Fok! Dieetclub deel 177 (Hoe is het met Octopussy? :) )

Octo, die spuitjes hoeven geen pijn te doen hoor!

Ik had soms dat op een bepaalde plek in je buik je het meteen voelde, dan gewoon een ander stukje pakken, want het kan echt gevoelloos!

En dat huilen herken ik maar al te goed, die emoties zul je nog wel vaker tegenkomen.
En inderdaad, op vaste tijden eten.

Boodschappen doen is alleen maar goed, want dat betekent ook buitenlucht. Maar pas wel op dat je niet halverwege de winkel niet meer verder kan, want dan is het weer niet goed

Hebben ze je dat niet voorgedaan in het ziekenhuis? Ik heb ze in het ziekenhuis ook zelf moeten zetten behalve de dag op de ic dan.

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 18:10 schreef -Bubseltje- het volgende:
Hebben ze je dat niet voorgedaan in het ziekenhuis? Ik heb ze in het ziekenhuis ook zelf moeten zetten behalve de dag op de ic dan.

Ja, dat zei ik ook al tegen haar. Echjt onvoorstelbaar dat ze het niet rustig voordoen en het je daarna zelf laten doen. Je kan niet verwachten van patiënten dat ze 'zomaar eventjes' weten om te gaan met dit soort dingen.

Bij ons deden ze het inderdaad ook voor. We moesten het niet zelf doen, maar ik had heel andere spuitjes hier in NL gekregen dan dat we in het ziekenhuis hadden

Die tranen dat zijn pure hormonen Reken maar dat je hormoonhuishouding redelijk van slag raakt de eerste tijd

En ik heb gewoon de thuiszorg laten prikken

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 18:50 schreef Rewimo het volgende:
Die tranen dat zijn pure hormonen Reken maar dat je hormoonhuishouding redelijk van slag raakt de eerste tijd

Ik hoop voor je dat je seksdrive niet verdwijnt Die kan na bijna twee jaar nog steeds ergens ver weg met de eerste kilo's kwijtgeraakt zijn

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 18:51 schreef Rewimo het volgende:
En ik heb gewoon de thuiszorg laten prikken

schijterd!

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 18:52 schreef Troel het volgende:
schijterd!

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 18:53 schreef Rewimo het volgende:

[..]

Oja, octo, heb je al een brise one-touch gehaald? Heb je al standaard lucifers in je handtas? Oust luchtverfrisser?

Zo niet: op het boodschappenlijstje!

lucifers?

Ik ben vol geschminkt, en herken mezelf bijna niet terug..

zometeen op de skates, eens zien hoe raar we aangekeken worden....

Lucifers maskeren heel veel geur als je er eentje afstrijkt

Foto, teigan!!

foto's komen vanavond of morgen wel..

Troel, het prikje deed ook geen pijn. Ik had mezelf nog nooit geprikt, dus het was gewoon een beetje spannend.

Theoretisch zou ik lang niet zo erg moeten 'geuren' als jullie, maar aangezien ik toch al praktisch altijd diaree al door mijn ibs dus de luchtverfrisser staat al in het toilet. Overigens las ik in het operatieverslag dat ik veel verklevingen had Misschien dat mijn ibs nu wat verbeterd (ik heb al 2 keer een grote boodschap gedaan trouwens )

Ik had dus om 18.00 3 kleine prakjes gemaakt (grote van een ijsbolletje), 1 van zalmprut met wat kruidenkaas, 1 van aardappelpuree en 1 van erwtjes.

Ik had een paar hapjes van elk genomen en werd me toch een partij moe. Heb mijn eten niet opgegeten en ben direct gaan liggen. Kan geen dumping zijn, want dat kan niet zo snel na de eerste hapjes. Ik denk dat ik gewoon even mijn grens bereikt had. Ik heb geslapen en ben net weer wakker. Meteen dus maar weer wat eten.

Heb je in het verslag terug kunnen vinden hoe groot je maag nu is? Dat is heel handig om te weten

Ik geloof dat wij de eerste dagen blij waren als we een hap op drie opkonden, maar het kan zijn dat jouw maag nog een stuk groter is. Je kan er dan gewoon rekening meehouden, de eerste tijd is het heel moeilijk inschatten hoe groot je maag is.

Hm nou, ik wil je niet ontmoedigen maar het kan toch wel een dumping zijn... Ik raad je aan om onze topics eens terug te lezen hoe wij aten na de operatie. Eten ter grootte van 3 ijsbolletjes is echt veel te veel in het begin.

[ Bericht 49% gewijzigd door Rewimo op 13-07-2007 22:19:01 ]

Octo, heb je trouwens een lijst meegekregen van dingen die je wel en niet mag eten? Peulvruchten en erwten enzo stonden volgens mij bij ons op de "eerstzeswekenniet-lijst", waarom weet ik niet meer precies...

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 22:24 schreef Troel het volgende:
Octo, heb je trouwens een lijst meegekregen van dingen die je wel en niet mag eten? Peulvruchten en erwten enzo stonden volgens mij bij ons op de "eerstzeswekenniet-lijst", waarom weet ik niet meer precies...

Volgens het boekje wat ik heb meegekregen mag ik ze wel, mits goed gepureerd.

Rewimo, ik was niet eens van plan om 3 ijsbolletjes aan eten op te eten Dit was gewoon even makkelijk voor de bereiding. Ik kreeg in het ziekenhuis gisteren trouwens ook 3 van zulke bolletjes en ik heb de helft daarvan opgegeten.
Hoe groot mijn pouch is moet ik even nazoeken, maar ws een stuk kleiner dan jullie maag postop. De dames bij mij in de kamer hadden een McLean operatie ondergaan en ik was echt verbaasd hoe snel en makkelijk zij konden eten. Ik deed ongeveer 30 minuten over een klein bakje yoghurt

oja, ik heb net een geroosterde witte boterham gegeten (nouja, vermalen) met wat smeerkaas. Was lekker, maar ik snap nu waarom het brood niet vers mag zijn Het is niet goed te vermalen, het wordt een deegje.

Wij hadden meen ik een maag van 300cc na de operatie.

zo, lekker geskate, maar het was wel benauwd hoor..

Foto is hier te vinden!

Groningen stad #103 Waar we rustig doorposten

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 22:24 schreef Troel het volgende:
Octo, heb je trouwens een lijst meegekregen van dingen die je wel en niet mag eten? Peulvruchten en erwten enzo stonden volgens mij bij ons op de "eerstzeswekenniet-lijst", waarom weet ik niet meer precies...

Ik mocht in weze alles eten behalve vers brood. Gewoon proberen wat gaat en wat niet.

Hoe groot mijn pouch is weet ik niet in het begin een koffiekopje toch ongeveer
Jullie maag is zoiezo groter dan die van ons zie ik wij hebben 1/6 ongeveer en jullie de helft toch?

Waarschuwing: *zeer* uitgebreid verslag over mijn week! Neem wat te drinken, adem eens diep in en uit en lees je suf.

Maandagochtend 9 juli:
Om een uur of 9 zaten we dan te wachten in de kamer in het ziekenhuis in Brugge. Niemand kon vertellen hoe laat ik opgehaald zou worden en ik had best honger. Ik was immers nuchter vanaf 19.00 de dag ervoor en had niet geslapen die nacht. De anesthesist kwam na een halfuur al en niet lang daarna werd ik opgehaald. Hup, mooie kousen aan tegen trombose en een schattig schort waar mijn achterkant erg goed in display was. Ik mocht in een zaaltje overstappen op het operatiebed en moest even wachten.
Even daarna mocht ik door naar de voorbereidingskamer. De deuren zagen eruit alsof er een nucleaire bom achter zat
De zenuwen vielen reuze mee. Zeker na het pilletje wat ik kreeg
Er werd een infuus aangelegd en de anesthesist gaf nog een tip om de littekens te behandelen (vettig houden met nivea creme als de wonden dicht zijn). De hechtingen werden onderhuids gedaan, dus als het goed is heb ik straks geen hekjes in mijn buik staan
Ik kon door een raampje de hoofden van de chirurgen zien die bezig waren met een andere patient. Na een klein halfuur kwam dr. Dillemans naar buiten en gaf me een aai en een bemoedigend woord. Er waren Nederlandse artsen aanwezig om mee te kijken werd vermeld. Ik mompelde nog wat over dat ze best een lesje konden gebruiken van dr. D. Toen kwam het kapje en was ik weg....

