Zwangerschap en geboorte deel 356

Rustig allemaal
Pruk, ik kan me voorstellen dat je heel onzeker van alle tegengestelde berichten wordt. Maar voor zover ik begreep krijg je maandag een gesprek waarin een beleid afgesproken gaat worden. Dan raad ik je nu aan om alle vragen die je hebt goed op te schrijven, dan hoef je er zelf even niet meer mee bezig te zijn. Ik denk dat het een goede vraag is of je baby wel voldoende voedingsstoffen krijgt, zeker gezien de groei de afgelopen tijd. Ik kan me wel voorstellen dat ze het liefst wachten tot de bevalling uit zichzelf begint en ze misschien ook willen zien of je baby echt niet meer groeit als jij wat rustiger bent, dat zijn natuurlijk ook van die factoren die er invloed op hebben.

Nogmaals, schrijf op wat je wilt weten en zorg dat je maandag niet eerder weggaat daar voordat je op elke vraag een bevredigend antwoord hebt. Zoals je zegt, je zit door je operatie in een uitzonderlijke situatie, dus dat kost ook voor de artsen wat nadenktijd om hun plan op te stellen. Kun je trouwens de arts in Belgie niet benaderen met vragen of met namen bij wie je antwoorden zou kunnen krijgen?

[ Bericht 0% gewijzigd door sjak op 11-01-2008 13:23:10 ]

Sjak, je verwoordt het super.
Pruk, het spijt me als het vervelend overkwam. Dat was echt niet de bedoeling. Ik hoop dat het je lukt om meer duidelijkheid te krijgen van je arts.

quote:

Op vrijdag 11 januari 2008 13:06 schreef k_i_m het volgende:
Hee, gezellig hier weer!

Ik moet zo óf een test, óf bloed laten prikken om mijn stollingstijd te bepalen. En ik moet helemaal alleen. Ik hoop dat ik geen zusters neersla .

Dan is je sig wel heel erg toepasselijk

Waarvoor moet het eigenlijk?

Pruk ik wil je even een hart onder de riem steken. Je hebt alle recht in jouw situatie onzeker te zijn en je af te vragen of alles goed gaat. Ik weet niet wat precies aan de hand is en dat is ook niet verder van belang, maar je bent niet voor niets zo onder behandeling in het zkh. Laat je goed voorlichten maandag en kijk wat ze voor je kunnen betekenen.

k_i_m sterkte met prikken.

En voor alle andere LLM een dikke kus en knuffel in de "wachttijd"

quote:

Op vrijdag 11 januari 2008 11:11 schreef lunastar het volgende:
oeps bright dan ben ik al fout bezig in de week aan de strijk, moest plassen kom ik terug zat ventje de zakdoeken te strijken... ik kreeg zenuwen met al die plooien erin, heb strijkijzer maar uit zijn handen getrokken afwassen kan hij wel goed

Hoe gaat het met de LLM

Is wel heel lief bedoeld van hem

_{Beetje heetgebakken hier nu... Hormoontjes of zo misschien, maar goed dat het weer iets rustiger wordt; is niet goed voor de bloeddruk}
En Pruk, je onrust is wel begrijpelijk hoor

Bright we zijn het wachten gewoon een beetje zat. We kunnen niet meer vooruit zoals we willen, we hebben moeite met de normaalste dingen van de wereld te doen. Ik tenminste heb een buik als een olifant en dat ding zit godsgruwelijk in de weg bij de meest simpele dingen als het aantrekken van ondergoed en sokken bijvoorbeeld.
Ik loop niet meer maar wiebel een beetje vooruit en charmant zitten gaat ook al een poos niet meer.

_{maar heetgebakerd zijn we wel, daar heb je gelijk in}

Bright: is zeker lief bedoeld..al herken ik lunastar's verhaal wel. Soms vouw ik de was ook even opnieuw op op een moment dat hij het niet merkt, omdat ik het zo slordig gevouwen vind. Alleen tijdens de zwangerschap hoor...normaal gesproken doe ik daar minder moeilijk over.

En tja, heetgebakken..merk dat ik zelf ook wat opvliegend ben op het moment. Maar dat is inderdaad gewoon een combinatie van 'het afwachten' zat zijn en ook het hele gebeuren rondom Tan en Ayden speelt echt wel mee merk ik.

quote:

Op vrijdag 11 januari 2008 13:13 schreef Pruk het volgende:

[..]

