Hoste heeft een blesurre aan het rechterbeen, knie en ribben maar geeft de ronde niet op, maar toch
voor de prono,s
bron sport.be
Ronde van Vlaanderen
Dossier
Silence-Lotto
Ronde Van Vlaanderen
Leif Hoste
KBC Driedaagse van De Panne - Koksijde
Valpartij Hoste legt hypotheek op de Ronde
'Die knie? Dat is het ergste niet', zei Leif Hoste toen hij zijn bebloede rechterbeen even monsterde. 'Ik heb vooral pijn in de ribben en in de rug. Veel pijn eigenlijk, maar de Ronde geef ik voorlopig nog niet op.' Maar dat zo'n tik ongelegen komt op vijf dagen van de dag van de waarheid is duidelijk.
De Driedaagse van de Panne is ook dit jaar weer goed voor de nodige portie pech in aanloop naar de Ronde. Grootste slachtoffer van gisteren: Leif Hoste, de nummer twee van vorig jaar in Meerbeke. Op goed vijftig kilometer van de streep ging hij tegen de grond in een massale valpartij.
'Vóór mij week er plots iemand naar rechts, door een beweging in het peloton. Mijn wiel geraakte in een geul tussen twee betonplaten, een val was eigenlijk onvermijdelijk. Maar toen ik op de grond lag, kreeg ik meteen nog een man of veertig op mij. En een stuur of een wiel tussen mijn ribben.'
Net dat laatste zorgde gisteren voor problemen. 'Die wonde aan mijn knie, daar maak ik me eigenlijk niet veel zorgen over', ging Hoste verder. 'Maar die rug en die ribben. Daar heb ik toch van afgezien. Vanavond laat ik me inspecteren door de dokter, maar morgen kom ik zeker aan de start. Ik heb de hoop voor de Ronde nog lang niet opgegeven.'
Ademhaling
Marc Sergeant, de manager van Silence-Lotto, was uiteraard ook niet gelukkig met de val van zijn kopman. 'Vervelend, hé', sakkerde hij. 'Al moeten we de komende dagen nog afwachten om te zien of het echt een probleem vormt in de Ronde. Als het enkele oppervlakkige wonden en kneuzingen zijn, dan maak ik me weinig zorgen. Maar als zijn ademhalingssysteem geraakt is... Dan maak ik me meer zorgen.'
Wat wel hoopgevend is, is dat Hoste gisteren in het eerste pelotonnetje binnenbolde. Na een lange achtervolging met Greg Van Avermaet en een finale die gekruid werd met enkele stevige versnellingen. 'Vanaf het moment dat ik weer op de fiets zat, moest ik eigenlijk constant alles geven. Want net op het moment dat we tegen de grond gingen, spatte de wedstrijd open.'
Opvallend wel, dat er niet even een wapenstilstand werd gehouden omdat een derde van het peloton tegen de vlakte lag. Maar Hoste zelf leek zich daar weinig zorgen over te maken. 'Ach ja, dat is koers zeker?'