PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel III

Ik wil mijn vriendin vertellen over mijn problemen.
Ik dacht zelf iets in de trand van:
Ik naar psycholoog ga omdat ik problemen heb met sociale interactie en mijn moeder een psyche stoornis heeft en dat ik daarvan nog steeds hinder ondervind.

Iemand verder nog tips?

quote:

Op woensdag 23 april 2008 19:20 schreef tijnbrein het volgende:
Ik wil mijn vriendin vertellen over mijn problemen.
Ik dacht zelf iets in de trand van:
Ik naar psycholoog ga omdat ik problemen heb met sociale interactie en mijn moeder een psyche stoornis heeft en dat ik daarvan nog steeds hinder ondervind.

Iemand verder nog tips?

Ik zou zeggen dat je vermoedt dat je een stoornis hebt in het autistisch spectrum en dat je wilt leren jezelf te begrijpen en ermee om te gaan.

Jullie zijn nog niet lang samen toch? Dan zou ik niet mijn hele levensverhaal over haar uitstorten

quote:

Op woensdag 23 april 2008 19:25 schreef Xennia het volgende:

[..]

Ik zou zeggen dat je vermoedt dat je een stoornis hebt in het autistisch spectrum en dat je wilt leren jezelf te begrijpen en ermee om te gaan.

Jullie zijn nog niet lang samen toch? Dan zou ik niet mijn hele levensverhaal over haar uitstorten

Dankjewel voor de tip.
Ik heb nu ruim een maand een relatie. Dus nee dat is niet lang.
En mijn hele levensverhaal vertellen was ik nu nog niet van plan. Nog niet althans. Dat komt nog wel.
Er is nog iets dat deze situatie lastig maakt. Mijn vriendin heeft een verstandelijke beperking.

Aan mij kunnen mensen, wel, gemakkelijk zien, dat ik ''iets heb''. Ik weet, alleen niet hoe dat komt.
Dat zou ik wel eens, willen weten.

Misschien een stomme vraag, en wie het een vervelende vind moet me gewoon negeren, maar kan iemand me vertellen hoe je zelf of hoe iemand in jouw omgeving erbij komt om voor het eerst een autistische stoornis te vermoeden?

quote:

Op woensdag 23 april 2008 20:48 schreef Oxymoron het volgende:
Aan mij kunnen mensen, wel, gemakkelijk zien, dat ik ''iets heb''. Ik weet, alleen niet hoe dat komt.
Dat zou ik wel eens, willen weten.

Er staat geen foto in je fotoboek, dus ik zou het niet weten.

Gaaf ik zie dat hier mensen in Twente en omgeving wonen. Ik zelf woon daar ook

quote:

Op woensdag 23 april 2008 21:31 schreef Juup© het volgende:

[..]

Bij mij is het als volgt gegaan:

Ik was al jaren op zoek naar het hoe en waarom ik anders ben dan andere mensen mbt emoties e.d.. Mijn vrouw leerde een aantal jaren geleden een persoon kennen die haar de beste vriendin is geworden en zij had "last" van autisme. Ik herkende enorm veel in haar en zij vertelde mijn vrouw dat zij al bij onze eerste kennismaking er van overtuigd was dat ik ook ASS had. Ik ben mij er in gaan verdiepen en eindelijk begonnen de puzzelstukjes van mijn leven op hun plek te vallen. Ik heb naar aanleiding van die ervaringen een klein dagboek geschreven en een aantal testen opgezocht op internet en die gedaan. Die testen en het dagboek heb ik meegenomen naar mijn psychiater en die vond het een goed idee om mij eens te laten testen op ASS omdat de andere aannames (Narcisme, ADHD, Borderline, Oedipuscomplex ) niet klopten bij mij. ASS bleek dus wel te kloppen.

Die boven genoemde stoornissen

Maar wel goed, dat je nu Ass als diagnose hebt. Dat zal wel een opluchting voor je geweest zijn ?

quote:

Op woensdag 23 april 2008 21:31 schreef Juup© het volgende:

En bij anders zijn dan anderen mbt emoties, moet ik dan vooral denken aan een soort "wederzijds onbegrip"? (nogmaals als ik teveel vraag of een vervelende vraag stel, mijn excuses).

quote:

Op woensdag 23 april 2008 21:12 schreef Maybach het volgende:
Misschien een stomme vraag, en wie het een vervelende vind moet me gewoon negeren, maar kan iemand me vertellen hoe je zelf of hoe iemand in jouw omgeving erbij komt om voor het eerst een autistische stoornis te vermoeden?

