OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik laat alle reacties maar even weg, alleen de posts van Vivi, Lishe en Iksje:
quote:Op dinsdag 2 oktober 2007 13:20 schreef Vivi het volgende:
Ik ben vanochtend bij de huisarts geweest omdat ik al 2 weken verschrikkelijk vloei, heb zelf zaterdagavond bij de HAP gezeten omdat ik het echt eng vond..die dienstdoende arts wist me niet echt gerust te stellen aangezien hij hij allerlei enge vragen aan me stelden waardoor ik het idee kreeg dat hij aan leukemie dacht
Toen ik hem ernaar vroeg zei hij dat dat idd een van de mogelijkheden was, en dat hij gewoon alles wilde uitsluiten (moet je net mij hebben, hypochondrisch als ik ben) maar gelukkig ben ik vanochtend gewoon bij mijn eigen huisarts geweest en zij dacht dat ik gewoon hormonaal helemaal ontregeld ben...wel raar 8 maanden na je bevalling lijkt me maar goed.
Ik moet nu gedurende 5 dagen 4 keer per dag een anticonceptiepil slikken om het te stoppen en dan maakt ze volgende week nog een uitstrijkje...op mijn eigen verzoek. Ik ben iig wel een beetje gerustgesteld nu
quote:Op dinsdag 2 oktober 2007 13:39 schreef Lishe het volgende:
Voor de 100ste keer begin ik aan een postje hier. Luuke is naar het kdv, Lena ligt heerlijk te tuttelen in de wipstoel...
Met de kinderen gaat het heel erg goed, het zorgen voor 2 valt me minder zwaar dan ik dacht. voor luuke is het soms moeilijk om te delen, maar ze is dolverliefd op haar zus, 'mijn schatje, lief moppie'.
met mij gaat het een stuk minder. Alles, echt alles is anders gelopen dan ik dacht. De wolk waar ik naar uitkeek al voor ik zwanger raakte, crashte midden in de eerste week. Mijn kind was ziek. Doodziek. Het ziekenhuis, vervroegd uit het kraambed, bezoek wat afgezegd moest worden, niets ging zoals ik hoopte. maar vooral die vreselijke angst, we waren zo bang haar kwijt te raken terwijl ze nog maar net bij ons was. Ze deed niks meer, niet huilen, niet wakker worden, niet drinken. Alleen koorts die steeds harder opliep. Het moment op de spoedeisende hulp, toen ik haar moest temperaturen, beschrijft alles. Lena lag op een enorm bed, Lief en ik stonden erbij en de temperatuur liep op terwijl wij alleen maar stop riepen. Artsen erbij, vreselijke onderzoeken en wij buiten in paniek.
Ik heb er zoveel moeite mee erop te vertrouwen dat ze echt beter is. dat dit eenmalig was, dat het een stoere dappere heldin is. Vandaar ook mijn weinige posts hier, ik kan nergens anders mee bezig zijn als met ons eigen kleine leed. En al ons bezoek bestoken met mijn verhaal, iets anders past nog niet in mijn hoofd. Ik heb wel het idee dat het steeds een beetje beter gaat, en ik geloof natuurlijk wel dat het helemaal goed gaat komen.
quote:Op dinsdag 2 oktober 2007 13:59 schreef ik80 het volgende:
Lische goed van je dat je erkent dat je een klap hebt!
Ik heb er nu ook een, nog van dingen die voor de vakantie zijn gebeurt. Alles is even teveel. Maar gelukkig gaan er ook een heleboel dingen goed!
Heb mijn bloed laten onderzoeken bij de ha, daar zijn best wel wat dingen uit gekomen:
- allergisch voor boom- kruid- graspollen
- te hoge cholestrol
- leverwaarden zijn niet goed, maar het is geen hepatites a/b en c.
Nu moeten we gaan uitzoeken waar die verstoorde leverwaarden vandaan komen. Ik moet een afspraak maken bij de gatro entoloog, maar durf nog even niet.
Daarnaast heb ik mogelijk klachten die passen bij pds (prikkelbaa darm syndroom) maar dat gaan we bij die gastro man ook maar verder laten bekijken.
pfff oh en tandarts moet ik ook nog bellen, daar heb ik al helemaaaal geen zin in.
