R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb er ook een paar keer heel erg serieus aan gedacht om het uit te maken, omdat ik het hem niet aan wilde doen en zag hoeveel problemen hij ermee heeft. Ook kan hij me af en toe heel erg veel pijn doen met een grapje of een aanmerking, die me zo minderwaardig en loserig doen voelen, terwijl het maar iets heel kleins is.quote:Op zondag 4 november 2007 21:13 schreef rbproject het volgende:
Nu ik dit allemaal lees, is het me allemaal wat duidelijker geworden wat er allemaal in zo'n persoon om kan gaan.
Maar wat jij zegt Nijna, jij hebt je vriend de keuze gegeven. Een keuze die ik niet heb gehad, misschien doet ze dat wel voor mij. Ik had graag die keuze zelf gehad. Nu is het maar iets wat ik moet accepteren, er vertrouwen in hebben dat het weer goed komt als ze zich beter voelt. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ik geef haar haar tijd en ruimte. Aan de andere kant blijft het aan me knagen, de behoeft om haar te smsen/bellen om haar te vragen hoe het met haar gaat etc.
Bedankt voor de reacties
Nu nog steeds vind ik dat hij veel beter verdiend dan zo'n wrak als ik ben. Hij geeft zo ontzettend veel en erg veel kan ik niet terug geven heb ik het idee. Toch wil ik hem absoluut niet kwijt, hij is het beste wat ik heb en hij laat me tenminste af en toe nog goed voelen.
Bel haar maar, en zeg dat je langs komt. Niet vragen of en wanneer maar gewoon komen. Laat haar merken dat je haar accepteert, dat je koste wat kost samen verder wil en dat je alles voor haar over hebt. Als ze niet in een goede 'bui' is kom je later terug, je moet er echt voor gaan knokken, en niet alleen nu.
Ik denk dat ze heel graag jouw armen om zich heen heeft, maar je zowel af wil stoten (gevoel) als beschermen (ratio).
Succes ermee, ik hoop dat ze het je waard is.
Dank je, hier heb ik zeker heel veel aan aardbei. Het probleem zit hem alleen dat zij nog in haar verhuis periode zit en dat ik daar eigenlijk over 2 weken pas langs kan zeg maar. Ze woont nu te ver weg en ook nog thuis om er zomaar langs te gaan, haar ouders ken ik namelijk ook niet zo goed. Aangezien ze vaker bij langs kwam omdat ze hier op school zit zeg maar.
Het is moeilijk om te zien, dat ze zo vrolijk is enzo. Terwijl ik diep van binnen weet ik wel dat ze een "masker" opzet. Maar mede daardoor kan ik gewoon geen hoogte krijgen van hoe ze zich echt voelt. En ze wil ook gewoon blijven afspreken enzo. Allemaal heel erg dubbel, maar niemand kan voorspellen hoe het gaat lopen. Ik ga mijn best ervoor doen iedergeval.
Bedantk allen!
[ Bericht 5% gewijzigd door rbproject op 04-11-2007 23:29:15 ]
Het is moeilijk om te zien, dat ze zo vrolijk is enzo. Terwijl ik diep van binnen weet ik wel dat ze een "masker" opzet. Maar mede daardoor kan ik gewoon geen hoogte krijgen van hoe ze zich echt voelt. En ze wil ook gewoon blijven afspreken enzo. Allemaal heel erg dubbel, maar niemand kan voorspellen hoe het gaat lopen. Ik ga mijn best ervoor doen iedergeval.
Bedantk allen!
[ Bericht 5% gewijzigd door rbproject op 04-11-2007 23:29:15 ]
Er valt veel voor jou als partner te zeggen. In ieder geval ben je nauw betrokken bij je vriendin en dat siert jou. Vervelend voor jou, maar een depressie is niet iets waar men samen uitkomt. Zoals aardbei als schrijft, een depressie is ontzettend zwaar en hard werken. En de eeuwige tegenstelling tussen gevoel, gevoel en ratio. (Wel wat gechargeerd gesteld).quote:Op zondag 4 november 2007 21:13 schreef rbproject het volgende:
Nu ik dit allemaal lees, is het me allemaal wat duidelijker geworden wat er allemaal in zo'n persoon om kan gaan.
Maar wat jij zegt Nijna, jij hebt je vriend de keuze gegeven. Een keuze die ik niet heb gehad, misschien doet ze dat wel voor mij. Ik had graag die keuze zelf gehad. Nu is het maar iets wat ik moet accepteren, er vertrouwen in hebben dat het weer goed komt als ze zich beter voelt. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ik geef haar haar tijd en ruimte. Aan de andere kant blijft het aan me knagen, de behoeft om haar te smsen/bellen om haar te vragen hoe het met haar gaat etc.
Bedankt voor de reacties
Er is, tenminste bij mij en ik hoor het wel veel van anderen, sprake van tegenstrijdige gevoelens. Ik wil graag geknuffeld worden als ik mij beroerd voel, maar ook vreselijk graag alleen in een hoekje gaan zitten janken (gevoel vs. gevoel) en tegelijkertijd weet ik dat het verstandig is om juist niet alleen te zijn (ratio vs gevoel).
Natuurlijk ervaar jij het als niet eerlijk dat jouw vriendin jou aan de kant heeft gezet, als ware jullie relatie een vuilniszak. Zoals jij het beschrijft, probeert zij jou te ontzien, rotstreek he dat zij bepaalt wat voor jou het beste is. Hou er wel rekening mee dat zij echt last heeft van verwarrende en conflicterende gevoelens. Het gevoel dat men er een ander in meetrekt, zeker de partner, draagt alleen maar bij tot de verwarring. De oplossing die zij gekozen heeft is in zeker opzicht voor haar de enige optie.
En als tip, ik zou de betrokkenheid niet tonen met bellen of een smsje, maar met een brief. Dat is minder vluchtig, en heeft langer waarde, ook voor haar.
Veel sterkte.
Op donderdag 17 januari 2008 15:49 schreef Burdie het volgende: Je bent in elk geval niet zo'n ingelikt en opgeschoten pubertje die wel even de wijsneus uit gaat hangen
Dank jullie allen, een brief wat je zegt heb ik de vorm van een mail gedaan. Heb haar geschreven dat ik er altijd voor haar zal zijn. Heb mijn gevoel en hoe ik erover dacht erin bloot gelegd.
Ik vond het inderdaad een rotstreek van haar, de eerste paar dagen. Maar ik kan op dit moment wel zeggen dat ik het in zoverre "begrijp" dat ik haar keuze kan accepteren. En probeer er nu zo goed mogelijk te zijn zonder het partner gevoel. Dat we vanuit hier verder werken en misschien opbouwen. Wat je ook zegt, dat het iets is waar je niet samen uitkomt. Maar dat verwacht ik ook niet van haar, ik wil juist net dat ene duwtje in d'r rug zijn als ze dat nodig heeft. Dat ze ergens op terug kan vallen en niet meteen in een gat valt.
Ze zegt elke keer dat het goed gaat met haar, ook al vraag ik daarna hoe het echt gaat met haar. Maar in het gesprek met haar, merk ik dat het niet helemaal goed zit. Of tenminste er is iets. Het is moeilijk om uit dingen op te maken of het dan aan mij ligt dat ze zo doet, of dat het een reactie is van haar depressie. Ik kan gewoon niet goed hoogte krijgen hoever ik kan/moet gaan zeg maar. Moet ik in een gesprek leuk doen, haar vermaken? Of juist serieuze gesprekken houden? Moet ik over haar gevoel praten? Of over luchtigere dingen? Zal ze me nog steeds zulk soort persoonlijke dingen vertellen, nu het uit is? Lastig...Maar we hebben iedergeval afgesproken voor volgende week.......afwachten...
[ Bericht 5% gewijzigd door rbproject op 05-11-2007 07:43:22 ]
Ik vond het inderdaad een rotstreek van haar, de eerste paar dagen. Maar ik kan op dit moment wel zeggen dat ik het in zoverre "begrijp" dat ik haar keuze kan accepteren. En probeer er nu zo goed mogelijk te zijn zonder het partner gevoel. Dat we vanuit hier verder werken en misschien opbouwen. Wat je ook zegt, dat het iets is waar je niet samen uitkomt. Maar dat verwacht ik ook niet van haar, ik wil juist net dat ene duwtje in d'r rug zijn als ze dat nodig heeft. Dat ze ergens op terug kan vallen en niet meteen in een gat valt.
Ze zegt elke keer dat het goed gaat met haar, ook al vraag ik daarna hoe het echt gaat met haar. Maar in het gesprek met haar, merk ik dat het niet helemaal goed zit. Of tenminste er is iets. Het is moeilijk om uit dingen op te maken of het dan aan mij ligt dat ze zo doet, of dat het een reactie is van haar depressie. Ik kan gewoon niet goed hoogte krijgen hoever ik kan/moet gaan zeg maar. Moet ik in een gesprek leuk doen, haar vermaken? Of juist serieuze gesprekken houden? Moet ik over haar gevoel praten? Of over luchtigere dingen? Zal ze me nog steeds zulk soort persoonlijke dingen vertellen, nu het uit is? Lastig...Maar we hebben iedergeval afgesproken voor volgende week.......afwachten...
[ Bericht 5% gewijzigd door rbproject op 05-11-2007 07:43:22 ]
Hou het luchtig, zij heeft al genoeg ellende zonder dat uhm jij daar op wijst in de vorm van een goed gesprekquote:Op maandag 5 november 2007 00:11 schreef rbproject het volgende:
Dank jullie allen, een brief wat je zegt heb ik de vorm van een mail gedaan. Heb haar geschreven dat ik er altijd voor haar zal zijn. Heb mijn gevoel en hoe ik erover dacht erin bloot gelegd.
Ik vond het inderdaad een rotstreek van haar, de eerste paar dagen. Maar ik kan op dit moment wel zeggen dat ik het in zoverre "begrijp" dat ik haar keuze kan accepteren. En probeer er nu zo goed mogelijk te zijn zonder het partner gevoel. Dat we vanuit hier verder werken en misschien opbouwen. Wat je ook zegt, dat het iets is waar je niet samen uitkomt. Maar dat verwacht ik ook niet van haar, ik wil juist net dat ene duwtje in d'r rug zijn als ze dat nodig heeft. Dat ze ergens op terug kan vallen en niet meteen in een gat valt.
Ze zegt elke keer dat het goed gaat met haar, ook al vraag ik daarna hoe het echt gaat met haar. Maar in het gesprek met haar, merk ik dat het niet helemaal goed zit. Of tenminste er is iets. Het is moeilijk om uit dingen op te maken of het dan aan mij ligt dat ze zo doet, of dat het een reactie is van haar depressie. Ik kan gewoon niet goed hoogte krijgen hoever ik kan/moet gaan zeg maar. Moet ik in een gesprek leuk doen, haar vermaken? Of juist serieuze gesprekken houden? Moet ik over haar gevoel praten? Of over luchtigere dingen? Zal ze me nog steeds zulk soort persoonlijke dingen vertellen, nu het uit is? Lastig...Maar we hebben iedergeval afgesproken voor volgende week.......afwachten...
. Laat haar de toon zetten, afleiding is ook therapeutisch.En met brief bedoelde ik eigenlijk zo een ouderwetse communicatie op papier, met (vul)pen geschreven, maar ja ik ben een hopeloze romanticus
Op donderdag 17 januari 2008 15:49 schreef Burdie het volgende: Je bent in elk geval niet zo'n ingelikt en opgeschoten pubertje die wel even de wijsneus uit gaat hangen
Nou, ik had vandaag intake bij de Jongvolwassenen van Indigo. Een hele aardige mevrouw waarvan ik echt het idee had dat ze me begreep, in tegenstelling tot de vorige mevrouw. Ik zie haar 19 november nog een keer voor het behandelingsplan (ofzo) en dan wordt ik behandeld.
Volgens haar heb ik een Dysthyme stoornis (klinkt dat even cool) en op dit moment ook nog eens een klinische depressie.
Wat me echt tegen valt is dat het allemaal zo ongelofelijk lang duurt! Nu dus ook weer anderhalve week voordat er weer iets is. En de tijd ertussen wordt ik alleen maar gekker en gekker. Nouja, de labeltjes zijn in ieder geval iets.
Volgens haar heb ik een Dysthyme stoornis (klinkt dat even cool) en op dit moment ook nog eens een klinische depressie.
Wat me echt tegen valt is dat het allemaal zo ongelofelijk lang duurt! Nu dus ook weer anderhalve week voordat er weer iets is. En de tijd ertussen wordt ik alleen maar gekker en gekker. Nouja, de labeltjes zijn in ieder geval iets.
Nou, ik probeer haar nu de tijd en ruimte te geven. 1x in de week even wat contact over msn of sms, maar verder laat ik haar. Zit met mezelf ook nog wel aardig in de knup heb ik gemerkt, af en toe even een dipje. Mis haar vooral.... Maar dat soort dingen kan ik haar beter niet zeggen, denk ik. Ik heb haar ook verder niet echt meer gezien sinds dat het uit is, vind het wel lastig. Maar misschien voor haar wel het beste dat ze even niks visueels meer heeft. Iedergeval heel weinig contact. Vind het zwaar, maar moet nu even niet aan mezelf denken....volhouden...Heb iedergeval wel het idee dat ze afleiding genoeg heeft.
Ze is morgen jarig, vind het best wel spannend om haar vanavond te bellen. Vanaf volgende week woont ze dus ook in Amsterdam, dan zouden we wat afspreken iedergeval, even haar kamertje bekijken. Ze keek er alwel naar uit zei ze, hoopte eindelijk op een beetje rust. Nja afwachten hoe het volgende week loopt dan..... Vanaf dan kijken wat mijn volgende stap is.
[ Bericht 6% gewijzigd door rbproject op 08-11-2007 17:44:40 ]
Ze is morgen jarig, vind het best wel spannend om haar vanavond te bellen. Vanaf volgende week woont ze dus ook in Amsterdam, dan zouden we wat afspreken iedergeval, even haar kamertje bekijken. Ze keek er alwel naar uit zei ze, hoopte eindelijk op een beetje rust. Nja afwachten hoe het volgende week loopt dan..... Vanaf dan kijken wat mijn volgende stap is.
