Ik ben hypersensitief, ik zit halve dagen te huilen achter mijn monitor van al die verhalen. Vaak probeer ik via pm adres en bankrekening te achterhalen, en dan help ik ze financieel en emotioneel.
Jouw post raakt me ook. Als je op jouw leeftijd zo onverschillig reageert op posts, dan is dat toch verschrikkelijk? Wat is er gebeurd met invoelendheid. Met medemenselijkheid? Met compassie? Dat raakt mij tot op het bot. Je post schreeuwt dat je een verloren ziel bent en ik zou je wel willen knuffelen en armen als dat niet gay overkwam, maar je begrijpt wat ik bedoel: respect dat je het van je af hebt geschreven in de OP. Als je het zo opschrijft in zo;n OP zet je het mooi zelf ook op een rijtje, er zit een duidelijk besef in je post dat het anders moet. Dat je dat nu niet kan, maar dat je weeeet dat het niet normaal is om geen emoties te voelen als de vriend van de bedvaderachterneef van je schoonzus dit jaar niet mee mag met de zonnebloem. Gelukkig ken ik iemand die ook hetzelfde had, maar die is er nu mooi vanaf! Dus het kan, sterkte, en mail maar als het je weer dwars zit!
twee violen en een trommel en een fluit