Ik beschouw mezelf niet als boeddhist, maar herken me wel een beetje in je beschrijving.quote:Op woensdag 18 juli 2007 09:17 schreef iamthezenmaster het volgende:
[Misschien was een steen in de vijver een fout voorbeeld, laat me een ander woord kiezen: rimpel-effect. Als ik liefde en compassie toon en daar mensen mee raak in mijn naaste omgeving zullen zij dat weer uitdragen naar hun naaste omgeving etc. etc. etc.
Ik maak me er ook geen zorgen overquote:Op zaterdag 4 augustus 2007 03:09 schreef Kees22 het volgende:
Vind ik wel een goede vraag. Maar als we allemaal verlicht zijn, is de aarde niet zonder leven, hoogstens zonder menselijk leven.
Ik maak mezelf daar niet direct zorgen over, want ik zal toch nog wel 100 of 100000000 keer moeten reïncarneren voor ik met dat probleem geconfronteerd word. Maar interessant is het wel.
Brengt me op een andere vraag, die ik steeds vergeet te stellen. Waaruit zijn wij, onze zielen, ontstaan? Hoe de stoffelijke lichamen ontstaan zijn, is me wel duidelijk. Maar hoe zijn de geestelijke lichamen ontstaan?
En helderzienden spreken van oude en jonge geesten. Dus kennelijk zijn zielen op verschillende tijdstippen ontstaan. Hoe dan?
Allebei!quote:Op zondag 5 augustus 2007 02:10 schreef Dylanesque het volgende:
Nog een knelpunt; als de reden van al het leed verlangen is, is het dan goed om te verlangen naar verlichting, of wordt verlichting onmogelijk op het moment dat je er teveel naar verlangt?
Blijkbaar moeten we ons bij dergelijke vragen afvragen WIE het is die verlangt, en doorzien dat WIJ dat niet zijn. Er spelen twee zaken, het verlangen en het waarnemen van een verlangen, of, de verlanger en de waarnemer van de verlanger.quote:Op zondag 5 augustus 2007 02:10 schreef Dylanesque het volgende:
Nog een knelpunt; als de reden van al het leed verlangen is, is het dan goed om te verlangen naar verlichting, of wordt verlichting onmogelijk op het moment dat je er teveel naar verlangt?
Men zegt dat de ziel er altijd al was, als onderdeel van dat Ene Zijn, en dat deze ziel zo nu en dan in een rol duikt, gewoon om te ervaren, als zijnde een spel.quote:Op zaterdag 4 augustus 2007 03:09 schreef Kees22 het volgende:
Brengt me op een andere vraag, die ik steeds vergeet te stellen. Waaruit zijn wij, onze zielen, ontstaan? Hoe de stoffelijke lichamen ontstaan zijn, is me wel duidelijk. Maar hoe zijn de geestelijke lichamen ontstaan?
En helderzienden spreken van oude en jonge geesten. Dus kennelijk zijn zielen op verschillende tijdstippen ontstaan. Hoe dan?
Ik weet niet zeker of ik het precies goed vertel, maar het gaat om de strekking.quote:Op zondag 5 augustus 2007 02:10 schreef Dylanesque het volgende:
Nog een knelpunt; als de reden van al het leed verlangen is, is het dan goed om te verlangen naar verlichting, of wordt verlichting onmogelijk op het moment dat je er teveel naar verlangt?
Dit vind ik te vaag.quote:Op zondag 5 augustus 2007 18:26 schreef Hallulama het volgende:
[..]
Men zegt dat de ziel er altijd al was, als onderdeel van dat Ene Zijn, en dat deze ziel zo nu en dan in een rol duikt, gewoon om te ervaren, als zijnde een spel.
God is blijkbaar speels
Voor wat betreft dat Ene Zijn zijn termen als tijd (wanneer) en ruimte (waar) blijkbaar niet relevant, omdat tijd en ruimte BINNEN dat Ene Zijn vallen.
Jah, t'is effe wenne![]()
Excuses, ik ging totaal voorbij aan jouw vraag betreffende oude en jonge zielen, en daarop weet ik helaas ook het antwoord niet.quote:
Ja, doe dat, ik ben benieuwd.quote:Op maandag 6 augustus 2007 01:31 schreef Kees22 het volgende:
Ach, maak je niet druk. Ik zal het wel eens navragen.
Dat navragen kan nog wel even duren hoor.quote:Op maandag 6 augustus 2007 10:29 schreef Hallulama het volgende:
[..]
Ja, doe dat, ik ben benieuwd.
Tevens is het misschien nog de vraag wat er met jong en oud qua zielen wordt bedoeld?
Ik bedoel, ten opzichte van wat? Ten opzichte van Het Al, of ten opzichte van een bepaalde realiteit waarin deze zielen vertoeven?
Het punt daarachter is het beter leren kennen van onszelf en vooral onze beweegredenen. Waarom doen we de dingen die we doen, waarom blijven we eindeloos geluk najagen middels externe objecten, terwijl we weten dat dit nooit geluk kan brengen, want als je eenmaal iets hebt, wil je alweer het volgende.quote:Op dinsdag 7 augustus 2007 01:02 schreef Amstelmanneke het volgende:
Wat ik een hele positieve kant vindt van het Boeddhisme is de nadruk op het niet-materiele en het streven naar balans. In haar analyse van de wereld denk ik dat het Boeddhisme een reeel beeld geeft van bijv. de verhouding tussen goed en kwaad als in yin-yang, tenminste zoals we die (meestal) waar kunnen nemen. Soms geloof ik dat het duidelijker waar te nemen is en het niet om balans gaat zoals het Boeddhisme beweerd. Daar schiet het Boeddhisme m.i. ook tekort. De religie is 'in zichzelf gekeerd', extreem naar binnen gerichte. Daarin zit weer veel te weinig balans in. Zo hebben de Boeddha's altijd hun ogen dicht. Soms vraag ik me af of dat niet een beeld is van de religie: de ogen gesloten. De oplossingen voor de wereld binnen zoeken, in onszelf. Ik geloof niet dat daar de grote oplossingen zitten voor het mensdom. Wel komt er veel wijsheid uit naar boven, maar biedt m.i. te weinig oplossingen. Dus voor een echt beter leven moet je er niet zijn.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |