R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Het fenomeen faalangst hoor je vaak bij iemand die bang is om te falen op school of bij sociale gelegenheden. Over het algemeen sta ik op dit gebied sterk in zijn schoenen, vaak zelfs sterker dan anderen. Bij voetbal echter niet (meer).
Sinds drie jaar zit ik bij een voetbalclub. Ik ben begonnen toen ik 15 was, relatief laat dus. Daarvoor heb ik alleen op straat gevoetbald. Ik begon dan ook met een achterstand op de anderen, maar kon daar prima mee omgaan.
Sinds ik echter bij die voetbalclub speel is er stilaan iets aan me gaan knagen: ik kreeg angst om te falen. Voor iedere wedstrijd (en soms zelfs training) kreeg ik al enkele dagen van tevoren stress. Eenmaal op het veld sta ik soms dan ook stijf van de faalangst, vooral als mijn eerste balcontacten mislukken. Zo vloeiend als ik vroeger op straat mannetjes passeerde en scoorde, zo bang ben ik nu om alleen al een pass te verneuken. Het zestienmetergebied vermijd ik het liefst, uit angst om te missen. Ik heb de "kwaliteit" wel, maar het komt er, eenmaal op het veld, gewoon niet meer uit door de faalangst.
Dit werd nog eens extra versterkt door trainers die het spelletje wel heel erg serieus namen. Daarom heb ik besloten om naar een lager bierelftal te gaan. De faalangst is hierdoor minder, maar is er toch nog steeds.
Het verhaal klinkt voor sommigen misschien overdreven, maar ik ervaar het echt zo. De makkelijkste oplossing (of vluchtweg) zou zijn om er gewoon mee te stoppen. Maar het geeft na afloop ook voldoening. Bovendien wil ik blijven sporten en voetbal weer beleven zoals toen op straat was.
Kortom mijn probleem: faalangst bij voetbal, sinds ik bij een club zit.
Vraag: Herkent iemand dit? (bij voetbal of een andere sport) Hoe gaan jullie ermee om?
Bedankt
Sinds drie jaar zit ik bij een voetbalclub. Ik ben begonnen toen ik 15 was, relatief laat dus. Daarvoor heb ik alleen op straat gevoetbald. Ik begon dan ook met een achterstand op de anderen, maar kon daar prima mee omgaan.
Sinds ik echter bij die voetbalclub speel is er stilaan iets aan me gaan knagen: ik kreeg angst om te falen. Voor iedere wedstrijd (en soms zelfs training) kreeg ik al enkele dagen van tevoren stress. Eenmaal op het veld sta ik soms dan ook stijf van de faalangst, vooral als mijn eerste balcontacten mislukken. Zo vloeiend als ik vroeger op straat mannetjes passeerde en scoorde, zo bang ben ik nu om alleen al een pass te verneuken. Het zestienmetergebied vermijd ik het liefst, uit angst om te missen. Ik heb de "kwaliteit" wel, maar het komt er, eenmaal op het veld, gewoon niet meer uit door de faalangst.
Dit werd nog eens extra versterkt door trainers die het spelletje wel heel erg serieus namen. Daarom heb ik besloten om naar een lager bierelftal te gaan. De faalangst is hierdoor minder, maar is er toch nog steeds.
Het verhaal klinkt voor sommigen misschien overdreven, maar ik ervaar het echt zo. De makkelijkste oplossing (of vluchtweg) zou zijn om er gewoon mee te stoppen. Maar het geeft na afloop ook voldoening. Bovendien wil ik blijven sporten en voetbal weer beleven zoals toen op straat was.
Kortom mijn probleem: faalangst bij voetbal, sinds ik bij een club zit.
Vraag: Herkent iemand dit? (bij voetbal of een andere sport) Hoe gaan jullie ermee om?
Bedankt
Op woensdag 29 september 2010 14:34 schreef Nikmans het volgende:
TS [Knevelt] is een van die zeldzame posters die de grens tussen trollen en serieus posten uitgegumd heeft _O_
TS [Knevelt] is een van die zeldzame posters die de grens tussen trollen en serieus posten uitgegumd heeft _O_
Angst welke zich meester van je maakt is een hel ja. Je zou het eens wat luchtiger moeten proberen te zien. Doe alsof het straatvoetbal is... en inderdaad is een lager elftal dan beter omdat de prestatiedruk niet zo hoog ligt dan. Ik ken dit type angst zelf niet, aangezien mij het nooit zo erg interesseerde, en als ze gingen ouwehoeren over mijn spel schopte ik expres de bal weg. Tja, als ze het zelf beter kunnen, waarom krijg jij dan de bal 
Beetje relativeren kan geen kwaad. Op deze manier is voetbal geen plezier voor jou om te doen, dat zou het wel moeten zijn. Anders kan je beter stoppen.
