quote:
Op zaterdag 29 december 2007 17:56 schreef Chasiner het volgende:gewoon schijt aan alles en iedereen hebben

niet over nadenken, dat werkt het beste en je eigen ding doen.
Dit werkt echt! (uit ervaring!)
Je moet het dan niet te negatief gaan zien, in de zin van "ik geef om niemand.." of "Niks.. maakt mij meer uit" , maar je gewoon totaal niet druk maken om wat anderen van je (zouden kunnen) denken.
Het is even een knop die je om moet zetten, maar uit ervaring weet ik dat je dit kan leren. Ik ben er zelf nog volop mee bezig.
Vroeger als klein kind was ik altijd vreselijk verlegen, vanaf mijn 15e, 16e is dat gelukkig al een heel stuk bijgetrokken. Voorheen dacht ik altijd, ik BEN verlegen.... dus klaar.
Helaas kwam mijn bezef dat ik er eigenlijk wel wat aan wilde doen te laat. Daarom was ik in mijn middelbare schooltijd naar mijn mening nog veel te verlegen en heb ik daardoor minder van deze tijd kunnen genieten.
Het hele gebeuren van een eerste vriendinnetje... kussen... heb ik helemaal overgeslagen. Ook ik (22) ben nog maagd en heb 2 jaar geleden 1 keer heerlijk gezoend.
Gelukkig is mijn verlegenheid heel erg veel minder, waar ik heel blij mee ben.
Alleen lijkt het nu dat ik een soort van "bang" voor vrouwen ben.... moeilijk uit te leggen, een praatje etc.. lukt mij wel. Maar echt meer contact leggen en afspreken durf ik niet, omdat vrouwen van mijn leeftijd over het algemeen veel meer ervaring hebben dan ik. Iets wat mij bang maakt. Ookal weet ik dat het misschien wel niet nodig is, om daar bang voor te zijn.
Het liefste zou ik een leuk wat jonger meisje willen ontmoeten. Iets wat een jaar geleden gebeurde... helaas is dat niks geworden door detzelfde angst gevoel.
Ik kende haar een dag... leuk mee gepraat... ik was verliefd... zei zag mij absoluut ook zitten... volgende dag met wat vriendinnen van haar... allemaal 15 en 16 film kijken bij haar thuis.
Damn... die gesprekken... ik zat gewoon met rode oortjes!
Die had jongenX gepijpt... en meisjeX had vorige week met 3 jongens gezoend.
HELP.... dacht ik toen en het is nooit meer wat geworden... wel spreken we elkaar nog eens vriendschappelijk. En dan hoor ik verhalen aan van haar over haar vriend etc..... terwijl ik van andere hoor dat het helemaal niet zo'n zorgzaame en betrouwbare jongen is. Maarja... ze is hopeloos verliefd op hem.
Damn... wat is dat pijnlijk om aan te horen.... ze heeft namelijk een top-karakter... ze is slim... en erg volwassen voor haar leeftijd. Neehoor... maar ik was weer te verlegen... bang... onervaren om iets met haar te beginnen.
En die gedachten aan haar en het feit dat ik eigenlijk nogsteeds dingen voor haar voel maken het voor mij alleen nog maar moeilijker om nieuwe vrouwelijke contacten te leggen.
Maargoed... zoals TS schrijft... in winkels... ben ik ook vaak verlegen.
En ik kan echt overal spontaan uit het niets een rode kop van het blozen krijgen.... doordat ik mijzelf voel blozen wordt het alleen maar erger en erger en weet ik niet hoe snel ik die winkel weer uit moet zijn.
Hoe het komt? Wist ik het maar.
Vroeger op de middelbare school heb ik weleens flink wat uren na moeten blijven, omdat ik rood werd bij de vraag 'Jongens... zeg eerlijk.... WIE heeft gisteren die tafel lopen bekrassen?" Ik wist er niks vanaf.... wist ook zelfs niet wie het dan wel gedaan had.... maar IK werd rood, dus had ik het gedaan.
Lang verhaal..... kortom... your not alone!
En je kan zeker je verlegenheid / onzekerheid onverwinnen!
Ik ben gelukkig al aardig op weg!
Weet niet op TS en de rest die dit leest op het hele verhaal zat te wachten... maar ik moest het even kwijt.