OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
ik wist het nooit. en als het dan al zou gebeuren, dan hooguit 1 hoor maar ws niet heb ik gedacht totmijn 28e. nou had dat een hoop te maken met de rest van de invulling van mijn leven ook denk ik. op mijn 28e ben ik, net als ET, mijn huidige man tegen gekomen en alles viel op zijn plek.
ook dacht ik, ik ga spijt krijgen als ik het niet doe. dat mag op zichzelf geen reden zijn natuurlijk, maar speelde wel mee. overigens heb ik zelfs mijn hele 1e zwangerschap nog gedacht... sjees...wil ik dit wel? en nu is de jongste alweer een jaar.
maar overigens kan het heel goed zijn dat je gewoon geen kinderwens hebt en daar is toch ook niks mis mee? onze beste vriend wil ook echt geen kinderen, dat weet ie al heel lang en is gewoon zo. ik vind moeders en andere mensen die zeggen : "dat komt nog wel, je bent nog jong" persoonlijk heel irritant.
maar ws niet heb ik gedacht totmijn 28e. nou had dat een hoop te maken met de rest van de invulling van mijn leven ook denk ik. op mijn 28e ben ik, net als ET, mijn huidige man tegen gekomen en alles viel op zijn plek.ook dacht ik, ik ga spijt krijgen als ik het niet doe. dat mag op zichzelf geen reden zijn natuurlijk, maar speelde wel mee. overigens heb ik zelfs mijn hele 1e zwangerschap nog gedacht... sjees...wil ik dit wel? en nu is de jongste alweer een jaar.
maar overigens kan het heel goed zijn dat je gewoon geen kinderwens hebt en daar is toch ook niks mis mee? onze beste vriend wil ook echt geen kinderen, dat weet ie al heel lang en is gewoon zo. ik vind moeders en andere mensen die zeggen : "dat komt nog wel, je bent nog jong" persoonlijk heel irritant.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Goeie genade! Ik had het idee dat het de onvrijwillig kinderlozen zouden zijn die hier een onderscheid in gingen maken. Kindervrij, wat een kul!!quote:Op woensdag 8 augustus 2007 19:21 schreef Ireth het volgende:
[..]
Die discussie moet je maar eens aangaan op het kindervrije prikbord
www.kindervrij.pagina.nl
Sorry, maar vind het nog steeds onzin. Zonder kinderen ben je vrijwillig of onvrijwillig kinderloos.
Kindervrij ben je als ze het huis uit zijn, een weekendje weg, op kamp met de vereniging, best wel eens lekker, zo'n kindervrij dagje/weekendje. Maar mensen zonder kinderen blijf ik kinderloos noemen. Ook als ze zichzelf liever anders noemen.
@Gia: ik zie ze niet als kinderloos of kindervrij. Ik zie ze gewoon als mens. Met hun eigen leven. Ze (de kindervrijen) kiezen zelf voor die term en gaan bijkans over hun nek als ze kinderloos worden genoemd. Ik verwoord dus alleen nu hoe zij denken
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Dat evenwicht hersteld zich wel weer door vele kindertjes die er worden geboren in Afrika en Azië.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 16:09 schreef bamboo het volgende:
Mensen die geen kinderen willen vormen een gevaar voor de continuiteit van de samenleving.
Ik wil bewust geen kinderen, vind ik net zo egoïstisch als ze persé wél willen, niets mis mee dus.
A lie may take care of the present, but it has no future..
You can't pay me enough to be nice to you...
You can't pay me enough to be nice to you...
Prima, maar als ik daar anders over denk, dan moet ik dat zelf weten, natuurlijk.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 19:27 schreef Ireth het volgende:
@Gia: ik zie ze niet als kinderloos of kindervrij. Ik zie ze gewoon als mens. Met hun eigen leven. Ze (de kindervrijen) kiezen zelf voor die term en gaan bijkans over hun nek als ze kinderloos worden genoemd. Ik verwoord dus alleen nu hoe zij denken
Ben overigens dus niet de enige die de term kindervrij in dit geval raar vindt.
quote:Op woensdag 8 augustus 2007 18:51 schreef Moonah het volgende:
[..]
De keus om een kind te willen is per definitie egocentrisch.
En in jouw geval is het heel nobel dat je de keus hebt gemaakt om ze niet te 'willen'.
ik voelde me niet persoonlijk aangesproken hoor want mijn situatie is idd andersquote:Op woensdag 8 augustus 2007 18:57 schreef Vivi het volgende:
[..]
Precies DE, ik bedoel jou dan ook absoluut niet he, bij jou is juist het omgekeerde van toepassing, zoals Moonah al zegt
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Even denken hoe ik over kinderen dacht toen ik 22 was.. (ben nu 25, afgerond naar beneden)
Ik had een k*t relatie die aan z'n einde kwam, waarin ik überhaupt nooit over kinderen had nagedacht. Veel te druk met concerten, festivals, studie, enzovoorts. Vrij snel kwam ik mijn huidige man tegen en ik wist dat hij ooit Pappa wilde worden. Daar bleef het dan ook bij. Ik heb nooit iets gehad met kinderen, nooit de behoefte gevoeld om met kinderen te spelen of ze te verzorgen. Op dat moment hoefde ik ze dus niet.
Maar dan..
Dan ben je een paar jaar verder, heb je een fijne relatie, een goede fulltime baan, een leuk appartement. Kortom er is ruimte in je leven voor een kind. Nog steeds geen moedergevoelens, maar mijn (inmiddels) man gaf steeds vaker aan dat hij niet te lang meer wilde wachten met kinderen krijgen. Ik heb me een jaar proberen voor te bereiden op een eventuele zwangerschap, afscheid genomen van mijn lichaam zoals het was (klinkt raar, maar zo voelde ik dat) en een heel klein beetje proberen voor te stellen hoe het zou zijn om moeder te worden. Het geluk zat mee, want na dat jaar was ik vrij snel zwanger!
En nu..
Nu ben ik moeder en er is niets wat mij gelukkiger maakt! Ik vind het echt ge-wel-dig! Geniet elke dag van dat ventje hier in huis. Nooit durven denken dat ik het zo leuk zou vinden. Als mensen me niet beter kennen denken ze nog dat ik een geboren moeder ben Maar ondertussen staat mijn eigen moeder er nog vaak van te kijken dat ik nu toch écht een kind heb. En wie kent je nu beter dan je eigen moeder?
Kortom:
Meid, maak je niet druk! Je bent pas 22, 'verdoe' je tijd niet aan het nadenken of je kinderen wilt, of je een kind in deze wereld wilt zetten en of je je 'vrijheid' op wilt geven. Je leven kan er over een paar jaar echt totaal anders uitzien.
Ik zet 'vrijheid' bewust tussen haakjes, want persoonlijk vind ik dat zo'n onzin.. Wij rijden bijvoorbeeld ook motor. Wanneer wij beiden weg zouden willen, is er altijd wel iemand die op wil passen. Idem met uitgaan of wat dan ook. Het is maar net hoe je er als ouders mee omgaat. Je leven houdt echt niet op met kinderen
Ik had een k*t relatie die aan z'n einde kwam, waarin ik überhaupt nooit over kinderen had nagedacht. Veel te druk met concerten, festivals, studie, enzovoorts. Vrij snel kwam ik mijn huidige man tegen en ik wist dat hij ooit Pappa wilde worden. Daar bleef het dan ook bij. Ik heb nooit iets gehad met kinderen, nooit de behoefte gevoeld om met kinderen te spelen of ze te verzorgen. Op dat moment hoefde ik ze dus niet.