Nou, dat dus. Ik ben gewoon doodsbang dat er straks iets mis blijkt te zijn. Dat ik dan maandenlang kloterig geleefd heb en maar liefst drie dagen heb kunnen genieten van een zwangerschap en er dan niet wat moois aan overhoud. Dat ik ondanks dat ik zo vaak heb aangegeven bij het ziekenhuis dat men niet moest vergeten dat mijn lichaam anders in elkaar zit, men telkens zei "ach het maakt niet uit", om er op een later tijdstip achter te komen dat het wel degelijk uitmaakte en er dan snel ingegrepen moet worden, net zoals toen met mijn eerste opname in het ziekenhuis. En dat is iets wat niet alleen nu na Ayden speelt, dat is iets wat al de hele zwangerschap doorspeelt. De constante vraag of het uberhaupt wel mogelijk is om een kindje gezond ter wereld te brengen met mijn achtergrond. Of mijn lichaam het uberhaupt aan zou kunnen. Ik durf niet eens mijn arts te vragen of hij nog steeds hetzelfde antwoord kan geven op de vraag of het veilig is voor mij en het kind of niet. Of het achteraf niet verstandiger was geweest om de zwangerschap niet door te zetten omdat er teveel risico's aan verbonden zitten.

Ik zou zeggen, ga gewoon genieten?!

Hoezo zit je lichaam anders in elkaar? Ik heb dat tot nu toe nog niet meegekregen namelijk.

Zelf heb ik een chronische (erfelijke) darmziekte, daarnaast wat overgewicht en dan nog een gigantische achtergrond qua psychische aandoeningen in de directe familielijnen (autisme/adhd/bipolair). Reden om me zorgen te maken? Tjah ik heb er wel tig jaar over gedaan om mezelf ready te vinden voor het moederschap, en ook erg getwijfeld of het uberhaupt wel voor me weggelegd was, en eerst m'n lichaam weer in balans, dat is nu 2 jaar onder controle zonder medicijnen (wat op zich nog wonderlijk is als ik het vergelijk met andere mensen met dezelfde ziekte).

Ik heb na een lange voorbereiding (zowel lichamelijk als psychisch als de praktische dingen) sinds vorig jaar eindelijk het gevoel; ja nu zijn we er klaar voor.

Het lichamelijke heb ik besproken met de internist, niets geks aan de hand, alleen als mijn lichaam ziek is dan zou het zwanger raken moeilijk zijn, nou het is gebleken dat m'n lichaam goed is want ik was direct zwanger. Voor de rest werkt het als ieder ander gezond persoon, geen gekke dingen verders.

Geestelijk heb ik therapie gevolgd en de zegen gekregen van therapeuten en de mensen om me heen die er alle vertrouwen in hebben dat ik een goede moeder zal worden. (Godzijdank mankeer ik psychisch zelf niets, alleen moest ik wel wat dingen op een rijtje zetten, omdat ikzelf een moeder heb moeten missen voor een gedeelte).

De rest is maar afwachten en zal ik net zo veel kans hebben op een gezond kindje als ieder ander gezond persoon.

Gewoon goed voor jezelf zorgen, rust nemen, dat is heilzaam voor je eigen lichaam en geest, en dus ook voor die kleine in je buik.
Ik heb zelf het absoluut positieve resultaat ondervonden hiervan; gezien ik mijn lichaam gezond kan houden zonder medicatie (het ziek worden /ontstekingen hangt samen met stress, zoals bij een maagzweer zeg maar).
Ik heb mijn hele leven hiervoor omgegooid, en moet zeggen, ik voel me een gelukkig mens hierdoor (Meer gericht op wat ik wil en de positieve dingen, dan de moetens en stress).

Zorgen is redelijk normaal als je zwanger bent, maar maak jezelf alsjeblieft niet gek ermee!

Als er iets mis blijkt te zijn kun je toch alleen maar zorgen dat jij en je kindje het nu juist goed hebben?
Dus niet stressen, en goed voor jezelf zorgen, meer kun je niet doen!

Ik hoop echt dat je die laatste weekjes nog even kunt meepikken wat betreft het genieten, gewoon lekker op je bips zitten, en je buik aaien en liefde voelen voor je kindje, en het vertrouwen dat het goed komt

quote:

Op vrijdag 11 januari 2008 14:15 schreef wenneke1 het volgende:
Ik tenminste heb een buik als een olifant en dat ding zit godsgruwelijk in de weg bij de meest simpele dingen als het aantrekken van ondergoed en sokken bijvoorbeeld.
Ik loop niet meer maar wiebel een beetje vooruit en charmant zitten gaat ook al een poos niet meer.

