De strijd om te slapen!! Deel 2

Ingrid, ik vind het heel bijzonder dat je zo goed met kritiek kunt omgaan. Echt echt!! Petje af. Ik vind dat zelf heel moeilijk... dat doe je echt heel goed. Is me trouwens wel vaker opgevallen, dat je niet excuses gaat verzinnen maar als er echt dingen gezegd worden die zinnig zijn, dat je daar dan ook over nadenkt.

Het is lastig (vind ik) om kritiek te geven omdat ik ook zo graag gewoon 'lief' wil zijn maar ik ben blij dat jullie er waarschijnlijk wel wat aan hebben. 'Zachte heelmeesters maken stinkende wonden' geldt hiervoor denk ik ook wel. Ik heb zelf ook lastige kinderen gehad (en soms nog steeds) met slapen en heb het de harde manier geleerd... wij zaten er HELEMAAL doorheen en ik was constant oververmoeid. Nu zijn we consequent, en misschien gek hoor, maar ik laat mijn gevoel er niet meer zo tussen komen. Als ze ziek zijn is het wat anders, dan is dat wat lastiger, maar ook dan (zoals Spuuglokje ook zei)... NIET van het kamertje af halen en absoluut niet bij je in bed nemen. Ze moeten toch weer in hun eigen bedje en dan wordt het zo verwarrend voor ze! En Djeez elke nacht beneden, dat is toch ook niet goed voor jullie relatie lijkt me. Ik zou pisnijdig worden hoor!

Ik hoop dat jullie er samen uitkomen... en dat Djeez ook wat consequenter gaat worden... dat is in het belang van Kim, en van jullie alletwee ook!

Heel veel liefs en sterkte!

Ladybos, misschien kan ze op de dagen dat ze niet meer tussen de middag wil slapen wel een uurtje op de bank met een boekje? Desnoods samen even een uurtje rust nemen zonder te slapen.

Ik merk dat ik het moeilijk vind om dit topic te lezen. Ik wordt onzeker over onze aanpak, ik zou bijna gaan denken dat ik een verwend kind kweek met onze "zachte" methode. Ik weet wel dat het zo niet bedoeld is hoor, ik ben er zelf gewoon nogal onzeker in.
Op dit moment slaapt ze niet ontzettend slecht, maar het is ook weer niet zoals het was. Ze gaat rond 20.00 uur naar bed, wordt bijna elke avond nog een keer wakker, speelt dan even en gaat weer naar bed. Ergens in de nacht wordt ze wakker om dan na een slokje borstvoeding bij ons in bed verder te slapen.
Ik ben er niet geheel tevreden over want ze sliep zo goed en ik vind het vervelend dat ze niet meer na het drinken snachts in haar eigen bed verder wil slapen.

Aan de andere kant zit er nu al weer zo'n verbetering in dat ik het nog even af wil wachten voor we er echt wat aan gaan doen. Na een paar weken kwakkelen, drukke feestdagen en twee weken kerstvakantie met duidelijk minder ritme en regelmaat vind ik dat ik haar de kans moet geven om eerst weer helemaal terug te veren en weer lekker in haar vel te komen.

Ik ben het ook zo zat om er een probleem van te maken. M. heeft al zo de neiging om enorm te gaan stressen bij alles dat ineens anders gaat dan normaal, waar ik dan weer oplossingen voor ga bedenken. Op dit moment werkt rust in de tent het beste, ookal betekent dat met zijn drieën in een bed en om tien uur nog een uurtje spelen.

Maar ik hoop wel dat het snel weer terug bij het oude is!

Goed om te lezen, MeNicole
Als ik er heel nuchter over nadenk dan heb ik ook heel erg het gevoel dat het allemaal wel los zal lopen. Dat ze vanzelf elke nacht door gaat slapen inplaats van nu zo af en toe een nacht. En dat ze het nu gewoon even nodig heeft door ziekte en daarna stresserige feestdagen.
Maar ja, als je dan wakker wordt met een stijve nek omdat mevrouw dwars in bed lag en ik in een soort rare bocht om haar heen dan ga je toch weer twijfelen

[ Bericht 0% gewijzigd door owlet op 03-01-2008 10:40:39 (typo) ]

Ik zou het ook gen enkel probleem vinden hoor... Als het bij zo af en toe eens een keertje blijft... Met mn oudste was dat gewoon niet te doen.... Zo gauw je die 1 keer in bed bij je had genomen, kon je weer helemaal van voor af aan beginnen... En dan niet een paar dagen doorzetten, maar echt maaaanden voordat we een stapje verder waren....