Maar dan..
Dan ben je een paar jaar verder, heb je een fijne relatie, een goede fulltime baan, een leuk appartement. Kortom er is ruimte in je leven voor een kind. Nog steeds geen moedergevoelens, maar mijn (inmiddels) man gaf steeds vaker aan dat hij niet te lang meer wilde wachten met kinderen krijgen. Ik heb me een jaar proberen voor te bereiden op een eventuele zwangerschap, afscheid genomen van mijn lichaam zoals het was (klinkt raar, maar zo voelde ik dat) en een heel klein beetje proberen voor te stellen hoe het zou zijn om moeder te worden. Het geluk zat mee, want na dat jaar was ik vrij snel zwanger!
En nu..
Nu ben ik moeder en er is niets wat mij gelukkiger maakt! Ik vind het echt ge-wel-dig! Geniet elke dag van dat ventje hier in huis. Nooit durven denken dat ik het zo leuk zou vinden. Als mensen me niet beter kennen denken ze nog dat ik een geboren moeder ben Maar ondertussen staat mijn eigen moeder er nog vaak van te kijken dat ik nu toch écht een kind heb. En wie kent je nu beter dan je eigen moeder?
Maar ondertussen staat mijn eigen moeder er nog vaak van te kijken dat ik nu toch écht een kind heb. En wie kent je nu beter dan je eigen moeder? Kortom:
Meid, maak je niet druk! Je bent pas 22, 'verdoe' je tijd niet aan het nadenken of je kinderen wilt, of je een kind in deze wereld wilt zetten en of je je 'vrijheid' op wilt geven. Je leven kan er over een paar jaar echt totaal anders uitzien.
Ik zet 'vrijheid' bewust tussen haakjes, want persoonlijk vind ik dat zo'n onzin.. Wij rijden bijvoorbeeld ook motor. Wanneer wij beiden weg zouden willen, is er altijd wel iemand die op wil passen. Idem met uitgaan of wat dan ook. Het is maar net hoe je er als ouders mee omgaat. Je leven houdt echt niet op met kinderen
♥ ♥ Jij een beetje van mij, ik een beetje van jou. ♥ ♥
Het is helemaal niet gek om geen kinderwens te hebben. Dat moet je toch helemaal zelf weten. Overigens vind ik het wel belangrijk dat je goed met je partner hierover praat, anders kan dat best eens voor problemen gaan zorgen. In je OP zeg je dat je vriend niet perse kinderen hoeft, maar daarmee zegt ie ook niet dat ie ze definitief niet wil. En als hij het dan straks over pak 'm beet 6 jaar wel wil, en jij nog altijd niet, sta je wel voor een dilemma.
Ik heb best een aantal vriendinnen en kennissen die er jaren zo over gedacht hebben, maar de meesten komen er op een goed moment toch wel op terug. Het meest extreme was mijn nicht. Nooit wilde ze kinderen, en zelfs de kinderen van haar man (uit een vorig huwelijk) kon ze helemaal niks mee en wilde ze ook eigenlijk niet zien. Totdat ze 40 werd, toen veranderde dat van de 1 op de andere dag. Maar ja, na 4 miskramen heeft ze de hoop opgegeven en inmiddels is ze al weer 45 en heeft het er best moeilijk mee dat ze nooit moeder zal zijn.
Nogmaals, de keus is aan jezelf, en ik vind ook niet dat anderen je daarop mogen veroordelen. Maar het is wel iets om echt goed te overdenken, want de kans dat het op een wat latere leeftijd anders is, is best aanwezig.
Ik heb best een aantal vriendinnen en kennissen die er jaren zo over gedacht hebben, maar de meesten komen er op een goed moment toch wel op terug. Het meest extreme was mijn nicht. Nooit wilde ze kinderen, en zelfs de kinderen van haar man (uit een vorig huwelijk) kon ze helemaal niks mee en wilde ze ook eigenlijk niet zien. Totdat ze 40 werd, toen veranderde dat van de 1 op de andere dag. Maar ja, na 4 miskramen heeft ze de hoop opgegeven en inmiddels is ze al weer 45 en heeft het er best moeilijk mee dat ze nooit moeder zal zijn.
Nogmaals, de keus is aan jezelf, en ik vind ook niet dat anderen je daarop mogen veroordelen. Maar het is wel iets om echt goed te overdenken, want de kans dat het op een wat latere leeftijd anders is, is best aanwezig.
Daar ben ik het volledig mee eens! Ik heb overigens wel altijd een kinderwens gehad, maar dat het zo vroeg zou komen, had ik ook nooit bedacht. En dat was best even schrikken. Maar het valt 300% mee en heb ook nog regelmatig tijd voor mezelf.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 20:47 schreef lcicle het volgende:
Je leven houdt echt niet op met kinderen
Oke poepsjequote:Op woensdag 8 augustus 2007 20:04 schreef DarkElf het volgende:
[..]
[..]
ik voelde me niet persoonlijk aangesproken hoor want mijn situatie is idd anders
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Tot mijn 15e/16e wilde ik ontzettend graag kinderen, dat leek me geweldig. Daarna is het helemaal omgeslagen. Ik moest er niet aan denken om kinderen te hebben en ik dacht er zelfs aan om maar nooit aan kinderen te beginnen. Ik wilde studeren, een goede baan, wat meer van de wereld zien. Toen ik op mijn 18e zwanger raakte had ik nog zoiets van: maar ik wil geen kinderen.
En nu heb ik er een en het is een geweldig mannetje. Ik zou hem niet meer weg kunnen denken.
In plaats van: En komen er al kinderen? Zeggen mensen: En wanneer komt de tweede?
Ik moet dus echt niet aan nog een kind denken. Maar dat verandert misschien ook nog wel in de toekomst.
Ik vind het niet raar als iemand geen kinderen zou willen en zeker niet als je nog zo jong bent als jij.
Misschien dat het gevoel wat je hebt nooit zal veranderen, misschien wel. Er zijn genoeg mensen zonder kinderen dus zo raar zal het niet zijn.
En nu heb ik er een en het is een geweldig mannetje. Ik zou hem niet meer weg kunnen denken.
In plaats van: En komen er al kinderen? Zeggen mensen: En wanneer komt de tweede?
Ik moet dus echt niet aan nog een kind denken. Maar dat verandert misschien ook nog wel in de toekomst.
Ik vind het niet raar als iemand geen kinderen zou willen en zeker niet als je nog zo jong bent als jij.
Misschien dat het gevoel wat je hebt nooit zal veranderen, misschien wel. Er zijn genoeg mensen zonder kinderen dus zo raar zal het niet zijn.
Crap, ik had dit gister al gelezen, en nu ga ik er toch nog even op reageren...quote:Op woensdag 8 augustus 2007 18:44 schreef Vivi het volgende:
[..]
