Het grote 'rammelaars'topic, deel 18

Ik heb het rammelen eigenlijk nooit echt leuk gevonden... Jullie wel?
Maar misschien ligt dat ook wel aan mijn gebrek aan geduld.
Ik heb voor a.s. vrijdag maar weer eens een afspraak bij de dokter gemaakt omdat ik al die tijd (vanaf sept. vorig jaar ongeveer) maar 1 keer ongesteld ben geweest... Duurt nu wel erg lang vind ik.
Verder vind ik het wel leuk om alvast samen met mn Lief te fantaseren over 'als we straks een kindje hebben' enzo...

In het begin vond ik het eigenlijk nog redelijk leuk. Vooral het fantaseren vond ik super Maar nu heb ik er eigenlijk genoeg van. Ik had vroeger altijd gedacht om voor mijn 25e moeder te zijn. Binnen twee maand word ik er 27 en laat ik eerlijk zijn: ik denk momenteel zelfs niet dat ik moeder ga zijn voor mijn 28e Het kan misschien inderdaad nog allemaal vlug veranderen, maar ik denk het eerlijk gezegd niet

1 keer ongesteld op 1 jaar is idd niet zo lang, tessie. Hopelijk krijg je op vrijdag gewoon duidelijk nieuws waarom het zo lang duurt.

Ik vond het rammelen ook altijd wel redelijk leuk en ben ook nooit echt jaloers geweest op mensen die wel zwanger werden/daarmee bezig gingen.

Maar momenteel dus precies hetzelfde als Leonieke zegt: ik heb het zoooo gehad met wachten!
Ook ik heb dus altijd van die leeftijdgrenzen in mn hoofd gehad, zo wou ik ook echt proberen om net als mijn moeder op mijn 23e moeder te worden.
Eigenlijk slaat dat ook helemaal nergens op maar ik heb dat echt altijd gehad met leeftijden, en aan een partner die er nog niet aan toe was had ik nooit bedacht dat dat zou kunnen
Ik hoop dit topic gauw te kunnen verlaten, daar wordt gelukkig nu wel hard aan gewerkt, we hadden het er net nog over en ws in juni kan ik een topic verder

Tessie wat vervelend die onzekerheid! Hopelijk is het niets
En ik vind het fantaseren ook zeeeer leuk, heb al een hele kinderkamer in gedachten compleet met thema en aankleding hahaha

Juni is gelukkiglijk niet meer zo ver af Poppejans Het is al zo goed als mei en dan is het geen maand meer wachten Wat een fijn nieuws

Btw, als jij doorschuift, pik ik jouw ondertitel in. Of ik moet nog even nakijken wie hier nog zo lang rondloopt als ik

quote:

Op zondag 27 april 2008 19:26 schreef leonieke het volgende:


Btw, als jij doorschuift, pik ik jouw ondertitel in. Of ik moet nog even nakijken wie hier nog zo lang rondloopt als ik

Heb even vluchtig jouw blog gelezen over het huis, als ik dat zo lees met de planning in welke weken ze wat gaan doen duurt het dus nog wel eventjes voordat jullie voor een kindje zullen gaan, en dan zit die stomme bouwvak er ook nog tussen, heb je al enig idee wanneer je denkt dat jullie er echt in kunnen gaan wonen(eind dit jaar ofzo) of durf je nergens meer vanuit te gaan?

quote:

Op zondag 27 april 2008 20:28 schreef Poppejans het volgende:

[..]

Heb even vluchtig jouw blog gelezen over het huis, als ik dat zo lees met de planning in welke weken ze wat gaan doen duurt het dus nog wel eventjes voordat jullie voor een kindje zullen gaan, en dan zit die stomme bouwvak er ook nog tussen, heb je al enig idee wanneer je denkt dat jullie er echt in kunnen gaan wonen(eind dit jaar ofzo) of durf je nergens meer vanuit te gaan?

