).
Precies, we blijven de zaak positief benaderenquote:Dan zijn we in Nederland nog redelijk gezegend, in Engeland of Frankrijk is ’t nog een stuk onlogischer qua spelling.
En al was er maar één, wat dan nog! Maar nu is het inderdaad wel minder handig met het oog op een eventuele kolonisering van een planeet met meerdere manen.quote:Op dinsdag 27 mei 2008 01:01 schreef Tijn het volgende:
[..]
Dit heb ik altijd zo'n rare regel gevonden. Alsof er maar één maan is
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
Oh jee. Nu komen we bij de andere basisschoolvakken terecht... één maan... dat is toch, eh... juist? Ik bedoel: de maan die op de aarde schijnt, en die dus verantwoordelijk is voor de 'maneschijn' die wij kennen, is toch in zijn eentje? Of ben ik nu ook al gezakt voor aardrijkskunde?quote:Op dinsdag 27 mei 2008 01:01 schreef Tijn het volgende:
[..]
Dit heb ik altijd zo'n rare regel gevonden. Alsof er maar één maan is
Ik heb nog één belangrijke aanvulling: het linkerdeel moet wel een meervoud hebben, en dat moet ook een meervoud op -en zijn. Het is dus weduwepensioen, want het is ook weduwes. En gerstenat, want ‘gersten’ is geen woord. Ook als het linkerdeel dus alleen een meervoud op -s kent, schrijf je geen tussen-n.quote:Op dinsdag 27 mei 2008 01:04 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Interessant
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
De Maan is de maan van de planeet Aarde. De planeet Saturnus heeft op dit moment 56 erkende manen. Daarom spreek ik ook liever over satellieten in plaats van manen.quote:Op dinsdag 27 mei 2008 01:09 schreef Nadine26 het volgende:
Oh jee. Nu komen we bij de andere basisschoolvakken terecht... één maan... dat is toch, eh... juist? Ik bedoel: de maan die op de aarde schijnt, en die dus verantwoordelijk is voor de 'maneschijn' die wij kennen, is toch in zijn eentje? Of ben ik nu ook al gezakt voor aardrijkskunde?
Ik heb juist de ervaring dat het me als kind enorm frustreerde om iets uit het hoofd te moeten leren zonder dat uitgelegd werd hoe het werkte. Bij wat moelijkere vermedigvuldigingen zoals jouw voorbeeld van 5 x 78 wist ik het dan ook niet meer. En als ik op de middelbare school vroeg hoe bepaalde formules werkte dan kreeg ik als antwoord dat ik het uit mijn hoofd moest leren en toepassen. Meer was niet nodig.quote:Op woensdag 23 april 2008 18:52 schreef Iblis het volgende:
[..]
Volgens mij niet. Volgens mij gaat het er, formeel om, dat: 8 x 5 = (10 - 2) x 5 = (10 x 5) - (2 x 5) = 50 - 10 = 40. Ofwel: 8 x 5 is 'moeilijk', maar 10 x 5 en 2 x 5 zijn 'makkelijk', dus daarom doe je 10 x 5 - 2 x 5 zodat je alsnog 8 x 5 hebt.
Hoe je dan 78 x 5 doet? 80 x 5 - 2 x 5 of wel 100 x 5 - 20 x 5 - 2 x 5 = 500 - 100 - 10 = 390? Het mag van mij, maar ergens is dat volgens mij niet zo handig.
Nee, ik denk dat ik veel blijer zou zijn geweest met de methode zoals je hierboven neerzet. Had een hoop frustrerend gepuzzel gescheeld.
Maar ieder kind zit denk ik anders in elkaar wat dat betreft. En wiskunde vereist misschien ook wat meer inzicht in het waarom dan taal.
Je moet juist erg oppassen om methodes te leren bij wiskunde/rekenen. De methode die Iblis beschrijft is gewoon het toepassen van de rekenregels (en handige substitutie), er is niet één vaste methode. Het enige wat alle methodes kenmerkt is dat een som wordt opgedeeld in brokken waarvan je de uitkomst wel kent. Mijn ervaring is dat wiskunde/rekenen gewoon puzzelen is, wie dat puzzelen goed kan is goed in wiskunde/rekenen.quote:Op dinsdag 27 mei 2008 01:37 schreef Vandaag... het volgende:
Ik heb juist de ervaring dat het me als kind enorm frustreerde om iets uit het hoofd te moeten leren zonder dat uitgelegd werd hoe het werkte. Bij wat moelijkere vermedigvuldigingen zoals jouw voorbeeld van 5 x 78 wist ik het dan ook niet meer. En als ik op de middelbare school vroeg hoe bepaalde formules werkte dan kreeg ik als antwoord dat ik het uit mijn hoofd moest leren en toepassen. Meer was niet nodig.
Nee, ik denk dat ik veel blijer zou zijn geweest met de methode zoals je hierboven neerzet. Had een hoop frustrerend gepuzzel gescheeld.
[ Bericht 1% gewijzigd door Bolkesteijn op 27-05-2008 01:54:46 ]
Interessante discussie over het rekenen/wiskunde 
. Ik ben ervan overtuigd dat het stampen van tafels, door ze bijv. klassikaal als een mantra op te dreunen, voor iedereen nut heeft, en in het bijzonder voor hen die minder affiniteit met getallen en puzzelen hebben. Het geeft een hoeveelheid basiskennis die altijd van pas komt en die je altijd kan redden als de 'puzzeloplossingen' niet lukken. Idem met de 'ouderwetse' methoden voor ingewikkeldere vermenigvuldigingen en delingen, het onder elkaar zetten/uitvoeren van een staartdeling werkt áltijd.
Belangrijk bijkomend voordeel is dat een zwakkere leerling dit soort standaard methoden ook kan aanleren, en met die methoden achter de hand niet continu geconfronteerd wordt met het onvermogen om 'slimmere' methoden toe te passen en dus de som te kunnen oplossen. Introduceer beide methoden, eerst de basismethode, vervolgens de 'slimmere' methoden en laat ieder kind vervolgens zelf uitmaken welke methode voor hem/haar het best bruikbaar is.
