Iets anders geloven dan je ouders

Oeh, herkenbaar. Althans, de ouders en de rest van de familie van mijn vriend is gelovig.
Gelukkig zijn ze niet heel streng gelovig (De halve familie doet aan Reiki) maar bidden voor het eten, danken en elke avond een stukje uit een "dagbijbel' lezen hoort er wel bij.
Ik ben opgevoed in een familie waar niemand gelovig is.

Ik merk zelf dat ik me er steeds meer aan begin te ergeren hoe mijn vriend zijn ouders toch het geloof proberen over te brengen op hun kinderen, terwijl mijn vriend het er met zijn moeder wel eens over heeft gehad dat hij niet in een God gelooft zoals Christenen dat doen. (van zijn zus weet ik het niet precies)
Gewoon het simpele moeten bidden, het moeten danken, en het moeten aanhoren van verhaaltjes waarin Jezus' bedoelingen en goedheid verheerlijkt worden... yegh.

Ze bedoelen het goed, maar mochten ik en mijn vriend over een aantal jaar nog samen zijn en zelfs een verbintenis aangaan, dan vrees ik voor een "Trouwbijbel" (familietraditie) die uiteindelijk zal staan te verstoffen op een plank op zolder..

(Ah, lucht op om het er eens over te kunnen hebben )

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2007 15:59 schreef Candaasje het volgende:
Ik merk zelf dat ik me er steeds meer aan begin te ergeren hoe mijn vriend zijn ouders toch het geloof proberen over te brengen op hun kinderen, terwijl mijn vriend het er met zijn moeder wel eens over heeft gehad dat hij niet in een God gelooft zoals Christenen dat doen. (van zijn zus weet ik het niet precies)
Gewoon het simpele moeten bidden, het moeten danken, en het moeten aanhoren van verhaaltjes waarin Jezus' bedoelingen en goedheid verheerlijkt worden... yegh.

Oordeel niet te snel over iets dat jou niet aanstaat.

Het staat alle ouders vrij om hun levensovertuiging op hun kinderen over te brengen.

Ik ben met het geloof opgevoed, ben zelf niet gelovig, maar ik vind het wél een verrijking dat ik al die verhalen ken. Er zitten in films, gesprekken en boeken meer referenties naar de bijbel dan je soms zou denken.
Ik vind het een goed idee als je dat kunt zien en dat je dan weet waar het over gaat.
Tenslotte heeft dit land nog steeds een Joods-Christelijke traditie

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2007 16:04 schreef mgerben het volgende:

[..]

Oordeel niet te snel over iets dat jou niet aanstaat.

Het staat alle ouders vrij om hun levensovertuiging op hun kinderen over te brengen.

Ik ben met het geloof opgevoed, ben zelf niet gelovig, maar ik vind het wél een verrijking dat ik al die verhalen ken. Er zitten in films, gesprekken en boeken meer referenties naar de bijbel dan je soms zou denken.
Ik vind het een goed idee als je dat kunt zien en dat je dan weet waar het over gaat.
Tenslotte heeft dit land nog steeds een Joods-Christelijke traditie

Het staat ouders inderdaad vrij om hun levensovertuiging op kinderen over te brengen. Net zoals het de kinderen vrijstaat om te breken met deze levensovertuiging. Iets wat de ouders op den duur ook moeten respecteren. Ik ken de besproken situatie niet precies, maar kan me voorstellen dat je zat wordt van 'evangelisch gezeur'.

Ik snap je punt, maar ik snap niet dat terwijl mijn vriend zelf aangeeft er niet meer in te geloven, het nog wel aan hem 'opgedrongen' wordt. Wanneer zijn ouders zelf zouden bidden en hun kinderen er niet zouden toe verplichten, dan vind ik het een ander verhaal; dan is het een vrije keuze.
Die heeft mijn vriend dus niet.
Ik heb het dan niet eens over mijzelf wanneer ik daar ben - want ondanks dat ik het maar niks vind, blijf ik een gast.

Er is niks mis met een beetje Bijbelkennis en dergeklijken, soms heb ik ook wel eens momenten van 'dat had ik best eens eerder willen weten' maar het moet niet gedwongen worden denk ik zo.

