OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Samen met je partner één weg kiezen in de doolhof van mogelijkheden binnen de opvoeding van een kind. Best lastig soms om het met elkaar eens te zijn, om aan te voelen waarom de ander het zó doet en daar dan ook achter te staan.
Volgens mij is het voor veel ouders in meer of mindere mate moeilijk om elkaar steeds te volgen in beslissingen. En toch stellen we ons dat wel als doel, terecht denk ik.
Misschien is het fijn elkaar hier soms even te ondersteunen als je je partner helemaal niet begrijpt? Om elkaar bijvoorbeeld eens een tip te geven in het loslaten van het idee dat het moet zoals je zelf denkt. Om van elkaar te zien hoe anderen conflicten oplossen over de opvoeding. Of gewoon om even te spuien.
Sorry, ik heb nu niet meteen een voorbeeld of vraag, maar miste wel ineens zo'n topic.
Volgens mij is het voor veel ouders in meer of mindere mate moeilijk om elkaar steeds te volgen in beslissingen. En toch stellen we ons dat wel als doel, terecht denk ik.
Misschien is het fijn elkaar hier soms even te ondersteunen als je je partner helemaal niet begrijpt? Om elkaar bijvoorbeeld eens een tip te geven in het loslaten van het idee dat het moet zoals je zelf denkt. Om van elkaar te zien hoe anderen conflicten oplossen over de opvoeding. Of gewoon om even te spuien.
Om elkaar bijvoorbeeld eens een tip te geven in het loslaten van het idee dat het moet zoals je zelf denkt. Om van elkaar te zien hoe anderen conflicten oplossen over de opvoeding. Of gewoon om even te spuien. Sorry, ik heb nu niet meteen een voorbeeld of vraag, maar miste wel ineens zo'n topic.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
gebeurt dat niet al in de desbetreffende topics ( babietjes/dreumes/peuter/kleuter-puber )? en hoe gata het met de moe ders?
Engaging Infinite Improbability Drive..
Nee.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
quote:Op dinsdag 10 juli 2007 19:41 schreef Sugar het volgende:
Nee.
Hier had uw advertentie kunnen staan :P
quote:Op dinsdag 10 juli 2007 19:41 schreef Sugar het volgende:
Nee.
Het is vooral 'fijn' als je zelf de hele dag met de kinderen zit en op bepaalde dingen nee gezegd hebt en komt thuis en zegt zonder overleg ja
komt thuis en zegt zonder overleg ja 
Je zou er haast een boek over schrijven!
Wij zijn het meestal wel eens gelukkig en anders worden we het bijna altijd eens, al blijven er soms dingetjes die ik anders aan zou pakken dan hij. Dat zal altijd wel blijven. Hij had bijvoorbeeld een tijdje de tik om tijdens het eten 'spetters' te maken (tong uitsteken en dan blazen). Anna vond dat prachtig natuurlijk en ging dat nadoen. Niet zo handig met een mond vol rijst. Ze hebben het nu beide afgeleerd.
Het lijkt me wel ontzettend lastig als je het echt, echt niet eens bent. Vooral omdat je allebei toch wilt wat je het beste lijkt voor je kind. En om ervoor te zorgen dat kind het niet meer natuurlijk, anders is het wel erg aantrekkelijk om van het meningsverschil te profiteren.
Ze hebben het nu beide afgeleerd. 
Het lijkt me wel ontzettend lastig als je het echt, echt niet eens bent. Vooral omdat je allebei toch wilt wat je het beste lijkt voor je kind. En om ervoor te zorgen dat kind het niet meer natuurlijk, anders is het wel erg aantrekkelijk om van het meningsverschil te profiteren.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Dat is een van de dingen die bij ons wel heel goed gaan, we hebben allebei aan een woord of blik van de ander genoeg om te begrijpen dat er al iets is toegezegd/verboden. En tja, de ander legt zich dan neer ook al is hij het niet eens (dat kan dan later besproken worden voor de volgende keer). We doen veel een beetje rommelig qua opvoeding, maar daarin zijn we heel consequent.