[ Bericht 6% gewijzigd door rbproject op 08-11-2007 17:44:40 ]
Ga nou niet voor haar denken. Het is wel belangrijk voor jou, en haar, dat jij eerlijk blijft. Natuurlijk kan het manipulatief overkomen als jij haar meldt dat jij haar mist, of van d'r houdt, of whatever, maar het kan ook best een steun zijn, als zij dat hoort. Gevoelens achterhouden is niet handig, een goede gok is dat zij dat soort zaken, achterhouden dus, als bevestiging gaat zien van haar eigen narigheid.quote:Op donderdag 8 november 2007 17:32 schreef rbproject het volgende:
Nou, ik probeer haar nu de tijd en ruimte te geven. 1x in de week even wat contact over msn of sms, maar verder laat ik haar. Zit met mezelf ook nog wel aardig in de knup heb ik gemerkt, af en toe even een dipje. Mis haar vooral.... Maar dat soort dingen kan ik haar beter niet zeggen, denk ik. Ik heb haar ook verder niet echt meer gezien sinds dat het uit is, vind het wel lastig. Maar misschien voor haar wel het beste dat ze even niks visueels meer heeft. Iedergeval heel weinig contact. Vind het zwaar, maar moet nu even niet aan mezelf denken....volhouden...Heb iedergeval wel het idee dat ze afleiding genoeg heeft.
Ze is morgen jarig, vind het best wel spannend om haar vanavond te bellen. Vanaf volgende week woont ze dus ook in Amsterdam, dan zouden we wat afspreken iedergeval, even haar kamertje bekijken. Ze keek er alwel naar uit zei ze, hoopte eindelijk op een beetje rust. Nja afwachten hoe het volgende week loopt dan..... Vanaf dan kijken wat mijn volgende stap is.
Neem alles vooral dag voor dag. Ook voor jou het beste. Plannen is leuk, maar geeft vooral het risico op teleurstelling. Als jij toch al last krijgt van post relatie blues, zijn teleurstellingen niet echt iets waar jij op zit te wachten.
Op donderdag 17 januari 2008 15:49 schreef Burdie het volgende: Je bent in elk geval niet zo'n ingelikt en opgeschoten pubertje die wel even de wijsneus uit gaat hangen
Het is ook vooral, dat ik haar verder niet meer in het echt heb gesproken. Over de telefoon, msn, email of wat dan ook geeft me toch een gevoel van ongemak. Ik heb een gesprek liever persoonlijk, tegenover elkaar. Al die techniek, handig om even eenzijdig iets kwijt te willen. Maar een gesprek gaat voor mij niet zo. Misschien dat ik daarom ook zoiets heb van, dat ik haar dat soort dingen nu beter niet kan zeggen en beter kan wachten tot we elkaar weer in het echt hebben gezien en gesproken. Stuur haar wel succes smsjes als ik weet dat ze iets belangrijks heeft op school enzo
[ Bericht 7% gewijzigd door rbproject op 08-11-2007 19:02:36 ]
[ Bericht 7% gewijzigd door rbproject op 08-11-2007 19:02:36 ]
En daar heb jij helemaal gelijk in ja.quote:Op donderdag 8 november 2007 18:40 schreef rbproject het volgende:
Het is ook vooral, dat ik haar verder niet meer in het echt heb gesproken. Over de telefoon, msn, email of wat dan ook geeft me toch een gevoel van ongemak. Ik heb een gesprek liever persoonlijk, tegenover elkaar. Al die techniek, handig om even eenzijdig iets kwijt te willen. Maar een gesprek gaat voor mij niet zo. Misschien dat ik daarom ook zoiets heb van, dat ik haar dat soort dingen nu beter niet kan zeggen en beter kan wachten tot we elkaar weer in het echt hebben gezien en gesproken. Stuur haar wel succes smsjes als ik weet dat ze iets belangrijks heeft op school enzo
Op donderdag 17 januari 2008 15:49 schreef Burdie het volgende: Je bent in elk geval niet zo'n ingelikt en opgeschoten pubertje die wel even de wijsneus uit gaat hangen
Nou, gisteren heb ik haar eerste uitbarsting om m'n oren gekregen. Een grap wat tussen mijn vrienden en mij was, dat ik haar vertelde, is totaal uit zijn proporties getrokken. Op een gegeven moment ging het zover, dat ze zei dat ze nu de "echte" ik nu door begon te krijgen en dat ze had gedacht dat ik anders was.
Ik laat haar nu maar even een dag, bel haar morgen wel even op
Ik laat haar nu maar even een dag, bel haar morgen wel even op
Ik denk dat ik beetje manisch depressief ben, soms heb ik een mood dat ik zeer happy ben zonder enige reden en soms voel ik me onzettend kut. en dat kan liggen omdat ik soms offdays heb op school: plagen, pesten enz. dat mij tot een verstrooid persoon heeft gemaakt. Voordat ik op de middelbare school ging(ben nu 17 jaar)werd ik nooit gepest en was ik altijd vrolijk en vol zelf vertrouwen, sinds dat ik werd gepest in sommige jaren op de middelbare school heb ik weinig zelf vertrouwen. ik praat bijna nooit met mijn ouders over dit omdat ik mij ervoor schaam, omdat mijn ouders mij zien als iemand die veel zelf vertrouwen en alles op een rijtje heeft in tegenstelling tot mijn broer die bijna zijn hele leven werd gepest. En eigenlijk weet ik niet hoe ik met mijzelf moet omgaan, hoe ik dit probleem oplos. ik zou het zeer op prijs stellen als iemand mij advies kan geven.
Ik denk dat ik voor veel depressieve mensen kan spreken als ik zeg dat 'een beetje' depressief niet bestaat. Depressiviteit is eigenlijk een ziekte, en redelijk heftig. Tegenwoordig wordt er vaak gezegd 'ik voel me vandaag zo depressief', maar zo simpel is het echt niet!
En dan is een bipolaire stoornis nog tien stapjes hoger, dát heb je zeker niet zomaar. De buien zijn heel heftig. In manische buien ben je echt overdreven actief/druk/vrolijk, of overdreven gestresst/angstig, met eventueel wanen erbij, en in de depressieve buien overdreven neerslachtig. Het draait vooral om buien, episodes, en is niet zo dat je de hele tijd triest bent.
Wat in jouw leeftijd wel vaak voorkomt is een 'gewone' vorm van depressie, die misschien wel bij de puberteit hoort. Je zit niet lekker in je vel, bent onzeker en ga zo maar door, zo klinkt het wel.
Nu is dit forum niet om diagnoses te stellen, daar zijn professionals voor.
Wat je kunt doen is naar de huisarts gaan, hij/zij verwijst je eventueel wel door. Probeer voordat je er naartoe gaat op te schrijven wat je voelt, hoe vaak, wanneer, waardoor, enzovoort. Het vervelende van psychische stoornissen is dat je makkelijk iemand kunt overtuigen dat je het hebt (als jij maar precies zegt wat de DSM-IV criteria noemen, heb je zo het etiketje) dus probeer het manisch-depressieve idee van je af te zetten, en ga gewoon praten over hoe je je voelt en wat je denkt over jezelf.
[ Bericht 0% gewijzigd door Twinky op 16-11-2007 00:04:00 ]
En dan is een bipolaire stoornis nog tien stapjes hoger, dát heb je zeker niet zomaar. De buien zijn heel heftig. In manische buien ben je echt overdreven actief/druk/vrolijk, of overdreven gestresst/angstig, met eventueel wanen erbij, en in de depressieve buien overdreven neerslachtig. Het draait vooral om buien, episodes, en is niet zo dat je de hele tijd triest bent.
Wat in jouw leeftijd wel vaak voorkomt is een 'gewone' vorm van depressie, die misschien wel bij de puberteit hoort. Je zit niet lekker in je vel, bent onzeker en ga zo maar door, zo klinkt het wel.
Nu is dit forum niet om diagnoses te stellen, daar zijn professionals voor.
Wat je kunt doen is naar de huisarts gaan, hij/zij verwijst je eventueel wel door. Probeer voordat je er naartoe gaat op te schrijven wat je voelt, hoe vaak, wanneer, waardoor, enzovoort. Het vervelende van psychische stoornissen is dat je makkelijk iemand kunt overtuigen dat je het hebt (als jij maar precies zegt wat de DSM-IV criteria noemen, heb je zo het etiketje) dus probeer het manisch-depressieve idee van je af te zetten, en ga gewoon praten over hoe je je voelt en wat je denkt over jezelf.
[ Bericht 0% gewijzigd door Twinky op 16-11-2007 00:04:00 ]
Hallo, hoe gaat het met iedereen hier ?
Komen jullie een beetje de donkere dagen door ? Ik vind deze dagen en vooral de geur nu buiten zo lekker ruiken, al kan de zomer en lente ook heerlijk ruiken. Het ruikt gewoon zo lekker fris, kastanjeachtig ofzo buiten. Heerlijk. En de druk is weer minder, alles gaat in rust, blaadjes vallen weer van de bomen en de bomen geven tegelijkertijd hun mooiste kleuren weer. De herst en winter hebben ook gewoon wat en vind ik zeker. Misschien ben ik wel één van de weinige die soms meer last heeft van zomerdepressies
. Dat kan ook nog.
Met mij gaat het wel redelijk, komt door de herfst
Tijdje niet vertoefd hier, maar ben gestopt met roken, nu 1 maand en 4 dagen. En ben gewoon lekker bezig met van alles en nog wat. Beetje dingen opruimen, even wat orde scheppen enzo.
Wens jullie in ieder geval allemaal erg veel sterkte, succes en gezellige tijden, keep it rustig als dat nodig is en mocht zijn ! Hoe donkerder, hoe meer lichtpuntjes er kunnen zijn.
Dikke kus
Komen jullie een beetje de donkere dagen door ? Ik vind deze dagen en vooral de geur nu buiten zo lekker ruiken, al kan de zomer en lente ook heerlijk ruiken. Het ruikt gewoon zo lekker fris, kastanjeachtig ofzo buiten. Heerlijk. En de druk is weer minder, alles gaat in rust, blaadjes vallen weer van de bomen en de bomen geven tegelijkertijd hun mooiste kleuren weer. De herst en winter hebben ook gewoon wat en vind ik zeker. Misschien ben ik wel één van de weinige die soms meer last heeft van zomerdepressies
. Dat kan ook nog.Met mij gaat het wel redelijk, komt door de herfst
Tijdje niet vertoefd hier, maar ben gestopt met roken, nu 1 maand en 4 dagen. En ben gewoon lekker bezig met van alles en nog wat. Beetje dingen opruimen, even wat orde scheppen enzo.
Wens jullie in ieder geval allemaal erg veel sterkte, succes en gezellige tijden, keep it rustig als dat nodig is en mocht zijn ! Hoe donkerder, hoe meer lichtpuntjes er kunnen zijn.
Dikke kus
Wat Twinky zegt. Ga jezelf geen zaken aanpraten of denken. Je hoeft niet naar de huisarts, iemand op school is ook goed. Misschien wel beter. Als hetgoed is heeft jouw school een pest protocol, maar er is altijd iemand waar je mee kan praten.quote:Op donderdag 15 november 2007 17:43 schreef christiado het volgende:
Ik denk dat ik beetje manisch depressief ben, soms heb ik een mood dat ik zeer happy ben zonder enige reden en soms voel ik me onzettend kut. en dat kan liggen omdat ik soms offdays heb op school: plagen, pesten enz. dat mij tot een verstrooid persoon heeft gemaakt. Voordat ik op de middelbare school ging(ben nu 17 jaar)werd ik nooit gepest en was ik altijd vrolijk en vol zelf vertrouwen, sinds dat ik werd gepest in sommige jaren op de middelbare school heb ik weinig zelf vertrouwen. ik praat bijna nooit met mijn ouders over dit omdat ik mij ervoor schaam, omdat mijn ouders mij zien als iemand die veel zelf vertrouwen en alles op een rijtje heeft in tegenstelling tot mijn broer die bijna zijn hele leven werd gepest. En eigenlijk weet ik niet hoe ik met mijzelf moet omgaan, hoe ik dit probleem oplos. ik zou het zeer op prijs stellen als iemand mij advies kan geven.
Verder, de meeste mensen hebben rond jouw leeftijd allerlei problemen om met zichzelf, en anderen, om te gaan. Dat heet pubertijd. Daar is niets bijzonders aan. Maar ga wel even met iemand, een volwassene praten.
Op donderdag 17 januari 2008 15:49 schreef Burdie het volgende: Je bent in elk geval niet zo'n ingelikt en opgeschoten pubertje die wel even de wijsneus uit gaat hangen
Inderdaad, het is wel heel belangrijk enigzins zeker van jezelf te zijn Helpt vooral later, als je met volwassen mensen omgaat. Dan beoordelen mensen je een stuk serieuzer en niet alleen maar meer op je kleding, looks of met welke vriendengroep je om gaat. Sowieso respecteren mensen je een stuk meer als je voor jezelf opkomt. Zelfwaarde is belangrijk !
( Zelf trouwens ook in dat dal gezeten, en nog wel. Maar begin er al weer aardig uit te kruipen )
Helpt vooral later, als je met volwassen mensen omgaat. Dan beoordelen mensen je een stuk serieuzer en niet alleen maar meer op je kleding, looks of met welke vriendengroep je om gaat. Sowieso respecteren mensen je een stuk meer als je voor jezelf opkomt. Zelfwaarde is belangrijk ! ( Zelf trouwens ook in dat dal gezeten, en nog wel. Maar begin er al weer aardig uit te kruipen
)
Licht! En zo ware het daar.
Hoe ik met mijn depressie omga? Ik maak gebruik van Maatschappelijk werk.
Of het werkt weet ik niet, want ben pas 3 keer geweest.
Maar het voelt heel rustgevend om met iemand te kunnen praten over je zorgen en problemen. Helemaal omdat ik zefl nu praktisch geen vrienden over heb.
Waarom ik in een depressie zit, dat wil ik liever niet bespreken op een openbaar forum.
Hopelijk hiervoor begrip.....
Of het werkt weet ik niet, want ben pas 3 keer geweest.
Maar het voelt heel rustgevend om met iemand te kunnen praten over je zorgen en problemen. Helemaal omdat ik zefl nu praktisch geen vrienden over heb.
Waarom ik in een depressie zit, dat wil ik liever niet bespreken op een openbaar forum.
Hopelijk hiervoor begrip.....
Mooi werk man!quote:Op zondag 18 november 2007 12:46 schreef rockstar81 het volgende:
Hoe ik met mijn depressie omga? Ik maak gebruik van Maatschappelijk werk.
Of het werkt weet ik niet, want ben pas 3 keer geweest.
Maar het voelt heel rustgevend om met iemand te kunnen praten over je zorgen en problemen. Helemaal omdat ik zefl nu praktisch geen vrienden over heb.
