Vrouw vervolgd voor doodrijden tasjesdief

Zij had die andere ook plat moeten rijden.

quote:

Op zaterdag 28 juli 2007 02:56 schreef ThaMadEd het volgende:

[..]

Onzinnige vergelijking. Feit blijft dat er 2 slachtoffers zijn. Ali op de eerste plaats is een slachtoffer van zijn eigen domme acties. Germaine is een slachtoffer omdat zij beroofd werd en het voor de rest van haar leven op haar geweten heeft ooit iemand doodgereden te hebben. Mijns inziens is zij daarom al genoeg gestraft. Overigens kan ik me wel vinden in dat stukje over te academische rechtspraak. Niet alle situaties vallen in regels te vangen.

Kijk wat er gebeurt als er morgen een enorme overstroming komt hier. Plunderingen, chaos en iedereen voor zichzelf. Wat is er dan nog over van die mooie regels? Niks. Maar dat hadden we toch met zijn allen afgesproken? Sommige mensen zijn kennelijk van mening dat je altijd in staat moet zijn rationeel te denken, nou in zo'n situatie denk jij gewoon niet rationeel. Vraag het aan een psycholoog, psychiater of arts. Als jij een smeerlap voor je ogen jouw zus ziet verkrachten, ga jij dan ook nog nadenken van "ik neem het risico voor lief dat ik hem zeer ernstig letsel toebreng, en heb weloverwogen besloten het toch te doen". Nee dan trap je die smeerlap gelijk in elkaar. Is dat zo immoreel dan?

Waarom zou je gaan plunderen als het hier overstroomt?

quote:

Op vrijdag 27 juli 2007 18:18 schreef Corvidae het volgende:

[..]

De heersende ethische norm in Nederland dat zelfverdediging onaantastbaar is.
[..]

Praktische overwegingen omtrent de haalbaarheid van de rechtshandhavingfunctie van de overheid. De burger is een onmiskenbaar en actief onderdeel voor de handhaving van de openbare orde. Schijnbaar verkeert de overheid in een puberale ontkenningsfase.
[..]

E.g. omgekeerde bewijslast - slachtoffers bij een overval worden geacht de noodzaak voor het gebruik van noodweer te bewijzen, dit maakt het slachtoffer automatisch een verdachte in een strafzaak.
[..]

De historische ontwikkeling suggereert dat de overheid eigenrichting had ingeperkt omdat het een gevaar was voor zijn eigen machtspositie. De grondbeginselen zijn verder machiavellistisch in karakter om een functioneel geheel te realiseren. De heersende moraal bestaat uit de zedelijke waarden en historische gebruiken van onze Nederlandse samenleving, aan de hand waarvan de rechtvaardigheid wordt bepaald. Deze maatschappelijke rechtvaardigheid wordt vervolgens moeizaam verenigt met een stelsel van wetten.

Ik ben het hier grotendeels mee eens

Wat me in het bijzonder tegen staat is de manier waarop de rechterlijke macht zich op een voetstuk plaatst en smalend spreekt over onderbuikgevoelens, als een een soort 'onkruid der ongeletterden'.
Alsof zij zelf die onderbuikgevoelens niet zouden kennen, alsof het zelf geen mensen zijn.

En daarmee stelllen ze zich ook boven 'het volk', zíj maken uit wat goed is en wat niet. Ook al gaat dat in tegen de ideeen die bij de massa leven. Waardoor de perceptie van een kleine minderheid, die in goede wijken wonen en goed betaald worden, als de juiste zienswijze voor heel Nederland wordt neergezet.

IEDERE revolutie ontstond omdat een kleine elite die de macht had zich te ver van de massa verwijderde, en die massa dat uiteindelijk niet meer pikte. Soms gewelddadig, soms electoraal, en soms door de machthebber verder gewoon te negeren en een grijs/zwart circuit steeds meer uit te bouwen.

De natuur heeft de neiging om grote contrasten te vereffenen. Op ieder gebeid, en ons gedrag maakt daar ook deel van uit. Hoeveel boeken we ook schrijven, en hoe wijs we onszelf ook gaan vinden.

quote:

Op vrijdag 27 juli 2007 17:45 schreef pontakel het volgende:
Het rechtvaardigheidsgevoel van de massa is iets anders dan het onderbuikgevoel van de massa. Men zou meer rekening moeten houden met dat rechtvaardigheidsgevoel, ter voorkoming van extreme onderbuikreacties.

