quote:
Op maandag 26 november 2007 13:56 schreef Again het volgende:Leonieke pff ik ben blij dat ik niet een of ander misselijk wicht ben haha. Mijn vriend zei ook al; zolang je het ze niet misgunt of ze iets verkeerds toewenst is het toch niet erg?
Ik ben echt heel blij voor haar hoor maar (nog) niet blij voor mezelf. Zo moet ik het maar bekijken!
Aan de andere kant word ik tante en dat is ook wel heel speciaal toch?
Ah lieve Again, wat een nieuws lees ik een paar posts onder deze. Het kan idd cru zijn

Maar nog even op deze post terugkomen. Je moet jezelf echt wat tijd geven om aan het idee te wennen hoor. Er is daar (in mijn ogen) niets verkeerd mee. Die ietwat jaloerse gevoelens zijn niet fijn, maar heel normaal

Ik was blij dat mijn zus daar goed mee om kon. Ze zei zelf dat ze verschrikkelijk nieuws had (terwijl het natuurlijk goed nieuws was) en dat ze het vooral heel erg vond dat ze het mij moest zeggen (maar je kan zoiets niet verbergen he

). De tranen sprongen op dat moment in mijn ogen (het was totaal onverwacht, net 3 maand in een nieuwe relatie) maar ik ben pas echt beginnen wenen toen ze me vroeg of ik ook meter wou worden. Maar toen waren het tranen van geluk (een paar jaar ervoor had ze gezegd dat ik het niet mocht zijn).
Tante zijn is idd ook heel fijn

(je kan ze namelijk teruggeven als ze vervelend doen

)
En soms is het wel eens moeilijk (ik heb ook soms nog dagen dat ik liever niet langsga of dat ik beteuterd naar huis terugkeer, zeker als hij weer zo schattig en lief was

) maar dan weet ik ook dat mijn zus me wel begrijpt (onlangs zei ze nog tegen mijn ma dat ze het zo moeilijk vond voor mij...).
(en net daarom kan ik er bij mijn zus wel mee omgaan en bij mijn schoonbroer niet, zij hebben er geen begrip voor, integendeel zelfs... hoe meer ze het kunnen "doorsteken" dat zij wel een kind hebben, hoe liever... met zo'n mentaliteit kan ik niet om
maar dat vind ik dan ook niet echt erg.)