Idd, dat zijn jij, ik en Dr Phil met elkaar eens.quote:Op woensdag 27 juni 2007 09:14 schreef milagro het volgende:
je schept door te blijven in dit geval de ideale situatie voor hem.
Randebielen die gaan blowen om problemen weg te rokenquote:Het probleem met hem is dat hij een vervelende jeugd achter de rug heeft, nou zeg maar gerust een klote jeugd. Ik ga hier verder niet te diep op in, hij heeft het gewoon zwaar gehad. Om die gevoelens weg te drukken en zich beter (relaxter) te voelen, is hij gaan blowen. Dit deed hij eerst veel meer dan nu, maar nu nog wel steeds op dagelijkse basis. Het punt hierbij is dat hij zich soms goed daardoor voelt, en soms slecht. Als hij zich slecht voelt, is het verlangen naar een stickie er wel, maar als hij dan geblowd heeft, voelt hij zich nog slechter. Toch kan hij geen nee zeggen.
niemand is perfect he shifto...quote:Op woensdag 27 juni 2007 09:24 schreef shifto het volgende:
[..]
Randebielen die gaan blowen om problemen weg te roken
Dat is stap 1 richting psygose
Succes met je vriendje!
Je bent altijd zo lekker nuchter hequote:Op woensdag 27 juni 2007 09:14 schreef milagro het volgende:
ik zou de moed wel opgeven, in die zin dat je je spullen pakt en gaat.
je schept door te blijven in dit geval de ideale situatie voor hem.
dat klinkt raar, want depressief zijn is niet "ideaal" , maar het kan wel een veilige vertrouwde situatie zijn, waar iemand onbewust in wil blijven hangen.
het drugsgebruik triggered de depressie en hij keert het om om zo voor hemzelf een cirkelredenatie te creëren, zodat hij lekker in de rottige maar oh zo vertrouwde situatie kan blijven hangen.
en jij steunt hem toch wel, want je houdt van hem, dus is er niemand en niets wat hem nu eens écht met de neus op de feiten drukt.
soms moet je resoluut en hard zijn om iemand iets te laten inzien en dus duidelijk maken dat ook jij je grenzen hebt, en dat nu hij weet waar die liggen , moet kiezen of delen.
"ja, maar hij is ziek, en verslaafd, hij kan er niets aan doen"
zelfs hij heeft keuzes, iedereen heeft keuzes, omstandigheden kunnen het lastiger maken, maar nooit onmogelijk, dat laatste is toch echt een kwestie van motivatie en willen, en dat moet hij toch echt zelf doen.
Iemand na 4 weken je partner noemen...quote:Op woensdag 27 juni 2007 08:54 schreef frien het volgende:
Situatie:
Heb ong. vier weken terug leuke jongen leren kennen, waarmee het al snel iets geworden is. Ze zeggen wel eens liefde op het eerste gezicht... nou ik denk dat dat hier het geval is...
kom gewoon eens een bakkie doen, zie je me nog beterquote:Op woensdag 27 juni 2007 09:33 schreef BrokenToe het volgende:
[..]
Je bent altijd zo lekker nuchter hejammer dat je je nooit meer vertoond in B&H
![]()
Cream, no sugar. Doe je dan ook weer dat spannende tijgerdingetje aan?quote:Op woensdag 27 juni 2007 09:45 schreef milagro het volgende:
[..]
kom gewoon eens een bakkie doen, zie je me nog beter
[wat ........ ook.]
'nuff said.quote:Op woensdag 27 juni 2007 09:45 schreef milagro het volgende:
[..]
kom gewoon eens een bakkie doen, zie je me nog beter
wat releaze zegt idd, dit riekt ook naar het Florence Nightingale syndroom.
iemand koud 4 weken kennen en van meet af te maken hebben met een patient, die je wil redden... niet goed , wegwezen.
je kunt er als vriend op afstand nog voor hem zijn eventueel, maar niet als liefdespartner in deze context, patient -hulpverlener.
lijkt wel heel sociaal , barmhartig en liefdevol, maar is toch vaak ergens vooral een eigen behoefte, waar je alleen maar bij inschiet op den duur, op alle vlakken, en hij ook.
je doet net alsof het een relatie van jaren is, waarbij de andere partij dus een zeker krediet al heeft bij je.quote:Op woensdag 27 juni 2007 10:26 schreef frien het volgende:
Bedankt voor jullie reacties.
