Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders? deel 49

LadyS wat een nare reactie van die huisarts zeg zou het idd bij een ander proberen nog

Yep maandag al, dan 2 weken daar en daarna mag ik de weekenden naar huis. Ik vind het super eng en daarom zo'n blok beton voor mijn hoofd, waar ik niet aan denk hoef ik ook niet te voelen

@ LadyS.
Ik praat over zulke dingen ook niet in het openbaar...maar bij mij is dat wel degelijk een belangrijk punt daarin. Alleen het toegeven is moeilijk.
Misschien zijn de woorden "het leven niet zo leuk vinden", de verkeerde woorden. Het komt meteen zo verkeerd aan. Bij mij is het meer, het accepteren dat het leven anders is. Het accepteren dat niet alles gaat zoals ik het heb geplanned, en dat ik soms dingen moet die ik niet zo leuk vindt. Zo ben ik nu huismoeder terwijl ik de verwachting had een VWO-diploma op zak te hebben en nu te gaan studeren. En het is niet dat ik Damian daar de schuld van geef (al voelt het soms wel zo) maar soms had ik zo graag verder gegaan met mijn leven zoals hij nu was.. omdat ik het helemaal niet zo leuk vind om huismoeder te zijn. (moeder wel.) Ik wil nog gaan studeren en ik weet ook dat die mogelijkheid er is over een jaar of 2. Maar het accepteren dat dat nu niet kan is heel moeilijk want om me heel zie ik al mijn vriendinnen studeren en heb ik het gevoel van: ik ben maar moeder en ik maak niks van mijn leven.
Het liefst zou ik over dit soort dingen helemaal niet praten, het wegstoppen, want ik voel me er al schuldig genoeg over dat ik me tegenover Damian soms zo voel.
Ik ken je verder eigenlijk niet, dus ik weet niet of je er wat aan hebt.. maar ik wilde het toch even kwijt.

Anitra, het komt steeds dichterbij en het is logisch dat je er tegenop ziet.
Wat fijn dat er dan juist zoveel voor je geregeld wordt. Ik wil je alvast heel veel succes wensen.

Anitra heldin hoor

Ik begrijp compleet wat je bedoelt, appelsap. Ondanks dat Brent voor 100% welkom was is er gewoon zo veel veranderd. Er staat nu iemand anders dan wij zelf op de eerste plaats. En dat is ondanks al de liefde die je voor zo'n hummel voelt af en toe best moeilijk... Vooral als dingen niet zo lopen als je het graag gezien had.

LadyS, wat een vreemde reactie van je huisarts. Als je niet lekker in je vel zit, zou ik inderdaad eens naar een andere arts gaan!

quote:

Op dinsdag 6 november 2007 14:32 schreef appelsap het volgende:
<knip.
Ik ken je verder eigenlijk niet, dus ik weet niet of je er wat aan hebt.. maar ik wilde het toch even kwijt.

Bedankt voor je uitgebreide reactie!
Het is niet helemaal op mij van toepassing, omdat ik geen ambities in welke richting dan ook had, ik heb niet mijn hele leven om hoeven gooien. Hoewel ik nu wel eens spijt heb dat ik niet ben gaan studeren en daar goed van kan balen, ik heb dat niet voor de kinderen opzij moeten zetten, zeg maar....

De gevoelens die ik had en die ook nog wel eens de kop opsteken, zijn meer die kersjes ook heeft, schreeuwen (nou ja: niet echt schreeuwen --> meer stem verheffen) tegen je kinderen dat ze stil moeten zijn, dat het jankerds zijn en dat ze me met rust moeten laten. Om de volgende seconde te realiseren wat ik gedaan heb en ze meteen te knuffelen en mijn excuses aanbieden o.i.d. (ik voel me nog wel net zo rot, maar ik heb dan iets meer realiteitszin, zeg maar). Dat allemaal vanuit een machteloos gevoel, waarvan in niet weet waar het vandaan komt. Ik heb in die periode tranen met tuiten gehuild. Nu gaat het beter, ik heb nog wel eens zo een "aanval", nog net zo heftig, maar wel minder vaak gelukkig.

