Boeddhisme..tijdverspilling of weg naar een beter leven deel 2

quote:

Op maandag 6 augustus 2007 01:31 schreef Kees22 het volgende:
Ach, maak je niet druk. Ik zal het wel eens navragen.

Ja, doe dat, ik ben benieuwd.

Tevens is het misschien nog de vraag wat er met jong en oud qua zielen wordt bedoeld?

Ik bedoel, ten opzichte van wat? Ten opzichte van Het Al, of ten opzichte van een bepaalde realiteit waarin deze zielen vertoeven?

Wat ik een hele positieve kant vindt van het Boeddhisme is de nadruk op het niet-materiele en het streven naar balans. In haar analyse van de wereld denk ik dat het Boeddhisme een reeel beeld geeft van bijv. de verhouding tussen goed en kwaad als in yin-yang, tenminste zoals we die (meestal) waar kunnen nemen. Soms geloof ik dat het duidelijker waar te nemen is en het niet om balans gaat zoals het Boeddhisme beweerd. Daar schiet het Boeddhisme m.i. ook tekort. De religie is 'in zichzelf gekeerd', extreem naar binnen gerichte. Daarin zit weer veel te weinig balans in. Zo hebben de Boeddha's altijd hun ogen dicht. Soms vraag ik me af of dat niet een beeld is van de religie: de ogen gesloten. De oplossingen voor de wereld binnen zoeken, in onszelf. Ik geloof niet dat daar de grote oplossingen zitten voor het mensdom. Wel komt er veel wijsheid uit naar boven, maar biedt m.i. te weinig oplossingen. Dus voor een echt beter leven moet je er niet zijn.

quote:

Op dinsdag 7 augustus 2007 01:02 schreef Amstelmanneke het volgende:
Wat ik een hele positieve kant vindt van het Boeddhisme is de nadruk op het niet-materiele en het streven naar balans. In haar analyse van de wereld denk ik dat het Boeddhisme een reeel beeld geeft van bijv. de verhouding tussen goed en kwaad als in yin-yang, tenminste zoals we die (meestal) waar kunnen nemen. Soms geloof ik dat het duidelijker waar te nemen is en het niet om balans gaat zoals het Boeddhisme beweerd. Daar schiet het Boeddhisme m.i. ook tekort. De religie is 'in zichzelf gekeerd', extreem naar binnen gerichte. Daarin zit weer veel te weinig balans in. Zo hebben de Boeddha's altijd hun ogen dicht. Soms vraag ik me af of dat niet een beeld is van de religie: de ogen gesloten. De oplossingen voor de wereld binnen zoeken, in onszelf. Ik geloof niet dat daar de grote oplossingen zitten voor het mensdom. Wel komt er veel wijsheid uit naar boven, maar biedt m.i. te weinig oplossingen. Dus voor een echt beter leven moet je er niet zijn.

Het punt daarachter is het beter leren kennen van onszelf en vooral onze beweegredenen. Waarom doen we de dingen die we doen, waarom blijven we eindeloos geluk najagen middels externe objecten, terwijl we weten dat dit nooit geluk kan brengen, want als je eenmaal iets hebt, wil je alweer het volgende.

Er zou een hoop minder spul verkocht worden, da's wel duidelijk. Er hoeft dus minder te worden geproduceerd. Dit kost minder grondstoffen, minder energie, maar tevens minder banen, en dus meer werklozen. Deze werklozen zouden dan vervolgens iets anders moeten gaan doen. Besef overigens wel dat de gemiddelde mens minder geld nodig zou hebben omdat men minder behoefte heeft aan spullen.

Er moet nog een fijn, nieuw systeem bij worden verzonnen. Iets dat op zichzelf al interessant is om over na te denken. In wat voor wereld zou het Boeddhistisch gedachtengoed het best tot zijn recht komen? Wat voor economische en politieke structuren zouden daar dan bijvoorbeeld bij passen?

Leuke gedachten, interressante vraag.
Wel weer een paar opmerkingen en vragen van mijn kant: Zoals je het stelt lijkt het net of 'de externe objecten' voor de problemen zorgen en dat dit nooit geluk kan brengen.
Roept ook wel vragen op:
- is geluk het hogere doel van het leven?
- ligt het probleem niet juist in onszelf?
- als het probleem in onszelf ligt, heeft het dan zin om voor de oplossing naar binnen te kijken?