Ik werd wakker in een staat die ik niet had verwacht. Verschrikkelijk veel pijn (en ik ben geen mietje). Ik heb gehuild en geschreeuwd en om hulp geroepen. Reactie van een verpleger: of ik even stil wilde zijn
Dacht het niet. Dus ik nog harder huilen. Eindelijk een prikje en ik werd weer wakker in mijn kamer.
De rest van de dag voornamelijk buiten bewustzijn doorgebracht, evenals mijn 2 kamergenotes die er bijkwamen (allebei McLeans gehad).
De nacht was lang en pijnlijk. Mijn buik deed erg veel pijn en het gas (wat ze in je buik pompen om ruimte te maken) stak tegen mijn middenrif en in mijn schouder. De nachtzuster gaf na aandringen toch een morfineprikje want ik was een beetje op mijn einde. We kregen elke 6 uur een flesje paracetamol aan het infuus hangen bij wijze van pijnstilling, maar het deed eigenlijk niets
Had liever een pijnpompje gehad met morfine, maar dat kon blijkbaar niet. Had iets met de darmwerking te maken werd me verteld (ik had liever geen darmwerking dan de pijn die ik had).
Ik heb midden in de nacht zelfs nog een halfuurtje op de gang gestaan (staan deed bijna geen pijn!) omdat ik liggend niet kon slapen van de pijn.

Dinsdagochtend om 5.00 bruut wakker gemaakt om bloeddruk te meten en trombosespuitje te krijgen. Daarna weer even geslapen. Ik kon eigenlijk niets dan liggen omdat zitten te veel pijn deed. Toen Stefan kwam moest ik nodig plassen. De bedpan vind ik verschrikkelijk, dus ik heb me met hulp van stefan naar de wc gesleept. Wat een opluchting Dat hebben we nog een stuk of 4 keer gedaan die dag
Ik ben al met al behoorlijk vaak naar de wc geweest. De infuuszakjes bleven maar komen.
Na een inspanning liep het bloed een paar keer mijn infuusslangetjes in, waar het stolde en de boel verstopte. De ader in mijn hand moest dan doorgespoten worden (geen lekker gevoel, en ik voel de ader nu pijn doen). De assistent van dr. Dillemans kwam nog even langs om te kijken hoe het ging. Ik heb geen (leuke) broeders gezien, maar hij maakte het weer goed ( ).
Mijn ouders kwamen 's avonds nog even langs. Niet leuk voor ze om te zien dat ik veel pijn had, maar ze waren natuurlijk erg blij dat alles wel goed gegaan was. Ze hadden een hotelletje in Brugge en namen Stefan 's avonds mee uit eten (om 22.00 's avonds nog ). Stefan sliep overigens in een passantenoord wat dicht bij het ziekenhuis ligt, en wordt gerunt door nonnetjes van het naastliggende klooster. Dat hij onder de pannen was, was voor mij ook een fijn idee. Die dag was er nog een russisch vrouwtje in de kamer erbij gekomen. Ze had een neusoperatie gehad en wilde graag de ramen en deuren dicht hebben, terwijl wij het allemaal snikheet hadden. Mijn ene kamergenootje was een Britse meid van mijn leeftijd die zelf verpleegster was. Ze zei tegen ons niet zoveel, maar als haar moeder er was veranderde ze in een regelrechte chatterbox De andere kamergenote was een vlaamse moeder (ik schat rond de 50), die ik overigens helemaal niet zo dik vond. Met haar heb ik nog wel een aantal keer gebabbeld.
Na vertrek van het bezoek een slaappilletje gevraagd en gekregen, en met behulp van de nachtzuster (echt een lief vrouwtje) nog even naar de wc geweest. Ze zei dat ik vanaf toen wel alleen mocht gaan. Goed geslapen, nog een paar keer naar de wc geweest.

Woensdagochtend heb ik me met een beetje hulp gewassen. Mijn torso was kinky roze gekleurd van het ontsmettingsmiddel bij de operatie Daarna kreeg ik een glaasje water. Het eerste wat ik mocht nuttigen na 2 dagen Ging goed met kleine slokjes.
Ik was ondertussen al lekker mobiel. Vaak stukjes gewandeld over de gang. Dat deed me goed. De dietiste kwam langs en we kregen een boekje met eetadvies en ze gaf nog instructies mee.
Dr. Dillemans kwam nog langs om te vragen hoe het ging. Toen hij merkte dat ik toch nog veel pijn had en daardoor niet diep kon inademen was hij volgens mij een beetje verbaasd. Hij maakt nog een grapje over dat Nederlanders normaal gesproken het minst klagen en Britten het meest. En bedankt he?
Hij drukte nog even op mijn buik en toen hij bij de drain drukte kromp ik ineen. Die mocht er gelijk uit!
De drain werd er uit gehaald en ik was gelijk van 90% van de pijn af Zelfs het gas leek ineens weg te borrelen naar beneden. Godzijdank. Nu kon ik eindelijk rechtop zitten en een beetje lezen enzo.
Bij het wassen mocht het infuus er ook gelijk uit Echt een hele bevrijding.
De russische vrouw ging weer weg.
Stefan en mijn ouders kwamen weer op bezoek en 's middags kwam dan het eerste yoghurtje Omdat het koud was deed het pijn aan mijn maagje. Ik heb de yoghurt later nog half op gekregen in ongeveer een halfuur. We kregen ook nog een fles bronwater. 's avonds een film gekeken over een meisje met anorexia die naar een kliniek ging die 'a new life' oid heette. Toepasselijk, want wij beginnen ook een nieuw leven, eentje zonder obesitas. Daarna met een slaappilletje echt als een roosje geslapen