Nu zit ik meer in de "jelief-fase". Geen zin om iets te ondernemen. Opruimen, huishouden en boodschappen doen is iets wat ik een drama vind. Niet om te doen, maar om me er toe te zetten. Eenmaal onderweg valt het (eigenlijk altijd) wel mee. Toch helpt dat niet om de volgende keer er minder tegen op te zien.
Die opleving die jelief beschriijft, heb ik ook wel eens: dan gaan we naar de winkels of naar de kinderboerderij of speeltuin. Maar veelal gebeurt dat niet, hooguit naar de buurtsuper om iets te halen wat écht niet kan wachten, dus zitten we vaak gewoon thuis.

"Ik ben zo vaak niet de moeder die wil zijn" is dan ook helemaal op mijn van toepassing

[ Bericht 0% gewijzigd door LadyS op 06-11-2007 15:12:47 ]

Precies Rockabella, dat is helemaal wat ik bedoel.

LadyS, ik snap nu beter wat je bedoelt.
Ik bedoelde ook niet dat het persee op jou van toepassing zou zijn, maar meer dat het in hele kleine dingen kan zitten en dat het niet zo drastisch hoeft te zijn als het klinkt.
Maar dit klinkt inderdaad niet zoals de huisarts het omschrijft. Maar meer alsof je een beetje met jezelf in de knoop zit.
Ik zou dan nog eens naar een andere huisarts gaan als je het niet zelf onder controle krijgt.
Ik hoop dat je snel de mama weer bent die je wél wilt zijn. Sterkte ermee.

quote:

Op dinsdag 6 november 2007 15:02 schreef LadyS het volgende:

[..]


Nu zit ik meer in de "jelief-fase". Geen zin om iets te ondernemen. Opruimen, huishouden en boodschappen doen is iets wat ik een drama vind. Niet om te doen, maar om me er toe te zetten. Eenmaal onderweg valt het (eigenlijk altijd) wel mee. Toch helpt dat niet om de volgende keer er minder tegen op te zien.
Die opleving die jelief beschriijft, heb ik ook wel eens: dan gaan we naar de winkels of naar de kinderboerderij of speeltuin. Maar veelal gebeurt dat niet, hooguit naar de buurtsuper om iets te halen wat écht niet kan wachten, dus zitten we vaak gewoon thuis.

"Ik ben zo vaak niet de moeder die wil zijn" is dan ook helemaal op mijn van toepassing

Dit heb ik precies hetzelfde. Of laat ik zeggen had. Of nee toch heb. Ik heb ook nooit zin om iets te doen. Soms zette ik Mikael voor de tv omdat ik geen zin in hem had. Een paar weken terug dacht ik: Straks is mijn leven voorbij wat hbe ik dan gedaan? Helemaal niks. Mijn kind groot gebracht voor de tv. Dus toen ben ik met lijstjes gaan werken. Is schrijf elke avond op wat ik de volgende dag moet gaan doen. Soms is het iets groots bv badkamer schoonmaken, soms iets kleins, stofzuigen en dweilen. Maar het belangrijkste wat op mijn lijstje staat is dat ik elke keer als ik iets gedaan heb wat ik niet leuk vind ga ik iets leuks doen met Mikael. Dus ff naar buiten of gewoon even spelen met de bal. Dat doe ik dan 30 minuten ongeveer. Naar buiten iets langer, binnen spelen is meestal iets korter. Ook eten maken was een crime. Nu doe ik dat samen met Mikael. Hij op het aanrecht met blote voeten in de afwasbak terwijl ik aardappels schil enzo. Hij gooit voor mij de schilletjes in de bak. Door dat soort dingen heb ik wel meer het gevoel gekregen dat ik een leukere moeder ben ofzo. Het geeft me meer energie. En als Mikael slaapt (of bij papa is) dan kruip ik ff achter de pc. En soms heb ik een niks doe dag. Dan ga ik naar een vriendin (of die komt hier) of naar mijn ouders of iemand anders.

jelief en ladyS

Appelsap, misschien moet je voor jezelf gewoon eens kijken wat er wel en niet mogelijk is op studiegebied. Ik zat een beetje in hetzelfde schuitje als jij en toen ik voor de grap eens wat ging uitzoeken bleek dat het helemaal niet zo moeilijk is om te gaan studeren en dat het ook helemaal niet veel hoeft te kosten. Ik krijg studiefinanciering en kinderopvangtoeslag waardoor het me hooguit twee tientjes in de maand kost. Ronja gaat twee dagen in de week naar het kinderdagverblijf en de rest van de dagen heb ik een pak meer energie omdat ik me goed voel over mezelf en mijn werken aan de toekomst.
Dat had ik nooit gedacht, het leek allemaal zo veel en zo lastig. Het waren toekomstplannen, dat studeren.
Terwijl het júist nu zo mooi is dat Ronja de hele dag naar het KDV kan. Zit ze straks op school dan wordt het weer lastiger met opvang.

[ Bericht 0% gewijzigd door owlet op 06-11-2007 15:19:39 (typo) ]

En ik heb van die lieve kinderen die het helemaal niet verdienen dat ik kriegel van ze wordt

MeNicole, dat van die lijstjes is misshien wel wat!

Sterkte dames, allemaal. En hoe rot het ook klinkt en soms ook lomp en lullig. Maar doe gewoon wel de dingen die nodig zijn voor jezelf ook. En voor de kinderen. Hulp zoeken en wel naar buiten gaan en de boel niet laten voor wat het is want er gaat dan zo veel tijd voorbij die zo anders kan zijn, als je wel die dingen doet. Rot vaak maar toch. Het kan wel helpen.

MeNicole, wat een mooi idee. En het werkt, echt! Ik heb soms een hele weekplanner voor mezelf, met heel geregeld dingen die helemaal voor mij alleen zijn. Varierend van in bad gaan met een boek en alle zorg voor een uurtje afschuiven op M. (niet storen, mijn tijd ) tot iets lekkers voor mezelf mogen kopen.
Het is tweeledig. Aan de ene kant helpt het om dingen af te krijgen, mede doordat het een sport is om dingen af te mogen strepen.
Maar het helpt ook om een goed gevoel over jezelf te krijgen omdat je dingen áf maakt. Ik ben echt geen goede huisvrouw. Verre van. Maar óh wat kan ik genieten van een glimmende badkamerkraan. niet omdta het zo hygienisch is ofzo, maar omdat het me is gelukt het te doen.
En dat kleine beetje blijheid maakt dat de rest ook weeer makkelijker gaat en voor je het weet heb je er weer een stukje energie bij.

Het heeft geen zin om een ander te willen zijn als die ander niet goed bij je past. Kleine stapjes dus. En als die lekker gaan en stapje verder.

Owlet, ik heb ook rondgekeken. Maar het gaat hier niet om het financiële aspect. Ik ben tijdens de zwangerschap gestopt met school en heb nu dus geen diploma op zak. (Dit jaar mijn diploma halen was door omstandigheden helaas geen optie) En ik kan dus pas als ik 21 ben een toelatingstest doen voor HBO of WO.
Ik word volgend jaar november 21 dus ik kan op zijn vroegst pas aan een studie beginnen in augustus/september 2009.

Ik heb soms ook wel eens dagen dat ik iets moet doen maar dat ik me gewoon niet lekker voel, gewoon door alles met scheiding enzo. Dan vraag ik Kevin of die Mikael op wil halen en anders mijn moeder. En dan ga ik gewoon paar uur lekker in bed liggen en dan lekker lang douchen en met hond lopen. Dan beetje opruimen, zodat alleen de grote rommel weg is. En dan fiets ik richting mijn ouders waar ik dan vaak kan eten en na het eten fiets ik samen met Mikael via de diertjes weer na huis. En dan ga ik thuis lekker Mikael in bad doen en dan met hem op de bank babytv kijken. Maar das eigenlijk alleen als ik het een dag echt niet trek.

Nou zeg, wat een heftige verhalen, ik schrik er een beetje van.
Ik ben het eens met LB. Niet de boel de boel laten. Onderneem actie. Vraag idd hulp, aan je omgeving of evt professioneel. Zeker als je eea op je kind(eren) afreageert. Trek aan de bel!
Ik herken wel veel hoor, van toen ik in 'mijn' postpartum depressie zat. Mij heeft het enorm geholpen de boel open te gooien. Te praten. Te erkennen dat het helemaal niet zo lekker ging als ik voordeed en zou willen. Verder heb ik erg veel aan mijn medicatie en therapie. Maar dat zal wellicht niet voor jullie nodig zijn.
Doe ook met regelmaat lekkere dingen voor jezelf. Want ja, je bent moeder. En ja, je kind(eren) gaan voor alles. Maar als je zelf niet bijtankt heb je niet veel meer over om aan je kind(eren) te geven. Dus niet schuldig voelen als het wel eens erg prettig is iets zonder hen te doen.
En de lijstjestip van MeNicole vind ik ook een goede.
Sterkte hoor lieve meiden.

Ook Davinia sterkte en een voor owlet.

Haha, lees nu over Owlets badkamerkraan!

Nog iets, als je door de bomen het bos niet meer ziet, vraag dan ook hulp aan iemand. Samen je huis op orde maken of de administratie doorwerken gaat een stuk makkelijker. Plus dat het daarna beter is bij te houden.

Wat een openhartige stukjes lees ik hier... .
Toch best wel wat mama's die niet zo lekker in hun vel zitten of hoe je het dan ook noemen wilt.

Ik ga volgende week even langs de huisarts, even vinger aan de pols, omdat ik het wel een prettig idee vind als we mn stemming een beetje in de gaten houden. Gaat op het moment goed, gelukkig .

quote:

Op dinsdag 6 november 2007 15:37 schreef Moonah het volgende:
Nou zeg, wat een heftige verhalen, ik schrik er een beetje van.
Ik ben het eens met LB. Niet de boel de boel laten. Onderneem actie. Vraag idd hulp, aan je omgeving of evt professioneel. Zeker als je eea op je kind(eren) afreageert. Trek aan de bel!

Ik schaar me hier ook achter - wees niet te trots om hulp te vragen, het gaat allemaal niet altijd vanzelf en even goed en dat is helemaal niet zo erg.. stap af van dat "perfecte moeder" plaatje dat je mss in je hoofd hebt zitten, het bestaat niet eens! (vind ik dan, ik leg me er inmiddels 'gewoon' bij neer dat het niet altijd kan gaan zoals ik het het liefste zou willen of zoals ik denk dat het moet gaan)

Sterkte voor iedereen die het nodig heeft

Appelsap, is het niet mogelijk om dat nu met een soort van volwassenenonderwijs toch je VWO examen te doen volgende zomer? Dan ben je iig weer bezig wat mss ook wel bijdraagt het gevoel over jezelf.

BE daar zat ik ook al aan te denken maar had geen tijd meer op het op te zoeken voor haar vanmiddag maar hier heb je (gouda) de avondschool van het ID waar je je middelbare diploma kunt halen. Zoiets zal toch in Vlissingen of omgeving ook wel bestaan?

Ja, daar dacht ik dus idd ook aan. Het is dan niet helemaal zoals het diploma van de middelbare school maar volgens mij krijg je dan 'je certificaten' als ik het goed heb.

_{Overigens lijkt het me niet makkelijk, want het is wel hele droge stof allemaal natuurlijk, daar moet je echt flink voor gemotiveerd zijn wil je dat voor elkaar krijgen in de avonduren. Dat jullie niet denken 'jij hebt makkelijk lullen'.}

Bij alle certificaten krijg je tegen ruiling een diploma volgens mij...