Hoe gaat het met de moeders? deel 47

Lishe

Vivi, ik kan me goed voorstellen dat je dan toch schrikt. Hopelijk lukt het snel om die hormonen weer een beetje op de rails te krijgen.

Wat een lijst, Ik80! Sterkte!

Nebelung, lief dat je het vraagt Het gaat heerlijk, die studie. Twee avonden pas om 22.30 uur thuis zijn is pittig maar het is het dubbel en dwars waard, ook omdat ik zie hoe M. en ik steeds meer op een lijn komen qua opvoeding van Ronja. Niet zozeer omdat we het niet eens waren over dingen maar meer omdat hij haar nu twee avonden in de week alleen meemaakt en dus over veel meer dingen mee kan praten. Erg prettig.
En verder zie ik in elke kind en elke situatie die aan bod komt mijn eigen dochter waardoor ik weer heel blij ben als ik in de trein naar huis zit

Lishe wat heb je het mooi en intens beschreven. En goed dat je er overpraat en schrijft. Jullie hebben behoorlijk wat te verduren gehad in zo'n korte tijd. Je angst is goed te begrijpen. Dikke

Ik80, veel sterkte, want zo'n gastro onderzoek lijkt me best spannend. (en misschien wel pijnlijk)

Vivi, tjeetje dat is ook niet niks zeg. 4 pillen op 1 dag. Pffff, hopelijk zorgt het ervoor dat er weer evenwicht is.

Lieve Lishe, ik vind het echt verdrietig voor je dat je niet onbezorgd kunt genieten. Bah. Ik heb er niets zinnigs op te zeggen, behalve sterkte, doe rustig aan en neem je tijd en een kus.

Sterkte voor alle dames hier..
Best heftig allemaal ..

Ik80.. sterkte bij de gastro-entroloog!
Ze zullen wel eerst een intake met je willen doen en dan verder bekijken..
Ik heb zelf ervaring en ook met gastro-onderzoeken ..
Mocht je erover willen praten, mag dat via de pm en de mail ..

Vivi wat akelig, ik hoop dat de hormonenbom die je nu gaat slikken snel helpt.

Lishe.... dikke knuffel voor jou

Ach, lieve Lishe. Wat kan ik me dat voorstellen. Er moet nu zoveel vertrouwen hersteld worden, dat gaat niet zomaar, dat kost tijd, soms veel tijd. Zou het je helpen om nog eens een afspraak te maken met de kinderarts in het ziekenhuis en dit te bespreken. Misschien kunnen zij je helpen het vertrouwen te herstellen. Daarnaast kan ik niet veel verzinnen, ik denk dat je het goed doet, er veel over praten en heel veel je lieve meisje knuffelen. En het de tijd gunnen, pff, ik wou zo graag dat het anders voor je was. Sterkte

Dat klinkt fijn owlet! Klinkt als een als een goede keus voor je. Wat is het heerlijk he, om nu weer thuis te komen als je weg bent geweest. Dat is bij mij nu zo anders dan "vroeger"!
Balen vivi, ik hoop voor je dat de hormonen gaan helpen.

Vivi, wat veel pillen op een dag.. Zoveel hormonen, terwijl die al zo van streek zijn. Maar hopelijk is dit het duwtje dat je hormonen nodig hebben om normaal te doen!

Lishe, logisch toch dat je hier nog mee rondloopt. Het is ook niet niks! Wel goed dat je er over praat met mensen, als dat goed voelt. Hopelijk kun je het dan snel een plekje geven!

En ook nog Ik80 die naar het ziekenhuis mag. Als ze maar snel vinden wat het is, en dan ook gelijk de bijbehorende oplossing!

Hier is Chris gisteren goedgekeurd door de kinderarts. Het CB hoorde heel vaag een ruisje, de huisarts hoorde ook wel een ruisje, maar niet typisch voor het hart. En de kinderarts en arts-assistent hoorden gisteren helemaal niks. Dus het ruisje is verdwenen, of er nooit geweest. Dat maakt me ook niet zoveel uit, als het maar weg is!
En vandaag ben ik ook goedgekeurd door de gyneacoloog. Heb eigenlijk geen restverschijnselen van mijn ruptuur. Alleen nog spierpijn in mijn bekken als ik lang loop. Maar dat is niet zo gek, en dat wordt ook al steeds beter. Dus ik hoef niet terug te komen als ik geen klachten heb.
Dus we hoeven niet meer naar het ziekenhuis.. Alleen volgende week woensdag naar de Vlos om het dossier af te sluiten. en volgende week donderdag de eerste prikken bij het CB