Ik heb me sinds een paar dagen 'overgegeven' en laat m'n sokken aantrekken. Voelde me net een bejaard vrouwtje wat 's ochtends hulp krijgt van de thuiszorg om haar steunkousen aan te trekken! Maar dat gevecht met die sokken was ik toch wel zo zat
Ach, ik kan er soms ook wel om lachen hoe gebrekkig ik de laatste tijd ben

quote:

Op vrijdag 11 januari 2008 14:17 schreef Llewella het volgende:

[..]

Ik hoop echt dat je die laatste weekjes nog even kunt meepikken wat betreft het genieten, gewoon lekker op je bips zitten, en je buik aaien en liefde voelen voor je kindje, en het vertrouwen dat het goed komt

Wat een mooie reactie En zo heerlijk positief!

Goed zo, TearSong, 'wij mannen' voelen ons toch al zo - tja, hoe zeg je dat? - nutteloos en als we dan iets willen doen, doen we het volgens de zwangeren niet goed. Vergeet niet dat wij ook in verwachting zijn hoor!

quote:

Op vrijdag 11 januari 2008 13:13 schreef Pruk het volgende:

[..]

Nou, dat dus. Ik ben gewoon doodsbang dat er straks iets mis blijkt te zijn. Dat ik dan maandenlang kloterig geleefd heb en maar liefst drie dagen heb kunnen genieten van een zwangerschap en er dan niet wat moois aan overhoud. Dat ik ondanks dat ik zo vaak heb aangegeven bij het ziekenhuis dat men niet moest vergeten dat mijn lichaam anders in elkaar zit, men telkens zei "ach het maakt niet uit", om er op een later tijdstip achter te komen dat het wel degelijk uitmaakte en er dan snel ingegrepen moet worden, net zoals toen met mijn eerste opname in het ziekenhuis. En dat is iets wat niet alleen nu na Ayden speelt, dat is iets wat al de hele zwangerschap doorspeelt. De constante vraag of het uberhaupt wel mogelijk is om een kindje gezond ter wereld te brengen met mijn achtergrond. Of mijn lichaam het uberhaupt aan zou kunnen. Ik durf niet eens mijn arts te vragen of hij nog steeds hetzelfde antwoord kan geven op de vraag of het veilig is voor mij en het kind of niet. Of het achteraf niet verstandiger was geweest om de zwangerschap niet door te zetten omdat er teveel risico's aan verbonden zitten.

Jeetje Pruk, ik schrik er helemaal van! Ik wist wel dat jouw zwangerschap moeizaam verloopt, maar wat precies heb ik eigenlijk nooit meegekregen. (Nu weet ik dat nog niet helemaal, maar dat is ok! )

Ik kan me heel goed voorstellen dat je liever je kindje 'buiten' je buik hebt nu, omdat het nu natuurlijk ook allemaal giswerk is of het wel of niet groeit etc. Tuurlijk is het dan fijner als je kindje er is en ze het allemaal goed kunnen opmeten en bekijken! En wat je zelf als zei: je bent voorbij de 37 weken grens. Ik snap je helemaal.
Dikke kus!

Helemaal waar. Soms schiet het erbij in om te bedenken dat 9 maanden 'afwachten' voor mannen ook niet makkelijk is. En goed, je krijgt alle klachten en ongemakken vast wel in geuren en kleuren te horen maar wegnemen kun je ze ook niet, of het even 'overnemen'. Ik hoor hier regelmatig dat m'n man best wel 'jaloers' is dat hij niet weet hoe het is om echt contact te hebben met dat kindje in mijn buik. Ik voel wanneer ze wakker is, weet wanneer ze zich uitrekt, de hik heeft..wat haar ritme nu is in mijn buik. Ik kan hem soms mee laten voelen maar meer niet...

Vanmorgen zijn we (mijn man en ik) naar de verloskundige geweest en vrijwel aansluitend naar het ziekenhuis voor de 20-weken echo. Alles was goed, bij de vk waren we vrij snel klaar, in het ziekenhuis hebben we lekker uitgebreid gekeken naar ons baby'tje. Voor zover te zien is op de echo, is alles in orde. We konden ook het geslacht zien

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Pruk, sterkte!
En ook de 'rommelende dames' veel sterkte en hopelijk houd het rommelen snel op en kunnen jullie dan genieten van jullie kindjes...

O, en een foto erbij...

Grijs: fijn dat alles goed was! En heerlijk dat je dan weer even kunt kijken naar de baby he?

quote:

Op vrijdag 11 januari 2008 13:26 schreef DaviniaHR het volgende:

[..]

Dan is je sig wel heel erg toepasselijk

Waarvoor moet het eigenlijk?

