R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb een serieus probleem en ik heb er met veel verschiIlende mensen over gepraat, maar niemand lijkt een goede oplossing voor me te hebben.
Er is het volgende aan de hand: Ik heb nu al meer dan 3 jaar een vriend en we gaan echt super samen. Twee jaar geleden ontmoetten we iemand, een meisje. Normaal ben ik niet zo moeilijk, dacht ik, maar dit is echt een nachtmerrie geworden.
Soms vind je iemand gewoon niet aardig, de vibe is er gewoon niet en dat had ik ook bij haar. Ik vind haar onvolwassen en kan niet fijn met haar praten. Mijn vriend kan het echter wel goed met haar vinden, zo goed zelfs dat hij hele dagen met haar doorbrengt (meestal ook met anderen erbij) en zelfs blijft slapen. Ik weet zeker dat hij niet vreemd gaat, dat is het probleem niet; ze zijn gewoon vrienden. Ik kan gewoon niet met haar overweg, dus blijf ik thuis en voel me buitengesloten, want ze hebben ontzettend veel lol samen. Het is zelfs zo erg dat ik er echt ziek van word als ik weet dat hij weer naar haar toe gaat.
Eerst praatte ik niet hierover met m'n vriend, want ik vond dat het mijn probleem was en ik wilde zijn pret niet bederven. Maar de stress en het rotte gevoel werd steeds erger, tot het punt dat hij het begon te merken. Eindelijk praatten we erover, maar we kwamen niet tot een oplossing.
Ondertussen werd de broer van m'n vriend ziek en werd opgenomen in een kliniek voor psychisch zieken. Ik had geen idee hoe moeilijk dit was voor mn vriend totdat hij opbiechtte dat hij het andere meisje als een zus ziet. Het voelde als een klap in m'n gezicht, omdat ik niet meer het gevoel had dat ik voldeed aan z'n emotionele behoeften. Alsof ik niet goed genoeg was om z'n broer deels te kunnen vervangen en alsof ik niet de juiste persoon was om z'n hart te luchten. Dit vergrootte het probleem natuurlijk.
Ik wil m'n vriend niet vertellen dat hij haar niet meer mag zien, hoewel het mij onder grote stress zet, omdat ik niet zo'n persoon wil zijn. Maar ondertussen lijd ik wel onder hun relatie. Ik heb hierover met dit meisje gepraat, maar we zijn het erover eens dat we gewoon te verschillend zijn om ooit met elkaar overweg te kunnen.
Ik weet niet wat ik nu moet doen en ben wanhopig op zoek naar een oplossing voor dit probleem. Ze betekend blijkbaar heel veel voor hem, maar ik wordt vanbinnen opgevreten. Wat moet ik doen?
Er is het volgende aan de hand: Ik heb nu al meer dan 3 jaar een vriend en we gaan echt super samen. Twee jaar geleden ontmoetten we iemand, een meisje. Normaal ben ik niet zo moeilijk, dacht ik, maar dit is echt een nachtmerrie geworden.
Soms vind je iemand gewoon niet aardig, de vibe is er gewoon niet en dat had ik ook bij haar. Ik vind haar onvolwassen en kan niet fijn met haar praten. Mijn vriend kan het echter wel goed met haar vinden, zo goed zelfs dat hij hele dagen met haar doorbrengt (meestal ook met anderen erbij) en zelfs blijft slapen. Ik weet zeker dat hij niet vreemd gaat, dat is het probleem niet; ze zijn gewoon vrienden. Ik kan gewoon niet met haar overweg, dus blijf ik thuis en voel me buitengesloten, want ze hebben ontzettend veel lol samen. Het is zelfs zo erg dat ik er echt ziek van word als ik weet dat hij weer naar haar toe gaat.
Eerst praatte ik niet hierover met m'n vriend, want ik vond dat het mijn probleem was en ik wilde zijn pret niet bederven. Maar de stress en het rotte gevoel werd steeds erger, tot het punt dat hij het begon te merken. Eindelijk praatten we erover, maar we kwamen niet tot een oplossing.
Ondertussen werd de broer van m'n vriend ziek en werd opgenomen in een kliniek voor psychisch zieken. Ik had geen idee hoe moeilijk dit was voor mn vriend totdat hij opbiechtte dat hij het andere meisje als een zus ziet. Het voelde als een klap in m'n gezicht, omdat ik niet meer het gevoel had dat ik voldeed aan z'n emotionele behoeften. Alsof ik niet goed genoeg was om z'n broer deels te kunnen vervangen en alsof ik niet de juiste persoon was om z'n hart te luchten. Dit vergrootte het probleem natuurlijk.
