PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel II

quote:

Op woensdag 9 april 2008 23:30 schreef SHE het volgende:
Snap ik.
Maar wat doe ik bij hetvolgende:

Ik vraag :'Heb je het koud?'
Iemand zegt: 'Op zich niet' . ( punt )

maar... als jij de verwarming aan wil doen heb ik daar geen probleem mee

quote:

Op woensdag 9 april 2008 23:36 schreef Aoristus het volgende:
She, je kan het ook overdrijven. Ik denk dat ze willen dat je je broek uittrekt.

Nee hoor, want dan zeggen mensen altijd : ' Ik heb het warm, doe je broek eens uit '

Dat is duidelijk.

quote:

Op woensdag 9 april 2008 23:39 schreef Xennia het volgende:

[..]

maar... als jij de verwarming aan wil doen heb ik daar geen probleem mee

Aha, die maar.... moet ik er dus bij bedenken?
Dat is die mits/maar die toch niet zo impliciet wordt gebracht?

@ Juup: Ja, raak in de war. Meer omdat ik nu stilsta waar mijn communicatie fout gaat. Ik leg uit wat ik bedoel, maar dat is dus niet helemaal zoals het overkomt. Ik zit er dus ook vaak naast, qua interpretatie.
( Niet vervelend hoor, meer wonderbaarlijk )

quote:

Op woensdag 9 april 2008 23:43 schreef SHE het volgende:

[..]

Aha, die maar.... moet ik er dus bij bedenken?
Dat is die mits/maar die toch niet zo impliciet wordt gebracht?

Ja, wel grappig ik denk daar nooit zo bewust over na omdat voor mij de intenties van anderen lezen heel natuurlijk gaat. Ik vind het wel verfrissend en zal eens bij mezelf te rade gaan hoe duidelijk ik eigenlijk communiceer, temeer daar ik geregeld met autistiforme jongeren werk.

quote:

Op woensdag 9 april 2008 23:43 schreef SHE het volgende:

[..]

Aha, die maar.... moet ik er dus bij bedenken?
Dat is die mits/maar die toch niet zo impliciet wordt gebracht?

@ Juup: Ja, raak in de war. Meer omdat ik nu stilsta waar mijn communicatie fout gaat. Ik leg uit wat ik bedoel, maar dat is dus niet helemaal zoals het overkomt. Ik zit er dus ook vaak naast, qua interpretatie.
( Niet vervelend hoor, meer wonderbaarlijk )

Ik begrijp volledig wat jij bedoeld.

Gelukkig, want hoe meer vragen ik stel hier thuis, hoe verwarrender het wordt.
Een laatste voor het slapen gaan;

Als iemand vraagt; heb jij het koud? Dan kijk ik eerst naar mijn armen. Als ik kippenvel heb > dan ja
Geen kippenvel > nee.
Mijn vriend zegt; dat is niet normaal. Dus ik vraag hem uit te leggen wat kou is, en hij zegt dat hij bij zo'n vraag stilstaat bij welke emotie het bij hem oproept, ofwel hoe zijn lichaam aanvoelt.
Ik begrijp dat niet? Kou is toch geen emotie? Kou is een fysieke reactie op een invloed van buitenaf?Toch?
Welke emotie heeft hij het over?

Ik wil even een nuancering aangeven.

Dat ik net zo heftig kont tegen de krib achtig reageerde is omdat ik overprikkeld ben en dan alles eruit flap.

Wat ik eigenlijk bedoelde te typen is:

Stel:

De achterdeur staat hier open en iemand hier binnen zegt "het is koud", dan weet ik niet wat ik daar op moet antwoorden. Ik kan zeggen "ik vind van niet (of ik vind het ook)", of ik kan gaan redeneren en vragen "zal ik de deur dichtdoen". Maar het laatste is voor mij volkomen onlogisch (en ik zal het dus ook niet snel vragen) omdat iemand dat zelf ook kan aangeven als hij of zij het koud heeft.