Mijn moeder is ooit eens getest op de ziekte Von Willebrand (dit is zorgt ervoor dat bloed minder snel stolt) en bleek nèt onder de grens te zitten om de daadwerkelijke diagnose te stellen. Mijn broertje echter zit over deze grens heen, en heeft dus wel deze aandoening. Ik ben hier nooit op getest, maar heb wel snel last van blauwe plekken en langdurig bloeden. Er zit dus een kans in dat ik ook net onder of boven de grens zit en dat laatste geval zou inhouden dat ik word overgedragen naar een gyneacoloog in plaats van de verloskundige .

Tearsong; mijn wederhelft trekt elke ochtend mijn schoenen aan, omdat ik niet zo lekker meer kan bukken . Gisteren moest hij me zelfs omhoog trekken van het bed, omdat de arm waar ik op lag in slaap was gevallen en ik me niet meer af kon zetten om omhoog te komen .

Grijs; Wat een mooie scherpe echofoto! En natuurlijk fijn dat alles goed is! .

quote:

Op vrijdag 11 januari 2008 14:39 schreef TearSong het volgende:
Helemaal waar. Soms schiet het erbij in om te bedenken dat 9 maanden 'afwachten' voor mannen ook niet makkelijk is. En goed, je krijgt alle klachten en ongemakken vast wel in geuren en kleuren te horen maar wegnemen kun je ze ook niet, of het even 'overnemen'. Ik hoor hier regelmatig dat m'n man best wel 'jaloers' is dat hij niet weet hoe het is om echt contact te hebben met dat kindje in mijn buik. Ik voel wanneer ze wakker is, weet wanneer ze zich uitrekt, de hik heeft..wat haar ritme nu is in mijn buik. Ik kan hem soms mee laten voelen maar meer niet...

Krijg je een dochter?

ohoh k_i_m dus ook al Soms schieten we er samen om in de lach, dat stuntelige gebeuren!
Hoop dat de uitslag goed blijkt te zijn en dat je dus gewoon bij de VK kunt blijven Wanneer krijg je de uitslag?

*neemt zich voor om zo maar even naar de supermarkt te waggelen*

quote:

Op vrijdag 11 januari 2008 14:58 schreef --Eveliene-- het volgende:

[..]

Krijg je een dochter?

Staat nog niet in het lijstje erbij maar inderdaad

Sokken aantrekken doe ik zelf maar ik neem er wel de tijd voor. Voorzichtige het ene been over het andere en dan aantrekken. Het gaat wel steeds lastiger en dik ben ik niet eens met mijn 36 weken.

Mooie foto Grijs.

Pruk, ik kan me bij jouw gevoelens wel wat voorstellen. Hopen dat je maandag ook echt duidelijkheid hebt.

quote:

Op vrijdag 11 januari 2008 14:59 schreef TearSong het volgende:

[..]

Staat nog niet in het lijstje erbij maar inderdaad

Gefeliciteerd!!!

quote:

Op vrijdag 11 januari 2008 14:59 schreef TearSong het volgende:
ohoh k_i_m dus ook al Soms schieten we er samen om in de lach, dat stuntelige gebeuren!
Hoop dat de uitslag goed blijkt te zijn en dat je dus gewoon bij de VK kunt blijven Wanneer krijg je de uitslag?

*neemt zich voor om zo maar even naar de supermarkt te waggelen*

Ik heb geen idee . Ik weet ook niet wat ze gaan doen. Mijn moeder had het over sneetjes maken en dan kijken hoelang het blijft bloeden, maar de verloskundige had het over bloed prikken. Ik hoop dat het voor volgende week bekend is, anders krijg ik vast op mijn kop van de verloskundige... (had 3 weken geleden al gemoeten . )

Sokken gaat hier nog steeds hoor. Ik moet er gewoon bij zitten. Schoenen maak ik sowieso nooit vast, daar stap ik zo in.

Alleen als ik onder de douche zit of ik zit op bed om te smeren, dan voel ik me echt zo'n boeda beeld.

Mn hele kont zit nu onder de straie en op mn heupen zit het ook. Niet op mn buik. En ik heb toch wel overal hetzelfde gesmeerd. Ach je krijgt het of je krijgt het niet. Het trekt vast wel weer een beetje weg...(het wordt wat grijzig toch?)

Verder heb ik net boodschapjes gedaan en ik ben alvast langs de dierenarts geweest. Dan hoeft dat niet aankomende week. Dus ik heb weer voer en pillen voor de kat dus ik kan weer minimaal 3 weken vooruit. Alles is nu klaar....

edit- Ik vind het zo raar om thuis te zijn. Verlof terwijl je geen vakantie hebt, thuis zitten maar je bent niet ziek. Ik vind het maar raar.