Wat iedereen nl. m.i. nogal eens lijkt te vergeten, is dat 'slimmere' methoden niet uit de lucht komen vallen. Je hebt er óf een portie originaliteit en niveau voor nodig, óf, zoals het vaker gaat, pas je eerst de basismethode verschillende malen toe, ga je in alle antwoorden steeds meer patronen herkennen en ontstaat een 'slimmere' methode vanuit het herkennen van die patronen. In dat tweede traject is het noodzakelijk om die eerste stappen door te maken, anders zul je nooit het fundament van de slimmere methode écht goed begrijpen en mis je vaste grond onder je voeten, je bent nooit écht zeker dat je het goed doet.
[ Bericht 11% gewijzigd door keesjeislief op 27-05-2008 03:06:41 ]
. Ik ben ervan overtuigd dat het stampen van tafels, door ze bijv. klassikaal als een mantra op te dreunen, voor iedereen nut heeft, en in het bijzonder voor hen die minder affiniteit met getallen en puzzelen hebben. Het geeft een hoeveelheid basiskennis die altijd van pas komt en die je altijd kan redden als de 'puzzeloplossingen' niet lukken. Idem met de 'ouderwetse' methoden voor ingewikkeldere vermenigvuldigingen en delingen, het onder elkaar zetten/uitvoeren van een staartdeling werkt áltijd. Belangrijk bijkomend voordeel is dat een zwakkere leerling dit soort standaard methoden ook kan aanleren, en met die methoden achter de hand niet continu geconfronteerd wordt met het onvermogen om 'slimmere' methoden toe te passen en dus de som te kunnen oplossen. Introduceer beide methoden, eerst de basismethode, vervolgens de 'slimmere' methoden en laat ieder kind vervolgens zelf uitmaken welke methode voor hem/haar het best bruikbaar is.
Wat iedereen nl. m.i. nogal eens lijkt te vergeten, is dat 'slimmere' methoden niet uit de lucht komen vallen. Je hebt er óf een portie originaliteit en niveau voor nodig, óf, zoals het vaker gaat, pas je eerst de basismethode verschillende malen toe, ga je in alle antwoorden steeds meer patronen herkennen en ontstaat een 'slimmere' methode vanuit het herkennen van die patronen. In dat tweede traject is het noodzakelijk om die eerste stappen door te maken, anders zul je nooit het fundament van de slimmere methode écht goed begrijpen en mis je vaste grond onder je voeten, je bent nooit écht zeker dat je het goed doet.
[ Bericht 11% gewijzigd door keesjeislief op 27-05-2008 03:06:41 ]
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
Hier ben ik het volledig mee eens.quote:Op dinsdag 27 mei 2008 02:54 schreef keesjeislief het volgende:
Interessante discussie over het rekenen/wiskunde [ afbeelding ]. Ik ben ervan overtuigd dat het stampen van tafels, door ze bijv. klassikaal als een mantra op te dreunen, voor iedereen nut heeft, en in het bijzonder voor hen die minder affiniteit met getallen en puzzelen hebben. Het geeft een hoeveelheid basiskennis die altijd van pas komt en die je altijd kan redden als de 'puzzeloplossingen' niet lukken. Idem met de 'ouderwetse' methoden voor ingewikkeldere vermenigvuldigingen en delingen, het onder elkaar zetten/uitvoeren van een staartdeling werkt áltijd.
Belangrijk bijkomend voordeel is dat een zwakkere leerling dit soort standaard methoden ook kan aanleren, en met die methoden achter de hand niet continu geconfronteerd wordt met het onvermogen om 'slimmere' methoden toe te passen en dus de som te kunnen oplossen. Introduceer beide methoden, eerst de basismethode, vervolgens de 'slimmere' methoden en laat ieder kind vervolgens zelf uitmaken welke methode voor hem/haar het best bruikbaar is.
Wat iedereen nl. m.i. nogal eens lijkt te vergeten, is dat 'slimmere' methoden niet uit de lucht komen vallen. Je hebt er óf een portie originaliteit en niveau voor nodig, óf, zoals het vaker gaat, pas je eerst de basismethode verschillende malen toe, ga je in alle antwoorden steeds meer patronen herkennen en ontstaat een 'slimmere' methode vanuit het herkennen van die patronen. In dat tweede traject is het noodzakelijk om die eerste stappen door te maken, anders zul je nooit het fundament van de slimmere methode écht goed begrijpen en mis je vaste grond onder je voeten, je bent nooit écht zeker dat je het goed doet.
Inderdaad geef ik de voorkeur aan 'dom stampen' in de eerste fase, omdat kinderen daarmee een soort basis leggen. Ze gaan na verloop van tijd structuren herkennen en krijgen daardoor zelfvertrouwen, en dat is juist bij rekenen/wiskunde belangrijk omdat die cijfertjes voor veel mensen een beetje eng zijn; het is abstract en daarom moeilijk te 'begrijpen'.
Als die basis eenmaal is gelegd, komt er vanzelf ruimte voor trucjes en slimme methoden. Ik denk zelfs dat het 'enge' er vaak vanaf gaat als kinderen eenmaal goed op dreef zijn, en de volgende stap is logisch inzicht. Maar op scholen wordt nu meestal meteen begonnen met de 'inzichtelijke' methode: kinderen worden geacht het meteen te begrijpen, en juist omdat jonge kinderen zo ongelooflijk verschillen in hun ontwikkeling - bij de één breekt het inzicht door op 7-jarige leeftijd, de ander heeft nog 3 jaar extra nodig, terwijl die leerling bijvoorbeeld met taal al veel verder is - haakt een deel van de klas af bij die klassikale lessen. Het gaat gewoon te snel.
