[waargebeurd] Mijn grote supermarkt avontuur.

_{Disclaimer: Onderstaande verhaal is op feiten gebaseerd en daar waar nodig licht gedramatiseerd en/of aangepast om mij in een nog beter daglicht te stellen dan ik al stond.}

Ongeveer een week geleden had ik een lange werkdag gehad en was nogal chagrijnig; je kent die dagen wel, als er dan een omaatje bij de kaas staat te kwijlen met haar karretje precies daar waar jij bij moet, dan heb je zin om haar hoofd kapot te slaan op de tegels van frustratie. Zoals wel vaker aan het eind vd week moest ik dus nog even boodschappen doen. Ik loop de AH in hier in de stad en pak een mandje. Meestal weet ik wel precies wat ik wil hebben en dan banjer ik als een ware supermarktprofessional binnen 10 minuten door de winkel, maar vandaag liep ik te dralen omdat ik niet wist wat ik wilde eten.

Affijn, op een gegeven sta ik bij de chips na te denken of ik voor de 354e keer dezelfde cheese/onion Pringles zal halen of toch es wat anders, en terwijl ik daar sta hoor ik een stelletje van een jaar of 20 ruzie maken. Het kwam er eigenlijk op neer dat hij vond dat zij die dure reep chocola niet nodig had en zij zei dat hij niet zo moest zeuren om een product van 1 euro nogwat. Op een gegeven moment pakt hij die chocola uit haar hand en legt het weer terug en snauwt 'ik wil er ook niets meer over horen' naar het arme meisje en ze lopen weg. Ik moest er wel even om glimlachen.
Maar goed, die chocoladereep zag er wel lekker uit dus ik pak em voor mezelf.

Een paar minuten later loop ik richting de pita-afbakbroodjes en ik zie dus dat meisje staan met haar rug naar het karretje, maar haar vriend is nergens te bekennen. Dus ik bedenk me geen moment, ik had wel zin in een lolletje en moest toch ergens m'n frustratie op botvieren, en loop naar dat karretje en gooi heel sneaky tijdens het langslopen die reep chocola in haar karretje. (voor de kenners: Ik voelde me als Peter Gibbons in Office Space die de diskette met het virus doorgeeft aan Michael Bolton).

Om te zien wat er nu ging gebeuren bleef ik een beetje in de buurt quasi interessant rondhangen. na een minuut of 2 komt die jongen terug. Hij legt zo'n kansloos scharrelei doosje in het karretje van een afstandje zag ik hem kijken van 'wat de NEUK is dit?!???!'. Anyway, ze krijgen echt enorme ruzie en schelden op elkaar en ik hoorde haar telkens zeggen 'maar ik héb het er niet ingelegd!!'. Ik lag echt helemaal dubbel van het lachen, maar moest me natuurlijk inhouden omdat ik vlakbij stond.
Al kibbelend liepen ze daarna weg en mijn dag was weer helemaal gemaakt. Ik weet het, ik ben een bastard.

In de daarop volgende dagen was mijn leven turbulent, boeiend en vol met fotomodellen die een stukje Krea wilden bemachtigden, maar er gebeurde dus niets bijzonders, totdat ik gisteren weer naar de Appie ging.
Terwijl ik redelijk vrolijk een liter melk-met-chemisch-aardbeien-smaakje pak, zie ik vanuit m'n ooghoek ineens dat meisje weer lopen!
Ze komt op me af en wat denk je? Inderdaad, ze zegt: "hey, jij was hier vorige week ook hè, ik zag je wel."
Op dat moment bonste mijn hart echt in m'n keel, want ik dacht dus dat ze me gezien had. Dus ik zeg 'hey hoi, ja dat kan ik ben hier elke week wel een keer.' Aan haar reactie kon ik niets aflezen, dus ik wachtte gespannen op haar volgende zin: "Wat een stom gedoe was dat hè, we hadden echt de hele dag ruzie om die stomme reep en ik had em niet eens gepakt!!"
(voordat je denkt van jaja, dat zal allemaal wel....ik heb dus echt een 'mij kun je alles vertellen' hoofd en dat doen vrouwen dus ook dagelijks..helaas).

Op dat moment voel ik een opwelling, mijn hersenen draaien op volle toeren en de tijd lijkt even stil te staan, als ik ineens een geniale ingeving krijg. Ik zeg tegen haar 'ja, ik kreeg zoiets mee en vond het al zo raar want ik zag dat je vriend die reep in het karretje legde toen je even niet keek..'
Haar mond viel open en wat volgde was een hele stortvloed van wat voor klootzak hij was enzo. Ik zal het kort houden. In een notendop kwam het erop neer dat hij wel vaker zulke dingen deed en dat hij een klootzak was.
Aan het eind van het gesprek vroeg ze of ik nog zin had om een kopje te drinken aan de overkant bij de Douwe winkel, maar ik zei dat ik geen tijd had. Ik zei nog wel dat ik erg benieuwd was hoe haar confrontatie met haar leugenachtige vriend zou aflopen als ze hem die avond zou vertellen dat ze wist dat hij die reep in de kar had gelegd en we spraken af dat we volgende week rond dezelfde tijd weer zouden gaan shoppen.

Wordt dus nog vervolgd... (Y)

Ik weet het, ik ben een bastard. Maar het voelt wel erg prettig om god te zijn af en toe.

Groetjes,

De Krea.

[ Bericht 0% gewijzigd door Kreator op 06-03-2008 14:37:38 ]

-edit- ach laat ook maar. Newbies.

quote:

Op donderdag 6 maart 2008 12:49 schreef Yildiz het volgende:
Alleen toch even voor de ideale verstandhouding een wijziging:
In de film Office Space geeft Michael Bolton het virus aan Samir Nagheenanajar, die het dan sneaky doorgeeft aan Peter Gibbons. Details, maar toch.

Ja dat klopt, ik heb em pas 23 keer gezien dus dat detail zat nog niet vastegeroest in mijn hoofd.