boeddhisme...tijdverspilling of de weg naar een beter leven?

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 12:12 schreef Ali_Kannibali het volgende:

[..]

Ach ja, dus alle heroine spuiters hebben effecten door het placebo effect, das waar ook.

Juist. Leer lezen man. Ik zeg dat in een normaal mens zijn gemoedstoestand direct samenvalt met de fysieke gebeurtenissen in de hersenen. Het een veroorzaakt het ander niet. Als jij hier toch een causaal verband in wil gaan zien, dan is het toedienen van drugs die de gemoedstoestand veranderen geen goede test, die veranderen namelijk zowel de gemoedstoestand als de fysieke gebeurtenissen in de hersenen. Die twee zijn dus ook daar gelinkt.

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 12:14 schreef Ali_Kannibali het volgende:

[..]

Ik zal je wat leuks vertellen, ik ben hierdoor psychologie gaan studeren, ik was er ook van overtuigd dat de mensheid dit soort dingen nodig had. Maar nader bekeken kan je er helemaal nķets mee. Probeer iemand die bv zijn of haar kind is verloren maar te helpen met boeddhisme, door ze duidelijk te maken dat het lijden op moet houden doordat ze die behoefte van dat kind nog bij zich willen hebben moeten loslaten. Dat is toch ziek.

Dat is inderdaad ziek, maar niet boeddhistisch. Boeddhisme gaat er juist om dat je inziet en accepteert dat het lijden wordt veroorzaakt doordat je je kind bij je wil hebben en dat niet kan - door in te zien dat je ongelukkig wordt van het najagen van geluk. De ouder die zijn kind heeft verloren moet niet de behoefte loslaten, maar juist doorleven/verwerken. Boeddhisme kan hier zeker bij helpen, omdat de persoon stil staat bij de zaken en daardoor leert wat voor een impact het op hem/haar heeft gehad.

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 12:15 schreef Forkbender het volgende:

[..]

Ik verwijs naar jouw eerdere stelling:
[..]

Wat bedoelde je daar dan precies?

Dat staat er toch letterlijk!

quote:

Het is inderdaad een feit dat we dood gaan. Maar reincarnatie wil niet zeggen dat je niet dood gaat. Het wil zeggen dat er een deel van je is dat voortleeft (een ziel oid) die weer in een ander lichaam verder kan leven. Hoe zit dit nu in het christendom (daar is toch ook een hiernamaals? en hoe verschilt het leven na de dood in het christendom van dat van het boeddhisme - behalve dat het in het christendom in de hemel/hel is en in het boeddhisme op aarde?)

Ja een deel van je blijft leven en komt weer in een ander lichaam terecht dus ben je echt dood gegaan? Nee. Wil je nu gaan beweren dat bij reincarnatie je eigenlijk wel echt dood gaat dan? Dan kan ik je niet serieus nemen. In het christendom krijg je 1 leven, daarin zul je je waar moeten maken. Daarna ga je dood, je levensadem keert terug naar God. Bij de wederopstanding worden de ´righteous´ levend gemaakt, zij gaan naar de hemel. De ´wicked´ worden gedood. 1000 jaar lang blijven de ´righteous´ bij Jezus in de hemel. In die tijd kan iedereen zien hoe God geoordeeld heeft, waarom hij bepaalde mensen heeft gedood en welke hij nu mee de hemel in heeft genomen. Na de 1000 jaar komt er een tweede wederopstanding, de satan wordt vrijgelaten, misleid de mensen opnieuw (door bijvoorbeeld te zeggen dat hij voor die wederopstanding heeft gezorgd) en iedereen kan zien waarom die mensen niet in de hemel terecht zijn gekomen, omdat ze God haten. Daarna branden ze tot ze as geworden zijn en thats it. Is dit nu reincarnatie? Nee natuurlijk niet. Wat de slang bedoelde is dat als je zou zondigen tegen God je niet dood zou gaan, maar dit is dus duidelijk wel het geval.

[ Bericht 2% gewijzigd door Ali_Kannibali op 05-07-2007 12:41:07 ]

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 12:28 schreef Forkbender het volgende:

[..]

Dat is inderdaad ziek, maar niet boeddhistisch. Boeddhisme gaat er juist om dat je inziet en accepteert dat het lijden wordt veroorzaakt doordat je je kind bij je wil hebben en dat niet kan - door in te zien dat je ongelukkig wordt van het najagen van geluk. De ouder die zijn kind heeft verloren moet niet de behoefte loslaten, maar juist doorleven/verwerken. Boeddhisme kan hier zeker bij helpen, omdat de persoon stil staat bij de zaken en daardoor leert wat voor een impact het op hem/haar heeft gehad.