Nou, de mensen die ik ken die pertinent hebben gekozen om geen kids te "nemen" (ik noem het maar even zo) en dan niet door een fysieke reden he, of een (erfelijke) ziekte oid, hebben allemaal als motivatie: "ik heb niks met kinderen, ik wil er niks voor opofferen, en ik wil doen wat ik wil wanneer ik wil".
Dat vind ik dan toch een bepaalde karaktertrek die ik niet als prettig ervaar, kan het niet beter uitleggen dan dit
Hun goed recht natuurlijk hoor, maar ik vind het toch vaak een bepaald "type". (Degenen die ik ben tegen gekomen dan).
Het steekt toch een beetje, namelijk. Zelf 25, man wat jaren ouder, al onze vrienden beginnen nu te zwangeren, en hoe leuk ik dat ook vind, ik wil niet! 't Zal sinds een jaar of 2,3 zijn dat ik echt het gevoel heb van niet. En dat zonder fysieke reden.
Kan de reden ook gewoon zijn dat ik denk dat ik geen goede moeder zou zijn?
kindervrij klinkt meer als zo'n bijv. "ongediertevrij" *grin*
ik wilde vroeger altidj wel kinderen.. maar niet NU
dat veranderde in "pff ik moet er niet aan denken.. " naar aanleiding van al het loslopende tuig dat je eigenlijk overal en nergens tegen komt en enkel rondhangt zonder ooit wat nuttigers te doen dan de supermarkt te beroven
naar aanleiding van die hele kuddes mensen die hun kind lekker door de supermarkt laten hobbelen en als ze beginnen te krijsen gewoon lekker laten staan
met asl gevolg dat "even boodschappen" al gauw "even mezelf flink ergeren" werd.
en tja.. als niemand dan kennelijk zn kind kan opvoeden.. waarom zou ik het dan wel kunnen?
wat maakt mij beter dan de rest? niets toch?
tot ik eh.. anderhalf jaar geleden op het randje van het bed de vraag kreeg of ik wilde stoppen met de pil
schrok me rot.. en eh.. enige wat ik kon uitbrengen was de vraag of we daar niet even een half jaartje mee konden wachten nog.
prompt vergat ik dus een paar keer de pil op het verkeerde tijdstip.. werd niet ongesteld...
kwam wel ineens HEEL erg dichtbij zo.. en nog aardig onverwacht ook in zekere zin
want tussen dat gesprek en het daadwerkelijk niet ongesteld worden zat maar een paar weken.
uiteindelijk heeft het hele verhaal eventjes geduurd..
zwangerschapstesten zeiden niets positiefs... maar eh.. dat ongesteld worden gebeurde ook niet.
toen ik het uiteindelijk wel werd (na 2 maanden...) waren we beiden zo erg teleurgesteld (ook ik dus) dat ik accuut nooit meer de pilstrip aangeraakt heb
zo snel kunnen dingen veranderen *grin*
ik was er heilig vna overtuigt dat ik het prima naar mn zin had zonder kids namelijk
en eh.. dat had ik ook
maar nu eh tja kijk ik onwijs uit naar september om daar de mini-me eens op de wereld te gaan zetten
maar zo gek is het dus niet
je leven is niet minder compleet zonder kind
maar je kan zomaar ineens besluiten dat het toch wel iets is wat je wil (of niet natuurlijk)
enneh.. @coldfeet: ik vond ook jaren lang enkel kinderen van anderen leuk
heerlijk hoor zo'n koter
maar ook lekker om aan het einde van de dag gewoon weer met paps/mams mee terug te geven
lekker verder met mijn eigen leventje
ik wilde vroeger altidj wel kinderen.. maar niet NU
dat veranderde in "pff ik moet er niet aan denken.. " naar aanleiding van al het loslopende tuig dat je eigenlijk overal en nergens tegen komt en enkel rondhangt zonder ooit wat nuttigers te doen dan de supermarkt te beroven
naar aanleiding van die hele kuddes mensen die hun kind lekker door de supermarkt laten hobbelen en als ze beginnen te krijsen gewoon lekker laten staan
met asl gevolg dat "even boodschappen" al gauw "even mezelf flink ergeren" werd.
en tja.. als niemand dan kennelijk zn kind kan opvoeden.. waarom zou ik het dan wel kunnen?
wat maakt mij beter dan de rest? niets toch?
tot ik eh.. anderhalf jaar geleden op het randje van het bed de vraag kreeg of ik wilde stoppen met de pil
schrok me rot.. en eh.. enige wat ik kon uitbrengen was de vraag of we daar niet even een half jaartje mee konden wachten nog.
prompt vergat ik dus een paar keer de pil op het verkeerde tijdstip.. werd niet ongesteld...
kwam wel ineens HEEL erg dichtbij zo.. en nog aardig onverwacht ook in zekere zin
want tussen dat gesprek en het daadwerkelijk niet ongesteld worden zat maar een paar weken.
uiteindelijk heeft het hele verhaal eventjes geduurd..
zwangerschapstesten zeiden niets positiefs... maar eh.. dat ongesteld worden gebeurde ook niet.
toen ik het uiteindelijk wel werd (na 2 maanden...) waren we beiden zo erg teleurgesteld (ook ik dus) dat ik accuut nooit meer de pilstrip aangeraakt heb
zo snel kunnen dingen veranderen *grin*
ik was er heilig vna overtuigt dat ik het prima naar mn zin had zonder kids namelijk
en eh.. dat had ik ook
maar nu eh tja kijk ik onwijs uit naar september om daar de mini-me eens op de wereld te gaan zetten
maar zo gek is het dus niet
je leven is niet minder compleet zonder kind
maar je kan zomaar ineens besluiten dat het toch wel iets is wat je wil (of niet natuurlijk)
enneh.. @coldfeet: ik vond ook jaren lang enkel kinderen van anderen leuk
heerlijk hoor zo'n koter
maar ook lekker om aan het einde van de dag gewoon weer met paps/mams mee terug te geven
lekker verder met mijn eigen leventje
jobensaskia.nl
Oi to the punks! Oi to the skins! Oi to the world and everybody wins!
Oi to the punks! Oi to the skins! Oi to the world and everybody wins!
jou beeld van kinderen is wel erg krom Papier.... ...wie geeft jou het recht om mensen die wel knderen willen debielen te noemen....quote:Op woensdag 8 augustus 2007 14:54 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Is heel normaal. Wie wil er nou kinderen? Ze zijn duur lawaaiig stinken maken troep maken alles stuk luisteren niet zeuren jengelen huilen stelen puberen, als ze dom zijn heb je geluk want dan doen ze ook niet wat je wil maar dan snap je tenminste nog waarom.
Het is heel normaal om geen kinderen te willen. Ik snap die debielen niet die wel kinderen willen.
...wie geeft jou het recht om mensen die 
Maakt toch helemaal niks uit. Ieder voor zich. Ik wilde eerst ook niet. Carriere was het belangrijkste wat er was. Totdat mijn vriendin per ongeluk zwanger werd. Na de geboorte zag ik pas hoe ongelofelijk gaaf het is. Het is het aller mooiste wat me ooit is overkomen en ik zou zeker nog best een 2e willen. Alleen even wachten en dan kijken of het zo mag zijn.