Geloven staat voor iedereen vrij en iedereen moet het op zijn eigen manier doen. Mijn vriend is inmiddels 20 en weet denk ik nu inmiddels wel genoeg over de Bijbel en God om zelf een keuze te maken. (Die hij dus al ruim 4 jaar geleden gemaakt heeft)

Begrijp me dus goed, ik ben niet tegen geloven in iets, ik ben er alleen tegen wanneer je het een ander probeert op te dringen die er niet echt op zit te wachten.
(Net zoals een collectebakje onder je neus geduwd krijgen tijdens een begrafenis in sommige kerken, dat vind ik ook zo'n vreselijk iets dat aan je opgedrongen wordt... )

De reden dat ik dit trouwens hier post en niet tegen mijn vriend zeg, is omdat ik zijn ouders ook weer niet wil afkraken. Het zijn verder prima mensen.

Edit: zinnetje verplaatst (internet doet een beetje gek)

of je vriend heeft geen ruggengraat wat betreft zijn princiepes of bedoelingen of hij laat zich niets opdringen en vind het allemaal voor die lieve vrede maar best, het is zijn keuze al dan niet te bidden, z'n ouders kunnen boos en weet ik veel wat worden, maar hij beslist of hij bidt of niet. wil hij het echt niet (wat ik dus niet geloof, de lieve vrede vindt hij wellicht belangrijker) dan moet ie er zelf mee stoppen. wie weet vinden zijn ouders de lieve vrede ook wel belangrijker of ze zetten hem simpelweg voor het blok jouw princiepes of onze princiepes in dit huis. geloof is de inhoud, niet de vorm. het 'opdringen' van andermans princiepes gebeurt op ieder willekeurig moment van de dag op allerlei soorten gebieden, het is absoluut niet exclusief religiegebonden.

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2007 08:14 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Het klinkt misschien hard, maar die mensen hebben dus echt niet opgelet tijdens hun studie.

Poeh, dat is wel weer even een statement hoor. Dus iedereen die theologie studeert en gelovig blijft (dat zijn er een hoop), heeft niet goed opgelet tijdens zijn studie?

Ik moet daar hard om lachen eerlijk gezegd.

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2007 16:58 schreef koningdavid het volgende:

[..]

Poeh, dat is wel weer even een statement hoor. Dus iedereen die theologie studeert en gelovig blijft (dat zijn er een hoop), heeft niet goed opgelet tijdens zijn studie?

Ik moet daar hard om lachen eerlijk gezegd.

Daar kan ik me ook totaal niet in vinden. Maar ik denk wel dat een studie theologie je blik erg nuanceert. Als jij bijvoorbeeld krijgt te horen hoe het scheppingsverhaal tot stand is gekomen, hoe het literair is opgezet, en waar het zijn inspiratie vandaan heeft gehaald, dan moet het raar lopen wil jij dat nog letterlijk gaan nemen. En dat geeft ook niks; ik denk dat zo'n ontwikkeling je bevrijdt van de wens om bijbelteksten allemaal in een logische en exacte context te plaatsen, en het opent wellicht deuren om teksten meer op de inhoud te kunnen lezen.

Je kunt prima theologie studeren en nog steeds geloven. Mijn ervaring met pastoren en dominee's is dat ze erg vaak een genuanceerd beeld hebben, en goed op de hoogte zijn van de contradicties en historische onjuistheden in de Bijbel. En dat geeft niks; niets menselijks is onfeilbaar, en de Bijbel komt nog altijd van mensen ( wellicht Goddelijk geïnspireerd, dat laat ik even in het midden ). Op die manier leer je de Bijbel veel meer op waarde te schatten, denk ik. Daarom vind ik creationisten ook zo'n tragisch volk; ze gebruiken de Bijbel voor iets waar het helemaal niet voor is geschreven. Dergelijke idiote interpretaties vloeien voort uit de wil dat je geloof dingen kan verklaren waar het niet voor bedoeld is, en de wil dat de Bijbel onfeilbaar is.

En die staat van geest noem ik waanzinnig

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2007 16:58 schreef koningdavid het volgende:

[..]

Poeh, dat is wel weer even een statement hoor. Dus iedereen die theologie studeert en gelovig blijft (dat zijn er een hoop), heeft niet goed opgelet tijdens zijn studie?

