Hond wordt blind aan beide ogen

quote:

Op zondag 13 januari 2008 14:26 schreef Viking84 het volgende:

Staan hier ook verhalen tussen van honden die op latere leeftijd blind zijn geworden?

Ik zou wel willen reageren op meer dingen die jij en anderen zeggen, maar ik pak dit er even uit.

Zoek maar even naar wat ik eerder al heb geschreven. Onze hond begon blind te worden met 4, was compleet blind met een jaar of 7 en is 18 geworden.

Nogmaals, een hond ervaart het verlies van gezichtsvermogen heel anders dan een mens. De overschakeling op andere zintuigen verliep verbazend goed. Als je merkt dat zo'n beestje er niet mee overweg kan wordt het een ander verhaal, maar zolang het goed gaat kan het een prima leven hebben.
Als baasje moet je wat beter opletten bij het uitlaten en loslopen is er niet meer bij. Met je stem en de riem geef je signalen dat er verandert, een stoep of een lantaarnpaal. In huis zijn alle dingen vertrouwd en de hond vindt echt een eigen manier om niet tegen dingen aan te lopen. Juist als hij geleidelijk blind wordt kan hij eraan wennen en zich aanpassen.

Onze hond werd op latere leeftijd ook doof, dat was voor het eerst dat ik haar zielig vond. Blind zijn was geen probleem, maar omdat ze doof was konden we haar niet meer makkelijk geruststellen. Voordeel was wel dat ze bij oud en nieuw voor het eerst niet meer panisch onder de bank kroop.

Wat kan ik nog meer zeggen, tot ze 17 was wilde ze zo nu en dan nog even spelen en ze haalde nog vanalles uit pedaalemmers. Het viel me eigenlijk pas echt op dat ze blind was toen ze al dood was. Ik speelde met een andere hond met een bal en die hond zag aan de stand van m'n voet waar ik de bal heen zou schoppen.

Vraag aan je ouders of ze willen afwachten tot hij blind(er) is. Als het echt zo zielig is dan is er niets aan te doen. Anders is het egiosme van je ouders als ze geen klein beetje extra moeite willen doen voor de hond.

quote:

Op zondag 13 januari 2008 18:42 schreef JaapLiekefan het volgende:
wij hebben voor de rest geen dieren in huis lopen, dus dat is het probleem niet. het enige probleem is dat ze denken dat de hond een keer een kind bijt, en dat degene voor de rest van zijn leven littekens hiervan heeft... en dat dat komt omdat de hond blind is en schrikt van aanrakingen.

Kwestie van kids niet de hond aan laten raken. Easy as shit.

Jouw ouders zijn hartstikke gestoord

hoe oud is de hond trouwens? Welk ras?

quote:

Op zondag 13 januari 2008 18:44 schreef Qwea het volgende:

[..]

Kwestie van kids niet de hond aan laten raken. Easy as shit.

Jouw ouders zijn hartstikke gestoord

oh, ja: dat kan een baby van 3 maanden idd leren! dat zal het zijn!

quote:

Op zondag 13 januari 2008 20:06 schreef simmu het volgende:

[..]

oh, ja: dat kan een baby van 3 maanden idd leren! dat zal het zijn!

Een baby van 3 maanden oud loopt natuurlijk op eigen houtje naar een hond
Gewoon de hond aanlijnen en zijn omgeving, wanneer er kinderen ed. zijn, in de gaten houden.

quote:

Op vrijdag 11 januari 2008 23:10 schreef JaapLiekefan het volgende:
Dankje. Dat zeg ik ook altijd, maar ze zeggen dat dat onzin is en dat ik alleen aan mezelf denk en niet aan het dier zelf.

Nou, ik denk toch dat een hond liever leeft dan dood is. Het is niet dat hij constante pijn heeft ofzo. Er valt best wel goed te leven als blinde hond. Ik vind het echt belachelijk dat die dierenarts en je ouders 'm willen laten inslapen, zonder het eerst geprobeerd te hebben.

Edit: Even bijlezen.. had niet door dat er al 3 paginas waren.

Ik geloof er trouwens niets van dat de DA zegt dat ie dood beter af is.

Er is al heel vaak uitgelegd hoe anderen met een blinde hond dat doen voorkomen en daar mee om gaan.

quote:

Op zondag 13 januari 2008 20:52 schreef Harajuku. het volgende:
Ik geloof er trouwens niets van dat de DA zegt dat ie dood beter af is.

idd.. TS, heb je dat de dierenarts zelf horen zeggen? Of zeiden je ouders dat hij dat vertelde..?

quote:

Op zondag 13 januari 2008 21:21 schreef JaapLiekefan het volgende:
mijn ouders zeggen dat jullie de hond niet kennen en daardoor te gemakkelijk oordelen. zij zijn van mening dat het een onbetrouwbare/soms agressieve hond is die een gevaar kan zijn voor mensen.

Dan moet je 'm gewoon niet door vreemden laten aaien, of de hond in ell geval eerst geruststellen met je stem enzo. Alsnog denk ik dat je het altijd kan proberen. Helemaal aangezien hij nog zo jong is en het nogsteeds behoorlijk goed gaat ondanks dat hij nog maar heel weinig ziet. Het gaat wel om een honden leven..

Het klopt dat wij de hond niet kennen, maar ik zou er toch persoonlijk meer moeite voor doen.

quote:

Op zondag 13 januari 2008 20:20 schreef warrel het volgende:

[..]