Op de middelbare school is het al een beetje een ander verhaal denk ik. Maar zoals ik zei, aan tafels valt niet heel veel te begrijpen. Dat 3 x 4 een verkorte notatie voor 4 + 4 + 4 is, is denk ik wel te begrijpen. Als je kunt optellen, dan kun je dat uitrekenen. Echter, het is met name handig om dit proces niet elke keer te hoeven doen. Daarom is het handig om uit je hoofd te leren dat 3x4 = 12. Zo’n som kan wel gevisualiseerd worden, namelijk:quote:Op dinsdag 27 mei 2008 01:37 schreef Vandaag... het volgende:
Ik heb juist de ervaring dat het me als kind enorm frustreerde om iets uit het hoofd te moeten leren zonder dat uitgelegd werd hoe het werkte. Bij wat moelijkere vermedigvuldigingen zoals jouw voorbeeld van 5 x 78 wist ik het dan ook niet meer. En als ik op de middelbare school vroeg hoe bepaalde formules werkte dan kreeg ik als antwoord dat ik het uit mijn hoofd moest leren en toepassen. Meer was niet nodig.
| 1 2 3 4 | 1 * * * * 2 * * * * 3 * * * * |
Dit maakt duidelijk waarom 3x4 = 4x3. En je kunt het b.v. uitbreiden:
| 1 2 3 4 | 1 * * * * * * * *|* * 2 * * * * * * * *|* * 3 * * * * * * * *|* * |
Door duidelijk te maken dat je 3x8 b.v. kunt uitrekenen als 3x10 en er dan 2x3, ofwel 6 kunt aftrekken. Maar, als je op de vraag komt ‘Waarom is vermenigvuldigen met 10 gelijk aan een 0 achter het getal schrijven?’ dan is dat denk ik een moeilijk te beantwoorden vraag. Waarom is 8x10 gelijk aan 80? Het is zo, dat leren we allemaal. Maar is daar een diepere reden voor? Of is het stom toeval?
Welnu, het hangt samen met onze notatie. Als je een getal hebt en dat uitbeeldt in de vorm van *'s, dan noteren we dat in cijfers eerst door het aantal gehele groepjes van (zeg) 100 te tellen, de rest van de *'s worden bekeken hoeveel groepjes er van 10 te maken zijn, en dan telen we hoeveel er nog over is. Zo komen we b.v. op 623. We komen dus nooit op 5(12)3 of zo. De dieperliggende reden, en dat deze keus in zekere zin arbitrair is, want waarom geen groepjes van 8, 64 en 512, wat ook zou werken, is zeker geen basisschoolstof. Daarom moet je ergens een lijn trekken.
Het is pas als je in een ander-tallig stelsel leert rekenen (wat je leert in analogie van het tientallige) dat het inzicht komt. Daarvoor is het denk ik handiger om eerst iemand te leren rekenen in een willekeurig talstelsel, dan uitleggen dat het talstelsel in feite willekeurig is, en het ook anders had kunnen zijn.
Ik vind dat niet vreemd. Misschien dat het frustrerend is, maar vooruit. Het gebeurt met zoveel dingen. Als je leert fietsen krijg je ook geen natuurkunde les voorgeschoteld met demonstraties waarom een draaiend wiel niet zo gemakkelijk omvalt, nee, je wordt op een fiets gezet, en je wordt geduwd, en het is oefenen. Als je leert dat je je handen moet wassen leer je ook niet hoe zeep precies werkt. Als een leerling dan wat verder vraagt zou de juf daar wel een goed antwoord op moeten hebben, als in, dat het kind tevreden stelt (het hoeft m.i. niet per se hét antwoord te zijn.)
Maar ook die methode is dus in zekere zin arbitrair. Überhaupt is het arbitrair dat je in het tien-talligstelsel leert rekenen. Dat je de tafels van 1 t/m 10 (of 20) leert is ook arbitrair, maar als je deze kent, dan helpt dit je met name in een wat vlotter tempo sommen oplossen. Je hoeft niet elke keer elke som tot de basis te herleiden.quote:Nee, ik denk dat ik veel blijer zou zijn geweest met de methode zoals je hierboven neerzet. Had een hoop frustrerend gepuzzel gescheeld.
Inzicht kan ontzettend helpen met wiskunde. Dat ben ik met je eens. Ik denk dat een goed bewijs van de stelling van Pythagoras nog wel kan helpen. Anderzijds komt inzicht ook pas naderhand, nadat je er een tijdje mee bezig bent geweest, en het nog eens bekijkt.quote:Maar ieder kind zit denk ik anders in elkaar wat dat betreft. En wiskunde vereist misschien ook wat meer inzicht in het waarom dan taal.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
Neuh, niet voor aardrijkskunde, maar wel voor sterrenkundequote:Op dinsdag 27 mei 2008 01:09 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Oh jee. Nu komen we bij de andere basisschoolvakken terecht... één maan... dat is toch, eh... juist? Ik bedoel: de maan die op de aarde schijnt, en die dus verantwoordelijk is voor de 'maneschijn' die wij kennen, is toch in zijn eentje? Of ben ik nu ook al gezakt voor aardrijkskunde?
De Aarde heeft inderdaad één maan, die we verwarrend genoeg de Maan noemen. Maar dat maakt onze maan niet uniek. Alleen al in ons sterrenstelsel zijn er meer dan 150 manen en wie weet wat er daarbuiten allemaal is.
En als je de verleden tijd nou niet weet? Gewoon de regels leren.quote:Op woensdag 23 april 2008 04:59 schreef dvr het volgende:
[..]
Voor het (zwakke) voltooid deelwoord, vergeet dat hele kofschip en luister gewoon naar de verleden tijd:
Kappen -> Kapte -> Gekapt
Sporten -> Sportte -> Gesport
Leunen -> Leunde -> Geleund
Branden -> Brandde -> Gebrand
Ik had zo tot mijn 10e ook de D's en T's niet onder de knie, mijn moeder heeft ze me toen in een uurtje bijgebracht (sindsdien geloof ik dat ouders hun kinderen het hele lagereschoolcurriculum wel in een maandje kunnen bijbrengen).
"Meisje kijk me aan en laat je tranen lopen.
Oog in oog met genialiteit sta je.
Hier had je toch niet op durven hopen.
Je gaat met Joey mee, want deze jongen komt zo hard."
Oog in oog met genialiteit sta je.
Hier had je toch niet op durven hopen.
Je gaat met Joey mee, want deze jongen komt zo hard."
In plaats van "Kofschip" kun je ook "Fokschaap"of "Uitschuifpik" gebruiken ...
Dus...
...Dus...
Beter bekend als MrM, MM., Baas M, Big M, Mr.Held, Dubbel-M of gewoon René.
Mijn (inte)r(e)views!
Mijn (inte)r(e)views!
Ik zag dat iemand schreef dat 'reuzesprong' en 'bereleuk' volgens de officiële regels zonder tussen-n zouden zijn omdat het afleidingen zijn, en 'pannenkoek' en 'paardenbloem' met tussen-n omdat het samenstellingen zijn. Dat klopt niet. Deze woorden zijn alle vier samenstellingen. Een afleiding bestaat uit een achter- of voorvoegsel (geen 'echt' woord!) + een woord, dus: 'reusachtig', 'dromerig', enz. (Zie ook: http://www.onzetaal.nl/advies/afleiding.php.)
Volgens de officiële regels zijn juist: 'reuzensprong', ''pannenkoek' en 'paardenbloem' juist. (Kijk maar na op de site van het Groene Boekje:
- http://woordenlijst.org/zoek/?q=reuzensprong&w=w
- http://woordenlijst.org/zoek/?q=pannenkoek&w=w
- http://woordenlijst.org/zoek/?q=paardenbloem&w=w).
'Bereleuk' krijgt geen -n- omdat het eerste deel versterkend is en het geheel geen zelfstandig naamwoord, maar een bijvoeglijk naamwoord is (zie 'beregoed' in het Groene Boekje: http://woordenlijst.org/zoek/?q=beregoed). Het is ook 'reuzegroot', 'reuzegezellig'. Dus: De reuzegezellige reuzenschildpad maakte een reuzegrote reuzensprong.
Ik moet deze regels kennen (ambtenaar) maar in mijn vrije tijd gebruik ik ze niet.
Volgens de officiële regels zijn juist: 'reuzensprong', ''pannenkoek' en 'paardenbloem' juist. (Kijk maar na op de site van het Groene Boekje:
- http://woordenlijst.org/zoek/?q=reuzensprong&w=w
- http://woordenlijst.org/zoek/?q=pannenkoek&w=w
- http://woordenlijst.org/zoek/?q=paardenbloem&w=w).
'Bereleuk' krijgt geen -n- omdat het eerste deel versterkend is en het geheel geen zelfstandig naamwoord, maar een bijvoeglijk naamwoord is (zie 'beregoed' in het Groene Boekje: http://woordenlijst.org/zoek/?q=beregoed). Het is ook 'reuzegroot', 'reuzegezellig'. Dus: De reuzegezellige reuzenschildpad maakte een reuzegrote reuzensprong.
Ik moet deze regels kennen (ambtenaar) maar in mijn vrije tijd gebruik ik ze niet.
Hier snap ik niks van. Als je toch al moeite hebt gedaan om de regels te leren, waarom ga je dan het de helft van de tijd expres fout doen?quote:Op donderdag 29 mei 2008 10:15 schreef Concedo het volgende:
Ik moet deze regels kennen (ambtenaar) maar in mijn vrije tijd gebruik ik ze niet.
Sommige woorden vind ik gewoon te lelijk volgens de regels. In mijn vrije tijd gebruik ik soms (voor die kleine frutdingen als tussen-n en zo) mijn eigen regels.
quote:Op donderdag 29 mei 2008 11:08 schreef Concedo het volgende:
Sommige woorden vind ik gewoon te lelijk volgens de regels. In mijn vrije tijd gebruik ik soms (voor die kleine frutdingen als tussen-n en zo) mijn eigen regels.
In mijn vrije tijd tel ik altijd 5 en 6 op als 9, maar de kassajuffrouw was het daar gisteren helemaal niet mee eens.
Ja, die met de ballen in de bek.
Geen vergelijkbaar voorbeeld, vind ik. Of ik nu 'reuzesprong' of 'reuzensprong' schrijf, zal niemand een worst wezen.
Oh, dat kun je vinden, maar persoonlijk vind ik dat werkelijk totaal irrelevant, of een woord 'lelijk' is of niet.quote:Op donderdag 29 mei 2008 11:08 schreef Concedo het volgende:
Sommige woorden vind ik gewoon te lelijk volgens de regels. In mijn vrije tijd gebruik ik soms (voor die kleine frutdingen als tussen-n en zo) mijn eigen regels.
Hear, hear.quote:Op donderdag 29 mei 2008 11:24 schreef Frollo het volgende:
[..]
Oh, dat kun je vinden, maar persoonlijk vind ik dat werkelijk totaal irrelevant, of een woord 'lelijk' is of niet.
The love you take is equal to the love you make.
Als je dagelijks woorden - bewust - verkeerd schrijft, gaat de correcte spelling uiteraard al snel onnatuurlijk en lelijk aanvoelen...
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ik vind zelf overigens optellen veel makkelijker om uit te leggen aan mijn zoontje als het om vermenigvuldigen gaat. Dus die 5 x 78 splitsen in 5 x 70 en 5 x 8
Hij is ook druk bezig met tafels leren en dat gaat ook hier in DLD niet meer in rijtjes helaas. Ik oefen stiekem wel de tafels met hem
En ik heb hem bijvoorbeeld de truc van de tafel van 9 geleerd. Rijtje 0 t/m 9 van boven naar beneden opschrijven en dan van beneden naar boven erachter
Hij is ook druk bezig met tafels leren en dat gaat ook hier in DLD niet meer in rijtjes helaas. Ik oefen stiekem wel de tafels met hem
En ik heb hem bijvoorbeeld de truc van de tafel van 9 geleerd. Rijtje 0 t/m 9 van boven naar beneden opschrijven en dan van beneden naar boven erachter
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Hmm, ik had beter niet over mijn persoonlijke spellingvoorkeur kunnen beginnen, want ik heb helemaal geen zin in deze discussie (al zo vaak gevoerd ...). Een welgemeend sorry dus. Ik respecteer natuurlijk ieders voorkeur.