Wat wellicht ook een probleem is, is dat - volgens mij hoor, ik ken het Boeddhisme ook niet van haver tot gort - veel mensen in het westen alleen onderdelen van het Boeddhisme gebruiken en niet het hele systeem. De meeste westerlingen zijn wel geinterresseerd in rust, maar niet werkelijk minder materie.

Bij je laatste alinea vraag ik me af waarom de wereld buiten zich aan moet passen als je het antwoord binnen kunt vinden, althans dat denk ik op te maken uit je eerste alinea. Of is dat een flauwe opmerking

Goed, het zijn maar wat vragen en gedachten van mijn kant. Benieuwd naar je reactie.

Ik denk niet dat de buitenwereld zich hoeft aan te passen. In feite hoeft NIETS zich aan te passen, de hele kunst is namelijk, naar ik heb gehoord, enkel het spel der illusies te doorzien. Beseffen dat alles wat zich afspeelt slechts een toneelstuk is, en dat achter het toneelstuk een diepe, stille, vredige oceaan schuilt waarin en waardoor dit alles mogelijk wordt gemaakt.

Je gemaakte "ik", je persoonlijkheid, dat wat je zintuigen opvangen, plus je lichaam, is ook onderdeel van dit toneelstuk. Die "ik" is een rol die wordt gespeeld, en als je goed oplet, kun je jezelf die rol zien spelen. Datgene wat oplet, het opletten zelf, het pure waarnemen zonder veroordeling en labelen, DAT is blijkbaar hetgene wat er te ontdekken valt, en waar permanent geluk in schuilt. Het onveranderlijke, eeuwigdurende Zijn.

Wat wel zo is, meen ik, is dat het fijn zou zijn als de gemiddelde mens, wanneer de behoefte er is, meer tijd zou kunnen vrijmaken voor dergelijke ontdekkingsreizen naar binnen toe, naar het Zijn. Als meer mensen hier de kans voor krijgen, mits de behoefte bestaat, dan zou dit zich best wel eens als een olievlek door de maatschappij kunnen verspreiden, en wie weet wat voor verrassingen we dan kunnen verwachten?

Ik blijf dit topic lekker volgen zo Ondertussen eerst maar aan het lezen, tenslotte kan je pas helder nadenken met heldere kennis. Als het me allemaal blijft interesseren doe ik snel genoeg weer mee met het gesprek

Er is veel gezegd en veel geschreven over verlichting en de diverse paden die tot verlichting leiden. Veelal in ingewikkelde termen, men doet het voorkomen als iets wonderbaarlijks dan wel bovennatuurlijks, maar blijkbaar is niets minder waar. Het is een vrij eenvoudige staat, de staat van het pure zijn, van pure gewaarwording.

Daar we in een nogal tamelijk analytische en intellectuele samenleving leven, lijkt me het volgende pad de moeite van het onderzoeken waard, te weten: Jnana-Yoga, het pad van de wijsheid. Een kort overzicht van hoe of wat betreffende dit pad (en zijn sub-paden) is te vinden op de volgende Wikipedia URL:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Jnana-Yoga

Jnana-Yoga wordt veel beschreven in de Advaita Vedanta, zie ook: http://nl.wikipedia.org/wiki/Advaita_Vedanta

Voor de echte bikkels die een beetje leeswerk en zelfreflectie niet schromen en ook vooral niet bang zijn om te ontmantelen, zie de diverse edities van Amigo: http://www.ods.nl/amigo/

quote:

Op zaterdag 7 juli 2007 14:08 schreef Dromenvanger het volgende:
Als je dan op straat loopt, kijk je dan ook uit dat je geen mieren kapot trapt?

Of mag een onschuldig insect per ongeluk doden wel?

Er zijn stromingen die erg ver gaan, die het pad voor hen vegen om niets perongelijk te doden.

Zelf ben ik van mening dat je gewoon niets onnodig moet doden, niet meer moet nemen dan je nodig hebt, dat maakt het wat simpeler, wat leefbaarder.