Een baby van 3 maanden oud loopt natuurlijk op eigen houtje naar een hond
Gewoon de hond aanlijnen en zijn omgeving, wanneer er kinderen ed. zijn, in de gaten houden.

die hond klom 's nachts in de box om alle speeltjes stuk te maken. was tegelijk heel jaloers, maar ook bezitterig tov mij.
bij mijn weten is vera naar mensen zonder kinderen gegaan, en heeft daar prima geleefd.

Wat een naar sfeertje hangt er in dit topic...
Ik vind overigens dat TS hier veel te hard wordt aangepakt. Hij wil juist NIET dat de hond moet inslapen. En dat hij niets met de adviezen doet... tsja... adviezen als 'Ik zou met de hond ergens anders gaan wonen' zijn nou niet lekker simpel te realiseren he, kom op, dat moeten jullie je toch ook realiseren En kinderen simpel even leren dat ze de hond niet mogen aaien... hebben jullie geen kleine kinderen in jullie omgeving ofzo? Kinderen doen zo vaak iets dat niet mag en sommige kinderen zijn zo jong, die gaan het eerst toch even 14 keer proberen alvorens ze hebben geleerd dat het dus niet mag. Als de hond nu al eens gehapt heeft omdat hij slecht ziet (of om een andere reden) dan is idd de kans groter dat hij straks, als hij helemaal blind is, eerder uit paniek een hap geeft, van schrik dus.

Let op: ik zeg hier NIET 'maak die hond maar af', ik hoop ook dat er een oplossing gevonden wordt waardoor het beestje nog een fijn en lang leven heeft. Ik vind echter wel dat hier heel bot tegen TS gedaan wordt en dat het allemaal erg kort door de bocht is.

en een agressieve hond is sowieso geen doen. daar moet je ofwel aan werken, ofwel idd in laten slapen.

en voor alle fanatiekelingen: wat worden die mensen verondersteld te doen? nooit bezoek in huis, altijd iemand thuis om op de hond te passen, niets in huis ooit verplaatsen en dit alles terwijl het maar de vraag is of die hond het uberhaubt trekt. tuurlijk moet je proberen of en hoe het gaat, maar als het niet gaat, dan gaat het niet en moet je niet kost wat kost doormodderen.

Waarom wil je geen ander huis voor hem zoeken?

Op zich kan het bang zijn voor knallen met O&N er natuurlijk ook volledig los van staan.
Mijn hondje is ineens ook spookbang voor vuurwerk, verstopt zich ook enzo, en die kan prima zien met beide oogjes.

Maar als je zegt dat hij vanavond ook niet mee wilde, dan is het misschien toch dat hij in het donker nog veel minder ziet?

Je ouders zouden het toch op zijn minst kunnen proberen? Misschien valt het best mee.

quote:

Op zondag 13 januari 2008 21:44 schreef Harajuku. het volgende:

[..]

Zijn daar kleine kinderen? En ik zei hutje op de hei bij wijze van. Er zijn meer dan genoeg normale adviezen gegeven. Hell, hij mocht het beest zelfs bij Qwea brengen. Maar ALLE adviezen worden snel van de hand gedaan.

Even realistisch, wat voor normale adviezen zijn er gegeven dan die 'zomaar even' te doen zijn? Ik vind het nogal wat... een ander huis voor de hond zoeken.

Qwea is een schat, maar mag en kan zij er zomaar wel een hondje bij hebben dan die dan blind in een vreemd huis komt? Lijkt me niet echt een simpele oplossing, omdat het voor het hondje dan nog veel lastiger zal zijn, in een vreemde omgeving (bang) en blind (nog banger).

Nogmaals, ik snap wel wat je bedoélt, ik zou ook het hondje willen redden, maar het zijn GEEN 'simpele oplossingen' die jullie aandragen waarop de TS even in een dag 'jaaaaa goed ideeeee, doen we!!!!' kan roepen. En daar zouden jullie je wat mij betreft iets beter in moeten kunnen verplaatsen En zelfs al zou TS dat roepen (dat gaat dus niet even in een opwelling, daar moet je goed over nadenken, dus daarom gaat hij/zij er niet direct op in lijkt me, dat hoeft niet direct afgekat te worden) dan moet er altijd nog overleg met de ouders gevoerd worden.

quote:

Op zondag 13 januari 2008 21:50 schreef JaapLiekefan het volgende:
dat zeg ik ook altijd. maar als ze het willen gaan proberen, dan moet er voor 250 euro weer een operatie ondergaan en daar heeft onze heeeeeeeeeel erg onder geleden (qua verwerking/nasleep enzo) .. ze willen hem die rompslomp besparen.... buiten dat: heeft iemand enig idee hoe lang het duurt voordat een oog blind wordt door glaucoom? (kan dat woord trouwens echt niet meer horen, kutziekte)

Het klinkt alsof je ouders de keuze al hebben gemaakt. Wat wil je dan nog met adviezen die je hier krijgt?

Ik gooi hier even een opruimslotje op.

Wat een rotsfeer weer

Ik laat het topic dicht, ik denk dat alles wel gezegd is en ik zie verder niet hoe het topic nog iets van nut heeft behalve dat het weer eindigd in een hoop gebash.
Er staan al een hoop ervaringsverhalen in het topic en ook een aantal linkjes waar TS eventueel nog informatie kan opzoeken.

TS, heel veel sterkte met deze situatie, en misschien dat je je PMbox even kunt checken