Ik vind het gewoon allemaal niet zo belangrijk. Nogmaals: dat geldt alleen voor die kleine dingen; fouten als 'hij beloofd' vind ik storend. Ik probeer de basisdingen altijd goed te doen, waar dan ook. In mijn privéschrijfsels maak ik me alleen niet druk over kleine dingen, dat is alles. Ik ga dan niet het Groene Boekje erbij pakken of ik nu wel of niet 'ravenzwart' mag schrijven; ik doe wat me het eerst invalt.
Ik vind het gewoon allemaal niet zo belangrijk. Nogmaals: dat geldt alleen voor die kleine dingen; fouten als 'hij beloofd' vind ik storend. Ik probeer de basisdingen altijd goed te doen, waar dan ook. In mijn privéschrijfsels maak ik me alleen niet druk over kleine dingen, dat is alles. Ik ga dan niet het Groene Boekje erbij pakken of ik nu wel of niet 'ravenzwart' mag schrijven; ik doe wat me het eerst invalt.
Ik vroeg er zelf naar, dus eigenlijk moet ik sorry zeggen!quote:Op donderdag 29 mei 2008 12:06 schreef Concedo het volgende:
Hmm, ik had beter niet over mijn persoonlijke spellingvoorkeur kunnen beginnen, want ik heb helemaal geen zin in deze discussie (al zo vaak gevoerd ...). Een welgemeend sorry dus. Ik respecteer natuurlijk ieders voorkeur.
Ik vind het gewoon allemaal niet zo belangrijk. Nogmaals: dat geldt alleen voor die kleine dingen; fouten als 'hij beloofd' vind ik storend. Ik probeer de basisdingen altijd goed te doen, waar dan ook. In mijn privéschrijfsels maak ik me alleen niet druk over kleine dingen, dat is alles. Ik ga dan niet het Groene Boekje erbij pakken of ik nu wel of niet 'ravenzwart' mag schrijven; ik doe wat me het eerst invalt.
Ik ben ook heel gevoelig voor 'lelijke' woorden of 'lelijk' taalgebruik, al is dat inderdaad iets totaal persoonlijks. Of het correct Nederlands is, weet ik soms niet eens. Zo krijg ik altijd een beetje pijn in mijn voortanden als iemand zegt: "Ik ben toen gelijk naar huis gegaan." Dat moet zijn: meteen. Vind ik, in elk geval. Ik zal nooit 'gelijk' zeggen, tenzij in de betekenis van 'hetzelfde'. Maar of het fout is, betwijfel ik. Op de televisie, in kranten... overal kom je het tegen. Lelijk! Zelfs mijn eigen vader zegt tegenwoordig: 'Ik was gelijk overtuigd.'quote:Op donderdag 29 mei 2008 11:24 schreef Frollo het volgende:
Oh, dat kun je vinden, maar persoonlijk vind ik dat werkelijk totaal irrelevant, of een woord 'lelijk' is of niet.
Een ander voorbeeld van lelijk maar correct (geschreven) Nederlands vind ik: 'Zij droeg heel mooie schoenen.' Daar schrijf ik 'hele mooie schoenen.' De eindredacteur verbetert dat vaak, dat is tenslotte zijn vak, en toch zal ik tot mijn laatste snik 'hele' blijven schrijven, gewoon omdat spreektaal soms beter klinkt, ook op papier.
Hier kom ik nog even op terugquote:Op dinsdag 22 april 2008 15:11 schreef Lienekien het volgende:
Voor het kofschip moet je weten op welke letter de stam eindigt. Dan moet je dus weten wat de stam van een werkwoord is. Dat is het werkwoord minus 'en'. De stam van beloven is dan 'belov', die van verhuizen is dan 'verhuiz'. Als je dan het kofschip toepast, klopt het: de 'v' zit niet in het kofschip, dus het voltooid deelwoord van beloven is beloofd. De 'z' zit niet in het kofschip, dus het voltooid deelwoord is verhuisd.
Ik ben er nu eindelijk achter hoe ik mijn zoon op een simpele manier met 't Kofschip kan laten werken. De truc van dvr, om de werkwoorden in de verleden tijd op te lepelen, is voor hem te hoog gegrepen bij verwarrende werkwoorden als 'niezen' en inderdaad - iemand noemde het al - 'epileren' etc. Maar nu kwam ik dus ergens de term 'valse f en s' tegen. Soms (niet altijd!!) is er in 't Kofschip sprake van een valse f of s, een instinker dus. De stam heb je eigenlijk niet nodig, je gaat gewoon uit van de één na laatste letter - 'hij heeft geloof...' bijvoorbeeld. Bij de f en de s moet je alert zijn en altijd even het hele werkwoord prevelen: verhuis/verhuizen, nies/niezen, geloof/geloven, bloos/blozen, beef/beven etc. Er is dan sprake van een 'valse' f of s, en in die gevallen gaat de Kofschip-regel niet op en krijg je dus geen t maar een d: 'Hij heeft beloofd.'
Tot dusver gaat het goed. Mijn volgende project wordt het onderdeel 'Herkennen van de persoonsvorm.' Dat is een onderdeel van de CITO-toets, ik zou bij God niet weten wat het is of hoe het werkt, maar daar kom ik wel achter.
Hij wordt geslagen => wordt slaat op hij ... dat zal de persoonsvorm wel zijn, denk ik. Ach, wat een gezeik eigenlijk. Hebben wij dat ook allemaal door moeten ploegen? Ik krijg met terugwerkende kracht medelijden met mezelf
Ik moet zeggen dat ik aan ‘hele mooie schoenen’ inmiddels gewend ben. Het deert me niet zo. Ik vind heel echter nog steeds beter klinken. Constructies als ‘erge mooie schoenen’, die je ook hoort doen me nog steeds fronzen. Smaken verschillen dus!quote:Op donderdag 29 mei 2008 22:35 schreef Nadine26 het volgende:
Een ander voorbeeld van lelijk maar correct (geschreven) Nederlands vind ik: 'Zij droeg heel mooie schoenen.' Daar schrijf ik 'hele mooie schoenen.' De eindredacteur verbetert dat vaak, dat is tenslotte zijn vak, en toch zal ik tot mijn laatste snik 'hele' blijven schrijven, gewoon omdat spreektaal soms beter klinkt, ook op papier.
