De strijd om te slapen!! Deel 2

Oh ja, ik was vergeten te reageren op MeNicole, mijn kinderen zijn namelijk ook zo regelmatig eens een tijdje heel vroeg wakker, heel vreemd. Daarna worden ze weer op de 'normale tijd' wakker.
Noa is zelfs een paar keer gaan spelen in haar kamer 's nachts omdat ze dacht dat het ochtend was. We hebben de lamp er maar uitgedraaid ...

maarre, dus... sterkte, hopelijk is 't bij jouw jochie ook een faaaaaase!

Hier zijn we ook wel makkelijk
Vanmorgen bleek Amber bij ons in bed te liggen (niks van gemerkt ). Ook Iris slaapt wel eens tussen ons in. Heeeel af en toe eens met zijn tweetjes (dus 2 kinderen bedoel ik ). Ik heb wel duidelijk gesteld: Als je gaat slapen: prima, maar zodra je gaat klooien, ga je je eigen bed weer in. Dat werkt. We slapen allemaal prima en ik heb geen kinderen zoals Spuuglokje en Suzanna Ze slapen zo weer de volgende nacht in eigen bed.
Omdat het zo makkelijk gaat, heb ik ook wel zoiets van: áls ze komen (lang niet elke nacht, zelfs niet elke week), dan zullen ze er wel behoefte hebben aan hebben en dan wil ik ze ook niet "afwijzen" (let wel: ik bedoel niet dat anderen ze wel afwijzen, hoor!!!)

Ik mag dus echt in mijn handjes knijpen met mijn kinderen, qua slapen. Ik weet ook niet of ik zo "streng" zou kunnen zijn..... Enige strijd die ik in de toekomst nog verwacht is als Amber zonder speentje moet gaan slapen en omdat ik zo week ben, schuif ik dat ook maar voor me uit

Ingrid... Hoe ging het vannacht?

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 09:35 schreef LadyS het volgende:
Enige strijd die ik in de toekomst nog verwacht is als Amber zonder speentje moet gaan slapen en omdat ik zo week ben, schuif ik dat ook maar voor me uit

Ik lach je niet uit hoor, zeg ik bij voorbaat even. Maar dat is ook een kant van 'week' zijn. Het is vast ook heel fijn voor de kinderen denk ik, zo'n lieve mama waarvan ze zoveel mogen, maar ik, strenge mama , heb die speen (Tristan was gelukkig als enige langer dan een half jaar aan de speen 's nachts) vóór de eerste verjaardag weggehaald. Voordat ze konden gaan piepen. Dus daar heb ik nooit ge-emmer over gehad. Nu ze groter zijn, voer ik wel andere strijd met ze hoor, maar dat hoort weer niet in dit topic thuis.

kennen jullie trouwens dit boek? heel interessant en leerzaam vond ik. wat bij de beschrijving niet zo duidelijk naar voren komt maar wat ik tijdens het lezen wel een heel belangrijk onderdeel vond is vooral dat je eigenlijk beter kunt beginnen met overdag heel veel duidelijkheid geven, en vooral ook heel veel positieve aandacht. echt tot in 't belachelijke, een positieve-aandacht-bombardement. 's nachts de eerste week niks veranderen. kind krijgt dan weer wat meer het vertrouwen dat hij/zij ook overdag genoeg aandacht kan krijgen en niet alleen 's nachts en/of met negatief gedrag. (vaak ben je namelijk door al die nachtelijke toestanden dermate geirriteerd dat je overdag ook niet meer zo heel positief op je kind kunt reageren). vervolgens pas het wat strengere nacht-regime gaan toepassen. daarnaast natuurlijk overdag vooral op de positieve toer doorgaan. juist die 'liefdevolle context' maakt het grenzen stellen voor 't kind dan niet alleen maar beangstigend of afwijzend, maar gewoon veilig. nou ja. het boekje geeft een wat uitgebreider stappenplan, kan denk ik wel prettige houvast geven.

Dat klinkt logisch, Bix.
Toevallig kwamen wij gisteravond voor wat betreft Ronja een beetje tot dezelde conclusie. Ik merkte dat ik soms de hele dag aan het nee zeggen en weg sturen ben omdat ze steeds maar weer op schoot wil als ik zit te werken maar eigenlijk wil ze gewoon even persoonlijke aandacht en als ik dat geef dan kan ze daarna ook weer heel lang zelf spelen.
Ze gaat dan overdag ook een stuk rustiger slapen dus hopelijk 's nachts ook. Het helpt in ieder geval nu mij al om minder geirriteerd te zijn en een rusteloze nacht makkelijker te kunnen accepteren.

