Maddie McCann: Thinking the unthinkable (10)

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 11:12 schreef paddy het volgende:

[..]

Hoe bedoel je...laten we het hopen?. Ze zijn dus al schuldig op artikelen uit de krant? Ik heb nog geen politie rapport gezien. Volgens mij is er nog niets officieel naar buiten gekomen. (of ik heb iets gemist) Het is ook niet de eerste keer dat de pers iemand heeft veroordeeld terwijl deze onschuldig was.

Ik laat die strop dus maar even in de kast liggen.

jij bent dan ook een integer mens, wij niet

het gaat om dat mediacircus, schat, dat is tenenkrommen en ja toch echt gestuurd door Team McCann.

dat het verhaal rammelt aan alle kanten doet mij iig dood door schuld vermoeden, en daar had ik nog begrip voor op kunnen brengen , zij het met moeite, je opgedraaide kleuter een pilletje geven en dat dan gruwelijk fout lopen, maar het verhullen erna, wat m.i. gezien wat we weten, en nee, geen onderbuik gevoelens, maar feiten, DNA feiten, in combi met observaties inzake gedrag , en ja , dat doet de politie ook, hoor, gutfeelings hebben en dan dus doorvragen, verder spitten omdat je nu eenmaal iemand niet kan veroordelen op gutfeelings, maar die door enkele veroordeelde gutfeelings hierzo, zijn niet zelden de aanleiding geweest tot het uiteindelijk vinden van keihard bewijs.... poltie heeft ook profilers in dienst, die uiteraard geschoold ziin, iets wat we hier niet zijn, maar ook die kijkt vooral naar GEDRAG en zet dat af tegen eerdere zaken, en kennis vd psyche in het algemeen... gebaseerd op observatie.

we zijn hier geen rechtbank en hoeven ons derhalve niet aan die regels te houden, dit is een discussie forum en dus wordt er over en weer gediscussieerd en ook gespeculeerd, dat is volkomen normaal en ook geoorloofd, heeft voor niemand gevolgen.

prima, hoor als je jezelf integerder voelt omdat je veilig je op de vlakte houdt, anderen durven wel hun oordeel te vellen over bepaald gedrag, en nee, dat gedrag is geen bewijs, dat realiseert iederen zich hier, hoor, echt niet alleen jij, we zijn namelijk allemaal redelijk intelligente mensen hier, gezien de discussie zoals die verloopt.
alles is hier what ifs, en alles is 'aannemede dat" of daar nu op volgt "dat ze de daders zijn' of juist het tegenovergestelde.
de scenarios die gepost worden, vooral Nadine kan dat prachtig neerpennen vind ik, zijn meer een hardop denken van wat mogelijk is, wat zou kunnen, er wordt door niemand hier gezegd ZO IS HET.

het ondenkbare voor mogelijk houden is geen veroordelen, is oordelen, subtiel verschil.
en of ze de daders zijn, ik denk van wel, en dat laat ik ook duidelijk merken, maar maak je geen zorgen, ms zit ik wel helemaal fout, en dan trek ik niet het boetekleed aan, want ik voel met otaal niet schuldig dat ik denk wat ik nu denk , gebaseerd op wat we nu weten, en daar zitten een hele hoop keiharde FEITEN bij.
heb ik het mis, nou, dan zat ik er flink naast, meer is er dan niet gebeurd, hoor, behalve dat jij je nog eens extra op de borst kan kloppen dat je zo integer gebleven bent al die tijd.
heb ik het niet mis, dan is er geen enkele voldoening in deze, hoor, geen I told you so, omdat het daar ook helemaal niet om gaat.
ik zie gewoon 2 ouders die vooral zichzelf in de picture zetten en willen houden en dat stoort me en dat bevestigt een vaag vermoeden dat enkele weken na 3 mei op kwam zetten, nav , ja daar is het weer, gedrag... als we totaal niet op gedrag mogen afgaan, doek dan de hele psychologie maar op en nee, dat hoef je niet gestudeerd te hebben om toch enig inzicht in deze te hebben.