Het plan om te verhuizen blijft (jammergenoeg) op eind december staan (gisteren weer een dipje, want ik zie het nog altijd niet zitten om er nóg 8 maand bij te doen )

De schrijnwerker kan pas ten vroegste in september de keuken definitief opmeten en we zitten sowieso met een leveringstermijn van een achttal weken. Vlug gerekend betekent dit dat de keuken in november kan geplaatst worden. En laat ons eerlijk zijn.... de keuken is niet het laatste wat moet gebeuren en we zullen wel nog enige achterstand oplopen.

Eind december moet en zal ik in het huis zitten. Ik wil echt geen nieuwjaar meer vieren bij mijn schoonouders. Ik wil met kerst en oudejaar gewoon gezellig in ons huis kunnen zitten.

_{Ik zie het eerlijk gezegd momenteel allemaal niet meer echt zitten. En dan gaat het niet alleen over het blijven rammelen, maar vooral over 'het nog steeds bij (schoon)ouders wonen'. 8 maanden waarvan 6 weken verlof...}

leonieke, is er niet toch een mogelijkheid om tijdelijk alvast in een relatief goedkope huurwoning te gaan wonen samen, ter overbrugging? je hebt vast 't grootste deel van de 'uitzet' al, dus die kun je dan lekker al in gebruik nemen. en vooral: dan kun je tenminste eindelijk eens echt wennen aan en genieten van 't met z'n tweetjes samenwonen en hoef je daar zodra je in 't nieuwe huis woont niet eerst nog een paar maanden voor uit te trekken (dat was toch 't oorspronkelijke idee als ik me goed herinner?). ik zou 't ook niet trekken hoor, als 't zo steeds maar uitgesteld werd.

De 'uitzet' hebben we eigenlijk nog steeds niet Maar ik ga ervan uit dat ik een week verlof neem voor en tijdens de verhuis (ik heb momenteel toch nog meer dan 50 dagen verlof staan voor dit jaar en ben niet van plan om snipperdagen te nemen zolang we niet verhuisd zijn) en dat we op 1 dag wel alle kleine spullen (borden, glazen, ...) zullen vinden. En eens de verhuis er zit aan te komen, zal ik het toch niet kunnen laten om al op zoek te gaan naar al die spullen.
De grote spullen (wasmachine, slaapkamer, ...) zullen we direct in ons huis laten leveren. Meubels zullen we in juli normaalgezien gaan kiezen (soldenperiode) dus dat raakt wel op tijd geleverd.

Ik ben nog steeds aan het uitkijken voor een huurwoning, maar het gaat altijd om minstens een jaarcontract. Ik leef nog steeds op hoop dat we een paar maand in het huis van mijn man zijn grootmoeder zullen kunnen intrekken (die woont sinds het overlijden van haar man ook bij mijn schoonouders). Dit is een gemeubeld huis met borden en glazen en bestek en ... alles dus. Maar de grootmoeder wil momenteel niet dat er iemand in het huis woont omdat ze nog steeds van plan is om er zelf weer te gaan wonen (ik stel me er heel veel vragen bij want volgens mij zal ze daar nooit meer intrekken, maar ja, wie ben ik om dat te zeggen?).

Ik heb ondertussen wel al mijn veto gesteld tegen het wennen en genieten van het met z'n tweetjes samenwonen. Dan wennen we er maar tijdens de eventuele zwangerschap aan en nemen we er de hormonen gratis bij _{(veto stellen ging nu wel redelijk vlot aangezien mijn man ook meer en meer begint te rammelen )}

Ik vind het gewoon jammer dat niemand van de familie het lijkt te begrijpen dat het voor ons gewoon lastig en zwaar is. Mijn moeder begrijpt het ook niet hoor, dus het is niet enkel mijn schoonfamilie. En het is blijkbaar maar normaal dat we elke dag blij zijn dat we daar mogen wonen. En o wee als het ons dan een paar dagen niet goed af gaat en we niet veel zeggen thuis... Dan moeten we dat natuurlijk ook doorgestoken krijgen (al zeggen ze het wijselijk genoeg niet tegen mij want ze weten ook wel dat ik niet zo makkelijk zou inbinden).

