Plaats hier je zelfgeschreven gedichten, deel 4.

De Nederlandse taal beheren? Nu, nee, zo ver zou ik niet willen gaan.

+1

Dooie mus

Oh de mussen, de mussen, de mussen
Er zitten heus grappige tussen
Het getsjierp is best aardig en ik hou echt van bruin
Maar ze poepen! Ze poepen en masse in mijn tuin.

Oh de mussen, de mussen, de mussen
Er zitten heus nettere tussen
Zo had ik er twee, maar die vielen van ‘t dak
Een dooie, een dooie! Da’s waar ik naar snak.

Intra-uteriene vruchtdood

Ik wil
een maanlandschap
ter grootte
van de aarde

Der Übermensch

Hij opent sloten met ogen (lasers)
en sluit kaken met vuisten (dáárom!),
maar wat meneer verzwijgt voor zijn lezers,
waarom!?

Wij, mensen
Wij weten wat we weten
En weten dat dat niets is

Maar we gaan ons
Voordat het te laat is
Natuurlijk onsterfelijk maken

Dat weten we

_Bwahahaha!

Dromend hoopt de mens
Op ontstijgen van elkaar
Weg te zweven naar
die eeuwige wens

Hij stijgt, zweeft en hij vliegt
Ware die aardse verbinding
Er nou maar niet

Mwa. Lang geleden dat ik weer iets gemaakt heb. Laat staan hier gepost .

Erik! Man! Waar was je al die tijd?

Eigenlijk, he, Erik, gaan onze gedichtjes over exact hetzelfde. Realiseer je je dat wel?

quote:

Op vrijdag 9 mei 2008 00:26 schreef De-oneven-2 het volgende:
Eigenlijk, he, Erik, gaan onze gedichtjes over exact hetzelfde. Realiseer je je dat wel?

Ja, dat viel me ookal op en het leek me dus een perfect moment om mijn schrijfsel te plaatsen.

quote:

Op vrijdag 18 april 2008 23:34 schreef De-oneven-2 het volgende:
We zullen het nooit weten, Pope.

Wel degelijk. Heidegger hield van Hölderlin en niet van bijvoorbeeld Reinaert de Vos.

Jeetje! Er zijn hier mensen die ongelooflijk goed schrijven! Ik ben erg onder de indruk



Copyright natuurlijk



Ook copyright xD

Hmmz en dan nog deze:


Berusting

Haar al vele malen geschonden lichaam
werd opnieuw voorwerp van zijn lust
Verdrinkend in weer dezelfde narigheid
werd er door haar in het noodlot berust

Ook ditmaal weer sloot zij haar ogen
teneinde uit te bannen wat haar overkwam
Ze wist wel beter dan dit te stoppen
Dus zei ze geen woord en hield zich lam

Dat haar dit immer overkomen moest
Te vaak had zij zich er over verbaasd
Het moest dan wel haar schuld zijn
Hoe kon het anders dat men zo op haar aast?

Reeds vanaf jong wilde men haar bezitten
drong men binnen tot diep in haar ziel
Daar dan dood en verderf zaaiende
werd ze gebroken als 't niet beviel

Niet meer dan een popje was ze voor hen,
breekbaar als porcelein zo bleek al snel
Zo belangrijk als het maken van scherven
was 't stelen van haar onschuld evenwel

Nu al lange tijd niet meer onschuldig
't woord zelfbeschikking heeft al afgedaan
weet ze zich te schikken naar 's mans wensen
Erin berustend dat 't haar altijd zo zal vergaan

Ook copyright

En tot slot:

Leef
Zie hoe helder blauw de lucht
Voel hoe warm het stralen der zon
Heb eens oog voor de natuur
’t was immers daar waar ’t allemaal begon

Spits je oren eens voor ’t geluid
van een vogeltje zo schoon
Sta eens stil bij het draaien van de wereld
of vind je ‘t allemaal heel gewoon?

Probeer nu eens eindelijk
een beetje intens te leven,
want hoe weet je nu of alles van vandaag
je ook morgen zal omgeven?

Sta daarom eens even stil
Leef eens voor een dag!
Laat je verleiden door de natuur,
want heus echt leven mag!

'nd natuurlijk ook copyright.

Ben benieuwd wat jullie ervan vinden!

quote:

Op zondag 25 mei 2008 09:57 schreef Crystal_Mind het volgende:
Jeetje! Er zijn hier mensen die ongelooflijk goed schrijven! Ik ben erg onder de indruk

[ afbeelding ]

Copyright natuurlijk

[ afbeelding ]

Ook copyright xD

Hmmz en dan nog deze:


Berusting

Haar al vele malen geschonden lichaam
werd opnieuw voorwerp van zijn lust
Verdrinkend in weer dezelfde narigheid
werd er door haar in het noodlot berust

Ook ditmaal weer sloot zij haar ogen
teneinde uit te bannen wat haar overkwam
Ze wist wel beter dan dit te stoppen
Dus zei ze geen woord en hield zich lam

Dat haar dit immer overkomen moest
Te vaak had zij zich er over verbaasd
Het moest dan wel haar schuld zijn
Hoe kon het anders dat men zo op haar aast?

Reeds vanaf jong wilde men haar bezitten
drong men binnen tot diep in haar ziel
Daar dan dood en verderf zaaiende
werd ze gebroken als 't niet beviel

Niet meer dan een popje was ze voor hen,
breekbaar als porcelein zo bleek al snel
Zo belangrijk als het maken van scherven
was 't stelen van haar onschuld evenwel

Nu al lange tijd niet meer onschuldig
't woord zelfbeschikking heeft al afgedaan
weet ze zich te schikken naar 's mans wensen
Erin berustend dat 't haar altijd zo zal vergaan

Ook copyright

En tot slot:

Leef
Zie hoe helder blauw de lucht
Voel hoe warm het stralen der zon
Heb eens oog voor de natuur
’t was immers daar waar ’t allemaal begon

Spits je oren eens voor ’t geluid
van een vogeltje zo schoon
Sta eens stil bij het draaien van de wereld
of vind je ‘t allemaal heel gewoon?

Probeer nu eens eindelijk
een beetje intens te leven,
want hoe weet je nu of alles van vandaag
je ook morgen zal omgeven?

Sta daarom eens even stil
Leef eens voor een dag!
Laat je verleiden door de natuur,
want heus echt leven mag!

'nd natuurlijk ook copyright.

Ben benieuwd wat jullie ervan vinden!

Ik vind ze geweldig!

Het eerste vind ik best goed.

Het Jaar van de Hond

In deze bloedstollende kou
bloeden de bloemen
hun nectar voor jou,

barsten de levensaderen
van geluk en bladeren
als jouw rode lippen

die smaken
naar vergankelijkheid
en goedkope huiswijn.

Zullen de kringen
ooit nog keren
alsook jij onder mijn ogen verdwijnt?

zodat de zwarte lucht
in zomeravonden
slechts een winterschaduw blijkt?

en zullen de seizoenen
het ooit beseffen
wat je lief hebt, raak je kwijt?

een even jaar duurt langer
dan alle andere samen
want nu is het even voor altijd.

Tijdens mn werk zat ik wat op een velletje te schrijven, is dit geworden..

Ongekende mogelijkheden met pen en papier

Gedachten en zinnen als
stormen in stil water. Daar,
waar woorden vervagen en
letters weerklinken
zijn de talen der lett'ren
in een fluister gedoofd.

quote:

Op donderdag 29 mei 2008 20:47 schreef Skv het volgende:
Tijdens mn werk zat ik wat op een velletje te schrijven, is dit geworden..

Ongekende mogelijkheden met pen en papier

Gedachten en zinnen als
stormen in stil water. Daar,
waar woorden vervagen en
letters weerklinken
zijn de talen der lett'ren
in een fluister gedoofd.

Sterk staaltje hoe gebruik ik zo veel mogelijk cliché dichtwoorden in één gedicht en probeer het goed te laten klinken maar vergeet de inhoud.

De lippen van een kus
Ze bezigen niet voor niets geen woord
Ze bezigen geen woord
Omdat er geen woorden zijn
Voor wat ze zeggen

Zo de golven van de zee
Natuurlijk geen land raken
Of kust
Althans, niet alvorens die grenzen
Drastisch te verleggen

Of denk jij dat Wind weet
Van Noord, of West
Of Zuid
Of wat voor richting dan ook
Die wij haar opleggen

Niet slecht. Maar heb je nou de klank zo vernacheld om tenminste steeds 5 regels te krijgen?

Ik heb 'm geschreven onder invloed, Pope. Ik ben er zelf ook niet echt tevreden over.
Pas 'm misschien nog aan.

Hmz. Als je 'm rapt, is ie nog best te doen, trouwens.

Kut. Dat was nummer 20.000.

quote:

Op maandag 2 juni 2008 01:03 schreef De-oneven-2 het volgende:
Hmz. Als je 'm rapt, is ie nog best te doen, trouwens.

Dan wel door Ali B.

Hoeveel woorden
In het alfabet?
Hoeveel zinnen
Van A tot Z?

Hoe komt het dan toch
Dat ik het
Met slechts zes-en-twintig letters
Bij jou niet red?

Aw.

Als een Zonnestraal, onderweg van de sterren naar de aarde.
Doet er eeuwen over om te beseffen dat zij het is die het leven verlicht.
Jarenlange reis door de ruimte, omhuld door het niets, de eeuwigdurende leegte, heeft zelfs een zonnestraal een planeet nodig om te weten dat zij leeft.

VET, KAPITEIN!

Ik ben niet bang om dood te gaan, want van binnen ben ik al een beetje gestorven.
Die zachte warme omhelzing van het zwarte niets, de eeuwigdurende leegte, kan mijn paradijs zijn.
Mis ik de dood nu al?

Wat drijft, tussen 't riet
Is zonder twijfel
De romp van Piet

Wat zoveel betekent
Als dat je z'n ledematen
Nergens ziet

Waar ze zijn, weet niemand
Misschien gezonken
Misschien ook niet

Wat drijft, tussen 't riet
Is zonder twijfel
De romp van Piet

verbaasd over mijn fout
trillend van pijn en verdriet
terug naar de school

geknakte ziel mee
onder zijn armen naar huis
huilend op weg

het was gezellig
hij wist niet wat hem overkwam
toen we toesloegen

met de staart omlaag
droop de jongen maar snel af
gelach van meisjes

(Senryu pogingen)

Ik weet niet goed,
Ik durf niet meer,
Kan ik het je zeggen?
Zijn we al te diep gedaald?
Valt er nog iets uit te leggen?

Of zijn er slechts nog leugens,
leugens en harde woorden.
Leugens om jezelf te verheerlijken,
om jezelf nogmaals te bekoren.

Is er nog een optie,
kan ik een klinker kopen?
Of zijn we al te diep gedaald,
en is dit boek nu toch gesloten

Soms denk ik na over mijn leven
En denk ik: is er dan niets meer?
Dan stop ik weer heel even
En denk ik: wat dacht ik ook alweer?

In zee

Ik zwom een keer in zee
kwam er een letter naar benee
de letter kwam op mijn hoofd

maar het maakte niet uit
het deed geen pijn
de letter was een zachte 'g'


Denken in bed

Nachten achter elkaar
zat ik denken
wat er mis is met me

Toen op een nacht
vond ik het antwoord:
Ik slaap niet genoeg

Dag lieve...

Woorden tekort
tranen te veel
Eerst was je nog heel

Voor altijd hielden we van elkaar
Losmakelijk verbonden
Je was altijd hapklaar

Nu is het voorbij
En ben je niet meer
Maar je zit nog wel in mij

Dag lieve dropveter, ik hield van je (l)

-edit

Dubbel

[ Bericht 91% gewijzigd door Strychnine op 14-08-2008 05:58:20 ]

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 20:28 schreef Strychnine het volgende:
Voel me, leef me
...
...
Uit deze gevangenis

/droef gedicht.

Ik dacht deze al te herkennen. Die had je ook op de eerste pagina gepost
Anyways, misschien niet opgewassen tegen die ervaren dichters hier in het topic maar hier is mijn schrijfsel

GROEN

Niet weten is niet kennen.
Niet weten is niet missen.
Maar niet kennen is niet gelijk geen gemis.
Ik weet van liefde maar ik ken geen liefde.
Ik mis liefde.

Als pure schoonheid daar is waar verbeelding de enige waarheid is,
En missen zowel gevoel als denkproces is,
Verbeeld ik mij dan mijn gemis?
Is het ongepoëtiseerd nog wel te herkennen?
Zal de echtheid mij teleurstellen?

Zal een mond een hart doen vullen daar waar het spreekt?
Of een hand leven doen ontdooien daar waar het raakt?
En jouw arm hartstocht brengen daar waar het mij omarmt?
Ik weet van jou maar ik ken jou niet.
Ik wil jou kunnen missen.

Extrovert voor ieder ander maar verbaal bang bij jouw luisterend oor.
De twijfels in mijn hoofd, een afstand in jouw oog.
Jouw aanraking geliefd maar verlegenheid zal juichen.
Ik weet van jou en ik ken jou.
Ik kan jou missen.

Openstaande vragen zal jij doen sluiten, verbeelding doen ontnuchteren,
En opvulling geven daar waar het nodig zal zijn.
Jij wordt mijn inleiding, mijn start, mijn allereerste,
Maar ik zal jouw allerlaatste zijn want ik ken liefde.
Ik mis jou nu al.


[ Bericht 2% gewijzigd door caradoc op 14-08-2008 17:05:38 ]

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 05:54 schreef caradoc het volgende:

[..]

Ik dacht deze al te herkennen. Die had je ook op de eerste pagina gepost

Sorry, dat had ik niet door
Het is ook al een 'oudje'.

Beginneling en fan van korte en eenvoudige gedichtjes

Beboet
Mijn emoties bereiken
hun topsnelheid
en eindigen bij het politiebureau
voor te hard rijden

Piet en Mien
Piet zit thuis
en kijkt naar buiten
hij is eenzaam en alleen
want Mien is over hem heen
dus vult hij nu de dag
met denken aan haar verloren lach

Nog geen titel
Waaraan moet je voldoen
om erbij te mogen horen
wat zijn de eisen
van vandaag en morgen?

Prachtig hoe te zien dat mensen hier de meest vernachelde cliché 'vroeger kon ik goed sinterklaasgedichten schrijven' gedichten posten. Dat iemand dan ook nog positief reageert op één dezer amateurwerken werkt mij persoonlijk op de lachspieren. Begrijp me niet verkeerd, ik houd enorm van gedichten. Maar wel van goede gedichten.

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 18:41 schreef wiggahlipz het volgende:
Prachtig hoe te zien dat mensen hier de meest vernachelde cliché 'vroeger kon ik goed sinterklaasgedichten schrijven' gedichten posten. Dat iemand dan ook nog positief reageert op één dezer amateurwerken werkt mij persoonlijk op de lachspieren. Begrijp me niet verkeerd, ik houd enorm van gedichten. Maar wel van goede gedichten.

Je kent het wel, de uitspraak: "Ik ben normaal en de rest van de wereld is gewoon vreemd." Het doet me enigszins aan jou denken. Uit je posts komt naar voren dat jouw eigen werk ver boven het werk van anderen staat. Dat terwijl je dit topic vult met voor de meeste mensen abstracte gedichten. Het gaat over wat jij als lezer eruit kan halen. Prima, jouw stijl, alleen niet door iedereen geliefd. Toch is jouw werk tenminste dichtwaardig te noemen. Jij bent normaal en de rest is vreemd en gewoon bagger.

Maar weet je, soms zijn de mooiste dingen ook gelijk de meest simpele dingen. Zoals zo'n uitgestippeld "sinterklaas" gedicht waarvan de boodschap overduidelijk is zonder dat je hiervoor hoeft na te denken. Dit betekend niet dat je moet stoppen met je negatieve reacties. De wereld is beter af zonder dat elke boe of bah vereerd wordt. Ik mag jou wel wiggahlipz, of je nou al je reacties meent of niet.

[ Bericht 0% gewijzigd door caradoc op 14-08-2008 19:18:51 (Oh mijn hemel, een spelfaut!?) ]

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 19:09 schreef caradoc het volgende:

[..]

Je kent het wel, de uitspraak: "Ik ben normaal en de rest van de wereld is gewoon vreemd." Het doet me enigszins aan jou denken. Uit je posts komt naar voren dat jouw eigen werk ver boven het werk van anderen staat. Dat terwijl je dit topic vult met voor de meeste mensen abstracte gedichten. Het gaat over wat jij als lezer eruit kan halen. Prima, jouw stijl, alleen niet door iedereen geliefd. Toch is jouw werk tenminste dichtwaardig te noemen. Jij bent normaal en de rest is vreemd en gewoon bagger.

Maar weet je, soms zijn de mooiste dingen ook gelijk de meest simpele dingen. Zoals zo'n uitgestippeld "sinterklaas" gedicht waarvan de boodschap overduidelijk is zonder dat je hiervoor hoeft na te denken. Dit betekend niet dat je moet stoppen met je negatieve reacties. De wereld is beter af zonder dat elke boe of bah vereerd wordt. Ik mag jou wel wiggahlipz, of je nou al je reacties meent of niet.

Hij heeft gelijk en zo simpel is het. Geen enkele lof voor wiggahlipz, maar gelijk heeft 'ie.

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 19:09 schreef caradoc het volgende:

[..]

Je kent het wel, de uitspraak: "Ik ben normaal en de rest van de wereld is gewoon vreemd." Het doet me enigszins aan jou denken. Uit je posts komt naar voren dat jouw eigen werk ver boven het werk van anderen staat. Dat terwijl je dit topic vult met voor de meeste mensen abstracte gedichten. Het gaat over wat jij als lezer eruit kan halen. Prima, jouw stijl, alleen niet door iedereen geliefd. Toch is jouw werk tenminste dichtwaardig te noemen. Jij bent normaal en de rest is vreemd en gewoon bagger.

Maar weet je, soms zijn de mooiste dingen ook gelijk de meest simpele dingen. Zoals zo'n uitgestippeld "sinterklaas" gedicht waarvan de boodschap overduidelijk is zonder dat je hiervoor hoeft na te denken. Dit betekend niet dat je moet stoppen met je negatieve reacties. De wereld is beter af zonder dat elke boe of bah vereerd wordt. Ik mag jou wel wiggahlipz, of je nou al je reacties meent of niet.

Ik stond op met het ochtendgloren
's morgens vroeg om kwart over zes
De buurman was al begonnen met boren
En ik vond het allemaal wel best

Wat was god's programma voor U - oh blanke bladerzijde
Het was slechts enige weken terug dat hij u op maat liet snijden

Nu ontvlucht je de omhelzing van mijn handpalm, zo warm en nat
En eindig jij, mijn blanke bladerzijde, in de 'papier hier aub' krat.

Maar voorbij is het dan nog lang niet, en zelfs jij weet dat
Want in je tweede leven zul je immer dansen rond mijn gat

Om wiens 'sinterklaasgedichten' gaat de discussie nu eigenlijk?
_{Ik ben er nog niet uit of ik me door julie aangesproken voel of niet...} .

quote:

Op donderdag 14 augustus 2008 18:41 schreef wiggahlipz het volgende:
Prachtig hoe te zien...

Ah,
dan ben jij vast en zeker het miskende genie.

Linkje naar de vorige delen aub?

Nou ja, ik zal in ieder geval een eigen gedichtje posten, niet zo goed en diepgaand als die van jullie, eigelijk best slecht, maar -naar ik hoop- toch redelijk amusant:

