Anti Depressie Maatregelen

Dit kan niet in het Depressie - hoe ga je ermee om omdat... .

Anyways. Wat je zelf kunt doen tegen depressie is actief blijven. Dingen blijven doen waar je normaalgesproken voldoening uit zou halen, die je zonder depressie ook leuk zou vinden. Zo krijg je weer wat positieve energie om de negatieve cirkel te doorbreken.

Zorg verder ook voor een regelmatig en duidelijk dagritme, dat kan je ook houvast geven om er doorheen te komen.

Overigens vind ik het een beetje 'simpel' om alle traditionele methoden - therapie en/of medicatie - gelijk af te schrijven, omdat ze voor je moeder niet hielpen. Depressie is niet altijd een teken van zwakte, maar vaak iets lichamelijks. Waarom zou je daar dan niet voor naar een arts gaan? Vooral omdat je moeder ook depressief was, zou het heel goed kunnen dat jouw depressie te maken heeft met een onbalans in chemische stoffen in je lichaam. Dat is goed te behandelen met medicatie. Diabetes los je toch ook niet op door anders te leven? .

Goed en regelmatig eten. Genoeg vitamines (belangrijk) sporten ./ wandelen buiten zijn. Extreme situaties uit de weg gaan.

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 15:20 schreef Burdie het volgende:
Overigens vind ik het een beetje 'simpel' om alle traditionele methoden - therapie en/of medicatie - gelijk af te schrijven, omdat ze voor je moeder niet hielpen.

Nou ik heb precies dezelfde conclusie getrokken hoor Zoals ik het bezie hebben de RIAGG's en inrichtingen mijn moeder eerder dieper in de put gebracht, door haar meer en meer te laten geloven dat ze het niet zelf kon en hulp nodig had.

Maar besef wel dat de hulpverlening van nu niet dezelfde is als de hulpverlening van twintig jaar geleden. Er zijn nu veel meer, en veel beter onderzochte, soorten van medicatie en er is steeds meer ruimte voor praktischere therapieen ipv navelstaarderij. RET bijvoorbeeld, en een kennis van me heeft een groep depressievelingen onder behandeling waar hij regelmatig mee gaat hardlopen. Het is godzijdank niet meer overal dat je een weeiig glimlachend, niet al te slim iemand tegenover je krijgt, die zwak is in gesprekstechnieken en volledig afhankelijk van zijn/haar beperkte interpretatievermogen van de DSM IV. Al komt het nog steeds wel voor, helaas en daar is kennelijk nog steeds geen goede controle op.

Toch ben ik ervan overtuigd dat een heleboel mensen er meer gebaat bij zouden zijn om uit de therapiemolen te stappen dan om er jarenlang in te blijven. Dan heb ik het natuurlijk niet over zwaar psychiatrische patienten. Maar over mensen die gewoon niet zo lekker in hun vel zitten, neigen naar depressie, verlegen zijn, vroeger gepest zijn, onzeker zijn, ontevreden zijn met hun lichaam, als kind moeite hadden met de scheiding van hun ouders.....mijn indruk is dat die bij therapie gebaat kunnen zijn als die kort en efficient is (en dan moet je dus het geluk hebben dat je er zo een treft), maar er bepaald niet bij gebaat zijn om jarenlang in de hulpverlening te blijven hangen.

Ik hoor het regelmatig over vrienden: "XXXX heeft weer hulp gezocht". Het is voor velen een soort toevluchtsoord geworden waar je je aanmeldt als het even niet zo lekker gaat. Met een beetje pech kom je er dan nooit achter dat het bij het leven hoort dat het soms even niet zo lekker gaat.

Ik kan me dus wel vinden in de plannen van TS om het grotendeels, of helemaal, zelf te doen. Tenzij het echt erg met je is natuurlijk, dat kan ik niet beoordelen. Tips:
- sport! Samen met anderen lijkt me het beste, maar ik ben zelf ook meer van de individuele duursporten, en die werken ook prima
- niet teveel drinken (de uitvoering hiervan valt mij zwaar)
- genoeg slapen
- vrienden charteren voor weekendjes wandelen: je bent de hele dag in de buitenlucht, je hoofd klaart daar helemaal van op, en omdat je de godganse tijd naast elkaar loopt heb je vanzelf goeie, of hilarische, gesprekken
- iets doen wat je zinnig vindt. Is het niet je werk, dan wel helpen bij een vrijwilligersorganisatie, of een instrument leren bespelen, of een taal leren, of toe werken naar een bepaald conditieniveau o.i.d.

Die dingen helpen iig voor mij, en ik heb al zeker een jaar of zes, zeven geen antidepressivum meer aangeraakt terwijl een lichte neiging tot depressie toch absoluut wel in m'n genen zit.
Succes

niet zo moeilijk:
(ik weet er alles van, ervaringsdeskundige)

Ik weet niet in hoeverre dit alles op jou van toepassing is, maar heel in het algemeen:

- je kunt het niet alleen en het is ook helemaal niet leuk om het alleen te doen. Dus regel vrienden met wie je afspreekt dat je een soort verantwoordelijkheid jegens ze aangaat wat betreft jouw situatie.
Spreek bijvoorbeeld af om iemand elke vrijdag te bellen en eerlijk te vertellen hoe het ging die week.

- wees sowieso niet alleen! zoek andere mensen op. Een mens is niet gemaakt om alleen te zijn, zeker niet als hij ziek is (depressie is een niet te onderschatten lichamelijke en geestelijke ziekte.)
Maak eetafspraken met vrienden. Heb je geen vrienden waar je te eten mee af kunt spreken, pm mij dan.

- dag/nacht ritme is heel belangrijk: zorg dat je 's avonds niet laat je bed ingaat en 's ochtends niet laat eruitkomt (bv. 0.00-8.00) laat gaan slapen en laat opstaan maakt je depressief, zelfs los van of je geslapen hebt of niet. Dag-nachtritme omkeren is een heel effectieve manier om jezelf eenzaam te maken.

- eet goed en gezond, 3x per dag op vaste tijden. Regelmaat helpt!
Vuistregels: 2000 kcal op een dag als je een vrouw bent, 2500 kcal op een dag als je een man bent. 2 stuks fruit, 2 ons groente. Nog meer fruit en groente = alleen maar beter. Vis is goed! Vermijd teveel ongezond vet (bv frituurvet) en ongezonde suiker (witte suiker.)

- neem (als het praktisch kan) een huisdier. Een dier om voor te zorgen, mee te spelen en misschien mee te knuffelen helpt! als je een hondenmens bent, neem een hond: dan ben je gedwongen om meerdere keren per dag te gaan wandelen en dat is heel goed. En een hond wil ook nog eens 's ochtends vroeg al gaan wandelen

- zoek het licht op, ga naar buiten, doe de gordijnen open, zet de ramen open! Zonlicht is goed voor je, en frisse lucht ook.

- lichaamsbeweging: ga meerdere keren per dag het huis uit, al is het voor onbenullige dingen loop naar de brievenbus, fiets naar de groenteboer..

- werk! een gezond, volwassen mens moet werken. Ik weet niet of je werkt, maar je kunt altijd vrijwilligerswerk doen, er is zoveel! Liefst een beetje lichamelijk werk, waarbij je in contact bent met mensen. Bijvoorbeeld in een winkel of op een boerderij. Je voelt je nuttig, je bent bezig, je krijgt relaties met andere mensen: allemaal goed!

- geen drank, geen drugs, ook geen jointjes, niet gokken, wees heel voorzichtig met seks en ook met slaapmiddelen. Verslavingsgedrag en zelfbeschadigend/verwaarlozend gedrag liggen op de loer en daar zit je niet op te wachten. Dat is een neerwaartse spiraal.

- Sporten is heel goed! als je lichaam leert om zich niet meer depressief te gedragen, komt je geest vanzelf mee. Hardlopen is erg goed, verbetert je lichamelijke conditie. Mocht je last hebben van overgewicht, dan is het helemaal super. Als je de kans hebt, doe het dan niet alleen, maar spreek met iemand af. Dan kun je elkaar helpen volhouden en het is gezelliger.
Heb je geen probleem met je gewicht, zoek dan (heel goed!) een teamsport: overal zijn volleybal/voetbal enz. hobbyclubs waar je voor weinig lid van kunt worden.

- Dwing jezelf je post open te maken, de deur open te doen, je telefoon op te pakken. De enige manier om daar overheen te komen is om het te doen. Of vraag een vriend(in) om het met je te doen!

- Antidepressiva en slaapmedicatie het schijnt soms te kunnen helpen maar op z'n best zie ik het als een klein faciliterend stapje naar genezing (met risico dat je afhankelijk wordt), op z'n slechtst als een nutteloos zoethoudertje. Elk van de andere dingen die hier staan zijn stuk voor stuk zinniger voor je genezing dan medicijnen.