Mwah, ik vrees toch dat bij de gemiddelde Nederlander het rechtvaardigheidsgevoel benauwend dicht in de buurt van de onderbuik zetelt. Dat rechtvaardigheidsgevoel heeft doorgaans ook meer te maken met wraak dan met rechtvaardigheid. Zware straffen zijn per definitie rechtvaardig, omdat ze zwaar zijn (eigenlijk kan een straf niet zwaar genoeg zijn)

quote:

En dat rekening houden kan op diverse manieren, daarmee is bijvoorbeeld niet gezegd dat een rechter iets niet zou moeten veroordelen. Maar wel dat voorkomen zou moeten worden dat dit nu pas, 2,5 jaar na dato nog steeds voortsleept.

Als Germaine C. vindt dat jegens haar redelijke termijnen zijn overschreden, moet ze de zaak maar aan het Euro Hof voorleggen. Ik zie niet in wat de onderbuik van de gemiddelde Nederlander daarmee te maken zou kunnen hebben.

quote:

Niet met democratie als politieke richting. Wel met een soort algemeen gevoel van rechtvaardigheid, dat zich kan ontwikkelen, en kan reageren op bepaalde situaties in de maatschappij. Een rechtstaat die daar blind voor is zal al snel worden ervaren als een bezettingsmacht, ipv een recht-verdedigende macht.

Ten eerste hebben we al sinds jaar en dag hetzelfde systeem en het systeem is primair ingericht op veroordeling van de dader en het beschermen van de belangen van hij die onterecht als verdachte wordt aangemerkt. Dat betekent dat tegen het oordeel in eerste aanleg van de rechter de nodige rechtsmiddelen openstaan. Het OM kan (namens het volk notabene) in hoger beroep indien zij vindt dat de verdachte onterecht is vrijgesproken of een te lage straf heeft gekregen. De veroordeelde kan in hoger beroep indien hij vindt dat hij onterecht een straf heeft gekregen of een te zware straf heeft gekregen. Rechtsmiddelen die de direct betrokkenen toekomen. Dat moet voldoende zijn lijkt me. Een willekeurige leek die in geen enkel opzicht persoonlijk bij de zaak betrokken is, heeft in concreto niets met de zaak te maken, zodat ik alweer niet in zie waarom zijn mening over de straf of het ontbreken daarvan, relevant zou moeten zijn.

Natuurlijk dient de strafrechtspleging in abstracte zin te beantwoorden aan een zekere concensus wat betreft rechtvaardigheid, maar nergens blijkt uit dat rechters structureel anders oordelen dan conform die concensus de juiste maat zou zijn. Ook blijkt nergens uit dat het OM voortdurend in strijd met die consensus seponeert of te lage straffen eist.

Al dat geklaag heeft betrekking op incidenten en dan nog uitsluitend de mediagenieke zaken. De gemiddelde Nederlander laat zich graag horen en roept dan bij voorkeur dat rechters en officieren van justitie er geen verstand van hebben (waarbij ik mij dan afvraag hoeveel jaren rechtenstudie die gemiddelde Nederlander erop heeft zitten. Waarschijnlijk geen, laat staan dat hij inzage heeft gehad in het dossier) maar ik heb het nog niet mogen meemaken dat die gemiddelde Nederlander het, anders dan de direct betrokkenen (niet alleen rechter en officier, maar ook de advocaar van de verdachte, die wel kan inschatten of rechter en officier het goed doen, en rechtsmiddelen kan instellen als hij vindt dat dat moet) wèl bij het rechte eind heeft gehad. En het is die gemiddelde Nederlander aan wiens gevoelens, gedachten en standpunten de (straf)rechtspleging tegemoet zou moeten komen? Dan zou een onomkeerbare inflatie van de kwaliteit van ons recht opleveren en het zou dat systeem onherstelbare schade toebrengen. Onacceptabel dus.

quote:

Op vrijdag 27 juli 2007 18:18 schreef Corvidae het volgende:
E.g. omgekeerde bewijslast - slachtoffers bij een overval worden geacht de noodzaak voor het gebruik van noodweer te bewijzen, dit maakt het slachtoffer automatisch een verdachte in een strafzaak.

Dat is helemaal geen omgekeerde bewijslast. Er is geen sprake van een slachtoffer dat zich voor de strafrechter dient te verantwoorden. Er is sprake van een verdachte die zich voor de strafrechter moet verantwoorden. Germaine staat niet voor de rechter als slachtoffer, zij staat voor de rechter als verdachte. Het OM zal moeten bewijzen dat zij schuldig heeft gemaakt aan een feit dat is te kwalificeren als een feit dat in het wetboek van Sr strafbaar is gesteld.

Als Germaine zich vervolgens op het standpunt stelt dat zij handelde ter verdediging van haar lijf en goed tegen een ogenblikkelijke wederrechtelijke aanranding teneinde haar strafbaarheid te betwisten, dan is het conform de normale regels van het bewijsrecht, dat zij dat bewijst. Ergo, geen omkering van de bewijslast.

Ik zie sowieso niet in waarom men hier Germaine met alle geweld (matige formulering gezien de context, maar goed...) uitsluitend als slachtoffer zou willen beschouwen. Waarom zou het niet zo kunnen zijn dat betrokkenen in één feiten complex zowel slachtoffer als dader zijn? Het is pas zwart/wit denken als je in je beredeneringen niet verder komt dan dat Ali dader is en Germaine slachtoffer. Dit voorval is dnou een prachtig voorbeeld van het tegendeel. Het is vervolgens aan de rechter om vast te stellen of Germaine daadwerkelijk dader is geweest en of zij in dat geval straf verdient, maar alvorens de rechter tot een oordeel kan komen, zal de OvJ de verdachte toch eerst strafrechtelijk moeten vervolgen. En dat is nu precies wat hier gebeurt.

Tsja, eigenlijk vind ik dat best terecht. Een tasje blijft een materieel ding. Ik vind een mensenleven toch echt belangrijker. Als je opzettelijk iemand dood wil maken omdat die persoon je tasje heeft gestolen vind ik je eigenlijk best gestoord en verdien je een gepaste straf.

Ik denk trouwens ook dat veel beroering voortkomt uit het feit dat veel mensen het verschil niet weten tussen vervolgd worden en veroordeeld worden.

Lekker boeien dat die aap dood is, gelukkig had die vrouw wel dr tasje terug

Zijn er niet meer van zulke berichten?

Ik durf te wedden dat als het een Marokkaan was, die een Nederlandse jongen die een tas roofde per ongeluk doodreed dat iedereen hier om zijn nek zal staan schreeuwen.

Dood door schuld = dood door schuld. Het is dus terecht dat de vrouw vervolgd wordt.

quote:

Op maandag 30 juli 2007 23:20 schreef maartena het volgende:
Ik durf te wedden dat als het een Marokkaan was, die een Nederlandse jongen die een tas roofde per ongeluk doodreed dat iedereen hier om zijn nek zal staan schreeuwen.

Dood door schuld = dood door schuld. Het is dus terecht dat de vrouw vervolgd wordt.

Alsof een Nederlandse jongen dat zou doen...

quote:

Op maandag 30 juli 2007 23:20 schreef Edie86 het volgende:
Lekker boeien dat die aap dood is, gelukkig had die vrouw wel dr tasje terug

Zijn er niet meer van zulke berichten?

"Ali, mag ik mijn tasje effe terug, want die mocro, die ken niet rijeeen..."

quote:

Op maandag 30 juli 2007 23:20 schreef maartena het volgende:
Ik durf te wedden dat als het een Marokkaan was, die een Nederlandse jongen die een tas roofde per ongeluk doodreed dat iedereen hier om zijn nek zal staan schreeuwen.

Dood door schuld = dood door schuld. Het is dus terecht dat de vrouw vervolgd wordt.

In 40-45 was het een heldendaad als je als burger een Duitser omlegde. So much voor allerlei voorbeelden dus.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2007 11:24 schreef pontakel het volgende:

[..]

In 40-45 was het een heldendaad als je als burger een Duitser omlegde. So much voor allerlei voorbeelden dus.

Nu niet meer dan?

quote:

Op dinsdag 31 juli 2007 12:25 schreef vogeltjesdans het volgende:
Nu niet meer dan?

Vreemd. Afgaand op de inhoud van je posts zou ik juist begrip voor de Duitser en het aanverwante gedachtegoed verwachten. Zonder uiteraard je als nazist te kwalificeren want dat gaat dan weer te ver nietwaar? Want dát mag natuurlijk niet gezegd worden.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2007 12:31 schreef pontakel het volgende:

[..]

Vreemd. Afgaand op de inhoud van je posts zou ik juist begrip voor de Duitser en het aanverwante gedachtegoed verwachten. Zonder uiteraard je als nazist te kwalificeren want dat gaat dan weer te ver nietwaar? Want dát mag natuurlijk niet gezegd worden.

Hey, dit is fok

quote:

Op dinsdag 31 juli 2007 12:33 schreef vogeltjesdans het volgende:
Hey, dit is fok

Toegegeven, jij bent de kwaaiste niet, er zijn ergere

quote:

Op dinsdag 31 juli 2007 11:24 schreef pontakel het volgende:
[..]
In 40-45 was het een heldendaad als je als burger een Duitser omlegde. So much voor allerlei voorbeelden dus.

Wat een bizarre en kromme vergelijking.

Het klopt inderdaad wat hij zegt.
Als we een situatie gevoelsmatig "beoordelen", is dat zeker afhankelijk van de hokjes waar de personen zich in bevinden. Als het een Marrokaan betreft, zal men vaker tegen die persoon zijn.

krom rechtsysteem hier.

het doodrijden zal per ongeluk gebeurd zijn. en dan nog, als die tasjesjattende-nietwerkende-luiehond nou dat niet geflikt had was er niks gebeurd..

als er iemand inbreekt en er valt per ongeluk een blok beton op zijn harses is de bewonder van het huis zeker ook aansprakelijk?

en dan de autodiefstal en overvallen overal word niks aan gedaan. 40 uur schoffelen of dozen inpakken, nounou dat zal ze leren.

gewoon die vrouw een beloning geven voor het opruimen voor 1 rat van de maatschappij, die hebben we toch niet nodig

quote:

Op dinsdag 31 juli 2007 12:59 schreef STING het volgende:
Wat een bizarre en kromme vergelijking.

Het klopt inderdaad wat hij zegt.
Als we een situatie gevoelsmatig "beoordelen", is dat zeker afhankelijk van de hokjes waar de personen zich in bevinden. Als het een Marrokaan betreft, zal men vaker tegen die persoon zijn.

Mijn kromme vergelijking bevestigt toch ook jouw tweede zin? En bevestigt mede mijn stelling dat rechtvaardigheid niet objectief en waardenvrij is.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2007 13:20 schreef pontakel het volgende:
[..]
Mijn kromme vergelijking bevestigt toch ook jouw tweede zin? En bevestigt mede mijn stelling dat rechtvaardigheid niet objectief en waardenvrij is.

Rechtvaardigheid als gevoel is inderdaad niet objectief; gekleurd door eigen emotionele lading en achtergrond.
Het rechtssysteem daarentegen heeft als streven objectief te zijn (alle feiten bekijken, afwegen tegen elkaar blabla).
Met andere woorden, ze streeft ernaar om niet af te gaan op bijv. de nationaliteit van een persoon. Dat kunnen ze zich ook niet permiteren in onze huidige cultuur. Ik noem je vergelijking met '40-'45 krom, aangezien we toen in een oorlogssituatie zaten en de Duitsers immers de vijand waren. Marrokanen zijn de vijand uiteraard niet, maar het probleem is wel dat een groep mensen gevoelsmatig hen wel als de vijand ziet. Te danken aan een kleine groep jongeren die voor onrust zorgen en de media die gevoelig is om zoveel mogelijk berichten van die natuur uit te brengen.

Je aggregeert in die topic ook tegen de ongeschreven regel dat je geen politiek incorrecte meningen mag verkondigen. Ik ben dit deels met je eens. Het is een beetje een mes wat aan twee kanten snijdt. Aan de ene kant voorkomt het bepaalde problemen geaddresseerd worden. (constructieve uiting van iets wat politiek incorrect is). Hier werd het Paarse kabinet o.a. van beschuldigd door Fortuyn. Van dat soort uitingen vind ik dat het onjuist wordt betiteld als politiek incorrect.
Aan de andere kant heb je de uitingen van mensen die alleen maar destructief zijn 'Al die **** rotten maar op naar hun eigen land' of 'Weer een ****** minder'.

[ Bericht 0% gewijzigd door STING op 31-07-2007 13:59:10 ]

quote:

Op dinsdag 31 juli 2007 13:45 schreef STING het volgende:
Rechtvaardigheid als gevoel is inderdaad niet objectief; gekleurd door eigen emotionele lading en achtergrond.
Het rechtssysteem daarentegen heeft als streven objectief te zijn (alle feiten bekijken, afwegen tegen elkaar blabla).

ALLE feiten ja, dus ook de subjectieve ervaringen en belevingen. Alleen gebeurt dat niet altijd.

quote:

Met andere woorden, ze streeft ernaar om niet af te gaan op bijv. de nationaliteit van een persoon. Dat kunnen ze zich ook niet permiteren in onze huidige cultuur. Ik noem je vergelijking met '40-'45 krom, aangezien we toen in een oorlogssituatie zaten en de Duitsers immers de vijand waren. Marrokanen zijn de vijand wel, maar het probleem is wel dat een groep mensen gevoelsmatig hen wel als de vijand ziet. Te danken aan een kleine groep jongeren die voor onrust zorgen en de media die gevoelig is om zoveel mogelijk berichten van die natuur uit te brengen.

In oorlogstijd (in NL, 40-45) legt een 'verzetsheld' een Duitser om. Resultaat: een medaille.
In oorlogstijd (in Irak, 2006) legt een soldaat een Irakees om. Resultaat: onderzoek, schorsing.
Beiden oorlogstijd. Maar naar mijn idee inconsequent gewaardeerd.

quote:

Je aggregeert in die topic ook tegen de ongeschreven regel dat je geen politiek incorrecte meningen mag verkondigen. Ik ben dit deels met je eens. Het is een beetje een mes wat aan twee kanten snijdt. Aan de ene kant voorkomt het bepaalde problemen geaddresseerd worden. (constructieve uiting van iets wat politiek incorrect is). Hier werd het Paarse kabinet o.a. van beschuldigd door Fortuyn. Van dat soort uitingen vind ik dat het onjuist wordt betiteld als politiek incorrect.
Aan de andere kant heb je de uitingen van mensen die alleen maar destructief zijn 'Al die **** rotten maar op naar hun eigen land' of 'Weer een ****** minder'.

In een discussie moet je naar mijn mening heel erg ver kunnen gaan met wat je zeggen mag. Daar is het een discussie voor. Als je daar vooraf al restricties aan gaat verbinden zullen de uitersten per definitie niet aan bod kunnen komen, en dus ook nooit voor rede vatbaar kunnen zijn omdat ze nooit geadresseerd zouden kunnen worden.
Oproepen als 'Oprotten naar Marokko' zijn geen discussies, maar statements die zinloos zijn en alleen maar opgevat kunnen worden als pogingen om een 'wij tegen zij' gevoel te versterken. Daar ben ik uiteraard geen voorstander van.

quote:

Op vrijdag 27 juli 2007 11:15 schreef vogeltjesdans het volgende:

[..]

Ironisch is dat de dader uit een land komt waar de doodstraf inderdaad voor diefstal geldt.

Daar is toch niets ironisch aan? Daarom kwam hij juist híer tassies jatten. Want dan kreeg ie een vermaning van de rechter/ 10uur snoeppapiertjes opruimen in de berm en kon ie weer verder.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2007 13:57 schreef pontakel het volgende:

[..]

ALLE feiten ja, dus ook de subjectieve ervaringen en belevingen. Alleen gebeurt dat niet altijd.
[..]

In alle rechtzaken heb je te maken met voornamelijk ervaringen van eigen mensen.
Het is aan de rechtbank vervolgens om hier feiten uit te destilleren, of te wel, om te kijken wat er waar is.
En ja, er is niet altijd voldoende informatie om een relatief betrouwbaar beeld te kunnen vormen van een situatie.

quote:

In oorlogstijd (in NL, 40-45) legt een 'verzetsheld' een Duitser om. Resultaat: een medaille.
In oorlogstijd (in Irak, 2006) legt een soldaat een Irakees om. Resultaat: onderzoek, schorsing.
Beiden oorlogstijd. Maar naar mijn idee inconsequent gewaardeerd.
[..]