Ik werk hard en veel en zie de kleine door de week eigenlijk nooit. Daar sprak ik heel makkelijk over, maar inmiddels ben ik er behoorlijk ziek van. De weekenden met zo'n kleintje zijn elke keer weer veel en veel te kort.
Ik werk hard en veel en zie de kleine door de week eigenlijk nooit. Daar sprak ik heel makkelijk over, maar inmiddels ben ik er behoorlijk ziek van. De weekenden met zo'n kleintje zijn elke keer weer veel en veel te kort.
Ik heb altijd kinderen willen hebben, van jongs af aan, maar besefte me wel dat het niet altijd rozegeur en manenschijn zou zijn.
En anderen hebben juist nooit kinderen gewild, niks mis mee lijkt me.
Ik heb best wat kindervrije (zo noemen ze zichzelf) vrienden en dat gaat ook gewoon goed.
Zolang ik maar niet teveel over ons dochtertje praat en dat respecteer ik ook.
Zijn wel haast allemaal dierenvrienden valt me op, dus dat onderwerp hebben we dan wel gemeen. .
Maar ik kan me voorstellen dat als ze over je leeftijd beginnen dat je dat irritant vindt, hetzelfde als dat ik het irritant vond dat ze mij te jong vonden voor een kindje (was toen 23).
Maar ach, zolang je je er niks van aantrekt en lekker met je leven doet wat je zelf wil dan is het goed toch.
En anderen hebben juist nooit kinderen gewild, niks mis mee lijkt me.
Ik heb best wat kindervrije (zo noemen ze zichzelf) vrienden en dat gaat ook gewoon goed.
Zolang ik maar niet teveel over ons dochtertje praat en dat respecteer ik ook.
Zijn wel haast allemaal dierenvrienden valt me op, dus dat onderwerp hebben we dan wel gemeen. .
.Maar ik kan me voorstellen dat als ze over je leeftijd beginnen dat je dat irritant vindt, hetzelfde als dat ik het irritant vond dat ze mij te jong vonden voor een kindje (was toen 23).
Maar ach, zolang je je er niks van aantrekt en lekker met je leven doet wat je zelf wil dan is het goed toch.
Ik heb wel altijd een kinderwens gehad maar ik kan me zo voorstellen dat jij en geen behoefte aanheb en als dat zo is dan is dat gewoon zo dan is er niets mis /egoistisch aan het geeft aan dat je gewoon goed nadenkt over wat je met je leven wilt.
Alles kan altijd veranderen maar voor kies je zelf er voor om het niet te doen en dat is altijd een goede keus omdat je naar je zelf luisterd want jij bent het belangrijkste in het leven voor je zelf. Als je een kind heb kan je hem/haar niet terug stoppen dus het is een heel belangrijke beslissing.
Sluit nooit iets uit of ga tegen je gevoel in omdat je nu besloten heb om geen kinderen te willen en dat je misschien toch op latere leeftijd ze wel wilt maar omdat je ooit besloten heb geen te willen het maar niet doen.
Heb het vandicht bij meegemaakt van iemand die samen met haar man had besloten dat ze geen kinderen wilde maar opeens gevloerd op de werkvloer lag meerdere malen per week en toen kwam de aap uit de mauw want ze had een verdrukte kinderwens ze wilde niet toegeven dat ze wel wilde maar omdat ze samen met haar man besloten had geen kinderen te nemen bleef ze vasthouden aan dat besluit. Sinds ze gescheiden is en een kind heeft met iemand anders probleem opgelost en een gelukkig moeder erbij.
Suc6 en ik vind dat je een goede keus maakt (tevens laat de rest van de wereld stikken want jij moet het kind opvoeden en als jij dat niet wilt dan is dat voldoende reden.)
Een blije aanstaande pappa
Alles kan altijd veranderen maar voor kies je zelf er voor om het niet te doen en dat is altijd een goede keus omdat je naar je zelf luisterd want jij bent het belangrijkste in het leven voor je zelf. Als je een kind heb kan je hem/haar niet terug stoppen dus het is een heel belangrijke beslissing.
Sluit nooit iets uit of ga tegen je gevoel in omdat je nu besloten heb om geen kinderen te willen en dat je misschien toch op latere leeftijd ze wel wilt maar omdat je ooit besloten heb geen te willen het maar niet doen.
Heb het vandicht bij meegemaakt van iemand die samen met haar man had besloten dat ze geen kinderen wilde maar opeens gevloerd op de werkvloer lag meerdere malen per week en toen kwam de aap uit de mauw want ze had een verdrukte kinderwens ze wilde niet toegeven dat ze wel wilde maar omdat ze samen met haar man besloten had geen kinderen te nemen bleef ze vasthouden aan dat besluit. Sinds ze gescheiden is en een kind heeft met iemand anders probleem opgelost en een gelukkig moeder erbij.
Suc6 en ik vind dat je een goede keus maakt (tevens laat de rest van de wereld stikken want jij moet het kind opvoeden en als jij dat niet wilt dan is dat voldoende reden.)
(tevens laat de rest van de wereld stikken want jij moet het kind opvoeden en als jij dat niet wilt dan is dat voldoende reden.)Een blije aanstaande pappa
De enige reden waarom je hier bent is omdat je ouders, grootouders, overgrootouders etc. kinderen kregen.
De enige reden waarom je hier bent is het krijgen van kinderen om je genen door te geven.
De enige reden waarom je hier bent is het krijgen van kinderen om je genen door te geven.
I feel kinda Locrian today
Dat klinkt vrij nutteloos. Zeker omdat de kerk het zegt?quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 07:34 schreef starla het volgende:
De enige reden waarom je hier bent is omdat je ouders, grootouders, overgrootouders etc. kinderen kregen.
De enige reden waarom je hier bent is het krijgen van kinderen om je genen door te geven.
Zeker omdat de kerk het zegt?Ik wil geen kinderen (ben 23) en mijn vriend (25) ook niet. Wij hoeven onze genen niet zo zeer door te geven. We zijn beiden belast met een aantal mogelijk erfelijke problemen, en een kind van ons zal waarschijnlijk meer problemen te verduren krijgen dan een ander. Ook zijn wij zelf niet al te stabiel (ivm die mogelijk erfelijke problemen), en dat kun je een kind niet aandoen, vind ik. Ik vind dat ik een kind niet op mag zadelen met mijn emotionele buien, ik vind niet dat ik het kan maken om een paar dagen helemaal sjaggo te zijn, want zo'n kind gaat dat op zichzelf betrekken. Plus dat mijn vriend door zijn problemen heel slecht tegen veranderingen en onverwachte situaties kan, wat met een kind ook niet handig is. Die stresst helemaal de pan uit.
Neh, geen kinderen voor ons. Wij hebben het te druk met onszelf. (En da's vast heel egocentrisch, maar dat zijn we dan ook. )
Ja maar Toepsje...je bent 23...koetsjiekoetsjie
Weet je wel hoeveel jij (en je visie en behoeften) nog veranderen in de aankomende 10 jaar?