Mij zal je geen muggen dood zien maken, waarom, ze willen alleen voedsel met veel voedingswaarden zodat ze hun eieren kunnen leggen, wel brand ik zuiveringshout, of citronella kaarsen om ze weg te houden, niet doden, maar kijken of ik ze over kan halen een ander slachtoffer te kiezen

Je zal mij ook bedachtzaam zien lopen als ik ergens loop waar kleine diertjes zoals mieren rondwaren, ik zal nooit gewoon lomp doorstampen over ze heen als ik het kan vermijden.
Spinnen en torren worden vriendelijk bejegend, zijn ze te groot voor in huis naar mijn mening, dan vang ik ze en zet ze buiten, zo ook met wespen en andere steekbeesten.

Alhoewel ik geen boeddhist ben zijn veel waarden die ik op prijs stel ook wel gewoongoed binnen het boeddhisme, leef bewust, berokken geen kwaad, denk na over wat je doet voor je het doet.
Alles behoort tot de eenheid, alles is belangerijk en stelt tegelijkertijd niets voor.

quote:

Op zaterdag 7 juli 2007 18:52 schreef Dromenvanger het volgende:
Je hebt zeker gelijk The_shining.

Maar van de andere kant, als een vlieg je constant op de zenuwen werkt alsof het je stalker is dan ga je wel eens over tot de vliegenmepper hanteren. Je eigen leven laten verpesten door 1 vlieg is ook niet mens-lievend.

Zou er een middel zijn om een vlieg met gemak naar buiten te werken dan zou ik dat uiteraard doen, maar als er 5 vliegen in huis zijn waar je in geen mogelijkheid vanaf kunt komen dan ga ik niet de hele film missen die ik aan het kijken ben.

Daarbij de vraag of een vlieg uberhaupt zichzelf bewust is dat het in leven is. Een wezen zonder bewustzijn is toch niet echt in leven?

Toen ik vanmiddag met de hond ging lopen waren er zwermen van die kleine vliegjes met honderden tegelijk in de lucht, en dan sla ik vanzelf van me af om ze niet in de ogen te krijgen. Die kleine mini vliegjes dus, die je vaak in de zomer ziet in grote groepen en die een beetje aan het zweven zijn in de lucht alsof ze hyper zijn.

Alles hoort bij de eenheid, er is geen verschil tussen jou en de vlieg, op de grote schaal zijn wij ook niet meer dan die kleine vliegjes voor ons zijn....

Waarom doden als je gewoon weg kan wapperen?
Of een vliegenhor zou kunnen plaatsen bv, zo heb je ook geen last en hoef je niet onnodig te doden.
Die vlieg is misschien irritant, maar hij doet jou toch niets, hij wil alleen maar leven op zijn manier.

Vliegen zijn trouwens gruwelijk geavanceerd, zoek het maar eens uit, zoek wat op over dat wezen en sta verbaasd over wat voor dingen zo'n klein wezentje allemaal kan.
Dat leven niet gelijk staat met onze manier van leven maakt het nog niet levenloos, alleen maar anders.

Wees je bewust van wat je doet, zie in dat ieder wezen zijn eigen rol in het geheel heeft, dat geen wezen zonder de anderen kan, we horen bij elkaar, of we het nu leuk vinden of niet, wat mij betrefd dient men dat te eren.

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 13:06 schreef erodome het volgende:

[..]

Alles hoort bij de eenheid, er is geen verschil tussen jou en de vlieg, op de grote schaal zijn wij ook niet meer dan die kleine vliegjes voor ons zijn....

Waarom doden als je gewoon weg kan wapperen?
Of een vliegenhor zou kunnen plaatsen bv, zo heb je ook geen last en hoef je niet onnodig te doden.
Die vlieg is misschien irritant, maar hij doet jou toch niets, hij wil alleen maar leven op zijn manier.

Vliegen zijn trouwens gruwelijk geavanceerd, zoek het maar eens uit, zoek wat op over dat wezen en sta verbaasd over wat voor dingen zo'n klein wezentje allemaal kan.
Dat leven niet gelijk staat met onze manier van leven maakt het nog niet levenloos, alleen maar anders.