Er was een prinsesje in het dorpje Roosendaal
Ze heette Rosalinde en haar uiterlijk was werkelijk geniaal
En zeven knappe koningszonen, van overal uit die streek
Die kwamen naar haar kijken, minstens tweemaal in de week
Haar vader, dus de koning van het dorpje Roosendaal
Die vond dat heel vervelend en vond dat ook nog heel normaal
Daar staan ze weer, zo zei hij, kijk, daar staan ze op de stoep
Ze gluren in de vestibule, die hele prinsentroep
Kom, Rosalinde, ga naar 't park de eendjes voeren
Ik wil niet hebben dat die prinsen naar je loeren
En rosalinde ging gehoorzaam naar het park, maar ja
de koningszonen kwamen haar onmiddellijk achterna
De koning zag het dadelijk. Hij kreeg een rode kop
En sloot zijn dochter woedend in haar torenkamer op
Gelukkig zuchtte hij, dat is tenminste voor elkaar
Maar toen hij in de tuin ging zitten, kijk wat zag hij daar?
Daar stonden zeven ladders bij het raampje van de toren
Toen ging de koning schreeuwen, zo dat iedereen 't kon horen
En nu is het uit, zo brulde hij, door 't dolle heen van drift
Ik sluit haar in het kolenhok, of desnoods in de lift
De badkamer is beter, lieve, zei de koningin
Daar zit ze heel erg veilig en er zijn geen raampjes in
Die arme Rosalinde zat dus voortaan naast het bad
En maakte uit verveling telkens haar kroontje nat
Ze zat er drie, ze zat er vijf.. ze zat er veertien dagen..
Toen kon dat arme meisje het niet langer meer verdragen
Ze maakte met haar nagelvijl een gaatje in een buis
Het water spoot van psjj! Het was een vreselijk geruis
Dat was een consternatie in het koninklijk gezin
Bel dadelijk de loodgieter, zo riep de koningin
De koning stond te tieren met zijn vinger op het gat
En roselinde zat te kijken op de rand van 't bad
De loodgieter kwam binnen en wou daadlijk aan de slag
Maar toen hij daar die lieve mooie Rosalinde zag
Toen ging hij naast haar zitten en keek en keek en keek
Nou komt er nog van snauwde de koning boos en bleek
Jazeker, zei de loodgieter en gaf 't prinsesje een zoen
De koning sprong haast uit elkaar maar ja wat kon hij doen?
Daar stond hij met zijn vinger op het gat, hoog in de lucht
en ondertussen zijn die twee te zamen weggevlucht
De koningin riep: jakkes wat ordinair
Mijn dochter is weggelopen met een man van het sanitair
We hadden toch die zeven prinsen moeten laten komen
Dan had ze hoogstwaarschijnlijk daar wel eentje van genomen.

Zit en staar

Ik zit
en staar
in mijn handen heb ik scherven
mijn vingers bloeden en ik?

Ik zit en staar
en kijk naar nergens
want in mijn handen hield ik mijn leven
maar ik kon het niet bergen.

_{natuurlijk (c)}

[ Bericht 7% gewijzigd door DivineJester op 19-08-2008 09:37:23 ]

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 18:52 schreef De-oneven-2 het volgende:

[..]

Ah,
dan ben jij vast en zeker het miskende genie.

Een spelfout is menselijk. Maar je hebt gelijk, menselijk ben ik niet. Ik sta er ver boven. En nog veel verder boven de top van jou kunnen. Ik probeer het wel eens te vergelijken met een verlaten boswachterszoontje uit Zimbabwe. Een jongen, 12 jaar, zonder studie , zonder dat iemand begrijpt wat hij zegt, maar desalniettemin een held in zijn eigen bos. Held van de apen, held van de leeuwen. In het land der blinden is éénoog koning. Zo ook deze jonge held, onwetend als hij is. Vergeet dat niet De-oneven-2. Vergeet het niet.

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 10:25 schreef Pappie_Culo het volgende:
Ik stond op met het ochtendgloren
's morgens vroeg om kwart over zes
De buurman was al begonnen met boren
En ik vond het allemaal wel best

Toen ik een jaar of zes, zeven was, en in groep 4 zat van de basisschool , kregen wij af en toe de opdracht een gedicht te schrijven. Gedichten als deze werden er ook geschreven, dat weet ik nog best. Wellicht niet in deze vorm, met deze mooie woorden, maar de intentie van de schrijver was exact hetzelfde. Ik bekritiseerde een aantal klasgenoten toen ze hun creaties voor de klas moesten opdragen. Knakworst gedicht! Knakworst gedicht ! riep ik luidkeels door onze aula. Wat bedoel je daarmee? riep mijn juffrouw. Juffrouw, het gedicht is zowel warm als koud te pruimen, maar het blijft een snack. Een snack die alleen even lekker is voor tussendoor, maar op lange termijn een paria van inkt.