Ik vind woorden op -loos zonder tussen-n echter heel naar. Ik wil gewoon gedachtenloos schrijven, en ideeënloos.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
Ik heb me al eerder geblameerd als bèta in deze topic met m'n samenstellingen en afleidingen, maar vooruit met de geit. De theorie is (en dat laat je dus weg) dat het Nederlands een taal is met een V2 woordvolgorde. Dat wil zeggen, het is eigenlijk een SOV taal (Subject Object Verb), maar het gedraagt zich een beetje als een Subject Verb Object taal. In een zin als ‘Ik zie jou’ is de volgorde ‘Onderwerp, Werkwoord, Lijdendvoorwerp’. Komt er echter een onderschikkende bijzin, dan is de volgorde anders: 'Ik zei dat ik jou zag’. ‘Ik jou zag’ is correct in een bijzin, incorrect in een hoofdzin. Heb je in de hoofdzin meer werkwoorden, dan verhuizen ze ook naar achteren. ‘Ik heb jou gezien.’ ‘Ik heb jou kunnen zien.’ Etc. Monstreuze constructies zijn er zo te maken. In het Nederlands komt de persoonsvorm echter altijd richting het onderwerp in de hoofdzin, om daar zwaan kleef aan te spelen. Onderwerp en persoonsvorm zijn dus altijd (in de hoofdzin) lekker dicht bij elkaar te vinden.quote:Op donderdag 29 mei 2008 22:58 schreef Nadine26 het volgende:
Tot dusver gaat het goed. Mijn volgende project wordt het onderdeel 'Herkennen van de persoonsvorm.' Dat is een onderdeel van de CITO-toets, ik zou bij God niet weten wat het is of hoe het werkt, maar daar kom ik wel achter.
Hij wordt geslagen => wordt slaat op hij ... dat zal de persoonsvorm wel zijn, denk ik. Ach, wat een gezeik eigenlijk. Hebben wij dat ook allemaal door moeten ploegen? Ik krijg met terugwerkende kracht medelijden met mezelf
Om de persoonsvorm nu te vinden (en dientengevolge makkelijk het onderwerp) zijn er twee trucjes:
Zo is het volgens mij wel te doen. Bovendien staat het onderwerp altijd pal tegen de persoonsvorm aan. Als je denkt dat je de persoonsvorm hebt, moet je dus ernaast het onderwerp kunnen vinden, en dan moet de vraag ‘wie of wat <persoonvorm>’ met het onderwerp te beantwoorden zijn. Ik zie jou -> ‘wie of wat ziet?’ -> Ik. Niet jou.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
Ik heb dat ook vrij sterk. Mijn nekharen gaan bijvoorbeeld overeind staan bij het maken van een beslissing. Nee, je neemt een beslissing! Dat 'maken' klinkt toch totaal niet?quote:Op donderdag 29 mei 2008 22:35 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ik ben ook heel gevoelig voor 'lelijke' woorden of 'lelijk' taalgebruik, al is dat inderdaad iets totaal persoonlijks. Of het correct Nederlands is, weet ik soms niet eens. Zo krijg ik altijd een beetje pijn in mijn voortanden als iemand zegt: "Ik ben toen gelijk naar huis gegaan." Dat moet zijn: meteen. Vind ik, in elk geval. Ik zal nooit 'gelijk' zeggen, tenzij in de betekenis van 'hetzelfde'. Maar of het fout is, betwijfel ik. Op de televisie, in kranten... overal kom je het tegen. Lelijk! Zelfs mijn eigen vader zegt tegenwoordig: 'Ik was gelijk overtuigd.'
Een ander voorbeeld van lelijk maar correct (geschreven) Nederlands vind ik: 'Zij droeg heel mooie schoenen.' Daar schrijf ik 'hele mooie schoenen.' De eindredacteur verbetert dat vaak, dat is tenslotte zijn vak, en toch zal ik tot mijn laatste snik 'hele' blijven schrijven, gewoon omdat spreektaal soms beter klinkt, ook op papier.
Als het taalgebruik van een schrijver zulke, voor mij persoonlijk, lelijke constructies bevat kan het boek nog zo bijzonder zijn maar dan leg ik het toch echt weg...
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
Dat is het trucje dat wij vroeger op de lagere school aangeleerd hebben gekregen en waarmee je volgens mij meestal prima uit de voeten kunt: er een vraagzin met wie/wat van maken. Bijv. "Ik geef Henk de pen." wordt dan "Wie geeft Henk de pen?" met als antwoord het onderwerp "Ik". Maar dan moeten de zinnen natuurlijk niet al te lastig zijn, geen lange bijzinnen e.d., want dan lukt dat ook al snel niet meer denk ik...quote:Op donderdag 29 mei 2008 23:26 schreef Iblis het volgende:
...<knip>...
Zo is het volgens mij wel te doen. Bovendien staat het onderwerp altijd pal tegen de persoonsvorm aan. Als je denkt dat je de persoonsvorm hebt, moet je dus ernaast het onderwerp kunnen vinden, en dan moet de vraag ‘wie of wat <persoonvorm>’ met het onderwerp te beantwoorden zijn. Ik zie jou -> ‘wie of wat ziet?’ -> Ik. Niet jou.
Edit: nu ik er nog eens over nadenk is het misschien een betere methode om aan de hand van een aantal voorbeeldzinnen uit te leggen dat het steeds gaat om datgene/diegene die in actie is of centraal staat in de zin. Het lijkt me dat als je een beetje taalgevoel hebt, je ondanks de wat vage beschrijving vrij snel uit wat voorbeeldjes een gevoel kunt ontwikkelen voor het onderwerp in een zin.