Nog 8 maand... minder dan een zwangerschap en in Z&G lees ik toch heel vaak dat een zwangerschap zo vlug vordert... Wie weet ervaar ik de komende 8 maand ook nog op die manier

quote:

Op maandag 28 april 2008 10:13 schreef leonieke het volgende:


Ik leef nog steeds op hoop dat we een paar maand in het huis van mijn man zijn grootmoeder zullen kunnen intrekken (die woont sinds het overlijden van haar man ook bij mijn schoonouders). Dit is een gemeubeld huis met borden en glazen en bestek en ... alles dus. Maar de grootmoeder wil momenteel niet dat er iemand in het huis woont omdat ze nog steeds van plan is om er zelf weer te gaan wonen (ik stel me er heel veel vragen bij want volgens mij zal ze daar nooit meer intrekken, maar ja, wie ben ik om dat te zeggen?).

Daar zou ik ook niets over zeggen. Zo zielig voor die vrouw...

oh Leonieke ik zou dat toch ook echt niet trekken, zou sowieso nooit bij een ander willen intrekken (zou me dan gewoon niet helemaal op mn gemak voelen, je bent tenslotte toch in het huis van een ander)
meer uit gevoel bedoel ik.

Wat bix zegt wou ik ook zeggen, een huurflatje/woning, maar ik ken dat van hier in Nederland iig niet dat het dan gaat om een jaarcontract, wat een gekke regel dan!!
Want stel nou dat het nog steeds niet af is in december, wat dan?! Het is al zo vaak uitgesteld begrijp ik van je.


Ik snap dan ook niet dat jouw omgeving het niet zo goed begrijpt, ruimte en een echt eigen plekkie voor jullie zelf is gewoon hard nodig! Je voelt je toch het heerlijkst en prettigst in je eigen huis wat je met niemand hoeft te delen.

quote:

Op maandag 28 april 2008 10:33 schreef Bass-Miss het volgende:

[..]

Daar zou ik ook niets over zeggen. Zo zielig voor die vrouw...

Wat is er zo zielig?

quote:

Op maandag 28 april 2008 10:50 schreef leonieke het volgende:

[..]

Wat is er zo zielig?

Dat je zit te azen op haar huis terwijl ze er eigenlijk zelf van droomt om daar terug te gaan wonen.
Ook al is dat misschien niet realistisch.
Ik vind dat triestig voor zo een oud vrouwtje.

Ik kan me voorstellen dat dat verleidelijk is hoor zo'n huis waar nu niemand woont. Dat zou toch een fijne tijdelijke oplossing zijn? Kan je er niet samen met oma in gaan wonen Leo? Zij blij, jullie blij. Of is de band tussen jullie ook niet zo geweldig?

quote:

Op maandag 28 april 2008 10:39 schreef Poppejans het volgende:
oh Leonieke ik zou dat toch ook echt niet trekken, zou sowieso nooit bij een ander willen intrekken (zou me dan gewoon niet helemaal op mn gemak voelen, je bent tenslotte toch in het huis van een ander)
meer uit gevoel bedoel ik.

Ik begrijp het heel goed. Ik had er in het begin ook wel moeilijk mee. Je gaat me trouwens nooit horen zeggen dat we "naar huis" gaan als het over het huis van mijn schoonouders gaat. In het weekend gaan we wel "naar huis" want dan verblijven we bij mijn ma.
Tegenwoordig zeg ik wel dat ik naar een bepaald tv-programma kijk als iemand er naar vraagt. Vroeger durfde ik dat niet zeggen omdat het niet het 'juiste' antwoord was. Sinds het uitstel van de verhuis trek ik me er niets meer van aan

quote:

Wat bix zegt wou ik ook zeggen, een huurflatje/woning, maar ik ken dat van hier in Nederland iig niet dat het dan gaat om een jaarcontract, wat een gekke regel dan!!
Want stel nou dat het nog steeds niet af is in december, wat dan?! Het is al zo vaak uitgesteld begrijp ik van je.