[ Bericht 0% gewijzigd door milagro op 15-09-2007 11:45:12 ]

Als zij dit gedaan hebben is het wel ijskoud. Hoewel als zij dit gedaan hebben er sprake zal zijn van iemand die heeft meegeholpen. Alles is niet prima afgedekt als alibi maar geloofwaardig genoeg. Daarom is er denk ik een onbekende bij betrokken. De McCanns kunnen niet alles tot op de minuut afdekken (zouden de meesten van ons ook niet kunnen denk ik) maar genoeg om er vanuit te gaan dat zij het zelf niet gedaan hebben (althans, niet alles van het geheel). Omdat zij genoeg kunnen afdekken zal er dan denk ik een derde geweest moeten zijn die bezig is geweest in de tijd dat de McCanns een alibi hebben.

Zelf zit ik ook nog te denken aan chantage richting papa McCann ivm die hoge positie die hij kon krijgen. In de politiek gaat veel geld om en bijbehorende macht bij zekere functies, alleen bij chantage moet dit meestal stil blijven anders wordt Maddie bijv omgebracht, dit is dan weer tegenovergesteld van alle media-aandacht die de McCanns hebben gezocht.

Het blijft een intrigerende zaak en een even intrigerende discussie om te volgen.

Bij mij is het niet zozeer gedrag, maar bepaalde onlogische zaken.
Zo zal een ontvoerder die knuffel niet afpakken en op een plank zetten. Achterlaten in bed of op de grond zou nog kunnen, maar netjes wegzetten op een plank slaat nergens op.

Dat is voor mij de sterkste aanwijzing dat het niet om een ontvoering kan gaan. En dan is er eigenlijk maar één andere mogelijkheid: de ouders hebben er iets mee van doen.

Pas dan ga ik naar gedrag en zo kijken, wat dan alleen maar mijn mening staaft.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 02:37 schreef Xennia het volgende:
Ga je een krimi schrijven?

Krimi, krimi... dat noemen wij tegenwoordig een literaire thriller
(En dan citeer ik NRC Handelsblad: "De enige boeken die met het etiket 'literair' in de winkel liggen, zijn boeken die het niet zijn.")

De McCann-zaak is binnen een mum van tijd uitgekauwd, daar heb ik dus niks meer aan - lezers zullen veel liever een non-fictie boek lezen over deze zaak, en terecht. Maar het voordeel van fictie is dat je een soortgelijk verhaal in een andere vorm kunt gieten, ik denk bijvoorbeeld aan de (briljante) vorm van A kiss before dying van Ira Levin, waarin de lezer voortdurend op het verkeerde been wordt gezet, en steeds vanuit een andere hoek naar de gebeurtenissen kijkt.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 11:50 schreef Gia het volgende:
Bij mij is het niet zozeer gedrag, maar bepaalde onlogische zaken.
Zo zal een ontvoerder die knuffel niet afpakken en op een plank zetten. Achterlaten in bed of op de grond zou nog kunnen, maar netjes wegzetten op een plank slaat nergens op.

Dat is voor mij de sterkste aanwijzing dat het niet om een ontvoering kan gaan. En dan is er eigenlijk maar één andere mogelijkheid: de ouders hebben er iets mee van doen.

Pas dan ga ik naar gedrag en zo kijken, wat dan alleen maar mijn mening staaft.

Hadden ze die voor jou onmisbare stap in de logica niet zelf kunnen bedenken dan, als ze zo geslepen zijn om hun eigen kind te laten verdwijnen...?

The mystery of Madeleine
Opinions in Britain about the disappearance of Madeleine McCann have swung wildly, based mostly on speculation
Peter Zimonjic, The Ottawa Citizen
Published: Saturday, September 15, 2007
On May 3, a story broke that soon would travel around the world enthralling, worrying and then shocking parents everywhere.