- Zorg voor momenten van stilte, rust, tijd om alleen te zijn en na te denken. Als je gelovig bent kun je bidden. Maar waarom eigenlijk niet als je niet gelovig bent?
Maar los van religieus gedoe, heeft ieder mens momenten van bezinning nodig (en dat is wat anders dan piekeren.) ...ook dat helpt je beter worden.

- heb je een achterliggende administratie, ongeopende post, schulden, geldzorgen? Heel belangrijk om daar niet mee te blijven zitten. Zoek hulp, er is genoeg beschikbaar, bel een willekeurige maatschappelijk werk instantie en ze wijzen je de weg. Er zijn mensen die je dit soort dingen (die een niet te onderschatten zware last op je leggen) uit handen kunnen nemen of je er in elk geval bij kunnen helpen.

- Speel! een oud psychologisch adagium is dat een mens geestelijk gezond is als hij kan "spelen, werken en liefhebben". Dus als je niet meer depressief wilt zijn, ga dan (tegen je zin in) toch spelen! dat kan veel vormen hebben; teamspelen op het trapveldje, gezelschapsspellen aan de keukentafel, kussengevechten, vechten om een stok met de hond in het park enz.

- Ben je creatief? Schilder dan, en schrijf, en zing en dans, en als het even kan, doe dat niet alleen, maar deel het met anderen. Uit hierin je gevoel, blije dingen en rotgevoelens, daar kun je zoveel ont-depressief makende kracht uit halen.

- Leer, lees, studeer: alleen met boeken, of in de vorm van een cursus met anderen (nog beter) over een onderwerp waarin je geinteresseerd bent. Zo ontwikkel je je ook verder op intellectueel vlak en/of in praktische vaardigheden, en verlies je het gevoel dat je stilstaat.
Begin met die gitaarles waar je als kind van 12 over fantaseerde!

- Verzorg jezelf goed van dag tot dag. Douche elke dag, verschoon je beddegoed, was je kleren vaak en draag schone kleren. Verzorg je lichaam, draag een lekker geurtje. Als je jezelf niet dwingt tot dit niveau van zelfrespect, zul je je depressie niet kunnen overwinnen!
Hou ook je huis schoon, doe de afwas, geeft de planten water, veeg de vloer, maak de plee schoon...

Maar de belangrijkste basisvoorwaarde van alles is nog geloof
Als je nergens in gelooft, is het een verloren zaak en heeft het geen zin om eraan te beginnen.

Het hoeft niet veel te zijn, geen groot, religieus systeem oid. Het kan het kleinste sprankje hoop zijn dat je misschien toch een droom uit je kindertijd in vervulling kunt laten gaan, toch iets zult kunnen betekenen voor de mensen om je heen - zelf ben ik het leven van een oude Joodse rabbi, Yeshua, gaan bestuderen. Dat heeft me zo geinspireerd tot het WILLEN leven! In de christelijke wereld staat hij bekend als Jezus, maar die hele wereld en de bijbehorende religie en cultuur heb ik niks mee, ik zie het er helemaal los van. Maar ik las over zijn leven en de dingen die hij de mensen leerde, en vond hoop!


Dit zijn stuk voor stuk dingen die, als je depressief bent, tegennatuurlijk zijn, die je niet wilt, en die in het begin je eerder ROT zullen laten voelen in plaats van fijn. Maar je moet er doorheen. Het is de enige manier om je leven echt ten goede te veranderen. Als je jezelf er voor zet, en resoluut beslist dat je het aan de hand van deze aanwijzingen anders wilt gaan doen, geef jezelf dan iets meer dan een jaar en go for it. You can do it!

Dit is de neerslag van mijn eigen jarenlange verhaal waar ik eindelijk uit aan het komen ben.

Veel van de dingen die ik schrijf lijken misschien simpel, maar neem van mij aan: dit is het recept, en zo werkt het.
En bedenk je, ook voor "zelf-therapie" geldt: THERAPIE IS EEN KEUZE!

[ Bericht 49% gewijzigd door Leef op 20-07-2007 00:12:56 ]

edit.

[ Bericht 96% gewijzigd door Nosh op 19-07-2007 22:46:25 ]

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 15:12 schreef Zoekhetuit het volgende:


Ik wil het dus zelf doen.

ja, dat herken ik wel.
dat wil ik ook altijd, en blijf daar krampachtig aan vast houden.
maar 2 dagen geleden heb ik de touwtjes toch maar uit handen gegeven, en ben begonnen aan anti depressiva.
dat is denk ik een heel verstandige keus geweest.

niet altijd alles zelf willen doen.
dat kan niemand, en dat hoeft ook niemand.
onthoud dat.

Begin bij realistisch nadenken! Weet dat het een depressie is en dat je jezelf niet bent. Je bent ziek en die ziekte is te verhelpen.
Realiseer ook dat als je al zolang rondloopt met dit probleem dat het niet zo makkelijk op te lossen is. Het gaat tijd kosten, misschien nog meer tijd dan de tijd waarin je in een depressie hebt gezeten (of zit). Maar het is mogelijk, hou dat in gedachte!

Probeer dit als gewoontes aan te nemen, en als je een keer terugvalt, gewoon doorgaan, niet opgeven. Dat is een normaal herstelproces.

-Gezond eten.
Regelmatig, en met de juiste stoffen. Neem vooral dingen die goed zijn voor je serotonineontwikkeling (bv. bananen) dat is het stofje dat je blij maakt, wat bij depressieve mensen vaak ver te zoeken is. Op internet kun je zo opzoeken wat het beste dan is voor je.

-Vast slaapritme.
Leef overdag, wanneer er daglicht is. Daglicht maakt ook weer vitamine D aan in je lichaam, en zorgt ervoor dat je je minder vermoeit voelt.
Probeer niet te kort en niet teveel te slapen, en neem vaste tijden aan. Desnoods met (natuurlijke of homeopathische) medicijnen, Melatonine bv.

-Lichamelijk aspect.
Probeer jezelf niet te verwaarlozen. Blijf tanden poetsen en douchen, nieuwe kleding kopen etc. Als je merkt dat het teveel wordt, minimaliseer het dan, maar blijf het doen. Dan kan nl. heel erg schelen in je (negatieve) zelfbeeld. Plus daarbij dat negatieve gedachtes kunnen overslaan naar (echte) lichamelijke pijn, dus het is belangrijk om je lichaam goed te verzorgen want anders kun je extra klachten krijgen.

-Gedachtes goed analyseren en ze omdraaien naar vragen. (Bv.) Ik voel me zwaar kut op dit moment--> Waarom voel ik me zwaar kut op dit moment? Is het logisch dat ik me zo voel, zou ik me zonder depressie ook zo voelen?
Je moet begrijpen dat een depressie een vicieuze cirkel is: (Bv.) Je denkt dat je een saai persoon bent, daardoor begin je je eenzaam te voelen, en zo ga je je anders gedragen. Je gaat anderen mijden en isoleert jezelf. Zo raak je dieper en dieper in je eigen depressie. Probeer die cirkel meteen te verbreken. Als je denkt dat je een saai persoon bent, vraag je dan af, waarom. Of dat wel echt zo is, probeer objectief te bekijken. Niet vanuit jezelf, want dan spreekt de depressie voor je, niet jij.

Dit is een va de belangrijkste punten omdat de depressie hierom draait. Als je de negatieve gedachtegang kan doorbreken of zelfs omkeren naar een positieve, dan ben je al een heel eind. Zo zorg je er namelijk ook voor dat je niet dieper en dieper gaat.

Kijk uit met alcohol en drugs (lijkt me duidelijk, zijn vaak triggers), pik de zonnestralen mee en praat!

En als het echt niet anders kan: acceptatie, zolang je niet suicidaal bent, kan dat. Er zijn veel boeken over geschreven waar je misschien wat aan hebt.

Dit was het zover, ik hoop dat je er iets mee kunt. Succes ermee, en geef niet op er is hoop.

Wat ik in ieder geval weet is dat wordt aangeraden om elke dag in de buitenlucht te zijn, het is heel belangrijk dat je ogen dagelijks daglicht zien, zeker in de wintertijd.

En het is ideaal om dat te combineren met een ander heel belangrijk aspect: sporten/bewegen. Door het sporten maak je endorfine aan en daar ga je je echt beter door voelen. Ook word je van niets doen alleen maar vermoeider, wat een depressief, moe, sloom gevoel versterkt.

Ook is het goed om een bepaalde regelmaat in je leefstructuur te houden, dus normale tijden waarop je opstaat, gaan slapen en (gezond) eet.

Anti-depressiva, kan mits goed ingesteld en de tijd genomen om het juiste middel te vinden, echt een steuntje in de rug zijn, maar daar is een goede begeleiding bij nodig. Ook kan het zo zijn dat klachten eerst verergeren voor je je beter gaat voelen. Hierdoor is het wel nodig dat je echt achter die keuze staat. Misschien zou je dit wel een kans kunnen geven als je deze twijfels bespreekt met je behandelaar? Een goede psychotherapeut luistert naar jouw argumenten en kan hier ook een antwoord op geven of een ander alternatief voorstellen.