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 09:37 schreef vamperotica het volgende:
Ingrid... Hoe ging het vannacht?

Supergoed!
Ze ging vrij snel slapen en is vannacht niet wakker geworden!

Ik voelde me gisteren echt rot, Dean had eergisteren en gisteren een mega jengelbui, echt dat oeverloze dreinen en jengelen, en gesnerp. Ik denk dat ie wat van slag was omdat ie voor het eerst uit logeren is geweest?

In ieder geval; ik werd er doodnerveus van, zo erg dat ik dingen uit mijn handen liet vallen.

Op een gegeven moment ben ik dan ook tegen hem uitgevallen, als in; stem verheffen, het was nog geen schreeuwen maar wel behoorlijk hard melden dat ie nu echt even zijn hoofd dicht moest gaan houden. Het was ook de eerste keer dat ik mezelf heb gedwongen even weg te lopen omdat ik hem door elkaar wilde rammelen

Heel erg naar als je merkt dat je daartoe in staat bent, bij zo'n klein kind nog wat het helemaal niet expres doet en waar je zielsveel van houdt .

Hij ging ook vreselijk slecht slapen, was echt aan het krijsen voor het eerst sinds een tijd, dus ik heb hem maar op schoot genomen, totdat ie in slaap viel.

Vandaag ben ik extra met hem bezig, op een positieve manier, dus ben benieuwd hoe het vanavond gaat, maar ik heb nog best een rotgevoel over mezelf...

Ah Vivi, vreselijk kan je je dan voelen he? Het gebeurt alle ouders wel een keer denk ik
Wat hier goed helpt bij dat soort dingen is om een of twee dagen rust in te plannen. Alleen maar bekende dingen doen, even lekker buiten uitwaaien, iets eten waarvan ik weet dat ze er zonder problemen veel van eet zodat ze ook niet met strijd danwel honger naar bed gaat, etc. Meestal is ze dan weer bijgetankt (en ik ook).

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 13:56 schreef _Ingrid_ het volgende:

[..]

Supergoed!
Ze ging vrij snel slapen en is vannacht niet wakker geworden!

JIPPIE!!!!!
Wat goed!!
Jullie ook een beetje "op kunnen laden"?

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 14:50 schreef Vivi het volgende:
Ik voelde me gisteren echt rot, Dean had eergisteren en gisteren een mega jengelbui, echt dat oeverloze dreinen en jengelen, en gesnerp. Ik denk dat ie wat van slag was omdat ie voor het eerst uit logeren is geweest?

In ieder geval; ik werd er doodnerveus van, zo erg dat ik dingen uit mijn handen liet vallen.

Op een gegeven moment ben ik dan ook tegen hem uitgevallen, als in; stem verheffen, het was nog geen schreeuwen maar wel behoorlijk hard melden dat ie nu echt even zijn hoofd dicht moest gaan houden. Het was ook de eerste keer dat ik mezelf heb gedwongen even weg te lopen omdat ik hem door elkaar wilde rammelen

Heel erg naar als je merkt dat je daartoe in staat bent, bij zo'n klein kind nog wat het helemaal niet expres doet en waar je zielsveel van houdt .

Hij ging ook vreselijk slecht slapen, was echt aan het krijsen voor het eerst sinds een tijd, dus ik heb hem maar op schoot genomen, totdat ie in slaap viel.

Vandaag ben ik extra met hem bezig, op een positieve manier, dus ben benieuwd hoe het vanavond gaat, maar ik heb nog best een rotgevoel over mezelf...

Zooow herkenbaar...
Is ie misschien een beetje ziekjes aan het worden?
da's hier namelijk vaak zo.... Dan sta je net op het punt om voor de zoveelste keer bozig te worden, of buiten met iets te gaan smijtne en dan een zielig hoopje minimens wat over moet geven.... Dan sta ik dus altijd helemaal te janken.... Hij is niet vervelend...Hij is ziehiek...