We zijn niet in oorlog met Irak.
We zitten/zaten daar om het land te helpen met wederopbouw.
Qua rechtspraak zitten we dus in een vrede situatie; dan gaat men natuurlijlk ook anders om met dit soort zaken.
Misschien beetje rare vergelijking; kort na de Tweede Wereldoorlog hebben we tijdelijk de doodstraf gehad om oorlogsmisdadigers juist te kunnen straffen. Die straf is nu ondenkbaar, in vredestijd.

quote:

In een discussie moet je naar mijn mening heel erg ver kunnen gaan met wat je zeggen mag. Daar is het een discussie voor. Als je daar vooraf al restricties aan gaat verbinden zullen de uitersten per definitie niet aan bod kunnen komen, en dus ook nooit voor rede vatbaar kunnen zijn omdat ze nooit geadresseerd zouden kunnen worden.

Wat versta je precies onder ver kunnen gaan?
In een discussie heb je altijd restricties, voornamelijk op het vlak van etiquette.
Een beetje wat in m'n vorige post stond; restricties op het gebied van destructieve opmerkingen/gedragingen ben ik voor. Restricties die constructieve opmerkingen tegen houden ben ik weer op tegen.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2007 13:13 schreef rechtsz het volgende:
krom rechtsysteem hier.

het doodrijden zal per ongeluk gebeurd zijn. en dan nog, als die tasjesjattende-nietwerkende-luiehond nou dat niet geflikt had was er niks gebeurd...

Dat is nu precies de vraag die aan de strafrechter wordt voorgelegd. Het OM heeft na nader onderzoek geconcludeerd dat er redenen zijn om aan te nemen dat de dood van Ali niet als ´ongeluk´ is weg te wuiven.

quote:

als er iemand inbreekt en er valt per ongeluk een blok beton op zijn harses is de bewonder van het huis zeker ook aansprakelijk?

Hoe een blok beton per ongeluk kan vallen weet ik niet, maar de eventuele aansprakelijkheid van de bewoner zal in eerste instantie afhangen van de regels van opstalaansprakelijkheid, maar ook dan is het zeer twijfelachtig of die aansprakelijkheid strekt tot een vergoeding van de schade van de inbreker. Het is immers zeer wel mogelijk dat de schade van de inbreker, ondanks de formele aansprakelijkheid van de bewoner, krachtens zijn eigen schuld (artikel 6:101 BW) geheel voor zijn eigen rekening blijft. Maar dit soort speculatieve casusjes zijn eigenlijk niet zo boeiend, vind je wel?

quote:

en dan de autodiefstal en overvallen overal word niks aan gedaan. 40 uur schoffelen of dozen inpakken, nounou dat zal ze leren.

Heb je voorbeelden op dossierniveau? Want zonder onderbouwing is dit ook maar weer zon typische borrelpraatopmerking die in geen enkel opzicht bijdraagt aan de discussie. Eerder daaraan afbreuk doet.

quote:

gewoon die vrouw een beloning geven voor het opruimen voor 1 rat van de maatschappij, die hebben we toch niet nodig

Ik vermoedde al dat zoiets er achter zat en ik snap niet waarom dit soort dingen gezegd moeten worden. Is het echt een gangbare gedachte dat ´welwillende burgers´ carte blanche moeten hebben in het opruimen van de ´ratten´ in deze samenleving? Is het echt de bedoeling dat criminelen tot hun leven aan toe zijn overgeleverd aan de slachtoffers van hun misdrijven? Ik weet dat dit Fok is en dat ik de uitspraken hier met scheepsladingen zou moet nemen, maar sommige uitspraken hier zijn zelfs dan ontoelaatbaar.

quote:

Op dinsdag 31 juli 2007 13:57 schreef pontakel het volgende:
In oorlogstijd (in NL, 40-45) legt een 'verzetsheld' een Duitser om. Resultaat: een medaille.
In oorlogstijd (in Irak, 2006) legt een soldaat een Irakees om. Resultaat: onderzoek, schorsing.
Beiden oorlogstijd. Maar naar mijn idee inconsequent gewaardeerd.

vind je dat nou echt een sluitende vergelijking?

De ´verzetsheld´ legt een lid van de bezettingsmacht om. Dan nog heb ik het niet meegemaakt dat zo iemand een medaille krijgt enkel en alleen omdat ie een Duitser van het leven heeft beroofd.

In Irak werd echter geen lid van een bezettingsmacht omgelegd, maar een burger.

Ik mag hopen dat je het verschil ziet.