Niets persoonlijks naar niemand, maar ik denk dat je pas echt vanaf halverwege de 30 zeker weet of je ze wel of niet wil.
Ik heb persoonlijk al zo vaak meegemaakt dat mensen die hetzelfde roepen als jij (en ik destijds) in hun 20-er jaren en na een aantal jaartjes heel anders tegen aankijken.
Niet dat je ze moet krijgen of willen hoor, helemaal niet, maar zo gaat het wel vaak.
Weet je wel hoeveel jij (en je visie en behoeften) nog veranderen in de aankomende 10 jaar?
Niets persoonlijks naar niemand, maar ik denk dat je pas echt vanaf halverwege de 30 zeker weet of je ze wel of niet wil.
Ik heb persoonlijk al zo vaak meegemaakt dat mensen die hetzelfde roepen als jij (en ik destijds) in hun 20-er jaren en na een aantal jaartjes heel anders tegen aankijken.
Niet dat je ze moet krijgen of willen hoor, helemaal niet, maar zo gaat het wel vaak.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
grappig, kan me wel discussies van enkele jaren geleden herinneren (hier maar ook irl) en toen (wij twintigers) waren echt zo allergisch voor de altijd standaard sussende "ach kind wat weet je nou, je bent pas .. jaar. Dat komt nog wel"
en moet je nu lezen / horen van mensen van toen
en moet je nu lezen / horen van mensen van toen
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Je kan nu zeker weten dat je ze nu en nooit niet wilt, maar zolang er nog niemand in de toekomst kan kijken weet je ook niet wat die zal brengen. Misschien blijft het zo, misschien niet. Vooralsnog wil je ze nu iig niet en dat is iemands goed recht. Snap eigenlijk nooit dat mensen zeggen "ja wacht maar als je [insert leeftijd + 10] bent, dan piep je wel anders!!"
Nou dat zie je dan toch tegen die tijd wel? Wat is de toevoegende waarde om iemand nu al na te laten denken over wat ie over 10 jaar zal gaan beslissen?
Nou dat zie je dan toch tegen die tijd wel? Wat is de toevoegende waarde om iemand nu al na te laten denken over wat ie over 10 jaar zal gaan beslissen?
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Tuurlijk bevestigd de uitzondering de regelquote:Op vrijdag 10 augustus 2007 11:04 schreef DarkElf het volgende:
grappig, kan me wel discussies van enkele jaren geleden herinneren (hier maar ook irl) en toen (wij twintigers) waren echt zo allergisch voor de altijd standaard sussende "ach kind wat weet je nou, je bent pas .. jaar. Dat komt nog wel"
en moet je nu lezen / horen van mensen van toen
Maar die mensen zeggen dat ook alleen maar omdat het in 9 van de 10 gevallen wél zo gaat.
Neemt niet weg dat ik me kan voorstellen dat het wel irritant is, je voelt het op dát moment nu eenmaal zo, en hoe je het over 10 jaar voelt zie je dan wel weer en heb je helemaal geen boodschap aan nog.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ireth, dat was een vraag die ik op mijn sollicitatie kreeg. Hoe zie je jezelf over 10 jaar. Ik heb ongeveer hetzelfde antwoord gegeven.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Zijn vaak ook erg rigide mensen, van die mensen die hun hele leven al uitgestippeld hebbenquote:Op vrijdag 10 augustus 2007 11:07 schreef Ticootje het volgende:
Ireth, dat was een vraag die ik op mijn sollicitatie kreeg. Hoe zie je jezelf over 10 jaar. Ik heb ongeveer hetzelfde antwoord gegeven.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Het enige goeie antwoord daarop is dus "10 jaar ouder".quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 11:07 schreef Ticootje het volgende:
Ireth, dat was een vraag die ik op mijn sollicitatie kreeg. Hoe zie je jezelf over 10 jaar. Ik heb ongeveer hetzelfde antwoord gegeven.
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Het is zeker niet raar als je geen kinderwens hebt. Ieder het zijne en iedereen moet doen waar hij/zij gelukkig van wordt, lijkt me duidelijk.
Wat me wel opvalt is dat, bij de bewust kinderloze stellen in mijn omgeving, ze niet graag willen dat je teveel over je kinderen praat. Want dat is saai en niet hun ding enzo.
Maar zij praten wel honderduit over zaken die zij belangrijk vinden en daar verwachten ze wel interesse over...
beetje meten met twee maten vind ik
ik weet; ik generaliseer, maar dit is wat ik merk uit mijn omgeving en dan gaat het om 2 stellen..
Wat me wel opvalt is dat, bij de bewust kinderloze stellen in mijn omgeving, ze niet graag willen dat je teveel over je kinderen praat. Want dat is saai en niet hun ding enzo.
Maar zij praten wel honderduit over zaken die zij belangrijk vinden en daar verwachten ze wel interesse over...
beetje meten met twee maten vind ik
ik weet; ik generaliseer, maar dit is wat ik merk uit mijn omgeving en dan gaat het om 2 stellen..
En vervolgens teleurgesteld zijn dat hun leven dus niet zo verloopt als dat ze hadden gedacht. Ik ben lang geleden gestopt met het plannen van mijn leven over een groot tijdsbestek. Ik plan tot ongeveer 4 weken en dan zie ik wel wat er komt. Je leven hangt aan elkaar van toevalligheden...quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 11:09 schreef Vivi het volgende:
[..]
Zijn vaak ook erg rigide mensen, van die mensen die hun hele leven al uitgestippeld hebben
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Nee, je generaliseert niet. Het is gewoon een feit dat vrienden vaak, om deze reden, uit elkaar groeien. De ene wil kinderen, de andere niet. De ene praat over kinderen, de ander gaat daarbij zitten gapen.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 11:17 schreef lily het volgende:
Het is zeker niet raar als je geen kinderwens hebt. Ieder het zijne en iedereen moet doen waar hij/zij gelukkig van wordt, lijkt me duidelijk.
Wat me wel opvalt is dat, bij de bewust kinderloze stellen in mijn omgeving, ze niet graag willen dat je teveel over je kinderen praat. Want dat is saai en niet hun ding enzo.
Maar zij praten wel honderduit over zaken die zij belangrijk vinden en daar verwachten ze wel interesse over...
beetje meten met twee maten vind ik
ik weet; ik generaliseer, maar dit is wat ik merk uit mijn omgeving en dan gaat het om 2 stellen..
Dat werkt dus niet.
Jammer, maar niet echt iets aan te doen.
Ik ben mijn vriendin ook om die reden een jaartje of 12 'kwijt' geweest. Ik moeder van 2 kinderen, zij vrijgezel en geen behoefte aan kinderpraat enz...... Heb haar dat overigens nooit kwalijk genomen, ieder zijn ding. Daarbij is het bij ons zo dat we toch wel bij elkaar terecht kunnen in nood, no matter what.
Maar sinds een paar jaar hebben we weer regelmatig contact. Zij is nu alleenstaande, werkende, moeder van een knul van bijna 5. En wij zijn beide geïnteresseerd in elkaars verhalen over de kinderen, ondanks het leeftijdsverschil.
Dus, het kan nog goedkomen, hoor.
