De Winehouse cover is veel minder dynamisch dan het Zutons origineel.
Telkens dat uptempo drumritme wat er doorheen ligt te stuiteren, ik vind het niet fijn.
Het onderscheid tussen couplet en refrein vervaagt op die manier helemaal.
Bovendien vind ik dat Amy Winehouse dit lied nogal onzorgvuldig zingt, met telkens dezelfde stembuigingen.
Nee dan het origineel van de Zutons: kundig gitaarspel, goede dynamische opbouw van het nummer, fantastisch gezongen met een soort snik in de zangstem, scherp contrast tussen coupletten en refreinen, kortom geweldig.
De cover van Ronson/Winehouse klinkt wel totaal anders dan het origineel.
Dat is toch een verdienste, dus toch nog een klein pluspunt.