It was the disturbing news that a three-year-old girl, Madeleine McCann, had disappeared from her family's holiday apartment at the Ocean Club in Praia da Luz, Portugal, while her parents were having dinner with friends at a restaurant 100 yards away.

Immediately people in Britain and across Europe were sickened. The little girl was apparently taken from her apartment while her two-year-old twin brother and sister were sleeping nearby. How could this have happened? The world wanted to know.

The British press quickly embraced the 'Find Maddie' campaign but has quickly backed off after suspicion landed on the parents, Gerry and Kate McCann.
Reuters

Email to a friend

Printer friendly
Font: ****What people were also thinking, but not saying, publicly anyway, was how could these parents leave their children in a strange country, in a strange apartment, alone, while they ate at a restaurant?

The parents claimed to return to the apartment every half hour to make sure the children were safe. Still, people thought that leaving them unattended was stupid and irresponsible. I was one of them, I still am.

Perhaps I am an overprotective parent -- in fact I am more than a little obsessive on the matter, so naturally I couldn't understand their decision. I've been on holiday with my children and they are never out of my sight. I stay in and forgo dinners and nights out rather than face the prospect of something happening to my child. But I obsess about many things.

And I know that many parents leave their children in their hotel rooms and rented apartments while on holiday in southern Europe. It is a common practice. In that regard it must also be deemed relatively safe or we would hear of more cases like the McCanns', and we do not.

When the story started to turn from another missing child story into the missing child story of the past decade, somewhere people were wondering something else: Were the parents involved? I was one of those lot, too, and I still am.

Perhaps it is my cynical nature as a journalist, but from the very beginning I thought that there was just as good a chance that the parents were involved as that they were not. It is a grim opinion, I know, and my wife, Donna, never let me forget it as the days passed and little "Maddie" was not found.

How could I think such a thing? she wanted to know. Was I some kind of ghoul?

I am not a ghoul, just someone who remembers any number of grim cases where family members turned out to be the culprits.

It is also fair to say that the British newspapers have also considered the darker possibilities in the case of Madeleine McCann. Initially all the papers were behind the family and participated in the "Find Maddie" campaign, which found itself reeling in big-name celebrities such as David Beckham and J.K. Rowling to the cause.

But a little over a week ago, after a long spell with what appeared to be little or no progress made by Portuguese police, there was movement in the case: Madeleine's parents, Gerry and Kate McCann, were officially made suspects and accused of being involved in the accidental death of their daughter and subsequently disposing of the body.


Dit is wel een mooi stuk uit de Canadese pers, een beetje een stapje terug en ietwat genuanceerder dan de britse pers.

Ik heb de oude topics genummerd en erbij gezet in de OP. Misschien wel handig voor wie iets wil nalezen.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 11:50 schreef Gia het volgende:
Bij mij is het niet zozeer gedrag, maar bepaalde onlogische zaken.
Zo zal een ontvoerder die knuffel niet afpakken en op een plank zetten. Achterlaten in bed of op de grond zou nog kunnen, maar netjes wegzetten op een plank slaat nergens op.

Dat is voor mij de sterkste aanwijzing dat het niet om een ontvoering kan gaan. En dan is er eigenlijk maar één andere mogelijkheid: de ouders hebben er iets mee van doen.