Vivi één en al herkenning kan mij de eerste keer(de irritatie dan he) nog goed herinneren. Heb me een hele slechte moeder gevoeld en tranen met tuiten gehuild. Nadat wij beiden afgekoeld waren was het ook zo goed.

Fijn Ingrid

Viv, wat vervelend zeg! Toch is het voor velen herkenbaar hoor, ook hier. Ik heb ook wel eens tegen Sara geschreeuwd (echt geschreeuwd, nog net geen gillen) dat ze onmiddel d'r mond moest gaan houden en moest gaan slapen, omdat ik d'r anders in de hoek zou zetten Schaam me nog als ik eraan denk, maar we zaten er toen zo onwijs doorheen.

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 14:50 schreef Vivi het volgende:
Ik voelde me gisteren echt rot, Dean had eergisteren en gisteren een mega jengelbui, echt dat oeverloze dreinen en jengelen, en gesnerp. Ik denk dat ie wat van slag was omdat ie voor het eerst uit logeren is geweest?

In ieder geval; ik werd er doodnerveus van, zo erg dat ik dingen uit mijn handen liet vallen.

Op een gegeven moment ben ik dan ook tegen hem uitgevallen, als in; stem verheffen, het was nog geen schreeuwen maar wel behoorlijk hard melden dat ie nu echt even zijn hoofd dicht moest gaan houden. Het was ook de eerste keer dat ik mezelf heb gedwongen even weg te lopen omdat ik hem door elkaar wilde rammelen

Heel erg naar als je merkt dat je daartoe in staat bent, bij zo'n klein kind nog wat het helemaal niet expres doet en waar je zielsveel van houdt .

Hij ging ook vreselijk slecht slapen, was echt aan het krijsen voor het eerst sinds een tijd, dus ik heb hem maar op schoot genomen, totdat ie in slaap viel.

Vandaag ben ik extra met hem bezig, op een positieve manier, dus ben benieuwd hoe het vanavond gaat, maar ik heb nog best een rotgevoel over mezelf...

Iedereen heeft dat, dat ten eerste.
Je schamen en je schuldig voelen erna is dan het logische tweede, hebben we ook allemaal gedaan.
Je bent ms een moeder, maar heel gek, ook een mens, met een geduld, en soms is dat op en dat mag, en dat dan verbaal laten merken, mag ook, af en toe, niets mis mee.
Zolang het sporadisch is, normaal dus, is zo'n kleintje dat zo weer vergeten, hoor, ook al ben jij er een dag later of langer ws nog je zelf nog aan het kastijden erover.

Soms is het ook een wisselwerking (hoeft dus nu niet het geval te zijn, maar ik schilder een scenario zeg maar)... jij voelt je niet helemaal in je hum, je kind is uit logeren geweest, bepaalde dingen zitten je toch niet lekker, Dean pikt die ingehouden wrevel op, gaat drensen, weet zelf bij god niet waarom, hij is 0 namelijk , in je wrevel is je geduld op stand 2 sowieso al, en "Bob is je oom".

Kortom, je kind is "je uitval' allaaaaaaaang vergeten, voor hem is het niet meer geweest dan plotselinge knal, een rotje, BOEM, SCHRIK, over... al die 'gevolgen' cq de impact die jij er aan toekent, die zijn er helemaal niet, boem schrik, over.

nou, effe wat eigen info als uitsmijter, mijn kinderen hebben doorgeslapen, de jongste tot 14.30 uur

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 17:45 schreef milagro het volgende:
nou, effe wat eigen info als uitsmijter, mijn kinderen hebben doorgeslapen, de jongste tot 14.30 uur

en nu zit je je zeker schuldig te voelen omdat je vanmiddag flink gekafferd hebt of ie eindelijk eens z'n nest uit wilde komen

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 17:49 schreef lily het volgende:

[..]

en nu zit je je zeker schuldig te voelen omdat je vanmiddag flink gekafferd hebt of ie eindelijk eens z'n nest uit wilde komen

nee, kon ik lekker de kerstboom en de rest van de eindejaarszooi opruimen en met de oudste zoon naar Dara O'Briain kijken op youtube, Ierse comedian, een aanrader, luitjes, voor als een Iers accent de verstaanbaarheid niet in de weg zit, een erg goed remedie tegen je eventuele shitload aan frustraties, woede, verdriet etc, je even helemaal suf lachen , die man is gooooooeeeeeeeed

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 12:07 schreef bixister het volgende:
kennen jullie trouwens dit boek? heel interessant en leerzaam vond ik.