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 16:01 schreef Étoile het volgende:
Wat ik in ieder geval weet is dat wordt aangeraden om elke dag in de buitenlucht te zijn, het is heel belangrijk dat je ogen dagelijks daglicht zien, zeker in de wintertijd.

En het is ideaal om dat te combineren met een ander heel belangrijk aspect: sporten/bewegen. Door het sporten maak je endorfine aan en daar ga je je echt beter door voelen. Ook word je van niets doen alleen maar vermoeider, wat een depressief, moe, sloom gevoel versterkt.

Ook is het goed om een bepaalde regelmaat in je leefstructuur te houden, dus normale tijden waarop je opstaat, gaan slapen en (gezond) eet.

Anti-depressiva, kan mits goed ingesteld en de tijd genomen om het juiste middel te vinden, echt een steuntje in de rug zijn, maar daar is een goede begeleiding bij nodig. Ook kan het zo zijn dat klachten eerst verergeren voor je je beter gaat voelen. Hierdoor is het wel nodig dat je echt achter die keuze staat. Misschien zou je dit wel een kans kunnen geven als je deze twijfels bespreekt met je behandelaar? Een goede psychotherapeut luistert naar jouw argumenten en kan hier ook een antwoord op geven of een ander alternatief voorstellen.

Precies, anti-depressiva zorgt ervoor dat je gevoelloos wordt. Je voelt je dus niet heel kut, maar ook niet meer opgewekt of blij (de weinige momenten waarop je dat hebt zijn er dan dus helemaal niet meer). Daarom maakt het veel mensen juist suicidaal, omdat je als een robot (kan) voelen. Daar moet je goed mee om kunnen gaan.

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 16:18 schreef justshutup het volgende:

[..]

Precies, anti-depressiva zorgt ervoor dat je gevoelloos wordt. Je voelt je dus niet heel kut, maar ook niet meer opgewekt of blij (de weinige momenten waarop je dat hebt zijn er dan dus helemaal niet meer). Daarom maakt het veel mensen juist suicidaal, omdat je als een robot (kan) voelen. Daar moet je goed mee om kunnen gaan.

Ik zit aan de anti-depressiva en je word er niet gevoelloos door. Het zorgt ervoor dat je serotonine heropnamers trager gaan werken, waardoor er meer serotonine in je lijf blijft en je je dus gelukkiger voelt. Het heeft niks te maken met gevoelens uitschakelen.

Dus je post slaat echt op kaas.

please people, antidepressiva
what a waste of time
er zijn zoveel belangrijkere dingen die je kan doen dan 's ochtend en 's avonds na het tandenpoetsen een gaar pilletje in te nemen... maar die vergen wel wat meer lef!!!

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 18:41 schreef Leef het volgende:
please people, antidepressiva
what a waste of time
er zijn zoveel belangrijkere dingen die je kan doen dan 's ochtend en 's avonds na het tandenpoetsen een gaar pilletje in te nemen... maar die vergen wel wat meer lef!!!

Zeg je ook tegen diabetici dat ze geen insuline moeten spuiten?
Ik vind het behoorlijk arrogant om te beweren dat het nemen van AD getuigt van een gebrek aan lef.

Vergt verstand en doorzettiingsvermogen...lef is het verkeerde woord

back to topic: sporten, regelmatig vrienden zien ofwel actief blijven. Zodra je merkt dat je je begint te isoleren en/of passief wordt, dan gaat het de verkeerde kant op. Verslavingen zoveel mogelijk vermijden.

Antidpressiva werken, kennelijk, het is wetenschappelijk bewezen.
Nou ja, geweldig zeg, misschien kan het iets helpen.

Maar alle andere dingen die je kunt doen aan depressie en die ik hierboven heb opgeschreven zijn veel waardevoller.
Daar is niks arrogants aan:
Ik heb het bij mezelf en veel mensen in m'n omgeving meegemaakt.

Antidepressiva, ik zeg het ronduit, zijn vaak niks meer dan een kut excuus van een patient om verder niks te hoeven ondernemen om zichzelf erbovenop te helpen, en een kut excuus voor een arts om te kunnen zeggen dat hij zijn patient "aan het behandelen is"
Kom op zeg, gasten, handen uit de mouwen en ga wat doen aan die rotziekte! Niks pilletje hier, pilletje daar!

En lev is wel degelijk het goede woord: lev betekent moed.

En het is volkomen belachelijk om suikerziekte/insuline te vergelijken met depressie/antidepressiva. Die discussie daar begin ik geeneens aan, denk zelf maar eens na over je achterlijke argument.
Wat gebeurt er als je als depressieve patient geen antidepressiva krijgt (en wel alle gezonde dingen doet die ik eerder heb opgeschreven?)
Wat gebeurt er als je als diabetes patient geen insuline spuit?

[ Bericht 12% gewijzigd door Leef op 19-07-2007 19:56:57 ]

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 19:51 schreef Leef het volgende:
Antidpressiva werken, kennelijk, het is wetenschappelijk bewezen.
Nou ja, geweldig zeg, misschien kan het iets helpen.

Maar alle andere dingen die je kunt doen aan depressie en die ik hierboven heb opgeschreven zijn veel waardevoller.
Daar is niks arrogants aan:
Ik heb het bij mezelf en veel mensen in m'n omgeving meegemaakt.

Antidepressiva, ik zeg het ronduit, zijn vaak niks meer dan een kut excuus van een patient om verder niks te hoeven ondernemen om zichzelf erbovenop te helpen, en een kut excuus voor een arts om te kunnen zeggen dat hij zijn patient "aan het behandelen is"
Kom op zeg, gasten, handen uit de mouwen en ga wat doen aan die rotziekte! Niks pilletje hier, pilletje daar!

En lev is wel degelijk het goede woord: lev betekent moed.

En het is volkomen belachelijk om suikerziekte/insuline te vergelijken met depressie/antidepressiva. Die discussie begin ik geeneens aan, denk zelf maar eens na over je achterlijke argument.

dat is natuurlijk wel een beetje kort door de bocht.
er zijn mensen die er met geen mogelijkheid meer uit kunnen komen, hoeveel leuke dingen je ook doet.
het kan erg zijn, en dan heb je gewoon een steuntje in de rug nodig.
het is niets meer en niets minder dan een tekort aan een bepaald stofje in je kop, daar kan je niets een doen.
en daar zijn die pillen dan ook voor gemaakt.

jij vindt het kennelijk een zwaktebod om naar pillen te grijpen, maar als iemand al maanden, of jaren alleen maar de donkere kant van het leven kan zien, hoeveel die persoon er ook aan doet, is het een godsgeschenk als iets simpels als een pil je wél uit dat klote gat kan trekken.

dus niet zo dwepen met die praat dat mensen zichzelf altijd zouden moeten kunnen helpen, soms gaat dat nu even eenmaal niet meer.
niet iedereen kan alles zelf.

ohja, een kutexcuus is het al helemaal niet.
zie bovenstaande.

het is WEL meer en WEL minder dan een tekort aan een stofje in je kop! Dat is het hele misverstand!!!

Een groot deel van de medische wereld wil ons dat tegenwoordig wijsmaken, omdat het voor hen ook wel lekker makkelijk is, en geld oplevert en tijd bespaart, maar het is natuurlijk onzin.
Wat ze ermee bereiken is om mensen zichzelf zwak en slachtoffer te laten voelen: gefeliciteerd, zo weet je in elk geval zeker dat ze geen stap verder komen.
En voor jou is het ook een makkelijke verontschuldiging om jezelf niet aan te hoeven pakken!

Het is wel lekker makkelijk om een mens te zien als niets anders dan een chemische fabriek waarin als gevolg van een genetisch probleempje wat misgaat... ontslaat iemand van alle verantwoordelijkheid.
Natuurlijk heb je wel de verantwoordelijkheid om iets te doen! En, positief gezien, de macht om zelf je eigen leven ten goede te veranderen!
Geloof mij MissyMirjam, ik heb het vaak mogen meemaken: je zult zelf wat moeten doen om je uit het gat te trekken. En dat kan je ook! en het begint met hele kleine stapjes, maar het kan.

Medicijnen zijn de slechtste plek om te beginnen. Vriendschap is de beste plek om te beginnen.

Geef jezelf een schop onder je kont, ook al is het maar door een stukje te gaan lopen vandaag! Jij zult het zelf moeten doen.

Zoals jij het voorstelt, is het of depressieve mensen die AD slikken maar een beetje op hun krent blijven zitten wachten tot het beter gaat. Zo is het natuurlijk niet.