Ik ben benieuwd bij die gastro man ze zullen idd wel eerst een intake doen.
Kom ik net bij de opticien, blijkt ook nog eens dat ik scheel zie, hahaha kon er ook nog wel bij. Nu mag ik ook nog een afspraak maken bij de oogarts. Zou ik dan nu alles lichamelijk hebben gehad. Mijn lichaam zit wel heel fijn in elkaar hahaha
maar goed, als mijn geest dan maar normaal doet ben ik alweer blij.

morgen weer werken met de kids. Hoop op een fijn dagje, werken en muziekles, 's middags kinderboekenmarkt en dan klas opruimen en naar huis!
(en 's avonds weer terug om te vergaderen)

Eest sporten daar heb ik wel zin in, Niet op van die drukke muziek, maar heerlijke muziek en allemaal rustige maar toch zware oefeningen hmmm daarna douchen en naar bed!

Lishe, wat naar maar begrijpelijk dat je je zo voelt. Je schrijft:

quote:

ik geloof natuurlijk wel dat het helemaal goed gaat komen.

, dat is belangrijk denk ik! Praat erover, huil erover en probeer te genieten! Sterkte Lishe!

ik80, wat een nare dingen zeg. Sterkte daarmee!

Vivi, bah zeg, vloeien is al niet tof en zeker niet zo laat na de bevalling. Hopelijk werken de pillen!

Ik baal als een stekker dat ik ziek was op Simons feestje en vandaag, maar gelukkig hebben we er toch een leuke dag van weten te maken. Hij is heerlijk verwend en vandaag ook nog met kaartjes en e-cards! Ik word er helemaal blij van
Ik heb niet echt de bevalling herleefd, maar wel op de bewuste tijd even stil gestaan bij een jaar terug, wat lijkt het vreemd en ver weg zeg!

Ah gelukkig dat jullie toch een fijne dag hebben gehad! Heb vaak aan je gedacht vandaag..
En onvoorstelbaar he, dat zo'n klein hummeltje uit je buik nu al zo groot is en zoveel kan! Dat alles in EEN jaartje! Ik snap er nog steeds niets van

(ff snel) Voor alle dames een knuf!

Vivi, ik lees hier niet zo vaak en post zelden (omdat jullie anders niet meer aan bod zouden komen!) maar wilde hier toch even op reageren. Ik vraag me af of jouw cyclus al op gang was gekomen of dat dit het begin is. Ik vloeide namelijk 5 maanden na de bevalling ook als een idioot en was 3 keer binnen 1 maand zo heftig 'ongesteld'. Heb maar liefst (door omstandigheden/ vakantietijd/ hap) 5 artsen gesproken voor ik doorverwezen werd naar een gyneacoloog. Uiteindelijk bleek het allemaal vanzelf op zijn pootjes terecht te komen, maar het was voor mij een geruststelling dat er iemand ging kijken. (voor mij omdat ik 2 keer een stuk placenta achtergebleven was) Ze kunnen dan kijken met een simpele echo of je een vleesboompje hebt of dat er bijvoorbeeld wat slijmvlies buiten de baarmoeder zit wat gemakkelijk bloedt.
Dus mocht die pillenkuur (vreemde remedie!) niet werken, dan zou ik om een verwijzing vragen als ik jou was.
^{*duikt weer in lurkstand*}

Mijn menstruatie was idd al weer een half jaar helemaal normaal. Dus daarom vond ik het ook vreemd idd..ik houd het ook goed in de gaten en ik wil sowieso een uitstrijkje..lief dat je je verhaal voor mij opschrijft

En nu: GRRRRRRRR, ik moet even stoom afblazen hoor.

Vanochtend legde ik Dean bij ons in bed, en vroeg mijn (nog halfslapende) vriend om op te letten dat hij niet uit bed zou vallen, zodat ik de fles kon gaan maken.