Ja, erg fijn boek! Ik wil het wel meenemen naar de meet, als iemand het wil lenen. Het is niet zo'n dikke pil, dus je hebt het zo uit en je kunt er veel aan hebben.

Viev.... gaat het vadaag weer beter?

Haha, Milagro. Af en toe ben jij echt zo'n kloek hier, die haar vleugels over 'ons' uitspreidt...

Fijn te horen dat ik niet de enige ben, al voel ik me daardoor niet minder lullig
Vandaag ging het goed, het mannetje was sowieso beter gemutst en ik heb ook leuk met hem gespeeld, met de blokjes en verstoppertje, we hadden gewoon fijn contact vandaag..hij ligt er net in en dat ging prima, zonder een kikje te geven

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 18:28 schreef Moonah het volgende:

[..]

Ja, erg fijn boek! Ik wil het wel meenemen naar de meet, als iemand het wil lenen. Het is niet zo'n dikke pil, dus je hebt het zo uit en je kunt er veel aan hebben.

Viev.... gaat het vadaag weer beter?

Ik wil het wel graag lenen als het mag Moonah

Herstel; hij is weer wakker

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 19:20 schreef Vivi het volgende:

[..]

Ik wil het wel graag lenen als het mag Moonah

Yep! Ik neem het voor je mee.

_{Slaaptie alweer?}

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 21:54 schreef Moonah het volgende:

[..]

Yep! Ik neem het voor je mee.

_{Slaaptie alweer?}

Mjaah, hij is op mijn schoot in slaap gevallen, mijn arm slaapt ook nog

Maar dan kan ik wel weer even genieten van zijn roze wangetjes en zijn lekkere openstaande fruitbekkie en zijn lieve nekkrulletjes

En dank je, ik wacht het boek dus nog maar ff af

Als je wil kan ik het je ook wel opsturen? Want 20 januari duurt nog best lang om elke avond je zoon op je arm in slaap te laten vallen.

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 22:08 schreef Moonah het volgende:
Als je wil kan ik het je ook wel opsturen? Want 20 januari duurt nog best lang om elke avond je zoon op je arm in slaap te laten vallen.

Ah nee joh, dat overleef ik wel

Wel lief van je

Sterkte Vivi...en alle andere moeders met slaapproblemende kinderen (hmm...is dat Nederlands?)...

Hier is het nog regelmatig hoor, het gaat wel beter (Moonah, lief dat je het vroeg) maar zo tussendoor niet zo lekker, ze zijn namelijk de laatste tijd zo vaak verkouden. Dat is dan eigenlijk meestal de oorzaak dus tja, niet veel aan te doen dan de gebruikelijke dingen.
Maar ja, dan idd elk half uur/kwartier wakker worden en huilen en hoesten, op een gegeven moment heb je dan ook geen geduld meer als je doooooodmoe bent. Dus Vivi, jouw reactie begrijp ik wel goed hoor. Heb ik ook weleens gehad... (en dat schuldgevoel is ook heel herkenbaar terwijl kindlief in kwestie er niet eens veel van gemerkt heeft, maar ja, het idee dat je boos bent op een kind wat er niets aan kan doen is wel frustrerend ja...)

Nu geen last van, we zijn een weekendje weg en vrienden passen op... we kunnen morgen uitslapen!!! (heb ik al anderhalf jaar niet gekund...echt, serieus... )

Dus nu maar lekker pitten, goed gebruik maken ...
(hmm, sorry, offtopic!)

Uitslaapze Suuz!!!

Enne, jij hebt toch ook behoorlijk wat strijd moeten voeren om te slapen?

[ Bericht 80% gewijzigd door Vivi op 04-01-2008 23:05:54 ]

quote:

Op vrijdag 4 januari 2008 11:21 schreef Spuuglokje het volgende:

[..]

Ik lach je niet uit hoor, zeg ik bij voorbaat even. Maar dat is ook een kant van 'week' zijn. Het is vast ook heel fijn voor de kinderen denk ik, zo'n lieve mama waarvan ze zoveel mogen, maar ik, strenge mama , heb die speen (Tristan was gelukkig als enige langer dan een half jaar aan de speen 's nachts) vóór de eerste verjaardag weggehaald. Voordat ze konden gaan piepen. Dus daar heb ik nooit ge-emmer over gehad. Nu ze groter zijn, voer ik wel andere strijd met ze hoor, maar dat hoort weer niet in dit topic thuis.

