Klinkt als een goed vlos-bezoekje, Owlet. Kan erg bevrijdend/opluchtend voelen om vorige bevallingen en alles wat daar bij komt kijken te bespreken, zeker met de vlos.

Goed trouwens dat je dat weegschaalgebeuren aangekaart hebt. Ik begrijp dat wegen ook niet zo goed. Ik ben nooit gewogen bij mijn vlos. Ben bij mijn 1e zelfs 24 kilo aangekomen en er is geen haan die er naar gekraaid heeft. (Nou woog ik daarvoor ook 47 kilo, dus ik kon er wel wat bij hebben, maar toch.) Mijn schoonzusje zit bij een vlos die haar iedere keer weegt en die doet ook standaard moeilijk over haar gewicht. De vorige 2 keer was ze teveel aangekomen en de laatste keer te weinig.

Pfff, wat een gezeur.

Als de baby maar goed groeit toch? Laten ze dat lekker in de gaten houden!
Wij hebben gisteren de verjaardag van Tinka alvast gevierd (die is vrijdag jarig, maar dan kunnen we niet). Hele morgen en middag huis bomvol visite en ondanks dat ik toch wel lekker geholpen werd bij alles, was ik brak aan het eind van de middag, zowel geestelijk als lichamelijk. Alles gonsde in mijn hoofd, was emo, veel harde buiken (waarvan ik er zelfs 1 weg moest puffen, schrik!) en mijn lichaam voelde alsof ik overreden was. Deed me denken aan de kraamtijd, dus moeten wel hormonen zijn geweest, lijkt me. Moest vandaag -heel vroeg- naar de andere kant van het land voor een crematie (van mijn eigen oom nog wel) maar heb manlief alleen laten gaan. Ik vertrouwde het echt niet, was als de dood dat ik daar ergens in een ziekenhuis zou belanden met vroegtijdige weeën.

Achteraf voelt het toch als een goede keuze, heb me de hele dag zo gevoeld. Inmiddels gaat het gelukkig een stuk beter.
Sjak, alle succes morgen!

Fijn als het vannacht spontaan al begint, maar inleiden is ook