Wat ik heel belangrijk vind bij wat oudere kinderen (zeker rond de puberteit) is dat je niet met z'n tweeën een kind de les gaat lezen, anders krijgt ie zo'n tribunaal over zich heen. Wij hebben op een gegeven moment ingesteld dat als de één een standje gaf, dat de ander zich er dan in principe niet mee bemoeide. Meeluisteren etc mocht wel, maar gewoon je mond houden en niet gaan zitten aanvullen. Vanaf dat moment kwam het ook veel beter over als ie eens ernstig toegesproken moest worden.
Wat ik heel belangrijk vind bij wat oudere kinderen (zeker rond de puberteit) is dat je niet met z'n tweeën een kind de les gaat lezen, anders krijgt ie zo'n tribunaal over zich heen. Wij hebben op een gegeven moment ingesteld dat als de één een standje gaf, dat de ander zich er dan in principe niet mee bemoeide. Meeluisteren etc mocht wel, maar gewoon je mond houden en niet gaan zitten aanvullen. Vanaf dat moment kwam het ook veel beter over als ie eens ernstig toegesproken moest worden.
mooi he, alles
Oeh... samen het eens zijn.
De grote lijnen vind ik eigenlijk wel het gemakkelijkste. Maar vooral de details of die beslissingen op het moment zelf.
Wel of geen ijsje, nu naar bed of over tien minuten, wel of niet .....
Hier helpt het om op die momenten:
-In het engels te overleggen zodat het kleine potje met ENORME oren niet alles meekrijgt
-Degene die inzet het ook afmaakt. Als in: vindt papa het ene en is Jonne daarom boos, dan kan hij het niet bij mij goedmaken of uitpraten. Papa is degene die dan ook de boel afmaakt (of mama wanneer het daar begonnen is.) Ook met discipline, geen twee grote mensen die samen het kind overtuigen. Ik trek me dan bv. bewust even terug. Een 'groot mens' is dan meer dan genoeg.
De grote lijnen vind ik eigenlijk wel het gemakkelijkste. Maar vooral de details of die beslissingen op het moment zelf.
Wel of geen ijsje, nu naar bed of over tien minuten, wel of niet .....
Hier helpt het om op die momenten:
-In het engels te overleggen zodat het kleine potje met ENORME oren niet alles meekrijgt
-Degene die inzet het ook afmaakt. Als in: vindt papa het ene en is Jonne daarom boos, dan kan hij het niet bij mij goedmaken of uitpraten. Papa is degene die dan ook de boel afmaakt (of mama wanneer het daar begonnen is.) Ook met discipline, geen twee grote mensen die samen het kind overtuigen. Ik trek me dan bv. bewust even terug. Een 'groot mens' is dan meer dan genoeg.
wanneer het daar begonnen is.) Ook met discipline, geen twee grote mensen die samen het kind overtuigen. Ik trek me dan bv. bewust even terug. Een 'groot mens' is dan meer dan genoeg.
he, goed topic! Fijn ook dat niet álles gecentraliseerd is
Wij zijn het gelukkig tot nu toe in alles wel eens en anders denk ik dat ik een partner heb die nogal de neiging heeft om meer te vertrouwen op mijn mening als het gaat om kinderen dan de zijne.
Prettig, soms. Maar ook wel lastig want echt goed discussieren over opvoeding en eventuele verschillen is er dus (nog) niet bij.
Maar dat zal vast wel komen als er meer op te voeden is.
Wij zijn het gelukkig tot nu toe in alles wel eens en anders denk ik dat ik een partner heb die nogal de neiging heeft om meer te vertrouwen op mijn mening als het gaat om kinderen dan de zijne.
Prettig, soms. Maar ook wel lastig want echt goed discussieren over opvoeding en eventuele verschillen is er dus (nog) niet bij.
Maar dat zal vast wel komen als er meer op te voeden is.
Moussy, dat zijn inderdaad erge dingen, ja.
Ik vind het lastig als S heel anders reageert dan ik, bijvoorbeeld op dwarsigheid van Maria. Veel bozer en strenger. Dan is mijn ervaring dat ze heel snel weer makkelijker is als ik luchtig reageer, terwijl ze juist helemaal in haar boze bui opgaat als hij veel strenger reageert. (Maar ja, misschien heeft ze het ook wel nodig om even heel boos te zijn, dus is mijn reactie niet eens beter?)
In elk geval is het gek om te zien of horen dat je partner anders reageert soms dan wat je eigen impuls is. En het is al helemaal moeilijk om dan niet direct een "nou nou!" te laten ontglippen.