Mijne lijkt op die van Juup.
ik crashte een paar jaar geleden op gruwelijke wijze. Blijkbaar heb ik te lang boven mijn kunnen gefunctioneert en kon ik niet meer.
Mijn vriend verliet mij op een ontzettend lullige manier, ik knalde helemaal in elkaar en begon aan zelfmedicatie te doen. ( Lees: ik ging speed, coke en aanverwanten gebruiken om mezelf rustig te houden. )
Je begrijpt dat dat op een gegeven moment weer voor andere problemen zorgde. Ik werd ontoerekeningsvatbaar, suicidaal.
Leerde vreemd genoeg mijn huidige vriend kennen en die greep in.
Kort verhaal ; crisisdienst heeft interventie gedaan ; ik ben op eigen kracht en zonder hulp in 2 weken afgekickt en heb meteen behandelin gevraagd.

Toen de overspannenheid was gaan liggen en ik ruim anderhalf jaar nuchter was, bleek toch dat er iets niet kklopte. Familie gaf aan dat dit probleem er vroeger al was en dat ze geen vat op mij kregen.
Mede omdat mijn vader een Asperger is en klassiek autisme in de familie zit, werd ik onderzocht.
Helaas had de overspannenheid en andere factoren de bijwerking dat ik blijkbaar niet volgens het boekje reageerde op de tests.
Eerst was ik een narcist, toen een borderliner, toen een ADHD-er...gek werd ik ervan.

Pas toen ik besloot dat ik helemaal geen diagnose wenste; drong mijn begeleider er op aan toch de afspraak voor ASS onderzoek te maken.
Dat heb ik gedaan en binnen een week was ook de titel Asperger binnen.

Allemaal leuk en aardig; maar ik heb mijn hele leven alles op eigen kracht gedaan en echt de grootste obstakels overwonnen. Puur door zelf naar oplossingen te zoeken.
Nu denk ik dat nog steeds; het zal best dat ik autistische trekjes heb, maar ik ben slim, aardig, leergierig en ik ben ook nog eens een poppig vrouwtje. Ik laat me niet beperken, door niets of niemand.


Nou, dat dus. Ik probeer te rocken..hoe dan ook.

Oeh, SHE...wat een openbaringen.
*noteert open en transparante neiging*

quote:

Op dinsdag 22 april 2008 22:49 schreef Troel het volgende:
Ik heb wel eens iemand boos gemaakt door te zeggen dat ik liever spastisch was. Dan kon je tenminste aan de buitenkant zien dat ik wat mankeerde
Tja, laat nou net het zoontje van die persoon inderdaad spastisch zijn

Hulde

Je zult je wel lullig hebben gevoeld toen ie dat zij

quote:

Op woensdag 23 april 2008 22:08 schreef SHE het volgende:
Oeh, SHE...wat een openbaringen.
*noteert open en transparante neiging*

Dat is ook een heel herkenbaar symptoom bij veel autisten

quote:

Op woensdag 23 april 2008 22:12 schreef Remexxy het volgende:

[..]

Dat is ook een heel herkenbaar symptoom bij veel autisten

huh?

Ik werk nu nog geen maand bij een nieuwe werkgever en mijn naaste collega's weten het. En inderdaad weten ze een heleboel andere dingen die normaal gesproken collega's niet echt weten, wat Juup zegt dus. Te open zijn

Dat is inderdaad Namaste

Ik begrijp de opmerking van Remexx nu, thanks. Ik wist niet dat dat autistisch was. Zoals u uit mijn postgeschiedenis kunt aflezen, ben ik altijd zo geweest.
Ik vergeet de nuance en aankleding. Of beter gezegd, ik zie er geen reden toe.
Dat maakt dat veel mensen mij in eerste instantie een rotmens vinden. Tot ze doorhebben dat ik altijd zo reageer, ook als ik mijn eigen onvolkomenheden wil aanduiden.

Wat dat betreft zou iedereen wat mij betreft autistisch moeten zijn:D
Zou de wereld er een stuk eerlijker uitzien.

Hey, niet zo snel editten Juupert!

Maar om even terug te vallen over mijn stoornis

Ik heb de diagnose al vroegtijdig gekregen ik was bijna 6 jaar

Ik heb het toen die tijd heel erg moeilijk gehad, en ik zal mijn moeder het maar na moeten vragen zij kan ook openlijk zeggen dat ik inderdaad een heel moeilijk geval was. Ik was zo in de war, en zo autistisch. Het ene moment overdonderde het autistische gevoel zonder dat ik er erg in had. De ene keer kon ik zwaar overstuur raken door bepaalde geluiden, ik kon al geen verandering verdragen en ik preekte (dood’s) angsten uit ‘om het zo maar te benoemen’
Ik was echt geen makkelijke persoon. Maar het probleem werd alsmaar erger omdat ik geen begrip kreeg van de buiten wereld’ ik werd daar alsmaar op getreiterd. Toen was het hellemaal loos geworden ik heb heel wat dingen in mijn geest moeten halen waar ik nu van zal moeten denken. Heb ik daar geen spijt van moeten hebben

Als ik ruzie kreeg met kinderen. Dan greep ik naar bakstenen en ging er mee gooien, ik ging met schoffels, harken achter iemand aan renen om die persoon uiteraard te belagen. Ik heb met glas lopen gooien, messen lopen trekken. Als ik me niet veilig voelde
Kortom ik was absoluut niet Toerekeningsvatbaar. Maar dit kwam ook dat ik absoluut niet met de situaties over weg kon omdat ik heel vaak getreiterd werd vroeger. Maar er was natuurlijk veel meer. Als ik dingen niet begreep dan moest mijn slaap kamer het omgelden om alles wat voor mijn voeten kwam kapot te trappen, ik ging schelden tegen mijn moeder etc, etc,

Kortom als ik er nu aan terug denk heb ik eigenlijk als kind zijne echt geen normaal leventje gehad. En het nare daar van is, is dat je als kind niet realiseert dat je anders bent dan anders.

Ik ben er zins mijn puber tijd achter gekomen dat ik anders was. Maar ben normaler wezen functioneren toen ik een jaartje of 19 was. Toen ik 21 jaar was, begin ik beetje bij beetje te snappen hoe ik ben, wat ik ben, en hoe ik de situaties onder controle moest houden

Nu is mijn pdd-nos af en toe nog steeds een last. Maar ik kan wel na denken wat ik doe, en hoe ik moet onderhandelen. Maar sommige dingen over komt me gewoon, daar kan ik niks tegen doen. Al kan ik zo hard tegen een muur slaan, biddend & hopen dat ik uiteindelijk normaler kan reageren bij een bepaalde situatie. Maar nee als iets niet soepel moet lopen en het onweer in op komt, dan komt het gewoon. Maar het grappige is, dit komt in het algemeen in situaties voor waar ik niet bang ben, dat ik niet word begrepen. Maar in het dagelijkse leven ben ik niks anders, dan een dood normaal uitziende persoon die af en toe met een onzekere lijkende blik over straat loopt. Omdat ik alle situaties onder controle moet houden

Kortom

De verkeerde reactie zal altijd eerder willen komen dan de goede. En mijn gevoelens komen uiteraard op het aller laatste moment


Maar veel mensen zullen echter niet merken dat ik anders ben. Maar in mijn hoofd is er soms niks anders dan de hele dag door onweer. Soms is het ook vaak de schuld van mijn angsten die los van mijn autisme staan

quote:

Op woensdag 23 april 2008 22:08 schreef SHE het volgende:
Oeh, SHE...wat een openbaringen.
*noteert open en transparante neiging*

Inderdaad dank je wel daarvoor trouwens (btw shaven not furred vind in een meer dan geniale vondst). Ik lees trouwens over een boel onjuiste diagnoses bij zowel jou als bij Juup voordat er aan autistische stoornis gedacht werd. Is dat nou typisch of maak ik dat er te snel van?

quote:

Op woensdag 23 april 2008 22:39 schreef Remexxy het volgende:
En mijn gevoelens komen uiteraard op het aller laatste moment

Is dat soms toevallig de volgende dag nadat je ze eerst goed hebt kunnen analyseren?
(of eigenlijk de gebeurtenis / situatie eerst hebt kunnen analyseren?)

quote:

Op woensdag 23 april 2008 22:06 schreef SHE het volgende:

[..]

Mijne lijkt op die van Juup.
ik crashte een paar jaar geleden op gruwelijke wijze. Blijkbaar heb ik te lang boven mijn kunnen gefunctioneert en kon ik niet meer.
Mijn vriend verliet mij op een ontzettend lullige manier, ik knalde helemaal in elkaar en begon aan zelfmedicatie te doen. ( Lees: ik ging speed, coke en aanverwanten gebruiken om mezelf rustig te houden. )
Je begrijpt dat dat op een gegeven moment weer voor andere problemen zorgde. Ik werd ontoerekeningsvatbaar, suicidaal.
Leerde vreemd genoeg mijn huidige vriend kennen en die greep in.
Kort verhaal ; crisisdienst heeft interventie gedaan ; ik ben op eigen kracht en zonder hulp in 2 weken afgekickt en heb meteen behandelin gevraagd.

Toen de overspannenheid was gaan liggen en ik ruim anderhalf jaar nuchter was, bleek toch dat er iets niet kklopte. Familie gaf aan dat dit probleem er vroeger al was en dat ze geen vat op mij kregen.
Mede omdat mijn vader een Asperger is en klassiek autisme in de familie zit, werd ik onderzocht.
Helaas had de overspannenheid en andere factoren de bijwerking dat ik blijkbaar niet volgens het boekje reageerde op de tests.
Eerst was ik een narcist, toen een borderliner, toen een ADHD-er...gek werd ik ervan.

Pas toen ik besloot dat ik helemaal geen diagnose wenste; drong mijn begeleider er op aan toch de afspraak voor ASS onderzoek te maken.
Dat heb ik gedaan en binnen een week was ook de titel Asperger binnen.

Allemaal leuk en aardig; maar ik heb mijn hele leven alles op eigen kracht gedaan en echt de grootste obstakels overwonnen. Puur door zelf naar oplossingen te zoeken.

quote:

Nu denk ik dat nog steeds; het zal best dat ik autistische trekjes heb, maar ik ben slim, aardig, leergierig en ik ben ook nog eens een poppig vrouwtje. Ik laat me niet beperken, door niets of niemand.


Nou, dat dus. Ik probeer te rocken..hoe dan ook.

Leergierigheid ken ik goed, het lijkt er sterk op dat als een autist het doorheeft, hij/zij beter en sneller kan leren dan anderen.

quote:

Op woensdag 23 april 2008 22:41 schreef Maybach het volgende:

[..]

Inderdaad dank je wel daarvoor trouwens (btw shaven not furred vind in een meer dan geniale vondst). Ik lees trouwens over een boel onjuiste diagnoses bij zowel jou als bij Juup voordat er aan autistische stoornis gedacht werd. Is dat nou typisch of maak ik dat er te snel van?

Autisten kunnen vaak enorm goed camoufleren of acteren, je moet dan echt heel goed je best doen om er doorheen te kunnen prikken.
En een aantal autisten die dat doorhebben passen dan hun gedrag aan, beginnen een nieuwe camouflage zodat je het weer niet doorhebt.

quote:

Op woensdag 23 april 2008 22:46 schreef Maybach het volgende:

[..]

Is dat soms toevallig de volgende dag nadat je ze eerst goed hebt kunnen analyseren?
(of eigenlijk de gebeurtenis / situatie eerst hebt kunnen analyseren?)

Op een rustpunt, na de actie of na de woorden. Dan komt er een rustpunt waarop opeens de rest van jou 'inspringt' en het weer overneemt. Soms direct erna, soms de dag erna (bij mij i.i.g. niet langer).

quote:

Op zaterdag 19 april 2008 14:00 schreef Juup© het volgende:

[..]

Eerst ik dan de ander.