Ik moet daar hard om lachen eerlijk gezegd.

Dat kan zijn maar daarom heet het ook een mening. Stel dat een niet-gelovig iemand zou zeggen; 'iemand die theologie studeert en gelovig blijft heeft goed opgelet!' Dat is pas lachen....

Daarnaast heb ik zelf nog nooit theologie gestudeerd, maar ik kan me zo voorstellen dat het over de bijbel gaat? Die staat vol met rare dingen. Dat (gematigde) gelovigen daar makkelijk overheen stappen en links en rechts ineens allerlei figuurlijke bedoelde zaken zien verschijnen; veel plezier daarbij.

Maar de god die mensen schetsen die theologie hebben gestudeerd is per definitie zo onkenbaar dat ik niet snap dat zij er wel wat over durven te melden. Dus dat mensen daar enigszins vreemd op reageren is niet om te lachen.

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2007 17:04 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Daar kan ik me ook totaal niet in vinden. Maar ik denk wel dat een studie theologie je blik erg nuanceert. Als jij bijvoorbeeld krijgt te horen hoe het scheppingsverhaal tot stand is gekomen, hoe het literair is opgezet, en waar het zijn inspiratie vandaan heeft gehaald, dan moet het raar lopen wil jij dat nog letterlijk gaan nemen. En dat geeft ook niks; ik denk dat zo'n ontwikkeling je bevrijdt van de wens om bijbelteksten allemaal in een logische en exacte context te plaatsen, en het opent wellicht deuren om teksten meer op de inhoud te kunnen lezen.

Je kunt prima theologie studeren en nog steeds geloven. Mijn ervaring met pastoren en dominee's is dat ze erg vaak een genuanceerd beeld hebben, en goed op de hoogte zijn van de contradicties en historische onjuistheden in de Bijbel. En dat geeft niks; niets menselijks is onfeilbaar, en de Bijbel komt nog altijd van mensen ( wellicht Goddelijk geïnspireerd, dat laat ik even in het midden ). Op die manier leer je de Bijbel veel meer op waarde te schatten, denk ik. Daarom vind ik creationisten ook zo'n tragisch volk; ze gebruiken de Bijbel voor iets waar het helemaal niet voor is geschreven. Dergelijke idiote interpretaties vloeien voort uit de wil dat je geloof dingen kan verklaren waar het niet voor bedoeld is, en de wil dat de Bijbel onfeilbaar is.

En die staat van geest noem ik waanzinnig

Ik ben het in grote lijnen met je eens. Ik oordeel alleen niet zo scherp over creationisten, ik heb me ook nog niet goed genoeg verdiept in het creationisme om zo'n oordeel te vellen.
Maar er zijn inderdaad veel mensen die denken dat de bijbel perfect is en onfeilbaar. Ik had daar laatst nog een gesprek over met mijn dominee. Hoewel oprecht diepgelovig was hij de eerste om toe te geven dat de bijbel zeker niet perfect is. Het is inderdaad mensenwerk. Ik geloof overigens wel dat het geïnspireerd mensenwerk is, maar dat zal je niet verbazen. God geef zijn perfecte geschenken in de handen van mensen (bijv: de schepping, of Zijn Woord) en laat het aan ons over om hier goed mee om te gaan. En dat gaat niet altijd vlekkeloos. Desondanks heb ik, net als veel geleerden, de betrouwbaarheid van de bijbel erg hoog zitten.

Hoe dan ook, veel (naieve) christenen krijgen een klap als ze voor het eerst echt leren over theologie en filosofie. Of in sommige gevallen ook psychologie of natuurwetenschappen. Dit komt omdat het geloof van veel christenen niet volwassen genoeg is om met dit soort zaken verantwoordelijk om te gaan. Daarom ben ik er ook erg voor dat er in de kerken, buiten de cathechisaties, ook meer theologie en filsofie geleerd wordt.

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2007 16:43 schreef releaze het volgende:
...

Een beetje van beide. Aan de ene kant heeft hij geen zin in ruzies, aan de andere kant heeft hij er zijn eigen draai aangegeven door niet naar God te bidden of te danken, maar naar zijn eigen "moeder Aarde"
Vind het wel knap van hem hoor, ik zou het niet kunnen en had allang het huis op z'n kop gezet.
Ik erger me dus eigenlijk gewoon aan de opdringerige houding van zijn ouders op dit gebied, niet op de manier waarop mn vriend er mee omgaat.