Ja, tuurlijk: ieder zijn ding. En ik begrijp best dat kinderverhalen dan saai kunnen zijn.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 11:52 schreef Gia het volgende:
Heb haar dat overigens nooit kwalijk genomen, ieder zijn ding.
Maar ik vind hun verhalen echt niet zo interessant hoor. Maar ik luister toch uit interesse voor de persoon en wat zij belangrijk vinden? Ookal is dat niet jouw ding?
Maar zij gaan ervan uit; kinderzaken zijn saai en daar hebben we niks mee te maken en de rest is
Maar toevallig zijn kinderzaken wel een groot deel van mijn zaken..
Maar goed; je groeit dan uit elkaar, zoals je zegt....
[ Bericht 0% gewijzigd door lily op 10-08-2007 12:12:39 ]
Vergelijk het met een hobby. Stel jij verzamelt postzegels en hebt het bij elk bezoek over je postzegels. Dat gaat vervelen, als de ander daar niets mee heeft. Ik vind dat je daar wel een beetje begrip voor moet hebben.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 12:05 schreef lily het volgende:
[..]
Ja, tuurlijk: ieder zijn ding. En ik begrijp best dat kinderverhalen dan saai kunnen zijn.
Maar ik vind hun verhalen echt niet zo interessant hoor. Maar ik luister toch uit interesse voor de peroon en wat zij belangrijk vinden? Ookal is dat niet jouw ding?
Maar zij gaan ervan uit; kinderzaken zijn saai en daar hebben we niks mee te maken en de rest is
Maar toevallig zijn kinderzaken wel een groot deel van mijn zaken..
Maar goed; je groeit dan uit elkaar, zoals je zegt....
Als jij vol vuur gaat vertellen over jouw kinderen en wat ze al allemaal kunnen en anecdotes enz.... dan gaat dat vervelen voor mensen die niets met kinderen hebben. Da's logisch.
Begrijp ik
Maar zij die vol vuur vertellen over hun "zaken"?
Dat is dan wel belangrijk? Of belangrijker.. en wel interessant?
edit:
Ik bedoel te zeggen; het moet van 2 kanten komen....ieder zijn ding, weet je nog....
maar dit is eigenlijk vreselijk off topic
[ Bericht 11% gewijzigd door lily op 10-08-2007 12:17:32 ]
Maar zij die vol vuur vertellen over hun "zaken"?
Dat is dan wel belangrijk? Of belangrijker.. en wel interessant?
edit:
Ik bedoel te zeggen; het moet van 2 kanten komen....ieder zijn ding, weet je nog....
maar dit is eigenlijk vreselijk off topic
[ Bericht 11% gewijzigd door lily op 10-08-2007 12:17:32 ]
Nee, als jouw kennis/vriend/vriendin een hobby heeft en nergens anders over kan praten, dan moet die net zo goed begrijpen dat zijn verhalen jou gaan vervelen. Als je bevriend wil blijven, zoek dan naar de overeenkomsten en probeer het gesprek daarop te brengen.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 12:11 schreef lily het volgende:
Begrijp ik
Maar zij die vol vuur vertellen over hun "zaken"?
Dat is dan wel belangrijk? Of belangrijker.. en wel interessant?
Daarbij mag je best zeggen dat je het leuk vindt dan hij/zij die en die interesse heeft, maar dat jij daar niets mee hebt en liever praat over dingen die je beide leuk vindt.
Misschien voelt hij/zij zich dan beledigt, maar dat is dan weer niet jouw probleem.
Valt wel mee, toch? TS opent dit topic omdat zij niets met kinderen heeft en ook niet wil hebben. Die zal dit ook vaak genoeg meemaken in haar omgeving.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 12:11 schreef lily het volgende:
maar dit is eigenlijk vreselijk off topic
Tja, mijn ex wilde nooit kinderen en ik vond dat wel prima. mijn relatie ging voor.
Tot het drie jaar geleden uitging. Hij 31, ik 35.
Hij is inmiddels vader van een zoon van 1.
Ikzelf ben nu bijna 38. Ik zeg dan, het is er gewoon niet van gekomen. Mijn kinderwens was nooit zo groot, en ik wilde het altijd met 2 mensen samen doen.
Het stoort me wel hoe hier een soort 'kampen' zijn ontstaan: wel of niet.
Tjeemig, laat elkaar gewoon in elkaars waarde. Gelukkig leven we hier in een vrij land, en is iedereen vrij om te bepalen hoe hij zijn leven wil inrichten.
Feit is gewoon, dat je een heel ander leven hebt als je wel kinderen hebt. Voor iemand zonder kinderen kán dat storend zijn. Je hebt dan veel minder met het onderwerp.
Maar om elkaar nou zo aan te vallen
Tot het drie jaar geleden uitging. Hij 31, ik 35.
Hij is inmiddels vader van een zoon van 1.
Ikzelf ben nu bijna 38. Ik zeg dan, het is er gewoon niet van gekomen. Mijn kinderwens was nooit zo groot, en ik wilde het altijd met 2 mensen samen doen.
Het stoort me wel hoe hier een soort 'kampen' zijn ontstaan: wel of niet.
Tjeemig, laat elkaar gewoon in elkaars waarde. Gelukkig leven we hier in een vrij land, en is iedereen vrij om te bepalen hoe hij zijn leven wil inrichten.
Feit is gewoon, dat je een heel ander leven hebt als je wel kinderen hebt. Voor iemand zonder kinderen kán dat storend zijn. Je hebt dan veel minder met het onderwerp.
Maar om elkaar nou zo aan te vallen
Op woensdag 19 januari 2011 22:10 schreef JaneDoe het volgende:
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
Volgens mij is het sowieso niet ongebruikelijk dat vrienden na een aantal jaren weer uit elkaar groeien, levens nemen hun eigen wending en zeker iets fundamenteels als kinderen krijgen verandert je kijk op het leven. Een beetje inlevingsvermogen is van beide kanten dan wel nodig. Soms is de onderliggende vriendschap dan eigenlijk al wat langer niet meer wat het ooit geweest is? Maar dat hoort denk ik gewoon bij het leven, los van kinderen. Dat kan hooguit het verschil ineens (pijnlijk) duidelijk maken. Wat Gia zegt is denk ik wel waarheid, bij de mensen waar het echt goed zit kan het zelfs na jaren toch weer terugkomen.
In mijn omgeving zie ik 1 stel waarmee ik heel leuk over hun kind kan praten, ik toon interesse in het wel en wee van het kindje, maar dat werkt twee kanten op. Zij zijn ook geinteresseerd in de dingen waar ik mee bezig ben, onthouden (voor mij) belangrijke data en leven dan mee. Met die vriendin ga ik regelmatig shoppen, soms met kind erbij, prima. Maar ook soms zonder, zodat we lekker uitgebreid kunnen rondsnuffelen.
Een ander stel heeft echter een complete tunnelvisie ontwikkeld. Ze vragen niet eens meer naar hoe het met mij/ons gaat en als ze eens vragen naar werk oid dan zie je dat ze bij het antwoord al niet meer luisteren. Op die manier wordt het wel érg eenrichtingsverkeer. Ik kan er zeker begrip voor opbrengen dat de eerste tijd je wereld echt alleen om je kind(eren) draait, maar op den duur gaan de meeste mensen zich ook weer bezig houden met andere dingen: werk, actualiteiten, hobbies etc. Waarbij ik natuurlijk niet wil zeggen dat dit op jou (Lily) van toepassing is.
