In de eerste plaats vond ik het al een slechte keuze om haar als zomergast te verwelkomen, maar wel gewaagd dat wel. Vanaf mijn jeugd heb ik haar hele carriëre meegemaakt en heb haar nog nooit betrapt op een intelligente opmerking. Dat is vreemd gezien haar achtergrond en opleiding, of is het fabeltje inderdaad waar dat mensen uit het lyceum sowieso op de uni terecht komen. Misschien ontlenen zich de tv-programma's zich er niet voor waar in ze presenteerde, maar op den duur heb je het ook zelf voor het zeggen om ze uit te kiezen. Kennelijk zijn spelletjes voor haar genoeg want ze legte afgelopen zondag al even uit hoe moeilijk het wel niet is maar dat het op het laatst een tweede natuur wordt. Dat geldt voor elke presentator dus daar heb ik weinig mee. Haar kunnen betrappen op iets interessant, neen.
Voor mij als kijker geldt dat het interessant moet zijn. Of de persoon zelf , zijn of haar achtergrond, moet interessant zijn of hetgeen wat die heeft of wil vertellen of daarbij de combi. Daar hoeft echt geen intellectueel gebrabbel omheen, maar meestal eindigt het daar wel in omdat nu eenmaal een gevolg is. De meesten willen per direct het gevolg zien terwijl de oorzaak , een interessant persoon, vaak over het hoofd wordt gezien. Van te voren was het voor mij zo klaar als een klontje dat de achtergrond van de persoon niet echt interessant was. Immers weet je al alles over haar of genoeg in in ieder geval. Het enige wat ze meeheeft als achtergrond is dat ze een programmamaakster is en verder doet ze af en toe eens een klusje als zangeres of actrice. Daar sprak Luyendijk haar ook op aan een aantal maal, maar dat is kennelijk niet goed door gekomen. Dus dan weet je al gauw dat het programma moet hebben in het geen wat je te vertellen hebt.
En wat zou Linda ons nou te vertellen hebben? Of waar wil ze ons nou in mee laten genieten van de dingen die ze interessant vind? Nou daar kwamen we al gauw achter, haar eigen leven. Constant wilde ze niet te veel over zichzelf prijsgeven, maar liet wel allerlei dingen zien die juist allemaal over haar leven gingen. Haar huis, haar vader, haar acteercarriere, haar nummer waar ze om moet huilen en daarmee moeten ook telkens weer vragen terugkomen die betrekking hebben op haar leven. Het is voor mij iets dat juist verhuld dat haar leventje weinig voorsteld juist omdat ze de nadruk legt dat ze iets te verbergen heeft. Waarschijnlijk heeft ze helemaal niets te verbergen en is alles wat we over haar weten gewoon hetgene wat ze is. Het benadrukken dat je er niet over wilt praten en tegelijkertijd fragmenten laten zien die over jou persoonlijk leven gaan, geven de oppervlakkigheid aan. Misschien denkt ze echt dat ze dingen verbergt die zo schokkend zijn. Tenslotte vond ze het afgelopen jaar ook al zo een nare periode, terwijl een normaal mens het niet eens zo vervelend zou vinden. Dat ze begon te pochen met haar onzekerheid liet al zien dat ze weinig inlevingsvermogen heeft. Het kwam er uit alsof 'een normaal mens' die eigenschap totaal niet kent in het dagelijks leven.
Luyendijk kon er haast niet om heen dat het om haar persoonlijk leven moest gaan. In eerste instantie ergerde ik mij daar aan, maar aangezien de fragmenten niets anders dan die kant op gingen. Saaie fragmenten alwaar hij met moeite zich scherp kon houden. Wel had hij de avond vele malen interessanter kunnen maken, maar daar is hij nu juist weer niet de goede persoon voor. Het is meer een boekenschrijver dan een goede tv-interviewer. Er zaten zoveel openingen waar hij op had kunnen doorvragen of haar voor een dilemma: talpa echec, eenzaamheid, maurice de hond en haar studie rechten, niet competent genoeg zijn om van jezelf te kunnen houden, haar deelname in de verwelkoming van plastische chirurgie, religie en zo veel meer...
Van de fragmenten konden we het die avond niet hebben, zo ook van de gast. Daarom is er altijd nog een presentator, maar ook die was te licht bevonden. De redactie zou dit zich moeten aantrekken.
Now my death is more than just a sad song.