Beetje relativeren kan geen kwaad. Op deze manier is voetbal geen plezier voor jou om te doen, dat zou het wel moeten zijn. Anders kan je beter stoppen.
Lambo of Rekt
Daar ben je klaar mee.
Ik herken het ook totaal niet. Mijn eerste balcontact van de wedstrijden was altijd slecht. Als ik in de eerste minuut een bal verkeerd raakte waardoor de bal op onze eigen lat belande hoorde ik niets van m'n ploeggenoten, ze wisten dat het m'n enige fout van de wedstrijd zou zijn.
Als ik jou was zou ik niet stoppen, al weet ik ook niet wat je eraan kan doen.
Ik herken het ook totaal niet. Mijn eerste balcontact van de wedstrijden was altijd slecht. Als ik in de eerste minuut een bal verkeerd raakte waardoor de bal op onze eigen lat belande hoorde ik niets van m'n ploeggenoten, ze wisten dat het m'n enige fout van de wedstrijd zou zijn.
Als ik jou was zou ik niet stoppen, al weet ik ook niet wat je eraan kan doen.
Ik was een groot talent. Was topscorer in elk jeugdelftal. Niet zomaar maar ik scoorde 40 doelpunten per seizoen. Was 15 toen ik debuteerde in het eerste elftal. Was voorbestemd om prof te worden. Maar iets weerhield me er van. Dat was denk ik ook faalangst. Ik had dat op school maar ook op het veld. Hoe ik ook uitblonk. Dacht altijd dat er wel iemand beter dan mij zou zijn. Heb 12 jaar in het eerste gespeeld, maar nam nooit de vrije trappen en strafschoppen. Werd later veel zelfbewuster en kijk met spijt terug op mijn gemiste kans.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ja sorry ik kan er ook niks aan doen 
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Tja, je kan nu in ieder geval zeggen dat je een topposter bent op fok, dat is toch ook wat waard.quote:
Lambo of Rekt
Heeft het er niet mee te maken dat je je nu moet bewijzen?Je voetbalt nu niet meer alleen voor je plezier.quote:Op woensdag 14 november 2007 15:23 schreef Knevelt het volgende:
Het fenomeen faalangst hoor je vaak bij iemand die bang is om te falen op school of bij sociale gelegenheden. Over het algemeen sta ik op dit gebied sterk in zijn schoenen, vaak zelfs sterker dan anderen. Bij voetbal echter niet (meer).
Sinds drie jaar zit ik bij een voetbalclub. Ik ben begonnen toen ik 15 was, relatief laat dus. Daarvoor heb ik alleen op straat gevoetbald. Ik begon dan ook met een achterstand op de anderen, maar kon daar prima mee omgaan.
Sinds ik echter bij die voetbalclub speel is er stilaan iets aan me gaan knagen: ik kreeg angst om te falen. Voor iedere wedstrijd (en soms zelfs training) kreeg ik al enkele dagen van tevoren stress. Eenmaal op het veld sta ik soms dan ook stijf van de faalangst, vooral als mijn eerste balcontacten mislukken. Zo vloeiend als ik vroeger op straat mannetjes passeerde en scoorde, zo bang ben ik nu om alleen al een pass te verneuken. Het zestienmetergebied vermijd ik het liefst, uit angst om te missen. Ik heb de "kwaliteit" wel, maar het komt er, eenmaal op het veld, gewoon niet meer uit door de faalangst.
Dit werd nog eens extra versterkt door trainers die het spelletje wel heel erg serieus namen. Daarom heb ik besloten om naar een lager bierelftal te gaan. De faalangst is hierdoor minder, maar is er toch nog steeds.
Het verhaal klinkt voor sommigen misschien overdreven, maar ik ervaar het echt zo. De makkelijkste oplossing (of vluchtweg) zou zijn om er gewoon mee te stoppen. Maar het geeft na afloop ook voldoening. Bovendien wil ik blijven sporten en voetbal weer beleven zoals toen op straat was.