Herkenbaar, denk gewoon na voordat je wat zegt. Introverte mensen
Al die extroverte mensen
Net bij Jensen ook zegt iemand de euro is beter dan de dollar, in het publiek.
Jensen lacht.
Natuurlijk snapt Jensen dit wel hij wil er geen aandacht aan besteden.
Die extraverte mensen, die zijn vaak ook zo dom dat ze als mensen niet alles uitschreeuwen, gelijk denken van huh snapt ie dat niet ofzo.

Maarja, het is wel herkenbaar hier allemaal jensen raar voorbeeld ik weet het.

quote:

Op woensdag 23 april 2008 23:06 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Autisten kunnen vaak enorm goed camoufleren of acteren, je moet dan echt heel goed je best doen om er doorheen te kunnen prikken.
En een aantal autisten die dat doorhebben passen dan hun gedrag aan, beginnen een nieuwe camouflage zodat je het weer niet doorhebt.

En dat camoufleren, is dat bewust en om degene die evt een diagnose zou kunnen stellen te misleiden?

quote:

Op woensdag 23 april 2008 23:25 schreef Maybach het volgende:

[..]

En dat camoufleren, is dat bewust en om degene die evt een diagnose zou kunnen stellen te misleiden?

Om te beginnen: camoufleren is een strategie waarmee ze zich zelf staande kunnen houden, een masker naar buiten toe opdat de binnenkant kan worden afgeschermd. Voor heel veel mensen volstaat dat en het werkt vaak ook redelijk goed. Er zijn natuurlijk altijd wel punten of dingen die over blijven of het masker valt soms weg, maar ook daar is op dat moment meestal wel een uitvlucht voor te vinden.
Op het moment dat een autist merkt dat zijn camouflage niet meer werkt, gaat hij/zij op zoek naar een nieuwe; niet om de boel voor de gek te houden, maar om zichzelf te redden. De kunst bij het diagnosticeren is om de persoon zelf het masker te laten zakken, zich bloot te geven.
En dat is heel tricky, vergt een hele goede aanpak, anders blijft niet alleen de camouflage zitten, maar wordt er gelijk een betonnen muur bijgezet.

quote:

Op woensdag 23 april 2008 22:06 schreef SHE het volgende:
Nou, dat dus. Ik probeer te rocken..hoe dan ook.

Dat klinkt mooi

quote:

Op woensdag 23 april 2008 22:41 schreef Maybach het volgende:

[..]

Inderdaad dank je wel daarvoor trouwens (btw shaven not furred vind in een meer dan geniale vondst). Ik lees trouwens over een boel onjuiste diagnoses bij zowel jou als bij Juup voordat er aan autistische stoornis gedacht werd. Is dat nou typisch of maak ik dat er te snel van?

Verschillende symptomen van autisme, zijn ook symptomen van andere stoornissen en kunnen verkeerd geinterpreteerd worden. Daarnaast kan er natuurlijk sprake zijn van comorbiditeit (meerdere stoornissen tegelijk) en moet er goed worden na gegaan welke stoornis voorop staat en mogelijk andere triggert.

quote:

Op donderdag 24 april 2008 00:22 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Om te beginnen: camoufleren is een strategie waarmee ze zich zelf staande kunnen houden, een masker naar buiten toe opdat de binnenkant kan worden afgeschermd. Voor heel veel mensen volstaat dat en het werkt vaak ook redelijk goed. Er zijn natuurlijk altijd wel punten of dingen die over blijven of het masker valt soms weg, maar ook daar is op dat moment meestal wel een uitvlucht voor te vinden.
Op het moment dat een autist merkt dat zijn camouflage niet meer werkt, gaat hij/zij op zoek naar een nieuwe; niet om de boel voor de gek te houden, maar om zichzelf te redden. De kunst bij het diagnosticeren is om de persoon zelf het masker te laten zakken, zich bloot te geven.
En dat is heel tricky, vergt een hele goede aanpak, anders blijft niet alleen de camouflage zitten, maar wordt er gelijk een betonnen muur bijgezet.

7 keer gelezen en er een uur over nagedacht, dank je wel, verhelderend antwoord

quote:

Op donderdag 24 april 2008 00:51 schreef Xennia het volgende:

[..]