Ik kan je alleen maar gelijk geven Ik heb nu "naar de grote school gaan" als grens gesteld. Ik heb dat ook al tegen Amber gezegd, dus ze kan aan het idee wennen. Je stukje heeft me ook wel aan het denken gezet: ik ga proberen Iris vanavond zonder speen te laten slapen. Zij is er lang niet zo aan gehecht als Amber

Ben niet bij alles zo week, hoor

speentjes, tja ik wil Lotte er op een gegeven moment ook vanaf hebben. Maar ze is er behoorlijk aan gehecht. Gelukkig alleen maar in bed. Verder krijgt ze hem niet (behalve als ze een heel erg dip moment heeft maar die komen maar sporadisch voor). In bed slaapt ze echt niet zonder, ik trek hem er wel uit, maar een half uur later zit hij er gewoon weer in. Haal ik hem weg dan gaat ze huilen als ze een beetje wakker wordt.
Verder weinig slaapproblemen, ze gaat om 19:30 naar bed en komt er om 8 uur uit (of 8:30)

Ik heb de daad bij het woord gevoegd: de speentjes zijn de deur uit Amber heeft hem vrijwillig in de prullenbak gegooid en bij Iris heb ik ze weggehaald.....
Amber gaat vanavond (onverwachts) uit logeren, dus ik ben benieuwd hoe dat gaat, zonder speen.

Iris heeft vanmiddag al zonder speen geslapen, na wat voorzichtige protesten en nu ligt ze ook wat te mopperen, maar ik verwacht geen grote problemen

Vivi hoe gaat het vanavond?
Susanna slaap lekker vannacht!
En LadyS, goed gedaan! De daad bij het woord gevoegd, succes!

De dames slapen beiden als een roos, dus zelfs nu geen strijd hier
* LadyS trekt zich terug uit het topic

Wat goed!

Wat knap LadyS!
Ik hoop dat het hier ook zo vlot gaat. Maar ik vrees eigenlijk van niet.
Aiken hangt 's nachts vast aan zijn tut denk ik Die valt zelfs niet uit zijn mond. Als ik opsta voor Iben en even ga kijken bij hem, heeft hij altijd zijn tut in zijn mond.
Ach ja, problemen voor later

Goed van je LadyS! Hier ook nog steeds die verrekte spenen, ze kauwt ze steeds kapot, en iedere keer roep ik weer dat ik geen nieuwe meer koop. Maar dan krijgt papa weer medelijden, of ze haalt de oppas over om voor haar een speen te kopen.. Ik heb nu maar aangekondigd dat hij vanaf haar verjaardag (nog 3 weken) in ieder geval alleen in bed gebruikt mag worden.

Hier al een paar dagen drama met slapen. Het begon met oud en nieuw toen ze niet durfde te gaan slapen ivm het vuurwerk en uiteindelijk om 1 uur in slaap viel. En sindsdien is het iedere middag en avond bal, ze weigert om te gaan slapen. Ze doet er alles aan om wakker te blijven, als ze in slaap dreigt te vallen gaat ze zichzelf slaan en liedjes zingen. Ik wordt er echt niet goed van momenteel, ze is duidelijk oververmoeid en wordt er daardoor ook niet gezelliger op. 's ochtends halen we haar wel op de normale tijd uit bed anders dan komt ze nooit meer in d'r ritme terug. Maar ze slaapt nu dus ong. 9 uur per etmaal en dat vind ik veel te weinig.

dat klinkt veelbelovend ladyS!

vervelend ladybos... anna heeft er 's middags ook vaak geen zin meer in maar moet van mij wel altijd even naar bed. ze zit dan ook vaak aan een stuk door liedjes te zingen maar ik merk dat ze er toch van uitrust. vanmiddag moest ze een keer gedwongen haar middagslaapje echt overslaan en ze was me toch moe en vervelend, pfff.

libel, probeer je die speen er wel eens uit te halen als hij slaapt? dat schijnt beter te zijn en dan kan hij vast wennen hoe 't voelt om te slapen zonder speen (mits 't lukt om het speentje er ongemerkt uit te halen uiteraard).