Pas dan ga ik naar gedrag en zo kijken, wat dan alleen maar mijn mening staaft.

ja ik noem dat ook gedrag, dadergedrag, wat dan niet klopt, of juist wel, als de ouders de daders zijn.

maar bij mij begon het bij die tour, toen ging ik letten op dingen waar eerst niet echt op lette.
ik ben er van overtuigd dat de ouders de daders zijn, maar me er van bewust dat ik er naast kan zitten, maar duidelijk niet de behoefte om tot die tijd van waarheid komt een en ander voor me te houden om maar niet te oordelen over wat ik weet en wat ik zie, let wel ík zie.

over een medeplichtige die er moet zijn, omdat ze het nooit alleen gedan kunnen hebben
vergeet niet dat deze ouders iedereen wekenlang 3, 4, 5 stappen voor was, en ze dus heel slim zijn (en voor de argus ogen hier, aannemende dat wederom) en vele malen inventiever dan blijkbaar dan wij kunnen zijn.
het is ms wel heel goed mogelijk dit slechts met 2 man te doen, alleen wij kunnen niet verzinnen hoe.
betekent niet dat het niet kan.

ik zou zeggen hoe minder betrokkenen hoe veiliger, maar wie weet ms is 1 vd vrienden dusdanig close en van hetzelfde laken een pak , zodat ze die wel konder vertrouwen en daar echt 300 % zeker van zijn, en nu , zou die persoon wroeging hebben, kan hij of zij ook geen kant meer op, want ook zo ontzettend veel te verliezen.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 11:59 schreef NorthernStar het volgende:
Ik heb de oude topics genummerd en erbij gezet in de OP. Misschien wel handig voor wie iets wil nalezen.

wat ben je toch een schat

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 11:38 schreef milagro het volgende:
het gaat om dat mediacircus, schat, dat is tenenkrommen en ja toch echt gestuurd door Team McCann.

...poltie heeft ook profilers in dienst, die uiteraard geschoold ziin, iets wat we hier niet zijn, maar ook die kijkt vooral naar GEDRAG en zet dat af tegen eerdere zaken, en kennis vd psyche in het algemeen... gebaseerd op observatie.

En dan denk ik bovendien, ook naar aanleiding van de eerder geciteerde 'Sun'-column waarin de McCanns mediageilheid wordt verweten, dat er ongetwijfeld een psychologisch mechanisme in werking is getreden bij de ouders, een mechanisme dat maakt dat zij, de ouders dus, van zichzelf vervreemd zijn geraakt - ze zien zichzelf niet langer als de mensen die ze werkelijk zijn, maar als de personages die ze zijn geworden. Voor dat mechanisme bestaat vast wel een psychologische term.

Toch blijft het curieus dat ze onderweg de essentie lijken te zijn kwijtgeraakt - het terugvinden, in Godsnaam en alsjeblieft... HELP ONS... van Maddie. Daar horen we eigenlijk nog maar weinig over.

De vader van dat Belgische meisje, Ann of Eefje of misschien was er nóg wel een meisje, kreeg na verloop van tijd óók het verwijt van mediageilheid voor zijn kiezen. Je kon de tv niet aanzetten of die kop kwam weer in beeld. Bij het publiek trad een zekere metaalmoeheid op, dat is onvermijdelijk, en ook tragisch, maar het is wel een ander verhaal dan dat van de McCanns. De Belgische vader had een missie, en die luidde: ten strijde tegen de kindermoordenaars! De McCanns zijn vooral bezig hun eigen imago op te poetsen.

Ouders die hun kind kwijt zijn, worden krankzinnig van verdriet en wanhoop. Het is al wonderbaarlijk dat de McCanns zo composed door die zee van flitslichten wandelen. Als ik me verplaats in Kate, de eeuwig serene en goedgekapte Kate, dan stel ik me zo voor dat ik allang een keer hysterisch was gaan krijsen, dat ik misschien wel tijdens een van de vele fotosessies of interviews door het lint was gegaan - niet omdat ik aan mijn imago dacht, maar gewoon omdat ik toe was aan een dwangbuis.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 12:01 schreef milagro het volgende:

[..]

wat ben je toch een schat

*lurkt weer verder mee.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 12:01 schreef milagro het volgende:

[..]

ja ik noem dat ook gedrag, dadergedrag, wat dan niet klopt, of juist wel, als de ouders de daders zijn.