Verschillende symptomen van autisme, zijn ook symptomen van andere stoornissen en kunnen verkeerd geinterpreteerd worden. Daarnaast kan er natuurlijk sprake zijn van comorbiditeit (meerdere stoornissen tegelijk) en moet er goed worden na gegaan welke stoornis voorop staat en mogelijk andere triggert.

Ik krijg alleen een beetje het idee dat men dan pas als laatste aan autisme denkt? En comorbiditeit lijkt me maar niks, daar doe ik niet aan

Over dat camoufleren

Ik vindt dat een heel apart iets, en ook wonderbaarlijk knap dat mensen dat ook zo kunnen. Als ik me rot & klote voel dan ben ik zelfs in het openbaar een rot boompje op de weg. Omdat ik dan zo humeurig en verdrietig ben op dat moment.

. Maar een ander vorm hiervan herken ik wel een beetje, ik doe niet alsof dat ik een doorgaande persoon ben. Maar ik ben gewoon easy en ben gewoon me zelf, dat inhouden van die aparte tics: zoals fladderen, aparte bewegingen maken met mijn lichaam & geluiden maken, doe ik liever niet in. Ik weet dan ook gewoon automatisch dat ik zo niet kan doen in het openbaar. Het overkomen en sociaal doen, doe ik niet alsof “wat sommige autisten wel doen” ik ben gewoon 100% me zelf, en dan kan ik er gegarandeerd op vertrouwen dar alles vlekkenloos verloopt.

Maar ik zal nooit doen als of, als ik lach dan lach ik echt, als ik verdriet hebt dan kom ik ook zo over, en dan heb ik het ook echt. Als ik leuk in gesprek ben met iemand, dan ben ik dat ook echt. Het gevoel heb ik dan wel. Soms als ik tegen iemand praat dan voel ik niks, maar als het een leuk gesprek is dan ben ik ook vrolijk en opgewekt.

Om terug te vallen dat de juiste reactie en het gevoel later komt

Dit zijn een paar voorbeelden, als ik iets mee maak wat me iets te drukkend is. Zoals ruzie,s, bepaalde situaties waarvan ik de weet niet weet. Weet ik gewoon niet hoe ik moet reageren, maar als de avond er is dan zit ik gewoon met een rot gevoel/ of wel met de goede oplossing. Nu weet ik veel dingen in de hand te houden, maar er zullen altijd dingen zijn waarvan ik niet kan onderschatten hoe ik ze nou precies moet oplossen. Dan ben ik op dat moment emotioneel loos/ of verkeerd kwaad.

Kortom ieder persoon met een autistisch spectrum stoornis is anders. Ik heb meer moeite op straat, om mijn onzekerheid de baas te zijn. En dan kan het wel gebeuren dat ik zo over kom, of dat ik vreemd tegen iemand aan praat. Maar ik ben ook een beetje bang, dat ik verkeerd de taal uit mijn mond kan brengen en de woorden door el, kaar haal

@ juup Wat voor testen heb jij dan online gemaakt? En waar kan ik ze vinden? Ik wil wel wat van die testen maken.

Ik begin steeds meer dingen te herkennen bij mijzelf die jullie opschrijven. Sommigen dingen meer dan andere.

quote:

Op donderdag 24 april 2008 02:03 schreef Maybach het volgende:

[..]

Ik krijg alleen een beetje het idee dat men dan pas als laatste aan autisme denkt? En comorbiditeit lijkt me maar niks, daar doe ik niet aan

Dat denk ik niet. Het is alleen over het algemeen vaak lastig om een goede diagnose te stellen, omdat er vaak meerdere problemen spelen, op meerdere vlakken dus. Dan moet dus nog worden uitgezocht, waardoor die verschillende problemen mogelijk komen, of er sprake is van een of misschien meerdere stoornissen (bijvoorbeeld autisme en adhd) of dat er een stoornisis waardoor 'alle' klachten komen, en welke stoornis dat dan is, en daar is dat onderzoek dus voor.

Ik begin mijn stage toch stiekem erg leuk te vinden, vandaag onder andere geoefend met de afname van een intelligentietest, die mag ik binnenkort waarschijnlijk ook in het echt gaan afnemen ) en bij een behandeling meegekeken, van een van de clienten die ik mag volgen.