Je kent ze wel, van die kleine acné-rakkers die denken dat ze de man zijn omdat ze ook eindelijk schaamhaar hebben. Vooral de jongens zijn het ergst, staan strak van de testosteren, hebben nog nooit een kutje gevoeld maar lullen er over als echte pro's. Zitten zo vol bullshit dat ze enkel over kunnen gaan tot spraakdiarree.
Vandaag ook weer zo'n typische puber op het schoolplein... Ik kreeg een nieuwe klas toegewezen, dankzij gebrekkige communicatie kon ik het klaslokaal in eerste instantie niet vinden. Maar hey, ik heb wel voor zwaardere taken gestaan. Zoals de stervensbegeleiding van mijn ernstig zieke moeder, en die ene keer dat ik eerste hulp moest verlenen bij een kind dat onder een auto was gekomen.
Ik weet van mezelf dat ik een uitgesproken kledingsmaak heb, eentje waarin ik mij gewoon gelukkig voel en die mijn omgeving van me accepteert omdat ze me nemen zoals ik ben. Ach ja, als je eenmaal ouder wordt let men minder op datgeen wat je probeert uit te stralen maar datgeen wat je bent.
In dit geval ben ik een wiskunde leraar, met zeer veel jaren ervaring. Een goed loon, schat van een vrouw en 2 kinderen waar ik echt gek op ben. Dankzij mijn werk kan ik 8 weken per jaar op vakantie en dat bevalt me uitstekend. Maar soms krijg je weer eens wat mee waardoor je gaat twijfelen aan de mensheid en in het bijzonder aan de genenpoel.
Terwijl ik op zoek was naar het betreffende lokaal komen me daar toch een paar echte puberjochies langsgelopen. Je kent ze wel, lange iele slungels die met hun grote bek hun onzekerheid proberen te overschreeuwen. Een van hen schreeuwt "Timothy Dalton"naar me, wat ik gek vind aangezien Dalton in de jaren '80 acteerde en ik meer een '70 stijl nastreef.
God dat heb ik weer, dom EN lelijk. Naja daarom zal hij wel het hardst schreeuwen van allemaal.
Eenmaal in mijn klas aangekomen bleek dit genetisch inferieure product daar ook te zitten. Je kent ze wel; zo'n mond op half zeven, half open ogen, plakkerig vet haar en een kop als een maanlandschap...
Ik ga deze jongen in ieder geval bijbrengen hoe de stelling van pythagoras werkt, als hij dat snapt voordat hij van school gestuurd wordt zie ik dat als een persoonlijke overwinning...
Soms kun je alleen maar hopen. Ondanks alles geniet ik er van om wiskunde leraar te zijn.