Hoi Moonah!
In mijn omgeving zie ik 1 stel waarmee ik heel leuk over hun kind kan praten, ik toon interesse in het wel en wee van het kindje, maar dat werkt twee kanten op. Zij zijn ook geinteresseerd in de dingen waar ik mee bezig ben, onthouden (voor mij) belangrijke data en leven dan mee. Met die vriendin ga ik regelmatig shoppen, soms met kind erbij, prima. Maar ook soms zonder, zodat we lekker uitgebreid kunnen rondsnuffelen.
Een ander stel heeft echter een complete tunnelvisie ontwikkeld. Ze vragen niet eens meer naar hoe het met mij/ons gaat en als ze eens vragen naar werk oid dan zie je dat ze bij het antwoord al niet meer luisteren. Op die manier wordt het wel érg eenrichtingsverkeer. Ik kan er zeker begrip voor opbrengen dat de eerste tijd je wereld echt alleen om je kind(eren) draait, maar op den duur gaan de meeste mensen zich ook weer bezig houden met andere dingen: werk, actualiteiten, hobbies etc. Waarbij ik natuurlijk niet wil zeggen dat dit op jou (Lily) van toepassing is.
Hoi Moonah!
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
In mijn omgeving merk ik weinig van de 2 werelden en elkaar aanvallen.
Zoals ik al schreef hebben we meerdere kindervrije vrienden, als ze op visite komen is dat meestal 's avonds, dan slaapt Demi al.
Maar ik moet zeggen dat ik het ook niet erg vind als ze geen interesse in Demi tonen, ieder zijn ding.
En ze vragen altijd netjes he het met haar gaat en ik antwoord altijd netjes dat het goed gaat.
Verders hebben we wel veel dingen gemeen waar we over praten.
Zoals ik al schreef hebben we meerdere kindervrije vrienden, als ze op visite komen is dat meestal 's avonds, dan slaapt Demi al.
Maar ik moet zeggen dat ik het ook niet erg vind als ze geen interesse in Demi tonen, ieder zijn ding.
En ze vragen altijd netjes he het met haar gaat en ik antwoord altijd netjes dat het goed gaat.
Verders hebben we wel veel dingen gemeen waar we over praten.
Dat is precies zoals het zou moeten gaan KD
en vragen hoe het met haar gaat vind ik al interesse tonen hoor...
maar helaas werkt het niet altijd zo
en vragen hoe het met haar gaat vind ik al interesse tonen hoor...
maar helaas werkt het niet altijd zo
we zijn ook wel vriednen verloren sinds Demi hoor, niet omdat ze kindervrij zijn maar gewoon nog een heel ander leven hebben, ieder weekend stappen enzo.
Opzich is dat wel jammer maar ja, gelukkig ook weer andere vrienden gekregen om dat gat op te vullen.
Opzich is dat wel jammer maar ja, gelukkig ook weer andere vrienden gekregen om dat gat op te vullen.
Ik doelde ook vooral op de reacties hier, niet zozeer IRL.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 12:28 schreef KD-fotografie het volgende:
In mijn omgeving merk ik weinig van de 2 werelden en elkaar aanvallen.
-knip-
Ik heb in het dagelijks leven vooral kennissen zonder kinderen. Heb ik niet bewust zo opgezocht, maar ja, in hartje Amsterdam zijn gewoon meer mensen zonder kinderen. Als ik kinderen zou hebben zou ik ws ook niet meer hier wonen.
Maar ik ga heus ook wel om met mensen die wel kinderen hebben hoor!
Op woensdag 19 januari 2011 22:10 schreef JaneDoe het volgende:
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
Ik ben man, 32 en mijn vrienden hebben een gezin of zijn er 1 aan het stichten. En geen broedse gevoelens hier hoor.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 18:00 schreef DaviniaHR het volgende:
En weet je, dit wil je wellicht niet horen, maar als je een vaste baan hebt, en vrienden in je omgeving krijgen kinderen, dan verander je misschien wel van mening.
burgerweeshuis
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
Er staat ook "wellicht"quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 14:24 schreef zwaaibaai het volgende:
[..]
Ik ben man, 32 en mijn vrienden hebben een gezin of zijn er 1 aan het stichten. En geen broedse gevoelens hier hoor.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik lees graag mee op OUD (jaja, daar begint de kinderwens al ) En wil graag in dit topic reageren. Ik ben 21 en weet dus héél zeker dat ik wél kinderen wil. Ik heb geen klik met leeftijdsgenoten die volop genieten van hun studentenleven, uitgaan enz. Ik ken veel mensen die ouder zijn dan ik, en die heerlijk tuttelen met hun kinderen. Zo zie ik mezelf ook heel graag. Nog niet nu, want het is financieel niet haalbaar en mijn vriend staat er nog niet achter, maar ik weet wel heel zeker dat (mits het met de relatie gewoon goed gaat) ik voor mijn 26e/27e moeder ben.
Natuurlijk ken ik alle nadelen en zijn er dingen waar ik nu gewoon nog niet genoeg vanaf weet, maar ik denk dat ik daar de komende jaren vanzelf wel in zal groeien en dat ik tegen die tijd zelf weet wanneer ik er écht aan toe ben. Maar ik kan me niet voorstellen dat mijn 'kinderwens' ooit om zal slaan in een 'nèh, doe toch maar niet...'
Natuurlijk ken ik alle nadelen en zijn er dingen waar ik nu gewoon nog niet genoeg vanaf weet, maar ik denk dat ik daar de komende jaren vanzelf wel in zal groeien en dat ik tegen die tijd zelf weet wanneer ik er écht aan toe ben. Maar ik kan me niet voorstellen dat mijn 'kinderwens' ooit om zal slaan in een 'nèh, doe toch maar niet...'
I had a signature once. It was awful.
wha wat leuk dat er zoveel uitgebreide reacties zijn (en geen enkele basher )
weer even een reactie dus
het is van mijn kant ook niet dat ik me 'zorgen maak' om mijn al dan niet aanwezigzijnde kinderwens hoor ik vraag me gewoon af: dacht iedereen er op mijn leeftijd hier ook zo over (ik? kinderen? nooooit!!) en ben je inmiddels blij in verwachting van de 3e, of is het bij jou nooit veranderd en ben je nog steeds happy kinderloos/-vrij hoe men het ook wil noemen
de laatste 2 jaar heb ik full-time gewerkt en heb dus ervaren hoe het 'volwassen leven' is: 8 uur braaf op kantoor, half 5 weer los en dan moe zijn.. als ik dan 's terugkijk op die 2 jaar denk ik: en als ik daar ook nog een kind in had moeten frummelen, dan was ik wrsch de inzinking nabij, ookal doe je een kind opvoeden toch niet alleen.