Jij zegt het

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 19:51 schreef Leef het volgende:
Antidpressiva werken, kennelijk, het is wetenschappelijk bewezen.
Nou ja, geweldig zeg, misschien kan het iets helpen.

Maar alle andere dingen die je kunt doen aan depressie en die ik hierboven heb opgeschreven zijn veel waardevoller.
Daar is niks arrogants aan:
Ik heb het bij mezelf en veel mensen in m'n omgeving meegemaakt.

Antidepressiva, ik zeg het ronduit, zijn vaak niks meer dan een kut excuus van een patient om verder niks te hoeven ondernemen om zichzelf erbovenop te helpen, en een kut excuus voor een arts om te kunnen zeggen dat hij zijn patient "aan het behandelen is"
Kom op zeg, gasten, handen uit de mouwen en ga wat doen aan die rotziekte! Niks pilletje hier, pilletje daar!

En lev is wel degelijk het goede woord: lev betekent moed.

En het is volkomen belachelijk om suikerziekte/insuline te vergelijken met depressie/antidepressiva. Die discussie daar begin ik geeneens aan, denk zelf maar eens na over je achterlijke argument.
Wat gebeurt er als je als depressieve patient geen antidepressiva krijgt (en wel alle gezonde dingen doet die ik eerder heb opgeschreven?)
Wat gebeurt er als je als diabetes patient geen insuline spuit?

Je hebt echt geen idee waar je over praat he. In veel gevallen kan je inderdaad door het aanpassen van je levensstijl, door een schop onder je kont, etc. uit het dal klimmen waar je even in zit. Maar zo werkt het niet voor iedereen. Het is bewezen dat voor sommige mensen geldt dat hun depressie veroorzaakt wordt door een verstoring van de serotoninehuishouding in het lichaam. Oftewel: je lichaam maakt te weinig serotonine aan, neemt het niet voldoende op, of een andere verstoring. Waarom zou je dan jezelf moeten kwellen door een medicijn die deze verstoring op kan lossen, te weigeren?

Overigens vind ik het ook een beetje kort door de bocht om te zeggen dat er niks ergs gebeurt als een depressieve patiënt geen medicatie krijgt. Er zijn gradaties. En ja, als ik zelf geen medicijnen had gekregen, had ik het waarschijnlijk niet kunnen navertellen. Depressie is net als diabetes een dodelijke ziekte, als je het niet behandelt .

Bovendien is AD echt geen kutexcuus voor mensen die te lui zijn om het op een andere manier te proberen. Ik neem aan dat jij niet depressief bent geweest, want anders had je dit geweten. Sommige dalen zijn zo diep, dat je er niet zelf (meer) uit kunt komen. Als je daar (zoals ik) meer dan acht jaar zonder resultaat hard tegen hebt gevochten, en je merkt dat een pilletje verschil maakt en je ineens wél verder kunt... weet je gewoon dat het geen zwaktebod is. Geen kutexcuus. Sommige mensen hebben dat gewoon nodig. Dat past alleen niet bij iedereen in zijn/haar bekrompen hoofd. Dat blijkt wel weer.

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 20:07 schreef Leef het volgende:
Jij zegt het

Ja, ik zeg het, ja. Ook met AD is het ongetwijfeld nog hard werken om uit een depressie te komen.

Ik ben helemaal doodziek geworden van websites van Amerikanen die met elkaar discussieren over de beste cocktails van medicijnen en die echt dagen, weken, maandenlang oeverloos op forums discussieren over wat de beste medicijnen combi is om ze niet meer depressief te maken.
Google maar eens op "California rocket fuel" en dat soort onzin. Mensen die echt dertien, vijftien verschillende pillen tegelijk nemen en denken het zo te tunen dat ze op een dag wakker worden en ineens niet meer depressief zijn.. hou toch op
En ondertussen zitten ze maar achter hun computerschermpje..

Je zult er meer voor moeten doen dan pillen slikken. Je KAN er meer voor doen dan pillen slikken, er is een leuker leven voor je dan depressief in bed liggen en pillen slikken en hopen dat het overgaat!

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 20:03 schreef Leef het volgende:
het is WEL meer en WEL minder dan een tekort aan een stofje in je kop! Dat is het hele misverstand!!!

Een groot deel van de medische wereld wil ons dat tegenwoordig wijsmaken, omdat het voor hen ook wel lekker makkelijk is, en geld oplevert en tijd bespaart, maar het is natuurlijk onzin.
Wat ze ermee bereiken is om mensen zichzelf zwak en slachtoffer te laten voelen: gefeliciteerd, zo weet je in elk geval zeker dat ze geen stap verder komen.
En voor jou is het ook een makkelijke verontschuldiging om jezelf niet aan te hoeven pakken!

Het is wel lekker makkelijk om een mens te zien als niets anders dan een chemische fabriek waarin als gevolg van een genetisch probleempje wat misgaat... ontslaat iemand van alle verantwoordelijkheid.
Natuurlijk heb je wel de verantwoordelijkheid om iets te doen! En, positief gezien, de macht om zelf je eigen leven ten goede te veranderen!
Geloof mij MissyMirjam, ik heb het vaak mogen meemaken: je zult zelf wat moeten doen om je uit het gat te trekken. En dat kan je ook! en het begint met hele kleine stapjes, maar het kan.

Medicijnen zijn de slechtste plek om te beginnen. Vriendschap is de beste plek om te beginnen.

Geef jezelf een schop onder je kont, ook al is het maar door een stukje te gaan lopen vandaag! Jij zult het zelf moeten doen.

Hoi Tom Cruise.

Godsamme zeg. Dus jij veegt voor het gemak maar even alle AD-slikkers op één hoop met een stelletje extremen?

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 20:11 schreef Leef het volgende:
Ik ben helemaal doodziek geworden van websites van Amerikanen die met elkaar discussieren over de beste cocktails van medicijnen en die echt dagen, weken, maandenlang oeverloos op forums discussieren over wat de beste medicijnen combi is om ze niet meer depressief te maken.
Google maar eens op "California rocket fuel" en dat soort onzin. Mensen die echt dertien, vijftien verschillende pillen tegelijk nemen en denken het zo te tunen dat ze op een dag wakker worden en ineens niet meer depressief zijn.. hou toch op
En ondertussen zitten ze maar achter hun computerschermpje..

Je zult er meer voor moeten doen dan pillen slikken. Je KAN er meer voor doen dan pillen slikken, er is een leuker leven voor je dan depressief in bed liggen en pillen slikken en hopen dat het overgaat!

Als je met je stomme kop niet weet waarover je praat hou dan je mond man. Een depressie is niet lekker in bed liggen, het is een totale verstoring van je geestelijk evenwicht.

Jij zegt zeker tegen mensen die kanker hebben dat ze niet die rare chemokuur moeten doen maar GEWOON wat meer fruit eten.

tyf op met je huis tuin en keuken psychologie.

Ik weet WEL waar ik over praat en ik probeer NIET de depressieve mensen te bashen. Ik wil alleen iedereen die hier depressief is aanmoedigen om zijn lot in eigen handen te nemen.
Because you CAN.

Serotoninehuishouding.. het zal wel. Denk je dan echt dat dat het enige is?
Je serotoninegehalte hangt samen met wanneer je slaapt, wat je eet, hoe vaak je buiten bent, hoe vaak je sport, wanneer je je vrienden ziet, of je werkt, wat je denkt over de toekomst, dat hoort bij elkaar! En dat SAMEN wordt verstoord als je depressief bent!
Step out of the box! probeer je leven als een geheel te zien, en als een geheel te veranderen!

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 20:16 schreef Leef het volgende:
Ik weet WEL waar ik over praat en ik probeer NIET de depressieve mensen te bashen. Ik wil alleen iedereen die hier depressief is aanmoedigen om zijn lot in eigen handen te nemen.
Because you CAN.

Serotoninehuishouding.. het zal wel. Denk je dan echt dat dat het enige is?
Je serotoninegehalte hangt samen met wanneer je slaapt, wat je eet, hoe vaak je buiten bent, hoe vaak je sport, wanneer je je vrienden ziet, of je werkt, wat je denkt over de toekomst, dat hoort bij elkaar! En dat SAMEN wordt verstoord als je depressief bent!
Step out of the box! probeer je leven als een geheel te zien, en als een geheel te veranderen!

Ja, en nu nog eens. Waarom ga je ervan uit dat iemand die depressief is en AD slikt níet de moeite doet om die activiteiten op te pakken en zijn/haar leven op de rails te krijgen?

Jij stelt het gewoon veel te simpel voor.

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 20:16 schreef Leef het volgende:
Ik weet WEL waar ik over praat en ik probeer NIET de depressieve mensen te bashen. Ik wil alleen iedereen die hier depressief is aanmoedigen om zijn lot in eigen handen te nemen.
Because you CAN.