Om even op de laatste post te reageren, hij is heel trouw en als ik hem toch kan bereiken (via telefoon) tijdens een periode waarin hij zich niet goed voelt, is hij altijd gewoon thuis en is er niemand anders bij hem.
Ik weet dat vier weken niet lang is en ook niet voldoende om iemand te leren kennen, maar ik voel me supergoed als ik bij hem ben en ik heb een natuurlijke neiging om iemand niet zomaar op te geven alleen maar omdat hij problemen heeft. Ik zal hem dus zeker niet verlaten.
Al met al is zijn gedrag naar mij toe altijd heel lief, ook al vertelt hij me het meteen als hij zich niet goed voelt en liever alleen wil zijn. Waar ik het vooral moeilijk mee heb, is dat hij zich zo afsluit wanneer hij alleen is en zich niet goed voelt. Dan wil hij ook niemand over de vloer hebben.
Kan ik hem op zo'n moment dan beter met rust laten, of moet ik juist naar hem toe gaan en erover praten?
en btw seks helpt wel idd...
Precies. In die vier weken ziet ze hem als haar levenspartner.quote:Op woensdag 27 juni 2007 10:40 schreef milagro het volgende:
[..]
je doet net alsof het een relatie van jaren is, waarbij de andere partij dus een zeker krediet al heeft bij je.
deze knul ken je net, in 4 weken bouw je geen krediet genoeg op om je leven zo in dienst te zetten van zijn "genezing" .
als dat je karakter is, dan moet je beter de verpleging in gaan.
binnen een relatie moet er geen sprake zijn van een "roeping" ... zeker niet als je iemand niet echt kent nog.
"ja, maar hij is superlief" .... ik weet niet hoe oud je bent, maar dat is pubertaal en een puberargument.
het gaat er niet om of hij superlief is, het gaat erom waar je hem mee helpt, en dat doe je niet door hem superlief te vinden.
er is professionele hulp aanwezig in dit land, mensen die GEEN emotionele band hebben en dus adequat kunnen handelen.
dat kun je niet als je emotioneel betrokken bent, je kunt geen afstand houden en zal onhebbelijk gedrag altijd relativeren met "ja, maar hij is meestal superlief, hoor".
je bent zijn moeder niet, je bent zijn verpleegster niet, je bent zijn therapeut niet, je bent zijn partner sinds jaren niet.
je kent hem net, 4 weken , een periode die vol moet zitten van spanning, vlinders. lol , verlangen, onbevangenheid, niet vol met problemen, op tenen lopen, op eieren lopen, gebruiksaanwijzingen en gedoe.
maar goed, hij is superlief en jij bent een geboren helper en denkt dat "niet zomaar weglopen voor problemen" in dit geval een pré is, dan kunnen we lullen als brugman, je gaat niet luisteren (en verwachtte ik ook niet, hoor), dus het enige wat we kunnen doen dan is je succes wensen.
verder praten loopt alleen maar uit in 'in herhaling vallen'.
dus, succes ermee!![]()
Jawel hoor. Ik ben in de tijd dat ik mijn ex leerde kennen van [gestopt met studie, 14 uur per dag slaap, wekenlang niet buiten komen] naar [cum laude studie afgerond, bovengemiddelde hoeveelheden geluk, met redelijke frequentie bijwonen van sociale gelegenheden] gegaan. Dat duurde in totaal wel twee jaar, maar ik kan gerust stellen dat het haar verdienste is dat het op het moment (vier jaar na onze kennismaking) goed met me gaat.quote:Op woensdag 27 juni 2007 10:52 schreef Devlinsect het volgende:
[..]
Wanneer je niet gelukkig bent, zal een partner je niet veel gelukkiger kunnen maken.