maar bij mij begon het bij die tour, toen ging ik letten op dingen waar eerst niet echt op lette.
ik ben er van overtuigd dat de ouders de daders zijn, maar me er van bewust dat ik er naast kan zitten, maar duidelijk niet de behoefte om tot die tijd van waarheid komt een en ander voor me te houden om maar niet te oordelen over wat ik weet en wat ik zie, let wel ík zie.

over een medeplichtige die er moet zijn, omdat ze het nooit alleen gedan kunnen hebben
vergeet niet dat deze ouders iedereen wekenlang 3, 4, 5 stappen voor was, en ze dus heel slim zijn (en voor de argus ogen hier, aannemende dat wederom) en vele malen inventiever dan blijkbaar dan wij kunnen zijn.
het is ms wel heel goed mogelijk dit slechts met 2 man te doen, alleen wij kunnen niet verzinnen hoe.
betekent niet dat het niet kan.

ik zou zeggen hoe minder betrokkenen hoe veiliger, maar wie weet ms is 1 vd vrienden dusdanig close en van hetzelfde laken een pak , zodat ze die wel konder vertrouwen en daar echt 300 % zeker van zijn, en nu , zou die persoon wroeging hebben, kan hij of zij ook geen kant meer op, want ook zo ontzettend veel te verliezen.

Ja, of iemand die dermate in de tang zit dat hij/zij geen andere keus heeft dan mee te helpen, ik houd die mensen zo langzamerhand nergens te goed voor, het kan idd nog steeds dat ik mis zit maar heb er nu zoveel over gelezen dat ik er steeds meer van overtuigd ben dat zij echt meer weten en meer hebben gedaan dan ze willen toegeven.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 11:50 schreef Gia het volgende:
Bij mij is het niet zozeer gedrag, maar bepaalde onlogische zaken.
Zo zal een ontvoerder die knuffel niet afpakken en op een plank zetten. Achterlaten in bed of op de grond zou nog kunnen, maar netjes wegzetten op een plank slaat nergens op.

Dat is voor mij de sterkste aanwijzing dat het niet om een ontvoering kan gaan. En dan is er eigenlijk maar één andere mogelijkheid: de ouders hebben er iets mee van doen.

je komt als ontvoerder de kamer binnen met je injectiespuit al klaar, het kind ligt daar met de knuffel losjes bovenop zich .. dan pak jij die knuffel op en laat hem op de grond vallen, met als gevolg dat het kind wakker word en die hele bende bij elkaar schreeuwt ?
of pak je de knuffel voorzichtig op en legt hem op het dichtst bijzijnde plankje ?

het enige wat dit volgens mij verteld/zou kunnen vertellen is dat diegene die die knuffel daar geplaatst heeft ervaring heeft met kinderen, het verplaatsen van knuffels tijdens de slaap is nl best een kunst, veel kinderen worden half wakker om naar de knuffel te graaien als je die verplaatst en zo ..
dus ja, het zou kunnen dat een van de ouders dat heeft gedaan maar ook een ontvoerder zou dat gedaan kunnen hebben, het is niet zo onlogisch als jij denkt

quote:

Pas dan ga ik naar gedrag en zo kijken, wat dan alleen maar mijn mening staaft.

en dat is jammer dan, want je trekt een conclusie op basis van niets en bouwt daarop een heel verhaal van schuld ..
net zoals het verhaal van dat wassen van die knuffel, dat zouden jij en ik niet doen, idd, maar als je kleintje van begin af aan gewend is dat je knuffel eens in de week in de was gaat werkt dat niet zo, nietwaar .. ? ik had daar jaren geleden een gesprek over met een kennis, ook werkzaam in de medische sector, nou toen die beschreef hoeveel ziektekiemen mijn, toen nog, kleintje dagelijks binnenkrijgt van die ongewassen knuffel, ik voelde me echt een ravenmoeder, alsof ik mijn kind doelbewust aan het ziek maken ben .. en zo zijn er meer die de knuffel wel regelmatig wassen, simpelweg omdat die mensen zich wel de gevaren van een ongewassen knuffel realiseren