Dan stort ik in, denk ik. Nee, serieus, ik denk echt niet dat ik het zou trekken, maar ja, wat moet je doen? Als de badkamer er eind december niet zou inzitten, zou ik wel verhuizen. Dan was ik me wel door water te koken ofzo De keuken zou er toch moeten zijn, maar voor de badkamer wil ik nog afwijken van het originele plan

En ja, wat de huur betreft, per maand huren, bestaat hier volgens mij gewoon maar in heel uitzonderlijke gevallen (ik ben het alleszins nog nooit tegengekomen). Minstens een volledig jaar.

quote:

Ik snap dan ook niet dat jouw omgeving het niet zo goed begrijpt, ruimte en een echt eigen plekkie voor jullie zelf is gewoon hard nodig! Je voelt je toch het heerlijkst en prettigst in je eigen huis wat je met niemand hoeft te delen.

Maar zij zien het als de grootste luxepositie dat we ons maar kunnen inbeelden. Niet moeten wassen, strijken, koken... Je wilt niet weten hoe vaak ze mij al gezegd hebben dat ik spijt ga hebben als we alleen wonen _{(omdat ik dan een huishouden moet runnen)}. Spijt? Ben je GEK??

quote:

Op maandag 28 april 2008 10:58 schreef Bass-Miss het volgende:

[..]

Dat je zit te azen op haar huis terwijl ze er eigenlijk zelf van droomt om daar terug te gaan wonen.
Ook al is dat misschien niet realistisch.
Ik vind dat triestig voor zo een oud vrouwtje.

Ik vraag me af of de droom zo groot is. Niets houdt haar eigenlijk tegen om daar terug te gaan wonen. En het voorstel dat wij er zouden kunnen wonen werd al van in november geformuleerd door mijn schoonmoeder (en de grootvader van mijn man is begin november overleden). Zij sprak zelfs over een 'ruil': wij ginder, oma in onze plaats bj hen.
Het is dus denk ik niet zo raar dat we er wel op hopen. Zelf zou ik er nooit over begonnen zijn, maar als iemand de aanzet geeft... tjah, dan groeit die hoop eigenlijk wel.

Leonieke, ik lees al een tijdje mee en er moet me nu toch echt even iets van het hart.

Vind je niet dat je vreselijk egocentrisch bezig bent?

Eerst ben je een beetje bozig dat iemand in je omgeving zwanger wordt. Zusje of schoonzusje, ik weet niet meer precies wat, omdat jij nog niet zwanger wil worden. En dan ben je verbaasd dat mensen dat niet begrijpen? Je gunt iemand toch zeker wel zijn zwangerschap, vooral omdat je bewust nog niet zwanger wil worden. Moet iedereen dan maar wachten tot jij eindelijk je huis af hebt?

En nee ik vind het zeker niet gek dat je je schoonouders dankbaar moet zijn dat je erbij in mag wonen, terwijl je ook gewoon kunt gaan huren. Het is voor hun zeker ook een belasting. Al hun privacy is ineens weer weg nu hun zoon en hun schoondochter daar zijn. Dat lijkt me behoorlijk wat, vooral omdat het allemaal zo lang duurt. Voor hen zal dat zeker ook niet makkelijk zijn. Ze doen zelfs je was voor je en dergelijke?

En het azen op het huis van dat oude vrouwtje is toch wel het toppunt. Het moet voor die vrouw een hele nare gedachte zijn dat ze misschien nooit meer terug kan, en dat moet ze van jou maar even op stel en sprong opzij zetten zodat jullie ergens alleen kunnen wonen.

Misschien moet je eens wat meer om de mensen om je heen focussen in plaats van alleen maar met jezelf bezig te zijn, en gewoon eens tijdelijk een huurhuis gaan regelen. Lijkt me beter voor jou en je omgeving.