Serotoninehuishouding.. het zal wel. Denk je dan echt dat dat het enige is?
Je serotoninegehalte hangt samen met wanneer je slaapt, wat je eet, hoe vaak je buiten bent, hoe vaak je sport, wanneer je je vrienden ziet, of je werkt, wat je denkt over de toekomst, dat hoort bij elkaar! En dat SAMEN wordt verstoord als je depressief bent!
Step out of the box! probeer je leven als een geheel te zien, en als een geheel te veranderen!

Het probleem van een depressie is nou juist dat men niet uit de box kan steppen. Daar heb je soms een zetje voor nodig, dmv hulp van therapie + medicijnen.

En ik weet dat "hulp" een verboden woordje is in deze individualiserende maatschappij, maar ach ...

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 20:48 schreef Leef het volgende:

[..]


[..]

Jullie hebben m'n eerste post niet gelezen. Mijn hele punt is dat je het niet alleen kan.
Ik laat mij niet in de Emile Ratelband hoek zetten

Jawel, mensen moeten van jou koste wat kost teruggeworpen worden op eigen verantwoordelijkheid.

Het is een kloon van rudeonline, kan niet anders!

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 21:17 schreef Syndicate het volgende:
Als je met de jaren nou ook wijs was geworden was het niet erg dat je oud wordt..

that's the best you can do?


(ik moet ook stoppen nu)
Lees m'n eerste post dan verdikkeme kneuzen

[ Bericht 30% gewijzigd door Leef op 19-07-2007 23:11:53 ]

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 15:43 schreef Leef het volgende:

(verhaal)

Goed verhaal, zinvolle tips, spijker op de kop. Jammer van de manier van schrijven. Ik voel ook enige weerstand vanwege de drammerige toon en het gebrek aan nuancering hier en daar. Maar al met al raakt hij/zij gewoon de kern en geeft een effectief antwoord op de vraag. Als TS niks met dat antwoord doet, doe ik het wel.

dank je Bladergroen.

Die toon had mij een aantal jaar geleden waarschijnlijk ook mateloos geirriteerd.
Maar daarna heb ik gekozen om zo te worden aangepakt als ik nu beschrijf.
Daarom zeg ik het nu zo, en sta daar ook achter.
Omdat dat voor mij gewerkt heeft, en omdat ik iedereen dat gun.
Geloof me, er was geen koppigere, vervelendere dwarskop in therapie dan ik.

Overigens was in die therapie echt gewoon ruimte om mens te zijn.
Het was niet alleen maar meedogenloos, dr Phil, aanpakken die hap.
Er was net zo goed verdriet, teleurstelling, vermoeidheid, pijn, alle menselijke zwakheden.

Maar we kregen ook verantwoordelijkheid, op een positieve manier. We kunnen het!
Dat is de enige manier.

[ Bericht 6% gewijzigd door Leef op 19-07-2007 22:11:00 ]

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 21:58 schreef Leef het volgende:
dank je Bladergroen.

Die toon had mij een aantal jaar geleden waarschijnlijk ook mateloos geirriteerd.
Maar daarna heb ik gekozen om zo te worden aangepakt als ik nu beschrijf.
Daarom zeg ik het nu zo, en sta daar ook achter.
Omdat dat voor mij gewerkt heeft, en omdat ik iedereen dat gun.
Geloof me, er was geen koppigere, vervelendere dwarskop in therapie dan ik.

En omdat jij zoiets hebt ervaren moet iedereen eraan, en zijn combinaties van medicijnen en een gezonde levensstijl totaal uit den boze? Er zijn vele soorten therapie, en het gros daarvan slaat terug op de eigen verantwoordelijkheid van de mens.


[ Bericht 6% gewijzigd door Nosh op 20-07-2007 00:05:31 ]

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 19:15 schreef Shitonya het volgende:
Vergt verstand en doorzettiingsvermogen...lef is het verkeerde woord

back to topic: sporten, regelmatig vrienden zien ofwel actief blijven. Zodra je merkt dat je je begint te isoleren en/of passief wordt, dan gaat het de verkeerde kant op. Verslavingen zoveel mogelijk vermijden.

lev betekent in deze context: de veronderstelling dat je zelf wat kunt!

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 23:02 schreef Bladergroen het volgende:

[..]

Beetje voorbarig. In welk opzicht is dit topic om zeep?

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 23:00 schreef Leef het volgende:

[..]

Het valt me op dat bijna niemand het meer heeft over de eerste, zinvollere posts in dit topic, waaronder een lang verhaal van mij.

Zonde, want er werden weldegelijk goede tips gegeven. Enfin.
Even een opruimslot. .

En weer open.

De flamende posts verwijderd, leef heeft zijn zegje kunnen doen over AD's, tips voor een gezonde levensstijl gaarne. Mocht de TS nog terug keren, en anders is het voor het algemene nut. .

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 20:16 schreef Leef het volgende:
Je serotoninegehalte hangt samen met wanneer je slaapt, wat je eet, hoe vaak je buiten bent, hoe vaak je sport, wanneer je je vrienden ziet, of je werkt, wat je denkt over de toekomst, dat hoort bij elkaar! En dat SAMEN wordt verstoord als je depressief bent!
Step out of the box! probeer je leven als een geheel te zien, en als een geheel te veranderen!

Ha, dit haakt mooi in op het gesprek dat ik daarnet had met iemand die in de neuroblablatoestanden onderzoek doet. Zoveel mensen denken dat het begint in de hersenen, maar het kan ook andersom: als ik vanaf nu zes maanden alleen maar op de bank ga zitten word ik vanzelf depressief, en zal dat op hersenscans te zien zijn. Dat betekent echter NIET dat mijn depressie dus ook door een verstoring in de hersenen begonnen is. Kip en ei, wisselwerking, wederzijdse beinvloeding, blablabla.

Ik kan me wel in Leef's postings vinden, en ik beschouw mezelf met mijn familiehistorie bepaald niet als een onwetende toeschouwer die geen idee heeft waar hij over praat. Mensen die het puur gooien op iets dat buiten jouw invloedssfeer ergens in je lichaam begint vind ik veel te fatalistisch. En MAN wat kan je daar depressief van worden, van een al te fatalistische inslag

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 16:25 schreef BubblegumBarbie het volgende:

[..]

Ik zit aan de anti-depressiva en je word er niet gevoelloos door. Het zorgt ervoor dat je serotonine heropnamers trager gaan werken, waardoor er meer serotonine in je lijf blijft en je je dus gelukkiger voelt. Het heeft niks te maken met gevoelens uitschakelen.

Dus je post slaat echt op kaas.

Ik heb er ook aan gezeten hoor (als we er toch mee gaan pimpen ), en voor mij was dat wel degelijk zo. En voor velen anderen ook, daar is ontzettend veel wetenschappelijk werk over te vinden en het verklaart ook waarom mensen onder anti-depressiva suicidaler kunnen worden. Je hebt namelijk duizenden soorten anti-depressiva, lichte en zwaardere, die allemaal andere invloed hebben...
Wat jij zegt kan ook zeker, dat ondermijn ik niet, in mijn geval was dat alleen niet zo en daarin stond (sta) ik niet alleen.

Dus niet zo bitchen meteen!

En speciaal voor Leef: Veel mensen die anti-depressiva voorgeschreven krijgen, krijgen tegelijkertijd ook therapie én werken daarbij aan zichzelf. Iedereen is anders, en een juiste behandeling is voor iedereen verschillend. Lijkt me geen verdere uitleg bij nodig.

Als je het serieus gaat aanpakken kan het goed zijn dat je na een paar dagen al veranderingen merkt. Al kost het veranderen van patronen wat langer natuurlijk. Gewoon volhouden en niet in de put gaan zitten, ook als het een dagje niet lukt.

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 15:43 schreef Leef het volgende:
niet zo moeilijk:
(ik weet er alles van, ervaringsdeskundige)

Ik weet niet in hoeverre dit alles op jou van toepassing is, maar heel in het algemeen:

- je kunt het niet alleen en het is ook helemaal niet leuk om het alleen te doen. Dus regel vrienden met wie je afspreekt dat je een soort verantwoordelijkheid jegens ze aangaat wat betreft jouw situatie.
Spreek bijvoorbeeld af om iemand elke vrijdag te bellen en eerlijk te vertellen hoe het ging die week.

- wees sowieso niet alleen! zoek andere mensen op. Een mens is niet gemaakt om alleen te zijn, zeker niet als hij ziek is (depressie is een niet te onderschatten lichamelijke en geestelijke ziekte.)
Maak eetafspraken met vrienden. Heb je geen vrienden waar je te eten mee af kunt spreken, pm mij dan.

- dag/nacht ritme is heel belangrijk: zorg dat je 's avonds niet laat je bed ingaat en 's ochtends niet laat eruitkomt (bv. 0.00-8.00) laat gaan slapen en laat opstaan maakt je depressief, zelfs los van of je geslapen hebt of niet. Dag-nachtritme omkeren is een heel effectieve manier om jezelf eenzaam te maken.

- eet goed en gezond, 3x per dag op vaste tijden. Regelmaat helpt!
Vuistregels: 2000 kcal op een dag als je een vrouw bent, 2500 kcal op een dag als je een man bent. 2 stuks fruit, 2 ons groente. Nog meer fruit en groente = alleen maar beter. Vis is goed! Vermijd teveel ongezond vet (bv frituurvet) en ongezonde suiker (witte suiker.)

- neem (als het praktisch kan) een huisdier. Een dier om voor te zorgen, mee te spelen en misschien mee te knuffelen helpt! als je een hondenmens bent, neem een hond: dan ben je gedwongen om meerdere keren per dag te gaan wandelen en dat is heel goed. En een hond wil ook nog eens 's ochtends vroeg al gaan wandelen

- zoek het licht op, ga naar buiten, doe de gordijnen open, zet de ramen open! Zonlicht is goed voor je, en frisse lucht ook.

- lichaamsbeweging: ga meerdere keren per dag het huis uit, al is het voor onbenullige dingen loop naar de brievenbus, fiets naar de groenteboer..

- werk! een gezond, volwassen mens moet werken. Ik weet niet of je werkt, maar je kunt altijd vrijwilligerswerk doen, er is zoveel! Liefst een beetje lichamelijk werk, waarbij je in contact bent met mensen. Bijvoorbeeld in een winkel of op een boerderij. Je voelt je nuttig, je bent bezig, je krijgt relaties met andere mensen: allemaal goed!

- geen drank, geen drugs, ook geen jointjes, niet gokken, wees heel voorzichtig met seks en ook met slaapmiddelen. Verslavingsgedrag en zelfbeschadigend/verwaarlozend gedrag liggen op de loer en daar zit je niet op te wachten. Dat is een neerwaartse spiraal.

- Sporten is heel goed! als je lichaam leert om zich niet meer depressief te gedragen, komt je geest vanzelf mee. Hardlopen is erg goed, verbetert je lichamelijke conditie. Mocht je last hebben van overgewicht, dan is het helemaal super. Als je de kans hebt, doe het dan niet alleen, maar spreek met iemand af. Dan kun je elkaar helpen volhouden en het is gezelliger.
Heb je geen probleem met je gewicht, zoek dan (heel goed!) een teamsport: overal zijn volleybal/voetbal enz. hobbyclubs waar je voor weinig lid van kunt worden.

- Dwing jezelf je post open te maken, de deur open te doen, je telefoon op te pakken. De enige manier om daar overheen te komen is om het te doen. Of vraag een vriend(in) om het met je te doen!

- Antidepressiva en slaapmedicatie het schijnt soms te kunnen helpen maar op z'n best zie ik het als een klein faciliterend stapje naar genezing (met risico dat je afhankelijk wordt), op z'n slechtst als een nutteloos zoethoudertje. Elk van de andere dingen die hier staan zijn stuk voor stuk zinniger voor je genezing dan medicijnen.

- Zorg voor momenten van stilte, rust, tijd om alleen te zijn en na te denken. Als je gelovig bent kun je bidden. Maar waarom eigenlijk niet als je niet gelovig bent?
Maar los van religieus gedoe, heeft ieder mens momenten van bezinning nodig (en dat is wat anders dan piekeren.) ...ook dat helpt je beter worden.

- heb je een achterliggende administratie, ongeopende post, schulden, geldzorgen? Heel belangrijk om daar niet mee te blijven zitten. Zoek hulp, er is genoeg beschikbaar, bel een willekeurige maatschappelijk werk instantie en ze wijzen je de weg. Er zijn mensen die je dit soort dingen (die een niet te onderschatten zware last op je leggen) uit handen kunnen nemen of je er in elk geval bij kunnen helpen.

- Speel! een oud psychologisch adagium is dat een mens geestelijk gezond is als hij kan "spelen, werken en liefhebben". Dus als je niet meer depressief wilt zijn, ga dan (tegen je zin in) toch spelen! dat kan veel vormen hebben; teamspelen op het trapveldje, gezelschapsspellen aan de keukentafel, kussengevechten, vechten om een stok met de hond in het park enz.

- Ben je creatief? Schilder dan, en schrijf, en zing en dans, en als het even kan, doe dat niet alleen, maar deel het met anderen. Uit hierin je gevoel, blije dingen en rotgevoelens, daar kun je zoveel ont-depressief makende kracht uit halen.

- Leer, lees, studeer: alleen met boeken, of in de vorm van een cursus met anderen (nog beter) over een onderwerp waarin je geinteresseerd bent. Zo ontwikkel je je ook verder op intellectueel vlak en/of in praktische vaardigheden, en verlies je het gevoel dat je stilstaat.
Begin met die gitaarles waar je als kind van 12 over fantaseerde!

- Verzorg jezelf goed van dag tot dag. Douche elke dag, verschoon je beddegoed, was je kleren vaak en draag schone kleren. Verzorg je lichaam, draag een lekker geurtje. Als je jezelf niet dwingt tot dit niveau van zelfrespect, zul je je depressie niet kunnen overwinnen!
Hou ook je huis schoon, doe de afwas, geeft de planten water, veeg de vloer, maak de plee schoon...

Maar de belangrijkste basisvoorwaarde van alles is nog geloof
Als je nergens in gelooft, is het een verloren zaak en heeft het geen zin om eraan te beginnen.

Het hoeft niet veel te zijn, geen groot, religieus systeem oid. Het kan het kleinste sprankje hoop zijn dat je misschien toch een droom uit je kindertijd in vervulling kunt laten gaan, toch iets zult kunnen betekenen voor de mensen om je heen - zelf ben ik het leven van een oude Joodse rabbi, Yeshua, gaan bestuderen. Dat heeft me zo geinspireerd tot het WILLEN leven! In de christelijke wereld staat hij bekend als Jezus, maar die hele wereld en de bijbehorende religie en cultuur heb ik niks mee, ik zie het er helemaal los van. Maar ik las over zijn leven en de dingen die hij de mensen leerde, en vond hoop!


Dit zijn stuk voor stuk dingen die, als je depressief bent, tegennatuurlijk zijn, die je niet wilt, en die in het begin je eerder ROT zullen laten voelen in plaats van fijn. Maar je moet er doorheen. Het is de enige manier om je leven echt ten goede te veranderen. Als je jezelf er voor zet, en resoluut beslist dat je het aan de hand van deze aanwijzingen anders wilt gaan doen, geef jezelf dan iets meer dan een jaar en go for it. You can do it!

Dit is de neerslag van mijn eigen jarenlange verhaal waar ik eindelijk uit aan het komen ben.

Veel van de dingen die ik schrijf lijken misschien simpel, maar neem van mij aan: dit is het recept, en zo werkt het.
En bedenk je, ook voor "zelf-therapie" geldt: THERAPIE IS EEN KEUZE!

Het zou zo uit Reader's Digest o.i.d. kunnen komen. Heb je dit zelf geschreven?
Dat betekent overigens niet dat er helemaal geen goede suggesties in staan.

nee, haal het nou niet naar beneden! Reader's Digest is een kutblad!

Dit is het oprechte verhaal van een bevlogen ervaringsdeskundige (sprak hij, niet zonder enig gevoel voor drama)

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 20:16 schreef Leef het volgende:

Serotoninehuishouding.. het zal wel. Denk je dan echt dat dat het enige is?...

Migraine bestaan zeker dan ook niet en is een verzinsel

Ritme en regelmaat doet volgens mij al heel veel!!

Ga je leven eens bekijken van een andere kant... wat als...

Doe je ogen dicht, en kijk tegen je zelf aan, zie de problemen die er zijn, zijn het vrienden die je in de problemen helpen? of je werk... maak een lijst wat je moet doen, en vink dit netjes af, zoek structuur in je leven, ga bijv. elke ochtend om 7a 8 uur opstaan, en elke avond even laat naar bed, eet op de juiste tijdstippen, ga bij familie langs als ze jarig zijn bijv. vier je eigen verjaardag, durf dingen te veranderen die je nu verkeerd doet.

volgens mij heb jij een verkeerd beeld van wat 'praten' je op kan leveren.

praten met een specialist geeft je juist de tips waar je hier in het forum om vraagt... met het verschil dat je 'maatwerk' krijgt, en dus tips specifiek op jou van toepassing. OK specialisten kunnen ook fouten maken, maar dat die fokkers hier fouten maken om je te 'helpen'.. die kans is groter IMHO.

Psychologen in dit land zijn geen harry potter of zo.. zij zijn er juist op gericht om je de tips te geven die je hier blijkbaar vraagt.

uit ervaring kan ik zeggen dat ik blij ben in het verleden professionele hulp te heben gekregen, anders was hier niemand meer om te posten...simple as that.

En wat antidepressiva betreft: ik zag AD als oplossing, en wilde ook niet praten. AD werkt...het helpt kan ik zeggen, maar het is een drug.. je blijft er dus lang afhankelijk van. Je zult zelf moeten bepalen in hoeverre je hier noodzaak voor hebt. het kan een duwtje in de rug zijn, maar ook een 'life saver'... rest is on you.

quote:

Op vrijdag 20 juli 2007 10:35 schreef Leef het volgende:
nee, haal het nou niet naar beneden! Reader's Digest is een kutblad!

Dit is het oprechte verhaal van een bevlogen ervaringsdeskundige (sprak hij, niet zonder enig gevoel voor drama)

Knap van je.

Een goede vriendin van me heeft ook jaren aan de medicijnen gezeten. Op een gegeven moment zelfs lithium. AD werkten allemaal na verloop van tijd niet meer, waardoor zij wat die behandeling betreft kon worden gekwalificeerd als 'bijzonder geval'. Ze zaten zelfs te denken aan het toedienen van elektroschokken. En al die tijd begreep ik er weinig van. Als ik bij haar thuis was, zag ik één grote chaos. Ze sportte niet, wel begroef ze zichzelf in haar werk als 'vlucht'. Ik had het idee - ik ken haar al heel wat jaren - dat ze helemaal niet zo bijzonder was. Ja, een bijzonder mens natuurlijk, maar wat haar depressieve problemen betreft....

Het leek mij zo logisch. Begin bij het begin. Gooi de ramen open, maak je huis schoon, ga rennen, sta stil bij wat je werkelijk voelt i.p.v het steeds weg te drukken etc. Maar ik kreeg het idee - door alle ingewikkelde verhalen - dat ik het vast te simpel voorstelde. De ene therapie na de andere....niets hielp.

En nu...
Ze is van de medicijnen af, omdat ze het zélf dus ineens goed beu was. Haar psychiater heeft het afgeraden, maar ze heeft duidelijk gezegd dat het haar beslissing was en dat zij zijn mening niet langer op prijs stelde. Man, wat was ik trots. Een half jaar nu zonder medicijnen, veel sneller afgebouwd dan de planning was, m.b.v. het 'recept' zoals jij het ook weergaf en het gaat goed. .

quote:

Op zondag 22 juli 2007 00:00 schreef Toeps het volgende:
En wat hulp betreft, zoals hiervoor ook al gezegd: Die helpen je juist met dit soort tips, en analyseren wat er goed en fout ging. Je moet alleen niet afhankelijk willen worden van de hulpverlening, en je moet altijd beseffen dat je het zélf moet doen.

Maar daar zit nu juist ook een paradox.

Je gaat naar de hulpverlening vaak, omdat je er zelf echt niet meer uitkomt. Je bent al wanhopig, en dan hoop je dat zij de oplossing voor je hebben. Daarmee geef je in zekere zin dus je onafhankelijkheid een beetje op. Het is dan heel dubbel: enerzijds moet je je kwetsbaar maken voor behandeling, anderzijds moet je ook niet te afhankelijk worden. Voor veel patiënten met bijvoorbeeld een traumatische achtergrond zijn vertrouwen hebben en je kwetsbaarheid kunnen tonen issues die behandeld worden. Ik denk dat dit een val is voor veel mensen.

Ze gaan zich afhankelijk voelen, omdat het zelf niet kunnen oplossen van het probleem in eerste instantie de reden was om hulp te gaan zoeken. Als je dan vooral medicijnen krijgt en niet al te goede therapie daarnaast dan wordt het afhankelijkheidsprincipe vooral bevestigd.

imo gaat het erom dat je een gezonde hulpverlener-client werkrelatie aangaat.
Dat is in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van de hulpverlener, die immers moet weten hoe dit werkt en wat ie wel en niet moet doen.
Maar ook jij moet er je verantwoordelijkheid in nemen.
Als die relatie gevormd is, en er voldoende vertrouwen is in elkaar, kun je vervolgens stappen gaan zetten in therapie.

En ik onderschrijf dat dat vaak niet leuk is, en met veel boosheid, gekwetstheid, verdriet, schaamte, rouw enz. gepaard gaat.
Maar ook met gevoelens van trots, overwinning, opluchting, plezier om de veranderingen ten goede die je bij jezelf ziet, hernieuwde kracht!

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 23:18 schreef Leef het volgende:

[..]

lev betekent in deze context: de veronderstelling dat je zelf wat kunt!

waarom steeds met een v?

[edit]

quote:

Op zondag 22 juli 2007 21:36 schreef MahirBurekovic het volgende:

[..]

waarom steeds met een v?

Hij verwijst naar het joodse woord?

Zoek een GOEDE psycoloog. Ben in de jaren90 erg depressief geweest, ging naar het riagg met goedbedoelde adviezen, zoals op tyd opstaan, bewegen, wandelen, enz! maar daar kwam nix van;( Toen ging ik naar een psycholoog en die vertelde mij dat een depressie meestal te maken heeft met verdrongen kwaadheid, agressie. enz. en toen ging het na verloop van tyd een stuk beter, en nu sta ik wel op tyd op, en wandel ik;_))

Hey TS, hoe gaat het, ben je nog lekker bezig?

Hoi,
zelf ben ik geen voorstander van GGZ-hulp bij een depressie.

Psychiaters en psychologen halen vaak op een regressieve manier allerlei irrelevante informatie naarboven bij de patïent en weten dan vervolgens niet hoe ze dit moeten verwerken omdat ze daar de deskundigheid niet voor hebben.
Het werkelijke (onbewuste) probleem blijft vaak onderbelicht, onbehandeld en onverwerkt.

Daarnaast vertellen ze je dat je een "psychiatrische stoornis" zou hebben die echter NOOIT via een medische test aangetoond kan worden.
Het is dus alleen maar zo omdat de psychiater zegt dat het zo is, een theorie dus.
Medicatie heeft ook nog nooit haar nut bewezen over een langere termijn(vanaf 8 weken>).

Mijn conclusie is dat de boel vaak alleen maar gecompliceerder en groter in omvang word als de hulp van een psychiater of psycholoog word ingeroepen.

En als de "deskundige" het niet meer aankan zijn er nog maar twee mogelijkheden;
Verdoving en/of opname of er word zo iets geroepen van; Je moet het toch echt zelf doen hoor!

bronnen;

-Antidepressiva bij depressie: een kritische beschouwing, artikel 2002
http://www.geneesmiddelenbulletin.nl...iva.asp?size=K

-Placebo's en placebo-effecten
http://www.geneesmiddelen(...)1placebos.asp?size=K

-Informatie over de psychiatrie als pseudo-wetenschap en over het ontbreken van wetenschappelijk bewijs voor hun diagnoses en behandelingen.
http://www.ncrm.nl/pseudo%20wetenschap.pdf

-Verder alle statistieken die o.a. laten zien dat er meer dan 3 miljoen Nederlanders psychofarmaceutische middelen gebruiken(P.J.), 450 miljoen euro word omgezet(P.J.), 4 miljard euro subsidie richting de psychiatrie gaat(P.J.), waarschuwingen zijn afgegeven over o.a. suicidale bijwerkingen(CBG) enz enz.

En worden de geestelijke problemen opgelost?

Nee, integendeel!
Op dit moment word 1/6 deel van de wereldbevolking "psychisch ziek" genoemd(zonder bewijs), de bedoeling is echter om 1/4 deel "ziek" te gaan noemen!
Dan valt er nog meer te declareren en subsidie te verkrijgen.

In één woord, het is een commercieel bedrijf.

Ik heb na een jaar wikken en wegen toch maar besloten in deeltijdbehandeling te gaan omdat het me alleen met medicatie niet meer lukte. Ben toch wel een beetje trots op mezelf dat ik die keuze heb durven maken.

Tip: begin nooit iets met een psychiatrisch patient want het kost je eigen geestelijke gezondheid. Ik spreek helaas uit ervaring.

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 12:59 schreef astrada het volgende:
Hoi,
zelf ben ik geen voorstander van GGZ-hulp bij een depressie.

Psychiaters en psychologen halen vaak op een regressieve manier allerlei irrelevante informatie naarboven bij de patïent en weten dan vervolgens niet hoe ze dit moeten verwerken omdat ze daar de deskundigheid niet voor hebben.
Het werkelijke (onbewuste) probleem blijft vaak onderbelicht, onbehandeld en onverwerkt.

Daarnaast vertellen ze je dat je een "psychiatrische stoornis" zou hebben die echter NOOIT via een medische test aangetoond kan worden.
Het is dus alleen maar zo omdat de psychiater zegt dat het zo is, een theorie dus.
Medicatie heeft ook nog nooit haar nut bewezen over een langere termijn(vanaf 8 weken>).

