De strijd om te slapen!! Deel 2

Oh ja, ik was vergeten te reageren op MeNicole, mijn kinderen zijn namelijk ook zo regelmatig eens een tijdje heel vroeg wakker, heel vreemd. Daarna worden ze weer op de 'normale tijd' wakker.
Noa is zelfs een paar keer gaan spelen in haar kamer 's nachts omdat ze dacht dat het ochtend was. We hebben de lamp er maar uitgedraaid ...

maarre, dus... sterkte, hopelijk is 't bij jouw jochie ook een faaaaaase!

Hier zijn we ook wel makkelijk
Vanmorgen bleek Amber bij ons in bed te liggen (niks van gemerkt ). Ook Iris slaapt wel eens tussen ons in. Heeeel af en toe eens met zijn tweetjes (dus 2 kinderen bedoel ik ). Ik heb wel duidelijk gesteld: Als je gaat slapen: prima, maar zodra je gaat klooien, ga je je eigen bed weer in. Dat werkt. We slapen allemaal prima en ik heb geen kinderen zoals Spuuglokje en Suzanna Ze slapen zo weer de volgende nacht in eigen bed.
Omdat het zo makkelijk gaat, heb ik ook wel zoiets van: áls ze komen (lang niet elke nacht, zelfs niet elke week), dan zullen ze er wel behoefte hebben aan hebben en dan wil ik ze ook niet "afwijzen" (let wel: ik bedoel niet dat anderen ze wel afwijzen, hoor!!!)

Ik mag dus echt in mijn handjes knijpen met mijn kinderen, qua slapen. Ik weet ook niet of ik zo "streng" zou kunnen zijn..... Enige strijd die ik in de toekomst nog verwacht is als Amber zonder speentje moet gaan slapen en omdat ik zo week ben, schuif ik dat ook maar voor me uit

Ingrid... Hoe ging het vannacht?

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 09:35 schreef LadyS het volgende:
Enige strijd die ik in de toekomst nog verwacht is als Amber zonder speentje moet gaan slapen en omdat ik zo week ben, schuif ik dat ook maar voor me uit

Ik lach je niet uit hoor, zeg ik bij voorbaat even. Maar dat is ook een kant van 'week' zijn. Het is vast ook heel fijn voor de kinderen denk ik, zo'n lieve mama waarvan ze zoveel mogen, maar ik, strenge mama , heb die speen (Tristan was gelukkig als enige langer dan een half jaar aan de speen 's nachts) vóór de eerste verjaardag weggehaald. Voordat ze konden gaan piepen. Dus daar heb ik nooit ge-emmer over gehad. Nu ze groter zijn, voer ik wel andere strijd met ze hoor, maar dat hoort weer niet in dit topic thuis.

kennen jullie trouwens dit boek? heel interessant en leerzaam vond ik. wat bij de beschrijving niet zo duidelijk naar voren komt maar wat ik tijdens het lezen wel een heel belangrijk onderdeel vond is vooral dat je eigenlijk beter kunt beginnen met overdag heel veel duidelijkheid geven, en vooral ook heel veel positieve aandacht. echt tot in 't belachelijke, een positieve-aandacht-bombardement. 's nachts de eerste week niks veranderen. kind krijgt dan weer wat meer het vertrouwen dat hij/zij ook overdag genoeg aandacht kan krijgen en niet alleen 's nachts en/of met negatief gedrag. (vaak ben je namelijk door al die nachtelijke toestanden dermate geirriteerd dat je overdag ook niet meer zo heel positief op je kind kunt reageren). vervolgens pas het wat strengere nacht-regime gaan toepassen. daarnaast natuurlijk overdag vooral op de positieve toer doorgaan. juist die 'liefdevolle context' maakt het grenzen stellen voor 't kind dan niet alleen maar beangstigend of afwijzend, maar gewoon veilig. nou ja. het boekje geeft een wat uitgebreider stappenplan, kan denk ik wel prettige houvast geven.

Dat klinkt logisch, Bix.
Toevallig kwamen wij gisteravond voor wat betreft Ronja een beetje tot dezelde conclusie. Ik merkte dat ik soms de hele dag aan het nee zeggen en weg sturen ben omdat ze steeds maar weer op schoot wil als ik zit te werken maar eigenlijk wil ze gewoon even persoonlijke aandacht en als ik dat geef dan kan ze daarna ook weer heel lang zelf spelen.
Ze gaat dan overdag ook een stuk rustiger slapen dus hopelijk 's nachts ook. Het helpt in ieder geval nu mij al om minder geirriteerd te zijn en een rusteloze nacht makkelijker te kunnen accepteren.

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 09:37 schreef vamperotica het volgende:
Ingrid... Hoe ging het vannacht?

Supergoed!
Ze ging vrij snel slapen en is vannacht niet wakker geworden!

Ik voelde me gisteren echt rot, Dean had eergisteren en gisteren een mega jengelbui, echt dat oeverloze dreinen en jengelen, en gesnerp. Ik denk dat ie wat van slag was omdat ie voor het eerst uit logeren is geweest?

In ieder geval; ik werd er doodnerveus van, zo erg dat ik dingen uit mijn handen liet vallen.

Op een gegeven moment ben ik dan ook tegen hem uitgevallen, als in; stem verheffen, het was nog geen schreeuwen maar wel behoorlijk hard melden dat ie nu echt even zijn hoofd dicht moest gaan houden. Het was ook de eerste keer dat ik mezelf heb gedwongen even weg te lopen omdat ik hem door elkaar wilde rammelen

Heel erg naar als je merkt dat je daartoe in staat bent, bij zo'n klein kind nog wat het helemaal niet expres doet en waar je zielsveel van houdt .

Hij ging ook vreselijk slecht slapen, was echt aan het krijsen voor het eerst sinds een tijd, dus ik heb hem maar op schoot genomen, totdat ie in slaap viel.

Vandaag ben ik extra met hem bezig, op een positieve manier, dus ben benieuwd hoe het vanavond gaat, maar ik heb nog best een rotgevoel over mezelf...

Ah Vivi, vreselijk kan je je dan voelen he? Het gebeurt alle ouders wel een keer denk ik
Wat hier goed helpt bij dat soort dingen is om een of twee dagen rust in te plannen. Alleen maar bekende dingen doen, even lekker buiten uitwaaien, iets eten waarvan ik weet dat ze er zonder problemen veel van eet zodat ze ook niet met strijd danwel honger naar bed gaat, etc. Meestal is ze dan weer bijgetankt (en ik ook).

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 13:56 schreef _Ingrid_ het volgende:

[..]

Supergoed!
Ze ging vrij snel slapen en is vannacht niet wakker geworden!

JIPPIE!!!!!
Wat goed!!
Jullie ook een beetje "op kunnen laden"?

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 14:50 schreef Vivi het volgende:
Ik voelde me gisteren echt rot, Dean had eergisteren en gisteren een mega jengelbui, echt dat oeverloze dreinen en jengelen, en gesnerp. Ik denk dat ie wat van slag was omdat ie voor het eerst uit logeren is geweest?

In ieder geval; ik werd er doodnerveus van, zo erg dat ik dingen uit mijn handen liet vallen.

Op een gegeven moment ben ik dan ook tegen hem uitgevallen, als in; stem verheffen, het was nog geen schreeuwen maar wel behoorlijk hard melden dat ie nu echt even zijn hoofd dicht moest gaan houden. Het was ook de eerste keer dat ik mezelf heb gedwongen even weg te lopen omdat ik hem door elkaar wilde rammelen

Heel erg naar als je merkt dat je daartoe in staat bent, bij zo'n klein kind nog wat het helemaal niet expres doet en waar je zielsveel van houdt .

Hij ging ook vreselijk slecht slapen, was echt aan het krijsen voor het eerst sinds een tijd, dus ik heb hem maar op schoot genomen, totdat ie in slaap viel.

Vandaag ben ik extra met hem bezig, op een positieve manier, dus ben benieuwd hoe het vanavond gaat, maar ik heb nog best een rotgevoel over mezelf...

Zooow herkenbaar...
Is ie misschien een beetje ziekjes aan het worden?
da's hier namelijk vaak zo.... Dan sta je net op het punt om voor de zoveelste keer bozig te worden, of buiten met iets te gaan smijtne en dan een zielig hoopje minimens wat over moet geven.... Dan sta ik dus altijd helemaal te janken.... Hij is niet vervelend...Hij is ziehiek...

Vivi één en al herkenning kan mij de eerste keer(de irritatie dan he) nog goed herinneren. Heb me een hele slechte moeder gevoeld en tranen met tuiten gehuild. Nadat wij beiden afgekoeld waren was het ook zo goed.

Fijn Ingrid

Viv, wat vervelend zeg! Toch is het voor velen herkenbaar hoor, ook hier. Ik heb ook wel eens tegen Sara geschreeuwd (echt geschreeuwd, nog net geen gillen) dat ze onmiddel d'r mond moest gaan houden en moest gaan slapen, omdat ik d'r anders in de hoek zou zetten Schaam me nog als ik eraan denk, maar we zaten er toen zo onwijs doorheen.

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 14:50 schreef Vivi het volgende:
Ik voelde me gisteren echt rot, Dean had eergisteren en gisteren een mega jengelbui, echt dat oeverloze dreinen en jengelen, en gesnerp. Ik denk dat ie wat van slag was omdat ie voor het eerst uit logeren is geweest?

In ieder geval; ik werd er doodnerveus van, zo erg dat ik dingen uit mijn handen liet vallen.