[ Bericht 8% gewijzigd door keesjeislief op 30-05-2008 00:11:47 ]
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
Dat is een stukje taalvernieuwing. Dat maakt het verschil natuurlijk. Je kunt dan wel zoiets hebben van, dat doet me niets, daar heb ik niets mee, weet je, maar taal doet ook veranderen. Dat zul je ook een plekje moeten geven.quote:Op donderdag 29 mei 2008 23:47 schreef keesjeislief het volgende:
Ik heb dat ook vrij sterk. Mijn nekharen gaan bijvoorbeeld overeind staan bij het maken van een beslissing. Nee, je neemt een beslissing! Dat 'maken' klinkt toch totaal niet?
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
Dat is toch best raar hoor... volgens mij kreeg ik het kofschip in groep 5 of zo. Het lijkt me toch niet meer dan normaal dat leerlingen die de basisschool verlaten in ieder geval goed Nederlands zouden moeten kunnen schrijven.quote:Op dinsdag 22 april 2008 15:25 schreef Tijn het volgende:
[..]
Het is toch niet zo bijzonder dat een kind van 11 dit fout doet? Ik heb zinsontleding en werkwoordvervoeging in elk geval pas op de middelbare school geleerd. Op de basisschool is het ook wel aan de orde gekomen, maar pas toen ik een jaar of 14/15 was, viel het kwartje pas echt.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
O, dankquote:Op donderdag 29 mei 2008 23:26 schreef Iblis het volgende:
[..]
Ik heb me al eerder geblameerd als bèta in deze topic met m'n samenstellingen en afleidingen, maar vooruit met de geit. De theorie is (en dat laat je dus weg) dat het Nederlands een taal is met een V2 woordvolgorde. Dat wil zeggen, het is eigenlijk een SOV taal (Subject Object Verb), maar het gedraagt zich een beetje als een Subject Verb Object taal. In een zin als ‘Ik zie jou’ is de volgorde ‘Onderwerp, Werkwoord, Lijdendvoorwerp’. Komt er echter een onderschikkende bijzin, dan is de volgorde anders: 'Ik zei dat ik jou zag’. ‘Ik jou zag’ is correct in een bijzin, incorrect in een hoofdzin. Heb je in de hoofdzin meer werkwoorden, dan verhuizen ze ook naar achteren. ‘Ik heb jou gezien.’ ‘Ik heb jou kunnen zien.’ Etc. Monstreuze constructies zijn er zo te maken. In het Nederlands komt de persoonsvorm echter altijd richting het onderwerp in de hoofdzin, om daar zwaan kleef aan te spelen. Onderwerp en persoonsvorm zijn dus altijd (in de hoofdzin) lekker dicht bij elkaar te vinden.
Om de persoonsvorm nu te vinden (en dientengevolge makkelijk het onderwerp) zijn er twee trucjes:Zet de zin in een andere tijd: Ik zie jou. -> Ik zag jou. Het veranderende werkwoord is de persoonsvorm. Ik heb jou gezien -> Ik had jou gezien. Ik zei dat ik jou had gezien -> Ik zeg dat ik jou had gezien. Het probleem kan zijn dat iemand geneigd is om ‘Ik zeg dat ik jou heb gezien’ ervan te maken en het nog niet te weten. Maak er een vraagzin van, daar geldt een VSO volgorde: Ik zie jou. -> Zie ik jou? Het probleem kunnen bijwoorden zijn, zoals ‘Waar kom jij vandaan?’ Waar is geen werkwoord natuurlijk, dus kan nooit een persoonsvorm zijn.
Zo is het volgens mij wel te doen. Bovendien staat het onderwerp altijd pal tegen de persoonsvorm aan. Als je denkt dat je de persoonsvorm hebt, moet je dus ernaast het onderwerp kunnen vinden, en dan moet de vraag ‘wie of wat <persoonvorm>’ met het onderwerp te beantwoorden zijn. Ik zie jou -> ‘wie of wat ziet?’ -> Ik. Niet jou.
Ik snap het! Ik kan het nu ook duidelijk uitleggen, en daar gaat het om. Raar, ik bedacht vandaag dat het een geweldig idee zou zijn om een 'taalboek' voor kinderen te maken, speciaal toegesneden op hun 'belevingswereld', zeg maar. De dingen simpel houden. Het gaat in deze fase om de basis, de ingewikkelde details en uitzonderingen komen later wel. Ik denk dat het gehamer op die details er juist voor zorgt dat veel kinderen afhaken. Maar zodra je er een spelletje van maakt, een soort puzzel, zijn ze overal voor te porren.
Ik ga morgen aan de slag met je tips
Ik voel me net een duitser zo.quote:Op vrijdag 30 mei 2008 00:10 schreef I.R.Baboon het volgende:
zouden moeten kunnen schrijven.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Elke basisschool zal z'n eigen programma wel hebben. Natuurlijk behoor je bij het verlaten van de basisschool de taal goed te beheersen. Maar het kwartje viel bij mij in elk geval pas op de middelbare school. Ook omdat je dan natuurlijk pas teksten gaat schrijven die op spelling beoordeeld worden.quote:Op vrijdag 30 mei 2008 00:10 schreef I.R.Baboon het volgende:
[..]
Dat is toch best raar hoor... volgens mij kreeg ik het kofschip in groep 5 of zo. Het lijkt me toch niet meer dan normaal dat leerlingen die de basisschool verlaten in ieder geval goed Nederlands zouden moeten kunnen schrijven.
Auw.quote:Op vrijdag 30 mei 2008 00:02 schreef Iblis het volgende:
[..]
Dat is een stukje taalvernieuwing. Dat maakt het verschil natuurlijk. Je kunt dan wel zoiets hebben van, dat doet me niets, daar heb ik niets mee, weet je, maar taal doet ook veranderen. Dat zul je ook een plekje moeten geven.
.
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
Groep 6, denk ik. Tenminste: de huidige groep 6 (vroeger de 4e klas). Mijn dochter zit in groep 5, en enigszins opgenaaid door het gedoe met mijn zoon ben ik meteen bij de meester gaan informeren of hij er al aandacht aan had besteed. Nee dus: volgend jaar.quote:Op vrijdag 30 mei 2008 00:10 schreef I.R.Baboon het volgende:
[..]
