Hulpverlening aan transseksuelen en transgenders

edit.

[ Bericht 98% gewijzigd door Nosh op 30-07-2007 22:47:57 ]

quote:

Op maandag 30 juli 2007 22:43 schreef frederique_met_underscore het volgende:

[..]

Ik ben het ook niet eens met het afschaffen van vergoedingen voor epilatie of borstvergroting. Aan de andere kant vind ik het ook niet juist dat een psycholoog bepaalt of je wel-of-geen hormonen mag gebruiken. Die medicalisering van transseksualiteit/transgenderisme vind ik hoogst ongewenst. Uitgangspunt zou moeten zijn dat iemand die niet handelingsonbekwaam is (dus: onder gerechtelijke curatele) gewoon recht heeft op hormonen/SRS/epilatie/borstvergroting/-verkleining. En als een genderteam van mening is dat iemand dat niet voor zichzelf kan bepalen - dan weet men de (gerechtelijke) procedure.

Groetjes,

Frederique

Maar als een psycholoog dat niet eens mag bepalen (en dat er dus geen verwijsbriefje nodig is), dan kan in principe iedereen aanspraak maken op vergoeding bij borstvergroting etc toch? Waar en hoe trek je dan de grens, als de psych het niet mag doen?

quote:

Op maandag 30 juli 2007 22:54 schreef wonderer het volgende:
Maar als een psycholoog dat niet eens mag bepalen (en dat er dus geen verwijsbriefje nodig is), dan kan in principe iedereen aanspraak maken op vergoeding bij borstvergroting etc toch? Waar en hoe trek je dan de grens, als de psych het niet mag doen?

Precies... dat bedoel ik.

Als je een psycholoog zich niet meer mag mengen in de geslachtsveranderingsprocedure, op welke grond kun je dan nog bepalen of iemand zich man of vrouw voelt? Ik bedoel, op basis van fysieke kenmerken wordt dat in veel gevallen toch lastig.

Ik vind het persoonlijk erg belangrijk dat er wordt gekeken naar het geestelijk welzijn van mensen die een genderindentiteitsstoornis hebben. Het lijkt mij namelijk zelf verschrikkelijk als je door de verkeerde zelfdiagnose, er later achter moet komen dat je de verkeerde beslissing hebt genomen. Ik wil dan ook naar een psycholoog om voor mezelf uit te sluiten dat ik andere psychische klachten heb. Ik herken me wel een beetje in een hoop psychische klachten, borderline bijvoorbeeld. Maar als je de richtlijnen voor diagnose doorleest staat er dat je meerdere symptomen moet hebben om te kunnen spreken van borderline. En zo herken ik mezelf in meerdere diagnoses maar heb ik steeds niet genoeg symptomen om mezelf een dergelijke diagnose te kunnen toekennen. Behalve in het geval van gendersyforie. Maar toch zou ik het fijn vinden als ik samen met een ander zou kunnen uitsluiten dat het een andere psychische aandoening is... Ook al denk ik van niet. De dingen allemaal nog eens op een rijtje zetten lijkt mij in ieder geval geen slecht plan!

Wat me een beter plan lijkt is werken aan de acceptatie van genderdysforen. Die is namelijk vaak nog ver te zoeken, ook in Nederland. Hoe vaak hoor je wel niet dat er weer een homoskesueel is mishandeld? Dat soort dingen. Die gaan echt nergens over. Als het maatschappelijk geaccepteerd zou worden dat genderidentiteit niet altijd op dezelfde lijn zit met het fysieke geslacht, zal niemand nog denken dat het een slecht idee is om mensen te helpen waarbij er een discrepantie is tussen deze twee heel verschillende zaken.

Het wordt tegenwoordig al een stuk minder raar gevonden dat er mensen zijn die van het ene geslacht naar het andere geslacht willen gaan. Er zijn hier overigens nog steeds hele wisselende reacties op. Toch is het tegenwoordig redelijk bespreekbaar en was dat het vroeger verre van. Althans als ik mensen van een paar generaties verderop moet geloven. Ik denk dat het gewoon tijd nodig heeft voordat het volledig maatschappelijk geaccepteerd wordt dat je van geslacht bent veranderd.

De gemiddelde Nederlander denkt in hokjes, mij incluis. Ik vind dat eigenlijk niet zo erg want dat maakt het voor mij zelf makkelijker het leven een beetje te begrijpen. Ik denk ook niet dat het kwaad kan om in hokjes te denken maar dat het eerder zaak is dat alle hokjes geaccepteerd worden.