Ik wil m'n vriend niet vertellen dat hij haar niet meer mag zien, hoewel het mij onder grote stress zet, omdat ik niet zo'n persoon wil zijn. Maar ondertussen lijd ik wel onder hun relatie. Ik heb hierover met dit meisje gepraat, maar we zijn het erover eens dat we gewoon te verschillend zijn om ooit met elkaar overweg te kunnen.
Ik weet niet wat ik nu moet doen en ben wanhopig op zoek naar een oplossing voor dit probleem. Ze betekend blijkbaar heel veel voor hem, maar ik wordt vanbinnen opgevreten. Wat moet ik doen?
Sorry als ik even grof uit de hoek kom, maar je zou godverdomme BLIJ moeten zijn dat hij die meid als een zus ziet, in plaats van jou.
People should not be afraid of their governments. Governments should be afraid of their people.
Dat ben je waarschijnlijk ook niet.quote:Alsof ik niet goed genoeg was om z'n broer deels te kunnen vervangen
Verder vraag ik me af of je er net zo veel problemen mee zou hebben als de dame in kwestie van het mannelijke geslacht zou zijn.
Jah, dat zou ik ook wel willen, maar ik kan er niets aan doen dat ik me zo voel! Zo voel ik me nu gewoon. Als iedereen zíjn/haar emoties kon beheersen zou het leven wel een stuk makkelijker zijn. Of niet dan?
Ze heeft een vriend, dus dat is het probleem niet. Ik denk ook dat ik hetzelfde zou hebben gehad als het een mannelijke vriend was geweest. Ik denk namelijk dat het iets heeft te maken met emotionele beschikbaarheid ofzo. Een emotionele verhouding is ook een verhouding!
Ze heeft een vriend, dus dat is het probleem niet. Ik denk ook dat ik hetzelfde zou hebben gehad als het een mannelijke vriend was geweest. Ik denk namelijk dat het iets heeft te maken met emotionele beschikbaarheid ofzo. Een emotionele verhouding is ook een verhouding!
quote:Op maandag 29 oktober 2007 21:36 schreef Seneca het volgende:
Sorry als ik even grof uit de hoek kom, maar je zou godverdomme BLIJ moeten zijn dat hij die meid als een zus ziet, in plaats van jou.
Ik zwaai naar dieren.
Nouja, je zult voor jezelf uit moeten maken of je kunt accepteren dat hij haar zo ziet, en zo met haar omgaat.quote:Op maandag 29 oktober 2007 21:37 schreef Alicia2u het volgende:
Jah, dat zou ik ook wel willen, maar ik kan er niets aan doen dat ik me zo voel! Zo voel ik me nu gewoon. Als iedereen zíjn/haar emoties kon beheersen zou het leven wel een stuk makkelijker zijn. Of niet dan?
Ze heeft een vriend, dus dat is het probleem niet. Ik denk ook dat ik hetzelfde zou hebben gehad als het een mannelijke vriend was geweest. Ik denk namelijk dat het iets heeft te maken met emotionele beschikbaarheid ofzo. Een emotionele verhouding is ook een verhouding!
Op basis daarvan kun je je conclusies trekken, lijkt me.
Wat wil je dat er gezegt wordt? Dit is jouw probleem, daar heeft je vriend geen fuck mee te maken.
Jij zult zelf een manier moeten vinden om er mee om te gaan. Zo niet, dan loop je een heel hoog risico om je relatie vakkundig de grond in te boren.
Jij zult zelf een manier moeten vinden om er mee om te gaan. Zo niet, dan loop je een heel hoog risico om je relatie vakkundig de grond in te boren.
Far better it is to dare mighty things, to win glorious triumphs even though checkered by failure, than to rank with those poor spirits who neither enjoy nor suffer much because they live in the gray twilight that knows neither victory nor defeat.
Dat is het probleem juist! Ik concludeer in overleg met mn vriend en dat meisje dat dit een probleem is. Dat ik hun relatie niet wil verstoren, want blijkbaar hebben ze ontzettend veel steun aan elkaar en dat wil ik ook accepteren. Maar ondertussen krop ik wel mn gevoelens op, want als ik iets laat merken aan mn vriend, dan wil hij me gelijk sparen ten koste van dat andere meisje. Dat is niet gezond voor hun relatie en ook niet voor de onze. Wat voor conclusie kun je er nog meer uit trekken? *is volledig het spoor bijster*quote:Op maandag 29 oktober 2007 21:41 schreef dawg het volgende:
[..]
Nouja, je zult voor jezelf uit moeten maken of je kunt accepteren dat hij haar zo ziet, en zo met haar omgaat.
Op basis daarvan kun je je conclusies trekken, lijkt me.