Dat is wel snel na 4 wekenquote:Op woensdag 27 juni 2007 08:54 schreef frien het volgende:
Ik ben een beetje ten einde raad aan het worden
En helpt dat? Het lijkt mij juist dat, wanneer je alleen bent, dat je dan veel meer over dingen na gaat denken en nog meer negativiteit in je hoofd creëert, maar ja, ik heb daar verder geen ervaring mee.quote:Op donderdag 28 juni 2007 13:23 schreef Lethalis het volgende:
[..]
Dat is wel snel na 4 weken
Het probleem met mensen die moeilijkheden hebben, is dat ze verschillende copingstrategieen hebben. Waar de een alles vertelt aan z'n vriendin of vrienden en bij hun uithuilt, zal de ander de hele dag niks van zich laten horen en gewoon ergens rondzwerven of thuis zitten.
Ik heb soms ook zin om gewoon alleen te zijn, door de stad te zwerven zonder enig doel en na te denken. Of de natuur op te zoeken en daar het liefst alleen te zijn; met de nare eigenschap tegen mezelf te praten![]()
Wel is het zo dat ik mijn vriendin niet buitensluit. Ze mag er altijd met mij over praten en ze kan ook echt altijd bij mij terecht. Toen ik haar leerde kennen ging het juist beter met mij, dus ik vind het moeilijk om te zeggen hoe ik had gedaan als ik nog in een mindere periode had gezeten.
Of het helpt, hangt geheel van de situatie af en de omgeving.quote:Op donderdag 28 juni 2007 13:44 schreef frien het volgende:
[..]
En helpt dat? Het lijkt mij juist dat, wanneer je alleen bent, dat je dan veel meer over dingen na gaat denken en nog meer negativiteit in je hoofd creëert, maar ja, ik heb daar verder geen ervaring mee.
Is het verstandig voor mij om dan gewoon afstand te houden en af te wachten?
Hmm, ik denk dat ik maar een afstandje ga bewaren t.o.v. hem. Als hij het nodig vindt om met mij erover te praten, dan zal hij dat zelf wel aangeven, aangezien ik hem verteld heb dat als hij wat kwijt wil, hij gerust met mij kan praten. Denk wel dat het moeilijk gaat worden, want we zijn nog niet langer dan twee dagen zonder elkaar geweest en op die tweede dag krijg ik van hem vaker een sms dat hij me weer snel wil zien.quote:Op donderdag 28 juni 2007 14:22 schreef Lethalis het volgende:
[..]
Of het helpt, hangt geheel van de situatie af en de omgeving.
Het is nogal een verschil of ik op een regenachtige dag door de stad loop of als de zon juist onwijs schijnt. Ik word bijv. altijd vrolijk ervan als het mooi weer is. Het mooie ervan is ook juist dat het een beetje afleidt. Je ziet allemaal mensen voorbij komen, allemaal dingen gebeuren etc. Het lucht soms op om gewoon weg te gaan van mijn vertrouwde omgeving en in mijn eentje ergens naartoe te gaan. Thuis zitten daarentegen zie ik wel als iets waar ik me niet beter door ga voelen en inderdaad meer ga piekeren.
Wat verstandig is voor jou om te doen weet ik niet. Ik weet niet hoe hecht jullie band is en wat jij nou precies kunt maken bij hem en wat niet.
Als je hem pusht en min of meer dwingt iets te veranderen loop je het risico dat hij dat heel vervelend vindt en je hem afschrikt. Wacht je het af, kan het zijn dat het nooit meer verandert. Hij went immers ook aan de situatie zoals deze is en zal het op een gegeven moment niet meer willen veranderen.
Een kennis van mij heeft het ooit uitgemaakt met z'n vriendin na een aantal jaar, omdat zij hem elke dag wou spreken en hij juist van die momenten had als jouw vriend en alleen wou zijn. Het probleem was (denk ik) dat zij het van dag 1 accepteerde en naarmate de relatie vorderde meer tijd van hem wou.
Volgens mij heb ik je nou niet echt geholpen![]()
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |