Toen punk populair werd in de VS in de jaren '90 kreeg je al die the offspring, blink 182, good charlotte, etc bagger. Amerikaanse punk is behoorlijk mainstream.quote:Op donderdag 2 augustus 2007 12:48 schreef Yorrit het volgende:
[..]
ehmm, punk is nooit mainstream geweest (ja t was 1 jaartje mode)...
en punk was eigenlijk gewoon gestripte rock n roll dus ook niet echt iets nieuws
het hele ambient en drone gebeuren, de collage stijl van john zorn, mr. bungle en adepten (postmodernistische beginselen), het hele gedoe met aparte time signatures (math-rock) allemaal stijlen die denk ik zo eind jaren 80 zijn ontstaan en nu als nieuw gezien wordenquote:Op donderdag 2 augustus 2007 12:55 schreef Batsnek het volgende:
Dan ben ik wel benieuwd over welke vernieuwende bands we het nou hebben. Je kan er eigenlijk ook niet zo goed over oordelen omdat vernieuwing zich verhoud met al bestaande, en aangezien wij allemaal te laat geboren zijn om vernieuwing af te wegen op een bepaald tijdstip; kun je alleen maa van kenners horen dat iets vernieuwend was ten op zichte van al die andere bands.
Wat is er nu echt vernieuwend? Ik was even verrast door commodore 64 metal van machinae supremacy ( eigenlijk ook fusion ) en de flamenco gitaarstijl van rodrigo y gabriela ( oude gitaartechniek op een moderne speelwijze ). Verder kom ik niet echt.
Onluisterbaar voor wie? De mainstream? Een band moet echt heel wat doen willen ze een plaat maken die voor mij echt onluisterbaar is, de laatste artiest die dat voor elkaar kreeg was John Cage met het nummer 4´33´´quote:Op donderdag 2 augustus 2007 12:50 schreef Soul79 het volgende:
[..]
Als tegenwoordig een band gaat experimenteren is dat vrijwel altijd een recept voor een onluisterbare plaat en daar zit hem precies het probleem (van de mainstream dan).
Wat je in de beeldende kunst ziet is dat men het een beetje gehad heeft met schoppen tegen alles en iedereen, en weer bij zichzelf terug probeert te komen. Momenteel zit we nog steeds in het post-modernisme volgens mij, waar nog niemand doorheen gestoten is. Ik moet eerlijk zeggen dat het inhoudelijk allemaal bar weinig voorstelt, maar ik ben beeldend wel onder de indruk van een philippe pasqua bijvoorbeeld.quote:Op donderdag 2 augustus 2007 12:56 schreef Bosbeetle het volgende:
trouwens deze discussie is ook zo te transponeren (om er maar even een muzikale term in te gooien) naar beeldende kunst... eigenlijk elk soort kunst
ik vind het allemaal van die wanhoopspogingen; lenen van anderen, extremen van geluid opzoeken en melodien doorbreken om verwondering te creeeren. Soms is het best interessant zoals bijvoorbeeld bij 65 days of static, maar het blijft een beetje pretentieus. Ik hoor geen nieuwe indrukwekkende melodieen ( al was ik van the knife wel onder de indruk ) of inspirerende teksten/nummers. Het is allemaal heel matigjes qua vernieuwing.quote:Op donderdag 2 augustus 2007 12:59 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
het hele ambient en drone gebeuren, de collage stijl van john zorn, mr. bungle en adepten (postmodernistische beginselen), het hele gedoe met aparte time signatures (math-rock) allemaal stijlen die denk ik zo eind jaren 80 zijn ontstaan en nu als nieuw gezien worden
Ik heb het inderdaad over de mainstream. Als we het over persoonlijke smaak hebben komen we toch nergens, dat is subjectief, ikzelf vind een vijfstemmige fuga van Bach volkomen luisterbaar maar ik zal het verder niemand aandoen. En ook met John Cage doe je de mainstream geen plezierquote:Op donderdag 2 augustus 2007 13:01 schreef HAL9000S het volgende:
[..]
Onluisterbaar voor wie? De mainstream? Een band moet echt heel wat doen willen ze een plaat maken die voor mij echt onluisterbaar is, de laatste artiest die dat voor elkaar kreeg was John Cage met het nummer 4´33´´
http://en.wikipedia.org/wiki/4%E2%80%B233%E2%80%B3
maar dat is 4 minuut 33 absolute stilte![]()
Maar is het niet zo dat toendertijd toegankelijke dingen, geschikt voor de mainstream automatisch vernieuwend waren omdat er nog zo weinig was? Met al logische gevolgtrekking dat, met al die uitgeevolueerde muziekstromingen tegenwoordig, iets dat onconventioneel is bijna per definitie ontoegankelijk is? Voor de mainstream dan.quote:Op donderdag 2 augustus 2007 13:12 schreef Soul79 het volgende:
[..]