Gelukkig gaat het inderdaad om de kleine dingetjes, niet om de grote thema's.
Ik vind het lastig als S heel anders reageert dan ik, bijvoorbeeld op dwarsigheid van Maria. Veel bozer en strenger. Dan is mijn ervaring dat ze heel snel weer makkelijker is als ik luchtig reageer, terwijl ze juist helemaal in haar boze bui opgaat als hij veel strenger reageert. (Maar ja, misschien heeft ze het ook wel nodig om even heel boos te zijn, dus is mijn reactie niet eens beter?)
In elk geval is het gek om te zien of horen dat je partner anders reageert soms dan wat je eigen impuls is. En het is al helemaal moeilijk om dan niet direct een "nou nou!" te laten ontglippen.
Gelukkig gaat het inderdaad om de kleine dingetjes, niet om de grote thema's.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Owlet, ik vind dat dat idd vanzelf komt. Er komen steeds meer issues die gaan spelen.
Hier: overbezorgdheid volgens kozakkenman, geruststellende betrokkenheid volgens mijzelf.
Te nonchalant qua 'in de smiezen houden' volgens mij, 'loslaten' volgens kozakkenman.
Vaak doen we hier ook wel wat Phileine zegt. Achteraf napraten en tijdens toch maar (soms ongewild) volgen.
En soms ook toch maar luisteren naar je partner. Want ook daar zijn best goede ideeen bij.
Plus dat het ook helpt om het te zien in het licht van je eigen opvoeding of die van mijn partner. Want dat maakt dat ik soms dingen wat beter kan plaatsen. (en hij ook )
Hier: overbezorgdheid volgens kozakkenman, geruststellende betrokkenheid volgens mijzelf.
Te nonchalant qua 'in de smiezen houden' volgens mij, 'loslaten' volgens kozakkenman.
Vaak doen we hier ook wel wat Phileine zegt. Achteraf napraten en tijdens toch maar (soms ongewild) volgen.
En soms ook toch maar luisteren naar je partner. Want ook daar zijn best goede ideeen bij.
Plus dat het ook helpt om het te zien in het licht van je eigen opvoeding of die van mijn partner. Want dat maakt dat ik soms dingen wat beter kan plaatsen. (en hij ook )
Wie was dat nou toch een tijdje terug die hier (weet niet meer welk topic) even stoom af kwam blazen omdat haar man/vriend haar even compleet ondermijnde waar de buurman bij was? Ging over kamers opruimen oid.
Goed topic!
Wie was dat nou toch een tijdje terug die hier (weet niet meer welk topic) even stoom af kwam blazen omdat haar man/vriend haar even compleet ondermijnde waar de buurman bij was? Ging over kamers opruimen oid. Goed topic!
***
Wij denken in grote lijnen er wel hetzelfde over, we praten er dan ook heel veel over. Of we dingen bij moeten stellen en hoe het nu gaat bijvoorbeeld. Wel is L. wat strenger dan ik, is ook wel een beetje man-eigen denk ik soms.
In ieder geval, echt grote discussies zijn er hier over nog niet geweest.
In ieder geval, echt grote discussies zijn er hier over nog niet geweest.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Livelink.quote:Op dinsdag 10 juli 2007 20:30 schreef Brighteyes het volgende:
Wie was dat nou toch een tijdje terug die hier (weet niet meer welk topic) even stoom af kwam blazen omdat haar man/vriend haar even compleet ondermijnde waar de buurman bij was? Ging over kamers opruimen oid.
Goed topic!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ja, toch wel he? Ik twijfelde of zij het was idd.
Ik heb trouwens tijdens onze vakantie meerder malen kunnen aanschouwen hoe een van de stellen die mee waren hier dus vreselijk veel problemen mee hebben. Zij schoffelde zijn beslissingen regelmatig onderuit en hij werd daar weer boos om (terecht). Het was soms echt genant.
Gelukkig bleek het voor een deel 'hoog-nodig-toe-aan-vakantie-stress' want na een paar dagen ging het wel beter...
Ik heb trouwens tijdens onze vakantie meerder malen kunnen aanschouwen hoe een van de stellen die mee waren hier dus vreselijk veel problemen mee hebben. Zij schoffelde zijn beslissingen regelmatig onderuit en hij werd daar weer boos om (terecht). Het was soms echt genant.