Maar, ik heb nu een heel leuk klasje, dat is al heel anders dan vorig schooljaar!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Lishe
Vivi, ik kan me goed voorstellen dat je dan toch schrikt. Hopelijk lukt het snel om die hormonen weer een beetje op de rails te krijgen.
Wat een lijst, Ik80! Sterkte!
Nebelung, lief dat je het vraagt Het gaat heerlijk, die studie. Twee avonden pas om 22.30 uur thuis zijn is pittig maar het is het dubbel en dwars waard, ook omdat ik zie hoe M. en ik steeds meer op een lijn komen qua opvoeding van Ronja. Niet zozeer omdat we het niet eens waren over dingen maar meer omdat hij haar nu twee avonden in de week alleen meemaakt en dus over veel meer dingen mee kan praten. Erg prettig.
En verder zie ik in elke kind en elke situatie die aan bod komt mijn eigen dochter waardoor ik weer heel blij ben als ik in de trein naar huis zit
Vivi, ik kan me goed voorstellen dat je dan toch schrikt. Hopelijk lukt het snel om die hormonen weer een beetje op de rails te krijgen.
Wat een lijst, Ik80! Sterkte!
Nebelung, lief dat je het vraagt Het gaat heerlijk, die studie. Twee avonden pas om 22.30 uur thuis zijn is pittig maar het is het dubbel en dwars waard, ook omdat ik zie hoe M. en ik steeds meer op een lijn komen qua opvoeding van Ronja. Niet zozeer omdat we het niet eens waren over dingen maar meer omdat hij haar nu twee avonden in de week alleen meemaakt en dus over veel meer dingen mee kan praten. Erg prettig.
Het gaat heerlijk, die studie. Twee avonden pas om 22.30 uur thuis zijn is pittig maar het is het dubbel en dwars waard, ook omdat ik zie hoe M. en ik steeds meer op een lijn komen qua opvoeding van Ronja. Niet zozeer omdat we het niet eens waren over dingen maar meer omdat hij haar nu twee avonden in de week alleen meemaakt en dus over veel meer dingen mee kan praten. Erg prettig.En verder zie ik in elke kind en elke situatie die aan bod komt mijn eigen dochter waardoor ik weer heel blij ben als ik in de trein naar huis zit
Lishe wat heb je het mooi en intens beschreven. En goed dat je er overpraat en schrijft. Jullie hebben behoorlijk wat te verduren gehad in zo'n korte tijd. Je angst is goed te begrijpen. Dikke
Ik80, veel sterkte, want zo'n gastro onderzoek lijkt me best spannend. (en misschien wel pijnlijk)
Vivi, tjeetje dat is ook niet niks zeg. 4 pillen op 1 dag. Pffff, hopelijk zorgt het ervoor dat er weer evenwicht is.
Ik80, veel sterkte, want zo'n gastro onderzoek lijkt me best spannend. (en misschien wel pijnlijk)
Vivi, tjeetje dat is ook niet niks zeg. 4 pillen op 1 dag. Pffff, hopelijk zorgt het ervoor dat er weer evenwicht is.
Lieve Lishe, ik vind het echt verdrietig voor je dat je niet onbezorgd kunt genieten. Bah. Ik heb er niets zinnigs op te zeggen, behalve sterkte, doe rustig aan en neem je tijd en een kus.
Sterkte voor alle dames hier..
Best heftig allemaal ..
Ik80.. sterkte bij de gastro-entroloog!
Ze zullen wel eerst een intake met je willen doen en dan verder bekijken..
Ik heb zelf ervaring en ook met gastro-onderzoeken ..
Mocht je erover willen praten, mag dat via de pm en de mail ..
Best heftig allemaal ..
Ik80.. sterkte bij de gastro-entroloog!
Ze zullen wel eerst een intake met je willen doen en dan verder bekijken..
Ik heb zelf ervaring en ook met gastro-onderzoeken ..
Mocht je erover willen praten, mag dat via de pm en de mail ..
Wir müssen leben, bis wir sterben!
Vivi wat akelig, ik hoop dat de hormonenbom die je nu gaat slikken snel helpt.