Ik sta dus in de keuken en wat hoor ik? "BONK!" gevolgd door hard gehuil....ik schrok me een ongeluk en rende naar de slaapkamer, Dean, die inmiddels weer op bed lag gris ik daar vanaf en ik geef mijn vriend een mep tegen zijn knie als hij dat probeert te verhinderen...niemand moet op zo'n moment in mijn weg staan hoor

Het was ook echt puur instinct wat ik op dat moment door me heen voelde razen.

Ik ging met Dean in de woonkamer zitten op de bank en na een tijd komt hij tot bedaren, er was gelukkig niets ergs aan de hand. Ik haalde een paar keer diep adem om mijn woede weg te laten vloeien en vroeg mijn vriend, zo rustig mogelijk, hoe dit nu kon gebeuren aangezien ik hem had gevraagd op te letten...

Zijn antwoord was dat Dean hem te snel af was geweest (de heks in mij denkt dan dat hij eigenlijk nog half lag te soezen en niet oplette) maar goed, het is mij ook wel eens gebeurd...

Wat ik belachelijk vond was dat hij als een soort beledigd persoontje zijn kleren en schoenen ging aantrekken en doodleuk de deur uit wilde lopen..toen ik hem vroeg waarom HIJ zich nu zo beledigd gedroeg was zijn reply dat hij baalde van mijn initiele reactie, dus dat ik "als een dolle stier"(zijn bewoording) de slaapkamer inkwam en Dean uit zijn handen griste.

Ik legde hem uit dat dat nu niet echt iets was waar ik op dat moment bij stilstond aangezien ZIJN gevoelens niet echt voortdurend prioriteit hebben

Anyway, meneer is de deur uit gegaan en ik ben zó boos. Kom op..ligt dit nu aan mij?
En ik krijg zelfs mijn vraagtekens nij de hele relatie als hij blijkbaar zó weinig van mij begrijpt, en ook niet in staat is om voor de verandering MIJ eens gerust te stellen ipv zich als een huilie te gedragen omdat zijn tere zieltje is beledigd.

Ik ben wel benieuwd eigenlijk hoe anderen hiermee zouden omgaan eigenlijk.

He Vivi, dat klinkt heftig zeg. Goed dat Dean verder niks heeft!
Ik kan je reactie wel begrijpen, het is jouw kind, en dat wil je troosten. Het moederinstinct denkt dan even niet aan de vader en zijn gevoelens.
Is je vriend niet gewoon geschrokken van jou heftige reactie? Als hij wat bijgekomen is van de schrik, dan zal hij het vast rustig over nadenken. En dan trekt het vast allemaal wel weer bij.

Nou, ik heb me nog ontzettend ingehouden hoor...ik vraag hem nooit wat mbt Dean, en die * ene* keer dát ik hem vraag op te letten dondert mijn (ons) kind van het bed. En ik heb hem heel rustig gevraagd hoe het kon gebeuren..maar ja, ik was geschrokken ja .

Ik zou niet meteen je vraagtekens bij je relatie zetten. Je hormonen, moederinstinct, je eigen karakter speelt gewoon een rol. Denk dat mijn eerste reactie ook heftig zou zijn en dat vriendlief hier ook erg geschrokken/boos zou zijn. Niet alleen vanwege het vallen, maar ook vanwege de reactie.

Neem ff aan dat hij het niet met opzet heeft gedaan en dat hij zich er ook niet lekker bij voelde.

Misschien moet jij vaker de zorg van Dean uit handen geven, zodat je er zelf ook meer vertrouwen in krijgt en je vriend ook.

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 10:50 schreef Vivi het volgende:
Nou, ik heb me nog ontzettend ingehouden hoor...ik vraag hem nooit wat mbt Dean, en die * ene* keer dát ik hem vraag op te letten dondert mijn (ons) kind van het bed. En ik heb hem heel rustig gevraagd hoe het kon gebeuren..maar ja, ik was geschrokken ja .

Het voelde voor hem ws alsof je jouw kind van hem weghaalde, en het dus ineens niet meer ook zijn kind was.

Ik begrijp jouw reactie, hoor, maar de zijne ook, je hebt hem gekwetst ws, en hem schuldiger doen voelen dan hij ws van zichzelf al deed, door hem in feite te melden dat hij tekort geschoten is.... en dan wordt iedere ouder kwaad, Viev, ook jij als iemand jou dat gevoel geeft, als jij eventjes niet oplet, of wel maar er toch iets gebeurt met je kleine manneke..
Als je alleen bent en zoiets overkomt je, dan kan je jezelf wel voor de kop slaan, maar als een ander jou voor de kop gaat slaan, doet dat pas echt zeer, snap je? ja, natuurlijk snap je dat

Gewoon effe dampende sex vanavond... maar dan niet met Dean op het voeteneinde, hè

Net of hij met opzet jullie kind van het bed liet donderen...