Net zoiets als: (zelfde achterdeur verhaal) iemand zegt "ik heb het koud" en ik vraag "zal ik de deur dichtdoen" en ik krijg als antwoord "hoeft niet persé, maak mij niet uit". Dan weet ik dus niet wat ik moet doen. Ik heb geleerd om dan alsnog duidelijkheid te vragen zo van "deur open of dicht, en geen tussenoplossing aub". het komt bot over maar het is voor mij een van de manieren om toch duidelijkheid te krijgen.
Al ben ik STERK geneigd om die duidelijkheid niet te vragen als ik al een antwoord krijg waar ik twee kanten mee op kan en wat dus niet duidelijk is voor mij.

quote:

Op woensdag 9 april 2008 23:58 schreef SHE het volgende:
Gelukkig, want hoe meer vragen ik stel hier thuis, hoe verwarrender het wordt.
Een laatste voor het slapen gaan;

Als iemand vraagt; heb jij het koud? Dan kijk ik eerst naar mijn armen. Als ik kippenvel heb > dan ja
Geen kippenvel > nee.
Mijn vriend zegt; dat is niet normaal. Dus ik vraag hem uit te leggen wat kou is, en hij zegt dat hij bij zo'n vraag stilstaat bij welke emotie het bij hem oproept, ofwel hoe zijn lichaam aanvoelt.
Ik begrijp dat niet? Kou is toch geen emotie? Kou is een fysieke reactie op een invloed van buitenaf?Toch?
Welke emotie heeft hij het over?

Ik heb het zelden koud. Ik loop in de winter nog in een t-shirt en in de zomer met een trui en jas. Ik heb gewoon veel moeite met het omschakelen van de seizoenen qua temperatuur (althans ik zie het niet als een "probleem" maar ik word er wel regelmatig op gewezen dat het afwijkt van wat normaal is in die jaargetijden) .

Als kippenvel voor jou een aanduiding is dat jij het koud hebt, dan is dat simpelweg zo. Dat jij dingen anders beleeft ervaart of waarneemt dan een ander, so be it. Dat maakt jou nog niet abnormaal.
Kou is mijn inziens idd geen emotie maar een waarneming. Een waarneming van een proces in lichaam met een bepaalde reactie tot gevolg (kippenvel, bibberen, pijn). Ook pijn is geen emotie maar een reactie van het lichaam op iets dat het lichaam in gevaar brengt of beschadigd vind ik.

Maar zo kan er heel lang over gediscussieerd worden, want elk mens ervaart of neemt dingen anders waar.

Het blijft gewoon een feit dat de meeste autisten moeite hebben met emoties. Of et nu het voelen van, waarnemen van, interpreteren van, of uitleggen van is dat maakt niet uit.

Zo en nu ga ik slapen

quote:

Op woensdag 9 april 2008 23:58 schreef SHE het volgende:
Gelukkig, want hoe meer vragen ik stel hier thuis, hoe verwarrender het wordt.
Een laatste voor het slapen gaan;

Als iemand vraagt; heb jij het koud? Dan kijk ik eerst naar mijn armen. Als ik kippenvel heb > dan ja
Geen kippenvel > nee.
Mijn vriend zegt; dat is niet normaal. Dus ik vraag hem uit te leggen wat kou is, en hij zegt dat hij bij zo'n vraag stilstaat bij welke emotie het bij hem oproept, ofwel hoe zijn lichaam aanvoelt.
Ik begrijp dat niet? Kou is toch geen emotie? Kou is een fysieke reactie op een invloed van buitenaf?Toch?
Welke emotie heeft hij het over?

Wat voel je bij pijn Dat is onaagenaam Niet fijn dus Zelfde als met kou

quote:

Op woensdag 9 april 2008 23:30 schreef SHE het volgende:
Snap ik.
Maar wat doe ik bij hetvolgende:

Ik vraag :'Heb je het koud?'
Iemand zegt: 'Op zich niet' . ( punt )

Nou, dan raak ik dus in paniek, want wat wil hij/zij dat ik doe? Deur open? deur dicht?

Oh ja, bah, verschrikkelijke antwoorden zijn dat. Altijd zo vaag en derhalve zo frustrerend. Vooral ook wanneer men daarbij een bepaalde blik opzet. Ik wil altijd absolute duidelijkheid: zeg of ja, of nee. Dan weet ik waar ik aan toe ben en kan overeenkomstig handelen.