Kortom mijn probleem: faalangst bij voetbal, sinds ik bij een club zit.
Vraag: Herkent iemand dit? (bij voetbal of een andere sport) Hoe gaan jullie ermee om?
Bedankt
Bij faalangst, in welke vorm dan ook, is het belangrijk om de situaties niet te vermijden maar juist exposure. Verder is het belangrijk om te werken aan de gedachten die bij jou dus angst veroorzaken. Dat kan met therapie.
"Amo, ergo sum. I love, therefore I am"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
kies een andere sport en ga terug de straat op. .
.
Op vrijdag 18 mei 2007 11:31 schreef miss_sly het volgende:
Ik was allang overtuigd van jouw wijsheid O+
_______________________________________________________
Peter Jennings - Ecstasy Rising
Ik was allang overtuigd van jouw wijsheid O+
_______________________________________________________
Peter Jennings - Ecstasy Rising
Misschien moet je even een pauze nemen van het voetbal in club verband.
Gewoon even een tijdje lekker voetballen zoals je vroeger ook deed, ergens op een veldje met je vrienden.
Als je weer zin krijgt om bij een club te spelen dan kan je doen alsof je niet echt goed bent (een beetje onder je niveau laten zien?) Dan speel je dus in een team met mensen die waarschijnlijk minder goed zijn dan jij, en dan krijg je veel complimenten (van je trainer en medespelers waarschijnlijk) Dan word je vanzelf wel overgeplaatst en dan ben je vast wel zekerder van je zaak 
Succes ermee verder
Gewoon even een tijdje lekker voetballen zoals je vroeger ook deed, ergens op een veldje met je vrienden.
Als je weer zin krijgt om bij een club te spelen dan kan je doen alsof je niet echt goed bent (een beetje onder je niveau laten zien?) Dan speel je dus in een team met mensen die waarschijnlijk minder goed zijn dan jij, en dan krijg je veel complimenten (van je trainer en medespelers waarschijnlijk
) Dan word je vanzelf wel overgeplaatst en dan ben je vast wel zekerder van je zaak Succes ermee verder
Allereerst bedankt voor jullie reacties.
Klopt. Dit neem ik me ook iedere keer voor en soms lukt dit ook wel aardig. Maar vaak als ik eenmaal op het veld sta wordt die faalangst zo overheersend dat ik die "knop" en die gedachten niet meer om kan zetten.quote:Op woensdag 14 november 2007 15:39 schreef EggsTC het volgende:
Je zou het eens wat luchtiger moeten proberen te zien. Doe alsof het straatvoetbal is...
Dat is 't 'm denk ik ook. Als anderen het geen reet zou schelen als ik fouten maak, zouden die angsten er denk ik niet zijn. Zoals je zegt moet ik het niet vermijden. Ik wil die situaties dan ook aangaan om er overheen te komen. Dit eerste doe ik iedere week, het tweede is me vooralsnog niet gelukt. Op een gegeven moment kan het zodanig een eigen leven gaan leiden dat je het toch gaat vermijden.quote:Op woensdag 14 november 2007 17:31 schreef Emel het volgende:
Heeft het er niet mee te maken dat je je nu moet bewijzen?Je voetbalt nu niet meer alleen voor je plezier.
Bij faalangst, in welke vorm dan ook, is het belangrijk om de situaties niet te vermijden maar juist exposure.
Op woensdag 29 september 2010 14:34 schreef Nikmans het volgende:
TS [Knevelt] is een van die zeldzame posters die de grens tussen trollen en serieus posten uitgegumd heeft _O_
TS [Knevelt] is een van die zeldzame posters die de grens tussen trollen en serieus posten uitgegumd heeft _O_
Dat zou ik ook kunnen doen. Het probleem is echter dat het denk ik niet meer zoals eerst zal worden. Ik bedoel: eerst hadden vrienden en ik meer tijd om op een willekeurige tijd spontaan ergens te gaan voetballen. Nu lukt dat gewoon niet meer goed aangezien we het nu drukker hebben met andere dingen zoals studeren en sommigen inmiddels elders wonen etc.quote:Op woensdag 14 november 2007 20:47 schreef EnergyDrink het volgende:
Misschien moet je even een pauze nemen van het voetbal in club verband.