Wees je bewust van wat je doet, zie in dat ieder wezen zijn eigen rol in het geheel heeft, dat geen wezen zonder de anderen kan, we horen bij elkaar, of we het nu leuk vinden of niet, wat mij betrefd dient men dat te eren.

Precies mijn gedachten!

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 13:06 schreef erodome het volgende:

Alles hoort bij de eenheid, er is geen verschil tussen jou en de vlieg, op de grote schaal zijn wij ook niet meer dan die kleine vliegjes voor ons zijn....

Waarom doden als je gewoon weg kan wapperen?
Of een vliegenhor zou kunnen plaatsen bv, zo heb je ook geen last en hoef je niet onnodig te doden.
Die vlieg is misschien irritant, maar hij doet jou toch niets, hij wil alleen maar leven op zijn manier.

Vliegen zijn trouwens gruwelijk geavanceerd, zoek het maar eens uit, zoek wat op over dat wezen en sta verbaasd over wat voor dingen zo'n klein wezentje allemaal kan.
Dat leven niet gelijk staat met onze manier van leven maakt het nog niet levenloos, alleen maar anders.

Wees je bewust van wat je doet, zie in dat ieder wezen zijn eigen rol in het geheel heeft, dat geen wezen zonder de anderen kan, we horen bij elkaar, of we het nu leuk vinden of niet, wat mij betrefd dient men dat te eren.

Probeer eens stil te blijven liggen, op je zij, in bed, terwijl je in je een oor een mug hoort zoemen en merkt dat deze mug op je landt.

Ervaar het maar, onderga het maar, de hartstocht genaamd "afkeer", zeg er ja tegen, en zie dat het leidt tot gewaarzijn als een spiegel, de eenheid van helderheid en openheid.

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 14:01 schreef Hallulama het volgende:

[..]

Probeer eens stil te blijven liggen, op je zij, in bed, terwijl je in je een oor een mug hoort zoemen en merkt dat deze mug op je landt.

Ervaar het maar, onderga het maar, de hartstocht genaamd "afkeer", zeg er ja tegen, en zie dat het leidt tot gewaarzijn als een spiegel, de eenheid van helderheid en openheid.

Ik laat me weleens bijten door muggen, is interresant om te zien hoe ze hun voedsel tot zich nemen.

Maar ik ben een beetje vreemd in deze, ik ben altijd al gefasineerd geweest door dit soort dingen, al de dingen die de verschillende diersoorten doen, er is zolang ik me kan herrineren geen angst voor het verdere leven, geen afgunst, geen afkeer.
Ik ben geboren met een ontiegelijke liefde voor dit leven, deze aarde en al de wezens die deze aarde bevolken.

Ik kan in vervoering raken van een vlinder die op me neerstrijkt, voel de liefde door me heen stromen als ik een blad van een boom streel, kan tijden gebiologeert kijken naar een groep mieren die werklustig rondrent.
Ik verheig me in de eenheid, sta verstelt van alle kleine wonderen die om me heen plaats vinden, van de perfectheid van een sneeuwvlok tot de donder die door de hemel heen raast, ik vind het allemaal even geweldig mooi.

De enige levende wezens die me mijn wenkbrouwen nog weleens doen fronsen zijn mensen, met de rest heb ik nooit problemen

De eenheid is voor mij altijd al een feit geweest, alhoewel ik het als kind niet zo benoemde, als kind zelfs was deze gewaarwording nog veel sterker, ik zag werkelijk geen verschil tussen mij en die koe in de wei om maar wat te noemen, mijn openheid en helderheid op dat gebied waren vanzelfsprekend, ik heb nooit goed kunnen begrijpen waarom andere mensen dat niet zo zagen, daar heb ik nu nog zelfs moeite mee, niet dat ik het ze kwalijk neem, maar begrijpen doe ik het niet, het is zo overduidelijk allemaal.

Het hiernamaals, vraag me er niets over, ik weet het echt niet, waar we vandaan komen weet ik net zo min, maar de enorme pracht die dit hele leven behelst, de schoonheid en de eenheid ligt gewoon voor ieders neus om te zien en te ervaren, het is zo simpel, zo duidelijk....

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 14:21 schreef erodome het volgende:

Ik kan in vervoering raken van een vlinder die op me neerstrijkt, voel de liefde door me heen stromen als ik een blad van een boom streel, kan tijden gebiologeert kijken naar een groep mieren die werklustig rondrent.

Ik had iets meer moeite met die mug, dat gezoem in mijn oor zorgde voor koude rillingen over mijn lijf en de neiging om hem weg te slaan (een reactie op "afkeer" dus), maar ik liet 't qua experiment maar gewoon eens gebeuren, de rillingen mochten er zijn, het gevoel ebte weg, en het was klaar.

Het ging niet speciaal om die mug, het ging om wat er gebeurt wanneer je een gevoel dat op het eerste gezicht naar of vervelend lijkt gewoon toelaat, zonder verzet te plegen tegen dat wat het veroorzaakt of het gevoel zelf.

In mijn slaperigheid wapper ik ook nog wel naar muggen hoor, maar het is idd leuk om eens te zien wat er gebeurt als je voorbij die eerste reactie gaat.

Zo heb ik als klein kind zijnde al het volgende gedaan, een bij over me heen laten lopen, nu heb ik daar nog veel meer mee gedaan, van aaien tot als knuffeldier meesjouwen wat later, maar die eerste keer was even voorbij gaan aan het instinct dat zegt aaarrrrrrrhhhhhhhhggggggggg dat gaat prikken.

Je kan daaraan voorbij komen, alleen door even bewust te kiezen voor wat anders en in het klein veranderd het je leven.

Jawel, het is hilarisch, alles!

quote:

Op zaterdag 4 augustus 2007 00:56 schreef Dylanesque het volgende:
Wat ik me afvraag, na bijna m'n eerste boek uit te hebben; de persoonlijke verlossing van leed die de Boeddha beschreef, kan je blijkbaar bereiken door het doorzien van hartstocht als oorzaak van haat, hebzucht en geestelijke geslotenheid. Als je afstand kan doen van hartstocht ben je dus goed bezig. Ook lijkt zijn doel geweest te zijn niet terug te keren in een volgend leven, maar om de keten van reincarnatie te doorbreken; wat was zijn idee van de toekomst van de mensheid dan? Hoewel hij zelf aangaf te denken dat zijn leer 500 of 1000 jaar zou blijven bestaan, lijkt het mij dat het ultieme doel is de aarde zonder leven te hebben.. aangezien iedereen dan 'verlicht' zou moeten zijn, blijven er geen 'zielen' over om te aarde te bewonen. Of beredeneer ik dit helemaal verkeerd? Hoe stond de Boeddha bijvoorbeeld tegenover voortplanting; ik weet dat hij een zoon had, maar dat was voor zijn verlichting.

Of gaat dit topic meer over de toepassing in het huidige leven

Ik vind dit een erg interessante vraag......heb er best een tijd over nagedacht maar kan er geen duidelijk antwoord op geven...het ligt er denk ik aan hoe letterlijk je wedergeboorte neemt...en misschien is de aarde leeg...maar is onze geestelijke energie op een andere plek?? Dat hoeft helemaal niet slecht te zijn

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 14:49 schreef erodome het volgende:
In mijn slaperigheid wapper ik ook nog wel naar muggen hoor, maar het is idd leuk om eens te zien wat er gebeurt als je voorbij die eerste reactie gaat.

Zo heb ik als klein kind zijnde al het volgende gedaan, een bij over me heen laten lopen, nu heb ik daar nog veel meer mee gedaan, van aaien tot als knuffeldier meesjouwen wat later, maar die eerste keer was even voorbij gaan aan het instinct dat zegt aaarrrrrrrhhhhhhhhggggggggg dat gaat prikken.

Je kan daaraan voorbij komen, alleen door even bewust te kiezen voor wat anders en in het klein veranderd het je leven.

Ik had deze zomer, zoals elke zomer, een hoop mieren in de tuin. Ze kwamen ook vaak binnen. Vroeger maakte ik ze altijd af, de laatste paar jaren laat ik ze gewoon zijn, hooguit zet ik ergens een schoteltje met siroop, en ik maak iets beter schoon.

Ik heb nergens meer last van.

De meeste van de problemen om ons heen word door ons zelf veroorzaakt