'De westerse cultuur sterft uit' - America Alone

quote:

'De westerse cultuur sterft uit' - America Alone

Bron : NRC

De combinatie van een dalend geboortecijfer en explosieve groei van aantal niet-westerse allochtonen is funest. Het aantal niet-westerse allochtonen in Nederland is de afgelopen vijftig jaar fors gegroeid, terwijl autochtonen minder kinderen krijgen. Onze cultuur gaat verloren.

Het Nederlands cultureel en intellectueel superioriteitsgevoel verblindt ons voor de harde waarheid: we zijn hard op weg te versterven door ontgroening. Het geboorteoverschot was in 1950 nog 154.000, dat is in 2006 nog maar 49.700.Dat is weliswaar een overschot, maar in Nederland zitten we ver onder het vervangingscijfer en kunnen ons op termijn dus niet meer in stand houden. Er werden in 2005 gemiddeld slechts 11,5 kinderen per 1.000 inwoners geboren, daar waar dat er in 1950 nog 22,7 waren. Het percentage inwoners dat ouder is dan 65 jaar is in 2006 14,3 procent, in 1950 slechts 7,7. De vraag die onverbiddelijk op ons afkomt, luidt: hoe onze westerse cultuur te continueren? Demografie is het sleutelwoord van deze eeuw.

Traditionele waarden staan sinds de rock-’n-roll jaren vijftig en de rebelse sixties onder druk. Waarden als seksuele moraal, huwelijkse trouw en verantwoordelijkheidsbesef. Zo was het aantal huwelijksontbindingen in 1950 gemiddeld nog maar 18,6 per 1000 echtparen, in 2005 waren dat er 25,2. Een stijging van bijna 35 procent. Daarnaast is ook de kentering in de kerkgang onthutsend voor een land met een lange en rijke christelijke traditie. Maar ook de invloed van het consumptisme doet zich gelden: ongebreidelde decadentie en een gebrek aan saamhorigheid. De eigen ‘ik’ staat centraal en gaat ten koste van het gemeenschapsbelang.

De hang naar materieel bezit en persoonlijke ontplooiing krijgen vaak voorrang op de keuze voor kinderen. Mensen willen gewoon te veel. Jonge, ‘hippe’ mensen lijken louter met de eigen ontplooiing bezig te zijn. Veelzeggend is dat in 1970 vrouwen gemiddeld iets ouder dan 24 jaar waren bij de eerste geboorte, in 2006 ligt dat rond de 31. Kinderen worden vaak als een belasting gezien, een kostenpost.

Maar een succesvolle maatschappij heeft gezinnen met kinderen nodig. Gezinnen zijn altijd de hoeksteen van onze westerse cultuur geweest en dragers van de toekomst hiervan.

Een cultuur die demografisch succesvoller is, mede door voortgaande immigratie, is de islam. In de islamitische traditie staan het gezin en het geloof nog overeind. Dat is hun succes, en precies hetgeen waar wij falen. Het percentage moslims bedroeg in 1971 nog 0,4 procent van de bevolking, en in 2004 5,8 procent (ongeveer 944.000 inwoners). Op weblogs en internetsites geven veel mensen aan dat men juist hierdoor bang is dat onze westerse cultuur geleidelijk aan wordt vervangen door de islamitische cultuur.

Wij vinden dat het daarom tijd wordt dat de ‘zwijgende’ middenpartijen CDA, VVD en PvdA aangeven hoe zij met deze ontwikkelingen willen omgaan. Verdere immigratie van buiten Europa is in elk geval de slechtst denkbare oplossing om de ontgroening tegen te gaan. Het is zelfs onverantwoordelijk. Hierdoor zullen immers de al bestaande interculturele spanningen alleen maar toenemen, waarbij gebruik van geweld niet valt uit te sluiten.

Het demografische probleem begint bij onszelf. Het is tijd dat we weer voor kinderen kiezen. Dat is de enige manier om onze westerse cultuur te behouden en door te geven aan toekomstige generaties. Het streven is: wie kan kiezen voor kinderen, moet dat ook doen. Het liefst in een omgeving waarin kinderen zich geborgen voelen. Vrouwen die kiezen voor de zorg voor kinderen, in plaats van een mooie carrière, dienen daar weer waardering voor te krijgen. Zij zijn de onbaatzuchtige heldinnen van onze tijd.

