Zo, we zijn weer een beetje hersteld van 3 dagen lopen/sloffen/dansen etc.
Ik ga mijn programma maar even doorlopen.
Vrijdag:
Jack Penate; niet slecht, niet goed. Leuke uptempo liedjes waarbij Jack zelf nog het meeste danst met zijn Elvis Moves. Daarna door gelopen voor een stukje
Just Jack, hij stond immers in de tent ernaast. Dat was oké, maar niet erg super interessant. Daarna terug voor
My Brightest Diamond, dat was ook prima, ze heeft een mooie stem alleen lukte het haar niet zo goed mijn aandacht naar het podium te trekken. Na een klein stukje
Dizzee Rascal (wat bijzonder vet klonk) toch doorgelopen naar
Battles. Terecht, heerlijke show waarin een bijzondere creatie van muziek werd gecreerd, onder de pompende leiding van de drummer, wat een held. Daarna een piepje
Calvin Harris en Jamie T, waarvan eerst genoemde leuk was, de tweede niet zo indrukwekkend. En we liepen weer verder,
Justice! Dikke show, goede opgebouwd prima voor een dansje! Toen even wat welverdiende rust genomen en richting de Alpha gelopen voor
Damien Rice. Hoewel ik hem liever in een wat meer gesloten setting zou hebben gezien vond ik het een goede prestatie zo zonder Lisa en heb ik me prima vermaakt. Wel mis ik haar en zou ik graag een vrouwelijke stem terugzien bij zijn toekomstige optredens. Terug gelopen naar de Grolsch voor een stukje
The good, the bad and the queen, en dat was behoorlijk goed, ondanks dat de tent harstikke leeg was. Daarna even wat gezeten en nog een stukje
Devendra Banhart gezien, en dat vond ik ook wel grappig. Daarna nog staan stappen in de Bravo tot en met Nymfo voordat ik ging kou lijden in de tent.
Zaterdag:
Absoluut de minste dag van Lowlands, de dag begonnen met
Games in Concert. Erg tof gedaan en op sommige momenten geniaal, soms een beetje matjes. Daarna naar
The Rifles, en dat was wisselende erg goed en erg slecht. Het zwabberde een beetje bij sommige nummers, maar vanuit het gras prima te behappen. Stukje
Reverend and the makers, erg swingend en overtuigend gebracht, leuker dan verwacht.
Ojos de Brujo klonk ook erg tof, maar helaas grotendeels gemist.
Laurent Garnier was verschrikkelijk saai, dus snel verlaten voor
The View waar ik ook niet echt vrolijk van werd. Na een eetpauze door naar
Nosfell, wat erg intrigerend was. Uiteenlopende van breekbaarheid tot een grommend en dampend beest, tof! Rustig naar de Grolsch gelopen voor
Interpol, een pakkende setlist met afdoende overtuiging liep ik met een grote glimlach naar
Patrick Wolf waar ik een doorgeslagen glamnicht een heerlijke show zag weggeven. Niet al zijn materiaal was even goed, maar al met al een dikke voldoende. Na een stukje Bravo besloten dat de India een betere dansplek was, en de vermoeide voeten nog even laten bewegen. Ergens rond 1-en nog het beloofde biertje met Grobbel gedronken, het programma doorgelopen en wat ervaringen tot nu toe uitgedeeld. Weer even wat gedanst en daarna weer mijn veel te kleine en dunne slaapzak gevonden.
Zondag:
Aangezien ik de nacht zou vertrekken ivm belangrijke activiteiten in het begin van de middag de zooi naar de wagen gebracht. Hierdoor helaas Patrick Watson moeten missen, maar net op tijd voor
New Young Pony Club. En bah, een beetje schreeuwerig en valsig kan ik wel hebben, maar deze dame ging duidelijk over die grenzen heen. Even van het zonnetje genoten en een stukje
Loney, dear gekeken. Een leuke sfeertje met vrolijke liedjes, een soort saybia met een vleugje magic numbers. In kleine dosis goed te slikken maar op langere termijn slecht voor de gezondheid. Daarna door naar
The Shins, waar ik hoge verwachtingen had die niet werden ingevuld. Hoewel het weer meezat kwam het op mij absoluut niet goed over, misschien hadden ze een Off-day, misschien niet op zijn plaats op een festival. Hup, weer in de vermoeide benen naar
The whitest boy alive, waar ik een uitgelaten Erlend Oye aantrof die een heerlijke disco-funky set weggaven vol enthousiasme en humor. Was zeer vermakelijk, en dat leek het publiek ook te vinden. Klein stukje
Unkle, wat zoals ik had verwacht niet echt goed was. Daarna besloot ik om richting de Alpha te gaan voor
Sonic Youth, wat opzich wel goed was maar me niet echt kon boeien. UIt nieuwsgierigheid de essent tent in gelopen voor een silent sessie met de
melomaniacs, wat ondanks het songmateriaal wel erg gezellig en intiem was. Ik hoorde dat Marike jager eerder op de dag was geweest, gemiste kans. Daarna terug voor de
Arcade Fire, hoewel ik overal lyrische reacties lees vond ik het geluid ronduit slecht, zoals zovaak tijdens deze editie. Weggelopen dus naar
Trentemoller, waar het geluid veels te hard stond maar ondanks dat een beklemmende en boeiende set gehoord. Via
LCD Soundsystem, zeer dansbaar en leuk doch zeer voorspelbaar doorgelopen voor
Tool. En Tool, tsja, indrukwekkend en geniaal tot op zekere hoogte om vervolgens te verworden tot een bak herrie. Daarna nog even gedanst op Simian Mobile disco om vervolgens gedag te zeggen tegen drie heerlijke dagen met veel te veel gewandel en geslof om "gebroken" thuis in bed te duiken. Tot volgende jaar maar weer
Hm, lang verhaal geworden.