Op een gegeven moment ben ik dan ook tegen hem uitgevallen, als in; stem verheffen, het was nog geen schreeuwen maar wel behoorlijk hard melden dat ie nu echt even zijn hoofd dicht moest gaan houden. Het was ook de eerste keer dat ik mezelf heb gedwongen even weg te lopen omdat ik hem door elkaar wilde rammelen

Heel erg naar als je merkt dat je daartoe in staat bent, bij zo'n klein kind nog wat het helemaal niet expres doet en waar je zielsveel van houdt .

Hij ging ook vreselijk slecht slapen, was echt aan het krijsen voor het eerst sinds een tijd, dus ik heb hem maar op schoot genomen, totdat ie in slaap viel.

Vandaag ben ik extra met hem bezig, op een positieve manier, dus ben benieuwd hoe het vanavond gaat, maar ik heb nog best een rotgevoel over mezelf...

Iedereen heeft dat, dat ten eerste.
Je schamen en je schuldig voelen erna is dan het logische tweede, hebben we ook allemaal gedaan.
Je bent ms een moeder, maar heel gek, ook een mens, met een geduld, en soms is dat op en dat mag, en dat dan verbaal laten merken, mag ook, af en toe, niets mis mee.
Zolang het sporadisch is, normaal dus, is zo'n kleintje dat zo weer vergeten, hoor, ook al ben jij er een dag later of langer ws nog je zelf nog aan het kastijden erover.

Soms is het ook een wisselwerking (hoeft dus nu niet het geval te zijn, maar ik schilder een scenario zeg maar)... jij voelt je niet helemaal in je hum, je kind is uit logeren geweest, bepaalde dingen zitten je toch niet lekker, Dean pikt die ingehouden wrevel op, gaat drensen, weet zelf bij god niet waarom, hij is 0 namelijk , in je wrevel is je geduld op stand 2 sowieso al, en "Bob is je oom".

Kortom, je kind is "je uitval' allaaaaaaaang vergeten, voor hem is het niet meer geweest dan plotselinge knal, een rotje, BOEM, SCHRIK, over... al die 'gevolgen' cq de impact die jij er aan toekent, die zijn er helemaal niet, boem schrik, over.

nou, effe wat eigen info als uitsmijter, mijn kinderen hebben doorgeslapen, de jongste tot 14.30 uur

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 17:45 schreef milagro het volgende:
nou, effe wat eigen info als uitsmijter, mijn kinderen hebben doorgeslapen, de jongste tot 14.30 uur

en nu zit je je zeker schuldig te voelen omdat je vanmiddag flink gekafferd hebt of ie eindelijk eens z'n nest uit wilde komen

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 17:49 schreef lily het volgende:

[..]

en nu zit je je zeker schuldig te voelen omdat je vanmiddag flink gekafferd hebt of ie eindelijk eens z'n nest uit wilde komen

nee, kon ik lekker de kerstboom en de rest van de eindejaarszooi opruimen en met de oudste zoon naar Dara O'Briain kijken op youtube, Ierse comedian, een aanrader, luitjes, voor als een Iers accent de verstaanbaarheid niet in de weg zit, een erg goed remedie tegen je eventuele shitload aan frustraties, woede, verdriet etc, je even helemaal suf lachen , die man is gooooooeeeeeeeed

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 12:07 schreef bixister het volgende:
kennen jullie trouwens dit boek? heel interessant en leerzaam vond ik.

Ja, erg fijn boek! Ik wil het wel meenemen naar de meet, als iemand het wil lenen. Het is niet zo'n dikke pil, dus je hebt het zo uit en je kunt er veel aan hebben.

Viev.... gaat het vadaag weer beter?

Haha, Milagro. Af en toe ben jij echt zo'n kloek hier, die haar vleugels over 'ons' uitspreidt...

Fijn te horen dat ik niet de enige ben, al voel ik me daardoor niet minder lullig
Vandaag ging het goed, het mannetje was sowieso beter gemutst en ik heb ook leuk met hem gespeeld, met de blokjes en verstoppertje, we hadden gewoon fijn contact vandaag..hij ligt er net in en dat ging prima, zonder een kikje te geven

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 18:28 schreef Moonah het volgende:

[..]

Ja, erg fijn boek! Ik wil het wel meenemen naar de meet, als iemand het wil lenen. Het is niet zo'n dikke pil, dus je hebt het zo uit en je kunt er veel aan hebben.

Viev.... gaat het vadaag weer beter?

Ik wil het wel graag lenen als het mag Moonah

Herstel; hij is weer wakker

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 19:20 schreef Vivi het volgende:

[..]

Ik wil het wel graag lenen als het mag Moonah

Yep! Ik neem het voor je mee.

_{Slaaptie alweer?}