In mijn geval is het wat makkelijker dan in het geval van een transgender. Ik wil namelijk van hokje M naar hokje V. Dat is iets dat mensen nog wel kunnen plaatsen. In het geval van een transgenderpersoon zal dat toch wat lastiger worden. Dan draait het niet om het verwisselen van een hokje. Er moet een hokje bij! Anderhalf jaar geleden (ofzo) was er iemand die in het Gerechtshof in Enschede vroeg om een onzijdig hokje op de identiteitskaart van hetzelf. De persoon verloor de zaak.

Het is natuurlijk nogal wat dat je op alle nieuwe identiteitskaarten en paspoorten drie, of meer, hokjes moet gaan zetten. Dat zal bij een hoop mensen voor de nodige vraagtekens gaan zorgen. Er zullen een hoop mensen zijn die dat eigenlijk helemaal niet willen want dat verandert hun wereld behoorlijk. Ik denk nog niet dat de maatschappij daar helemaal klaar voor is.

Als het eenmaal wel mogelijk wordt om een ander hokje te kiezen dan M of V dan zal de zorg zich daar ook aan moeten aanpassen. Maar dan nog lijkt het mij een goed idee om middels een psychiatrisch onderzoek vast te stellen dat iemand daadwerkelijk zich zo voelt als dat hij of zij (of het of wat dan ook) denkt. Het uitsluiten van andere oorzaken waaruit de gendersyfore gevoelens uit voortkomen lijkt me van essentieel belang in de behandeling genderdysfore mensen.

quote:

Op maandag 30 juli 2007 22:43 schreef frederique_met_underscore het volgende:

[..]

Ik ben het ook niet eens met het afschaffen van vergoedingen voor epilatie of borstvergroting. Aan de andere kant vind ik het ook niet juist dat een psycholoog bepaalt of je wel-of-geen hormonen mag gebruiken. Die medicalisering van transseksualiteit/transgenderisme vind ik hoogst ongewenst. Uitgangspunt zou moeten zijn dat iemand die niet handelingsonbekwaam is (dus: onder gerechtelijke curatele) gewoon recht heeft op hormonen/SRS/epilatie/borstvergroting/-verkleining. En als een genderteam van mening is dat iemand dat niet voor zichzelf kan bepalen - dan weet men de (gerechtelijke) procedure.

Nou, de psycholoog bepaalt als het goed is SAMEN met jou of voor jou een geslachtsverandering dmv start hormonen het beste is. Misschien lijkt het wel of de psycholoog het bepaalt, maar de praktijk is anders. Ik heb hier verschillende keren over gesprokene met 2 verschillende psychologen, met Luc Gijs en Astrid Leusink, de laatste heeft jaren als psychologe voor het genderteam gewerkt.
Ze ontleden het verhaal wat je vertelt, kijken of het gevoel van vrouw zijn bij jou onverdringbaar is. Hun kunnen uiteindelijk niet bepalen of je wel niet van geslacht moet veranderen, dat doe je zelf. Hun kijken alleen of naar aanleiding van de gesprekken die je voert je aan bepaalde criteria voldoet. En als je op de grens zit, wordt dat ook besproken. Zolang er nog spijtoptanten zijn zal het genderteam bij grensgevallen zo voorzichtig mogelijk zijn. Maar ik heb iemand gekend die gewoon de psycholoog bedreigd heeft, en die toen toestemming kreeg (naar eigen zeggen, mij lijkt het raar).
De meeste psychologen werken ook maar enkele jaren voor het genderteam. Het is ontzettend belastend om dit werk te doen, want je beslist mede over het lot van iemand, hoe iemand verder zijn/haar leven kan of moet leiden (lijden zelfs soms).

quote:

[b]Op dinsdag 31 juli 2007 01:16 schreef Eline2602 het volgende:[/b
Als het eenmaal wel mogelijk wordt om een ander hokje te kiezen dan M of V dan zal de zorg zich daar ook aan moeten aanpassen. Maar dan nog lijkt het mij een goed idee om middels een psychiatrisch onderzoek vast te stellen dat iemand daadwerkelijk zich zo voelt als dat hij of zij (of het of wat dan ook) denkt. Het uitsluiten van andere oorzaken waaruit de gendersyfore gevoelens uit voortkomen lijkt me van essentieel belang in de behandeling genderdysfore mensen.