Waarom ik in een depressie zit, dat wil ik liever niet bespreken op een openbaar forum.
Hopelijk hiervoor begrip.....
ada fare stop stalking me
Pfft, ik heb het even helemaal gehad. Ik heb er zo weinig zin meer in om elke dag weer moeite te doen om er weer wat van te maken. Tegenwoordig zit ik thuis (even zonder werk) en dan is het knap lastig om elke dag weer wat te bedenken om te gaan doen. Meestal ga ik maar gewoon slapen, tot het avond is. De avonden gaan altijd wel goed.
Maarja, zo kom ik weer in een neerwaarts kringetje
.
Maarja, zo kom ik weer in een neerwaarts kringetje
.
Wisselen de periodes van depressies en je "normaal" voelen bij jou zich heel snel af? Ik las elders dat je een (relatief) nieuwe relatie hebt en zelfs al op huizenjacht bent. Mensen die langdurig depressief zijn (of daartegenaan zitten) beginnen daar meestal niet zo snel aan.quote:Op dinsdag 20 november 2007 11:52 schreef Burdie het volgende:
Pfft, ik heb het even helemaal gehad. Ik heb er zo weinig zin meer in om elke dag weer moeite te doen om er weer wat van te maken. Tegenwoordig zit ik thuis (even zonder werk) en dan is het knap lastig om elke dag weer wat te bedenken om te gaan doen. Meestal ga ik maar gewoon slapen, tot het avond is. De avonden gaan altijd wel goed.
Maarja, zo kom ik weer in een neerwaarts kringetje
*edit* Voor de duidelijkheid: ik twijfel niet aan de ernst van je klachten.
Jij herkent het, dat is mooi toch? Kan jij nu ook zelf de spiraal doorbreken?quote:Op dinsdag 20 november 2007 11:52 schreef Burdie het volgende:
Pfft, ik heb het even helemaal gehad. Ik heb er zo weinig zin meer in om elke dag weer moeite te doen om er weer wat van te maken. Tegenwoordig zit ik thuis (even zonder werk) en dan is het knap lastig om elke dag weer wat te bedenken om te gaan doen. Meestal ga ik maar gewoon slapen, tot het avond is. De avonden gaan altijd wel goed.
Maarja, zo kom ik weer in een neerwaarts kringetje
Op donderdag 17 januari 2008 15:49 schreef Burdie het volgende: Je bent in elk geval niet zo'n ingelikt en opgeschoten pubertje die wel even de wijsneus uit gaat hangen
Ik ben chronisch depressief. Maar op zich gaat 't goed hoor, alleen nu weer even minder...quote:Op dinsdag 20 november 2007 12:30 schreef Halinalle het volgende:
[..]
Wisselen de periodes van depressies en je "normaal" voelen bij jou zich heel snel af? Ik las elders dat je een (relatief) nieuwe relatie hebt en zelfs al op huizenjacht bent. Mensen die langdurig depressief zijn (of daartegenaan zitten) beginnen daar meestal niet zo snel aan.
*edit* Voor de duidelijkheid: ik twijfel niet aan de ernst van je klachten.
en Inekris; ik hoop dat ik het nu kan doorbreken
ga m'n best doen iig.
He Burdie. Super shit dat het zo gaat. Ik kan je natuurlijk maar één ding zeggen. Ga en doe!
Hoe kut het ook is. Het is echt niet oke om je dagen slapend door te brengen. Ga sporten, een dag naar zee/ bos/ park/ stad/ bejaarde tante. Zoek iemand op. Lees boeken in de bibliotheek. Sleep jezelf naar de film. Zoek hulp waar nodig. Het is rot om steeds te moeten doorzetten en te overleven maar het wordt niet beter als je in dat kringetje blijft....Weet je allemaal wel maar toch. Succes!
Hoe kut het ook is. Het is echt niet oke om je dagen slapend door te brengen. Ga sporten, een dag naar zee/ bos/ park/ stad/ bejaarde tante. Zoek iemand op. Lees boeken in de bibliotheek. Sleep jezelf naar de film. Zoek hulp waar nodig. Het is rot om steeds te moeten doorzetten en te overleven maar het wordt niet beter als je in dat kringetje blijft....Weet je allemaal wel maar toch. Succes!
Ja, ik denk dat ik ook eindelijk van de gelegenheid gebruik ga maken (zit nu toch zonder werk) om eens te bedenken wat ik écht wil. Ik wil graag werken in de zorg of op een school. Misschien kan ik nu die overstap maken. En ik wil graag gaan sporten, bijvoorbeeld op kickboxen. Dat zou ik nu ook eens kunnen gaan proberen. Heb toch tijd over 
.
Pff, hopelijk is dit 'gewoon' even een dipje, zie de boel toch weer een beetje zitten nu.
.
.Pff, hopelijk is dit 'gewoon' even een dipje, zie de boel toch weer een beetje zitten nu.
.
ook maar even meldt 
Dysthymie stoornis wat overgegaan is in een chronische depressie naast me borderline klachten
Op het moment gaat het redelijk, beetje de basislijn eigenlijk wat aan de ene kant is wat je wilt want je wilt je niet kut voelen maar aan de andere kant is dat ook nix omdat je je ook gelukkig wilt voelen jaja
Hoe je ermee omgaat... mja, zo goed en zo kwaad als het kan met prozac als mijn little helper
Dysthymie stoornis wat overgegaan is in een chronische depressie naast me borderline klachten
Op het moment gaat het redelijk, beetje de basislijn eigenlijk wat aan de ene kant is wat je wilt want je wilt je niet kut voelen maar aan de andere kant is dat ook nix omdat je je ook gelukkig wilt voelen jaja Hoe je ermee omgaat... mja, zo goed en zo kwaad als het kan met prozac als mijn little helper
Uit een goeie worst hoort sap te komen! :7
Best place for a woman? Face down, ass up
In perfect love and perfect trust. An'ye harm none do what ye will
I Lipsmackers ftw baby! Yeahhh!
Best place for a woman? Face down, ass up
In perfect love and perfect trust. An'ye harm none do what ye will
I Lipsmackers ftw baby! Yeahhh!
Heb je helemaal geen werk nu Burdie? Tijdelijk iets vrijwilligs doen om uit te zoeken wat je graag wil?
En euhm funkicking is een goede sport....;) Succes.
En euhm funkicking is een goede sport....;) Succes.
Hier weer een update van mijpersoon, en we hebben wat progressie. Na mjijn 3e afspraak met mijn Psych. denkt ze dat er een mogelijkheid bestaat dat ik ADHD/ADD heb. Ze kwam op deze "prognose". Omdat ik zoveel beweeg terwijl ik met haar in gesprek ben. Dat en in combinatie met mijn innerlijke onrust en dyscalculie zou tot die conclusie kunnen leiden. Ze gaf mij de opdracht om er thuis op internet eens wat over op te zoeken. En dat heb ik ook gedaan. Ik moet zeggen dat er veel sypmtomen overeen een komen waarvan ik nog niet eens door had dat het symptomen zouden kunnen zijn. Ik had me er al bij neer gelegd dat ik gewoon wat "minder slim" was dan de rest, ja negatief zelfbeeld. (problemen met concentreren, snel afgeleid, moeite met opnemen van detail.) Maar daar begin ik nu dus wel iets meer aan te twijfelen.