En dan kwame r ook bij dat mevrouw op een gegeven moment gewoon niet ging slapen als er niemand bij dr was... Dat begon dus met een keertje midden in de nacht totdat je zelf om 19.00 naar bed kon!!!

Dan maar liever "even" streng!!
Andere monsters hebben er (nu) ook geen moeite mee om na een nachtje bij ons weer lekker in hun eigen bed te slapen... Alleen bij die kleinste durf ik het nog niet zo goed aan.... Dan snapt ie er idd heulemaal niets meer van....

Als mn bed groot genoeg was en ik niet elke nacht als boksbal/kussen gebruikt zou worden zou ik het ook niet eens zo'n probleem vinden... Maar nu, aan het eind van mn zwangerschap en met het oog op nachtvoedignen straks kan ik mn rust hard genoeg gebruiken....

quote:

Op donderdag 3 januari 2008 10:35 schreef MeNicole het volgende:

En er zijn genoeg mensen die zeggen dat ik hem zo aan leer dat ie bij mij mag slapen.

ik ken maar weinig pubers die nog elke avond bij mama en/of papa in bed willen slapen omdat ze niet in hun eigen bed willen Hier werd op jonge leeftijd ook geregeld lekker bij mij geslapen (soms gewoon om het lekker, maar ook vaak uit gemakszucht (zeker toen ze nog borstvoeding kregen) Nu nog steeds kruipen ze bij ons als er echt iets is, eng gedroomd, ziekjes zijn etc etc. Als ze huiolen gaan we naar ze toe is dat afdoende, prima dan blijven ze in eigen bed, is het niet goed, krijgen ze niet weer een 'veilig' gevoel dan hupsakee bij ons erin. En als papa er niet is is het vaste prik dan slapen ze bij mij in het grote bed (al slaapt alicia vaker in haar bed als bij mij in die dagen dat Danny er niet is)

Maar gaat het dan ook in een aantal gevallen juist niet om 'buiten het gewone en fijne'. Waarbij het echt een strijd is ipv iets waar je allemaal nog mee uit de voeten kunt.
Dat is in ieder geval mijn insteek.

quote:

Op donderdag 3 januari 2008 10:06 schreef Suzanna het volgende:
Ingrid, ik vind het heel bijzonder dat je zo goed met kritiek kunt omgaan. Echt echt!! Petje af. Ik vind dat zelf heel moeilijk... dat doe je echt heel goed. Is me trouwens wel vaker opgevallen, dat je niet excuses gaat verzinnen maar als er echt dingen gezegd worden die zinnig zijn, dat je daar dan ook over nadenkt.

Dit vind ik echt lief dat je dat zegt. Word er haast emo van.
Denk dat de assertiviteitscursus op dit punt ook goed geholpen heeft.

Kim ging keurig netjes meteen slapen. En werd om 4.45 wakker. Er even heen geweest en uiteindelijk heeft ze een kwartier moord en brand geschreeuwd. en toen viel ze weer in slaap en heeft tot 8.30 geslapen.

Ik bedoel het echt niet vervelend of aanvallend hoor, owlet. Iedereen moet doen waar hij/zij zich het beste bij voelt. Als jij het niet erg vindt of juist fijn vindt om je kind af en toe bij je te hebben, is dat natuurlijk goed! Mijn ervaring is gewoon dat kinderen het beste slapen als ze niet (ook niet af en toe) bij ons liggen te slapen. Als ik mijn kinderen ook maar een kléin beetje onderhandelingsruimte geef, is het hek van de dam. Ik merk aan de reacties van sommigen in dit topic dat duidelijkheid (strengheid, zo je wilt) vaak moeilijk of zielig gevonden wordt, maar ik zie het echt in het belang van het kind. Als een kind weet waar ie aan toe is, geeft dat een hoop rust. En ik doe zelf ook geen oog dicht trouwens, als er een kind in m'n bed ligt. Ik word wakker van ieder zuchtje en snurkje van m'n kinderen _{Ja, als ik soms even bij hún lig als ze ziek zijn val ik wel eens van moeheid in slaap, om dan wakker te schrikken van hun geluiden, voor je denk: hoe kan zij dat nou weten? Die kinderen liggen toch nooit bij d'r in bed?}

quote:

Op donderdag 3 januari 2008 10:56 schreef _Ingrid_ het volgende:

[..]

Dit vind ik echt lief dat je dat zegt. Word er haast emo van.
Denk dat de assertiviteitscursus op dit punt ook goed geholpen heeft.

Kim ging keurig netjes meteen slapen. En werd om 4.45 wakker. Er even heen geweest en uiteindelijk heeft ze een kwartier moord en brand geschreeuwd. en toen viel ze weer in slaap en heeft tot 8.30 geslapen.

quote:

Op donderdag 3 januari 2008 10:45 schreef knorretje het volgende:

[..]

ik ken maar weinig pubers die nog elke avond bij mama en/of papa in bed willen slapen omdat ze niet in hun eigen bed willen Hier werd op jonge leeftijd ook geregeld lekker bij mij geslapen (soms gewoon om het lekker, maar ook vaak uit gemakszucht (zeker toen ze nog borstvoeding kregen) Nu nog steeds kruipen ze bij ons als er echt iets is, eng gedroomd, ziekjes zijn etc etc. Als ze huiolen gaan we naar ze toe is dat afdoende, prima dan blijven ze in eigen bed, is het niet goed, krijgen ze niet weer een 'veilig' gevoel dan hupsakee bij ons erin. En als papa er niet is is het vaste prik dan slapen ze bij mij in het grote bed (al slaapt alicia vaker in haar bed als bij mij in die dagen dat Danny er niet is)

Mijn vader draaide regelmatig nachtdiensten, meestal 7 achter elkaar... Dan was het bij ons thuis vaak ruzie wie de eerste nacht bij mam in bed mocht, want dan had je een nacht meer

Isa slaapt vrij goed, vind ik zelf... maar we hebben wel een soort avondritueel. Het standaardgebeuren met tandenpoetsen, pijama aan en verhaaltje lezen. Daarna gaat ze het bed in en ik meestal nog even was ophangen ofzo. En als ik dan weer van zolder kom, roept ze op me... Ze mag dan nog heel even uit bed 'twee minuutjes in de stoel' heet dat Die twee minuutjes zijn meestal maar 10 seconden, dan vraag ze letterlijk 'mama, mag ik in bed'
's morgen geldt de regel niet voor zeven uur uit bed, dus horen we regelmatig 'Mama, is het al zeven uur?'

Nu is Isa ook al 3,5 ondertussen, dus dat zal ook wel meewerken

Sterkte voor alle ouders die met een lastig slapertje zitten

quote:

Op donderdag 3 januari 2008 11:04 schreef Spuuglokje het volgende:
Ik bedoel het echt niet vervelend of aanvallend hoor, owlet. Iedereen moet doen waar hij/zij zich het beste bij voelt. Als jij het niet erg vindt of juist fijn vindt om je kind af en toe bij je te hebben, is dat natuurlijk goed! Mijn ervaring is gewoon dat kinderen het beste slapen als ze niet (ook niet af en toe) bij ons liggen te slapen. Als ik mijn kinderen ook maar een kléin beetje onderhandelingsruimte geef, is het hek van de dam. Ik merk aan de reacties van sommigen in dit topic dat duidelijkheid (strengheid, zo je wilt) vaak moeilijk of zielig gevonden wordt, maar ik zie het echt in het belang van het kind. Als een kind weet waar ie aan toe is, geeft dat een hoop rust. En ik doe zelf ook geen oog dicht trouwens, als er een kind in m'n bed ligt. Ik word wakker van ieder zuchtje en snurkje van m'n kinderen

ik zou dit gepost kunnen hebben

Wij zijn er ook makkelijk in, Owlet. We krijgen wel regelmatig te horen dat dat niet goed zou zijn.
Maar zoals iemand al eerder zei, tegen dat ze puber zijn willen ze vast niet meer met hun ouders in bed. En nu heeft daar niemand last van, dus...
Integendeel, als ik andere ouders zie die er 'snachts regelmatig uit moeten en dan om zes uur weer moeten opstaan, prijs ik me gelukkig dat we lekker tot een uur of negen warm in bed kunnen liggen.

Ingrid, wat goed!

Wat belana zegt: dat van Spuug had ik gepost kunnen hebben.


Maar weet je wat ik nu zo fijn vind. Dat iedereen het gewoon lekker zelf mag weten Alleen wanneer je er problemen mee hebt kan het wel heel fijn zijn om de andere geluiden eens te proberen. Voor mij werkt duidelijkheid idd heel erg goed. Ze weten waar ze aan toe zijn. En wij ook

Niet verontschuldigen hoor! Ik begrijp heel goed dat het voor in heel veel gevallen het beste werkt. Ik zat ook niet aan te hikken tegen dit topic omdat ik het niet eens ben met de meeste posts maar omdat ik een beetje verward ben over ons 'slaapprobleem' en mijn houding daar in. Is het wel een probleem of maak ik het nu groter dan het is, wil ik bepaalde dingen omdat ik ze wil of omdat ik denk dat het zo zou moeten. Zou het misschien over zijn als ik een paar nachten consequent ben _{en gaat die gekke echtgenoot van mij nou ooit een keer het aan kunnen om zijn dochter wat strenger te benaderen}

Even voor de duidelijkheid... wat ik schreef over 'niet bij je in bed nemen' geldt speciaal voor Kim hoor... omdat het bij hun gewoon niet werkt, dat is duidelijk. Bij een ander kan dat WEL goed gaan...maar dat verschilt ook per kind. Ik heb kinderen zoals die van Spuuglokje, geef je ze een vinger... en ik kan dus echt niet slapen met kinderen in m'n bed. En als mijn man dan beneden moet slapen, nee hoor... echt niet!

Dus hopelijk verduidelijkt dat mijn standpunt wel een beetje. De dingen die ik zei waren vooral omdat ik dingen herkende in Ingrids verhaal...en omdat mijn methode daarbij heeft gewerkt dacht ik dat die bij haar misschien ook zou werken. Dat geldt dus echt niet voor iedereen en alle kinderen hoor... elk kind en elke ouder is weer anders.

Die van ons willen 's nachts niet eens bij ons in bed!

Als Michiel naar het werk gaat (ongeveer een uur of 07.00 hij gaat dan bij ons allemaal langs voor een kusje ) dan word Wilyan vaak wakker en komt dan bij mij in bed liggen tot het tijd is er uit te gaan. Als de klokken hier luiden (om 08.00 uur) dan mag de tv aan, dat is uiteraard alleen als hij niet naat school hoeft want dan lopen we om die tijd naar school.
Zelfde geld ook voor Hanne maar die slaapt vaak net iets langer dan Wilyan.

Vaak kan ik bij Wilyan zelf nog wel lekker door soezen, bij onze kleine stuiterbal/wervelwind krijg je daar de kans niet voor..

quote:

Op donderdag 3 januari 2008 10:56 schreef _Ingrid_ het volgende:
Kim ging keurig netjes meteen slapen. En werd om 4.45 wakker. Er even heen geweest en uiteindelijk heeft ze een kwartier moord en brand geschreeuwd. en toen viel ze weer in slaap en heeft tot 8.30 geslapen.

quote:

Op donderdag 3 januari 2008 10:06 schreef Suzanna het volgende:
Ik heb zelf ook lastige kinderen gehad (en soms nog steeds) met slapen en heb het de harde manier geleerd... wij zaten er HELEMAAL doorheen en ik was constant oververmoeid.

Ik begrijp dat het nu beter gaat Suzanna? Wat fijn zeg!

Ingrid, goed dat het al een stuk beter ging!

En Owlet.... Mutsje. Niet zo onzeker zijn. Ik denk dat jij heel goed weet/voelt wat goed is voor jou en Ronja!

Owlet, hier ook net als bij knorretje & co. Dus jullie zijn niet alleen. Al laat ik Juliette nog wel eventjes huilen als ze in haar slaap wakker wordt/huilt, omdat ze anders alleen wakkerder wordt cq niet meer zonder mij kan slapen.

ik ben er ook niet zo strikt in. soms, als anna ziek geweest is bijvoorbeeld, moeten we weer even heel duidelijk grenzen stellen, anders wil ze elke nacht bij ons in bed. maar in gewone tijden gaat 't hier ongeveer zoals knorretje beschrijft. behalve dan dat stuk over 'als papa weg is'. als het bij af en toe blijft vind ik het erg gezellig.

Hier weer een heerlijk rustig nachtje gehad! (Qua "buitenbuikse" monsters dan...Die andere dacht dat ie op een of ander jumpstylefeest was volgens mij...)

Wij zijn na een paar weken nog steeds verbaasd dat Merlijn zo makkelijk uit ons bed (heeft hij vanaf 4 maanden geslapen) overging naar een eigen bed op een andere kamer. Gelukkig geen strijd en alleen de eerste keer 5-10 minuten toegepast tot hij een beetje gewend was. We hebben hem laatst toen hij een zeer onrustige nacht had zelfs bij ons in bed genomen en meneer wilde na een half uur zelf terug naar zijn eigen bed om te slapen. 's avonds gaat hij met een keer zeggen dat hij dadelijk naar bed gaat naar boven en komen we kijken als hij toevallig niet slaapt maar wel in zijn bed ligt worden we weggejaagd.

Succes voor degene met problemen.