[ Bericht 0% gewijzigd door Silmarwen op 28-04-2008 11:42:51 ]

quote:

Op maandag 28 april 2008 11:19 schreef snoopy het volgende:
Ik kan me voorstellen dat dat verleidelijk is hoor zo'n huis waar nu niemand woont. Dat zou toch een fijne tijdelijke oplossing zijn? Kan je er niet samen met oma in gaan wonen Leo? Zij blij, jullie blij. Of is de band tussen jullie ook niet zo geweldig?

We wonen er nu ook al bij, maar ik zou niet verhuizen om weer bij iemand anders te moeten wonen Het zou aan onze situatie niets veranderen.

quote:

Op maandag 28 april 2008 11:36 schreef Silmarwen het volgende:
Leonieke, ik lees al een tijdje mee en er moet me nu toch echt even iets van het hart.

Vind je niet dat je vreselijk echocentrisch bezig bent?

Nee, eigenlijk niet.

quote:

Eerst ben je een beetje bozig dat iemand in je omgeving zwanger wordt. Zusje of schoonzusje, ik weet niet meer precies wat, omdat jij nog niet zwanger wil worden. En dan ben je verbaast dat mensen dat niet begrijpen? Je gunt iemand toch zeker wel zijn zwangerschap, vooral omdat je bewust nog niet zwanger wil worden. Moet iedereen dan maar wachten tot jij eindelijk je huis af hebt?

Ik gun iedereen zijn/haar zwangerschap. Ik ben verdorie de eerste om iemand proficiat te wensen en ga, hoe moeilijk het soms ook is, altijd op kraamvisite.
Ik ben verbaasd omdat mensen niet willen begrijpen dat het voor mij soms moeilijk is om altijd enthousiast te zijn. Dat wel idd Dat mensen het maar normaal vinden dat ik op elk moment enthousiast en blij moet zijn voor anderen, maar dat zij niet kunnen begrijpen dat ik het soms niet trek. Daar verbaas ik me idd dagelijks om. Ik verwacht niet dat mensen hun kind/zwangerschap/... verzwijgen, ik verwacht gewoon een beetje begrip als het voor mij lastig is om erover te praten. En ik vind het vooral verbazingwekkend dat vrienden/kennissen/collega's wel kunnen verstaan dat ik het er soms moeilijk mee heb, maar dat familie dat niet kan.
En ik pik het idd niet dat mensen zeggen dat ik blij moet zijn voor hen en er tegelijkertijd fijntjes bij zeggen dat zij geen rekening moeten houden met mij omdat zij blij zijn en dat ik daar dus maar moet mee om kunnen.

quote:

En nee ik vind het zeker niet gek dat je je schoonouders dankbaar moet zijn dat je erbij in mag wonen, terwijl je ook gewoon kunt gaan huren. Het is voor hun zeker ook een belasting.

Waar ben ik niet dankbaar? Hoe vaak heb ik al niet gezegd dat we blij zijn dat we daar mochten wonen, maar dat het nu gewoon genoeg is geweest. In september woon ik er 4 jaar en voor mij is het 'op'.

quote:

Al hun privacy is ineens weer weg nu hun zoon en hun schoondochter daar zijn. Dat lijkt me behoorlijk wat, vooral omdat het allemaal zo lang duurt. Voor hen zal dat zeker ook niet makkelijk zijn. Ze doen zelfs je was voor je en dergelijke?

De was doet mijn ma, koken mag (ja idd, mag) ik niet en als ik kuis, begint mijn schoonmoeder 5 minuten later opnieuw.
Voor hen is het geen last. Ze zeggen zelf dat ze het fijn vinden dat we daar wonen en dat het totaal niet erg is dat het huis wat langer op zich laat wachten. Ze vertellen er zelfs bij dat ze niet uitkijken naar het moment dat we verhuizen omdat het dan zo leeg en stil zal zijn.
Maar dat kun jij natuurlijk niet weten. Insinueer gewoon niet zo veel als je nu doet, want je volgt het misschien wel allemaal op, maar je kan daarmee niet alles weten.

quote:

En het azen op het huis van dat oude vrouwtje is toch wel het toppunt. Het moet voor die vrouw een hele nare gedachte zijn dat ze misschien nooit meer terug kan, en dat moet ze van jou maar even op stel en sprong opzij zetten zodat jullie ergens alleen kunnen wonen.

