Verliefd.

(Hieronder volgt wat R&P-voer!)
Het is er één die ik via een vereniging heb ontmoet en waar ik tijdens een naborrel een leuk gesprek mee heb gehad. Ik voelde me meteen sterk aangetrokken op haar karakter en uiterlijk, hoewel ze niet eens een fotomodellen-uiterlijk heeft, maar gewoon wel mooi is om te zien. Tijdens die naborrel sprak ik over onderwerpen waarover ik nog niet eerder met iemand in m'n studentenstad had gesproken; ik heb het over korte muzikale passages die een grote indruk achterlaten, evenals pianomuziek en in het bijzonder de (prachtige) nocturnes van Chopin...
Sinds die naborrel (wat ze vaker doet, ze is echter prachtig slank en je zou niet zeggen dat ze zo'n vrouw is die liever bier drinkt) zag ik haar een tijdje niet meer, maar op een avond kwam ik haar weer tegen en omdat het al tegen het einde van de donderdagse stapavond liep, gingen we onze jassen ophalen. Ik weet nog dat ik geen moves durfde te maken omdat ik van het 'kingsen' (een zuip-kaartspel) een ranzige alcohollucht, aangevuld met veel bier, als aura rondom m'n mond moest hebben, dat wist ik zeker. Ik durfde ook bijna niet in haar gezicht te praten

... Maar ze liep wel mee naar m'n fiets en toen ze haar fietsbuddy's (die naar dezelfde locatie ongeveer terugfietsten) tegenkwam, nam ik afscheid door haar beleefd 3 zoenen op d'r mooie wangen te geven... Waar ik uiteraard achteraf al snel m'n bedenkingen over had (zoals dat gaat met falende mannen die na een dergelijke stapavond huiswaarts keren, in gedachten verzonken)... Had ik meer kunnen doen?
Het was een aantal dagen later dat ik haar weer zag... Of beter gezegd, zij mij zag en me enthousiast begroette en ik we weer een goedlopend gesprekje hadden waarin wat onderwerpjes voorbij kwamen waar ik, zo beredeneerde ik op de koude fietstocht terug naar m'n bedje, makkelijk op in had kunnen haken. Aangezien ze een karaoke-activiteit had die niet voor mij bestemd was, verliet ik die ruimte, nadat ik haar een fijne avond wenste en we ludiek de afspraak maakten om samen eens karaoke te gaan zingen (wilde ze een date?).
In de tijd daarna dacht ik uiteraard veel aan haar, hoe ontzettend leuk ik haar vond (vind) en hoe ik het idee had dat ze ook wel interesse in mij toonde, maar ook hoe ze met veel andere mannen gesprekken voerde, waardoor ik wist dat het wel eens moeilijk kon gaan worden. Een weekje later zag ik haar nog eens, sprak ik haar aan en ik wist al dat ik er die avond niet echt sjofel uit zag... Ik voelde me dus niet goed op m'n gemak en ik kon maar weinig zinnigs uitbrengen. Enkel d'r msn-adres kon ik ontfutselen... Het gesprek liep niet lekker, zogezegd en toen ik haar de volgende dag op msn aansprak ging het allemaal niet van harte, maar dat kon ook zijn omdat ze d'r msn-venstertje(s) besloot eens in de zoveel tijd te beantwoorden...
Het is een paar dagen sinds ik haar in m'n msn-lijst heb staan (waar ik overigens vaak op 'offline' sta) en ik weet nu niet wat ik moet doen. Het begon allemaal vrij goed, maar ik ben zeker geen doorpakker (met nog steeds een minimum aan ervaring als het om omgang met vrouwen gaat) en ik begin al sterk het idee te krijgen dat het weer eens gaat mislukken. Ik vind het jammer, want ze is voor mij toch al speciaal en ik denk dat ik niet zo snel weer zo'n vrouw tegen zal komen in mijn leven...
Afijn, de post begint wat lang te worden. Ben nog steeds verliefd-achtig en zo