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 12:05 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

En dan denk ik bovendien, ook naar aanleiding van de eerder geciteerde 'Sun'-column waarin de McCanns mediageilheid wordt verweten, dat er ongetwijfeld een psychologisch mechanisme in werking is getreden bij de ouders, een mechanisme dat maakt dat zij, de ouders dus, van zichzelf vervreemd zijn geraakt - ze zien zichzelf niet langer als de mensen die ze werkelijk zijn, maar als de personages die ze zijn geworden. Voor dat mechanisme bestaat vast wel een psychologische term.

Toch blijft het curieus dat ze onderweg de essentie lijken te zijn kwijtgeraakt - het terugvinden, in Godsnaam en alsjeblieft... HELP ONS... van Maddie. Daar horen we eigenlijk nog maar weinig over.

De vader van dat Belgische meisje, Ann of Eefje of misschien was er nóg wel een meisje, kreeg na verloop van tijd óók het verwijt van mediageilheid voor zijn kiezen. Je kon de tv niet aanzetten of die kop kwam weer in beeld. Bij het publiek trad een zekere metaalmoeheid op, dat is onvermijdelijk, en ook tragisch, maar het is wel een ander verhaal dan dat van de McCanns. De Belgische vader had een missie, en die luidde: ten strijde tegen de kindermoordenaars! De McCanns zijn vooral bezig hun eigen imago op te poetsen.

Ouders die hun kind kwijt zijn, worden krankzinnig van verdriet en wanhoop. Het is al wonderbaarlijk dat de McCanns zo composed door die zee van flitslichten wandelen. Als ik me verplaats in Kate, de eeuwig serene en goedgekapte Kate, dan stel ik me zo voor dat ik allang een keer hysterisch was gaan krijsen, dat ik misschien wel tijdens een van de vele fotosessies of interviews door het lint was gegaan - niet omdat ik aan mijn imago dacht, maar gewoon omdat ik toe was aan een dwangbuis.

Precies, de vader van An kwam pas in beeld echt toen zijn kind gevonden was, dood, en sprak vooral over de overduidelijke missers op de weg naar de uiteindelijke arrestie toe.
Hij had die missie niet enkel als verwerking nodig, hij had een gruwelijk pijnlijk punt gewoon.

Ik blijf ook maar hameren op die weblog, dat is geen cry for help, dat is fansite, en vooral dat gekeuvel in dat dagboek, bizar gewoon.

Maakt dat de mensen schuldig persé, nee, maar het maakt het vermoeden dat ze het ms wel zijn, niet vreemd, daar heb je niet eens feiten voor nodig, hun hele gedrag is bizar.

Zij zijn de slachtoffers , niet Maddie, en ze lijken er heel wel bij te varen, het lijkt de vader te inspireren zelfs tot gezellige schrijfsels over het verloop van ZIJN dag.

Als je het over de psychologische boeg gooit dan kun je natuurlijk hele lappen text schrijven om je vermoeden te staven, maar ondertussen zijn volgens mij nog niet alle mogelijkheden die wijzen op een outsider volkomen geëxploiteerd. Wat te denken van het verdwenen 8-jarige meisje in 2004, ergens uit een dorpje in de buurt, daarvoor zijn de moeder en een oom veroordeeld, maar men twijfelt aan de juistheid van dit vonnis. Loopt er een lustmoordenaar rond in die streek? De ouders dineerden al voor de 6de achtereenvolgende dag in het tapasrestaurant. Een psychopathische lustmoordenaar had makkelijk hun gedragspatroon kunnen observeren, kunnen inschatten wanneer hij het beste kon toeslaan en de 6de dag ook daadwerkelijk kunnen toeslaan. Het lichaam van het meisje zou hij dichtbijdehand kunnen laten verdwijnen in de kolkende zee.

