Mooi stukje Max van Heeswijk die nu toch echt gestopt is.
quote:
Max van Heeswijk was midden jaren '90 Neerlands hoop in bange wielerdagen. In zijn eerste profjaar won hij meteen elf koersen. In de jaren die volgden won hij etappes in de Vuelta en de klassieker Parijs-Brussel.
Als hij in topvorm was, won hij massasprints met zo imponerend veel overmacht, dat hij als het ware nog tijd had om naar huis te bellen, om te vertellen dat ze de video op ‘record’ moesten zetten, om te vereeuwigen hoe hij straks zijn armen in de lucht ging steken. Die overmacht verbijsterde zelfs Eddy Merckx, die meermaals opmerkte dat die Max toch echt ‘gene gewone’ was.
Zijn oppermachtige overwinningen leken Van Heeswijk zelf vaak nog erger te verbazen dan de toeschouwers. Op het podium had hij dan een blik in zijn ogen, alsof hij aan de rondemissen wilde vragen of ze, in plaats van hem te kussen, alsjeblieft hem in zijn arm wilden knijpen. Was dit een droom of werkelijkheid?
Talent
Die verbazing leek niet gespeeld. Van Heeswijk leek zijn eigen krachten niet te kennen. Zijn fysieke talent was gigantisch, maar hoe en wanneer hij dat talent in topvorm kon krijgen, leek voor hem een raadsel. Soms kwam het er ineens weer uit, in zo’n geweldige machtsprint. In Catalonië. Of in de Eneco Tour.
Maar bijna nooit slaagde hij er in om zijn topvorm een lange periode vast te houden, of om te pieken op een ultiem moment. Gehoopte overwinningen in de Tour de France, Milaan-SanRemo, Parijs-Tours, Parijs-Roubaix of het WK bleven daarom altijd uit.
Curve
Zijn grillige prestatiecurve leidde natuurlijk tot veel speculaties. Minder getalenteerde streekgenoten maakten er hun hobby van, om Big Brother te spelen en aan iedereen te vertellen, dat ze Max veel te weinig zagen trainen. Hij zou niet voor zijn vak leven, hij zou niet van zijn sport houden, zo beweerden allerlei criticasters.
Vorig seizoen had Van Heeswijk door fysieke problemen een rampjaar. Hij kreeg geen contractverlenging bij Rabobank en leek te gaan stoppen met wielrennen. Maar op een dag verscheen op een wielersite de nieuwsheadline: ‘Van Heeswijk naar Willems Veranda’.
Grote
Willems Veranda. Die teamnaam zegt eigenlijk al alles: Het was een derderangs Belgische kermiskoersenploeg. Daarom vroeg ik me bij het zien van die headline ook even af, om welke Van Heeswijk het ging. Zou misschien Roy of Jasper een Belgisch avontuur gaan beginnen? Maar nee, het was echt Max. De renner die de afgelopen tien jaar reed voor de allergrootste ploegen van zijn tijdperk: Mapei, Rabobank en US Postal.
Dat was in ieder geval wel een mooie wraak op zijn criticasters. Wie zich op z’n ouwe dag niet te groot voelt, om desnoods dankzij zo’n kermisploeg zijn loopbaan met een jaar te verlengen, bewijst voor eens en voor altijd dat hij daadwerkelijk van zijn sport houdt. En daadwerkelijk tot en met de laatste druppel alles uit zijn carrière wil halen.
Kermiskoers
Helaas bleek de Willems Veranda-ploeg haar best te doen, om alle negatieve clichés die ooit over derderangs Belgische kermiskoersenploegen hebben bestaan, helemaal waar te maken. De eerste koers van het seizoen zou de Ronde van Mallorca zijn. De ploeg kon echter niet starten. De reden? Ze hadden nog geen shirts…
De loonbetaling was al net zo goed geregeld. Het salaris zou binnenkort worden overgemaakt, werd telkens tegen de renners gezegd. Maar binnenkort duurde wel erg lang. Begin april gingen de Veranda-renners in staking. Vervolgens bleek dat er helemaal geen geld meer was. Het team moest middenin het seizoen worden opgeheven.
Van Heeswijks manager meldde hierop, dat hij zou proberen om een nieuwe ploeg voor Max te vinden. Zou er nog een team zijn, dat Max de kans zou geven om nog éénmaal een flits van zijn even onvoorspelbare als grote talent te laten zien? Zodat hij daarna waardig afscheid kon nemen?
Stilte
Sindsdien bleef het helaas stil rond Max van Heeswijk. Pijnlijk stil. Het contrast is groot. Vorig najaar was het bijna onmogelijk om een sportkatern van een krant te vinden, waar niets in stond over het glorieuze afscheid van Michael Boogerd. Zou er nu in totale stilte ook een einde zijn gekomen, aan de carrière van zijn generatiegenoot, die eveneens jarenlang het Nederlandse topwielrennen kleurde?
(c)NUsport
Lotgenoot Leon van Bon reist tegenwoordig de wereld rond in het Marco Polo team uit Hong Kong, en won onlangs nog een koersje in Japan terwijl hij ook al in oa. Zuid Afrika en Amerika gereden heeft.
Toch jammer dat deze veteranen niet a la een Maarten den Bakker bij Skil of iets dergelijks terecht konden.