Nou simpel. Jij kunt er dus kennelijk niet goed mee omgaan, met deze situatie, maar je wilt je vriend niks verbieden. Tegelijkertijd wil je hem ook niet kwijt. Can't have it both ways, dus lijkt mij dat je linksom of rechtsom kunt: of hij kapt het contact met haar af, of jullie gaan uit elkaar.quote:Op maandag 29 oktober 2007 21:45 schreef Alicia2u het volgende:
[..]
Dat is het probleem juist! Ik concludeer in overleg met mn vriend en dat meisje dat dit een probleem is. Dat ik hun relatie niet wil verstoren, want blijkbaar hebben ze ontzettend veel steun aan elkaar en dat wil ik ook accepteren. Maar ondertussen krop ik wel mn gevoelens op, want als ik iets laat merken aan mn vriend, dan wil hij me gelijk sparen ten koste van dat andere meisje. Dat is niet gezond voor hun relatie en ook niet voor de onze. Wat voor conclusie kun je er nog meer uit trekken? *is volledig het spoor bijster*
Als je rechtdoor gaat denk ik dat je op een gegeven moment crasht. Stress is namelijk niet zo gezond.
Nee, dat heb ik ervaren. Ik kan er inderdaad duidelijk niet mee omgaan en hoop op deze wijze advies te ontvangen van mensen die dat wel kunnen of die eenzelfde ervaring hebben gehad. Ik doe er echt alles aan om een beetje vertrouwen in hun relatie te krijgen. We gaan van de week zelfs uit eten. Ik wil m'n vriend zeker niet kwijt; he's the one. Maar als ik hem deze relatie verbied is er dikke kans dat onze relatie daardoor ook stukloppt. Dus dan kan het alleen rechtsom, en dat is nu net de weg die we beiden niet willen...quote:Op maandag 29 oktober 2007 21:53 schreef dawg het volgende:
[..]
Nou simpel. Jij kunt er dus kennelijk niet goed mee omgaan, met deze situatie, maar je wilt je vriend niks verbieden. Tegelijkertijd wil je hem ook niet kwijt. Can't have it both ways, dus lijkt mij dat je linksom of rechtsom kunt: of hij kapt het contact met haar af, of jullie gaan uit elkaar.
Als je rechtdoor gaat denk ik dat je op een gegeven moment crasht. Stress is namelijk niet zo gezond.
Ik denk eigenlijk niet dat er veel andere adviezen te geven zijn. De enige die ik nu nog kan bedenken, is 'get over it', maar daar heb je natuurlijk ook niet veel aan.quote:Op maandag 29 oktober 2007 21:56 schreef Alicia2u het volgende:
[..]
Nee, dat heb ik ervaren. Ik kan er inderdaad duidelijk niet mee omgaan en hoop op deze wijze advies te ontvangen van mensen die dat wel kunnen of die eenzelfde ervaring hebben gehad. Ik doe er echt alles aan om een beetje vertrouwen in hun relatie te krijgen. We gaan van de week zelfs uit eten. Ik wil m'n vriend zeker niet kwijt; he's the one. Maar als ik hem deze relatie verbied is er dikke kans dat onze relatie daardoor ook stukloppt. Dus dan kan het alleen rechtsom, en dat is nu net de weg die we beiden niet willen...
Maar goed. Ben jij voor hem ook 'the one'? Aangezien hij kennelijk sterker de behoefte heeft om zijn hart bij dat meisje uit te storten, ipv bij jou?
Hij zegt van wel. We klikken goed en ik dacht altijd dat alles bespreekbaar was... Dit heeft me wel even met beide benen op de grond gezet en nu vraag ik me dus af 'ligt het aan mij of ligt het aan hem?' Hij heeft zowiezo een hele andere relatie met zijn broer dan ik met mijn broer en zussen. Kennelijk ben ik niet z'n 'confidante' en als je 3 jaar relatie achter de rug hebt, doet dat gewoon ontzettend zeer. Het heeft ook nogal mn gevoel van eigenwaarde aangetast, wat het allemaal nog een stapje erger maakt en het zeker moeilijker maakt om er 'just get over it' van te maken.
Anyway, het zal ook wel iets met mn verleden van doen hebben enzo. Maar ik wil daar nu niet echt op in gaan.
Ik ben gewoon bijna van plan een psycholoog ofzo in te schakelen...
Anyway, het zal ook wel iets met mn verleden van doen hebben enzo. Maar ik wil daar nu niet echt op in gaan.
Ik ben gewoon bijna van plan een psycholoog ofzo in te schakelen...
dom om je dingen af te vragen / in te beelden waar je zelf het antwoord niet op kan weten zonder persoon in kwestie te vragen.quote:Op maandag 29 oktober 2007 22:12 schreef Principessa.Farfalla het volgende:
Vind hij haar niet gewoon stiekem wel leuk
Zorgt ervoor dat je zelf je antwoord gaat "zoeken", versterkt het jaloerse gedrag.
ja echt...tjeck Feaubeaux! :')
Nouja zeg ik vind dat ze wel een beetje in de recht staat hoor.
Ts bedoel ik daarmee.
Ts bedoel ik daarmee.
Klap eens in je handjes.
Neem zo'n beste vriend!
Op dinsdag 28 februari 2006 13:50 schreef Avery het volgende:
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
dat is niet erg hoorquote:Op maandag 29 oktober 2007 22:12 schreef Alicia2u het volgende:
Ik ben gewoon bijna van plan een psycholoog ofzo in te schakelen...
wat wel erg is, is dat hij zijn vriendin kwelt door een ander te zien... Zou niet de bedoeling moeten zijn. Het geeft in mijn ogen wel aan dat hij haar boven jou verkiest. Anders had hij haar allang niet meer gezien. Als je echt om je lief geeft ga je haar geen pijn doen.
Heel veel groetjes, Catch22
En zoals mijn opa zei: "Al is het meisje nog zo mooi, haar poep stinkt ook". Rust Zacht opa..
Met GHB nooit meer nee
Storneren een optie?
En zoals mijn opa zei: "Al is het meisje nog zo mooi, haar poep stinkt ook". Rust Zacht opa..
Met GHB nooit meer nee
Storneren een optie?
Je kunt op zich wel vragen of hij niet meer bij haar wil blijven slapen, dat is wel een beetje vreemd. Verder kun je misschien wat vaker vragen hoe het met hem gaat, er proberen voor hem te zijn, misschien dat hij dan weer wat meer naar jou toe trekt met z'n problemen.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Ik mag toch aannemen dat hij dingen die hem bezig houden ook met jou bespreekt, of niet?quote:Op maandag 29 oktober 2007 22:12 schreef Alicia2u het volgende:
Hij zegt van wel. We klikken goed en ik dacht altijd dat alles bespreekbaar was... Dit heeft me wel even met beide benen op de grond gezet en nu vraag ik me dus af 'ligt het aan mij of ligt het aan hem?' Hij heeft zowiezo een hele andere relatie met zijn broer dan ik met mijn broer en zussen. Kennelijk ben ik niet z'n 'confidante' en als je 3 jaar relatie achter de rug hebt, doet dat gewoon ontzettend zeer. Het heeft ook nogal mn gevoel van eigenwaarde aangetast, wat het allemaal nog een stapje erger maakt en het zeker moeilijker maakt om er 'just get over it' van te maken.
Anyway, het zal ook wel iets met mn verleden van doen hebben enzo. Maar ik wil daar nu niet echt op in gaan.
Ik ben gewoon bijna van plan een psycholoog ofzo in te schakelen...
Ik denk overigens niet dat het aan een van jullie ligt. Het is volgens mij meer een kwestie van wat je eigenlijk van je partner verwacht, en/of verlangt. Klaarblijkelijk verschillen jullie nogal op dat vlak.
Hmm.... als mijn vriendje zo een vriendin had... zou hij mij sowieso wel 2x zo vaak moeten zien en al helemaal niet slapen, zijn geen rare eisen hoor. Ik heb hele goede vriendinnen waar ik het echt goed mee kan vinden en alles aan kwijt kan, maar die ik bijv. maar 1x per maand zie.
Ga toch weg man... Alleen omdat je vriendin om een of andere vage reden paranoia is zou jij zomaar je beste vriendin aan de kant schuiven? Als ze nou een verliefdheid tussen beide merkte, of een relatie die iets te intiem werd, dan kon ik me er nog iets bij voorstellen. Maar haar enige reden is dat ze dat andere mokkel niet mag. Face it, je vriend moet zelf zijn vrienden uitkiezen en jij hebt je daar maar aan aan te passen.quote:Op maandag 29 oktober 2007 22:16 schreef Catch22- het volgende:
[..]
dat is niet erg hoor
wat wel erg is, is dat hij zijn vriendin kwelt door een ander te zien... Zou niet de bedoeling moeten zijn. Het geeft in mijn ogen wel aan dat hij haar boven jou verkiest. Anders had hij haar allang niet meer gezien. Als je echt om je lief geeft ga je haar geen pijn doen.
Far better it is to dare mighty things, to win glorious triumphs even though checkered by failure, than to rank with those poor spirits who neither enjoy nor suffer much because they live in the gray twilight that knows neither victory nor defeat.
|
|