Er zijn inderdaad ook ziektes en andere psychische aandoeningen die verstoring van de genderidentiteit kunnen veroorzaken. Van deze mensen wil je echt niet dat ze van geslacht veranderen want
1. het lost hun probleem niet op
2. ze gaan een zwaar proces door
3. ze krijgen er waarschijnlijk alleen maar problemen bij

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 20:36 schreef frederique_met_underscore het volgende:

[..]

Ja, en?

Denk je dat er veel mensen zijn die mandelijks een ander maatje borsten nemen zoals een ander maandelijks naar de kapper gaat?

Nee, dit soort beslissingen neem je niet zo maar. Je hoeft dus ook niet bang te worden dat de kosten de pan uit reizen.

Groetjes,

Frederique

Ik denk wel degelijk dat er (grof) misbruik van gemaakt gaat worden, ja. Borsten en lichaamsbeharing zijn twee potentiele lichaamsidealen, en als die zonder toetsing vergoed moeten gaan worden, zullen mannen en vrouwen in de rij staan. Of geldt het alleen voor mannen en niet voor vrouwen?

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 20:48 schreef frederique_met_underscore het volgende:

[..]

Een ander (ook een psycholoog) kan dat per definitie niet, dat kan alleen ieder voor zich voor zichzelf. Je vraagt een ander ook niet of die er wel zeker van is of hij/zij homo, hetro, bi is... Niemand zal het een goede zaak vinden om een bezoek aan een psycholoog verplicht te stellen voor een homohuwelijk... Tijd dus om het idee los te laten dat het een goed idee is om een psycholoog te laten bepalen of iemand wel/niet genderdysfoor is.
[..]

Homo zijn heeft toch een minder fysieke impact op je leven dan een geslachtsoperatie, lijkt me. Hoeveel spijtoptanten waren er ook alweer? Als een gesprek met een psycholoog en zijn deskundigheid kan helpen om dat aantal terug te dringen, is dat alleen maar goed.

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 21:04 schreef frederique_met_underscore het volgende:
Minder dan 1% psychisch spijtoptanten. Ter vergelijking: zijn niet zoveel andere operatie's met zo weinig spijtoptanten (bron: een interview met meneer Megens met KRO's De Wandeling, die vind je hier)

Groetjes,

Frederique

Ik zou kunnen concluderen dat de psychologen dus goed werk doen Maar aangezien ik niet weet hoeveel mensen spijt zouden hebben als ze er niet zo goed over nagedacht hebben als de psycholoog hen dwingt, doe ik dat niet. Beetje het "banaan in je oor" argument.

Maar ik ben wel benieuwd wat je op mijn andere post te zeggen hebt.

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 20:48 schreef frederique_met_underscore het volgende:
1) hulp aan transgenders
2) diagnose om te onderzoeken wat er bij de patiënt aan de hand is
3) macht over de vraag of de patiënt hormonen mag - en zo ja wanneer
4) macht over de vraag of de patiënt een geslachtsoperatie mag - en zo ja wanneer

Je gebruikt te makkelijk het woord macht. Heb je mijn berichtje niet gelezen ? Er is wel een zekere macht, natuurlijk, maar elke psycholoog/arts die jou behandelt heeft een bepaalde macht over je. Maar is het niet goed dat bij ingrijpende zaken die je leven veranderen er iemand meebeslist of jouw gevoel van vrouw zijn (of man zijn) onverdringbaar is. Dat kan de psycholoog echt niet bepalken, dat moet jij bewijzen door wat je de psycholoog verteld. Sta je bij voorbaat al negatief tegenover de psycholoog zal dit een stuk moeilijker gaan.

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 21:16 schreef frederique_met_underscore het volgende:
Over die andere post: jij schat dat anders in dan ik. Dat mag...
Zou het echt de spuigaten uit lopen dan zou je ook kunnen zeggen dat de eerste operatie vergoed wordt en de rest niet. Zou je daarmee kunnen leven?

Misschien heb ik een te erg "hollywood" beeld hoor. Dat kan. Waar meisjes van 16 een borstvergroting voor hun verjaardag krijgen. Maar ik heb het idee dat dat in nederland ook steeds verder begint op te komen.

Ik denk ook dat door gesprekken met een psycholoog andere oplossingen dan een operatie naar voren kunnen komen.