Ach man, iemand die zijn kind verliest komt daar nooit volledig overheen. Ik vind het echt utopisch geneuzel. En ook een voorbeeld van hoe onrealistisch boeddhisme is en hoe het je uit kan hollen. Emoties lijken immers een steeds minder grote rol te mogen spelen in je weg naar het perfecte leven leiden.

[ Bericht 6% gewijzigd door Ali_Kannibali op 05-07-2007 12:36:20 ]

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 11:51 schreef erodome het volgende:

[..]

De alpha staat is een echt bestaande staat, er is een serie van staten van zijn waarin je je kan bevinden.

Alpha is wanneer de hersengolven in cycli gaan van 7 tot 14 per seconde, dit is de bewustzijn toestand die samengaat met oa dromen en meditatie.
In beta, wanneer je wakker en alert ben gaan die hersengolven in cycli van 14 tot 30 per seconde.
Zo heb je ook nog theta, bij slaperigheid, euforie en diepe rust en deta bij de diepe droomloze slaap.

In alpha zijn de rationele filters opgeheven en is de geest ontvankelijk voor niet-gewone werkelijkheden.

Het mooie aan deze staat is dat het ego minder overheersend is waardoor je info kunt verwerken zonder die persoonlijke hang naar overleven en veiligheid die gekleurd is door de gang van het leven.
Herrineringen zijn makkelijker toegankelijk, je legt de verbanden tussen naar voren springende stukjes veel makkelijker, fantasierijke ideeen zijn duidelijker omschreven, inzichten zijn helderder.

Je wordt een beetje uit de tijd-ruimte constructie's gehaalt die we gebruiken om onze ervaringen in onder te brengen, wat maakt dat de mogelijkheden anders en groter zijn.

Ja dat weet ik wel, ik heb me vaak genoeg in alfa staten begeven Zowel in psychedelische trips als in dans op techno bijvoorbeeld, want zeer ritmische muziek (zoals traditionele volken dansen op ritmische muziek om in trance te raken, of voodoo trommels heilig verklaard worden). De vraag is echter of alles wat je dan binnenkrijgt wel zo betrouwbaar is aangezien je geest open staat voor allerlei invloeden. Ik vertrouw die invloeden niet meer.

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 12:22 schreef Forkbender het volgende:

[..]

Als het je hier niet om ging, zou je niet constant in discussie treden met 'heidenen', zoals in deze en andere discussies. Of doe je dat vanuit een andere beweegreden?

Het kind-argument vind ik niet echt een argument. Boeddhisme gaat uit van een onpersoonlijke boeddhanatuur, dus deze is niet te vinden in kinderen die net hun ego aan het vormen zijn. Het is niet zo anthropocentrisch als jij het doet voorstellen.

Ik doe dat omdat ik denk dat ik beide kanten van het verhaal nu heb meegemaakt, leven als een mystieke, een gnost, een boeddha, theosoof, eigenlijk een combanitie van al die dingen tegelijk, niet zozeer door er over te lezen, maar door het te ervaren, doordat ik geindoctrineerd ben door trippen waardoor die filosofien als een bom op mij ingeslagen zijn, en dat in eerste instantie fantastisch leek, maar bij nader inzien toch echt helemaal verkeerd bleek. Dat probeer ik duidelijk te maken. Het probleem met dit soort dingen is eigenlijk dat je het pas ziet zodra je eruit bent, ik had precies hetzelfde gereageerd als jullie nu pak m beet een jaar geleden, pas na mijn bekering drong het echt door hoe dit soort filosfien met je mind kunnen fucken en je absoluut niet verder helpen.

[ Bericht 5% gewijzigd door Ali_Kannibali op 05-07-2007 12:46:04 ]

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 12:08 schreef erodome het volgende:

[..]

Maar als je het goed bekijkt is dat toch geen leugen geweest????

God heeft gezegd dat ze zouden sterven, toch is dat niet gebeurt, ze zijn verbannen, niet gedood

Ik weet het, is wat offtopic enzo, misschien niet al te nuttig, maar het is een leuk detail

Is sterven hetzelfde als gedood worden? Het idee is dat ze in eerste insantie helemaal niet doodgingen, niets ging dood, er was geen verderf, geen moord, geen gruwelijkheden die de wereld nu tentoonstelt.

Hoe kun alle lijden opheffen in een wereld waar je gebonden bent aan materiele zaken en andere mensen?

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 12:30 schreef Ali_Kannibali het volgende:

[..]