Wat ik bedoel te zeggen is dat in sommige periodes vernieuwing en muzikale durf hand in hand gaan met massale populariteit (Beatles is extreem voorbeeld) en in andere periodes niet, zoals de laatste jaren. Het zal gerust dat muziek van nu over 30 jaar nog geluisterd wordt, maar dat zal dan toch niet voor Top 40 artiesten gelden denk ik zo.
het wordt natuurlijk ook steeds lastiger om met iets 'vernieuwends' te komen.. veel is er al gedaan..quote:Op donderdag 2 augustus 2007 13:09 schreef Batsnek het volgende:
[..]
ik vind het allemaal van die wanhoopspogingen; lenen van anderen, extremen van geluid opzoeken en melodien doorbreken om verwondering te creeeren. Soms is het best interessant zoals bijvoorbeeld bij 65 days of static, maar het blijft een beetje pretentieus. Ik hoor geen nieuwe indrukwekkende melodieen ( al was ik van the knife wel onder de indruk ) of inspirerende teksten/nummers. Het is allemaal heel matigjes qua vernieuwing.
dat zei ik ook al iddquote:Op donderdag 2 augustus 2007 13:18 schreef HAL9000S het volgende:
[..]
Maar is het niet zo dat toendertijd toegankelijke dingen, geschikt voor de mainstream automatisch vernieuwend waren omdat er nog zo weinig was? Met al logische gevolgtrekking dat, met al die uitgeevolueerde muziekstromingen tegenwoordig, iets dat onconventioneel is bijna per definitie ontoegankelijk is? Voor de mainstream dan.
Dat is wat ik in het begin van het topic al voorspelde, vroeger was je vernieuwend omdat je kon pionieren. Je was bezig met het maken van de blauwdrukken van huidige muziekstromingen. Nu kan dat niet meer, logisch dat je vrijwel geen ´tijdloze´ albums meer kunt maken.
Dat vraag ik me dus af; als ik naar de eerste britpopbands kijk ( waar ik zelf nogal fan van ben ) the la's en the stone roses; ze gebruiken geen nieuwe instrumenten, waren qua muziekstijl nou ook weer niet heel vernieuwend. Britpop heeft wel een bepaalde eigen sound, maar het borduurt ook gewoon verder op the beatles en dergelijke. Maar the la's en stone roses hadden wel hele bijzondere melodieen; ik ben daarna zelden zulke simpele doch mooie melodien tegen gekomen.quote:Op donderdag 2 augustus 2007 13:18 schreef Yorrit het volgende:
[..]
het wordt natuurlijk ook steeds lastiger om met iets 'vernieuwends' te komen.. veel is er al gedaan..
het 'vernieuwende' zit nu idd meer in het in het extreme brengen van dingen, en in het combineren van bestaande elementen
Dat hoor je wel vaker, maar ik vind die redenering niet kloppen. Hoezo was er in 1960 'nog maar weinig'? Er was 500 jaar klassieke muziek met een waanzinnige ontwikkeling, er was al een hele ontwikkeling in de jazz, er was blues, etc. Met zo'n redenering doe je de creativiteit van de popartiesten uit de jaren '60 tekort. Denk je nou echt dat die ook dachten dat er nog maar weinig was? Welnee, men dacht toen ook al dat alles was vastgelopen, het was de creativiteit van een paar figuren als Lennon, McCartney, Wilson, Hendrix en Zappa die alles in beweging bracht. Ik ben ervan overtuigd dat er zonder hun helemaal niks gebeurd was. (Zonder de Beatles bv. waren Engelse artiesten nooit zo snel in de VS geaccepteerd, iets wat nu vrij normaal wordt gevonden).quote:Op donderdag 2 augustus 2007 13:18 schreef HAL9000S het volgende:
[..]
Maar is het niet zo dat toendertijd toegankelijke dingen, geschikt voor de mainstream automatisch vernieuwend waren omdat er nog zo weinig was? Met al logische gevolgtrekking dat, met al die uitgeevolueerde muziekstromingen tegenwoordig, iets dat onconventioneel is bijna per definitie ontoegankelijk is? Voor de mainstream dan.