Een beetje gek is het natuurlijk wel, dat een psycholoog kan/moet bepalen of jij wel of niet in aanmerking komt voor een geslachtveranderende operatie en alle bijbehorende rompslomp, maar met iets zo totaal ingrijpends als zo'n traject vind ik wel dat er op z'n minst begeleiding bijhoort.

quote:

En v.w.b. je tweede bericht: realiseer je je dat het minstens 17 maanden (!) duurt tussen intakegesprek en mogen beginnen met hormonen? En daarna opnieuw minimaal 18 maanden (in de praktijk al snel 2,5 jaar) voordat de feitelijke operatie uitgevoerd wordt?

Da's echt onmenselijk lang. Meneer Megens bagetaliseert dat handig in het interview, maar hij voelt dan ook niet wat wij als transseksuelen/transgenders wel voelen.

Je bent je hele leven al zo, dan kunnen die paar jaar er ook nog wel bij. Ik denk dat dat lange traject ook helpt om de verandering voor jezelf en je omgeving makkelijker te maken. ik weet overigens niet waarom het zo lang duurt. Komt dat allemaal door die gesprekken of is er gewoon een wachtlijst (die dus langer wordt als je geen verwijsbriefje meer nodig zou hebben)?

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 21:19 schreef clumsy_clown het volgende:
Eh, uit de OP blijkt dat dit topic niet echt voor iedereen bedoeld is, maar meer voor de vaste kliek uit het genderdysdorfie-topic. Waarom dan een nieuw topic?

Daar vonden ze dat we elkaar moeten steunen en geen kritiek moeten hebben op het beleid, dat moest in een apart topic.

Don't shoot the messenger

Een ONZ topic als ik niet eens negatief mag reageren

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 22:30 schreef clumsy_clown het volgende:

[..]

Ga ergens anders spelen A_A, of leer respect te hebben.

Heb jij respect voor mijn mening dan?

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 21:16 schreef frederique_met_underscore het volgende:
En v.w.b. je tweede bericht: realiseer je je dat het minstens 17 maanden (!) duurt tussen intakegesprek en mogen beginnen met hormonen? En daarna opnieuw minimaal 18 maanden (in de praktijk al snel 2,5 jaar) voordat de feitelijke operatie uitgevoerd wordt?

Die 17 maanden tussen intake en start hormonen hangt oa af van het tekort aan psychologen, en aantal aanmeldingen.
Ik heb op 15 augustus 1996 intake gehad, mijn 1e gesprek met psycholoog eind oktober (wachttijd was 6-9 maanden, maar Jos had me bij een symposium gezien, ik heb niet met hem gepraat ofzo) Omdat ik 4 gesprekken moest hebben, wat onzin was want het 3e bestond uit wordt ik in december besproken (donderdags na mijn afspraak was de maandbespreking) en antwoord was nee, 4e gesprek vond plaats net na de maandbespreking. op 13 februari heb 19997 heb ik gehoord dat ik het groene licht had, en op 13 maar 1997 begonnen met hormonen, en 19 oktober 1998 geopereerd. Okee, is allemaal een tijd geleden, alleen voor de plastische chirurgie was toen geen wachttijd, maar er werd mede door de hulp van het OLVG aan gewerkt om diie achterstand weg te werken. Door de brand nu hebben ze minder operatiecapaciteit in het VU, en het genderteam moet daar ook onder lijden. En bij het OLVG kunnen ze niet meer operaties aan gewoon.
Je moet niet de schuld aan de heer Megens geven dat ie zegt ja maar dit etc. Hij en de rest van het team willen ook dat alles liefst zo kort als mogelijk duurt als dat hun regels voordchrijven. Ook al houden ze wel nog steeds vast aan 1,5 jaar RLT, en ik ooit gehoord heb dat er ook landen zijn waar 1 jaar RLT genoeg is voor de operatie.

Wat dat betreft dat gemopper waarom een nieuw onderwerp. Als je steun aan elkaar wil geven en commentaar op beleid door elkaar gaat laten lopen wordt het een rotzootje, is het dan zo erg als er 2 onderwerpen zijn ?????? En verdienen we als mensen met genderdysforie niet net zoveel respect als elk andere Nederlander ipv neergesabeld worden zoals hier op FOK nog weleens gebeurd als de grote massa gaat reageren, want dan reageren bijna alleen de mensen die een negatieve mening hebben is mijn ervaring tot nog toe !

[ Bericht 0% gewijzigd door AnnaB op 02-08-2007 08:38:23 ]