Die kleintjes zijn ne eenmaal snel. Of ie nu aan het dommelen was of Dean gewoon echt te snel was vriendlief kon er vast niets aan doen. Ik zou in zijn geval ook boos zijn hoor. Je pakt hem jullie kind uit handen. Hij kan Dean ook gaan troosten.

Maar Ik snap jou reactie ook wel heel goed. Dat je denkt let gewoon op je kind. En dat je dan zelf liever wilt troosten en niet snapt waarom hij zich nu moet aanstellen omdat hij niet degene is die van het bed viel.

Vief, mannen zijn altijd zielig in dat soort situaties. Dat weet je nou toch zo onderhand wel? . Je kan hem uitleggen dat als hij op een andere manier zou reageren, jouw reactie minder heftig zou zijn. Maarja, ik zou er mijn tijd niet aan verspillen, eerlijk gezegd .

Ik begrijp je reactie wel, Vivi. Maar oh wat zou ik boos, gekwets en vol schuldgevoel zijn als M. Ronja bij me weg zou grissen, me een pets op mijn knie zou geven en boos weg zou lopen als ik me al vreselijk schuldig zou voelen doordat Ronja van het bed af was gevallen.
Nou ja, wat milagro zegt dus.

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:01 schreef Bass-Miss het volgende:
Net of hij met opzet jullie kind van het bed liet donderen...

Dat is toch niet de issue, muts.

Mijn reactie was niet, in eerste instantie, naar hem gericht of om hem een k*tgevoel te bezorgen, maar meer zo van, "laat me NU bij mijn kind"..dat heb ik hem ook achteraf gezegd..maar hij was nóg in zijn wiek geschoten.

Voor de rest; jullie hebben gelijk, wrs voelde hij zich door mijn reactie nóg meer tekort schieten, dat begrijp ik ook, maar ik vind dat hij óók moet begrijpen dat ik niet daarom zo reageer, om hem dat gevoel te geven.

En verder ligt het nogal gecompliceerd tussen ons in de zin van dat ik al voor 99,5 % voor de dagelijkse zorg "opdraai" (met alle liefde, daar niet van) maar dat ik dan idd flip als ik dan eens * 1 !!! * keer wat aan hem vraag en er gebeurt dus zoiets. En de zorg meer aan hem overlaten zou ik dolgraag willen, maar daar is de situatie gewoon niet naar en dat zie ik niet 1,2,3, veranderen helaas. Het ironische is dat we daar net vannacht een heel gesprek over gehad hebben.

En die stomende sex zit er ook niet echt in, dat wordt een bloedbad

Je intinctieve reactie is logisch en net als de andere mama's begrijp ik hem ook. Maar, en dat wordt ook al eerder gezegd als je je in zijn positie zou plaatsen zou je je ook zwaar schuldig voelen. En ik weet het....jij zou niet met je ogen dicht nog liggen dommelen of alleen die punt van de slaapzak vasthouden, maar ook jouw vriend....de papa van Dean laat zijn zoon echt niet expres van het bed vallen. Probeer een beetje te begrijpen hoe hij zich voelt en als je er aan toe ben om je iets meer te verdiepen in het hoe en wat van een man ^{ook een tip voor al die andere moeders die zich zo af en toe vreselijk ergeren aan het gedrag van hun ega} neem dan het boek; waarom mannen niet luisteren en vrouwen niet kunnen kaartlezen. Ik ben er nu in bezig en er gaat een wereld voor me open....

edit: beetje mosterd na de maaltijd, maar goed....

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:22 schreef chacama het volgende:


edit: beetje mosterd na de maaltijd, maar goed....

Geeft niks hoor, toch lief van je...

Maar weet je wat ik me nu eigenlijk afvraag; wáárom worden wij vrouwen altijd maar geacht rekening te houden met de hersenkronkels van mannen...ik bedoel; verdiepen zij zich net zo in ons? Volgens mij niet hoor!

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:19 schreef Vivi het volgende:

[..]

Dat is toch niet de issue, muts.

Mijn reactie was niet, in eerste instantie, naar hem gericht of om hem een k*tgevoel te bezorgen, maar meer zo van, "laat me NU bij mijn kind"..dat heb ik hem ook achteraf gezegd..maar hij was nóg in zijn wiek geschoten.

Voor de rest; jullie hebben gelijk, wrs voelde hij zich door mijn reactie nóg meer tekort schieten, dat begrijp ik ook, maar ik vind dat hij óók moet begrijpen dat ik niet daarom zo reageer, om hem dat gevoel te geven.

En verder ligt het nogal gecompliceerd tussen ons in de zin van dat ik al voor 99,5 % voor de dagelijkse zorg "opdraai" (met alle liefde, daar niet van) maar dat ik dan idd flip als ik dan eens * 1 !!! * keer wat aan hem vraag en er gebeurt dus zoiets. En de zorg meer aan hem overlaten zou ik dolgraag willen, maar daar is de situatie gewoon niet naar en dat zie ik niet 1,2,3, veranderen helaas. Het ironische is dat we daar net vannacht een heel gesprek over gehad hebben.

En die stomende sex zit er ook niet echt in, dat wordt een bloedbad

kortom, je bent eigenlijk dus boos om iets anders, iets groters dan dit en onbewust heb je aan dit ongelukje, wat op zich niets voorstelt, Dean was het allang weer vergeten toen jij net begon met écht kwaad worden, een 'handig' handvat gevonden om datgene wat je werkelijk dwars zit aan te kaarten.

als ik dat mis heb, en het echt enkel om dit voorvalletje gaat, dan ben je , vrees ik, toch een beetje kwader dan hij verdient, hoor.

ik zou toch echt voor de stomende sex gaan

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:32 schreef Vivi het volgende:

[..]

Geeft niks hoor, toch lief van je...

Maar weet je wat ik me nu eigenlijk afvraag; wáárom worden wij vrouwen altijd maar geacht rekening te houden met de hersenkronkels van mannen...ik bedoel; verdiepen zij zich net zo in ons? Volgens mij niet hoor!

"waarom worden wij mannen altijd geacht mee te gaan met vrouwen in het dingen groter, erger, dramatischer maken dan ze zijn"


geef toe, Vivi, 'wij' kunnen gewoon onnodig moeilijk doen soms.

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 10:38 schreef Vivi het volgende:

En ik krijg zelfs mijn vraagtekens nij de hele relatie als hij blijkbaar zó weinig van mij begrijpt,

Vrouwen. . .

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:32 schreef milagro het volgende:

[..]

kortom, je bent eigenlijk dus boos om iets anders, iets groters dan dit en onbewust heb je aan dit ongelukje, wat op zich niets voorstelt, Dean was het allang weer vergeten toen jij net begon met écht kwaad worden, een 'handig' handvat gevonden om datgene wat je werkelijk dwars zit aan te kaarten.

als ik dat mis heb, en het echt enkel om dit voorvalletje gaat, dan ben je , vrees ik, toch een beetje kwader dan hij verdient, hoor.

ik zou toch echt voor de stomende sex gaan

Ik ben helemaal niet kwaad

Onze relatie is er alleen wél op gebaseerd dat ik heel veel rekening houd met hem, en dat geeft niet, want dat wist ik en daar heb ik ook voor gekozen, maar als IK dan eens een keer ms wat overtrokken reageer, vanuit mijn moederinstinct notabene, dan mag hij dat ook wel eens relativeren vind ik...het is geen eenrichtingverkeer, of zou het eigenlijk niet moeten zijn..


Maar ik heb hem net al een smsje gestuurd waarin staat dat mijn reactie niet was bedoeld om hem nog lulliger te laten voelen, en dat ik Dean ook idd door hem had kunnen laten troosten maar dat ik hem weggraaide uit een soort reflex, of hij dat begrijpt.

Maar dan moet ie ook niet meer zeuren vind ik

En nu zijn ze weg.

Viev... ik snap je reflex, maar ik snap hem ook wel hoor. Maar goed, dat heeft Milagro allemaal al gezegd.
Hopelijk draait hij ook nog een beetje bij later vandaag.

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:39 schreef Jarno het volgende:

[..]

Vrouwen. . .

Nou!

[flauwgrapjeaan]En voor je het weer gaan ze vreemd [/flauwgrapjeuit]

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:40 schreef Vivi het volgende:

[..]

Ik ben niet kwaad

Oh? zo kom je wel over, hoor , of ben ik nu ook een vent, die niets van je begrijpt?

quote:

Onze relatie is er alleen wél op gebaseerd dat ik heel veel rekening houd met hem, en dat geeft niet, want dat wist ik en daar heb ik ook voor gekozen, maar als IK dan eens een keer ms wat overtrokken reageer, vanuit mijn moederinstinct notabene, dan mag hij dat ook wel eens relativeren vind ik...het is geen eenrichtingverkeer, of zou het eigenlijk niet moeten zijn..

uh.... je moederinstinct als excuus, leuk, maar mag hij dan ook zijn vaderinstinct laten gelden en dus pissig worden als jij JULLIE kind weggrist, alsof hij moedwillig het iets aangedaan heeft?

quote:

Maar ik heb hem net al een smsje gestuurd waarin staat dat mijn reactie niet was bedoeld om hem nog lulliger te laten voelen, en dat ik Dean ook idd door hem had kunnen laten troosten maar dat ik hem weggraaide uit een soort reflex, of hij dat begrijpt.

Maar dan moet ie ook niet meer zeuren vind ik

dat laatste zinnetje, hè "en toch heb ik gelijk!"

je maakt het groter dan het is, Vivi, ..... kaart anders gewoon het echte issue aan, anders moet jij ms niet zo zeuren, vindt hij waarschijnlijk

Kom ik echt kwaad over dan? Ik heb net toch een sms gestuurd om het uit te leggen?

hahaha

Nu word ik wel weer boos, omdat jullie het voor hem opnemen

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:47 schreef Vivi het volgende:
Kom ik echt kwaad over dan? Ik heb net toch een sms gestuurd om het uit te leggen?

Laten we zeggen dat je overkomt alsof je al in geen maanden goeie sex hebt gehad

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:47 schreef Vivi het volgende:
Kom ik echt kwaad over dan? Ik heb net toch een sms gestuurd om het uit te leggen?

Je komt over als iemand die graag wil horen dat ze gelijk heeft.

Wat weer mooi bevestigt wordt door:

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:49 schreef Vivi het volgende:
Nu word ik wel weer boos, omdat jullie het voor hem opnemen

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:32 schreef Vivi het volgende:

[..]

Geeft niks hoor, toch lief van je...

Maar weet je wat ik me nu eigenlijk afvraag; wáárom worden wij vrouwen altijd maar geacht rekening te houden met de hersenkronkels van mannen...ik bedoel; verdiepen zij zich net zo in ons? Volgens mij niet hoor!

Nee, zij ^{Ja, ik ga uit van het gemiddelde} verdiepen zich inderdaad niet zo in ons als wij in hun doen en wij zouden willen. Op het boek staat het eerste deel niet voor niets met koeienletters geschreven en dat over vrouwen klein. Als het boek voor mannen was geschreven dan hadden ze het wel anders genoemd

Maar, goed. In de stukken die ik tot nu toe gelezen heb....staat eigenlijk gewoon omdat ze dat niet kunnen. Ze kunnen het wel leren, maar voor vrouwen is het iets instinctiefs. Wij weten wanneer er iets dwars zit bij een ander, wanneer ons kind pijn of verdriet heeft alleen al aan de hand van hoe ze zich gedragen of praten. Mannen horen/zien die nuances niet. En omdat wij dat wel doen verwachten we dat wel van onze mannen terwijl ze dat helemaal niet in zich hebben. Het is iets dat ze kunnen leren, maar dan moeten ze er wel moeite voor doen.

Dus daarom moeten wij maar even slikken en denken....hij bedoelde het goed, maar zag het gevaar niet.... of zoiets.

Kleine quote:
Vraag mannen en vrouwen of hun hersens anders werken en mannen zullen zeggen dat ze denken van wel, dat er zelfs een keer iets over hebben gelezen op Internet.....Vrouwen zullen zeggen: Natuurlijk, volgende vraag.