Wat mij trouwens opvalt is dat ik bij sociale gelegenheden altijd handel volgens een soort van draaiboek. Dus stel ik raak in gesprek met een bekende, dan moet ik er op letten dat ik bijvoorbeeld vraag hoe het met diegene gaat. Ik realiseer me dan dat zo'n vraag sociaal wenselijk is en dat ik hem moet stellen enzovoort. Maar het antwoord interesseert me eigenlijk weinig, of beter gezegd: niets. Dat is absoluut NIET op bewust egoïsme gestoeld, maar simpelweg op het onvermogen me daarvoor te interesseren, met de ander mee te leven. In feite is het iedere keer weer een soort toneelstuk dat je opvoert om maar zo normaal mogelijk over te komen. Maar dat is zo vermoeiend he. En dan zie ik andere mensen vanuit hun hart zich begeven in het sociale spel op een zeer natuurlijke en vanzelfsprekende manier en dan denk ik: tjonge jonge, hoe doen ze dat?

quote:

Op donderdag 10 april 2008 23:49 schreef floris.exe het volgende:
Wat mij trouwens opvalt is dat ik bij sociale gelegenheden altijd handel volgens een soort van draaiboek. Dus stel ik raak in gesprek met een bekende, dan moet ik er op letten dat ik bijvoorbeeld vraag hoe het met diegene gaat. Ik realiseer me dan dat zo'n vraag sociaal wenselijk is en dat ik hem moet stellen enzovoort. Maar het antwoord interesseert me eigenlijk weinig, of beter gezegd: niets. Dat is absoluut NIET op bewust egoïsme gestoeld, maar simpelweg op het onvermogen me daarvoor te interesseren, met de ander mee te leven. In feite is het iedere keer weer een soort toneelstuk dat je opvoert om maar zo normaal mogelijk over te komen. Maar dat is zo vermoeiend he. En dan zie ik andere mensen vanuit hun hart zich begeven in het sociale spel op een zeer natuurlijke en vanzelfsprekende manier en dan denk ik: tjonge jonge, hoe doen ze dat?

Of dat je je gaat vervelen tijdens het gesprek, puur omdat jij het gesprek verstandelijk benadert en de ander emotioneel. Is altijd erg lastig (zeker als je weet dat het andersom ook gebeurd, dat je eindelijk eens echt aan het praten bent maar in de gaten hebt dat de ander dan weer niet geïnteresseerd is).

quote:

Op vrijdag 11 april 2008 00:01 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Of dat je je gaat vervelen tijdens het gesprek, puur omdat jij het gesprek verstandelijk benadert en de ander emotioneel. Is altijd erg lastig (zeker als je weet dat het andersom ook gebeurd, dat je eindelijk eens echt aan het praten bent maar in de gaten hebt dat de ander dan weer niet geïnteresseerd is).

Ja, dat herken ik zeer zeker. Ook gebeurt het me vaak dat ik bij wijze van 'het wordt van me verwacht' de vraag stel 'hoe gaat het er mee?' En dat iemand dan antwoord geeft en er iets op gang komt wat je zowaar een gesprek kunt noemen, maar dat ik na een aantal minuten al snel loop te balen, omdat het me geen reet interesseert. Het gaat me dan het ene oor in en het andere uit, maar uit fatsoen blijf ik dan maar net doen alsof ik het in mij opneem. Ik voel me dan overigens wel wat schuldig tegenover die ander, maar ik kan er niets aan doen. Het is niet uit kwade wil, het is simpelweg onvermogen.

Ik heb vaak 't idee als mensen me vragen 'hoe gaat 't?' dat ze totaal niet geïntresseerd zijn in m'n antwoorden. Dus ik ga denk ik maar 's 'n experimentje doen en de meest vreemde antwoorden geven, kijken of m'n theorie klopt.

M.

quote:

Op vrijdag 11 april 2008 09:33 schreef BlueMage het volgende:
Ik heb vaak 't idee als mensen me vragen 'hoe gaat 't?' dat ze totaal niet geïntresseerd zijn in m'n antwoorden. Dus ik ga denk ik maar 's 'n experimentje doen en de meest vreemde antwoorden geven, kijken of m'n theorie klopt.

M.

Nou, wat mij vooral opvalt is dat men een dergelijke vraag stelt om hem te stellen, maar in principe altijd een positief antwoord verwacht. Op het moment dat je echter een negatief antwoord geeft (zoiets als 'hmmm, nou ja, kan beter...'), dan worden de meesten direct al wat afstandelijker en zie je ze zoeken naar een gesprekspartner waar ze meer positiviteit verwachten.

quote:

Op woensdag 9 april 2008 23:30 schreef SHE het volgende:
Nou, dan raak ik dus in paniek, want wat wil hij/zij dat ik doe? Deur open? deur dicht?

Gewoon niets doen? Immers, als hij er last van heeft dan moet hij maar wat duidelijker zijn.