Donderdagochtend kregen we een ontbijtje. Een beschuitje, wat jam, koffie en melk en een yoghurtje. Ik besloot om eerst de melk en de koffie te drinken en een halfuur daarna te beginnen met eten. Dat is bij een Gastric bypass noodzakelijk omdat je je eten anders direct door de pouch je darmen inspoelt. Na 15 minuten kwam er een vrouwtje de boel afruimen Ik gaf aan dat ik ik mijn beschuitje nog wel wilde gaan eten, dus die kreeg ik terug met de jam. Mijn vlaamse kamergenote zat even op de wc, en bij haar werd ook afgeruimd. Ik protesteerde en zij riep vanaf de wc dat ze nog haar koffie wilde. Het kopje bleef staan en het kannetje (met de koffie) werd gewoon meegenomen
We klaagden daarover bij een andere verpleegster en een halfuur later kwam het afruimvrouwtje weer binnen lopen met een sjachrijnige smoel om te vragen wat er mis was. We legden haar uit dat we erg langzaam moeten eten en dat er niet zo snel al afgeruimd moest worden. Ze begreep het geloof ik niet helemaal.
Nouja ik begon aan mijn beschuitje. Eerste hapje, niet goed gekauwd en mijn maagje was het er niet mee eens. Ik kreeg een flinke kramp en ik heb zo ongeveer een halve liter speeksel in een bakje gekwijld. Daarna heb ik bijna alle jam van het beschuitje afgeschraapt (jam zat vol met suiker) en langzaam opgepuizeld. Dat ging goed. Tot een halfuurtje na het beschuitje...
Ik had me net gewassen en ik kreeg het ineens benauwd, heel erg warm en dizzy. Een kleine dumping dus waarschijnlijk. Zou dat echt door dat minibeetje jam op het beschuit komen?
Na een uurtje liggen ging het wel weer.
Rond het middaguur kregen we weer eten Een bolletje aardappelpuree, een bolletje spinazieprut en een bolletje vlees/vis prut. Ik heb de helft ongeveer opgekregen, en het was best lekker
Het bakje vla wat erbij zat heb ik maar aan stefan gegeven want dat zat ook al weer vol met suiker. Snappen ze nou echt niet dat GBP patienten geen suiker mogen hebben? En dat terwijl er zoveel gbp patienten zijn daar!

De assistent van dr. D kwam nog even langs voor de laatste instructies (na 10 dagen bij de huisarts wondjes controleren, na 6 weken controle bij dr. D). Niet lang daarna kregen we papieren mee en mochten we naar huis Het operatieverslag wat bedoeld is voor mijn huisarts heb ik in de auto nog gelezen. Ik had schijnbaar veel verklevingen. Er werd door de anesthesist van te voren verteld dat mijn bloed (was in januari geprikt) goed was , maar in het rapport zie ik staan dat ik een gestoorde cholesterol had van 222 mg/dl en een verhoogde glycemie van 130 mg/dl had
Mijn bloeddruk was in het ziekenhuis trouwens steeds wel goed (12 boven 7 ).

Donderdagmiddag lekker thuis een beetje bijgelezen op internet en 's nachts een beetje onrustig geslapen in mijn eigen bed omdat ik bang was dat er een arm van stefan of een kat op mijn buik terecht kwam. Nu gaat het weer lekker en ik voel me steeds beter Ik ben trouwens sinds zondagavond 4 kilo kwijt

zo, en nu even wat drinken

quote:

Op vrijdag 13 juli 2007 23:02 schreef Rewimo het volgende:
Wij hadden meen ik een maag van 300cc na de operatie.

het staat niet in mijn operatieverslag, maar op internet lees ik dat een pouch van een gbp ongeveer 30 cc is.