Dat was hier ook zo Ladybos, ik merkte gewoon dat de laatste (feest)dagen haar geen goed hebben gedaan wat dat betreft.

Wij hebben donderdag een nieuw bedje voor haar gekocht, deze samen met haar in elkaar gezet. Samen het oude bedje uit elkaar gehaald. Nieuwe dekbedhoes gekocht die ze zelf uit heeft mogen kiezen. En ik heb haar kamertje wat opgefleurd met wat elfenstickers en het wat meer 'meisjes'achtig te maken ipv babykamer.
Een hele duidelijk afbakening dus.

Heel duidelijk tegen haar gezegd dat ze nu in haar eigen grote meisjesbed moet slapen in haar mooie elfenkamertje. We hebben één nacht strijd gehad en sindsdien gaat het eigenlijk heel goed. Ze vind haar kamertje duidelijk heel mooi en haar nieuwe bedje heel stoer.

Pfff en weer is het bal, voor de 6e avond op rij wil ze niet slapen. Morgen moet ze weer naar school en er dus toch vroeg uit, dus dat zal wel een fijn dagje worden

quote:

Op zaterdag 5 januari 2008 09:01 schreef MeNicole het volgende:
Vanmorgen was het om half 6 nog helemaal stil op Mikael zijn kamer terwijl ik wakker werd omdat het al weken achter elkaar zo is dat meneer wakker word. Maar nu dus niet. 6 Uur was het nog stil en om kwart over 6 heb ik hem uit bed gepakt en bij mij in bed neer gelegd. Kon niet slapen Hij sliep wel lekker door en nu zijn w enet uit bed
Denk dat mama een slaapprobleem heeft ipv Mikael

Oef wat vervelend sommige verhalen! Niets is zo lastig als je kind willen laten slapen wanneer zij besluiten dat niet te willen
Mijn oudste had nooit problemen, liet hem net zolang ''krijsen'' tot ie in slaap viel. En meestal hield dat krijsen al gauw op en ging ie gewoon spelen tot ie sliep.
Maar ja, dr komt een tijd dat ze zelf het ledikantje kunnen uitklimmen (jaja in slaapzak en al)
En toen begon het ......
Dat was mei vorig jaar, hij was bijna 2,5, ik net 4 maanden zwanger van nr 2. En ik had nogal veel lichamelijke klachten dus blij werd ik er niet van als meneertje 50x zn nest uitkwam
Ja nu kon het en dat zou ie wel even laten merken, gek werd ik ervan. Ik was zo blij als ie eens een nachtje bij mn ouders sliep!! Soms ging ie 7 uur naar bed en liep ie na 10 uur nog te spoken.
Op een gegeven moment deed ik hem pas heel laat naar bed zodat ie tenminste moe zou zijn (slapen deed ie immers toch niet) en dan ging het wel.
Gelukkig werd het eindelijk minder en tegen de tijd dat ik was uitgerekend (oktober) en kwam ie er haast helemaal niet meer uit.
Nu is het vaak zo dat ie er nog eens uitkomt voor een autootje dat persé mee in bed moet of onder het mom van ''mama ik wil nog even met je kroelen''
Maar hij moet altijd meteen weer terug. Maar zo is het wel uit te houden op zich
En snachts loopt ie ook vaak over om bij mij in bed te liggen. Ik ben daar niet eens aan begonnen een strijd van te maken want ik wist toen al dat dat niet zou helpen en ik dan kapot zou zijn de volgende dag.
Kruip dr maar lekker bij, soms vind ik dat ook best gezellig

En die tip van dat boek... lijkt me best interessant om te lezen ja. Ik betrap me er vaak overdag op niet zo veel aandacht te geven aan hem. Niet omdat ik dat niet wil, maar hij is altijd zelf lekker bezig en heb vaak het idee dat samen spelen nooit zo echt lukt met hem
Maar doordat hij zichzelf zo goed kan vermaken vergeet ik misschien dat hij die aandacht hoe dan ook nodig heeft en dat door dat soort dingen gaat vragen.
Ik vind het een hele goeie tip!