Het is belangrijk dat mensen die voor kinderen kiezen door de overheid financieel worden ondersteund. De door het CDJA voorgestelde kinderbonus kan een goed instrument zijn. Bepaalde kosten die met het zorgen voor kinderen samenhangen dienen verlaagd te worden, zoals de kosten van kinderopvang. Het is daarnaast belangrijk dat er in de familiesfeer afspraken gemaakt kunnen worden over hulp bij de opvang en de opvoeding van kinderen. Kerken kunnen een helpende hand bieden door sociale netwerken in te richten die jonge ouders bijstaan. Werkgevers- en werknemersorganisaties dienen er toe bij te dragen dat jonge moeders tijdens het opgroeien van de kinderen hun carrière in de ‘pits’ kunnen zetten, om daarna weer vol gas te kunnen geven.

Eveneens van belang is het om via een hogere kinderbijslag de kinderkosten te dempen. Echter, om excessen te voorkomen, zou de kinderbijslag moeten gelden tot en met het derde kind. Dit kabinet dient de discussie over de demografische ontwikkelingen te stimuleren om de bewustwording te vergroten.

De tijd van vrijblijvendheid is voorbij. Het ministersschap voor Jeugd en Gezin zou wel eens het belangrijkste ministersschap ooit kunnen zijn.

De stelling dat het voortbestaan van de westerse cultuur in de 21ste eeuw bedreigd wordt, is niet nieuw. Ook de Canadese journalist en columnist Mark Steyn onderbouwt deze stelling door te wijzen op het lage geboortecijfer in westerse samenlevingen.

In zijn boek America Alone: The end of the world as we know it (2006) betoogt Steyn dat islamitische culturen een demografisch voordeel hebben ten opzichte van westerse culturen, vanwege het belang dat er wordt gehecht aan traditionele waarden als het gezin.

Europeanen krijgen te weinig kinderen, stelt Steyn, waardoor het Europese continent binnen afzienbare tijd zal zijn getransformeerd tot ‘Eurabië’, een islamitische kolonie.

Het boek werd een New York Times-bestseller.

quote:

Regular readers of Mr. Steyn will not be unfamiliar with his central points:

1) In the ongoing conflict between the West and Islam, both the demographics and the will to power favor the Islamists. That a country like Spain, with a birth rate of 1.15 children per adult women, will extinguish itself in a few generations, while immigrants from countries such as Pakistan (birth rate 4.53) will move in to fill the vacuum.

2) That as an aggressive, unassimilated minority edges closer to a majority (as in France, with an estimated 30% Muslim population in the under 20 age group), the character of the democratic institutions will become more closely aligned with Islamic law and culture.

3) That the post-Christian welfare state is largely to blame for the pessimism and failures of will demonstrated by Europe.

4) That America represents the primary exception to this trend, if only by degree, and that only a concerted effort to save our society stands a chance of reversing these trends.

That's a reasonable précis of Steyn's book, and he is certainly not unique in either his diagnosis or his prescription for the West. What sets this apart is his writing. The argument is made in a way that is the most engrossing and entertaining presentation of these ideas I've ever read. Steyn, as part of his superhuman writing regimen, is the obituarist for The Atlantic Monthly, and he puts that talent on display. This is not just a description of a set of demographic realities, but a loving, if premature (he hopes), obituary to a dying great culture. It's Steyn's ability to blend humor with the terminal diagnosis that sets him apart.

Take the following, from letting the book fall open at random (pages 60-61), where Steyn weaves together these seemingly disparate ideas: a photo of Lincoln with his future assassin in near proximity, the globalization at the root of a bird flu scare ("Any minute now there would be toxic cockatoos over the white cliffs of Dover, and the East End would be reeling under a blitzkrieg of sneezing parakeets"), the Black Death in Europe in the 1340s, the exportation of radical Islam from the Bedouin to the West, and finally a quote for Dean Martin's old nightclub act. I can't even describe it adequately; Steyn actually pulls it off, brilliantly.

Finally, I'd like to try to approach the book from the opposite direction. Invariably, political book reviews become contentious. It may be apparent that I came to this book predisposed to agree with the thesis, and I would not argue. That said, I think this is one of the rare political books that could be read and enjoyed regardless of personal politics. Dare I say it, but Steyn might even change some minds. Between his inventive turns of phrase, his references to pop culture and classic Americana, and his interesting digressions on topics as diverse as the heyday of French television and European history in the Middle Ages, Steyn offers something for everyone. And that's appropriate. Unlike many political books, this does not seem written to say "I'm right and you're wrong", but rather "we're all in this together".

quote:

Op donderdag 28 juni 2007 09:43 schreef G.Fawkes het volgende:
Stel dat wat daarboven allemaal staat waar is. En dat de volgende dominante cultuur net zo hardnekkig is de verspreiking van goed en fout zoals zij het zien. Dan zal de wereldorde veranderen, andere landen zullen onderdrukt worden, misschien wel ons Nederland, maarja hoe is dat anders dan Amerika zijn eigen waarden en normen oplegd aan het midden-oosten nu?

quote:

Europa, zolang het nog duurt
Bron : Volkskrant

America Alone is in de VS een bestseller, terwijl het in Europa zo goed als onbekend is. Dat is jammer, omdat het volgens de ondertitel weliswaar gaat over ‘het einde van de wereld zoals wij die kennen’, maar in feite over het einde van Europa. Als Steyns even vrolijk verwoorde als sombere voorspelling uitkomt, blijft Amerika alleen over als vrije westerse mogendheid.

Aan het einde van deze eeuw, schrijft Steyn, zullen er waarschijnlijk nog steeds gebieden op de kaart staan die ‘Italië’ of ‘Nederland’ worden genoemd. Maar de geest die er huist, is een heel andere. Dat heeft een demografische en een spirituele oorzaak.

Zoals bekend planten Europeanen zich onvoldoende voort. Om de bevolking op niveau te houden, moeten vrouwen gemiddeld 2,1 kind krijgen. Het geboortecijfer van Europa is een schamele 1,38. Nederland doet het nog niet eens zo gek met 1,7, maar Duitsland en Oostenrijk zitten met 1,3 ‘op de rand van de doodsspiraal’. Duits wordt straks alleen nog maar gesproken, schrijft Steyn, als op maandagnacht Hitler en consorten poker spelen in de hel.

Volgens Steyn konden de Britten ooit een imperium opbouwen, omdat Engeland begin 19de eeuw als eerste de kindersterfte bedwong. Rond 1820 was de helft van de bevolking jonger dan 15. Engeland had zodoende een bevolkingsoverschot waarmee het Australië, Nieuw-Zeeland en Canada bevolkte, en West-Indië, Afrika en India bestuurde. Deze demografische transformatie deed zich gelukkig voor in een land dat ook toen al een rechtssysteem en persoonlijke vrijheid kende.

Stel je eens voor, schrijft Steyn, dat het Amerikaanse Hooggerechtshof en het Indiase parlement gebaseerd zouden zijn op de waarden van Jemen, waar tegenwoordig de helft van de bevolking jonger is dan 15.

En dat is precies wat Europa te wachten staat: de Jemenitische cultuur. Terwijl Europa een te laag geboortecijfer heeft, zijn de geboortecijfers van landen als Saoedi-Arabië, Pakistan en Somalië ruim drie keer zo hoog als nodig is om de bevolking op peil te houden. Daar ontstaat een gigantisch overschot aan jonge mensen voor wie geen toekomst is.

Het ligt voor de hand dat die naar het rijke, bejaarde Europa zullen komen. Dat doen ze trouwens al. Eurabië is in wording, maar de Europeanen willen het niet zien. De rellen in de vierhonderdenzoveel Franse ‘gevoelige wijken’ worden volgens de Franse media aangesticht door ‘jongeren’, terwijl het volgens Steyn intifada’s zijn van jonge moslims tegen het Westen, de eerste aanzetten tot de burgeroorlog die Europa te wachten staat.