Wat waren de feiten en omstandigheden bij de verdwijning van het 8-jarige meisje in 2004, waarom denkt men nu dat de veroordeelden misschien onschuldig vastzitten, heeft men toen onderzocht of er misschien een lustmoordenaar aan het werk was?

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 12:18 schreef milagro het volgende:

[..]

Precies, de vader van An kwam pas in beeld echt toen zijn kind gevonden was, dood, en sprak vooral over de overduidelijke missers op de weg naar de uiteindelijke arrestie toe.
Hij had die missie niet enkel als verwerking nodig, hij had een gruwelijk pijnlijk punt gewoon.

Ik blijf ook maar hameren op die weblog, dat is geen cry for help, dat is fansite, en vooral dat gekeuvel in dat dagboek, bizar gewoon.

Maakt dat de mensen schuldig persé, nee, maar het maakt het vermoeden dat ze het ms wel zijn, niet vreemd, daar heb je niet eens feiten voor nodig, hun hele gedrag is bizar.

Zij zijn de slachtoffers , niet Maddie, en ze lijken er heel wel bij te varen, het lijkt de vader te inspireren zelfs tot gezellige schrijfsels over het verloop van ZIJN dag.

Is er nu al iets bekend over het al dan niet doorgaan van zijn benoeming?
Het lijkt me dat niemand een man die verdachte (is geweest?) in zo'n zaak een openbare en belangrijke functie toegewezen krijgt.
Even terugkoppelend op de vader van dat Belgische meisje, die was wanhopig en boos en verdrietig tegelijk, zijn missie was duidelijk, de mensen die verantwoordelijk zijn voorgoed achter de tralies.
Ik weet bij God niet wat de McCanns hiermee willen bereiken, Maddy terug? Wat heeft frustratie over beschuldigingen en een charmeoffensief in de media daarmee van doen?
Een weblog over je dagindeling en een bio over je familie, wat is de bedoeling daarvan, de eventuele ontvoerder week maken zodat hij Maddy terug zal geven?
Ik denk je eigen kont schoonpraten en op de gemoederen van het publiek werken, ik kan zo langzamerhand die mensen niet meer zien op TV of in de krant.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 12:14 schreef moussie het volgende:
en dat is jammer dan, want je trekt een conclusie op basis van niets en bouwt daarop een heel verhaal van schuld ..

Nou, op basis van niets... de verdachtmakingen stapelen zich intussen op, en zelfs de Britse pers begint nu voorzichtig (en ook wel minder voorzichtig) aan de McCanns te twijfelen.

Het is nobel van je dat jij nog steeds in hun onschuld gelooft, bovendien zou je nog wel eens gelijk kunnen hebben ook, maar volgens mij betwist ook niemand dat. Dit topic gaat eigenlijk meer over de hypothese: 'Stel dat ze het wél gedaan zouden hebben..."

En hoe langer je over die mogelijkheid nadenkt, hoe aannemelijker het wordt. Ieder mens is anders, en ieder mens reageert anders op een extreme situatie, maar de McCanns gedragen zich vreemd. Wij, de mazzelaars die niet in hun schoenen staan, kunnen ons niet in hen verplaatsen, terwijl we dat wél proberen. Maar het lukt niet. We krijgen het verhaal niet rond. Nou ja, een enkeling - waaronder jij - krijgt het wél rond. Maar eigenlijk lukt je dat alleen door steeds te blijven onderstrepen dat niet alle mensen hetzelfde zijn, dat sommige mensen op de hoogte zijn van het gevaar van ziektekiemen in knuffels, dat de McCanns zich zo sterk houden omdat ze hun kind terug willen, enzovoort. Maar de optelsom van deze hele geschiedenis is dat er een luchtje aan zit. En dat luchtje begint behoorlijk te stinken, inmiddels. En dat lijken de McCanns ook te beseffen.