Het dreumestopic [1-2 jaar] deel 18

quote:

Op vrijdag 14 december 2007 19:14 schreef cattie het volgende:
Ik kom even snel binnenvallen.
Na maanden van goed zijn avondeten eten, wil Ive sinds een week niet meer. Overdag gaat het eten prima. 's Avonds is eten nu een drama. Zo snel als hij zijn bord voor zich heeft, met dingen die hij voorheen graag at, gaat hij huilen en krijsen en de "banaan-houding" doen. Het is niet dat hij geen honger heeft (gisteren heb ik dat even geprobeerd door hem een boterham te geven). Af en toe maakt hij ook wel aanstalten om te gaan eten, maar zo snel zijn lepel het eten raakt stopt hij. We mogen hem absoluut niet voeren. Ik heb geen idee wat er aan de hand is. Ik heb al ander bestel en andere broden geprobeerd, maar niets helpt tot nu toe.
En 's nachts heeft hij honger. Tot gisteren gaven we hem dan wat, maar daar zijn we sinds gisteren mee gestopt, want dat is niet de oplossing. Dus afgelopen nacht was hij ontroostbaar.
Iemand nog tips of bemoedigende opmerkingen?

quote:

Op donderdag 13 december 2007 21:07 schreef chacama het volgende:
/een onsje aandacht aub modus aan/

Ik zit er even doorheen. Vanmiddag had ik nog goede moed. Fleur was weer opgeknapt van de waterpokken en Maud had vannacht goed geslapen. Maar toen ik vanmiddag mijn gevoel volgde en met de oppas belde, hoorde ik op de achtergrond Maud huilen en hoesten. De oppas stond net met de telefoon in handen om mij te bellen, want er was 'geen' land meer met Maud te bezeilen. Dus in overleg getempt en ze ging naar 38,4. En maar hoesten en piepen. Dus knoop doorgehakt en naar de HA gebeld we konden een half uurtje later terrecht. Daar aangekomen kregen we de diagnose gesteld: oorontsteking met of een virale bronchitus of kinkhoest. En omdat hij kinkhoest niet uit kon sluiten, is ze meteen op anti-biotica gezet om verdere besmetting te voorkomen. En nu loop ik rondjes van het zorgen maken. Ik ga 100 keer in mijn hoofd alles langs. Wat heb ik gedaan, waarom is ze zo ziek. En waarom heb ik het zo verrekte druk met de zaak dat ik niet eens thuis kan zijn om voor d'r te zorgen. Ik voel me zo rot schuldig. Zo'n slechte moeder.....

/een onsje aandacht aub modus uit/

het van me af schrijven heeft al iets geholpen. Ik ga in elk geval vannacht naast d'r slapen, want zo helemaal alleen op d'r kamer vind ik niet veilig. Ze hoest zo en ademt zo ontzettend oppervlakkig. Ik moet gewoon weten dat ze ademt, dan maar weer een rotnacht, het kan me niets schelen als mijn guppie maar weer beter wordt.

quote:

Op vrijdag 14 december 2007 12:30 schreef chacama het volgende:
-knip-
Verder zijn we de nacht redelijk goed doorgekomen. Maud heeft nog net geen 39 koorts en heeft de hele nacht bij me gelegen. Ik had het voedingskussen onder me gelegd en zo hebben we half zittend geslapen. De combi-sleeper heeft zijn geld nu al opgebracht. Maud in die 'slaapzak' terwijl ik lekker onder mijn eigen dekbedje lag en zo heb ik ze gesusd en overeind gehouden tijdens hoest- en spuugbuien. Het was eigenljk wel heel lekker om d'r net als toen ze heel klein was bij me op mijn buik te hebben liggen. En toen we vanochtend wakker werden keek ze me stralend aan en zei: mama die en wees naar d'r lege fles.... heerlijk, maar wat zal ik blij zijn als ze weer geen rust meer in d'r kontje heeft om meer dan 5 minuten bij me op schoot te zitten.

quote:

Op vrijdag 14 december 2007 16:57 schreef chacama het volgende:
Net weer terug van de HA. Mijn zorgen zitten nu tot in mijn hoofd. Om gek van te worden. Ik maak me nu alleen nog maar zorgen. Geen schuldgevoel meer, alleen nog maar zorgen.

Ze heeft sinds vannacht niet meer gedronken. Alles wordr geweigerd en de temp blijft boven de 38,5. De HA heeft andere medicijnen gegeven en een puffer om de ademhaling minder oppervlakig te hebben. Ze was duidelijk zieker dan gisteren, maar nog niet ziek genoeg oftewel net nog te levendig voor een doorverwijzing naar de Kinderarts. Met de wijze woorden: zorg dat ze drinkt en je eigen arts heeft weekenddienst heeft ie ons met een zachte blik en een warme lach weer terug naar huis gestuurd en nog net voor het weggaan, hoorde ik nog: niet twijfelen, als je niet zeker bent bel je met de HAP.

Thuis gekomen eerst weer drinken aangeboden, gewone fv wilde ze niet, bv wilde ze niet, sap gewoon niet, water niet.....niets niet. Uiteindelijk alleen de Amoxicline erin gekregen een puf gegeven en toen in bed gelegd en daar ligt ze nu nog steeds....te slapen.