Gelukkig bleek het voor een deel 'hoog-nodig-toe-aan-vakantie-stress' want na een paar dagen ging het wel beter...
***
Even gequote uit het stoomafblaastopic (hopelijk geen probleem voor Livelink):
quote:Op zondag 13 mei 2007 22:00 schreef livelink het volgende:
Waarom laten mijn kinderen zich altijd van hun allerslechtste kant zien als er bezoek is?
Vanavond na het eten hadden de kinderen zin om nog buiten te spelen. Ze wilden voetballen en wij gingen lekker mee voetballen. Het was zo leuk dat we de tijd een beetje vergaten en om 20.00 gingen we weer naar binnen. Mijn vriend vroeg een buurman om nog even bij ons iets te komen drinken en ik wou de kinderen meteen naar bed brengen. Zegt mijn vriend doodleuk dat ze eerst op moeten ruimen. In het kader van het consequent zijn en elkaar niet afvallen had ik dus geen enkele keus meer en moest mee in het opruimverhaal terwijl ik ze het liefst meteen naar bed had gebracht.
Opruimen is hier nog steeds een heel moeizaam verhaal, dus de kinderen weigerden en gingen moeilijk doen. Mijn vriend die de bom had gedropt was inmiddels vrolijk met de buurman aan het praten en liet het verder maar aan mij over
Dus ik werd weer boos op mijn vriend en Job plaste in alle consternatie ook nog even vrolijk in zijn broek.
Om 20.30 waren de kinderen en ik bijna in tranen en was er toch wel een gedeelte opgeruimd. Dus ik vond het best en wilde de kinderen eindelijk naar bed brengen toen mijn vriend vrolijk zei dat nog niet alles opgeruimd was. Ik ontplofte vervolgens en de buurman besloot t wijselijk maar naar huis te gaan.
En nu voel ik me dus hardstikke rot. Ik ben boos op mijn vriend, boos op de kinderen en boos op mezelf.
Ik vind dat opvoeden echt niet leuk! Ik ben er ook echt het type niet voor. Ik wil helemaal geen consequente moeder zijn. Ik vind het heerlijk om lekker inconsequent te zijn. Ik vind opruimen helemaal niet belangrijk. Ik vond opruimen vroeger ook altijd vreselijk en ik voel helemaal met de kinderen mee op dat punt.
En het is al erg genoeg dat ik zelf wel weet dat ik niet zo goed ben in opvoeden, maar voel me ook nog eens extra rot als buitenstaanders me ook zo zien modderen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
*Proest*quote:Op dinsdag 10 juli 2007 19:41 schreef Sugar het volgende:
Nee.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Wij zijn het over de grote dingen wel eens, gelukkig.
Maar de details leveren soms echt fikse discussies op.
Zo ben ik best een betweter maar tevens verdiep ik me ook echt in allerlei zaken (voeding, inentingen, veiligheid etc). J doet dat helemaal niet en leunt dus best vaak op mijn mening/kennis. Maar als ik dan eens eigenhandig een beslissing neem zijn de rapen gaar! Dat is soms/vaak erg lastig.
We hebben eens een behoorlijke discussie gehad over bijvoeding. Ik ging ervan uit dat Thies gewoon lekker versgemaakt zou gaan eten. J vroeg zich af waarom we geen potjes zouden geven. Pfff, ik snapte werkelijk niet waarom hij in hemelsnaam potjes wilde geven. Pótjes! En hij vond mijn argumenten niet overtuigend genoeg. Nah, uiteindelijk eet Thies toch zelfgemaakt, maar djeeeeezzz.... Ik word af en toe wel eens moe van dergelijk gemuggenzift.
Maar mss is dat ook wel het 'probleem' in onze communicatie wat betreft dit soort dingen. Dat ik bepaalde zaken als details beschouw en er dus niet over nadenk eens te overleggen.
Laatst had Thies 39,5 graden koorts en toen heb ik J opgebeld om te overleggen over al dan niet een paracetamolletje.
Kortom, wij moeten nog wat groeien in onze opvoedingsrollen...
Maar de details leveren soms echt fikse discussies op.
Zo ben ik best een betweter maar tevens verdiep ik me ook echt in allerlei zaken (voeding, inentingen, veiligheid etc). J doet dat helemaal niet en leunt dus best vaak op mijn mening/kennis. Maar als ik dan eens eigenhandig een beslissing neem zijn de rapen gaar! Dat is soms/vaak erg lastig.
maar tevens verdiep ik me ook echt in allerlei zaken (voeding, inentingen, veiligheid etc). J doet dat helemaal niet en leunt dus best vaak op mijn mening/kennis. Maar als ik dan eens eigenhandig een beslissing neem zijn de rapen gaar! Dat is soms/vaak erg lastig. We hebben eens een behoorlijke discussie gehad over bijvoeding. Ik ging ervan uit dat Thies gewoon lekker versgemaakt zou gaan eten. J vroeg zich af waarom we geen potjes zouden geven. Pfff, ik snapte werkelijk niet waarom hij in hemelsnaam potjes wilde geven. Pótjes! En hij vond mijn argumenten niet overtuigend genoeg. Nah, uiteindelijk eet Thies toch zelfgemaakt, maar djeeeeezzz.... Ik word af en toe wel eens moe van dergelijk gemuggenzift.
Maar mss is dat ook wel het 'probleem' in onze communicatie wat betreft dit soort dingen. Dat ik bepaalde zaken als details beschouw en er dus niet over nadenk eens te overleggen.
Laatst had Thies 39,5 graden koorts en toen heb ik J opgebeld om te overleggen over al dan niet een paracetamolletje.
Kortom, wij moeten nog wat groeien in onze opvoedingsrollen...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
En ik wilde me eigenlijk zo wijselijk uit dit topic houden
Tja, wij hebben inderdaad moeite met het 1 lijn trekken, ben ik bang. En vooral als het gaat om opruimen. Mijn vriend is strenger dan ik en ik vind het moeilijk om daar in mee te gaan. En af en toe vervloek ik het consequent te moeten zijn.
Ik ben streng opgevoed, in die zin dat ik altijd en eeuwig het belang van anderen voorop moest stellen. Mijn ouders waren altijd bang dat we anderen tot last zouden zijn, terwijl we eigenlijk heel braaf waren.
En ik heb het geerfd, helaas. Dus zit ik er ook altijd op te hameren dat mijn kinderen niemand tot last mogen zijn, dat niemand last hoeft te hebben van mijn keuzes (inclusief de 'keuze' voor kinderen). En als gevolg daarvan laat ik binnenshuis veel meer toe. Mijn vriend is juist buitenshuis veel makkelijker en binnenshuis veel strenger. Lastig, hoor! Les extremes se touchent is voor ons wel van toepassing, maar in het opvoeden wel erg moeilijk.
Tja, wij hebben inderdaad moeite met het 1 lijn trekken, ben ik bang. En vooral als het gaat om opruimen. Mijn vriend is strenger dan ik en ik vind het moeilijk om daar in mee te gaan. En af en toe vervloek ik het consequent te moeten zijn.
Ik ben streng opgevoed, in die zin dat ik altijd en eeuwig het belang van anderen voorop moest stellen. Mijn ouders waren altijd bang dat we anderen tot last zouden zijn, terwijl we eigenlijk heel braaf waren.
En ik heb het geerfd, helaas. Dus zit ik er ook altijd op te hameren dat mijn kinderen niemand tot last mogen zijn, dat niemand last hoeft te hebben van mijn keuzes (inclusief de 'keuze' voor kinderen). En als gevolg daarvan laat ik binnenshuis veel meer toe. Mijn vriend is juist buitenshuis veel makkelijker en binnenshuis veel strenger. Lastig, hoor! Les extremes se touchent is voor ons wel van toepassing, maar in het opvoeden wel erg moeilijk.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
WIj zitten hier ook niet echt op één lijn. Mijn man is veel minder streng dan ik. Wat mij betreft blijven de kinderen 's nachts in hun eigen bed en slapen ze niet bij ons. Mijn man heeft er geen probleem mee ze steeds weer in bed te nemen. Gevolg: de kinderen lopen 's nachts direct naar het bed van mijn man en ik slaap met oordopjes om de nachtelijke gesprekken niet te hoeven horen.