Lishe.... dikke knuffel voor jou
Lishe.... dikke knuffel voor jou
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Ach, lieve Lishe. Wat kan ik me dat voorstellen. Er moet nu zoveel vertrouwen hersteld worden, dat gaat niet zomaar, dat kost tijd, soms veel tijd. Zou het je helpen om nog eens een afspraak te maken met de kinderarts in het ziekenhuis en dit te bespreken. Misschien kunnen zij je helpen het vertrouwen te herstellen. Daarnaast kan ik niet veel verzinnen, ik denk dat je het goed doet, er veel over praten en heel veel je lieve meisje knuffelen. En het de tijd gunnen, pff, ik wou zo graag dat het anders voor je was. Sterkte
Lekker douchen!
Dat klinkt fijn owlet! Klinkt als een als een goede keus voor je. Wat is het heerlijk he, om nu weer thuis te komen als je weg bent geweest. Dat is bij mij nu zo anders dan "vroeger"!
Balen vivi, ik hoop voor je dat de hormonen gaan helpen.
Balen vivi, ik hoop voor je dat de hormonen gaan helpen.
Lekker douchen!
Vivi, wat veel pillen op een dag.. Zoveel hormonen, terwijl die al zo van streek zijn. Maar hopelijk is dit het duwtje dat je hormonen nodig hebben om normaal te doen!
Lishe, logisch toch dat je hier nog mee rondloopt. Het is ook niet niks! Wel goed dat je er over praat met mensen, als dat goed voelt. Hopelijk kun je het dan snel een plekje geven!
En ook nog Ik80 die naar het ziekenhuis mag. Als ze maar snel vinden wat het is, en dan ook gelijk de bijbehorende oplossing!
Hier is Chris gisteren goedgekeurd door de kinderarts. Het CB hoorde heel vaag een ruisje, de huisarts hoorde ook wel een ruisje, maar niet typisch voor het hart. En de kinderarts en arts-assistent hoorden gisteren helemaal niks. Dus het ruisje is verdwenen, of er nooit geweest. Dat maakt me ook niet zoveel uit, als het maar weg is!
En vandaag ben ik ook goedgekeurd door de gyneacoloog. Heb eigenlijk geen restverschijnselen van mijn ruptuur. Alleen nog spierpijn in mijn bekken als ik lang loop. Maar dat is niet zo gek, en dat wordt ook al steeds beter. Dus ik hoef niet terug te komen als ik geen klachten heb.
Dus we hoeven niet meer naar het ziekenhuis.. Alleen volgende week woensdag naar de Vlos om het dossier af te sluiten. en volgende week donderdag de eerste prikken bij het CB
Lishe, logisch toch dat je hier nog mee rondloopt. Het is ook niet niks! Wel goed dat je er over praat met mensen, als dat goed voelt. Hopelijk kun je het dan snel een plekje geven!
En ook nog Ik80 die naar het ziekenhuis mag. Als ze maar snel vinden wat het is, en dan ook gelijk de bijbehorende oplossing!
Hier is Chris gisteren goedgekeurd door de kinderarts. Het CB hoorde heel vaag een ruisje, de huisarts hoorde ook wel een ruisje, maar niet typisch voor het hart. En de kinderarts en arts-assistent hoorden gisteren helemaal niks. Dus het ruisje is verdwenen, of er nooit geweest. Dat maakt me ook niet zoveel uit, als het maar weg is!
En vandaag ben ik ook goedgekeurd door de gyneacoloog. Heb eigenlijk geen restverschijnselen van mijn ruptuur. Alleen nog spierpijn in mijn bekken als ik lang loop. Maar dat is niet zo gek, en dat wordt ook al steeds beter. Dus ik hoef niet terug te komen als ik geen klachten heb.
Dus we hoeven niet meer naar het ziekenhuis.. Alleen volgende week woensdag naar de Vlos om het dossier af te sluiten. en volgende week donderdag de eerste prikken bij het CB
Ik ben benieuwd bij die gastro man ze zullen idd wel eerst een intake doen.
Kom ik net bij de opticien, blijkt ook nog eens dat ik scheel zie, hahaha kon er ook nog wel bij. Nu mag ik ook nog een afspraak maken bij de oogarts. Zou ik dan nu alles lichamelijk hebben gehad. Mijn lichaam zit wel heel fijn in elkaar hahaha
maar goed, als mijn geest dan maar normaal doet ben ik alweer blij.
morgen weer werken met de kids. Hoop op een fijn dagje, werken en muziekles, 's middags kinderboekenmarkt en dan klas opruimen en naar huis!
(en 's avonds weer terug om te vergaderen)
Eest sporten daar heb ik wel zin in, Niet op van die drukke muziek, maar heerlijke muziek en allemaal rustige maar toch zware oefeningen hmmm daarna douchen en naar bed!
Kom ik net bij de opticien, blijkt ook nog eens dat ik scheel zie, hahaha kon er ook nog wel bij. Nu mag ik ook nog een afspraak maken bij de oogarts. Zou ik dan nu alles lichamelijk hebben gehad. Mijn lichaam zit wel heel fijn in elkaar hahaha
maar goed, als mijn geest dan maar normaal doet ben ik alweer blij.
morgen weer werken met de kids. Hoop op een fijn dagje, werken en muziekles, 's middags kinderboekenmarkt en dan klas opruimen en naar huis!
(en 's avonds weer terug om te vergaderen)
Eest sporten daar heb ik wel zin in, Niet op van die drukke muziek, maar heerlijke muziek en allemaal rustige maar toch zware oefeningen hmmm daarna douchen en naar bed!
Lishe, wat naar maar begrijpelijk dat je je zo voelt. Je schrijft:
ik80, wat een nare dingen zeg. Sterkte daarmee!
Vivi, bah zeg, vloeien is al niet tof en zeker niet zo laat na de bevalling. Hopelijk werken de pillen!
Ik baal als een stekker dat ik ziek was op Simons feestje en vandaag, maar gelukkig hebben we er toch een leuke dag van weten te maken. Hij is heerlijk verwend en vandaag ook nog met kaartjes en e-cards! Ik word er helemaal blij van
Ik heb niet echt de bevalling herleefd, maar wel op de bewuste tijd even stil gestaan bij een jaar terug, wat lijkt het vreemd en ver weg zeg!
, dat is belangrijk denk ik! Praat erover, huil erover en probeer te genieten! Sterkte Lishe!quote:ik geloof natuurlijk wel dat het helemaal goed gaat komen.
ik80, wat een nare dingen zeg. Sterkte daarmee!
Vivi, bah zeg, vloeien is al niet tof en zeker niet zo laat na de bevalling. Hopelijk werken de pillen!
Ik baal als een stekker dat ik ziek was op Simons feestje en vandaag, maar gelukkig hebben we er toch een leuke dag van weten te maken. Hij is heerlijk verwend en vandaag ook nog met kaartjes en e-cards! Ik word er helemaal blij van
Ik heb niet echt de bevalling herleefd, maar wel op de bewuste tijd even stil gestaan bij een jaar terug, wat lijkt het vreemd en ver weg zeg!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Ah gelukkig dat jullie toch een fijne dag hebben gehad! Heb vaak aan je gedacht vandaag..
En onvoorstelbaar he, dat zo'n klein hummeltje uit je buik nu al zo groot is en zoveel kan! Dat alles in EEN jaartje! Ik snap er nog steeds niets van
En onvoorstelbaar he, dat zo'n klein hummeltje uit je buik nu al zo groot is en zoveel kan! Dat alles in EEN jaartje! Ik snap er nog steeds niets van
♥ ♥ Jij een beetje van mij, ik een beetje van jou. ♥ ♥
Vivi, ik lees hier niet zo vaak en post zelden (omdat jullie anders niet meer aan bod zouden komen!) maar wilde hier toch even op reageren. Ik vraag me af of jouw cyclus al op gang was gekomen of dat dit het begin is. Ik vloeide namelijk 5 maanden na de bevalling ook als een idioot en was 3 keer binnen 1 maand zo heftig 'ongesteld'. Heb maar liefst (door omstandigheden/ vakantietijd/ hap) 5 artsen gesproken voor ik doorverwezen werd naar een gyneacoloog. Uiteindelijk bleek het allemaal vanzelf op zijn pootjes terecht te komen, maar het was voor mij een geruststelling dat er iemand ging kijken. (voor mij omdat ik 2 keer een stuk placenta achtergebleven was) Ze kunnen dan kijken met een simpele echo of je een vleesboompje hebt of dat er bijvoorbeeld wat slijmvlies buiten de baarmoeder zit wat gemakkelijk bloedt.
Dus mocht die pillenkuur (vreemde remedie!) niet werken, dan zou ik om een verwijzing vragen als ik jou was.
*duikt weer in lurkstand*
Dus mocht die pillenkuur (vreemde remedie!) niet werken, dan zou ik om een verwijzing vragen als ik jou was.
*duikt weer in lurkstand*
Mijn menstruatie was idd al weer een half jaar helemaal normaal. Dus daarom vond ik het ook vreemd idd..ik houd het ook goed in de gaten en ik wil sowieso een uitstrijkje..lief dat je je verhaal voor mij opschrijft
En nu: GRRRRRRRR, ik moet even stoom afblazen hoor.
Vanochtend legde ik Dean bij ons in bed, en vroeg mijn (nog halfslapende) vriend om op te letten dat hij niet uit bed zou vallen, zodat ik de fles kon gaan maken.
Ik sta dus in de keuken en wat hoor ik? "BONK!" gevolgd door hard gehuil....ik schrok me een ongeluk en rende naar de slaapkamer, Dean, die inmiddels weer op bed lag gris ik daar vanaf en ik geef mijn vriend een mep tegen zijn knie als hij dat probeert te verhinderen...niemand moet op zo'n moment in mijn weg staan hoor
Het was ook echt puur instinct wat ik op dat moment door me heen voelde razen.
Ik ging met Dean in de woonkamer zitten op de bank en na een tijd komt hij tot bedaren, er was gelukkig niets ergs aan de hand. Ik haalde een paar keer diep adem om mijn woede weg te laten vloeien en vroeg mijn vriend, zo rustig mogelijk, hoe dit nu kon gebeuren aangezien ik hem had gevraagd op te letten...
Zijn antwoord was dat Dean hem te snel af was geweest (de heks in mij denkt dan dat hij eigenlijk nog half lag te soezen en niet oplette) maar goed, het is mij ook wel eens gebeurd...
Wat ik belachelijk vond was dat hij als een soort beledigd persoontje zijn kleren en schoenen ging aantrekken en doodleuk de deur uit wilde lopen..toen ik hem vroeg waarom HIJ zich nu zo beledigd gedroeg was zijn reply dat hij baalde van mijn initiele reactie, dus dat ik "als een dolle stier"(zijn bewoording) de slaapkamer inkwam en Dean uit zijn handen griste.
Ik legde hem uit dat dat nu niet echt iets was waar ik op dat moment bij stilstond aangezien ZIJN gevoelens niet echt voortdurend prioriteit hebben
Anyway, meneer is de deur uit gegaan en ik ben zó boos. Kom op..ligt dit nu aan mij?
En ik krijg zelfs mijn vraagtekens nij de hele relatie als hij blijkbaar zó weinig van mij begrijpt, en ook niet in staat is om voor de verandering MIJ eens gerust te stellen ipv zich als een huilie te gedragen omdat zijn tere zieltje is beledigd.
Ik ben wel benieuwd eigenlijk hoe anderen hiermee zouden omgaan eigenlijk.
En nu: GRRRRRRRR, ik moet even stoom afblazen hoor.
Vanochtend legde ik Dean bij ons in bed, en vroeg mijn (nog halfslapende) vriend om op te letten dat hij niet uit bed zou vallen, zodat ik de fles kon gaan maken.
Ik sta dus in de keuken en wat hoor ik? "BONK!" gevolgd door hard gehuil....ik schrok me een ongeluk en rende naar de slaapkamer, Dean, die inmiddels weer op bed lag gris ik daar vanaf en ik geef mijn vriend een mep tegen zijn knie als hij dat probeert te verhinderen...niemand moet op zo'n moment in mijn weg staan hoor
Het was ook echt puur instinct wat ik op dat moment door me heen voelde razen.
Ik ging met Dean in de woonkamer zitten op de bank en na een tijd komt hij tot bedaren, er was gelukkig niets ergs aan de hand. Ik haalde een paar keer diep adem om mijn woede weg te laten vloeien en vroeg mijn vriend, zo rustig mogelijk, hoe dit nu kon gebeuren aangezien ik hem had gevraagd op te letten...
Zijn antwoord was dat Dean hem te snel af was geweest (de heks in mij denkt dan dat hij eigenlijk nog half lag te soezen en niet oplette) maar goed, het is mij ook wel eens gebeurd...
Wat ik belachelijk vond was dat hij als een soort beledigd persoontje zijn kleren en schoenen ging aantrekken en doodleuk de deur uit wilde lopen..toen ik hem vroeg waarom HIJ zich nu zo beledigd gedroeg was zijn reply dat hij baalde van mijn initiele reactie, dus dat ik "als een dolle stier"(zijn bewoording) de slaapkamer inkwam en Dean uit zijn handen griste.
Ik legde hem uit dat dat nu niet echt iets was waar ik op dat moment bij stilstond aangezien ZIJN gevoelens niet echt voortdurend prioriteit hebben
Anyway, meneer is de deur uit gegaan en ik ben zó boos. Kom op..ligt dit nu aan mij?
En ik krijg zelfs mijn vraagtekens nij de hele relatie als hij blijkbaar zó weinig van mij begrijpt, en ook niet in staat is om voor de verandering MIJ eens gerust te stellen ipv zich als een huilie te gedragen omdat zijn tere zieltje is beledigd.
Ik ben wel benieuwd eigenlijk hoe anderen hiermee zouden omgaan eigenlijk.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
He Vivi, dat klinkt heftig zeg. Goed dat Dean verder niks heeft!
Ik kan je reactie wel begrijpen, het is jouw kind, en dat wil je troosten. Het moederinstinct denkt dan even niet aan de vader en zijn gevoelens.
Is je vriend niet gewoon geschrokken van jou heftige reactie? Als hij wat bijgekomen is van de schrik, dan zal hij het vast rustig over nadenken. En dan trekt het vast allemaal wel weer bij.
Ik kan je reactie wel begrijpen, het is jouw kind, en dat wil je troosten. Het moederinstinct denkt dan even niet aan de vader en zijn gevoelens.
Is je vriend niet gewoon geschrokken van jou heftige reactie? Als hij wat bijgekomen is van de schrik, dan zal hij het vast rustig over nadenken. En dan trekt het vast allemaal wel weer bij.
Nou, ik heb me nog ontzettend ingehouden hoor...ik vraag hem nooit wat mbt Dean, en die * ene* keer dát ik hem vraag op te letten dondert mijn (ons) kind van het bed. En ik heb hem heel rustig gevraagd hoe het kon gebeuren..maar ja, ik was geschrokken ja .
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik zou niet meteen je vraagtekens bij je relatie zetten. Je hormonen, moederinstinct, je eigen karakter speelt gewoon een rol. Denk dat mijn eerste reactie ook heftig zou zijn en dat vriendlief hier ook erg geschrokken/boos zou zijn. Niet alleen vanwege het vallen, maar ook vanwege de reactie.
Neem ff aan dat hij het niet met opzet heeft gedaan en dat hij zich er ook niet lekker bij voelde.
Misschien moet jij vaker de zorg van Dean uit handen geven, zodat je er zelf ook meer vertrouwen in krijgt en je vriend ook.
Neem ff aan dat hij het niet met opzet heeft gedaan en dat hij zich er ook niet lekker bij voelde.
Misschien moet jij vaker de zorg van Dean uit handen geven, zodat je er zelf ook meer vertrouwen in krijgt en je vriend ook.
Het voelde voor hem ws alsof je jouw kind van hem weghaalde, en het dus ineens niet meer ook zijn kind was.quote:Op woensdag 3 oktober 2007 10:50 schreef Vivi het volgende:
Nou, ik heb me nog ontzettend ingehouden hoor...ik vraag hem nooit wat mbt Dean, en die * ene* keer dát ik hem vraag op te letten dondert mijn (ons) kind van het bed. En ik heb hem heel rustig gevraagd hoe het kon gebeuren..maar ja, ik was geschrokken ja .
Ik begrijp jouw reactie, hoor, maar de zijne ook, je hebt hem gekwetst ws, en hem schuldiger doen voelen dan hij ws van zichzelf al deed, door hem in feite te melden dat hij tekort geschoten is.... en dan wordt iedere ouder kwaad, Viev, ook jij als iemand jou dat gevoel geeft, als jij eventjes niet oplet, of wel maar er toch iets gebeurt met je kleine manneke..
Als je alleen bent en zoiets overkomt je, dan kan je jezelf wel voor de kop slaan, maar als een ander jou voor de kop gaat slaan, doet dat pas echt zeer, snap je? ja, natuurlijk snap je dat
Gewoon effe dampende sex vanavond... maar dan niet met Dean op het voeteneinde, hè
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Die kleintjes zijn ne eenmaal snel. Of ie nu aan het dommelen was of Dean gewoon echt te snel was vriendlief kon er vast niets aan doen. Ik zou in zijn geval ook boos zijn hoor. Je pakt hem jullie kind uit handen. Hij kan Dean ook gaan troosten.
Maar Ik snap jou reactie ook wel heel goed. Dat je denkt let gewoon op je kind. En dat je dan zelf liever wilt troosten en niet snapt waarom hij zich nu moet aanstellen omdat hij niet degene is die van het bed viel.
Maar Ik snap jou reactie ook wel heel goed. Dat je denkt let gewoon op je kind. En dat je dan zelf liever wilt troosten en niet snapt waarom hij zich nu moet aanstellen omdat hij niet degene is die van het bed viel.
Ik snap jou reactie ook wel heel goed. Dat je denkt let gewoon op je kind. En dat je dan zelf liever wilt troosten en niet snapt waarom hij zich nu moet aanstellen omdat hij niet degene is die van het bed viel.
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Vief, mannen zijn altijd zielig in dat soort situaties. Dat weet je nou toch zo onderhand wel? . Je kan hem uitleggen dat als hij op een andere manier zou reageren, jouw reactie minder heftig zou zijn. Maarja, ik zou er mijn tijd niet aan verspillen, eerlijk gezegd .
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Ik begrijp je reactie wel, Vivi. Maar oh wat zou ik boos, gekwets en vol schuldgevoel zijn als M. Ronja bij me weg zou grissen, me een pets op mijn knie zou geven en boos weg zou lopen als ik me al vreselijk schuldig zou voelen doordat Ronja van het bed af was gevallen.
Nou ja, wat milagro zegt dus.
Nou ja, wat milagro zegt dus.
Dat is toch niet de issue, muts.quote:Op woensdag 3 oktober 2007 11:01 schreef Bass-Miss het volgende:
Net of hij met opzet jullie kind van het bed liet donderen...
Mijn reactie was niet, in eerste instantie, naar hem gericht of om hem een k*tgevoel te bezorgen, maar meer zo van, "laat me NU bij mijn kind"..dat heb ik hem ook achteraf gezegd..maar hij was nóg in zijn wiek geschoten.
Voor de rest; jullie hebben gelijk, wrs voelde hij zich door mijn reactie nóg meer tekort schieten, dat begrijp ik ook, maar ik vind dat hij óók moet begrijpen dat ik niet daarom zo reageer, om hem dat gevoel te geven.
En verder ligt het nogal gecompliceerd tussen ons in de zin van dat ik al voor 99,5 % voor de dagelijkse zorg "opdraai" (met alle liefde, daar niet van) maar dat ik dan idd flip als ik dan eens * 1 !!! * keer wat aan hem vraag en er gebeurt dus zoiets. En de zorg meer aan hem overlaten zou ik dolgraag willen, maar daar is de situatie gewoon niet naar en dat zie ik niet 1,2,3, veranderen helaas. Het ironische is dat we daar net vannacht een heel gesprek over gehad hebben.
En die stomende sex zit er ook niet echt in, dat wordt een bloedbad
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Je intinctieve reactie is logisch en net als de andere mama's begrijp ik hem ook. Maar, en dat wordt ook al eerder gezegd als je je in zijn positie zou plaatsen zou je je ook zwaar schuldig voelen. En ik weet het....jij zou niet met je ogen dicht nog liggen dommelen of alleen die punt van de slaapzak vasthouden, maar ook jouw vriend....de papa van Dean laat zijn zoon echt niet expres van het bed vallen. Probeer een beetje te begrijpen hoe hij zich voelt en als je er aan toe ben om je iets meer te verdiepen in het hoe en wat van een man ook een tip voor al die andere moeders die zich zo af en toe vreselijk ergeren aan het gedrag van hun ega neem dan het boek; waarom mannen niet luisteren en vrouwen niet kunnen kaartlezen. Ik ben er nu in bezig en er gaat een wereld voor me open....
edit: beetje mosterd na de maaltijd, maar goed....
edit: beetje mosterd na de maaltijd, maar goed....