Toen ze dit zei was ik trouwens compleet overbluft, ik had er nooit aan gedacht of bij stil gestaan bij de mogelijkheid dat ik ADHD/ADD zou kunnen hebben.
Maargoed, nu maar de volgende afspraken afwachten en kijken wat ze van mijn "bevindingen" vind. Het is natuurlijk nog niet officieel vast gesteld.
Toen ze dit zei was ik trouwens compleet overbluft, ik had er nooit aan gedacht of bij stil gestaan bij de mogelijkheid dat ik ADHD/ADD zou kunnen hebben.
Maargoed, nu maar de volgende afspraken afwachten en kijken wat ze van mijn "bevindingen" vind. Het is natuurlijk nog niet officieel vast gesteld.
Wetenschappelijk nog niet bewezen.
nog een update hier! vorige week ging het heel erg slecht toen ik een afspraak had. Ik heb de hele tijd zitten huilen daar, een 'gewone' slechte bui dus. Aan de ene kant was het vervelend dat ik net toen daar naartoe moest, aan de andere kant heeft ze nu wel gezien hoe erg het is.
Nu vandaag heeft ze me lexapro voorgeschreven, en in de apotheek heb ik escitalopram gekregen, dat is hetzelfde. En dan ergens in januari begint de Behandeling, tot dan krijg ik een overbrugging, om alvast erachter te komen waar het aan ligt enzo, bij nog steeds dezelfde mevrouw, die ik ook wel okay vind. Anyway, ik ga vanavond beginnen met de pillen en laat jullie er gauw meer over weten.
(als je leest over de bijwerkingen schrik je wel hoor
)
Nu vandaag heeft ze me lexapro voorgeschreven, en in de apotheek heb ik escitalopram gekregen, dat is hetzelfde. En dan ergens in januari begint de Behandeling, tot dan krijg ik een overbrugging, om alvast erachter te komen waar het aan ligt enzo, bij nog steeds dezelfde mevrouw, die ik ook wel okay vind. Anyway, ik ga vanavond beginnen met de pillen en laat jullie er gauw meer over weten.
(als je leest over de bijwerkingen schrik je wel hoor
)
aardbeiaardbei, met je pillen ben je welkom in [Centraal] Medicatie bij psychische klachten - Deel 5 .
Mijn psych begon vandaag over dagbehandeling.
Als ik wil, that is.
Sja, hoe beslis je zoiets?
.Mijn psych begon vandaag over dagbehandeling
. Als ik wil, that is.
Sja, hoe beslis je zoiets?
Werd bij mij ook al over begonnen een tijdje terug.
Ik heb ervoor gekozen om het nog niet te doen, ik ben nog maar vrij kort in behandeling daar en ik vind zo'n dagbehandeling dan meteen weer zo groot.
Zij stelde ook voor om het te doen om weer wat dagritme te krijgen, maar omdat ik begin met dagdelen te werken en een studie ga oppakken, hoeft het nog niet.
Maar ik moet wel meteen melden wanneer ik merk dat deze hulp niet voldoende is.
Dagbehandeling is best wel intensief volgens mij, maar aan de andere kant denk ik ook wel dat het erg nuttig is.
Een arts van het UWV zei tegen mij dat je echt heel gericht leert werken aan je zwakkere punten, aan de dingen die je slecht doen voelen.
Ik ben er zelf eigenlijk ook nog helemaal niet uit.
Met mij gaat het echt bagger de afgelopen 2 weken. De 2 weken daarvoor gingen echt heel goed.
Stilte voor de storm was dat denk ik.
Ik huil om elk klein rotdingetje, raak in paniek van de domste dingen en kan weer niet in slaap komen.
Ik heb ervoor gekozen om het nog niet te doen, ik ben nog maar vrij kort in behandeling daar en ik vind zo'n dagbehandeling dan meteen weer zo groot.
Zij stelde ook voor om het te doen om weer wat dagritme te krijgen, maar omdat ik begin met dagdelen te werken en een studie ga oppakken, hoeft het nog niet.
Maar ik moet wel meteen melden wanneer ik merk dat deze hulp niet voldoende is.
Dagbehandeling is best wel intensief volgens mij, maar aan de andere kant denk ik ook wel dat het erg nuttig is.
Een arts van het UWV zei tegen mij dat je echt heel gericht leert werken aan je zwakkere punten, aan de dingen die je slecht doen voelen.
Ik ben er zelf eigenlijk ook nog helemaal niet uit.
Met mij gaat het echt bagger de afgelopen 2 weken. De 2 weken daarvoor gingen echt heel goed.
Stilte voor de storm was dat denk ik.
Ik huil om elk klein rotdingetje, raak in paniek van de domste dingen en kan weer niet in slaap komen.
De psych heeft toch ook wel iets gezegd waarom dat voorstel van dagbehandeling is gedaan? Dat is volgens mij een belangrijk punt bij het beslissen.quote:Op woensdag 28 november 2007 18:45 schreef Burdie het volgende:
aardbeiaardbei, met je pillen ben je welkom in [Centraal] Medicatie bij psychische klachten - Deel 5
Mijn psych begon vandaag over dagbehandeling
Als ik wil, that is.
Sja, hoe beslis je zoiets?
Op donderdag 17 januari 2008 15:49 schreef Burdie het volgende: Je bent in elk geval niet zo'n ingelikt en opgeschoten pubertje die wel even de wijsneus uit gaat hangen
Niet morgen maar nu is trouwens een goed boek. Behalve als je er wanhopig van wordt.
ada fare stop stalking me
hej,
ik zit zelf denk ik in een depressie, ik wou het nooit toegeven, maar nu naar 2 jaar word het alleen maar erger, last van lusteloosheid, somber, moe, negatieve kijk op dingen. Ik ben het best wel spuugzat, je wilt er wel wat aan doen, maar het lukt niet egt. En die kenmerken van een depressie herken ik gewoon wel heel erg..best een eng idee
ik zit zelf denk ik in een depressie, ik wou het nooit toegeven, maar nu naar 2 jaar word het alleen maar erger, last van lusteloosheid, somber, moe, negatieve kijk op dingen. Ik ben het best wel spuugzat, je wilt er wel wat aan doen, maar het lukt niet egt. En die kenmerken van een depressie herken ik gewoon wel heel erg..best een eng idee
Dat is echt een heel moeilijke keuze inderdaad! Ik zou in ieder geval ( heb ik gedaan ) met mensen in de omgeving overleggen. Wat die ervan vinden enzo : P En of je al dagbesteding hebt. Als je die niet hebt, is het zowieso al heel veel makkelijker om het juist wel te doen. En zou ik het ook gaan doen. Maar als je al iets overdag hebt, moet je wel rekening houden met dat je er een tijdje uit bent, en dat je later weer eventueel gaat beginnenquote:Op woensdag 28 november 2007 18:45 schreef Burdie het volgende:
aardbeiaardbei, met je pillen ben je welkom in [Centraal] Medicatie bij psychische klachten - Deel 5
Mijn psych begon vandaag over dagbehandeling
Als ik wil, that is.
Sja, hoe beslis je zoiets?
Kheb het nog niet, maar kweet niet of ik het wil. Gewoon het hele gedoe wat het met zich mee brengt. Ik wil egt egt egt niet dat m'n ouders er vanaf weten, die hebben al genoeg aan hun hoofd
Jij wilt het niet, echt niet. Dat neemt niet weg dat als jij je zorgen maakt of jij een depressie hebt, je toch met de huisarts zal moeten gaan praten, of met de schoolpsycholoog. (Sorry, ik lees ook de andere topics). In principe hoeven jouw ouders er ook niets van te weten, zowel de huisarts, als de schoolpsycholoog hebben een geheimhoudingsplicht. Of het verstandig is, weet ik niet, nee dat lieg ik, dat weet ik bijna wel zeker dat het niet verstandig is, maar bij die beslissing kunnen zij jou beter helpen.quote:Op donderdag 29 november 2007 23:08 schreef Mystic-Rhythm het volgende:
Kheb het nog niet, maar kweet niet of ik het wil. Gewoon het hele gedoe wat het met zich mee brengt. Ik wil egt egt egt niet dat m'n ouders er vanaf weten, die hebben al genoeg aan hun hoofd
Op donderdag 17 januari 2008 15:49 schreef Burdie het volgende: Je bent in elk geval niet zo'n ingelikt en opgeschoten pubertje die wel even de wijsneus uit gaat hangen
Even een kleine update van mij om even wat van me af te schrijven. Inmiddels een gesprek gehad met de psych, hoewel het alleen een intake was, voelde het heel goed om ruim een uur lang m'n hart te luchten. Zolang zulke persoonlijke dingen zeggen die ik eerst amper tegen mijn vriendin durfde te vertellen, ik ken mezelf haast niet terug .
Het luchtte wel erg op en de conclusie was blijkbaar ook duidelijk; deze week gaat de therapie dan ook ingezet worden.
Net een heel verhaal neergezet, maar ik voel me er uiteindelijk toch niet relaxed bij om te posten. Dat is echt al de zoveelste keer dat ik een heel bericht voor hier gedelete heb, maar ik laat dit nu maar eens staan. Wil ook even zeggen dat het goed is om te lezen dat je niet een complete debiel bent met je problemen, hartelijk dank voor eenieder die wel open durft te zijn.
[edit] Ik zie nu dat ik het gepost heb onder de kloon die ik had aangemaakt voor een topic dat ik uiteindelijk maar toch niet heb gemaakt. even voor de duidelijkheid bij eventuele posts in de toekomst, ik ben Kingmob.
.Het luchtte wel erg op en de conclusie was blijkbaar ook duidelijk; deze week gaat de therapie dan ook ingezet worden.
Net een heel verhaal neergezet, maar ik voel me er uiteindelijk toch niet relaxed bij om te posten. Dat is echt al de zoveelste keer dat ik een heel bericht voor hier gedelete heb, maar ik laat dit nu maar eens staan. Wil ook even zeggen dat het goed is om te lezen dat je niet een complete debiel bent met je problemen, hartelijk dank voor eenieder die wel open durft te zijn.
[edit] Ik zie nu dat ik het gepost heb onder de kloon die ik had aangemaakt voor een topic dat ik uiteindelijk maar toch niet heb gemaakt
. even voor de duidelijkheid bij eventuele posts in de toekomst, ik ben Kingmob.
Een opluchting kan het zijn om gewoon je verhaal eens kwijt te kunnen he? Zonder iemand er direct een mening bij vormt.
Fijn dat de therapie deze week al ingezet gaat worden
Ik ben vandaag weer bij mijn behandelaar geweest.
Ik krijg waarschijnlijk EMDR.
Eye Movement Desensitization and Reprocessing, afgekort tot EMDR, is een therapie voor mensen die last blijven houden van de gevolgen van traumatische ervaringen. Dit kan zijn een schokkende ervaring, zoals een verkeersongeval of een geweldsmisdrijf. Maar ook voor andere ervaringen die veel invloed hebben gehad op de ontwikkeling van iemands leven zoals pesterijen of krenkingen in de jeugd, die in het hier-en-nu nog steeds invloed hebben kan de methode gebruikt worden.
Dit omdat mijn depressie terug is gekomen na het plotselinge overlijden van mijn moeder.
Ik weet nog even niet wat ik er van moet vinden. Aan de ene kant vind ik het een prettig idee dat ik er zo misschien een plaatsje aan kan geven, aan de andere kant zie ik er tegenop om alles weer helemaal tot in detail terug te gaan halen.
Fijn dat de therapie deze week al ingezet gaat worden
Ik ben vandaag weer bij mijn behandelaar geweest.
Ik krijg waarschijnlijk EMDR.
Eye Movement Desensitization and Reprocessing, afgekort tot EMDR, is een therapie voor mensen die last blijven houden van de gevolgen van traumatische ervaringen. Dit kan zijn een schokkende ervaring, zoals een verkeersongeval of een geweldsmisdrijf. Maar ook voor andere ervaringen die veel invloed hebben gehad op de ontwikkeling van iemands leven zoals pesterijen of krenkingen in de jeugd, die in het hier-en-nu nog steeds invloed hebben kan de methode gebruikt worden.
Dit omdat mijn depressie terug is gekomen na het plotselinge overlijden van mijn moeder.
Ik weet nog even niet wat ik er van moet vinden. Aan de ene kant vind ik het een prettig idee dat ik er zo misschien een plaatsje aan kan geven, aan de andere kant zie ik er tegenop om alles weer helemaal tot in detail terug te gaan halen.
Even een crosspost uit het medicatietopic, misschien kan iemand hier er iets mee:
Wat ik ook graag hier zou willen 'bespreken', het blijkt dat ik naast chronische depressie ook persoonlijkheidsstoornissen heb, o.a. met borderlinekenmerken. Nu weet ik niet goed wat ik daarmee moet, aangezien ik er in het verleden ook niks mee gedaan heb. Het verklaart een hoop nu ik het weet, maar ik twijfel of ik er daadwerkelijk echt iets mee moet doen. De psycholoog raadt dagtherapie aan, maar dan...? Ik heb een beetje het gevoel dat het wordt overdreven. Dit komt 'toevallig' naar boven en ik heb er nooit eerder 'last' van gehad, zegmaar. Hoewel het wel o.a. mijn zelfdestructieve gedrag verklaart. Maar ik wil helemaal niet zo 'zwaar' aan de psychiatrische middelen enzo... ik wou gewoon hulp bij m'n depressies, daar dit keer een keertje wél helemaal bovenop komen (loop al acht, bijna negen jaar met deze klachten). Maar ik denk dat het allemaal niet zo heftig hoeft hoor . Ik denk dat ik al heel erg gebaat zou zijn bij een zinvolle dagbesteding (werk? daar ontbreekt het momenteel aan) en dan een beetje rust en regelmaat - samenwonen met m'n lief, dat soort dingen.
Pfff, ingewikkeld allemaal hoor!
Wat ik ook graag hier zou willen 'bespreken', het blijkt dat ik naast chronische depressie ook persoonlijkheidsstoornissen heb, o.a. met borderlinekenmerken. Nu weet ik niet goed wat ik daarmee moet, aangezien ik er in het verleden ook niks mee gedaan heb. Het verklaart een hoop nu ik het weet, maar ik twijfel of ik er daadwerkelijk echt iets mee moet doen. De psycholoog raadt dagtherapie aan, maar dan...? Ik heb een beetje het gevoel dat het wordt overdreven. Dit komt 'toevallig' naar boven en ik heb er nooit eerder 'last' van gehad, zegmaar. Hoewel het wel o.a. mijn zelfdestructieve gedrag verklaart
. Maar ik wil helemaal niet zo 'zwaar' aan de psychiatrische middelen enzo... ik wou gewoon hulp bij m'n depressies, daar dit keer een keertje wél helemaal bovenop komen (loop al acht, bijna negen jaar met deze klachten). Maar ik denk dat het allemaal niet zo heftig hoeft hoor . Ik denk dat ik al heel erg gebaat zou zijn bij een zinvolle dagbesteding (werk? daar ontbreekt het momenteel aan) en dan een beetje rust en regelmaat - samenwonen met m'n lief, dat soort dingen.Pfff, ingewikkeld allemaal hoor
!
Is dagbehandeling wel zo 'heftig'? Jij loopt al jaren met deze klachten en jij wil daar vanaf. Intensieve therapie is best eng, weet ik alles van, maar misschien wel goed. In ieder geval levert dagbehandeling structuur en regelmaat en hoe stom het ook lijkt, dat helpt al. Werk kan jou best helpen met het gewoon functioneren, maar ik denk zelf dat dat toch vluchten is. Het vervelende is namelijk dat jij jezelf overal mee naar toeneemt, en de depressie is nu een (groot) deel van jezelf. Vroeg of laat loop je dan knoerthard tegen jezelf aan.quote:Op vrijdag 7 december 2007 19:34 schreef Burdie het volgende:
Even een crosspost uit het medicatietopic, misschien kan iemand hier er iets mee:
Wat ik ook graag hier zou willen 'bespreken', het blijkt dat ik naast chronische depressie ook persoonlijkheidsstoornissen heb, o.a. met borderlinekenmerken. Nu weet ik niet goed wat ik daarmee moet, aangezien ik er in het verleden ook niks mee gedaan heb. Het verklaart een hoop nu ik het weet, maar ik twijfel of ik er daadwerkelijk echt iets mee moet doen. De psycholoog raadt dagtherapie aan, maar dan...? Ik heb een beetje het gevoel dat het wordt overdreven. Dit komt 'toevallig' naar boven en ik heb er nooit eerder 'last' van gehad, zegmaar. Hoewel het wel o.a. mijn zelfdestructieve gedrag verklaart
Pfff, ingewikkeld allemaal hoor
Misschien maskeert de depressie wel andere klachten trouwens. Die andere klachten kunnen best te maken hebben met jouw depressie. Het aanbod van dagbehandeling is dan wel een kans die jou geboden wordt. Ik zou die met beide handen aangrijpen.
Op donderdag 17 januari 2008 15:49 schreef Burdie het volgende: Je bent in elk geval niet zo'n ingelikt en opgeschoten pubertje die wel even de wijsneus uit gaat hangen
Wellicht heb je juist nu de ruimte in je leven om dagtherapie in te passen. Als je vast werk hebt, dan wordt dat lastiger.
Wij gooien gewoon kwartjes, tot er een valt hoorquote:Op maandag 10 december 2007 13:43 schreef Burdie het volgende:
Ja, jullie hebben gelijk. Het duurt alleen even voordat bepaalde kwartjes vallen... maar ik heb de knoop doorgehakt en ik ga ervoor, met dagbehandeling proberen van m'n borderlineklachten af te komen (en ook van de depressies hoop ik).
Bedankt mensen
Op donderdag 17 januari 2008 15:49 schreef Burdie het volgende: Je bent in elk geval niet zo'n ingelikt en opgeschoten pubertje die wel even de wijsneus uit gaat hangen
.
Laat ik me ook maar weer eens melden hier. De laatste 2weken voel ik me weer afglijden en van het weekend was me depressie in alle hevigheid terug. Het lusteloos voelen, nix interesseert me, ik ben er wel maar toch ook niet gevoel. 
Heb ook weer wat last van dissociatie wat ik dan opzich niet erg vindt maar het is er wel weer, eten lukte met moeite en zat eigenlijk alleen maar te staren naar de tv 
De reden dat het weer zo heftig is? Een combinatie van dingen i guess, ik doe het nooit zo geweldig in de winter, mijn lichaam wil in winterslaap maar dta kan natuurlijk niet Ben paar weken terug ook een weekendje weggeweest waarna ik veel moeite had weer in een ritme terug te komen (wat tot nu toe ook niet gelukt is) Het weekendje is eigenlijk wel de trigger geweest en sowieso de maand december voelt nooit goed en wil dat het zo snel mogelijk weer januari is.
Ik blijf helaas dus ook steeds terugvallen en ook de drang om te snijden is weer terug Mijn lage zelfbeeld blijft mij ook parten spelen, ik denk dat dat eigenlijk wel het grootste struikelblok is en ben er al jaren mee bezig zonder blijvende verbetering
maargoed, we blijven worstelen tot het voorbij is weer
ps. ik ben trouwens een borderliner met chronische depressie en wellicht bi-polar maar dat laatste is niet getest.
Heb ook weer wat last van dissociatie wat ik dan opzich niet erg vindt maar het is er wel weer, eten lukte met moeite en zat eigenlijk alleen maar te staren naar de tv De reden dat het weer zo heftig is? Een combinatie van dingen i guess, ik doe het nooit zo geweldig in de winter, mijn lichaam wil in winterslaap maar dta kan natuurlijk niet
Ben paar weken terug ook een weekendje weggeweest waarna ik veel moeite had weer in een ritme terug te komen (wat tot nu toe ook niet gelukt is) Het weekendje is eigenlijk wel de trigger geweest en sowieso de maand december voelt nooit goed en wil dat het zo snel mogelijk weer januari is. Ik blijf helaas dus ook steeds terugvallen en ook de drang om te snijden is weer terug
Mijn lage zelfbeeld blijft mij ook parten spelen, ik denk dat dat eigenlijk wel het grootste struikelblok is en ben er al jaren mee bezig zonder blijvende verbetering maargoed, we blijven worstelen tot het voorbij is weer
ps. ik ben trouwens een borderliner met chronische depressie en wellicht bi-polar maar dat laatste is niet getest.
Uit een goeie worst hoort sap te komen! :7
Best place for a woman? Face down, ass up
In perfect love and perfect trust. An'ye harm none do what ye will
I Lipsmackers ftw baby! Yeahhh!
Best place for a woman? Face down, ass up
In perfect love and perfect trust. An'ye harm none do what ye will
I Lipsmackers ftw baby! Yeahhh!
De winter is trouwens ook niet mijn beste tijd. Laag zelfbeeld dreigt dan ook op te spelen. Lichttherapie en een lichtwekker helpen de boel te verzachten.
Ik schijn trouwens een cyclothyme stoornis te hebben. Die ben ik hier nog niet tegengekomen.
Ik schijn trouwens een cyclothyme stoornis te hebben. Die ben ik hier nog niet tegengekomen.
Ik heb geen Philips, maar al enkele jaren een andere lichtwekker. Het principe is bij alle lichtwekkers hetzelfde. Ik ben er erg tevreden mee.
Als je merkt dat je in de zomermaanden (als het 's ochtends al wat licht in je slaapkamer is) makkelijker/beter je bed uitkomt dan nu, dan is zo'n lichtwekker zeker het overwegen waard.
Als je merkt dat je in de zomermaanden (als het 's ochtends al wat licht in je slaapkamer is) makkelijker/beter je bed uitkomt dan nu, dan is zo'n lichtwekker zeker het overwegen waard.