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2007 17:25 schreef koningdavid het volgende:

[..]

Ik ben het in grote lijnen met je eens. Ik oordeel alleen niet zo scherp over creationisten, ik heb me ook nog niet goed genoeg verdiept in het creationisme om zo'n oordeel te vellen.
Maar er zijn inderdaad veel mensen die denken dat de bijbel perfect is en onfeilbaar. Ik had daar laatst nog een gesprek over met mijn dominee. Hoewel oprecht diepgelovig was hij de eerste om toe te geven dat de bijbel zeker niet perfect is. Het is inderdaad mensenwerk. Ik geloof overigens wel dat het geïnspireerd mensenwerk is, maar dat zal je niet verbazen. God geef zijn perfecte geschenken in de handen van mensen (bijv: de schepping, of Zijn Woord) en laat het aan ons over om hier goed mee om te gaan. En dat gaat niet altijd vlekkeloos. Desondanks heb ik, net als veel geleerden, de betrouwbaarheid van de bijbel erg hoog zitten.

Hoe dan ook, veel (naieve) christenen krijgen een klap als ze voor het eerst echt leren over theologie en filosofie. Of in sommige gevallen ook psychologie of natuurwetenschappen. Dit komt omdat het geloof van veel christenen niet volwassen genoeg is om met dit soort zaken verantwoordelijk om te gaan. Daarom ben ik er ook erg voor dat er in de kerken, buiten de cathechisaties, ook meer theologie en filsofie geleerd wordt.

ik geloof niet dat het niet het 'onvolwassen' geloof is, maar de mens zelf. hoe meer ik met mensen uit allerlei lagen van de maatschappij spreek hoe meer ik merk dat ik qua dit soort dingen echt behoorlijk 'slim' ben. waarmee ik bedoel dat ik bewust complexe gedachtenkronkels kan produceren en beargumenteren en de gedachtenkronkels van anderen ook kan volgen en beargumenteren. Dit is iets wat onze 16 miljoen mensen hier een minderheid maar kan en een zeer groot gedeelte van de nederlanders kijkt rechtoe rechtaan, zwartwit, kunnen niet outside the box denken. Kunnen ze gewoon niet. Diepere lagen in een bepaalde situatie herkennen? Echt niet. Inleven in een ander? Echt niet. Haast kinderlijk egocentrisme. Het is volwassen egocentrisme, maar net zo onschuldig als dat van een kind omdat ze gewoon niet verder kunnen kijken dan hun eigen bekende wereldje. En het is niet alleen het geloof dat mensen dom houdt (wat veel mensen denken) maar die domheid wordt door veel meer dingen binnen het biopsychosociale veld van de mens in stand gehouden, het geloof is maar een klein onderdeel.
Ik ben er absoluut voorstander van om meer filosofie en levensbeschouwing op scholen te geven, maar ik denk dat het bij het gros van de mensen het ene oor in gaat en het andere oor uit. Natuurlijk weet ik dit niet zeker. Hoe lang is het geleden dat wij gammavakken aanboden op basis en middelbaar onderwijs? Heeft het uberhaupt ooit plaatsgevonden?

Ik heb in de 3e nog wel levensbeschouwing gehad (voor Filosofie is geen geld/tijd..iets in die richting)
Ik vond het altijd wel zeer interessant en leerzaam. Maar daarin was ik inderdaad wel een van de weinigen ja.
Helaas denk ik dat Releaze gelijk heeft wat betreft "het ene oor in, het andere oor uit" bij de meerderheid van de mensen.

Ik ben een aantal jaar lang gelovig geweest (tegenwoordig ben ik gelukkig weer gewoon overtuigd atheïst ). Mijn ouders zijn dat niet en nooit geweest. Mijn moeder is een 'ietsist' en had weinig moeite met mijn nieuwgevonden overtuiging. Mijn vader vond 't maar niks, maar liet dat niet of nauwelijks merken. Thumbs up voor hem, want als hij keihard tegen me in zou zijn gegaan, zou dat waarschijnlijk averechts hebben gewerkt.