Ook gaat mijn man rustig naar beneden om midden in de nacht een (of twee, of drie) drinkbekers met water en sap te maken, terwijl ze van mij een glaasje water kunnen krijgen en that is it. 's Morgens hetzelfde: wat mij betreft blijven ze tot half 7 op hun kamer, mijn man gaat rustig om 5 uur 's morgens met ze naar beneden.
Hoeveel gesprekken we hier ook over gehad hebben, we komen er niet uit. Ik heb mijn man daarom ook gezegd dat de nacht nu zijn verantwoordelijkheid is zolang hij niet wat strenger kan zijn, en het lijkt dat hij er mee kan leven.
Ook gaat mijn man rustig naar beneden om midden in de nacht een (of twee, of drie) drinkbekers met water en sap te maken, terwijl ze van mij een glaasje water kunnen krijgen en that is it. 's Morgens hetzelfde: wat mij betreft blijven ze tot half 7 op hun kamer, mijn man gaat rustig om 5 uur 's morgens met ze naar beneden.
Hoeveel gesprekken we hier ook over gehad hebben, we komen er niet uit. Ik heb mijn man daarom ook gezegd dat de nacht nu zijn verantwoordelijkheid is zolang hij niet wat strenger kan zijn, en het lijkt dat hij er mee kan leven.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Wij hebben ook die afspraak van 1 lijn trekken. Maar soms
Manlief heeft nogal eens moeite om na een strijd met Léon de knop om te draaien. Vooral als het vlak voor bedtijd is. Ik vind dat alles voor het slapen gaan opgelost moet zijn. Zo heeft hij een keer gezegd: "Als je dat nog een keer doet, komt papa niet meer boven!"
En ja hoor, daar gingen ze weer met als resultaat dat manlief naar beneden vloog. En tegen mij riep: "Ik ben er klaar mee hoor, ga jij maar verder."
Ja dag! Los het lekker zelf op.
Ik vraag me af wie van de twee nou koppiger is. Uiteindelijk toch naar boven gedirigeerd en hebben ze toch nog de dag goed afgesloten.
Ook zo'n afspraak: Niet 'bekken' op elkaar waar de kinderen bij zijn. Hebben we echt samen afgesproken, was hij het helemaal mee eens. En toch soms lopen zuigen waar die kinderen bij zijn Dan hou je je in en merkt al tandenknarsend op: "Als de kinderen naar bed zijn."
"Ja maar....." En hup gewoon verder gaan hè.
Dus ook hier is het niet altijd pais en vree. Het klinkt allemaal dramatisch, maar ik denk dat iedereen dit wel herkend.
En hier hoor je natuurlijk ook maar 1 kant van het verhaal hè. Ik ben ook geen lieverdje.
Manlief heeft nogal eens moeite om na een strijd met Léon de knop om te draaien. Vooral als het vlak voor bedtijd is. Ik vind dat alles voor het slapen gaan opgelost moet zijn. Zo heeft hij een keer gezegd: "Als je dat nog een keer doet, komt papa niet meer boven!"
En ja hoor, daar gingen ze weer met als resultaat dat manlief naar beneden vloog. En tegen mij riep: "Ik ben er klaar mee hoor, ga jij maar verder."
Ja dag! Los het lekker zelf op.
Ik vraag me af wie van de twee nou koppiger is. Uiteindelijk toch naar boven gedirigeerd en hebben ze toch nog de dag goed afgesloten.
Ook zo'n afspraak: Niet 'bekken' op elkaar waar de kinderen bij zijn. Hebben we echt samen afgesproken, was hij het helemaal mee eens. En toch soms lopen zuigen waar die kinderen bij zijn Dan hou je je in en merkt al tandenknarsend op: "Als de kinderen naar bed zijn."
"Ja maar....." En hup gewoon verder gaan hè.
Dus ook hier is het niet altijd pais en vree. Het klinkt allemaal dramatisch, maar ik denk dat iedereen dit wel herkend.
En hier hoor je natuurlijk ook maar 1 kant van het verhaal hè. Ik ben ook geen lieverdje.
Als je niet lacht, ben je dood.
Hmmm, gevoelig onderwerp..
Mijn man en ik zijn het bijna altijd eens over de opvoeding. Speelgoed, slapen, wat te doen als Ive 's nachts wakker wordt, wat hij te eten krijgt, bijna het ideale stel. Al is het nu natuurlijk nog niet zo moeilijk, met een dreumesje..