Gewoon even een tijdje lekker voetballen zoals je vroeger ook deed, ergens op een veldje met je vrienden.
Als je weer zin krijgt om bij een club te spelen dan kan je doen alsof je niet echt goed bent (een beetje onder je niveau laten zien?) Dan speel je dus in een team met mensen die waarschijnlijk minder goed zijn dan jij, en dan krijg je veel complimenten (van je trainer en medespelers waarschijnlijk
Zoals de meesten gereageerd hebben moet ik inderdaad meer relativeren en echt schijt hebben aan wat anderen van mijn fouten zouden denken. Daar begint het denk ik inderdaad mee.
Op woensdag 29 september 2010 14:34 schreef Nikmans het volgende:
TS [Knevelt] is een van die zeldzame posters die de grens tussen trollen en serieus posten uitgegumd heeft _O_
TS [Knevelt] is een van die zeldzame posters die de grens tussen trollen en serieus posten uitgegumd heeft _O_
zoiets had ik ook maar niet zo erg.
Trainers zeiden vaak ook tegen mij soms denk ik je bakt er niks van en de andere keer speel je de sterren van de hemel. Het lag ook meestal aan de eerste balcontacten als dat mislukte was het echt niks meer met mij maar als die goed waren dan lukte ook echt alles.
Het belangrijkste is gewoon om jezelf positief in te praten want hoe je je mentaal voelt is het belangrijkste.
Als je 1000x op een dag denkt dat je er niks van gaat bakken dan gebeurt dat ook.
Trainers zeiden vaak ook tegen mij soms denk ik je bakt er niks van en de andere keer speel je de sterren van de hemel. Het lag ook meestal aan de eerste balcontacten als dat mislukte was het echt niks meer met mij maar als die goed waren dan lukte ook echt alles.
Het belangrijkste is gewoon om jezelf positief in te praten want hoe je je mentaal voelt is het belangrijkste.
Als je 1000x op een dag denkt dat je er niks van gaat bakken dan gebeurt dat ook.
tvp
Everything you want is on the other side of fear.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
quote:Op donderdag 15 november 2007 09:41 schreef magic_dreamer het volgende:
zoiets had ik ook maar niet zo erg.
Trainers zeiden vaak ook tegen mij soms denk ik je bakt er niks van en de andere keer speel je de sterren van de hemel. Het lag ook meestal aan de eerste balcontacten als dat mislukte was het echt niks meer met mij maar als die goed waren dan lukte ook echt alles.
Het belangrijkste is gewoon om jezelf positief in te praten want hoe je je mentaal voelt is het belangrijkste.
Als je 1000x op een dag denkt dat je er niks van gaat bakken dan gebeurt dat ook.
Idd, herkenbaar.Als ik positiever in mn vel zit lukt het ook echt "zoals van ouds". Anders minder of soms zelfs veel minder.
Van waar die "quote:
"? 
Op woensdag 29 september 2010 14:34 schreef Nikmans het volgende:
TS [Knevelt] is een van die zeldzame posters die de grens tussen trollen en serieus posten uitgegumd heeft _O_
TS [Knevelt] is een van die zeldzame posters die de grens tussen trollen en serieus posten uitgegumd heeft _O_
Whehe ik had het soms bij tenniswedstrijden Dan raakte ik door de stress (belangrijke wedstrijden) een paar ballen kut en dan werd het alleen maar erger. Terwijl ik dit bij normale wedstrijden nooit had. Misschien moet je meer schijt hebben aan hoe goed je speelt (en of je fouten maakt) en gewoon lekker proberen te voetballen.
Bij voetbal had ik die faalangst die jij beschrijft nooit
EDIT: Mijn tip heb je al zelf opgenoemd Niet gelezen 
Dan raakte ik door de stress (belangrijke wedstrijden) een paar ballen kut en dan werd het alleen maar erger. Terwijl ik dit bij normale wedstrijden nooit had. Misschien moet je meer schijt hebben aan hoe goed je speelt (en of je fouten maakt) en gewoon lekker proberen te voetballen. Bij voetbal had ik die faalangst die jij beschrijft nooit
EDIT: Mijn tip heb je al zelf opgenoemd
Niet gelezen
Op woensdag 30 juni 2010 20:32 schreef afcajos het volgende:
Verrassend. Een topic over het regelen van te jonge smatjes en C_N en Lakitu zijn er als de kippen bij.
Verrassend. Een topic over het regelen van te jonge smatjes en C_N en Lakitu zijn er als de kippen bij.
Vorig jaar speelde ik ook in een relatief hoog elftal waar ik elke training mijn best moest doen om van waarde te zijn voor de ploeg. Het is logisch dat je minder gaat spelen als je niet goed in je vel zit, maar ik heb me nooit drukgemaakt: ik deed gewoon altijd m'n best en meer kun je niet doen. Ik werd speciaal van een lager elftal naar dat hogere elftal gehaald en jij speelt vast ook niet zonder reden op dat "hoge" niveau. Daar moet je toch genoeg zelfvertrouwen uit kunnen halen dat je gewoon leuk mee kunt spelen. Als je permanent het niveau niet kunt bijbenen, kun je beter een niveautje lager voetballen, maar dat zal wel meevallen aangezien je aangeeft wel goed genoeg te zijn. Kortom, relativeren en gewoon je best doen, is ook mijn devies Uiteindelijk haal je er dan ook veel plezier en voldoening uit.
Uiteindelijk haal je er dan ook veel plezier en voldoening uit.
Beter 1 vogel op FOK! dan 87 op Tweakers.
Ik heb iets soortgelijks gehad met dressurwedstrijden. Uiteindelijk heb ik nu geaccepteerd dat ik nu eenmaal faalangst heb, want ertegen vechten maakte het alleen maar erger. En dat werkt vreems genoeg, het is veel minder geworden.
Ik herken dit helemaal, heb precies hetzelfde gehad. Ik werd van een lager elftal naar het selectieteam gehaald en toen begon de ellende. Ik was altijd een dragende speler, kon dit in het nieuwe team ook wel zijn maar daar was ik meer gewoon een normale meevoetballer zegmaar. Mijn angst echter was zo erg dat ik blessures ineens niet zo erg meer vond....dramatisch natuurlijk.
Ik heb mijn angst nooit kunnen verklaren, maar heb er wel enorm veel last van gehad. De keuze is echter voor me gemaakt, doordat ik het erg druk kreeg met school en andere bezigheden en daarnaast een langdurige blessure kreeg. De keuze om te stoppen met voetballen kwam dus niet zozeer voort uit mijn angst maar uit andere factoren. Echt erg vond ik het echter niet.
Nogmaals, een verklaring heb ik niet, maar ben ik natuurlijk wel naar op zoek. Pas dan kun je het op gaan lossen namelijk.
Ik heb mijn angst nooit kunnen verklaren, maar heb er wel enorm veel last van gehad. De keuze is echter voor me gemaakt, doordat ik het erg druk kreeg met school en andere bezigheden en daarnaast een langdurige blessure kreeg. De keuze om te stoppen met voetballen kwam dus niet zozeer voort uit mijn angst maar uit andere factoren. Echt erg vond ik het echter niet.
Nogmaals, een verklaring heb ik niet, maar ben ik natuurlijk wel naar op zoek. Pas dan kun je het op gaan lossen namelijk.
Heel herkenbaar inderdaad.quote:Op dinsdag 20 november 2007 21:41 schreef PAA-053 het volgende:
Ik herken dit helemaal, heb precies hetzelfde gehad. Ik werd van een lager elftal naar het selectieteam gehaald en toen begon de ellende. Ik was altijd een dragende speler, kon dit in het nieuwe team ook wel zijn maar daar was ik meer gewoon een normale meevoetballer zegmaar. Mijn angst echter was zo erg dat ik blessures ineens niet zo erg meer vond....dramatisch natuurlijk.
Ik heb mijn angst nooit kunnen verklaren, maar heb er wel enorm veel last van gehad. De keuze is echter voor me gemaakt, doordat ik het erg druk kreeg met school en andere bezigheden en daarnaast een langdurige blessure kreeg. De keuze om te stoppen met voetballen kwam dus niet zozeer voort uit mijn angst maar uit andere factoren. Echt erg vond ik het echter niet.
Nogmaals, een verklaring heb ik niet, maar ben ik natuurlijk wel naar op zoek. Pas dan kun je het op gaan lossen namelijk.
Ook wat je zegt over die blessures. Dat je het op een gegeven moment niet erg vindt om niet te spelen. Herkenbaar en triest, maar die angst maakt eigenlijk je passie voor het voetbal kapot. Net als jou heb ik er zowel op school als op sociaal terrein totaal geen last van. Daar heb ik eerder meer zelfvertrouwen dan anderen.Ik denk dat de verklaring voor een deel voort komt uit het feit dat je je meer moest bewijzen. Zoals ik eerst gewoon op straat zonder enige verplichting en nu met een vast team etc., moest jij je gaan bewijzen op dat hogere elftal.
Doe je nu wel een andere sport?
Op woensdag 29 september 2010 14:34 schreef Nikmans het volgende:
TS [Knevelt] is een van die zeldzame posters die de grens tussen trollen en serieus posten uitgegumd heeft _O_
TS [Knevelt] is een van die zeldzame posters die de grens tussen trollen en serieus posten uitgegumd heeft _O_
Je moet natuurlijk het plezier in het spelletje terugkrijgen. Als je continue het gevoel hebt dat je moet presteren, en daardoor niet primair kan genieten van het spelletje zelf, dan moet je gewoon een elftal lager gaan voetballen.
Ik heb de reacties van de andere nog niet gelezen dus misschien zeg ik nu iets dubbel: Maar het kan helpen als je je gedachten omzet
Bijvoorbeeld ik moet scoren
Moet je dat wel echt? Van wie dan?
Naja etc en dan moet je er een helpende gedachten van maken bijv: Het zou leuk zijn als ik scoor, maar als ik dat niet doe heb ik ook een leuke wedstrijd gehad
Etc
Bijvoorbeeld ik moet scoren
Moet je dat wel echt? Van wie dan?
Naja etc en dan moet je er een helpende gedachten van maken bijv: Het zou leuk zijn als ik scoor, maar als ik dat niet doe heb ik ook een leuke wedstrijd gehad
Etc
Women might be able to fake orgasms.
But men can fake whole relationships
But men can fake whole relationships
Ik kan me goed inleven met TS. Ben zelf ook 2 jaar geleden pas begonnen met zaalvoetbal toen ik 17 was. Daarvoor heb ik ook jaren op straat gevoetbald met mn vrienden, ik was meestal één van de beteren terwijl mijn vrienden allemaal bij een vereniging zaten. Maar toen ik bij de club ging draaide alles om. We speelden slecht en iedereen zocht naar een oorzaak; als je als nieuweling na een paar wedstrijden nog steeds niet het niveau haalt wat je op straat wel haalt wordt je daar meteen op aangekeken. Soms leidde dit tot scheldpartijen met mn beste vrienden. Heb op het punt gestaan om te stoppen, maar mn vrienden zijn er nadat ik met hun heb gepraat anders tegen aan gaan kijken en ze gaan niet meer tekeer als je een keer een bal verkeerd aanneemt.
Dit helpt verschrikkelijk goed, je krijgt meer zelfvertrouwen en gaat meteen beter spelen, je durft meer en we gingen als collectief ook stukken beter spelen. We wonnen ineens van tegenstanders waar we daarvoor dik van verloren. Het gaat allemaal om zelfvertrouwen. Als je het gevoel hebt dat je teamgenoten en je trainer je steunen gaat het allemaal vanzelf.
Dit helpt verschrikkelijk goed, je krijgt meer zelfvertrouwen en gaat meteen beter spelen, je durft meer en we gingen als collectief ook stukken beter spelen. We wonnen ineens van tegenstanders waar we daarvoor dik van verloren. Het gaat allemaal om zelfvertrouwen. Als je het gevoel hebt dat je teamgenoten en je trainer je steunen gaat het allemaal vanzelf.
Ik zou gewoon doorgaan met voetballen. Je hebt duidelijk het talent, houd daar aan vast. Ikzelf heb ook een tijdje moeten wennen aan seniorenvoetbal. Een tijd lang kwam mijn niveau er niet uit, mede omdat ik tijdens een belangrijke leerfase (15-17 jaar) gestopt was. Toen ik het weer oppakte, moest ik het vooral op mentaliteit doen, en nu komen de kwaliteiten weer naar boven en ben ik vaak een van de uitblinkers.
Geduld dus.
Geduld dus.
Let the season begin!
|
|