En ik denk dat het daar ook wel ligt. Ik ben geen ultieme carrierevrouw, maar wil wel verder komen in mn werk, door hard te werken. Ik ga in september weer voltijd studeren om zo met mijn HBO papiertje de baan te vinden die ik leuk vind. Mijn vriend is ook bijna afgestudeerd en we zien allebei uit naar een goede leuke (en wrsch ook fulltime) baan.
Als ik zo langs creches en kinderopvangen loop denk ik altijd: ALS ALS ALS ik ooit kinderen heb, dan gaan ze niet naar een creche! Nooit, want ik heb zoiets van: als ik bewust voor kinderen kies, dan heb ik daar rekening mee te houden en dan moet ik er voor ze zijn, thuis. Heel burgerlijk dan weer, maar dat is mijn idee van een moeder (en vader). Dus dat zou beide part-time worden zodat kindlief niet naar de opvang hoeft.
(opvang vind ik iets anders als je alleenstaande moeder bent door overlijden van partner of scheiding, je moet nu eenmaal rondkomen en ook financieel voor je kind kunnen zorgen.)
Weet ook niet of het 'm zit in mijn leefwijze. Ok, ik ben 22 maar om nou te zeggen een feestbeest met enige regelmaat een avondje weg, jointje af en toe maar verder vooral lekker met een drankje op de bank met mn lief en/of wat vrienden en dan ouwehoeren of filmpje kijken. Weet ook niet of dat gaat veranderen als ik ga studeren weer, want eigenlijk heb ik da ook in het jaar dat ik wel studeerde in Leiden niet..
Wat betreft wat lily zegt over het praten over kinderen.
Ik luister altijd aandachtig naar de verhalen van anderen over hun kinderen, speel met ze, lach met ze, houd ze vast en 9 van de 10 keer vinden ze mij ook nog kei-leuk Maar er is idd een verschil tussen het even over de kinderen hebben, of het nergens anders meer over hebben dan de kinderen mensen die alleen nog oog daarvoor hebben en hun eigen verhaal willen doen.
Natuurlijk, als 't kroost net is geboren, eerste kind, eerste alles, geweldig, maar soms gaat 't wel echt te ver.. dat als ze op visite komen je dan eigenlijk alleen maar kinderverhalen hoort en de rest in het niet valt of gewoon uberaupt niet ter sprake komt
)weer even een reactie dus
het is van mijn kant ook niet dat ik me 'zorgen maak' om mijn al dan niet aanwezigzijnde kinderwens hoor ik vraag me gewoon af: dacht iedereen er op mijn leeftijd hier ook zo over (ik? kinderen? nooooit!!) en ben je inmiddels blij in verwachting van de 3e, of is het bij jou nooit veranderd en ben je nog steeds happy kinderloos/-vrij hoe men het ook wil noemen
de laatste 2 jaar heb ik full-time gewerkt en heb dus ervaren hoe het 'volwassen leven' is: 8 uur braaf op kantoor, half 5 weer los en dan moe zijn.. als ik dan 's terugkijk op die 2 jaar denk ik: en als ik daar ook nog een kind in had moeten frummelen, dan was ik wrsch de inzinking nabij, ookal doe je een kind opvoeden toch niet alleen.
En ik denk dat het daar ook wel ligt. Ik ben geen ultieme carrierevrouw, maar wil wel verder komen in mn werk, door hard te werken. Ik ga in september weer voltijd studeren om zo met mijn HBO papiertje de baan te vinden die ik leuk vind. Mijn vriend is ook bijna afgestudeerd en we zien allebei uit naar een goede leuke (en wrsch ook fulltime) baan.
Als ik zo langs creches en kinderopvangen loop denk ik altijd: ALS ALS ALS ik ooit kinderen heb, dan gaan ze niet naar een creche! Nooit, want ik heb zoiets van: als ik bewust voor kinderen kies, dan heb ik daar rekening mee te houden en dan moet ik er voor ze zijn, thuis. Heel burgerlijk dan weer, maar dat is mijn idee van een moeder (en vader). Dus dat zou beide part-time worden zodat kindlief niet naar de opvang hoeft.
(opvang vind ik iets anders als je alleenstaande moeder bent door overlijden van partner of scheiding, je moet nu eenmaal rondkomen en ook financieel voor je kind kunnen zorgen.)
Weet ook niet of het 'm zit in mijn leefwijze. Ok, ik ben 22 maar om nou te zeggen een feestbeest met enige regelmaat een avondje weg, jointje af en toe maar verder vooral lekker met een drankje op de bank met mn lief en/of wat vrienden en dan ouwehoeren of filmpje kijken. Weet ook niet of dat gaat veranderen als ik ga studeren weer, want eigenlijk heb ik da ook in het jaar dat ik wel studeerde in Leiden niet..
Wat betreft wat lily zegt over het praten over kinderen.
Ik luister altijd aandachtig naar de verhalen van anderen over hun kinderen, speel met ze, lach met ze, houd ze vast en 9 van de 10 keer vinden ze mij ook nog kei-leuk Maar er is idd een verschil tussen het even over de kinderen hebben, of het nergens anders meer over hebben dan de kinderen mensen die alleen nog oog daarvoor hebben en hun eigen verhaal willen doen.
mensen die alleen nog oog daarvoor hebben en hun eigen verhaal willen doen. Natuurlijk, als 't kroost net is geboren, eerste kind, eerste alles, geweldig, maar soms gaat 't wel echt te ver.. dat als ze op visite komen je dan eigenlijk alleen maar kinderverhalen hoort en de rest in het niet valt of gewoon uberaupt niet ter sprake komt
Ja doei.
Terwijl je soms toch echt geen reet uitvoert op je werkquote:Op vrijdag 10 augustus 2007 17:49 schreef motorbloempje het volgende:
...
Maar even ontopic, ik vind het alleen maar goed om bewust geen kinderen te nemen. Dan kijk je blijkbaar verder dan de drang om je voort te planten, wat de wereld in z'n geheel naar mijn mening ten goede komt. Als je kijkt hoeveel kinderen er nu al in de ellende opgroeien, en hoeveel mensen een kutleven hebben, is het verstandiger de wereld te fixen voordat iedereen weer nieuwe mensen gaat kweken.
Mijn zoontje vind het super leuk op het KDV, en ik vind het ook goed voor zijn ontwikkeling eerlijk gezegd.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Zolang je je kind niet 5 dagen per week van half 7 smorgens tot 7 uur 's avonds naar een kdv brengt is daar niks mis mee en kan het alleen maar bijdragen tot de ontwikkeling.
(en ja, van half 7 tot 6 uur 5 dagen per week vind ik ook nog te veel! 3 dagen op normale kantooruren vind ik de max. voor een ukkie)
(en ja, van half 7 tot 6 uur 5 dagen per week vind ik ook nog te veel! 3 dagen op normale kantooruren vind ik de max. voor een ukkie)
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
over 1 dag valt nog te praten met me maar langer echt niet.. omdat ik vind dat je dan gewoon geen tijd hebt voor kinderen en je kunt je kind ook met andere kinderen in de speeltuin laten spelen enzo.. maargoed.. dat is denk ik weer een andere discussie waar ik mij pas in 'mag' mengen als ik daadwerkelijk kroost zou krijgen
Ja doei.