En dit is dus niet bedoeld om heel mannelijk fok in de verdediging te duwen. Dit is alleen om ons allemaal te laten zien dat we anders zijn, anders denken en anders reageren. Daarom zijn er mannen en vrouwen. En er zijn ook mannen die wel meer inlevingsvermogen hebben, maar gemiddeld genomen is het niet iets instinctiefs.

Dat ze goed samen kunnen werken is wel belangrijk: Een vrouw kan horen dat haar kind huilt. Een man kan horen waar het huilende kind zit. Best prettig als je je kind kwijt bent in een grote menigte toch.....

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:47 schreef Vivi het volgende:
Kom ik echt kwaad over dan? Ik heb net toch een sms gestuurd om het uit te leggen?

ja, je komt stampvoetend verongelijkt kwaderig over, ja.
zo erg is het allemaal niet, kinderen vallen en doen zich zeer.
maar zoals ik al zei, het gaat ws over iets veel groters dan dit, gezien je 'breek me de bek anders even open" posts


ja of je bent gewoon ongesteld

quote:

En dit is dus niet bedoeld om heel mannelijk fok in de verdediging te duwen.

Ik geef gráág toe dat mannen en vrouwen anders in elkaar steken als ik dit zo allemaal lees. .

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:52 schreef Jarno het volgende:

[..]

Ik geef gráág toe dat mannen en vrouwen anders in elkaar steken als ik dit zo allemaal lees. .

Hehe!
Ik ben geen vrouw als ik dit zo lees.

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:50 schreef MeNicole het volgende:

[..]

Laten we zeggen dat je overkomt alsof je al in geen maanden goeie sex hebt gehad

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:50 schreef milagro het volgende:

[..]

ja, je komt stampvoetend verongelijkt kwaderig over, ja.
zo erg is het allemaal niet, kinderen vallen en doen zich zeer.
maar zoals ik al zei, het gaat ws over iets veel groters dan dit, gezien je 'breek me de bek anders even open" posts


ja of je bent gewoon ongesteld

Nou, dat vind ik echt niet hoor Milagro, ik smijt toch niet met strijkijzers ofzo
Als ik stampvoetend kwaad was dan zou ik toch niet zeggen dat ik zijn reactie achteraf bezien wel snap, óf hem een sms sturen om uit te leggen waarom ik zo reageerde en dat het niet bedoeld was om hem nog rotter te laten voelen. _{en ik zit op 4 anticonceptiepillen per dag, én ik ben "ongesteld" ja}

@ Chacama; mannen zijn dus eigenlijk een soort autisten

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:50 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Je komt over als iemand die graag wil horen dat ze gelijk heeft.

Wat weer mooi bevestigt wordt door:
[..]

Jullie snappen mijn humor niet

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:50 schreef MeNicole het volgende:

[..]

Laten we zeggen dat je overkomt alsof je al in geen maanden goeie sex hebt gehad

Ja nog zo wat, mannen willen voortdurend sex, en dan het liefst goeie.

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:56 schreef Vivi het volgende:

[..]

Nou, dat vind ik echt niet hoor Milagro, ik smijt toch niet met strijkijzers ofzo
Als ik stampvoetend kwaad was dan zou ik toch niet zeggen dat ik zijn reactie achteraf bezien wel snap, óf hem een sms sturen om uit te leggen waarom ik zo reageerde en dat het niet bedoeld was om hem nog rotter te laten voelen. _{en ik zit op 4 anticonceptiepillen per dag, én ik ben "ongesteld" ja}

@ Chacama; mannen zijn dus eigenlijk een soort autisten

Uhm, nou nee dat zeg ik dan ook weer niet. Maar ze zijn wel anders. Ze zien dingen anders en voelen ook dingen anders (of helemaal niet). ^{Zij kijken naar een bouwtekening en zien een huis. Wij kijken naar bouwtekening en zien een stel lijnen op een stuk papier en vragen vervolgens voor een schaalmodel.}

Oh en Milagro, dat zijn geen "breek me de bek open-posts" heur..iedereen (of bijna iedereen) weet hier wel dat wij niet samen wonen, dat bedoel ik met "dagelijkse zorg" enzo

quote:

Op woensdag 3 oktober 2007 11:56 schreef Vivi het volgende:

@ Chacama; mannen zijn dus eigenlijk een soort autisten

hihi daar heb je ergens wel gelijk in, in de psychiatrie wordt autisme soms gezien als een ernstige vermannelijking van het brein