Ach man, iemand die zijn kind verliest komt daar nooit volledig overheen. Ik vind het echt utopisch geneuzel. En ook een voorbeeld van hoe onrealistisch boeddhisme is en hoe het je uit kan hollen. Emoties lijken immers een steeds minder grote rol te mogen spelen in je weg naar het perfecte leven leiden.

Dat laatste is echt onzin. Het gaat er imo juist om die emoties echt te ervaren en ze niet weg te stoppen onder welke rationalisering dan ook.

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 12:39 schreef Ali_Kannibali het volgende:

[..]

Ik doe dat omdat ik denk dat ik beide kanten van het verhaal nu heb meegemaakt, leven als een mystieke, een gnost, een boeddha, theosoof, eigenlijk een combanitie van al die dingen tegelijk, niet zozeer door er over te lezen, maar door het te ervaren, doordat ik geindoctrineerd ben door trippen waardoor die filosofien als een bom op mij ingeslagen zijn, en dat in eerste instantie fantastisch leek, maar bij nader inzien toch echt helemaal verkeerd bleek. Dat probeer ik duidelijk te maken. Het probleem met dit soort dingen is eigenlijk dat je het pas ziet zodra je eruit bent, ik had precies hetzelfde gereageerd als jullie nu pak m beet een jaar geleden, pas na mijn bekering drong het echt door hoe dit soort filosfien met je mind kunnen fucken en je absoluut niet verder helpen.

Ben je dan niet bang dat het christendom, wat nu even waar lijkt als het mystiek/boeddhistische een jaar geleden, ook op een bepaald moment onwaar blijkt te zijn? Maw: hoe kun je het nu wel zeker weten?

Waarom ben je bekeerd, Ali, waardoor bedacht je dat wat je tot dan toe geloofde niet juist was?

[ Bericht 4% gewijzigd door Forkbender op 05-07-2007 13:18:12 ]

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 13:09 schreef Ali_Kannibali het volgende:
Hoe kun alle lijden opheffen in een wereld waar je gebonden bent aan materiele zaken en andere mensen?

Door het lijden als een les te beschouwen. Als je accepteert dat lijden jou heel veel kan leren, zul je het lijden zelf accepteren. Het gaat dan ook niet om opheffen, maar om er anders tegen aan te kijken. Je leert van lijden door te kijken wat het met je doet, hoe het je verandert, etc.

Als ik een parallel tref met het christen/jodendom, zou ik zeggen: Job.

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 13:12 schreef Forkbender het volgende:

[..]

Ben je dan niet bang dat het christendom, wat nu even waar lijkt als het mystiek/boeddhistische een jaar geleden, ook op een bepaald moment onwaar blijkt te zijn? Maw: hoe kun je het nu wel zeker weten?

Waarom ben je bekeerd, Ali, waardoor bedacht je dat wat je tot dan toe geloofde niet juist was?

Nee daar ben ik niet bang voor. Ik ben nu een half jaar verder en het wordt alleen maar logischer. Dit in tegenstelling tot waar ik eerst in geloofde.
Waarom ik bekeerd ben is offtopic.

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 13:15 schreef Forkbender het volgende:

[..]

Door het lijden als een les te beschouwen. Als je accepteert dat lijden jou heel veel kan leren, zul je het lijden zelf accepteren. Het gaat dan ook niet om opheffen, maar om er anders tegen aan te kijken. Je leert van lijden door te kijken wat het met je doet, hoe het je verandert, etc.

Als ik een parallel tref met het christen/jodendom, zou ik zeggen: Job.

Wat kan je leren van lijden dan? Wat is de les die je er uithaalt, nadat je hebt gekeken wat het met je doet en hoe het je verandert.

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 13:25 schreef Ali_Kannibali het volgende:

[..]

Nee daar ben ik niet bang voor. Ik ben nu een half jaar verder en het wordt alleen maar logischer. Dit in tegenstelling tot waar ik eerst in geloofde.

Ik vind juist het boeddhisme steeds logischer worden.

quote:

Waarom ik bekeerd ben is offtopic.

Das waar. Was gewoon nieuwsgierig. Heb trouwens al in een ander topic iets van je gevonden.

Ik was ook niet echt boeddhist, in het begin wel, maar later meer een gnost, maar het heeft veel raakvlakken.

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 13:27 schreef Ali_Kannibali het volgende:

[..]

Wat kan je leren van lijden dan? Wat is de les die je er uithaalt, nadat je hebt gekeken wat het met je doet en hoe het je verandert.

Dat is volgens mij heel persoonlijk. Ik denk dat het je laat zien welke kanten van jezelf je niet accepteert en hoe je jezelf laat lijden met bepaald gedrag. Daarnaast laat het je ook zien hoe je anderen laat lijden. Op zich is dat allemaal leuk en aardig en verander je er niet mee, maar als je het echt allemaal volledig accepteert, dan hoeft dat ook niet.

quote:

Op woensdag 4 juli 2007 21:52 schreef erodome het volgende:
Jij moet vooral eens wat minder op cd's gaan hangen hierin dromenvanger en je eigen manier vinden....

Je hoofd leeg maken kan op vele verschillende manieren, wat voor mij werkt is gewoon doen, gewoon proberen stil te worden in mijn hoofd, gedachten komen echt nog wel, je kijkt ernaar, accepteerd het en laat ze gaan.
Ik neem zelf een focuspunt om naar terug te keren en maak me niet druk om het feit dat het die keer niet lukt.
Die cd's enzo wordt ik meestal alleen maar frustie van, rare geluidjes die me irriteren, een of andere kwal die wat voordraagt waarbij ik denk wat een sukkel, is ook al afleidend

Ik had altijd erg veel moeite met dit soort zaken, tot ik van de meningen van anderen ben afgedwaalt en gewoon mijn eigen weg heb gevonden, wat voor mij goed voelt.

Gewoon stil worden in mijn hoofd helpt niet zo goed hier, als het stil is dan ga ik vanzelf weer wat zoeken om over na te denken Activiteit zit vanzelf in mijn hoofd ook, tis niet bepaald rustig hier in mijn kop.

Mediteren doe ik overigens veels te weinig, ik gun mezelf de tijd niet om er echt mee bezig te zijn en dat ben ik dus zelf schuld. Wie weet zorgt 2 keer per dag 10 minuten mediteren dat er een rust naar voren komt die de hele dag kan duren?

Over die stem op die cd's, inderdaad een irritante stem in de meeste gevallen. Niet bepaald een stem waar je rustig van wordt.

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 13:33 schreef Forkbender het volgende:

[..]

Dat is volgens mij heel persoonlijk. Ik denk dat het je laat zien welke kanten van jezelf je niet accepteert en hoe je jezelf laat lijden met bepaald gedrag. Daarnaast laat het je ook zien hoe je anderen laat lijden. Op zich is dat allemaal leuk en aardig en verander je er niet mee, maar als je het echt allemaal volledig accepteert, dan hoeft dat ook niet.

Hoe lang ben je hier al mee bezig?

quote:

Op woensdag 4 juli 2007 23:48 schreef Kees22 het volgende:

[..]

Om op deze discussie in te gaan: bij mezelf kijkend, denk ik dat ik voor 95 % uit onbewuste reacties besta. En als ik daarnaar kijk, kan ik langzaam iets van mezelf ontdekken.
Ik ben gaandeweg meer op die reacties gaan vertrouwen. Mijn lichaam, mits redelijk behandeld, en mijn geest, mits respectvol benaderd, weten me vaak uit situaties te redden door middel van reflexen.
Gewoon, laten gaan die handel. Het paard weet de weg naar huis, ook als de voerman zo bezopen is als een aap. "Een karretje op de zandweg reed ..."

Als je tussen de grenzen blijft leven dan gaat het volgens mij zelden fout. Als je de bewust grenzen gaat opzoeken dan is het mogelijk dat je buiten de boot gaat vallen. De grenzen van de weg om het maar zo uit te beelden, niet inhalen bij een doorgetrokken streep en dan is weten waar de grenzen liggen vaak een kwestie van gezond verstand gebruiken. Hoewel dat gezonde verstand wel eens kan verdwijnen weet ik uit eigen ervaring. Maar dan weet je daarna vanzelf weer hoe het nog beter moet als je ervan geleerd hebt wanneer je teveel wilt of jezelf te hoog gaat inschatten. Gezonde verstand als een soort standaard iets waarbij je niet steeds hoeft stil te staan bij alles wat je doet, weten wat te doen omdat je het kan inschatten van te voren. Het inschatten van je eigen kunnen en het inschatten van de situaties die je meemaakt.

Heb ook vaker het idee dat het leven is uitgestippeld als het ware, je hoeft in een aantal gevallen alleen maar te volgen. Je rolt als kind in het leven en vanaf dat moment gaat het balletje rollen en is het allemaal niet meer te stoppen, het leven bijbenen en op het juiste tempo leven. Wederom die balans vinden. Niet te snel want dan val je, en niet te langzaam want dan ben je altijd te laat. Kwestie van instellen?

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 13:37 schreef Ali_Kannibali het volgende:

[..]

Hoe lang ben je hier al mee bezig?

Geen idee. Het is moeilijk aan te geven wanneer je bent begonnen op een bepaalde manier over zaken na te denken. Ik denk een jaar of vijf/zes met een grijs gebied van een jaar of drie.