ten einde raad

Bel de rechtsbijstand. Volgens mij kun je wel een uitkering krijgen hoor.

Ook niet zo slim om zwanger te worden van iemand waarvan je niet zeker weet dat je ermee door wil eh.

Succes meid.

Neem contact op met je arts en maatschappelijk werk.
Heel veel sterkte.

Jij bent moslim? dan gaat scheiden niet makkelijk inderdaad... Ik denk ook dat je er alleen voor staat als je het besluit wel te doen. Ik ken een meisje wat in een soortgelijke situatie heeft gezeten.

Abortus? maja dat mag zeker ook niet.

Moeilijk verhaal inderdaad. Ik zou toch eens bellen met de rechtsbijstand om te kijken of je voor een uitkering in aanmerking komt. Vaak is het ook zo dat je dan woonruimte met urgentie kan krijgen vanwege je situatie. Je relatie drastisch veranderd zeg je... wat moet ik me daarbij voorstellen? Als je het niet wil zeggen dan niet uiteraard, maargoed dan krijgen we misschien een beter beeld ervan.

Hoezo is je relatie dan ineens drastisch verandert? kan je het niet nog eens proberen?

quote:

Op woensdag 15 augustus 2007 14:50 schreef EggsTC het volgende:
Bel de rechtsbijstand. Volgens mij kun je wel een uitkering krijgen hoor.

Ook niet zo slim om zwanger te worden van iemand waarvan je niet zeker weet dat je ermee door wil eh.

Succes meid.

iets anders zou ik ook niet kunnen verzinnen

sterkte

Hoezo durf je niet bij hem weg, slaat hij je?

Ik snap het niet.

Waarom zou je niet bij hem weg durfen?
Voor je ouders is gewoon bullshit, je vader krigjt er echt geen hartaanval van.

Je hebt gewoon geen gevoel van eigenwaarde. Je moet gewoon voor jezelf en je kind kiezen klaar.

quote:

Op woensdag 15 augustus 2007 15:30 schreef covie het volgende:
Ik snap het niet.

Waarom zou je niet bij hem weg durfen?
Voor je ouders is gewoon bullshit, je vader krigjt er echt geen hartaanval van.

Je hebt gewoon geen gevoel van eigenwaarde. Je moet gewoon voor jezelf en je kind kiezen klaar.

Makkelijk lullen he, van een afstandje.

quote:

Op woensdag 15 augustus 2007 14:48 schreef lavida het volgende:
ik val maar meteen met de deur in huis.
Ik ben pas getrouwd, woon samen op een koopflat, ben sinds 4 maanden zwanger.
Ik ben ongelukkig en wil bij hem weg, maar ik weet alleen niet hoe.
Ik was namelijk student, maar heb mijn studie vroegtijdig moeten stoppen vanwege de zwangerschap en kan niet zomaar een baan vinden hierdoor.
Maar hoe kan ik nu bij hem weg als ik geen inkomen heb??
Ik zit gewoon vast aan hem en dit heb ik hem ook verteld maar hij wilt niet scheiden of wat dan ook, ongeacht wat ik zeg, vind of voel.
Ik weet niet bij wie ik hiermee terecht kan??

Weet iemand waar ik heen kan, wat ik moet doen of wat dan ook??

Alleen serieuse reactie's graag.

Maatschappelijk werker..(via huisarts)...Die kan je echt op alle vlakken dingen aanreiken. Helpt je met het aanvragen van een evt uitkering en tot aan inschrijven bij een arbeidsbureau aan toe. Helaas is het tegenwoordig zo dat je geen urgentie meer krijgt i.v.m. een woning vinden, dus je zult gewoon moeten afwachten of op kamers moeten gaan (waar weer geen huursubsidie aan te pas komt)

Maar dit als laatste....ongelukkig voelen kan ook doordat je hormonen op hol geslagen zijn. Vier maanden zwanger enzo.

En hoe zijn jullie getrouwd? Zijn er schulden?
Die moet je namelijk wel delen. Pas getrouwd..Koopflat...Kan me niet voorstellen dat je daar al winst op hebt of überhaupt gelijk speelt.
Klinkt kil, maar dit is de werkelijkheid. Eerlijk gezegd denk ik dat je hormonen op hol geslagen zijn (niet rot bedoeld) Zo kort getrouwd en nu al zeker weten dat je weg wil.

Misschien even een paar weken bij familie gaan logeren?

En je studie opgeven? Daarom? Ga gauw weer aan de slag daarmee en vraag je vrienden of familie om hulp. Heb je dan geen torenhoge studieschuld? Of heb je alles gewoon altijd zelf betaald? Hoe zwaar het ook is..toch je studie afmaken.

Wat is er veranderd sinds je zwanger bent? En zijn dat geen dingen die je met elkaar kan bespreken? Of is er sprake van mishandeling oid?

Je bent ook bang voor de gevolgen vanuit het geloof. Is er niet iemand in je kerk waar je mee kan praten? Misschien kunnen ze jullie wel helpen om het toch samen te redden?

Anders is er in veel grotere plaatsen een vrouwenopvang, daar kan je altijd terecht en daar werken mensen die je kunnen helpen met het regelen van alle dingen die op je af komen. Ook zou je een afspraak kunnen maken met je huisarts (onder het mom van een zwangerschapskwaal). Die kan je ook helpen om de volgende stap te zetten.

Tja en dat is ook waarom ik een hekel heb aan alle geloven... maakt het nog moeilijker dan dat het al is. Maargoed das offtopic.

Pf, ik heb het bange gevoel dat je voor elke tip of oplossing een bezwaar gaat opwerpen.

Voor je gevoel kan/wil/durf je niet weg te gaan.
Aan de andere kant wil je niets liever dan weggaan.
Er zit denk ik weinig anders op dan de stoute schoenen aan te trekken, en weg te gaan.

quote:

Op woensdag 15 augustus 2007 15:16 schreef lavida het volgende:
Mijn relatie is natuurlijk zowiezo drastisch veranderd doordat ik zwanger ben. Dit veranderd onze hele situatie natuurlijk.
Voor mij veranderd het ook heel veel in mijn denkwijze bijvoorbeeld. Het gaat niet meer om mij of om hem en mij, maar om ons en ons kindje.
We hebben zulke erge ruzie's dat ik zelfs bang ben dat er echt iets mis is met de baby.

Wel zonde dat je een goede relatie (zeg je) hebt laten verpesten doordat jij je ineens volledig op de toekomst van het kindje richt. Laten we wel zijn, alles wat een kindje nodig heeft om gelukkig groot te worden is drie keer per dag een maaltijd, en twee liefhebbende ouders. Volgens mij ben je in paniek over de toekomst, en laat je je daar zo door leiden, dat je precies datgene kapot maakt wat het kindje het meest nodig heeft, ouders die zichzelf en elkaar liefhebben.

Hoe dan ook, kruip uit je zelfgebouwde gevangenis, of dat nu door een scheiding is, of door je relatie weer reëel te benaderen en lijmen.

quote:

Op woensdag 15 augustus 2007 15:35 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Makkelijk lullen he, van een afstandje.

Sorry ik ben al weg.

Spelen je hormonen je nu niet gewoon parten?

quote:

Op woensdag 15 augustus 2007 15:56 schreef Copycat het volgende:
Spelen je hormonen je nu niet gewoon parten?

Zie dat dacht ik ook al.

ik zeg het niet snel in R&P, sterker nog, nog niet eerder gezegd, maar waarom geloof ik dit verhaal niet zo?