Hallo mensen. Ik ga de voorgeschiedenis even niet herhalen, korte samenvatting: Ik voel me (al jaren) niet zo happy, maar ben te ongemotiveerd/bang/dom/aarzelend/initiatief loos/pessimistisch/depressief/eenzaam om hier écht iets aan te doen. Voor meer info --> zie oude topics.
Dan even naar de laatste maanden. Ik kan niet teveel details geven, aangezien ik herkenning wil voorkomen, hopelijk geeft de OP genoeg info voor zinvolle reacties.
Bezig met HBO-studie, zomer 2008 afgestuurd, dan 21 jaar.
Keuze: Master-traject óf gaan werken.
Ik ben al een behoorlijke tijd behoorlijk vastbesloten om een master te gaan halen. Ik weet dat ik dit kan aangezien ik zonder veel moeite door het HBO ben gekomen en de motivatie komt voornamelijk vanuit het feit dat écht interessante carrierestartpunten traineeships zijn, waarvoor WO vereist is. Bovendien doe ik een brede opleiding en wil ik graag wat specialisatie en verdieping.
De laatste tijd ziet deze optie er opeens wat minder zonnig uit. De eerste reden is het kostenaspect, studiekosten + huur en levensonderhoud voor 2 jaar resulteert in een extra lening van rond de 15 tot 20 duizend euro. Het is nog maar de vraag of die MBA zoveel geld waard is, zeker gezien de mogelijkheid om later een master te volgen als ik het dan nog wil en het tref met mijn werkgever. Het topic gaat hier niet echt over, maar reacties op het HBO/WO vraagstuk mogen natuurlijk wel.
Een andere interessante optie waar ik mee speel is om te gaan werken. En niet alleen dat, maar dan ook bewust een baan te zoeken in de randstad of bijv. in Utrecht. Ik zie dat als een nieuwe start en dé manier om uit mijn huidige impasse/depressie te geraken. Zie daar ook weer een tegenargument voor de master, ik zou dan nog 2 jaar 'stil' blijven staan voor wat betreft mijn sociale leven aangezien ik dit in mijn huidige omgeving heel moeilijk vind aan te passen.
Nu ben ik gelukkig in een redelijk positieve stemming en daardoor in staat om dit verhaal te schrijven. Er zijn ook momenten dat ik mezelf al na mijn opleiding maanden lang thuis zie zitten, niet in staat om een keuze te maken of ik zie mezelf toch voor de master gaan en ongelukkig zijn met mijn sociale leven en de financiële gevolgen van het volgen van de master en de druk die dat met zich mee brengt om het te halen.
De vraag is eigenlijk enerzijds, master of werken? Niet in het algemeen, maar in het kader van bovengenoemde informatie en die uit oude topics van me voor mensen die puf hebben om die te bekijken. Anderzijds is de vraag of een nieuwe omgeving dé oplossing kan zijn om uit de depressie te raken, waar ik al zolang naar opzoek ben. Zo ja, welke houding is dan belangrijk, hoe voorkom ik dat ik in die nieuwe omgeving in een misschien nog wel dieper gat val? (zonder mijn familie in de buurt, de ene goede vriend die ik heb en medestudenten waar ik het goed mee kan vinden).
Ik wil heel graag wat van mijn leven maken, maar ben ook een echte doemdenker en misschien wel genetisch voorbestemd om pessimistisch, perfectionistisch en extreem zelfkritisch te zijn, ik heb mezelf in ieder geval nooit anders gekend. Ik zal hiermee moeten leren leven, maar verdien ik dan geen goed leven? Hoe kan ik mijn leven na de opleiding gelukkig maken dan mijn tijd als scholier en nu als student?