Geloof zorgt hoe dan ook altijd voor de nodige stof tot discussiëren, soms leuk en interessant.. soms lastig en vermoeiend. Mijn ouders zijn gelovig en ik ook, maar toch hebben we vaak meningsverschillen. Ik heb mensen gezien die gelovig werden met niet gelovige ouders, die leken soms nog minder discussies te hebben.

Ik denk dus dat het ook sterk afhankelijk is van hoe jij en je ouders qua karakter zijn. Ik kan me voorstellen dat sommige ouders hun kinderen gewoon hun gang laten gaan zolang ze maar gelukkig zijn. Wel denk ik dat gelovige ouders doorgaans meer moeite hebben met kinderen die ongelovig worden, dan ongelovige ouders die een kind hebben dat gaat geloven. En dat komt natuurlijk ook doordat die de gelovige ouders er steeds weer, door kerk, omgeving en overtuiging, aan herinnerd worden dat zij hun kind terecht moeten wijzen.

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2007 19:38 schreef Kogando het volgende:
Geloof zorgt hoe dan ook altijd voor de nodige stof tot discussiëren, soms leuk en interessant.. soms lastig en vermoeiend. Mijn ouders zijn gelovig en ik ook, maar toch hebben we vaak meningsverschillen. Ik heb mensen gezien die gelovig werden met niet gelovige ouders, die leken soms nog minder discussies te hebben.

Ik denk dus dat het ook sterk afhankelijk is van hoe jij en je ouders qua karakter zijn. Ik kan me voorstellen dat sommige ouders hun kinderen gewoon hun gang laten gaan zolang ze maar gelukkig zijn. Wel denk ik dat gelovige ouders doorgaans meer moeite hebben met kinderen die ongelovig worden, dan ongelovige ouders die een kind hebben dat gaat geloven. En dat komt natuurlijk ook doordat die de gelovige ouders er steeds weer, door kerk, omgeving en overtuiging, aan herinnerd worden dat zij hun kind terecht moeten wijzen.

ik denk dat het eerder te maken heeft met de overtuiging dat de weg van jezus en god de weg tot geluk is, ipv terechtwijzing. toen ik, voor een korte periode however, overtuigd atheist was heb ik dat tegen mijn moeder gezegd en die schrok gewoon echt, dat ik eigenlijk mezelf had afgesloten van de ervaring van de liefde van god en dergelijke. ik zal de uidrukking op haar gezicht nooit meer vergeten. ze vond dat ik mn eigen pad moest gaan maar het deed haar zeer dat haar dochter, de enige die nog een beetje openstond voor dat soort zaken, god de rug had toegekeerd. Ondertussen weet ik wel weer beter en ook mijn moeder vind dit geweldig, ook omdat ik eindelijk snap waar ze het over heeft en wat ze bedoelt. ze vindt het heerlijk, het maakt haar niet uit dat ik geen christen ben en jezus niet volg en dit en dat, dat ik mijn eigen manier heb om tot iets soortgelijks te komen. Maar dat ik god mag ervaren in mijn leven, dat vindt ze gewoon heel fijn. Die ervaring.

religie, een hoop woorden maar weinig actie.

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2007 16:04 schreef mgerben het volgende:

[..]

Oordeel niet te snel over iets dat jou niet aanstaat.

Het staat alle ouders vrij om hun levensovertuiging op hun kinderen over te brengen.

Ik ben met het geloof opgevoed, ben zelf niet gelovig, maar ik vind het wél een verrijking dat ik al die verhalen ken. Er zitten in films, gesprekken en boeken meer referenties naar de bijbel dan je soms zou denken.
Ik vind het een goed idee als je dat kunt zien en dat je dan weet waar het over gaat.
Tenslotte heeft dit land nog steeds een Joods-Christelijke traditie

Nou? Ik begin daar toch wel erg aan te twijfelen:
Onze joods-christelijke wortels

Ben het verder wel met je eens: je mist veel referenties. Maar die mis je ook als je Annie MG Schmidt niet kent, of Picasso.

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2007 23:07 schreef Kees22 het volgende:

[..]

Nou? Ik begin daar toch wel erg aan te twijfelen:http://forum.fok.nl/topic/1081132

Daar merk je hier in Amsterdam idd weinig meer van