Overmorgen dus alweer de laatste ronde, met als enig vrijwel zeker dat Wales niet met 20 punten verschil gaat verliezen, dus ze de titel pakken. Maar misschien winnen ze wel en hebben ze na 2005 weer een Grand Slam te pakken. Hoewel, misschien? Wales is in bloedvorm, en laat dat merken. Vooral de tweede helft tegen Italië was om van te smullen. In een vol Millennium Stadium lijkt Wales toch wel de favoriet om voor de tweede keer Six Nations te winnen. Frankrijk zit in een transformatiefase onder de nieuwe coach, en hoewel het spel af en toe erg mooi is, is het zeker nog niet het sterke Frankrijk dat de vorige twee titels in de wacht sleepte.
Schotland en Italië hebben de twijfelachtige eer om te vechten om de Wooden Spoon. Schotland dat flink teleurstelt, vooral in aanvallend opzicht: nog maar 1 try gemaakt dit tournament. Italie mag dan wel vier try's gemaakt hebben, maar dat heeft ze nog geen overwinning opgeleverd, iets wat de Schotten wel weer kunnen zeggen: de Calcutta Cup werd zeer blij ontvangen, een lichtpuntje in moeilijke tijden. De Italianen zijn gewaarschuwd om geen penalty's te incasseren: Paterson zag z'n laatste
dertig pogingen tussen de palen belanden. Met 12 van de 15 punten was hij vorige week weer van grote waarde.
Met de nieuwe coach Mallett lijkt Italië de weg omhoog verder te vervolgen, maar ironisch genoeg staan ze in tegenstelling tot vorig jaar nu stijf onderaan.
Tussen deze twee wedstrijden in een wedstrijd die vrijwel alleen nog maar om de eer gaat. Een tweede plaats op puntentotaal is voor beide teams nog mogelijk, mits Frankrijk verliest. Beide teams spelen een teleurstellend tournament.
Beide coaches zitten op de schopstoel, een overwinning is voor zowel Ashton als O'Sullivan het minste wat ze kunnen gebruiken.
Engeland-Ierland is natuurlijk altijd een beladen wedstrijd (eigenlijk alle wedstrijden die Engeland speelt behalve tegen Italië

), zeker nu Ierland voor de derde achtereenvolgende keer een overwinning op Twickenham probeert binnen te slepen. Het zou tevens de vijfde overwinning op Engeland op rij worden dan. Engeland is er veel aan gelegen om te winnen na een wanvertoning in de Calcutta Cup verleden week. De enige die geslachtofferd is, is notabene Jonny Wilkinson. Hoewel hij niet bepaald sterk speelde, kan dit van de hele XV gezegd worden. En zoals al vaker bleek, een Engeland zonder Jonny is toch heel wat anders dan een Engeland mét. Maar voor het eerst sinds zijn debuut zal
Golden boy Jonny gepasseerd worden. De veelbesproken Cipriani, Engelands hoop in bange dagen, zal als fly-half opereren. De schijnwerpers staan op hem gericht. Ondertussen mag Balshaw gewoon doorploeteren op fullback.
Voor mij geldt in ieder geval: Go Scotland, Go Ireland, Go Wales! Maar bovenal: hopelijk net zo'n mooie zaterdag als de tweede wedstrijdronde van dit toernooi!
Ik had zin om te typen