Mijn conclusie is dat de boel vaak alleen maar gecompliceerder en groter in omvang word als de hulp van een psychiater of psycholoog word ingeroepen.

En als de "deskundige" het niet meer aankan zijn er nog maar twee mogelijkheden;
Verdoving en/of opname of er word zo iets geroepen van; Je moet het toch echt zelf doen hoor!

bronnen;

-Antidepressiva bij depressie: een kritische beschouwing, artikel 2002
http://www.geneesmiddelenbulletin.nl...iva.asp?size=K

-Placebo's en placebo-effecten
http://www.geneesmiddelen(...)1placebos.asp?size=K

-Informatie over de psychiatrie als pseudo-wetenschap en over het ontbreken van wetenschappelijk bewijs voor hun diagnoses en behandelingen.
http://www.ncrm.nl/pseudo%20wetenschap.pdf

-Verder alle statistieken die o.a. laten zien dat er meer dan 3 miljoen Nederlanders psychofarmaceutische middelen gebruiken(P.J.), 450 miljoen euro word omgezet(P.J.), 4 miljard euro subsidie richting de psychiatrie gaat(P.J.), waarschuwingen zijn afgegeven over o.a. suicidale bijwerkingen(CBG) enz enz.

En worden de geestelijke problemen opgelost?

Nee, integendeel!
Op dit moment word 1/6 deel van de wereldbevolking "psychisch ziek" genoemd(zonder bewijs), de bedoeling is echter om 1/4 deel "ziek" te gaan noemen!
Dan valt er nog meer te declareren en subsidie te verkrijgen.

In één woord, het is een commercieel bedrijf.

Gaat er in de gezondheidszorg (en bij de GGZ'en in het bijzonder) veel nog niet optimaal? Ja, absoluut.
Worden er fouten gemaakt? Zeker.
Is het een grote samenzwering om ons geld uit de zak te kloppen? Dag, geloofwaardigheid.

(Overigens is het lange termijn effect van bepaalde psychofarmaca onomstotelijk vastgesteld. Ik geloof best dat er ook zijn waarbij dat niet aangetoond is.)

ahhh daar is de scientology doos weer

Poweryoga

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2007 13:29 schreef Copycat het volgende:
Poweryoga

oops, wrong topic.

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2007 16:01 schreef zwaaibaai het volgende:

[..]

oops, wrong topic.

nee hoor, met poweryoga genees je nog de meest intense schizofrene psychose aanval...

it's all in the head you know

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2007 16:09 schreef Re het volgende:

nee hoor, met poweryoga genees je nog de meest intense schizofrene psychose aanval...

Silly me, dacht ik toch dat het over anti-depressie maatregelen ging. Maar het gaat blijkbaar over schizofrenie en psychoses. Dan kom je er inderdaad niet met je down looking dog .

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2007 13:23 schreef Re het volgende:
ahhh daar is de scientology doos weer

wie is er hier van "scientology"? serieus?

quote:

Op woensdag 1 augustus 2007 12:59 schreef astrada het volgende:
Hoi,
zelf ben ik geen voorstander van GGZ-hulp bij een depressie.

[words]

En het door jou voorgestelde alternatief is?

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2007 16:33 schreef Leef het volgende:

[..]

wie is er hier van "scientology"? serieus?

Scientology staat erom bekend dat ze erg fel zijn tegen de psychatrie.
Tot op het punt dat L. Ron Hubbard beweerde dat psychiaters de Holocaust veroorzaakt hebben. .

Edit.

[ Bericht 99% gewijzigd door #ANONIEM op 03-08-2007 18:33:53 ]

Edit.

[ Bericht 95% gewijzigd door #ANONIEM op 03-08-2007 18:34:15 ]

Jeetje we hebben serieus iemand hier op fok die van de Scientology "kerk" is wow lachen man.

ASTRADA FOR LIFE !!!!!!!!

Nou ja we hebben al holocaust ontkenners gehad en weet ik niet wat dus dit kan er ook nog wel bij

Bedenk je trouwens goed dat het van belang is dat je snel en grondig actie onderneemt tegen depressie.

Hoe langer je depressief bent, en hoe vaker je een depressieve periode gehad hebt, des te moeilijker wordt het om eruit te komen (hoewel het natuurlijk altijd wel mogelijk blijft!)
Dus het is zaak dat je zo gauw mogelijk, en zo keihard mogelijk jezelf aanpakt. Daarmee bespaar je jezelf een hoop moeite die je zou hebben als je lichaam/geest al "gewend is geraakt" aan depressie.

Depressie kan sluipenderwijs een deel worden van je persoonlijkheid en dat maakt het niet makkelijker om te bestrijden.

[ Bericht 11% gewijzigd door Leef op 12-08-2007 00:30:31 ]

Ik ben een ervaringsdeskundige. Na bijna 10 jaar aansukkelen en particuliere therapie ga ik eind van de maand beginnen in een psychotherapeutisch dagcentrum. En wat ze als eerste hebben gedaan is betere AD voor mij te zoeken.

goeie move!
welke als ik vragen mag?

Ik ben ooit gestart met Seroxat
Bij intake dagcentrum kreeg ik Wellbutrin voorgeschreven, helaas werkten die pillen bij mij juist tegenovergesteld (kreeg suicidale gedachtenen had last van duizeligheid)
Nu heb ik Cymbalta aangevuld met Seroquel (eigenlijk een anti-psychoticum) als rustgever/slaapmedicatie. Is nog aan het inwerken...dus weet nog niet zo goed hoe deze gaan. In ieder geval een stuk beter dan Wellbutrin. Je kaner geen conclusie uit trekken, medicijnen werken verschillend per persoon.

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 19:51 schreef Leef het volgende:

Antidepressiva, ik zeg het ronduit, zijn vaak niks meer dan een kut excuus van een patient om verder niks te hoeven ondernemen om zichzelf erbovenop te helpen, en een kut excuus voor een arts om te kunnen zeggen dat hij zijn patient "aan het behandelen is"
Kom op zeg, gasten, handen uit de mouwen en ga wat doen aan die rotziekte! Niks pilletje hier, pilletje daar!

AD heb je nodig om met therapie aan de gang te gaan. Juist de combi van medicijnen en therapie werkt, is gebleken.

quote:

Op woensdag 15 augustus 2007 22:53 schreef Leef het volgende:
goeie move!
welke als ik vragen mag?

ik bedoelde "welke kliniek ga je naartoe?"

Weet niet of dat relevant is om te weten welke "kliniek". Het is een therapeutisch dagcentrum in het zuiden van het land

Alhoewel ik het eens ben met de tips van Leef
vind ik niet dat medicatie zwak is bla bla
Zo heb ik zelf in mijn lange depressieve periodes eigenlijk ongelooflijk veel gepresteerd
(ja, dat is enigszins tegenstrijdig met de definitie van depressie, maar je hebt uiteraard verschillende gradaties.)
Er zijn best weken geweest dat ik inderdaad alleen verdoofd in bed lag.
Maar het overgrote deel van de tijd ben ik doorgegaan met sporten, heb de meest interessante banen gehad, was de beste in mijn studie, had genoeg vrienden et cetera. Maar ik voelde me verschrikkelijk klote en dacht elke dag op het station aan de trein op de verkeerde manier
Het is niet altijd een kwestie van onwil en luiheid!
Zelfmoord is een van de meest onnatuurlijke acties van de mens. Moet je maar eens proberen jezelf te verdrinken, daar is pas lef voor nodig...
Niet dat ik nou pleit voor zelfmoord, maar ik word wel moe van mensen die beweren dat depressie en zelfmoord makkelijke opties zijn voor mensen die geen zin hebben om zich beter te voelen.

Overigens zou ik als tip aan ts willen geven, dat je jezelf moet dwingen anders te denken.
Vind een motto, een levensles, iets wat iemand je ooit heeft verteld, iets dat je hoop geeft. Vind dat positieve gevoel.
En zodra je dus gaat denken van ik ben waardeloos, deze dag was klote bla bla. DWING jezelf aan dat positieve te denken. DWING jezelf een positieve dagdroom te creeeren.
Ik besef me terdege dat dit niet altijd lukt, niet altijd kan. Maar op de momenten dat je net niet helemaal op de bodem van het dal zit, kun je dit wel gebruiken om weer net ietsje omhoog te klimmen. Want elk moment dat je je net iets beter hebt gevoeld, zal ook weer positief zijn voor de toekomst. En ja je zal weer terugvallen, maar omdat je weet dat je ooit naar boven bent geklommen, is het makkelijker om dat opnieuw te doen.

Overigens Leef, schrijf aub lef met een f ipv een v. Gebruik een woordenboek als je niet weet hoe je moet schrijven

lev

LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV LEV

zo. steek je woordenboek maar daar waar de zon niet schijnt

Pillen helpen ook heel goed

Hoe is het met zoekhetuit, en met de anderen?