Misschien dat ik de enige ben, maar ik vind het nu wat beter geworden. Bijna elk personage heeft op het moment een verhaallijn, waardoor er altijd wel iets te zien valt en de hele aflevring toch nog altijd iets te bieden heeft.
Dian en de stalker, Ludo en de reorganisatie (die Geert lijkt me wel een gladde jongen, dat kan nog interessant worden), Milan en Nina in strijd om wie succes zal krijgen, Nick en Sjors (Nick was weer lekker achterbaks aan het konkelen), Lorena en Fos (the match made in hell), Dorothea en Love Tree, Rik in de cel. Om maar wat op te noemen.
Of alle verhaallijnen even geslaagd zijn is een tweede, maar op z'n minst kijken we niet meer zoveel tegen betekenloze mensen aan die echt niets te doen hebben. Dus ik klaag (nog) niet.
P.S.: Goede vraag wat er in godsnaam met die Thijs ie gebeurd....
"Ik vind het niet erg als iets niet makkelijk is, ik win meestal, weet je!"