Dat is toch best raar hoor... volgens mij kreeg ik het kofschip in groep 5 of zo. Het lijkt me toch niet meer dan normaal dat leerlingen die de basisschool verlaten in ieder geval goed Nederlands zouden moeten kunnen schrijven.
Even snel mijn mening hierover spuien, sorry hoorquote:Op vrijdag 30 mei 2008 00:11 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
O, dank
Ik snap het! Ik kan het nu ook duidelijk uitleggen, en daar gaat het om. Raar, ik bedacht vandaag dat het een geweldig idee zou zijn om een 'taalboek' voor kinderen te maken, speciaal toegesneden op hun 'belevingswereld', zeg maar. De dingen simpel houden. Het gaat in deze fase om de basis, de ingewikkelde details en uitzonderingen komen later wel. Ik denk dat het gehamer op die details er juist voor zorgt dat veel kinderen afhaken. Maar zodra je er een spelletje van maakt, een soort puzzel, zijn ze overal voor te porren.
Ik ga morgen aan de slag met je tips
. Nee, bitte geen spelletjes en puzzels als hoofdmoot. . Dat is de laatste 15 à 20 jaar al de overheersende gedachte, met als belangrijkste gevolg dat kinderen juist verdwalen door het gebrek aan duidelijkheid en overzichtelijkheid die al die methoden veroorzaken. De belevingswereld van kinderen onderling verschilt minimaal evenveel als die van volwassenen onderling. Minimaal. Er is nauwelijks zoiets als 'hun belevingswereld', of je moet die zo ruim opvatten dat het daarmee vrijwel onbruikbaar wordt. Ik ben ervan overtuigd dat het beste resultaat behaald wordt door een in essentie sobere behandeling van de regels/harde kennis, evt. aangevuld met puzzeltjes en wat dies meer zij ter lering ende vermaak. Een zo kort mogelijke, solide kern als basis. Níet omgekeerd! Minder is meer, want minder betekent minder mogelijkheden tot verwarring, minder ambiguïteit. En vergis je niet, juist door al die verschillen in belevingswerelden, zoals jij het noemt, dus intelligentie, kennis, persoonlijkheid, voorstellingsvermogen etc. levert elke extra zin, hoe logisch die misschien ook mag lijken te volgen op het voorgaande vanuit jouw belevingswereld
, geheid verwarring op bij een aantal leerlingen. Des te meer regels op papier, des te lastiger is het voor zo'n kind om de essentie daaruit te destilleren.Van alle wiskundemethoden voor middelbare scholieren die ik voorbij heb zien komen tijdens de ca. 5 jaar dat ik op een studiecentrum voor middelbare scholieren heb gewerkt, bleek de meest succesvolle steeds weer diegene die zich het meest hield aan een relatief sobere maar overzichtelijke, lineaire opbouw van korte uitleg, voorbeeldje(s), opgaven.
Hoe krijg jij nieuwe kennis het liefst voorgeschoteld? Verpakt in allerlei laagjes waarbij je zelf moet gaan uitvissen wat nu de kernpunten zijn, of liever kort, krachtig en duidelijk met evt. extra uitleg als je de korte versie niet helemaal begrijpt?
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
Ik kan het hier eigenlijk alleen maar mee eens zijn. Ik heb me hierboven ook niet zo duidelijk uitgedrukt, maar ik bedoel juist dat ik de voorkeur geef aan eenvoud, helderheid, harde regels. Op school halen ze er vanalles bij; mijn zoon vertelde dat hij eerst de complete geschiedenis van 't Kofschip moest aanhoren, voordat werd overgegaan tot de regels. Wat ik vooral voor verbetering vatbaar vind (in de schoolboeken) is de taal. Het is allemaal gortdroog en tamelijk abstract, dat geldt ook voor een vak als geschiedenis. Als je die boekjes leest... om te huilen. Aardrijkskunde is nog veel erger. Ik zou dus pleiten voor harde, simpele regels (en zo min mogelijk tierlantijnen en extra's) en een uitleg die voor kinderen een beetje te volgen is. De term 'Persoonsvorm' is niks, dat zegt ze niks. Dat geldt ook voor 't Kofschip. De regel van de 'valse f en s' heb ik mijn zoon geleerd als de 'gemene f en s', dat is meer de taal die hij spreekt, en om de letters f en s te onthouden heeft hij zelf het geheugensteuntje Fucking Shit bedacht. Niet slecht, voor een 11-jarigequote:Op vrijdag 30 mei 2008 00:58 schreef keesjeislief het volgende:
[..]
Even snel mijn mening hierover spuien, sorry hoor
Ik ben ervan overtuigd dat het beste resultaat behaald wordt door een in essentie sobere behandeling van de regels/harde kennis, evt. aangevuld met puzzeltjes en wat dies meer zij ter lering ende vermaak. Een zo kort mogelijke, solide kern als basis. Níet omgekeerd! Minder is meer, want minder betekent minder mogelijkheden tot verwarring, minder ambiguïteit. En vergis je niet, juist door al die verschillen in belevingswerelden, zoals jij het noemt, dus intelligentie, kennis, persoonlijkheid, voorstellingsvermogen etc. levert elke extra zin, hoe logisch die misschien ook mag lijken te volgen op het voorgaande vanuit jouw belevingswereld
Van alle wiskundemethoden voor middelbare scholieren die ik voorbij heb zien komen tijdens de ca. 5 jaar dat ik op een studiecentrum voor middelbare scholieren heb gewerkt, bleek de meest succesvolle steeds weer diegene die zich het meest hield aan een relatief sobere maar overzichtelijke, lineaire opbouw van korte uitleg, voorbeeldje(s), opgaven.
Hoe krijg jij nieuwe kennis het liefst voorgeschoteld? Verpakt in allerlei laagjes waarbij je zelf moet gaan uitvissen wat nu de kernpunten zijn, of liever kort, krachtig en duidelijk met evt. extra uitleg als je de korte versie niet helemaal begrijpt?
|
|