Waarom zou ze nooit meer terug kunnen? Dat beslist ze toch helemaal zelf? Zij heeft haar huis en dat staat nu leeg. Ze heeft volledig zelf gekozen om bij haar dochter in te trekken omdat ze niet alleen wil zijn. Je moet me echt eens uitleggen waarom ze nooit meer terug kan, want ik weet totaal niet waar je dat vandaan haalt.

quote:

Misschien moet je eens wat meer om de mensen om je heen focussen in plaats van alleen maar met jezelf bezig te zijn, en gewoon eens tijdelijk een huurhuis gaan regelen. Lijkt me beter voor jou en je omgeving.

Ja, want het is vooral grappig dat de enige mensen die weten hoe zwaar ik het er momenteel echt mee heb mijn man en jullie zijn. Wat moet ik me op mezelf aan het focussen zijn en geen rekening houden met anderen. Grappig hoe je dat zo ziet van achter een pc

quote:

Op maandag 28 april 2008 11:49 schreef leonieke het volgende:

[..]

Nee, eigenlijk niet.
[..]

Ik gun iedereen zijn/haar zwangerschap. Ik ben verdorie de eerste om iemand proficiat te wensen en ga, hoe moeilijk het soms ook is, altijd op kraamvisite.
Ik ben verbaasd omdat mensen niet willen begrijpen dat het voor mij soms moeilijk is om altijd enthousiast te zijn. Dat wel idd Dat mensen het maar normaal vinden dat ik op elk moment enthousiast en blij moet zijn voor anderen, maar dat zij niet kunnen begrijpen dat ik het soms niet trek. Daar verbaas ik me idd dagelijks om. Ik verwacht niet dat mensen hun kind/zwangerschap/... verzwijgen, ik verwacht gewoon een beetje begrip als het voor mij lastig is om erover te praten. En ik vind het vooral verbazingwekkend dat vrienden/kennissen/collega's wel kunnen verstaan dat ik het er soms moeilijk mee heb, maar dat familie dat niet kan.
En ik pik het idd niet dat mensen zeggen dat ik blij moet zijn voor hen en er tegelijkertijd fijntjes bij zeggen dat zij geen rekening moeten houden met mij omdat zij blij zijn en dat ik daar dus maar moet mee om kunnen.

En dat noem jij niet egoistisch of egocentrisch? Je vind het moeilijk dat iemand zwanger is omdat jij nog niet zwanger wil worden. Ik zou echt blij zijn met zo'n zus/schoonzus/vriendin. Dat je niet eens enthousiast kunt zijn voor een ander, omdat jij ervoor kiest het voor jezelf moeilijk te maken.

quote:

Waar ben ik niet dankbaar? Hoe vaak heb ik al niet gezegd dat we blij zijn dat we daar mochten wonen, maar dat het nu gewoon genoeg is geweest. In september woon ik er 4 jaar en voor mij is het 'op'.

Nou dit zei je net; "Ik vind het gewoon jammer dat niemand van de familie het lijkt te begrijpen dat het voor ons gewoon lastig en zwaar is. Mijn moeder begrijpt het ook niet hoor, dus het is niet enkel mijn schoonfamilie. En het is blijkbaar maar normaal dat we elke dag blij zijn dat we daar mogen wonen. En o wee als het ons dan een paar dagen niet goed af gaat en we niet veel zeggen thuis... Dan moeten we dat natuurlijk ook doorgestoken krijgen (al zeggen ze het wijselijk genoeg niet tegen mij want ze weten ook wel dat ik niet zo makkelijk zou inbinden)."

quote:

Waarom zou ze nooit meer terug kunnen? Dat beslist ze toch helemaal zelf? Zij heeft haar huis en dat staat nu leeg. Ze heeft volledig zelf gekozen om bij haar dochter in te trekken omdat ze niet alleen wil zijn. Je moet me echt eens uitleggen waarom ze nooit meer terug kan, want ik weet totaal niet waar je dat vandaan haalt.