Even trots

Amber en Iris slapen beiden al 3 nachten zonder speen
De 1e nacht ging dus prima, 2e avond was drama, maar na een paar keer te hebben gezegd dat hij écht in de prullebak ligt, ging ze naar bed, zonder protesteren. Dus ik vermoed dat het toch uitproberen was
Gisteren wilde ze niet slapen, maar ze had het niet over haar speen (geloof ik, want ik was er niet met naar bed brengen).

En bij Iris gaat het gewoon goed!

quote:

Op dinsdag 8 januari 2008 09:33 schreef LadyS het volgende:
Even trots

Amber en Iris slapen beiden al 3 nachten zonder speen
De 1e nacht ging dus prima, 2e avond was drama, maar na een paar keer te hebben gezegd dat hij écht in de prullebak ligt, ging ze naar bed, zonder protesteren. Dus ik vermoed dat het toch uitproberen was
Gisteren wilde ze niet slapen, maar ze had het niet over haar speen (geloof ik, want ik was er niet met naar bed brengen).

En bij Iris gaat het gewoon goed!

Wat goed!!
Hier gaat het eigenlijk ook prima.. Minimonster had gisteravond een ongelukje ( nou ja... zeg maar overstroming) in zn bed dus het bed moest verschoont worden . Hij slaapt in een hoogslaper en daaronder staat het ledikantje van het miniminimonster...Die was natuurlijk ook wakker geworden... Bed verschoont, kind verschoont... Miniminimonster wat drammerig, lekker weer ingestopt en ze hebben alle twee heerlijk verder geslapen!! Ik had eigenlijk wel een drama verwacht!!

Kleintje wordt nog wel een paar keer per nacht wakker, maar als ik 'm dan even instop gaat ie gewoon weer verder slapen....

Wat goed zeg!
Ik durf ;m nog niet weg te halen. Sara slaapt sinds een tijdje echt weer helemaal goed, en ik ben bang dat we dan van voren af aan beginnen, dus ik wacht nog een paar maanden

Senna ( 3 maanden) is echt een slaap kindje.

Dit is zijn Ritme

07:30 wakker . en krijgt een fles van 150cc
09:30 fles van 150 cc en weer naar bed
14:30 wakker en een fles van 150 cc
17:00 uur een fles van 190 cc en dan lekker spelen in de box
18:00 uur valt die in slaap in de box voor een half uurtje
19:30 fles van 150 cc en komt zich pas weer de volgende morgen melden.

En dit alles zonder speen.

Kendahl wil al de hele week niet meteen in slaap vallen. Aan het begin brulde hij dan 3 kwartier. Gisteren hield hij het tot 23:00 uur vol. 's Middags doet hij het sinds drie dagen geleden ook. Rechtop in bed staan en brullen. Volgens mij heeft het met de volgende dingen te maken:
* de warmte, want het is sinds het prachtige(!!) weer
* een soort nieuw spelletje: rechtop gaan staan in bed om drinken vragen en het niet opdrinken want het is water bah! normaal drinkt hij dat gewoon. giebelend/gillend gaan liggen als je dichterbij komt.
* een vleugje besef, verlatingsangst: als ik erbij ga zitten of boven zijn bed blijf hangen, gaat hij liggen en kruipt hij tegen de krokodil aan, als ik weg wil lopen: protest.

Dat van die warmte: ik heb gisteren een ultradunne slaapzak gepakt en na een kwartier sliep hij dus. Maargoed, toen was het natuurlijk al heel laat.
En hij doet het bij allebei: pap en mam. We houden allebei dezelfde regel aan. Liggen en slapen. We komen af en toe even kijken en duidelijk zeggen dat we er gewoon zijn en dat hij moet gaan slapen.

Herkent iemand dit? Ik denk van wel. Maar het is fijn om even te horen.

Demi heeft eigenlijk altijd goed geslapen, daar hebben we veel geluk mee maar de laatste tijd werd ze wel wat vroeger wakker en sliep ze pas laat, nou hebben wij zonneschermen voor het raam en die doen we nu iedere avond dicht, werkt perfect, onze meid slaapt weer uit en weer goed in.

Waar we overigens ook al heel snel achter waren is dat ze geen lang bedritueel wilt hebben, dan slaapt ze moeilijker in.

Gewoon in bed, klein gedichtje, dikke kus en neuzen neuzen en weg gaan met een i love you.
Als we het te lang uitbreiden wordt ze onrustig.

[ Bericht 2% gewijzigd door KD-fotografie op 10-05-2008 12:53:15 ]