Hoe kon het zover komen? Na 1945 hebben de Amerikanen de kosten van de Europese defensie op zich genomen, waardoor de Europeanen werden verlost van de belangrijkste verantwoordelijkheid van een natie. Het geld werd besteed aan de opbouw van de verzorgingsstaat die, op zijn beurt, de verantwoordelijkheden van volwassenen heeft overgenomen: armenzorg, gezondheidszorg, ouderenzorg. Daardoor leeft de Europese burger in de illusie dat hij voor zijn persoonlijke toekomst geen kinderen meer nodig heeft. Die illusie is nog versterkt door de secularisering die een verzorgingsstaat met zich meebrengt. Waar heb je immers een God voor nodig als Vadertje Staat in al je behoeften voorziet? Zo bewerkstelligt de verzorgingsstaat zijn eigen ondergang.

De Europeanen proberen die ondergang uit te stellen door hun voortplanting uit te besteden aan de derde wereld, met name de islamitische. Vooral links zou zich hierover zorgen moeten maken, vindt Steyn. Kijk, zegt hij, ik ben conservatief, als de mollahs de tent overnemen, laat ik gewoon m’n baard groeien en neem er een stuk of wat vrouwen bij. Het zijn de feministen en homo’s die het moeilijk krijgen.

Het wordt dus tijd dat de Europeanen wakker worden. Maar Europa is volgens Steyn zijn wilskracht en zijn lange termijn-perspectief kwijt. En dat komt doordat het zijn religie is kwijtgeraakt. Hoewel hij Salman Rushdie, Ayaan Hirsi Ali en Irshad Manji ziet als ‘dappere bondgenoten in de strijd tegen het islamisme’ maakten ze volgens Steyn vorig jaar een grote fout met hun manifest ter bescherming van ‘seculiere waarden voor iedereen’. Het secularisme is niet de oplossing, maar deel van het probleem. Het heeft een spiritueel vacuüm geschapen, dat is opgevuld door de islam.
Steyns boek is vooral een pleidooi voor meer westers zelfvertrouwen. Het multiculturele Europa zou een voorbeeld moeten nemen aan sir Charles Napier, de Engelse generaal die in India geconfronteerd werd met weduwenverbranding: ‘Is het uw gewoonte om weduwen te verbranden?

Uitstekend. Wij hebben de gewoonte om mannen die een vrouw levend verbranden op te hangen. Dus als u nou uw gewoonte volgt, dan volgen wij de onze.’ India kent geen weduwenverbranding meer en alleen een hypocriet zou durven beweren dat het daarmee slechter af is. Maar volgens Steyn hebben de westerse multiculti’s niet zozeer de bedoeling om andere culturen op een voetstuk te plaatsen, als wel om hun eigen cultuur naar beneden te halen. Het multiculturalisme is de zelfmoordbom van het Westen.

De verleiding is groot om Steyn’s satirisch geschreven doemscenario weg te zetten als zwaar overdreven. Als we de huidige geboortecijfers extrapoleren, zal het toch nog minstens tweehonderd jaar duren voor de moslims in de meerderheid zijn. En dan nog is het de vraag of de radicale islam ook de ideologische strijd wint. Ten slotte is Europa inmiddels gewaarschuwd, door de aanslagen in Madrid en Londen, en in Nederland door de moord op Theo van Gogh.

Toch kan het geen kwaad te bedenken dat religieuze gemeenschappen overal hogere geboortecijfers hebben dan seculiere gemeenschappen, en dat de islam, gezien het strenge verbod op afvalligheid, weinig gelovigen verliest door vrijwillige secularisering.
Europa kan de voorspelling van Steyn alleen logenstraffen door zijn lessen ter harte te nemen. De belangrijkste les is om de verzorgingsstaat en af te bouwen. Individuele zelfredzaamheid moet weer de basis van ons bestaan worden. Verder moet de vrije wereld de moslims steunen in hun ideologische strijd tegen de radicale islam. En de VS moeten de oorlog tegen het islamistisch terrorisme voortzetten.

Wie in oorlog is, zegt Steyn, heeft maar twee exitstrategieën: winnen of verliezen. ‘De Britten gingen naar India zonder exitstrategie, bleven daar generaties lang en stonden aan de wieg van de grootste democratie ter wereld.’