Hier vandaan; "Maar de grootmoeder wil momenteel niet dat er iemand in het huis woont omdat ze nog steeds van plan is om er zelf weer te gaan wonen (ik stel me er heel veel vragen bij want volgens mij zal ze daar nooit meer intrekken, maar ja, wie ben ik om dat te zeggen?)."

Je denkt niet dat het voor haar vreselijk emotioneel is en moeilijk?

quote:

Ja, want het is vooral grappig dat de enige mensen die weten hoe zwaar ik het er momenteel echt mee heb mijn man en jullie zijn. Wat moet ik me op mezelf aan het focussen zijn en geen rekening houden met anderen. Grappig hoe je dat zo ziet van achter een pc

Tja, dat krijg je op een forum. Daar geven mensen hun mening wel eens op jouw verhaal. En het enige wat ik lees is dat jij heel zielig bent, en het vreselijk zwaar hebt omdat jij nog niet kan beginnen aan een zwangerschap omdat jij geen huurhuis wil en het jezelf dus alleen maar moeilijk maakt. En dat je daardoor niet enthousiast kunt zijn voor mensen om je heen die wel zwanger worden.

[ Bericht 62% gewijzigd door Silmarwen op 28-04-2008 12:05:12 ]

quote:

Op maandag 28 april 2008 11:59 schreef Silmarwen het volgende:

[..]

En dat noem jij niet egoistisch of egocentrisch? Je vind het moeilijk dat iemand zwanger is omdat jij nog niet zwanger wil worden. Ik zou echt blij zijn met zo'n zus/schoonzus/vriendin. Dat je niet eens enthousiast kunt zijn voor een ander, omdat jij ervoor kiest het voor jezelf moeilijk te maken.

Je leest niet goed vrees ik
ik verwacht gewoon een beetje begrip als het voor mij lastig is om erover te praten. En ik vind het vooral verbazingwekkend dat vrienden/kennissen/collega's wel kunnen verstaan dat ik het er soms moeilijk mee heb, maar dat familie dat niet kan.
En van dat niet willen... ja, idd want dat is de enige reden natuurlijk voor mij Je volgt het blijkbaar heel goed op

quote:

[..]

Nou dit zei je net; "Ik vind het gewoon jammer dat niemand van de familie het lijkt te begrijpen dat het voor ons gewoon lastig en zwaar is. Mijn moeder begrijpt het ook niet hoor, dus het is niet enkel mijn schoonfamilie. En het is blijkbaar maar normaal dat we elke dag blij zijn dat we daar mogen wonen. En o wee als het ons dan een paar dagen niet goed af gaat en we niet veel zeggen thuis... Dan moeten we dat natuurlijk ook doorgestoken krijgen (al zeggen ze het wijselijk genoeg niet tegen mij want ze weten ook wel dat ik niet zo makkelijk zou inbinden)."

Ben jij elke dag even blij? Ben je elke dag even opgewekt? Heb je dan niet graag als het eens een dag minder gaat dat ze er jou niet op aanspreken? Of als je een dag hebt met barstende koppijn en dat je liever gewoon vroeg in je bed kruipt.. Heb je dan niet graag dat je er geen extra uitleg moet aan geven? Of vind jij het super dat ze achter je rug om aan je partner gaan vragen of het echt wel gewoon koppijn is dat ervoor zorgt dat je stil bent?

quote:

[..]

Hier vandaan; "Maar de grootmoeder wil momenteel niet dat er iemand in het huis woont omdat ze nog steeds van plan is om er zelf weer te gaan wonen (ik stel me er heel veel vragen bij want volgens mij zal ze daar nooit meer intrekken, maar ja, wie ben ik om dat te zeggen?)."

Je denkt niet dat het voor haar vreselijk emotioneel is en moeilijk?
[..]