Behalve, en nu komt een hele grote behalve, de borstvoeding. Daar hebben we ruzies over gehad die zo ver gingen dat ik een rondje moest lopen om af te koelen (en hem niet aan te vliegen). Tot Ive 6 maanden was ging het goed, hij was het er mee eens dat Ive volledig borstvoeding kreeg. Maar daarna vond hij dat het maar eens afgelopen moest zijn. En daar was ik het niet mee eens. Dat heeft heel veel stress opgeleverd en pas toen Ive na 9 maanden nog maar 3x borstvoeding per dag kreeg ('s avonds, 's nachts en 's ochtends) kwam er op dit punt weer rust in de tent. Al kunnen we het er nog steeds niet over hebben. Dat gaat nog wat worden bij een volgende. Ik denk dat we dan nog voor de zwangerschap een schema en contract moeten opstellen ofzo...
Mijn man en ik zijn het bijna altijd eens over de opvoeding. Speelgoed, slapen, wat te doen als Ive 's nachts wakker wordt, wat hij te eten krijgt, bijna het ideale stel. Al is het nu natuurlijk nog niet zo moeilijk, met een dreumesje..
Behalve, en nu komt een hele grote behalve, de borstvoeding. Daar hebben we ruzies over gehad die zo ver gingen dat ik een rondje moest lopen om af te koelen (en hem niet aan te vliegen). Tot Ive 6 maanden was ging het goed, hij was het er mee eens dat Ive volledig borstvoeding kreeg. Maar daarna vond hij dat het maar eens afgelopen moest zijn. En daar was ik het niet mee eens. Dat heeft heel veel stress opgeleverd en pas toen Ive na 9 maanden nog maar 3x borstvoeding per dag kreeg ('s avonds, 's nachts en 's ochtends) kwam er op dit punt weer rust in de tent. Al kunnen we het er nog steeds niet over hebben. Dat gaat nog wat worden bij een volgende. Ik denk dat we dan nog voor de zwangerschap een schema en contract moeten opstellen ofzo...
Ik denk dat we dan nog voor de zwangerschap een schema en contract moeten opstellen ofzo...
Het is echt best een beladen onderwerp, he? En toch is het fijn dat het een heel gewone struggle is, vind ik. Dus fijn dat jullie ook uit de kast komen. En Dutchie, klinkt helemaal niet dramatisch, hoor. Vind ik dan. Gewoon herkenbaar én lastig.
De zorg voor kinderen brengt zoveel extra beslissinkjes met zich mee, dat moet je als ouders helemaal samen ontdekken en invullen. Vooraf niet in te schatten eigenlijk.
Cattie, dat lijkt me moeilijk, als er op een groter punt wel echt een conlfict is. Goed dat jullie er nu in elk geval wel mee kunnen leven, praten hoeft misschien ook niet.
De zorg voor kinderen brengt zoveel extra beslissinkjes met zich mee, dat moet je als ouders helemaal samen ontdekken en invullen. Vooraf niet in te schatten eigenlijk.
Cattie, dat lijkt me moeilijk, als er op een groter punt wel echt een conlfict is. Goed dat jullie er nu in elk geval wel mee kunnen leven, praten hoeft misschien ook niet.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
quote:Op dinsdag 10 juli 2007 21:01 schreef dutchie het volgende:
Ook zo'n afspraak: Niet 'bekken' op elkaar waar de kinderen bij zijn. Hebben we echt samen afgesproken, was hij het helemaal mee eens. En toch soms lopen zuigen waar die kinderen bij zijn Dan hou je je in en merkt al tandenknarsend op: "Als de kinderen naar bed zijn."
"Ja maar....." En hup gewoon verder gaan hè.
Dus ook hier is het niet altijd pais en vree. Het klinkt allemaal dramatisch, maar ik denk dat iedereen dit wel herkend.
En hier hoor je natuurlijk ook maar 1 kant van het verhaal hè. Ik ben ook geen lieverdje.
Ik geloof dat ik hier ook heel goed kan zuigen.
En kozakkenman ook Die weet nog wel eens te ontploffen en ik dan maar sissen dat ik dat -nietttttt- wil
Ik geloof dat we wel een tempramentvol stel zijn.
|
|
