Als je het wilt proberen, zou ik als de wiedeweerga wel een boek over ‘omgaan met borderliners’ op de kop tikken. Omgaan is geen sinecure. Alles wat ik nu zeg is natuurlijk enigszins generaliserend, maar vooruit: borderliners hebben goed ontwikkelde sociale antennes. Ze kunnen goed aanvoelen wat er mis is, wat, als ze dit ‘ten goede’ gebruiken heel fijn kan zijn. Echter, zodra je ze tegen de haren instrijkt kunnen ze dit ook medogenloos gebruiken om je keihard in te palmen en verwijten te maken. Je moet heel goed beseffen waar je staat, en wiens of wier schuld het eigenlijk is.
Kritiek geven? Begin maar vast te oefenen met dingen héél voorzichtig brengen, en dan nog zal het misgaan. Wen ook aan ontzettend afgestoten te worden, en dan weer heel erg aangetrokken te worden. Dat is ontzettend zwaar. Het gebeurt keer op keer.
Lees ook verhalen van anderen die kapot zijn gegaan aan een relatie met een borderliner, compleet ingepalmd, compleet kapot gemaakt. Het is niet niets. Uiteindelijk kán het. Ik zou het niet kunnen. Ik heb wel een goede vriendin als borderliner, maar eens in de zoveel tijd is het weer raak, en dan kan ik niets goed doen. Belt ze op om even te vertellen hoe ik niet deug (meestal nadat ik heb opgemerkt dat hoe ze nu weer bezig is echt geen heilzaam idee is) en hoe ik verschrikkelijke dingen zeg, etc. etc. Duurt een paar dagen, en dan komt ze weer terug. Zulke perioden hangen bij haar samen met overige omstandigheden, zoals stress op het werk, of in de relatie. Ik moet een zeker afstand bewaren tot haar, anders dan is het voor mij niet uit te houden.
Weet dus goed wat je doet.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.