Waarom zou ik het denken? Ik woon erbij. Ik zit erbij als ze weent, hoor. Ik en mijn schoonmoeder zijn diegene die haar dan moed inspreken. Ja tuurlijk heb ik de indruk dat het niet vreselijk emotioneel en moeilijk is
[...]

quote:

Tja, dat krijg je op een forum. Daar geven mensen hun mening wel eens op jouw verhaal. En het enige wat ik lees is dat jij heel zielig bent, en het vreselijk zwaar hebt omdat jij nog niet kan beginnen aan een zwangerschap omdat jij geen huurhuis wil en het jezelf dus alleen maar moeilijk maakt. En dat je daardoor niet enthousiast kunt zijn voor mensen om je heen die wel zwanger worden.

Maar je weet er natuurlijk alles van Zeker aangezien je er de belangrijkste factor niet bijhaalt.

Waarom ik me in godsnaam nog verdedig is de grote vraag (en dus ook de reden waarom ik straks een aantal details weghaal die niet bestemd zijn voor dit forum).

[ Bericht 5% gewijzigd door leonieke op 28-04-2008 17:10:31 ]

quote:

Op maandag 28 april 2008 11:59 schreef Silmarwen het volgende:


Je denkt niet dat het voor haar vreselijk emotioneel is en moeilijk?

Dat dus.
En het blijft haar huis, dus ik kan me best voorstellen dat ze het niet zou zien zitten dat jullie daar zouden gaan wonen.
En moest ze dat wel doen, dan zou ik dat een erg lief gebaar vinden, en kan ik er inkomen dat dat heel leuk voor jullie zou zijn.

Verder zei ik het al eens eerder, het is jullie keuze om geen genoegen te nemen om op eigen kracht eerst iets kleins op te bouwen, en vandaar uit verder te gaan met jullie gezin.

Ik ga niet een heel welles/nietes discussie aan. Ik zit al weken op mijn handen en vind dat jij vreselijk egocentrisch en egoistisch bezig bent, terwijl je het jezelf veel makkelijker kunt maken, dan het nu is, maar je kiest voor de moeilijke weg. Ik wens je in ieder geval veel geluk en hoop voor jou en jouw omgeving dat je huis snel af is.

Wij hebben zelfs anderhalf jaar op 40m2 gewoond, simpelweg omdat wij onze ouders niet wilde belasten tot wij ons ideale huis hadden. En daarvoor hebben wij ook onze kinderwens moeten uitstellen, want op 40m2 een kindje erbij is niet echt praktisch.
Vrienden van ons wachten ook op hun nieuwe huis en wonen in de tussen tijd in een camper, of hoe dat ook heet, met hun kindje. Er zijn zo veel oplossingen te bedenken.

Vaak gaan dingen niet zoals geplanned, al helemaal een huis bouwen niet. Dat duurt vaak veel langer dan verwacht en dit is nu al minstens een jaar bezig. Je had dus gemakkelijk in die tijd een tussen oplossing kunnen bedenken in plaats van alleen maar te klagen hoe lang je nog moet wachten en dergelijke.

Maar goed, succes met het wachten.

Leonieke, ik kan me heel goed voorstellen dat je het vervelend vindt dat je al zo lang bij je schoonouders woont, dat de bouw van het huis niet opschiet en dat het nog een tijdje duurt voordat je kunt gaan proberen zwanger te worden.

Maar dit zijn wel de gevolgen van je eigen keuzes. Ik vind dat je je soms gedraagt alsof je al jaren probeert om zwanger te worden. Dat irriteert mij wel enigszins. Je hebt zelf keuzes gemaakt en daar zul je de consequenties van moeten dragen. Natuurlijk maakt dat niet dat je alles maar prima en fijn moet vinden zoals het nu gaat, maar als je het echt heel erg vindt, kun je ook andere keuzes gaan maken.

Zoals ik al gespoilerd had op het speeltuinbankje: mijn man en ik hebben besloten om vanaf nu voor een 2e te gaan!