Zo, ik word weer ff keihard geconfronteerd met wat een verlaagde dosering medicijnen, die je dan ook nog eens vergeet in te nemen, in combinatie met alcohol met je kunnen doen

Bijna een jaar lang ben ik alleen maar blij geweest, en ineens is alles donker en kut en kan ik niet meer ophouden met huilen. Ik ben zwak, lelijk, vies en dik, kan nergens discipline voor opbrengen, argh

Het stomme is dat ik ergens diep van binnen wel weet dat het chemisch is (of, beter gezegd, het ontbreken van chemisch) maar ik word er zo bang van! Wat nou als ik nooit meer zonder die kutpillen kan?

Er zijn tijden geweest (mijn ganse leven zo ongeveer) dat ik me wekenlang zo voelde, bij de geringste tegenslag in een tranendal stortte en het gevoel had dat het nooit meer beter zou worden. Maar als je dat al zo lang niet meer gevoeld hebt puur door het dagelijks innemen van een tabletje en het steekt ineens out of the blue de kop op... mèn, ik schrik gewoon van mezelf.
Sorry, moest het even kwijt, ik weet dat er hier mensen zitten die het gevoel herkennen, vandaar. Ik hoop dat het niet blijft hangen nu.