Dat is wat ik in het begin van het topic al voorspelde, vroeger was je vernieuwend omdat je kon pionieren. Je was bezig met het maken van de blauwdrukken van huidige muziekstromingen. Nu kan dat niet meer, logisch dat je vrijwel geen ´tijdloze´ albums meer kunt maken.
Oneens, zie mijn vorige postquote:Op donderdag 2 augustus 2007 13:18 schreef Yorrit het volgende:
[..]
het wordt natuurlijk ook steeds lastiger om met iets 'vernieuwends' te komen.. veel is er al gedaan..
het 'vernieuwende' zit nu idd meer in het in het extreme brengen van dingen, en in het combineren van bestaande elementen
Ik vond In Utero best experimenteel. En sommige muziek kan ik goed waarderen om het experiment, zonder dat het lekker hoeft weg te luisteren. Voor sommigen is het opzoeken van het extreme juist ´wie ze zijn´.quote:Volgens mij hoef je het ook niet te zoeken in extremen of maar zo experimenteel mogelijk bezig te zijn; want dat resulteert alleen in extreme muziek of experimentele muziek. En uiteindelijk gaat het toch gewoon om muziek met je hart maken; en zoveel mogelijk bij jezelf te blijven. Dit zie je ook bij Nirvana en Oasis, was ook heel vernieuwend, maar om nou te zeggen dat ze experimentele of extreme muziek maakten.
Hoeveel nieuwe genres zjin er de afgelopen 15 jaar ontstaan en hoeveel (sub)genres zijn er tussen de jaren 60 en 90 ontstaan?quote:Op donderdag 2 augustus 2007 13:30 schreef Soul79 het volgende:
[..]
Dat hoor je wel vaker, maar ik vind die redenering niet kloppen. Hoezo was er in 1960 'nog maar weinig'? Er was 500 jaar klassieke muziek met een waanzinnige ontwikkeling, er was al een hele ontwikkeling in de jazz, er was blues, etc. Met zo'n redenering doe je de creativiteit van de popartiesten uit de jaren '60 tekort. Denk je nou echt dat die ook dachten dat er nog maar weinig was? Welnee, men dacht toen ook al dat alles was vastgelopen, het was de creativiteit van een paar figuren als Lennon, McCartney, Wilson, Hendrix en Zappa die alles in beweging bracht. Ik ben ervan overtuigd dat er zonder hun helemaal niks gebeurd was. (Zonder de Beatles bv. waren Engelse artiesten nooit zo snel in de VS geaccepteerd, iets wat nu vrij normaal wordt gevonden).
Je kan het net zo goed omdraaien: dat het tegenwoordig op slot lijkt te zitten ligt aan het gebrek aan creativiteit van de huidige artiesten. Wie weet ziet men onze periode over 100 jaar wel als een periode waarin er nog maar weinig was en iedereen dus nog kon gaan pionieren.
Dan begrijp je mijn punt niet. Het zal best dat er minder nieuwe genres ontstaan, maar waar ligt dat aan? Dat kan net zo goed liggen aan gebrek aan creativiteit en durf bij de huidige artiesten, en niet aan het gegeven dat er al zo veel genres zijn.quote:Op donderdag 2 augustus 2007 13:46 schreef HAL9000S het volgende:
[..]
Hoeveel nieuwe genres zjin er de afgelopen 15 jaar ontstaan en hoeveel (sub)genres zijn er tussen de jaren 60 en 90 ontstaan?
Als ik alleen al naar electronische muziek kijk zijn dat echt tientallen, no way dat er de komende 10 jaar nog tientallen bij komen.
Ik begrijp je punt wel, maar het lijkt me geen toeval en gewoon logisch dat er een negatieve correlatie bestaat tussen het aantal muziekgenres dat er bestaat en het gegeven dat er steeds minder innovatie voorkomt in de muziek. Tuurlijk zou er een onderliggende factor verantwoordelijk kunnen zijn zoals een gebrek aan creativiteit van artiesten (ondanks dat er steeds meer toegankelijke middelen zijn om muziek te kunnen maken), maar vanuit mijn optiek is de eerste optie een stuk logischer.quote:Op donderdag 2 augustus 2007 14:07 schreef Soul79 het volgende:
[..]
Dan begrijp je mijn punt niet. Het zal best dat er minder nieuwe genres ontstaan, maar waar ligt dat aan? Dat kan net zo goed liggen aan gebrek aan creativiteit en durf bij de huidige artiesten, en niet aan het gegeven dat er al zo veel genres zijn.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |